რამდენიმე წუთი სიკვდილამდე... 5 / 6

-რას შვებიან ტო?
-მგონი დაცხეს. წამო გოგოს გავყვეთ
-ნელა გაყევი.
ქეთის არც კი შეუნიშნავს მანქანა. მას თავის გასაჭირი ჰქონდა, ძალიან უბედურად გრძნობდა თავს. როცა უკვე არც მამის მანქანა ჩანდა და არც სკოლა, შეჩერდა, ჩამოჯდა და ტირილი დაიწყო..
-დახმარება ხომ არ გჭირდება, გოგონა?
-არა
-რატომ ტირი?
-თქვენი საქმე არაა.
-რო მოგიტაცოთ შეიძლებაა? :დდ
-რა? ვინ ხართ?
-დაჯე და გეტყვი
კოკა გადმოვიდა, ქეთის ხელი დაავლო რომ მანქანაში ჩაესვა, მან კი წივილი დაიწყო. მერე მოშორდა და უთხრა :
-კაი ეე, მაინც ჩაჯდები, მოდი ხელს არ მოგკიდებ და შენ თვითონ დაჯექი, ოღონდ ჩუმად. მომისმინე, სხვა გზა მართლა არ გაქ. გირჩევნია მშვიდად დაჯდე.
რაუნდა ექნა ქეთის.ცრემლები მოიწმინდა, შებღვირა კოტეს და დაჯდა. მისი ადგილი ნიკუშას და ზურას შორის იყო. ქეთი ფიქრობდა „პირველად წამოვედი ფეხით და უკვე მიტაცებენ, დამეჯერებინა მაინც მამასთვის. „
-ვინ ხართ, და რა გინდათ ჩემგან,არ მესმის. რა მოტაცებებიო, რომელი საუკუნეა?!
-ჩვენ შენი მამიკოს მოსისხლე მტრები ვართ. ისე უნდა დავტანჯოთ, როგორც თქვითონ გვტანჯავს. გაიგე კუკლა? შენი ხმა არ გავიგო ზედმეტად.- მიახალა კოკამ.
ნიკუშას არ მოწონდა ბიჭების საქციელი. ფიქრობდა რომ ქეთი არაფერს შუაში იყო. და ეცოდებოდა ის. ამიტომ სულ თვალს არიდებდა, როცა ქეთი შეხედავდა.
-აუ დავაით რა.
-ეს რა ტუტუცი ყოფილა, ნახე რა. :დდ რა იყო გოგო, ვერ გაგზარდა კარგად მამიკომ?
-თუ გინდათ რომ ზედმეტი არაფერი ვთქვა, თქვენც მოკეტეთ რა. ფუ, უაზროები ხართ. მე რაშუაში ვარ, ვერ ვხვდები.
-სახლში რომ მივალთ მერე გეტყვით მაგას, დეტალურად.
-ბიჭო სახლში წავიდეთ?
-ხო აბა სად ჯანდაბაში?
-მანდ რავი, მოგვაგნებენ მგონი. სოფელში ავიდეთ არ ჯობია?
-მაიცა რა. რა სოფელში.ძაან შორსაა
-არა, მგონი მართლა სოფელში ჯობიაა. -დაეთანხმა ნიკუშა ზურას.
რაღას იზავდა კოკა. გაყვნენ სოფლის გზას. მართლა შორს იყო. მანამდე მოსაღამოვდა. კობა განუწყვეტლივ ურეკავდა ქეთის, მაგრამ ტელეფონი ბიიჭებს ქონდათ. კობამ იფიქრა სალოსთან იქნებაო. და თავი დაანება. თანაც ბევრი საქმე ქონდა. დაურეკა ზორბებს.
-რა ქენით ბიჭო, მოკალით თუ გაგექცათ?
-საქმე შესრულებულია ბოს.
-კაი კაი.დღეს გეყოფათ. თავისუფლები ხართ.
სოფლის სახლი ძალიან მტვრიანი იყო. კედლები კვამლისგან გაშავებული და გაცრეცილი, ყოველ კუთხეში ობობის ქსელები ჩამოკიდებულიყო. თან ციოდა. ქეთის სახე აექავა და ცემინება დაიწყო. ბიჭები ეგრევე დაებერტყნენ საწოლზე. არც მტვერი ანაღვლებდათ და არც ქეთი. ზოგმა ამოიოხრა, ზოგს ცრემლებიც წამოცვივდა. ქეთიმ გაკვირვებულა\მა შეავლო თვალი ბიჭებს.
-რა გატირებთ?
ხმა არცერთმა გასცა. ვერ გაეგო რა ხდებოდა. მაგრამ ცუდი წამორგენა არ ქონდა ბიჭებზე. იცოდა მამამისი ძლიერი და დაუნდობელი იყო, მაგრამ თუ რამე ცუდი ქონდა ჩადენილი ვერ წარმოედგინა. მეორე სართულზე ავიდა, დაათვალიერა. იქვე ცოცხი და რამდენიმე თხელი ნაჭერიც იყო. როგორც შეეძლო დაასუფთავა ერთი ოთახი. ყოველ შემთხვევაში, იქ დაძინება შეიძლებოდა. თანაც უკვე გვიანი იყო. დაბლა ჩავიდა და ბიჭებს შესძახა:
-თქვენი არ ვიცი მაგრამ, მე ამის მაღლა ოთახში ვწვები. დავალაგე და სისუფთავეა. თქვენ როგორც ჩანს ასეთ საღორეშიც კარგად გრძნობთ თავს. ამიტომ ძილინებისა, და ხვალ ვილაპარაკოთ ერთი ვის,ვინ, რა და როგორ.
ნიკუშას გაეღიმა. მას მოწონდა ქეთი. პასუხი არავის გაუცია, ამიტომაც ქეთიმაც არ დააყოვნა. ავიდა და კონფორტულად მოეწყო. თავიდან ვერ იძინებდა, აწუხებდა ფიქრები მამაზე, დედაზე, ამ ბიჭებზე და ბოლოს მაინც ძილს მიეცა.
გათენდა. ქეთიმ გაახილა თვალები და რას ხედავს. 4ვე ბიჭი იმ ოთახში იყო მოკალათებული. გაეცინა . და ჩუმად ჩაიცვა, რომ არ გაღვიძებოდათ.




ქეთი ფეხაკრეფით მივიდა კოკასთან ახლოს და აიღო მისი ტელეფონი. კოკა წაიშმუშნა.ქეთის გული აუფართხალდა, ძალიან შეეძინდა.ცოტა ხანი შეჩერდა,შემდეგ ისევ ფრთხილად გავიდა ოთახიდან.ნიკუშას გაეღვიძა.დაინახა თჲ არა მიმავალი ქეთი,ფრთხილად ადგა, რომ ბიჭებს არ გაღვიძებოდათ,თორემ შეიძლებოდა ცხელ გულზე რამე მოეწიათ გოგოსთვის. როცა ეზოში გავიდნენ მკლავში ჩაავლო ხელი
-სად მიდიხარ გოგო
-ხელი გამიშვი,გამიშვი მეთქი
-ნუ წივიხარ გოგო,გაეღვიძებათ და ჩემსავით კიარ მოგითმენენ
-გამიშვი რა, გამიშვიიი.-ქეთიმ ფეხი ჩაარტყა მუცელში.ნიკუშამ ეს ვეღარ მოითმინა და სილა გააწნა.ქეთის თვალებიდან ცრემლები წამოცვივდა,ტელეფონი სახეში გაუქანა,გვერდით ხესთან მიჯდა და ტირილი დაიწყო. ნიკას არ უნდოდა ეტკინა მისთვის, ინანა კიდეც, მაგრამ არ იმჩნევდა.
-მეტის ღირსი ხარ შენ!!
ხმაურზე ბიჭები გამოცვივდნენ
-რა მოხდა ბიჭო , რა ხმაურია?
-მიიპარებოდა ქალბატონი
-რა? ყველას გვეძინა ტო? გოგო შენ ხოარ გაგიჟდი.მეორედ კიდე გაბედავ და ნახავ რაც მოგივა.
ბიჭებმა მაგიდაზე დააყუვეს რაც ქონდათ საჭმელი
-მოდი გოგო არ გშია?-დაუძახა ზურამ.
კოკა ადგა და იქვე მიუტანა ქეთის თეფშით საჭმელი.ქეთიმ აიღო და სახეში შეაყარაა.კოკა ისე გაბრაზდა, რომ არ გაქცეულიყო ქეთი, ალბათ მიახრჩობდა. ახლა კი მხოლოდ გინებით შემოიფარგლება. კოკა უკვე სერიოზული ახალგაზრდაა. 26 წელი სახუმარო არაა, მითუმეტეს რა ტანჯული ცხოვრება გამოიარა. თითქოს დანერვოზდა. მთავარი საწადელი კობას დასჯა და ძმის სიკვდილისთვის შურისძიებაა. დანარჩენი უკვე აღარ ადარდებს.
შუა დღისთვის საჭმელი აღარ იყო.ამიტომ კოკა და გიორგი-მათი მეოთხე ძმაკაცი თბილისში ჩავიდნენ.ქეთი დილის მერე გარეთ არ გამოსულა. იჯდა და ტიროდა. რა უნდა ექნა, ის ხომ ძალიან პატარაა. ამდენ ტკივილს ვეღარ უძლებს. თავიდან კი მოწონდა ბიჭები,მაგრამ ეხლა ძულს, ეზიზღება ისინი.
2 საათში დაბრუნდნენ ბიჭები.
-ის სადაა, ისევ მაღლა?
-ხო აბა სად იქნება
-ამოიჭამა რა თავი. წამო ერთი დაველაპარაკოთ.
კოკამ ერთ თეფშზე პოპკორნი დაყარა, მეორეზე შოკოლადები და ავიდნენ. ქეთი კუთხეში მიმჯდარიყო.
-ახლა რაღა გინდათ. მარტო ყოფნა მაინც მაცადეთ. რა გინდათ? უნდა მომკლათ, ჩემი სიკვდილი გინდათ არა?
-თუ ცუდად მოიქცევი, არც ეგ გაგვიჭირდება
-მკვლელები, ნარკომანები და ლოთები ხართ.!!!!!!
-ჩუმად ჩუმად. ჩვენც არც მკვლელები და არც სხვა დანარჩენები ვართ. შენ ხარ მკვლელის შვილი. კობა მამშენია არა? მაგის დედაც.. მკვლელია ეგ. შენ კიდე მკვლელის გაზრდილი ხარ და არც შენ იქნები წესიერი.თქვენ საფასურს მიიღებთ ჩემი ძმის სიკვდილისთვის.-კოკამ ტელეფონი აიღო და კობას ზარს უპასუხა.
-კოკა მახარაძე არა?
-ვინ ხარ შენ?? სადაა ქეთი-კოკამ ქეთის ტელეფონი ახლოს მიუტანა,რომ კარგად გაეგო მისი ტირილის ხმა კობას.
-რა უქენით !! ვინ ხართ, თქვენი.. სად ხართ, რა გინდაათ
-რა ვქენით? შენ რა უქენი თორნიკეს? არც დაფიქრდი ისე მოკალი ხო? სადაა ჩემი ძმა, მითხარი სადაა. პასუხი გამეცი. რა დაგიშავა?! ბატარა ბიჭი ნახეთ და დაიბრიყვეთ არა? მერე არ იცოდით რომ მაგ პატარა ბიჭს დიდი ძმები ყავს და დედას ... ?
-ვინ თორნიკე, რა თორნიკე,. რეებს ბაზრობთ
-დედას გიტირებთ. სანამ ჩემი თვალით არ გნახავ ციხეში ჩაყუდებულს, არ მოვისვენებ. და თუ ვერ გნახავ, შენ გოგოს იქ გავისტუმრებ, სადაც შენ გაისტუმრე ჩემი ძმა. ჩუ. მაცადე, ხმას ნუ იღებ. 1 კვირა გაქ. ჰო გაიგე?! ან ციხეში ჩასკუპდები, ან დაემშვიდობები შენს ქალიშვილს.
-არა,არა. ხო არ გაგიჟდით. მაგან რა დააშავა. ფულს მოგცემთ, რამდენსაც გინდათ.
-ეგ ფული რა ჩემ ფეხებათ მინდა. მე შენ გითხარი. ვსო.!!
კოკამ გათიშა და გამორთო ტელეფონი.შემდეგ ჩაიჩოქა და აქვითინდა. ყველანი ტიროდნენ.ბოლო მოუღო ბიჭებს ძმის სიკვდილმა.ქეთის ძალიან შეეცოდა ისინი.თუმცა ვერ იჯერებდა, რომ მამმისი მკვლელი იყო. საღამომდე ლაპარაკობდნენ. ბიჭებმა ყველაფერი უთხრეს თორნიკეზე.
-რამდენი წლის ხარ?-კითხა ბოლოს ნიკუშამ
-16
-ეე რა პატარა ყოფილხარ.მუშტებს კი კარგად იქნევ :დდ
2 დღე გავიდა. მათ აღარ უჩხუბიათ.პირიქით, ლაპარაკობდნენ, ერთად ჭამდნენ. ნიკუშას ძალიან მოსწონდა ქეთი, ქეთისაც მოწონდა ის.მაგრამ არცერთს არ უნდოდა ეს, რადგან ყველაფერს შეუშლიდა ხელს.
-წყალი გინდა?-კითხა ერთხელ ნიკუშამ
-არა, რა იყო
-არა, მე მინდა და მეთქი შენც ხო არ გინდა თქო :დდ -გემრიელად გაიცინეს.
-მოგიტანო გინდა?-კითხა ქეთიმ
-არა, გაგიჟდი? მე მოვიტან.
ნიკამ მოიტანა.მოსვა და მიაწოდა ქეთისაც. როცა გამოართვა, მათი თითები ერთმანეთს შეეხო.ორივეს ჟრუანტელმა დაუარა ტანში.გაშეშდნენ.ნიკუშას სურვილისგან თვალები აუპრიალდა. უცებ გიო შემოვიდა ოთახში. ისინი შეკრთნენ და მერე გაეცინათ :დდ