მე და შარი? ჩვენ ვუგებთ ერთმანეთს (დასასრული)

საღამოს საავადმყოფოშჲ გამაქანეს.. სანამ არ მივედით რატი გვერდიდან არ მომშორებია.. შემდეგ კი სთხოვეს გარეთ დაეცადა.
- მე შესვლა მინდა!
- ვერ შეხვალთ... შეიძლება ზედმეტმა ემოციებმა ცუდად იმოქმედოს თქვენზე..
- რამე გკითხეთ?
რატი გამწარებული შემოვარდა და ხელი მაგრად მომჭიდა..
რთული მშობიარობა მქონდა.. რატი ჩემს გვერდით იჯდა და მამხნევებდა.. სულ მალე !,.. ჩვენი გოგონა ნინა.. გაუძელი.. ამ სიტყვებს იმეორებდა და ისედაც მტკივნეულ დროს უარესად მიშლიდა ნერვებს..
- გაჩუმდი!
- ნინა..
- ხელი მომჭიდე..
- ვნერვიულობ..
მისი ხელი ისეთივე თბილი იყო როგორც მისი გული.. მისი შინაგანი სამყარო რის გამოც გავყევი ცოლად.. და რის გამოც ახლა აქ ვიყავი..
ვიცოდი,რომ ძალიან ცუდად იყო.. ისიც ვიცოდი როგორ უჭირდა ახლა აქ ყოფნა,მაგრამ არაფერს ვამბობდი.. ის მე შემპირდა..

-გოგოა !
ექიმმა ბავშვი ქურდს ხელშჲ შეაჩეჩა .. რატიმ დაბნეულმა უკან დაუბრუნა.
ჩაისუნთქა-ამოისუნთქა.. და ისევ დაიჭირა ხელში..
მისი სახე,რომ გენახათ.. ფერმკრთალი.. თუმცა ანთებული თვალებით.. მომღიმარი..

- მომიყვანეთ აქ !
ვთქვი მბრძანებლური ტონით და ოდნავ თავი მაღლა ავწიე..
- ჩემი კუსპარა..
ბავშვს რომ შევხედე გაკვირვებულმა თვალები ფართოდ გავახილე.. ასეთი პატარაც რატის ასლი იყო..
- გავს მამას?
თქვა ამაყად და ახლოს მომიჯდა.
- იმედია ხასიათშიც არ გიმგვანებს..

გაეცინა და თავი მკერდზე დამადო.. უნდოდა ეგრძნო ის რასც ამდენი ხანი ელოდა.. ის სუნთქვა რომელიც ჩვენს გოგონას ახლდა.. ის სუნი, ახალდაბადებულ ბავშვს რომ აქვს მხოლოდ... უბრალოდ უნდოდა ეგრძნო ის რომ მამა ერქვა..

ექიმმა მირჩია ღამე დამესვენა.. თუმცა რა დამასვენებდა? .. ორი საყვარელი ადამიანის ყურებით ვტკბებოდი..
რატის ისევ არ ედო ფერი.. თუმცა ცდილობდა გაეღიმა.. ეკოცნა ჩემთვის შუბლზე ისე რომ მისი სიცივე არ მეგრძნო.. ეთქვა მიყვარხარ.. ისე რომ ხმა არ აკანკალებოდა.. შეხებოდა ჩემს ხელს.. ისე რომ მეგრძნო .. ის ჯერ კიდევ ჩემთან იყო..
- მე ვნახე ის..
ამის გაგონებაზე ცრემლი ვეღარ შევიკავე და პატარა ბავშვივით ავქვითინდი..

ღამე ბავშვის ტირილმა გამაღვიძა,რომელიც ძალიან ღორმუცელა აღმოჩნდა.. 3 საათი გავიდა და ჯერ კიდევ არ მოშორებოდა საკვებ ობიექტს..
გამიკვირდა როცა უეცრად ატირდა... არ ვიცოდი რა მოხდა.. რის გამო..
რატის გაღვიძება ვცადე,რომ ექიმისთვის დაეძახა..
თავი ჩემს ბალიშთან ახლოს ედო..
- რატი..
პასუხი არ გამცა. ვიფიქრე რომ ეძინა ამიტომ ვეცადე უფრო ხმამაღლა დამეძახა.
-რატი.. რატი გაიღვიძე.
ისევ არ გამცა პასუხი..
ავნერვიულდი.. გულისცემა ამიჩქარდა..
-რატი... რატი.. არა გთხოვ..

ვნახე მისი უსულო სხეული,რომელიც ჯერ ისევ მომღიმარი იყო..
ანერვიულებული წამოვდექი ბავშვით ხელშჲ.. თუმცა სისუსტემ მძლია და წავიქეცი..
გონება დავკარგე..
ირგვლივ მხოლოდ სითეთრე... არავინ არღვევდა წყნარ იდილეას.. არ ვხედავდი უაზრო სახეებს.. პირისპირ ვიდექით.. მხოლოდ მე და ის..

-დროა..
-რისი რატი? რისი დროა?
-გამოღვიძების...
*****************************

რომ გამეღვიძა დედა,მამა, და ჩემი პატარა ძამიკო თავზე დამტრიალებდა.. როცა თვალი გავახილე მთელი ხმით აღმოხდათ.
-თვალი გაახილა ! .. მადლობა ღმერთს!
მამა დედას ჩაეხუტა.. ჩემი ძამიკო ისევ მიყურებდა და უნდოდა ჩამხუტებოდა.. თუმცა ვერ გაებედა..
ირგვლივ ვერვის ვხედავდი.. მხოლოდ მათ.. არ ვიცოდი რა მოხდა.. სად იყო ჩემი შვილი..

- გაიღვიძა ?
რა ნაცნობი ხმა იყო...
უფრო ნაცნობი იყო მისი სახე...
-რატი.. რა მოხდა ? იქნებ მეც გამაგებინოთ? შენ ხომ მოკვდი?
ქურდი ოდნავ დაიბნა და უკან დაიხია...
- მაინც მოგიწევს ყველაფრის თქმა !
მამაჩემის მკაცრი ტონი.. არღაც ისე ვერ იყო..

რატი მარტო დატოვეს ჩემთან..
ჩემი აღშფოთება მის ხელში მყოფმა,ჩემმა ძველმა ლეპტოპმა გამოიწვია..
ის მომიახლოვდა და თავისი ცისფერი თვალებით რაღაცის ახსნა დამიწყო..
- გახსოვს შენი გაქურდვა რომ ვცადე?
-მაგას რა დამავიწყებს..
- გითხარი აგინაზღაურებთქო თუმცა ცოცხალი თავით არ მომეცი.
- კი მახსოვს.
-ისიც გემახსოვრება როგორ აღმოჩნდი ჩემს მანქანაში..
- კი ეგ ყველაფერი მახსოვს მაგრამ ახლა რატომ მეუბნები?

2 წუთი დუმდა და შემდეგ ..

-ავარიაში მოვყევით.. მანქანა უკნიდან დაგვეჯახა მე არ დავშავებულვარ..
ძლიერი დარტყმა მიიღე ამიტომ თავი ვალდებულად ჩავთვალე საავადმყოფოში მიმეყვანე..
თუმცა როცა გავიგე,რა მძიმედ იყავი ძალიან ცუდად გავხდი.. ჩემს გამო არ მინდოდა რამე დაგშავებოდა ამიტომ გვერდიდან არ მოგშორებივარ.. შენს მშობლებს შევატყობინე და აქ მოვიდნენ..
მერე ხომ იცი.. მე დამადანაშაულეს ყველაფერში.. იმაშიც კი რომ მოგიტაცე. თუმცა მართლები არიან ყველაფერი ჩემი ბრალი იყო..
თქვეს რომ კომაში იყავი.. ამან ათმაგად შეგვაშინა.. თუმცა ახლა კარგად ხარ.. ცოცხალი.. უვნებელი...

მიყურებდა და თვალებს აცეცებდა,როგორც მაშინ.. მე კი სრულ გაურკვევლობაშჲ ვიყავი და ჯერ კიდევ ვერ დამეჯერებინა,რომ რაც მოხდა,მხოლოდ ჩემი ფანტაზიის ნაყოფი იყო.. და ეს რეალურად არც მომხდარა.. ისევ ვუყურებდი რატის.. ვხედავდი,როგორ მიმზერა..
რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს ახლა მისთვის უცნობი გოგონა ვიყავი.. ის კი ჩემთვის ძალიან ნაცნობი იყო.. უკვე მრავალჯერ შეყვარებული...

-არაფერს მეტყვი?
ეს მითხრა და გაჩუნდა.
- იცი? საოცარი რამ მოხდა.. ამ დღეების განმავლობაში რაც ცუდად ვარ ფანტაზიის მიერ შექმნილი ისტორია დაიწერა.. ჩემზე .. და სხვათაშორის შენზეც.. იმდენად გავდა რეალობას, მივხვდი როგორ გამიჭირდება ამ ყველაფერთან შეგუება.. თუმცა ფაქტი ერთია..
ჩვენ ვართ ცოლ-ქმარი.. გვყავს შვილი,რომელსაც ლიზი ჰქვია და ვცხოვრობთ უდარდელად.. ჩემთვის უკვე აღარ აქვს მნიშვნელობა შენს აზრს.. გიყვარვარ თუ არა.. ახლა აღარსად გაგიშვებ.. ერთხელ უკვე დაგკარგე,მეორედ ვეღარ დაგკარგავ..

ეს ვუთხარი და ხელი მოვუჭირე..
-რადგან ასეა ერთი კითხვა მაქვს...
- გისმენ.
- ერთი ნახვით შეყვარების გჯერა?


*************************************
10 წლის შემდეგ..

- და ახლა ეს უნდა დავიჯერო?
- ეგ უკვე შენი საქმეა.
- რა საყვარელი ისტორიაა შენზე და მამაზე.. თუ სიმართლეა რათქმაუნდა..
- აბა მოგატყუებ?
-შენგან არ გამიკვირდება მატყუარა..
- რატი! ზრდილობითაც შენ გგავს...
-ვიცი ! მამიკოს გოგოა..

გამწარებული გავედი მეორე ოთახში..

- იცი არ ჯერა რაც მოვუყევი.
- იმ სიზმრის არც მე მჯერა..
- რა? გგონია ამდენი რამ მოვიგონე?
- ვხუმრობ..
ეს თქვა და ჩამეხუტა..
- ისე .. რომც არ დაგსიზმრებოდა თვალის გახელისთანავე შეგიყვარდებოდი..
-ვითომ რატომ?
- თვალს მოგჭრიდა ჩემი გარეგნობა..
- რა ხალხში ვარ ღმერთო ჩემო! ლიზი.. მამაშენს არ დაემგვანო რა გთხოვ!
-უკვე ვგავარ..
ჩემი ჯიუტი შვილი მამასთან მივიდა და მოეხვია..

რატი მომიახლოვდა.. და ჩემს ტუჩებს ოდნავ შეეხო.. როგორც მაშინ..
- სხვათაშორის თქვენს წინ ვდგავარ!
ლიზი გაიჭიმა და წინ დაგვიდგა.
-მაგ პრობლემას მოვაგვარებთ..
რატიმ ხელი ააფარა სახეზე და ისევ მაკოცა.
-მაინც ვხედავ!
- მოკლედ რა! შენი შიშჲთ..

გამეღიმა და ლიზიკოს ვაკოცე..

-ანუ აღარ იწუწუნებ?
- ხო კარგი.. მაგრამ...
-არანაირი მაგრამ..
- უბრალოდ..
-არანაირი უბრალოდ..
-მაცადე.
შვილმა უცებ გამაჩუმა.
-არაა სასიამოვნო ყველაზე მახინჯ ბიჭს რომ ვუყვარვარ კლასშჲ! არც ის რომ ყველაფერი მე მემართება.. სულ მე მსჯის მასწავლებელი.. შენი არ იყოს შარი გენებით იგზავნება?
- ალბათ.
გამეღიმა.. სამივე ერთ დივანზე მოვთავსდით და ლეპტოპი გავხსენი.. ის ლეპტოპი..


ასე დამთავრდა.. ამბავი,რომელიც ზღაპარს გავს თუმცა რეალურად მოხდა.. ზოგჯერ ძნელია დაიჯერო ის,რომ იმ საოცარი სამყაროს გარდა სხვაც არსებობს.. რომელიც შეიძლება მასზე ბევრად ლამაზიცაა უბრალოდ შენ ვერ ამჩნევ..
არ მინანია,რომ გავიღვიძე.. არც ის,რომ ახლა ნამდვილი სამყაროთი ვცხოვრობ.. თუმცა ისე აღარ მაღიზიანებს ყალბი ღიმილი.. არც ნიღბიანი სახეები.. ვხედავ ლიზის, ჩემი და რატის სიყვარულის ნაყოფს,რომელიც შორსაა ყოველივე ამისგან..

მერე რა რომ ამ ისტორიის მთავარი ნაწილი სიზმარში დაიწერა..მთავარია რომ მეორე არსებობს.. ოღონდ მისგან განსხვავებით კეთილად სრულდება.. ისე როგორც ზღაპრებში..

რა დაასრულებდა ამ ზღაპარს კარგად თუ არა ჩემი შარიანობის ამბავი? .. თუმცა ამასაც ჰქონია დადებითი მხარე.. არც ისე ცუდი ყოფილა როცა ყველაფერი შენ გემართება,და ხდება ის რაც არ გინდა მოხდეს.. თუმცა რაც მართალია,მართალია.. ამ ამბავის გამო ვარ,ახლა ასეთი ბედნიერი.. ასეთი ამაყი.. იმით რომ ვარსებობ.. მეუღლე და დედა მქვია..
მეტი რაღა დავამატო. ისედაც ყველაფერი ,,დავფქვი"..
და ბოლოს.. შარიანებო ნუ დაგამწუხრებთ თქვენი ბედი.. ზოგჯერ შარიც გიკვალავს სიყვარულისკენ გზას.. გიჩენს ახალ მეგობრებს.. ამიტომ როცა გკითხავენ რატომ გემართება ყველაფერი შენო არ დაღონდე.. გაიღიმე და უპასუხე..

- ალბათ იმიტომ რომ..მე და შარი..ჩვენ ვუგებთ ერთმანეთს!