"დედამ მითხრა, სამშობიაროში ას მანეთად გიყიდეო"

ჩემი უზრუნველი, სიყვარულით სავსე ცხოვრება ერთმა წერილმა მთლიანად შეცვალა. 12 წლის წინ ჩვენს სახლში ვიღაცამ ანონიმური წერილი დატოვა, სადაც ეწერა, ტყუილად გგონია, რომ მათი ბიჭი ხარ, სინამდვილეში ისინი შენი ბიოლოგიური მშობლები არ არიან, გიშვილესო. ამ სიტყვებმა ჩემი ცხოვრება თავდაყირა დააყენა. დედას ვეხვეწე, რომ ჩემთვის სიმართლე ეთქვა. თავიდან უარზე იყო, ამბობდა, მაგ წერილში ტყუილი წერიაო. რომ ჩავაცივდი, ბოლოს პირში მომახალა, სამშობიაროში 100 მანეთად გიყიდეო. მშობლების სახლიდან წამოვედი. მათი უზომოდ მადლიერი ვარ, ჩიტის რძე არ დაუკლიათ ჩემთვის, ერთადერთ ვაჟს მანებივრებდნენ, მაგრამ ვერ გამიგეს, რომ მაქვს უფლება, ვიცოდე, ვინ არიან ჩემი ბიოლოგიური მშობლები. არ გეგონოთ, რომ მათთან ურთიერთობისკენ მივილტვოდე, არა, უბრალოდ მაინტერესებს, ვისი გორისა ვარ, რა გვარი ვარ, იქნებ და–ძმაც მყავს. შორიდან მაინც რომ დამანახა დედაჩემი, ბედნიერი ვიქნები. მას არც გავკიცხავ. თუ სურვილი არ ექნება, მასთან არც ურთიერთობას მოვინდომებ, უბრალოდ მინდა, დავინახო. შეიძლება ქუჩაში ჩემი სისხლი და ხორცი მხვდება, მაგრამ არ ვიცი. ვისაც არ გამოუცდია, ვერ გაიგებს, რა ძნელია, როცა ფესვებით არსად ხარ ჩამაგრებული. როცა არ იცი, ვინ ხარ, საიდან მოდიხარ. მგონი, ამის გაგების უფლება ყველა ადამიანს აქვს და მათ შორის – მეც. ეს კი მთელი ჩემი ახლობლებისთვის გაუგებარი რამ არის. დარწმუნებული ვარ, რომ სანათესაოს 50–მა პროცენტმა სიმართლე იცის, ჩემი ბიოლოგიური მშობლების შესახებ შეუძლიათ, მითხრან, მაგრამ ყველა დუმს. ჩემი ბიოლოგიური მშობლების შესახებ არაფერი ვიცი. მხოლოდ ის შემიძლია გითხრათ, რომ 1973 წლის 28 ნოემბერს დავიბადე ავჭალის სამშობიაროში და იქიდან გამაშვილეს. ვიცი, რომ ეს ინფორმაცია ძალიან მწირია იმისთვის, რომ ვინმემ ჩემი ისტორია იცნოს, მაგრამ მაინც ვიტოვებ იმედს, რომ ეს პატარა მინიშნებაც საკმარისი იქნება ჩემი ბიოლოგიური მშობლების საპოვნელად. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, მათ არც განვიკითხავ, არც დავუახლოვდები, უბრალოდ ერთხელ შევავლებ თვალს, რომ გავიგო, ვისი შთამომავალი ვარ. "სარკის" მკითხველი