შევსებული არსებობა XXX

ალექსანდრე მოვიდა, მანქანიდან წაშლილი სახით გადმოვიდა და სალომეს ხელი მოხვია
_ გარეთ რატომ ხარ სალო.. გაცივდები
_ შენ გელოდებოდი, ვერ მოვისვენე. როგორაა ირმა?
_ გადარჩება! დაივიწყე საერთოდ ეგ ქალი.. ეხლა ხომ დარწმუნდი საბოლოოდ?
_ სანდრო.. ძალიან ცოდოა..
_ ცოდო? ვინ არის ცოდო.. ეეგ? ცოდო კი არა საცემია..
_ ის ვერ ხვდება რას აკეთებს.. სუსტია საამისოდ და ფიქრობს, რომ შენ მოგიძღვნა ცხოვრება.. ამის ბოღმა ჭამს, იმდენად, რომ თუნდაც დასანახებლად სიცოცხლე ბეწვზე შეაგდო.. შვილზეც არ უფიქრია! სარი აზროვნების უნარყ აქვს დაკარგული და გასაოცარი ოსტატობით იტყუება.. ყველაფერზე მიდის, რომ შენ ცუდად იგრძნო თავი.. ამიტომაცაა ცოდო, რომ ამდენი ცუდი რამე უტრიალებს თავში და მოსვენებას არ აძლევს, საშინელებებს ადენინებს.
_ წესით შენ გაბრაზებული უნდა იყო მასზე.. კაცმა არ იცის აკაკის და ელენეს რა უთხრა!
_ არაუშავს.. ალბათ დრო დაალაგებს ყველაფერს
_ მე დავალაგებ ყველაფერს! შენ არაფერზე ინერვიულო.. – ალექსანდრემ სალომე შეაბრუნა და თვალებში ჩახედა – ჩემთვის მოვლენილი ანგელოზი ხარ.. უფრო და უფრო ვრწმუნდები ამაში! - ნაზად აკოცა და მთელი გრძნობით ჩაიხუტა გულში. წყვილი სახლში შევიდა, დედ-მამა კითხვით სავსე თვალებით მიაჩერდა სანდროს
_ არაფერია სანერვიულო, ყველაფერი მოგვარდა.
_ რა მოხდა შვილო.. – მუდარით სავსე თვალებით მიაჩერდა დედა
_ რაც არ უნდა ეთქვა მაგ ქალს ყველაფერი მტკნარი სიცრუეა! უკვე ბევრჯერ სცადა ხელი შეეშალა ჩვენთვის..
_ კარგი..დროა დავისვენოთ, თქვენ ადით შვილო, ჩვენ აქ ვიქნებით – ხელი ბეჭებზე მოუთათუნა აკაკიმ ალექსანდრეს და ელენესკენ შებრუნდა. სალომე და ალექსანდრე ზემოთ ავიდნენ და საწოლზე ჩამოსხდნენ
_ ვიცი დაითრგუნე..
_ არა არაფერია, ასეთი სიტუაცია ყველას დათრგუნავდა..
_ სალომე.. მარტო ის მინდა გჯეროდეს ჩემი.. მომყევი და მომენდე..
_ აქ ამიტომაც ვარ.. ამიტომ ვუძლებ.. – სალომეს ცრემლი მოაყვა ყელში და სასწრაფოდ გაჩუმდა. ალექსანდრემ ხელი მოხვია და გულში ჩაიკრა
_ მე უნდა ჩავიდე.. ვიცი მელოდებიან, დალაპარაკება უნდათ. შენთან ერთად ვერაფერი მკითხეს, შენ გაგიფრთხილდნენ. არ მოიწყინო, მალე ამოვალ.
ალექსანდრე მისაღებში ჩავიდა, ელენე მაშინვე მისკენ გაემართა
_ კარგია რომ ჩამოხვედი შვილო..გელოდებოდით.. რაშია საქმე გაგვაგებინე გამისკდა გული!
_ ნურაფერზე ნერვიულობთ დედა! ეგ ქალი არანორმალურია, ჩემი ბრალია ალბათ, რომ ამდენი გაბედა და თქვენამდე მოაგნო..
_ ესეთები ხდება, ეგ შენს კაცობას ეჭვქვეშ არ აყენებს სანდრო.. არ იფიქრო შენს პირად ცხოვრებაში ვერევით, მაგრამ..
_ მესმის მამა, მშობლები ხართ და გაინტერესებთ რამდენი წლისაც არ უნდა ვიყო. ვფიქრობ ახსნ არ დამჭირდება ვინ იყო ირმა. ჩემი სალომესკენ შებრუნება ვერ აიტანა და ამიტომ აკეთებს ამდენ სიბინძურეს. სალომე ცამდე სუფთაა.. პირველ რიგში ჩემთან. ჩვენი ურთიერთობა მთლიანად ჩემი ინიციატივა იყო და საამისოდ დიდი დრო დამჭირდა. ვიცოდი უმტროდ არ ჩაივლიდა, მაგრამ ამდენის გაბედვას არ ველოდი. ვწუხვარ, რომ ამ ყველაფერმა თქვენი ნერვიულობა გამოიწვია, მაგრამ დამიჯერეთ, რომ სანერვიულო არაფერია! არაფრის მტკიცებას დავიწყებ.. დრო გავა და თვითონ ნახავთ.. იმედია მისი ნალაყბევი სალომეს მიმართ თქვენს დამოკიდებულებას არ შეცვლის.
_ შენი ისე მჯერა როგორც არავისი შენ ხომ იცი დე.. მაგრამ ასე შეყვარებული არ ყოფილხარ..
_ დედა! მე რომ ასე ვარ შეყვარებული ეს სალომეს, ჩემი ცოლის დამსახურებაა, მისი ბუნების და მისი სამყაროსი, მისი ხედვის და მიდგომის ცხოვრების მიმართ და არა ვიღაცის დაბრალებული სისაძაგლეების.
_ ეს შენი ცხოვრებაა შვილო.. მთელი ცხოვრება ამ ქალთან უნდა იცხოვრო.. შენი არჩევანია და ჩვენ ვალდებული ვართ ამას პატივი ვცეთ. არ ინერვიულო, ყველაფერი ისე იქნება, როგორც წესი და რიგია
_ მე არ მინდა მარტო იმიტომ სცეთ ჩემს ცოლს პატივი, რომ ჩემი არჩევანია, მაგრამ ძალიან კარგად მესმის თქვენი.. ამისთვის დროა საჭირო, გარკვეული პერიოდის მერე მოვიბრუნდეთ ამ თემას. დღეს ამით დავასრულოთ ლაპარაკი. ხვალ ახალი წელია, მინდა მთლიანად დავტკბეთ ამ დღით და ეს დაზაფრულობა საზეიმო განწყობაში გადავიტანოთ – ალექსანდრე მშობლებს დაემშვიდობა და კიბეს აუყვა. სალომეს წყალი გადაევლო და ფანჯარასთან ისგა ზურგით, სანდროს ელოდებოდა. მიუახლოვდა და ხელები წელზე შემოხვია
_ რომ იცოდე როგორ მომენატრე.. ეს სუნი მომენატრა.. – მამაკაცმა მის ყელში ჩარგო ცხვირი და ხარბად აისუნთქა – შენ მომენატრე მთლიანად, შენი თბილი კანი მომენატრა, ასე ადვილად რომ ახერხებს ჩემს გაგიჟებას.. – სალომე მობრუნდა და მკლავები კისერზე შემოხვია ალექსანდრეს
_ შენთან მინდა, ასე მინდა ვიყო, სულ ასე ვიყო.. არასოდეს მოგშორდე.
_ სალომე.. არასოდე გატკენ..მაშინდელივით..
_ მაშინ შემეშინდა, ეხლა აღარ მეშინია.. – ეშმაკურად გაუღიმა სალომემ
_ ნუ მეთამაშები..ისედაც ძლივს ვიკავებ თავს
_ ჰოდა ნუ შეიკავებ – წასჩურჩულა ტუჩებთან გოგომ და ფრთხილად შეეხო. ალექსანდრემ ვეღარ გაუძლო მოწოლილ ვნებას და ეს შეხება გიჟურ ალერსში გადაზარდა. სალომე მუცელზე შემოისვა, საწოლზე გადაინაცვლა.. მთლიანად შემოაძრო რაც ეცვა, თვითონაც გაშიშვლდა და მოწყურებული დაეწაფა მის სხეულს. ყველა ნაწილს ისრუტავდა.. სალომე უთანასწორო ბრძოლაში იყო, თვითონაც უნდოდა მოფერებოდა მას, მაგრამ განძრევის საშუალება არ მისცა მამაკაცმა.. აღარ ახსოვდა მორიდება, კდემა, თვითონაც ველურად აქცია ასეთმა ვნებამ. ალექსანდრე სალომეს აქტიურობამ უფრო გაახელა და ცოტა ხანში ღონეგამოცლილები მძიმე, ღრმა სუნთქვით გადავიდნენ სხვა განზომილებაში..
_ საოცრება ხარ! ჩემი საოცრება – ჩურჩულებდა მამაკაცი და ისევ დაატარებდა ტუჩებს ქალის ყელსა და მკერდზე – ვერ ვძღები შენით გესმის? ვერ გიმეტებ.. მეშინია რამე არ დაგიშავო.. არ შემიძლია უშენოდ, ჩემი ტყვე ხარ..სამუდამო ტყვე
_ და ძალიან მომწონს შენი ტყვეობა.. ალბათ მართალი იყავი.. მე მარტო შენთვის გავჩნდი ქვეყნად.. მიყვარხარ სანდრო..
_ შენ მე ცხოვრებისკენ მომაბრუნე, ნამდვილი ბედნიერება მაგრძნობინე, შენ ის ქალი ხარ ვინც მთლიანად მავსებს და მინდა შენც იმავეს გრძნობდე..
_ გახსოვს პირველად რომ მაკოცე? მაშინ გაჩუქე ჩემი გულისცემაც, სუნთქვაც, თვალების ხამხამიც და ყოველი ახალი დილაც.. მერე რა, რომ მეშინოდა, მაინც შენით ვცხოვრობდი.. ჩემს ცხოვრებას პარალელურ ფონად დაედე და ასე გასდევ სულ.. მუსიკასავით ჩამესმი.
_ თუ კიდევ გააგრძელებ ძილს დიდი ხანი ვეღარ დაგაცლი კიდევ.. – ტუჩებზე დაეწაფა ალექსანდრე. არც გათენება გაუგიათ და არც დროის სვლა.. მოწყურებულები გაჯერდნენ ერთმანეთით, მაგრამ მაინც არ ყოფნიდათ ერთად ყოფნა.. გამთენიისას ჩაეძინათ. შუადღისას სალომე ზარმა გამოარკვია..
_ ირმა ვარ, შეგიძლია მელაპარაკო?
_ რა გინდა ირმა..
_ ძალიან მინდა გამოხვიდე.. შეიძლება არ გჯერა, მაგრამ ძალიან ცუდად ვარ.. ადამიანურად მინდა გელაპარაკო..
_ მაპატიე, მაგრამ ცოტა ნაკლებად მჯერა შენი..
_ გთხოვ, ძალიან გთხოვ.. მარტო თხუთმეტი წუთით მნახე, ოღონდ სანდროს არაფერი უთხრა, ვიცი არ გამოგიშვებს.. რაღაც მინდა გითხრა, რაც სულს მიღრღნის – სალომემ ტელეფონი გათიშა და დაფიქრდა.. ნუთი ირმა ყველაფერს ნანობს? ნუთუ გონზე მოეგო? ნაკლებად დასაჯერებელია ასე მომხდარიყო, მაგრამ სალომეს ხომ შეეძლო მისთვის ისეთი რამ ეთქვა, რაც თვალს აუხელდა და გონებას გაუნათებდა.. შეიძლება არც მომხდარიყო ასე, მაგრამ სალომე დარწმუნებული იყო, რომ ირმას საბოლოოდ უმტკივნეულოდ ჩამოშორებას ადამიანური ლაპარაკით ნამდვილად შეძლებდა. ალექსანდრესთვის არაფრის უთქვამს, ისე ჩაიცვა, თავი მოიწესრიგა და გავიდა. მითითებულ მისამართზე მივიდა, პალატის კარი შეაღო და ირმა დაინახა. ორივე კიდური მოტეხვოდა, მარცხენა ხელი და ფეხი, შუბლის ცალი მხარეც შებინტული ჰქონდა, ეტყობოდა თავიც გაეტეხა.
_ შემოდი.. ალბათ დანახვაც არ გინდა ჩემი, მიზეზიც გაქვს გეზიზღებოდე
_ მე არა მეზიზღები..არც შენ და არც არავინ. მაპატიე, მაგრამ დიდად არ მანერვიულებს შენი საქციელი უკვე.. იმიტომ, რომ სანდროს ვენდობი მთლიანად, ვიცი ის თავის სიმაღლეზეა და არ დაუშვებს გაბოროტებულმა ინტრიგებმა ჩვენი და მისი ოჯახის ურთიერთობები გააფუჭოს ანდააზარალოს
_ გეტყობა გიყვარს.. დამიჯერე მეც სიყვარულმა გამაკეთებინა ეს და დავისაჯე კიდეც! ხომ ხედავ რას ვგავარ, რა დღეში ვარ? მისი ბრალია, მისი და შენიც..
_ მარტო იმის თქმა შემიძლია, რომ უფლის და საკუთარი თავის წინაშე პირნათელი ვარ ირმა.. იგივეს დაგიდასტურენ სანდროზეც
_ შენ სანდროს არ იცნობ..
_ ვიცნობ და ძალიან კარგად! ყოველ შემთხვევაში საიმისოდ, რომ არასოდეს შევიტანო ეჭვი მასში. ძალიან გთხოვ, გემუდარები რასაც ეხლა გეტყვი გულწრფელად ნათქვამად მიიღე და არა ირონიად. წინასწარ მინდა გითხრა, რომ არც მეცოდები და არც არაფერს ვზეიმობ.. ადამიანურად მაწუხებს ეს მომენტი.. ეკლესიაში წავიდეთ, გული გაგისუფთავდება ბრაზისგან და ტკივილისგან.. ვიტყოდი ბოღმისგანაც.. არ ვფიქრობ, რომ მონსტრი და საშინელი ადამიანი ხარ რაკი ეს ჩაიდინე.. ისიც ვიცი ჭეშმარიტად მონანიება ვისაც სურს არასოდეს რჩება ღვთის წყალობის გარეშე.. თვითონვე ნახავ როგორ განიტვირთები და მოგეშვება ყველაფერი.. შეიძლება აბსურდულად გეჩვენებოდეს ჩემი აზრი, მაგრამ მართლა მაწუხებს და გითხარი..არასოდეს დაგზარდები.. ასევე ბოდიშს გიხდი, თუ ზედმეტი მომივიდა, მე ახლობელიც კი არ ვარ შენი..
_ არ მინდა ეს დედა ტერეზობა.. აქ სხვა რამის გამო მოგიყვანე.. ვიცოდი , რომ გამოხვიდოდი.. პატიება მინდა გთხოვო.. ჩამეხუტე უბრალოდ და მითხარი, რომ მპატიობ – ირმამ ხელები გაუწოდა სალომეს, ცოტა ხნის ფიქრის მერე სალომე მივიდა მასთან და ჩაეხუტა..
_ მაპატიე..მაპატიეე.. ვიცოდი შენზე ნათქვამი სისაძაგლეებით უფრო შეეცოდებოდი მის ოჯახს და უფრო შეგიყვარებდნენ, ასე მართლა არ ვფიქრობ, ხომ იცი პატარაობიდან როგორ მიყვარხარ – სალომე შეცბა, მისი ხელები მოიშორა და უნდა ეკითხა რას ამბობო, რომ იგრძნო ოთახში მარტო არ იყო, მიიხედა და აკაკი და ელენე დაინახა, რომლების გაოცებული უყურებდნენ ამ სცენას
_ მაპატიე, მათ წინაშე გეუბნები.. ვიცოდით მის წარსულს შეცოდებით და თანაგრძნობით თუ დაივიწყებდით და უბრალოდ ასე მოვილაპარაკეთ, არანაირი ორსულობა არ ყოფილა, ჩემგან მხსნელად სალომე გვინდოდა მოგვლენოდათ – განაგრძობდა ლაპარაკს ირმა, სალომეს უკვე აღარაფერი ესმოდა, ყურები დაეხშო და მარტო აკაკის და ელენეს გაოცებულ სახეს ამჩნევდა, რომელიც თანდათან მკაცრდებოდა
_ გარეთ გავიდეთ თუ შეიძლება – მშვიდად თქვა აკაკიმ, სალომე გილიოტინაზე მიმავალივით გაყვა მათ
_ აქ რას აკეთებ შვილო.. რატომ ეხუტებოდი მაგ ქალს, რა ხდება? – წყენანარევი ხმით იკითხა ელენემ – შემოწმებაზე მოვედით და ექთანმა შეცდომით შემოგვიყვანა.. რას ვიფიქრებდი თუ აქ იყავი.. – სალომეს ლაპარაკის უნარიც აღარ ჰქონდა..მიხვდა ირმამ მისი რეპუტაცია სულ ეხლახანს საბოლოოდ დაასამარა.
– სახლში წავიდეთ, ყველაფერს იქ გავარკვევთ – თქვა აკაკიმ. რა უნდა თქვას ეხლა.. რით აუხსნის მომხდარს? სისულელეა..სასაცილოდაც არ ეყოფათ სალომეს გულუბრყვილო სიმართლე..
_ მოგვიანებით შემოგიერთდებით.. სანდროსთან ერთად.. – ამოილუღლუღა და დაემშვიდობა. მარტო სიკვდილი უნდოდა ეხლა.. წეღან ირმას არიგებდა, მან კი ისე გაანადგურა იმის ძალაც არ დარჩა სასოწარკვეთილებას არ მისცემოდა. ტაქსი გააჩერა და ნინოს სახლის მისამართი უკარნახა. უემოციოდ, უღონოდ ავიდა სასურველ სართულზე და ზარს დააჭირა. ნინომ გამოიხედა და გაოცდა, სალომეს ფერი არ ედო სახეზე.
_ სალომე? შემოდი, რა გჭირს?
_ მარტო ხარ?
_ ჩემები ბაზარში არიან, დღეს ბებოსთან ვხვდებით ახალ წელს – ახალი წელი!..ვიღას ახსოვდა..ამ დროს არასოდეს ყოფილა ასეთი განადგურებული, სახლში შელასლასდა და დივანზე უღონოდ დაეცა
_ ყველაფერი დამთავრდა ნინ..