რამდენიმე წუთი სიკვდილამდე... 1/2

სანამ წერას დავიწყებდე, ვფიქრობ რა შინაარსის ამბავი დავწერო. ჩამოვყალიბდი და ცრემლები წამომცვივდა. ეს ალბათ ცოტაოდენი ალკოჰოლის ბრალია, რომელიც გაბრაზებულმა მივიღე, თუ რამე შეცდომა დავუშვი,ძალიან ნუ გამაკრიტიკებთ.
„-ალო.მამა,ქეთი ვარ.ჩემი კლასელის ნომრით ვრეკავ.ანგარიშზე აღარ მქონდა..
-რატომ არ გაქვს ანგარიშზე?
-ჩარიცხვა დამავიწყდა.წამიყვან სახლში თუ წამოვიდე ფეხით?
-რათქმაუნდა,წაგიყვან. 5 წთ-ში მანდ ვარ.“
-ისევ მამაშენს მიყავხარ?
-ხო.დავიღალე რაა. მარტო ყოფნის უფლება არ მაქვს?
-მერე შენც უთხარი და აღარ მოგაკითხავს.
-არმინდა კამათი.მაგრამ თუ ამომივიდა ყელში,ყველაფერს დავიკიდებ
-ისე, არ გეზარება ფეხით სიარული? ასწორებს მანქანით რო დაგულაობ. მოდი გავცვალოთ მამები არ გინდა?? :დდ
-ბაზარი არაა. მოვიდა. წავედი.
-მომიკითხე მამიკოო :დდ
-როგორ არის მამას ცუნცულა?
-კაირა, ეგრე ნუ მეძახი ხმამაღლა.. კარგი ამინდია, სიამოვნებით გავისეირნებდი ფეხით.
-ხო მაგრამ ქუჩაში ათასი ვიგინდარაა. მე კი ჩემს გოგოზე ვნერვიულობ
-რა გაქვს შენ სანერვიულო
-ასეთი ლამაზი რომ მყავხარ,ვინმემ არ მომტაცოს შენი თავი..
ქეთის მამა-კობა ცნობილი ბიზნესმენია.ქალაქში ყველა იცნობს. ქეთის უზრუნველი ცხოვრება აქვს,თუმცა არასრულყოფილი. იგი ყოველთვის ბრაზდება მამაზე, აღიზიანებს თავისი პოპულარობა, ის, რომ მის დანახვაზე ყველა წითლდება და საუბრისას ყველა იძაბება. საბედნიეროდ,მას ჰყავს დაქალი, რომელიც სრულიად თავისუფლად გრძნობს თავს მასთან.
ქეთი ძალიან ლამაზი გოგოა. ცისფერი თვალები,წითელი ტუჩები და გრძელი,მუქი ყავისფერი თმა ყველას სუნთქვას უკრავს. კობა მას მკაცრად ზრდის. გადატვირთული რეჟიმის მიუხედავად, უყურადღებოდ არ ტოვებს მას. ამიტომაც ,ქეთი პატიოსანი ცხოვრებით ცხოვრობს, თუმცა, თავისი ცხოვრებით უკმაყოფილი. მისი ოცნებაა იყოს თავისუფალი. უნდა,სხვების მსგავსად ქუჩაში თავისუფლად და ლაღად იაროს, ღამით კლუბში წავიდეს, დალიოს და იცეკვოს. შემდეგ გაიცნოს ბიჭი,რომელიც მის ცხოვრებას კიდევ უფრო გაალამაზებს და გააგიჟებს. თუმცა ეს ყველაფერი მხოლოდ ოცნებად რჩება მისთვის, და ამ ოცნებების ფონზე, მისი ცხოვრება მშრალი და უფერულია.
კობა? კობა ძალიან საშიში კაცია.იგი ცხოვრებამ გააბოროტა.მას შემდეგ,რაც ცოლი გაუბოზდა,მისთვის დაბრკოლება აღარ არსებობს. ნუ, თავიდან არსებობს, თუმცა შემდეგ იგი მსხვერპლად იქცევა. ისეთ მსხერპლად,როგორიცერთ დროს მისი ცოლი გახდა. დიახ, კობამ მოკლა თავისი მეუღლე.თუმცა ეს არავინ იცის.ცნობილია ,რომ ის უბედურმა შემთხვევამ იმსხვერპლა.
ცოლის მკვლელობამ კობას გაუქრო კანონის დარღვევის შიში. იგი,თითქოს, ისწრაფვის შავ-ბნელი საქმეებისკენ.გაძლიერდა,გაამაყდა, ბრჭყალებით იცავს თავის საქმეს, თავის წილს.
ასე უაზროდ,შავ-თეთრად მიღოღავდა მათი ცხოვრება.ქეთი მუდან დათრგუნული იყო, რადგან ვერ ისრულებდა თავის საწადელს. ხოლო კობა თავს იღუპავდა.უფრო სწორად, სულს იღუპავდა თავისი მძიმე საქმიანობით.
უკვე რამდენიმე თვეა,კობას დავალებით არავინ მომკვდარა და აი,ახლოვდება ის ცოდვებით სავსე დღე,რომელიც ვიღაცას სიცოცხლის ბოლო წუთებს დაათვლევინებს.
მგონი მართლაც წუთებს ითვლიდა პიკაპში მჯდარი თორნიკე,თუმცა ქონდა კი დათვლის თავი? სახეზე მწარედ აჩნდა რთული დღის ნიშნები.ნაცემი და გაუბედურებული ახალგაზრდა 20-22 წლის იქნებოდა.ალკოჰოლისგან გაბრუებული,გათიშულ მდგომარეობაში იმყოფებოდა. ვერ გრძნობდა დახეთქილი იდაყვებისა და მუხლებისგან გამოწვეულ ტკივილს,ვერ ხედავდა შუბლზე მოღალატე შეშინებუ; სისზლის წვეთს, არ აწუხებდა ტალახებით გამოტენილი ფრჩხილები. რა უქნეს ასწყალ ბიჭს.რითი დაიმსახურა ამგვარი სისასტიკე? ბენაბაც ვერ მიმხვდარიყო ამას, იგი მომსწრე იყო ამ სისასტიკის. ცა მოიქუფრა,განაცრისფრდა,თეთრ ღრუბლებს ტალაღივით ნაჭყაპნი, შავი ღრუნლები ჩაენაცვლა. ცამ წარბები შეჭმუხნა,თვალები ააკანკალა და ააკანკალა,ბოლოს იხეთქა და გადმოუშვა ცრემლთა ნიაღვარი. აწვიმდა და აწვიმდა ტალახებში მოსრიალე მანქანას.
-რაო,პატარა კნუტო,დაგიჭირეს ცუდმა ძიებმა? ნეტავ ვინ გამოგგზავნა ფისუნია? -ცინიკირად წარმოთქვა ცალთვალა მძღოლმა, რომელსაც უჭირდა ამხელა ტალახებისგან თავის დახწევა და დაძაბულობისგან უპროპორციო თავი ამოყრილ,ამოჩხერილ,წვეტიან მხრებში ჩაერგო და საშინლად მოეჭყანა.
- გამოფხიზლდება და გავიგებთ ვინ შემოუშვა ეს პატარა შებელძაღლი-თქვა ზორბა კაცმა და თავში წამორტყა დაბეჩავებულ,ერთ დროს მომხიბვლელ ჭაბუკს,რომელიც მის გვერძე მოკუნტულიყო.
-კობას დაურეკე?-კითხა ზორბამ ბიჭის გვერდით მჯდარ მეორე ზორბას,რომელიც უფრო ტლანქი და მოხეული იყო.
-არა.დავურეკო?
-აბა რა ჩემი ფეხები უნდა ქნა



-ხო,რა გინდა
-ბოს..
-რაგინდა მეთქი
-ვიღაც მუტრუკი დავიჭირეთ ჩვენ ტერიტორიაზე
-ჩემ ტერიტორიაზე გინდოდა გეთქვა ალბათ
-დდიახ.რრათქმაუუნდა -აუკანკალდა ხმა.
-მაგის დედაც.. მოკალით?
-არა.გალეწილი მთვრალია.გონზე არაა.გამოფხიზლდება და ვათქმევინებთ ვისია
-ვისი იქნება.იმ კახპა გურამას გამოგზავნილი იქნება.
-გეთანხმებით.
-წაიყვანეთ ეგ სადაც საჭიროა და მოვალ საღამოს.
თორნიკე 21 წლის ბიჭია.მას 2ძმა ყავს. ერთი მასზე უფროსი-26 წლის, მეორე-18. რაც მამა გარდაეცვალათ,დედამ ვეღარ შეძლო მათი მარტო გაზრდა,ამიტომ ბავშვთა სახლში მიაბარა. უფროსი ძმა -კოკა ყველაზე ადრე გამოვიდა იქიდან. მას ღრმად ქონდა ძმების სიყვარული გულში. მიუხედავად იმისა,რომ დახმარების ხელი არავინ გაუწოდა,მაინც შეძლო და მცირედს მიახწია. იმდენს,რომ შემდგომ გამოსულ ძმებს საჭმელი პური არ მოჰკლებიათ. მერე კი სამივემ ერთად დაიწყესს ბრძოლა გადარჩენისათვის.შინაგანი დადებითი ბუნების გამო,მათ ბევრი მეგობარი შეიძინეს. თანაც ამივენი სიმპათიურები იყვნენ. მიუხედავად იმისა,რომ ძვირადღირებული ტანსაცმელი არ ეცვათ, მაინც ბევრი გოგოს გულს იპყრობდნენ. და საერთოდ,ბედნიერი ცხოვრება ჰქონდათ. რაც,მთავარია თავისუფალი და ხალისიანი. თუმცა ბედმა არ აკმარა მწარე ბავშვობა და ,როგორც ჩანს, კიდევ უმზადებს მათ განსაცდელს.
მას მერე,რაც თორნიკეს შეყვარებული დაშორდა,იგი სასმელს მიეტანა,სახლში გვიან ბრუნდებოდა,ზოგჯერ კი ღამეს ქუჩაში ხეტიალში ატარებდა. კოკა ძალიან ნერვიულობდა მის გამო. ერთხელ მეგობრები უკან გაჰყვნენ და ძალით მოაბრუნეს იგი. თუმცა რა აზრი ქონდა. როგორც ჩანს,არ უნელდებოდა სიყვარულის ცეცხლი,რომელიც ფართოდ მოდებულიყო მის გულზე.
მაინც რა არის ეს სიყვარული.როგორ კაწრავს საწყალ გულს.მართლაც რომ მოუნელებელია იგი.ყველაფერი გამართლებაზეა.ბედმა თუ გაგიღიმა,სიყვარულიც ისეთი ნაზი და აამო გეჩვენება, თუ არა და დაღუპული ხარ. მართლაც ტკივილია იგი,მართლაც წამებაა იგი. მაგრამ სიყვარული ხომ ღვთის ნიჭია.იგი თვით ღმერთია და მე ძალმიძს ტანჯვა ღმერთისთვის.
განახევრებული თორნიკე დადიოდა ერთ ხელში არყის ბოთლით, ხოლო მეორეში გოგოს სურათით.ტრობდა და ლოცულობდა. ბოლოს დაღლილი და დაქანცული ხის ძირში ჩაჯდა, ერთი მოიყუდა ისევ ხარბად არაყი და შემდეგ ხელი გაისვა სველ ტუჩებზე.
„ჰა, ღმერთო, დაგნებდე? დავნებდე ამ ცხოვრებას? ჩემს უკუღმართ ცხოვრებას. ერთი მაგის დედაც. არაფერში მჭირდება. თუ ამის მეტი არაფერი გემეტებოდა ჩემთვის, ღმერთო, რაღას მაჩენდი?! რა გინდოდა, რას მტანჯავდი. მამა წამართვი,დედა სადაა შენ იცი მხოლოდ, ბავშვობა ხომ მქონდა ზღაპრული?! ჰაჰაა, ჭირსაც წაუღია იგი.სიყვარული რომ მაჩუქე მადლიერი ვარ, მაგრამ რაღას წამართვი?! რაღა დამრჩენია მეტი.“
უეცრად,თორნიკეს თავის ძმები გაახსენდა. 4 ძმა. 2 ხორციელი და 2 სულიერი. თუმცა რა აზრი აქვს. 4 ვე ერთნაირად უყვარდა. მხოლოდ ისინი დარჩნენ. მიხვდა,რომ მათთვის უნდა ეცოცხლა. თითქოს ღმერთმა გადმოხედა და მიახვედრა,რომ შეცდომას უშვებს. დიახ.დიახ. თორნიკეს გაეღიმა.გაეხარდა, რომ არ მოუწია ახალგაზრდას სიკვდილი. კი,იგი იცოცხლებს , გადაწყვიტა. ერთიც უნდა გადაეკრა, თუმცა ბოთლი ცარიელი იყო. 2 წვეთიღა გადმოვიდა. შემდეგ ცხარე ტუჩებზე ენა გაისვ-გამოისვა და თავიი გადააგდო. ჩაეძინა თორნიკეს, თუმცა ვინ აცალა ძილი?
-ეს ვინღაა ტო. ჰეი შენ ბიჭო, ვინ ხარ მეთქი
-ვერ ხედავ, გაგუდული მთვრალია.საქმეზე წამოვიდა და დაეძინა, აზრზე ხარ? :დდ
-ხო,ეს გურამას უვარგისი ჩმორიკი იქნება, ბოსს მაგრად გაუსწორდება. იქნებ პრემიასაც გამოვკრათ ხელი
-მომეხმარე წავათრიოთ.
რითი გავდა თორნიკე გურამის ჩმორიკს? განა შეეძლო მას რამის გაკეთება? განა არ ეტყობა როგორი დაღდასმულია იგი?! თუმცა სიმდიდრეს დახამებული ზორბები თუ ზომბები, მხოლოდ იმას ამჩნევენ რომ მსხვერპლი ყავთ. რა ქნას ბიჭმა, მისი ბედი უკვე დაწერილია.
და საღამოც მოვიდა..