ნინო ჩხეიძე: "თუ სიმღერა და კაბა კარგად ვერ მოირგე, პოპულარული ვერ გახდები"

იყო დრო, როცა მომღერალი ნინო ჩხეიძე ნაციონალური მოძრაობის აქტიურ მხარდამჭერთა რიგებში ირიცხებოდა, ახლა კი ყველას მოუწოდებს, რომ პოლიტიკაში არ ჩაებან. ბოლო დროს საქართველოში შექმნილმა ახალმა რეალობამ – ხელისუფლებაში მომხდარმა ცვლილებებმა, მას აპოლიტიკურობისკენ უბიძგა. მუსიკალურმა პროექტმა "ახალმა ხმამ" კი ცხოვრებაში ახალ ეტაპზე გადაიყვანა. მომღერალი არ ეთანხმება არავის, ვინც თვლის, რომ საქმე და პირადი ცხოვრება ერთმანეთთან შეუთავსებელია და ყოველთვის ერთ–ერთი მსხვერპლად ეწირება მეორეს. ირწმუნება, რომ თავად არც ოჯახს აკლებს ყურადღება და არც შემოქმედებას. მალე მერვე ალბომს გამოუშვებს. მომღერალმა "სარკესთან" თავის უახლოეს გეგმებზე, პროექტ "ახალი ხმისგან" მიღებულ შთაბეჭდილებებსა და გამოცდილებაზე და ბევრ სხვა საინტერესო თემაზე ისაუბრა. – ნინო, კმაყოფილი ხართ "ახალი ხმის" შედეგებით? – "ახალი ხმის" დასრულების შემდეგ ძალიან მოვიწყინე. პროექტი შრომატევადი აღმოჩნდა, ვფიქრობდი, როდის დამთავრდება–მეთქი. არ მეგონა, "ახალი ხმა" მთელ ჩემს ცხოვრებას თუ დაიკავებდა. ვფიქრობდი, დამთავრდება და დავისვენებ–მეთქი, მაგრამ მეორე დღეს მივხვდი, რომ ის საქმე უკვე მენატრებოდა. რაც შეეხება მუსიკალურ მხარეს, ვფიქრობ, რომ მწვრთნელები კარგად შეგვარჩიეს, ხუთი აბსოლუტურად განსხვავებული ადამიანი ვიყავით. შოუ ამან უფრო საინტერესო გახადა. რა თქმა უნდა, მითქმამოთქმაც ბევრი იყო, ზოგს არ უნდოდა, რომ მე ვყოფილიყავი მწვრთნელი, იმასაც ამბობდნენ, რომ სხვა უნდა გაგვეგდო და არა ის, ვისაც პროექტი დავატოვებინეთ... მოკლედ, შოუს გარშემო ბევრი კრიტიკა იყო. ეს იმის დასტურია, რომ "ახალი ხმა" ძალიან პოპულარული იყო. – მწვრთნელებს სხვადასხვა გუნდის წევრებთან როგორი ურთიერთობა გქონდათ? – ყველას გვინდოდა მოგება, მაგრამ ისეთი შეგრძნება გვქონდა, რომ ერთ ოჯახად ვიქეცით. სხვა მწვრთნელების ბავშვებს ამდენი ხნის განმავლობაში ვუყურებდით, ყოველდღე ვხვდებოდით რეპეტიციაზე და, ბუნებრივია, შური გამორიცხული იყო. მოგება მინდოდა და, რაც შემეძლო, ამისთვის ყველაფერს ვაკეთებდი, მათ ჩაცმულობაზე, რეპერტუარზე ვზრუნავდი, მაგრამ ბინძური მეთოდებისთვის არასოდეს მიმიმართავს. იმ ფაქტს, რომ პროექტი დათო ფორჩხიძის გუნდის წევრმა მოიგო, ჩემთვის არაფერი შეუცვლია. არა უშავს, ყველაფერი ხდება. თუკი "ახალი ხმის" მეორე სეზონზე ისევ ვიქნები მწვრთნელი, მოსაგებად მეტს გავაკეთებ და თუ ისევ ვერ გავიმარჯვებ, ჩავთვლი, რომ რაღაცას ისე ვერ ვაკეთებ, რაც შოუს მოსაგებად არის საჭირო. დათოს ვულოცავ გამარჯვებას! ვგიჟდები სალომე ქათამაძეზე! – ახლაც ვერ გააკეთეთ რაღაც "ისე"? – ამაზე არ მიფიქრია. ასეთი შოუს მოგება ბევრ რამეზეა დამოკიდებული – ნიჭზე, შრომაზე, მონდომებაზე. ასევე დიდი მნიშვნელობა აქვს იღბალს. შოუბიზნესი ყოველთვის გამართლებაზეა. შეიძლება ჩემზე კარგად ბევრი ადამიანი მღეროდეს, მაგრამ ამ შემთხვევაში გამიმართლა, რადგან ჩემი სიმღერა "წაღვერი და თბილისი" ძალიან პოპულარული გახდა. გამიმართლა იმაშიც, რომ პირველი ჟურნალისტი, ვინც ჩემთან მოვიდა, სწორედ თქვენი ჟურნალიდან იყო. ეს ყველაფერი ერთმანეთს ებმება და საბოლოოდ ხდები შოუბიზნესის ადამიანი. – თქვენ კი ამბობთ, ერთ ოჯახად ვიქეცითო, მაგრამ აშკარა იყო მწვრთნელებს შორის ფარული კონკურენცია. – სიმართლე გითხრათ, მე არ ვთვლიდი, რომ რომელიმე მწვრთნელი ჩემი კონკურენტი იყო. ვაკეთებდი იმას, რაც საჭირო იყო. არასოდეს მიმიბაძავს სხვა მწვრთნელისთვის, არასოდეს ამიღია ვინმეს მსგავსი რეპერტუარი. ჩემი ხედვა მქონდა და ვიცოდი, ბავშვისთვის რომელ ტურში რა მჭირდებოდა. კონკურენცია იმ მხრივ იყო, რომ ყველა იმას ვაკეთებდით, რაც გვეგონა, რომ გაამართლებდა. ჩვენი ბავშვები ერთმანეთს არ ჰგავდნენ. კოლეგების მხრიდან, მეგობრობის და გვერდში დგომის გარდა, არაფერი მიგრძვნია. – შოუ ფინალს რომ უახლოვდებოდა, ბევრმა შენიშნა, მწვრთნელებს სახე როგორ ეცვლებოდათ, მაია დარსმელიძეს და სტეფანეს გამარჯვებულისთვის არც კი მიულოცავთ. – ვერც ერთ კადრს იპოვით, სადაც მეტყობა, რომ ვინმეს წარმატება მეწყინა ან სალომეს გამარჯვება არ გამიხარდა. ვერ ვიტყვი, ვის რა რეაქცია ჰქონდა, მაგრამ მე, პირადად, პირველივე დღიდან ბოლო გადაცემის ჩათვლით სახე არცერთხელ შემცვლია, არც რომელიმე მწვრთნელისთვის გამიკეთებია ცინიკური კომენტარი და არც ბავშვისთვის. ჩემი კოლეგებისთვის არც უაზრო შენიშვნები მიმიცია კამერების წინ. – თუმცა თავად ხშირად იღებდით შენიშვნებს არასწორად შერჩეული რეპერტუარის გამო. – კი, ჩემ მიმართ სულ ასეთი შენიშვნები იყო. არ ვთვლი, რომ რეპერტუარს არასწორად ვარჩევდი. ჩემთან ერთად ბევრი კომპეტენტური ადამიანი მუშაობდა. მე ვიყავი მწვრთნელი და ჩემი გადასაწყვეტი იყო, ვის რა რეპერტუარს შევურჩევდი. – ჩაცმულობის გამოც გაკრიტიკებდნენ, ამბობდნენ, რომ საკუთარი თავის წარმოჩენაზე ფიქრობდით, კონკურსანტებს ყოველთვის ერთნაირი ტექსტით აფასებდით – "კარგი იყავი, დაუმესიჯეთ!". – ჩემს ბავშვებს შენიშვნასაც ვაძლევდი, რჩევებსაც, დარიგებებსაც და საჭირო დროს ვეჩხუბებოდი კიდეც, მაგრამ ეს ყველაფერი კამერების მიღმა ხდებოდა. რაც შეეხება სხვა მწვრთნელების ბავშვებს, არანაირი უფლება მქონდა, მათთვის შენიშვნა მიმეცა. ჩემს კოლეგებს არ მივაყენებდი შეურაცხყოფას და არ ვეტყოდი, შენ რაღაც ვერ გააკეთე, ამ ბავშვს მეტი შეეძლო–მეთქი. რადგან შენიშვნა არასოდეს მიმიცია, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ვერ ვხვდებოდი, რა იყო კარგი და რა – ცუდი. რაც შეეხება ჩემს ჩაცმულობას, ზოგს მოსწონს და ზოგს – არა. ყოველთვის ისე ვიცვამ, როგორც საჭიროდ ვთვლი. ადამიანი რომ სცენაზე დგას, აუცილებლად კარგად უნდა გამოიყურებოდეს, ამაში გასაკვირი არაფერია. – დამოუკიდებლად იღებთ გადაწყვეტილებებს, რა ჩაიცვათ თუ რჩევებს პროფესიონალებს ეკითხებით? – ეს ის შემთხვევაა, როცა ვერავის რჩევას გავითვალისწინებ. მომღერალი სანამ სიმღერას დაიწყებს, მაყურებელი იმით ინტერესდება, როგორ ფორმაშია ის. ჩემთვის სცენის სამოსი სიმღერასავითაა. თუ სიმღერა ვერ მოვირგე, რაც უნდა კარგი იყოს, პოპულარული ვერ გახდება. ასევეა სამოსიც, მან შინაგანი კომფორტი უნდა შემიქმნას. შეიძლება შანელის ბოლო კოლექციიდან შეარჩიო კაბა, მაგრამ ვერ მოირგო. სამოსს უნდა გრძნობდე. შეიძლება სადა, არაფრით გამორჩეული შავი კაბა გეცვას, მაგრამ თავი ძალიან კარგად იგრძნო. – ახლა საბავშვო "ახალი ხმა" იწყება. ამბობენ, რომ ერთ–ერთი მწვრთნელი ქეთა თოფურია იქნება, აგრეთვე პროექტში დარჩება დათო ფორჩხიძე. თქვენ შოუს მიღმა აღმოჩნდით? – მე ვიქნები თუ არა, ამაზე ლაპარაკი არ ყოფილა და არც ის ვიცი, მწვრთნელები ვინ იქნებიან. კასტინგი უკვე დაიწყო. შეიძლება მწვრთნელების ვინაობა უკვე ცნობილია, მაგრამ მე ამ საკითხით არ დავინტერესებულვარ. ჯერჯერობით ჩემთვის არავის არაფერი უთქვამს. – თქვენი შვილის მიყვანა კასტინგზე არ გიფიქრიათ? – არა, ის ისე არ მღერის, რომ ბავშვების "ახალ ხმაში" მიიღოს მონაწილეობა. – პროექტის შემდეგ როგორ გაგრძელდა თქვენი ცხოვრება? როგორც ვიცი, ახალ ალბომს უშვებთ. – ძველ ცხოვრებას დავუბრუნდი. იმ პერიოდში რადიოს ყურადღება მოვაკელი. ახლა კი ისევ ამ საქმეზე გადავერთე და ცოტა ხანში ახალ გადაცემებს დავიწყებთ. წამყვანები იქნებიან ნუკი კოშკელიშვილი, გიორგი ნაზღაიძე, თიკა ჯამბურია და ბევრი ახალი სახე. გასართობი გადაცემები კეთდება. რაც შეეხება დისკს, უკვე დავამთავრე მუშაობა. მინდა, რომ ჩემი მერვე ალბომი გასაყიდად 14 თებერვლისთვის გავიდეს. ჩემს ალბომში 12 სიმღერა შევიდა, რომლებზეც მთელი წელი ვმუშაობდი. – თქვენს ცხოვრებაში ახლა რა ეტაპია? – მგონია, რომ ჩემს ცხოვრებაში ახალი ეტაპი დაიწყო. ამ პროექტმა ბევრი რამ მომცა, გამზარდა, უფრო ბრძოლისუნარიანი, შრომისმოყვარე და მობილიზებული გამხადა. რეალურად დამანახა, როგორია ქართული შოუბიზნესის ცხოვრება. მინდა, გაზაფხული–ზაფხულისთვის სოლო კონცერტი გავაკეთო. მანამდე უამრავი კონცერტი მაქვს დაგეგმილი – ისრაელში, მოსკოვში. 28 თებერვალს თურქეთში მივდივარ. ადრე უფრო პასიური ვიყავი და რაღაც კონცერტებში მონაწილეობაზე უარს ვამბობდი. თითქოს დინებას მივყვებოდი, ახლა უფრო მობილიზებული ვარ. სხვა ალბომზეც ვმუშაობ, სადაც მხოლოდ ჩემი დაწერილი სიმღერები შევა. ამ დისკის პრეზენტაციას ბენდთან ერთად განსაკუთრებულ სიტუაციაში გავაკეთებ. – სამუშოს მიღმა ახალი არაფერი ხდება თქვენს ცხოვრებაში? – საქმის მიღმა ოჯახი და მეგობრები არიან, ვისთვისაც დრო ყოველთვის მრჩება. ეს ყველაფერი შერწყმული და დაბალანსებული თუ არ გაქვს, ვფიქრობ, არც საქმე გამოვა. მთავარია დროის სწორად განაწილება. საქმეში მეგობრებიც მეხმარებიან და ოჯახიც. ყველაფერი ერთმანეთზეა გადაჯაჭვული და ერთიც რომ გამოვაკლო, არც საქმე გამომივა და არც სხვა რამ. – და მაინც, არც საქმეს აკლდება თქვენი ყურადღება და არც ოჯახს? – არა. ჩემგან ადამიანს იმ შემთხვევაში მოაკლდება ყურადღება, თუ მინდა, რომ მოაკლდეს. ეს კი იმ შემთხვევაში ხდება, თუ მაწყენინებენ. ჩემთვის ძვირფას ადამიანს არც ყურადღებას დავაკლებ და არც – სიყვარულს. – ჩემი რესპონდენტების უმრავლესობა მარწმუნებს, რომ საქმის გამო ზოგჯერ ოჯახს ყურადღებას აკლებს. – არ დაიჯეროთ! თუ მოინდომებ, აბსოლუტურად ყველაფრის მოსწრება შეიძლება. ადამიანები, რომლებიც ამბობენ, დრო არ მქონდა, ვერ გნახე ან სახლი ვერ დავალაგეო, მხოლოდ და მხოლოდ თავს იმართლებენ. – თქვენ აკეთებთ საოჯახო საქმეებს? – მეხერხება, მაგრამ არ ვაკეთებ, განა იმიტომ, რომ დრო არ მაქვს, უბრალოდ არ მჭირდება. სახლში მხოლოდ მე და ჩემი მეუღლე ვართ. ჩვეულებრივად ვალაგებ, ჭურჭელსაც ვრეცხავ და ტანსაცმელსაც, მაგრამ საჭმელებს არ ვაკეთებ, რადგან ხშირად სახლში არ ვართ. რომ დამჭირდეს, სადილებსაც გავაკეთებ. – თქვენს შვილზე ვინ ზრუნავს? – ჩემი შვილი დაბადებიდან მოყოლებული დედაჩემთან ცხოვრობს, მგონი, უკვე ვეღარც შეეგუება ჩვენთან ცხოვრებას და ეს ჩემი პროფესიის გამო ხდება. არიან ადამიანები, ვისი პროფესიაც დედობაა, მთელი დღე შვილით არიან დაკავებული. ამას მივესალმები, მაგრამ იმის გამო, რომ მე და ჩემი ქმარი უამრავ რამეს ვართ მიდებულ–მოდებული, დედის "პროფესია" წილად არ მხვდა. რა თქმა უნდა, ვცდილობ, კარგი მშობელი ვიყო, მაგრამ მთელ დღეებს შვილთან ვერ ვატარებ. იმასაც არ ვეთანხმები, რომ ამით მას რამეს ვაკლებ, ვცდილობ, ყველაფერი მაქსიმალურად გავუკეთო. ისეთი მშობელი ვარ, როგორიც, ჩემი აზრით, კარგი დედა უნდა იყოს. ჩემი გოგონა ინგლისურს სწავლობს და, როცა კარგი ამინდია, ცურვაზე დადის. ქართულ ცეკვებსა და სიმღერაზეც დადიოდა. – ხელისუფლების შეცვლა თქვენს მდგომარეობაზე, თქვენდამი მაყურებლისა და ხალხის დამოკიდებულებაზე როგორ აისახა? – ჩვენი ხალხის უბედურება სწორედ ისაა, რომ ყოველთვის სხვისგან ელოდებიან რაღაცას. სიმართლე გითხრათ, არც წინა მთავრობისგან მქონია რაიმე მოლოდინი და არც ახლანდელი ხელისუფლებისგან ველი რამეს. არ ვთვლი, რომ მთავრობამ რამე უნდა გამიკეთოს. ჩვენი შრომით, ნიჭით უნდა მივაღწიოთ რამეს. ხალხო, გეხვეწებით, პოლიტიკაზე არასოდეს ილაპარაკოთ და ნურაფრის მოლოდინი გექნებათ! არ არის სწორი, ვიღაცისგან რაღაცას ელოდებოდე და თუ არ მოგცემს, ლანძღო, თუ მოგცემს – აქო. პოლიტიზებული არ ვარ. დიდი მადლობა "ახალ ხმას", რადგან მისი წყალობით, ბოლო 4–5 თვის განმავლობაში არაფერი გამიგია, თუ რა ხდებოდა ქვეყანაში და არც მაინტერესებდა. არ ვთვლი, რომ მომღერალი, სტილისტი, გამყიდველი... ყველა ერთად პოლიტიკაზე უნდა ლაპარაკობდეს. ჩვენს საქმეებზე ვისაუბროთ და არა იმაზე, თუ რას გააკეთებს ახალი მთავრობა ან რომელმა პოლიტიკოსმა რა თქვა. ეს უკვე ისტერიკაა! – როცა პოლიტიკა ერევა მათ ცხოვრებაში, როგორ არ ილაპარაკონ? ცნობილი ფაქტია, რომ მომღერლების გარკვეული ნაწილი იბლოკებოდა, მათ კონცერტებზე არ იწვევდნენ. ასეთ შემთხვევაში როგორ აკეთონ თავიანთი საქმე? – ყველას მოსაზრებას პატივს ვცემ, მაგრამ ტრაგიზმი, რომ ვითომ ყველგან იბლოკებოდნენ, სისულელეა! ორი რადიო მქონდა და ორივეში აბსოლუტურად ყველა მომღერლის სიმღერები გადიოდა. აბსურდი იყო, ვინმეს სიმღერა მხოლოდ იმიტომ დამებლოკა, რომ განსხვავებული პოლიტიკური შეხედულება ჰქონდა. დღესაც ჩემი სიმღერები აბსოლუტურად ყველგან გადის და გავა კიდეც. თუ რეიტინგულ პროდუქტს გააკეთებ, ყველა მთავრობა დაგიძახებს. ჩემი კოლეგების მხრიდან ეს დრამატიზმი და პოლიტიკური მსხვერპლის თამაში ზედმეტად მიმაჩნია იმიტომ, რომ ასე არ არის.

ქეთი დინოშვილი