შიშველი სხეული 2
ოთახში შესვლისთანავე როგორც ყველა სხვა დანარჩენი უცხო მხეცივით ფეხებში მეცა და გახდა დამიწყო.
- კარგი რამაა სექსი.
მითხრა შეწუხებული ხმით, მე ხმა არ ამომიღია, უბრალოდ მისი ხელების ფათურით ვტკბებოდი, თუ კი ერქვა დატკბობა.
ვიწექი საწოლზე, ვიღაცის ცივი ტუჩები კი უხეშად მელერსებოდნენ სხეულზე.
- რაღაც გამოუცდელი მეჩვენები.
- მითხრა პარტნიორმა.
- მე გამოუცდელი ვარ, აქ სულ რაღაც 1 თვე ვმუშაობ.
- ანუ ეს საქმე შენი მოწოდება არაა, 1 თვეში დაახლოებით 100 კაცთან გექნებოდა სექსი.
- იქნებ და არაა ჩემი მოწოდება, მე მაინც ვცდილობ.
- მაშინ ხელები მომხვიე და ნუ კანკალებ.
- გეჩვენება, მშვიდად ვარ.
ხმა ამიკანკალდა როდესაც მწარე ტკივილი ვიგრძენი.. ტუჩები ისე ამიცახცახდა როგორც არასდროს, იმ წამს ნოდოზე ფიქრებს არ შევუწუხებივარ.. უბრალოდ იმ რეალობას მივდევდი თან..
- შენ საუკეთესო ხარ.
მითხრა პარტნიორმა და ფული საწოლზე დამიგდო.
გავიდა თუ არა ჩემთვის ჩავილაპარაკე..
- ჯანდაბა შენს თავს.
მას შემდეგ დიდი ხანი გავიდა, მე ნოდო აღარ მინახავს იმის მერე.. ცოტა არ იყოს ვეჩვეოდი ჩემს საქმეს, ზოგჯერ მომწონდა კიდეც.. თუმცა მაინც ზიზღს იწვევდა ჩემში სხვისი ხელების ფათური საკუთარ სხეულზე..
იყო პერიოდი როდესაც ჩუმად დახვედრილი კლიენტი სულ ნოდო მეგონა და ეს სურვილი არადა არ მისრულდებოდა..
ზუსტად არ მახსოვს რა რიცხვი იყო..
დიდ დარბაზში ვიჯექი სადაც ხალხი აქეთ იქით ირეოდა.. ალკოჰოლის ზემოქმედების ქვეშ მყოფი თავს ძალიან კარგად ვგრძნობდი, ყველა გამვლელს მხარზე ვეკონწიალებოდი და უაზროდ ვუღიმოდი მათ.
ის ის იყო ერთ-ერთი კლიენტისათვის ხელი უნდა დამევლო როდესაც ბართან მჯდომი ნოდო დავინახე..
თავიდან გამეცინა, მერე გავფითრდი, არც სირცხვიი მიგრძვნია და არც ამდაგვარი რაიმე გრძნობა, მასთან ჩუმად მივედი და მხარზე თავი ჩამოვადე.
- წამოდი.
ვუთხარი და ყელში ვაკოცე.
- ბინძურო !
მითხრა და ორივე ოთახში გავედით..
თავიდან ჩუმად იყო, მე კისკისით თხელი ზედა გავიხადე და მის რეაქციას დაველოდე.
- გგონია შენსას გაგატანინებ?
- ფულს იხდი შენ ამაში, და მეც შეყვარებული ვარ ამ საქმეზე.
მოვიდა, ლოყებში ხელი დამავლო და ხმამაღლა დამიღრიალა:
- ნუ ამბობ მაგას, ნუ ამბობ!
ხელები წელზე შემოვხვიე და ვნებიანად ვაკოცე, ცდილობდა მოვეცილებინე მაგრამ ბოლოს ისიც ჩემსავით გახურდა..
მისი ხელები ჩემს თმებში აიხლართა სწორედ ისე როგორც ადრე, მეც მერე ცოტახნით სევდა მომაწვა, ჩემთვის ჩუმად.
- მოდი ჩემთან.
მითხრა მკაფიო და ჩუმი ხმით.. მეც მივუახლოვდი და მშვიდად გავუღიმე.
სიამოვნება მომგვარა იმ წუთმა, მისი სხეული ისე თბილად შეეხო ჩემს სხეულს რომ მოწოლილ ემოციას გულმა ვეღარ გაუზლო და თვალებიდან ცრემლები წამსკდა..
მთელ ტანს მისი სურნელი ასდიოდა, იგი ნაცნობ ყელს მიკოცნიდა და ჩემსავით ბედნიერი იყო იმ წუთს ვიცი.
- მაგიჟებ.
მითხრა და მეც მის დაუნახავად ჩავიცინე.. თმაში ერთი ხელი შევუცურე და მეორე ხელით ბეჭები ჩამოვკაწრე.
- გეყოფა!
- ნუ ხმაურობ
ვუთხარი და ტუჩებში ისევე მხეცივით ვეცი როგორც სხვა კლიენტები მე.
მერე მისი მობილური აწკრიალდა.
- გირეკავენ ნოდო.
იგი ხმას არ მცემდა, მხეცივით მიკოცნიდა სხეულს..
- უპასუხე, რატომ არ პასუხობ?
თავი მაღლა ასწია და თვალებში შემომხედა, მზერა ვეღარ ავარიდე.
გავჩუმდი, იქაური სიჩუმე კი მხოლოდ ჩემმა ხმამაღალმა სუნთქვამ დაარღვია..
- კარგი ჩემი წასვლის დროა.
მითხრა მან და ფეხზე წამოდგა.
გაკვირვებული ვუყურებდი მას მაგრამ ხმას ვერ ვიღებდი.
გასვლისას შემოტრიალდა და მითხრა:
- სულ დამავიწყდა, ფული? რამდენი უნდა მოგცე?
საწოლში გავშეშდი და ცრემლები ლივს შევიკავე.
- 50 დოლარი დატოვე.
- რა იაფასიანი ხარ, აჰა შენ 50 დოლარი, მშვიდობაში მოიხმარე.. ადექი ახლა და მოემზადე შემდეგი კლიენტი გელის, გადაიხადე ეგ ზეწარი, ნუ მალავ სხეულს.
მერე მაგიდასთან დაბრუნდა.
- კიდევ კარგი, მობილური მრჩებოდა, თუ ასე იაფად მომემსახურები ხოლმე შენი ერთგული კლიენტი ვიქნები ხოლმე.
მომიახლოვდა, ტუჩებზე ხელი მომიჭირა, მერე მკაცრი მზერით შემომხედა და წავიდა.
მე ვიწექი თეთრ ზეწარში გახვეული.. გრძელი თმა მკერდზე მეფინებოდა..
მაშინ მივხვდი რომ მართლაც საშინელება ყოფილა მარტოობა. მაშინ მე პირველად მივხვდი თუ რას ნიშნავდა უიმისობა.. თანაც სამუდამოდ.. ეს ყველაფერი ერთი სპექტაკლი იყო რომლის ავტორიც მხოლოდ მე ვიყავი..
ოთახიდან გავედი, მანამ კი საწოლი გავასწორე..
ცრემლიანი თვალები ჩამსიეობა, ფეხები კი ერთმანეთში ამრეოდა..
- გეტყობა მიეჩვიე.
მითხრა იმ დიდ მკერდიან ქალბატონმა.
- ხო, მომწონს ძალიან..
მისთვის ყურადღება აღარ მიმიქცევია, სწრაფად გავიარე ის ადგილი.. ის ის იყო დიდ დარბაზში ფეხი უნდა შემედგა უფროსმა რომ ხელი დამავლო და თავის კაბინეტში შემიყვანა.
- დიახ.
- რა ქენი?! რა იშოვე?
- წინა დღესთან შედარებით ორჯერ მეტი.
- თითოეულ მათგანთან რამდენ დროს ატარებ?
- საათი საათ ნახევარი.
- საათი საკმარისია, გადაცდება თუ არა დამატებითი თანხა მოითხოვე. რამდენს იღებ თითოეულისგან?
- დაახლოებით 50 დოლარს. ხანაც უფრო ნაკლებს.
ეს ნოდოს მაგალითზე ვუთხარი.
ის ჩემკენ წამოვიდა, უკან დამიდგა და ბაგეები ყურთან გამიხახუნა.
- კარგი საჯდომი გაქვს, უფრო მეტი დაუფასე ხოლმე.. ყველა შენსავით მდიდარი არ არის ამ საკითხში (იგულისხმა საჯდომი) წადი ახლა, კლიენტი იშოვე.
- დავიღალე, იქნებ ცოტა დავისვენო.
- ტვირთს ზიდავ? მხრებიც არ გეღლება, გადი აქედან და სანამ უკან გამოგყვები უკვე კლიენტი უნდა გყავდეს ნაპოვნი.
ეს რომ მიბრძანა ფეხები ამიკანკალდა მაგრამ დიდ დარბაზში დაუყოვნებლივ შევვარდი.
თვალებს აქეთ-იქით ბეცივით ვაცეცებდი, ვცდილობდი ვინმე მეპოვნა, ცოტა ნორმალური მაინც მაგრამ არა და არ გამომივიდა.. უამრავი ლოთი ხელს მიფათურებდა ფეხებზე მაგრამ ვითმენდი..
ბოლოს ერთ ახალგაზრდას ჩამოვუჯექი გევრდზე ბართან.
გავუღიმე, მანაც ანალოგიური ღიმილით მიოპასუხა.. ცოტა დავლიე და გრადუსში შესულმა ემოციებიც ვეღარ მოვთოკე..
ახალგაზრდა ბარის მაღალი სკამიდან ჩამოხტა და ჩემკენ მოიწია.. საკმაოდ ვნებიანად მაკოცა, მერე ხელი დამავლო და ჩემი საქმისკენ მიბიძგა.
ჯერ კიდევ დერეფანში დამიკოცნა ნახევარი სხეული.. ოთახში შესვლისთანავე ხელების ფატური დამიწყო სხეულზე.. მეც არხეინად ვაქნევდი თავს აქეთ-იქით.. ცოტა არ იყოს აზარტშიც შევდიოდი..
საწოლზე გადამაწვინა და თმებში ხელი შემიცურა.. მისი აკანკალებული ბნაგეების თრთოლვა საკმაოდ მკაფიოდ მესმოდა ყურებში.. რაც ჩემს უარესად აღგზნებას იწვევდა.
ბოლოს ამ ლოთსაც ჩაეძინა .. სიმწრისგან თვალებზე ცრემლები მოამდგა, ოთახს ფანჯრები არ ქონდა ამიტომ დაგუბებული ჰაერისგან სუნთქვა მქონდა შეკრული.. ფიქრებში გართულს უკნიდან მისი ტუჩების ცხელი ამბორი ვიგრძენი.. შემოვტრიალდი და მეც ვაკოცე.
- თამამი ხარ.
მომიგო მან.
- გეჩვენებათ, მაგრამ, ახლა თქვენი წასვლის დროა, დაღამდა კიდეც..
ის უყოყმანოდ წამოდგა ფეხზე და ფოლი საწოლზე დამიდო.. ისიც კი მითხრა დავბრუნდებიო.. შორიდან ჰაეროვანი კოცნა გამომიგზავნა და ოთახიდან გავიდა.. ზეწარი სრაფად მოვიხსენი შიშველი სხეულიდან და გამჭვირვალე ზედა გადავიცვი.
კართან დავდექი, ლენტებს ვიკრავდი ზურგზე როდესაც ურდული ათამაშდა.. გაოცებულმა კარი გამოვაღე და წინ ნოდო ამესვეტა.
- აქ რა გინდა?
- მეორედ არ მომემსახურები?
- დაღლილი ვარ.
- ათმაგს გადაგიხდი ოღონდ მთელი ღამე ჩემთან ერთად გაატარე.
- ფული არაფერ შუაშია, მე დაღლილი ვარ.
- მაგდა, ეს შენი მოვალეობაა.
გზა დავუთმე ის კი შემოვიდა.
- შენმა საცოლემ იცის აქ რომ ხარ?
- მას არავინ არაფერს ეკითხება, თან მას იმას ვერ ვაკადრებ რასაც შენ.
ნელ-ნელა ჩემკენ წამოვიდა და მაკოცა. მითვის ხმა არ გამიცია, უბრალოდ ავყევი და ისევ იმ ბუინძურ საწოლში აღმოვჩნდი.
თრთოლვამ ამიტანა, მასთან ყველასგან განხვავებული გრძნობა მქონდა ამ დროს..
იგი ჩემს ყელს ეალერსებოდა როდესაც ტკივილისაგან ცრემლები წამსკდა..
ხელები მის თმაში ავხლართე, მერე ცოტახანი ვუყურე მის მკაფიოდ გამოყვანილ თაფლისფერ თვალებს..
მერე ვეღარ მოვითმინე, გრზნობა მეტისმეტად მომაწვა გახურებულ გულზე.. ვუყურე თვალებში.. ვუყურე ბევრი.. ის არ მოქმედებდა.. მერე ფეხები წელზე შემოვხვიე და თვალებდახუჭულმა ყურთან ჩავჩურჩულე.
- მიყვარხარ
იმ წასმ თითქოს დადუმდა ყველა და ყველაფერი, მან თავისი ბაგეების სისწრაფე ისე შეანელა რომ ბოლოს გაჩერდა..
- ახლა არ მსურდა ამ სიტყვების მოსმენა.
- მე თქმა არ მსურდა, უნდა მაპატიო.
ფეხზე წამოვდექი და ზეწარი შემოვიხვიე.. ის საწოლზე გადაწვა და დადუმდა, უკან რომ მოვტრიალდი მიყურებდა, თვალსაც არ მარიდებდა..
- იცი, ახლა ამ საწოლში არ უნდა ვიყოთ, ახლა აქ არ უნდა ვიჯდეთ.
- ვიცი.
- მაშ რომ იცი, ადრეც ხომ იცოდი?
- ვიცოდი.
- სად წახვედი?
გავჩუმდი, თავის გამართლებას აზრი არ ჰქონდა.
უკნიდან მომეხვია, მისმა სხეულმა ძველებური სითბო გამოყო.. მუხტისაგან ჭკუიდან გადავდიოდი..
შემოვტრიალდი და ტანით მის სხეულს მივეკარი.. ცოტა ხანი ვიყავით ისე ჩახუტებულები, არ ვმოძრაობდით, არაფერს არ ვამბობდით.. აი იმ წამს თითქოს დაბრუნდა ძველი.. რაღაც..
"მიყვარხარ მე" გავიძახოდი გულში წამდაუწუმ..
- მალე გათენდება ალბათ.. და შენი მომავალი მეუღლეც გისაყვედურებს მომხდარის გამო.
ვუთხარი ჩუმად.
- ის მიხვდება ამას ისედაც.
- რას?!
- იმას რომ ვიღაცასთან ვარ და ვერთობი..
- ვიღაცასთან?! და თან ერთობი?
შეშფოთებული წამოვდექი ფეხზე და ზურგი ვაქციე.
- გიკვირს? შენ გგონია რაიმე მიზნები დამრჩა შენს მიმართ? იქნებ ისიც გგონია რომ გული არ მომიკალი.. იქნებ მოგეკითხე.. იქნებ გაგხსენებოდი.. დაგეძებდი სულელივით და სადაც არასდროს მოველოდი შენს თავს იქ შემეჩეხე.
ყვებოდა და მატირებდა.. მე უბრალოდ ვიჯექი ჩუმად, თავს ვერ ვიმართლებდი, ამ ყველაფრის გამო მე ვიყავი მართლაც დამნაშავე..
ბოლოს მორჩა ლაპარაკს ფეხზე წამოდგა და შარვალს დაავლო ხელი.
- რამდენი გინდა?
- არაფერი მინდა.
- როგორ თუ?! მითხარი ნუ გერიდება?
დაბოღმილი მისკენ შევტრიალდი.
- არაფერი მინდა.
- ნუ ტირი..
მოვიდა და ჩამეხუტა.. მაშინ კი უფრო დიდი ემოციისგან წამსკდა ცრემლები.. ხელები ისე შემოვხვიე როგორც არასდროს.. ისე მივეკარი დრო რომ გაჩერებულიყო უარს არ ვიტყოდი..
ბოლოს მაკოცა და მითხრა.
- კიდევ გნახავ ხოლმე, მერე კი ვეღარ.
- მერე რატომ ვეღარ?
- შენ ამ ადგილს შემოაჭკნები მე კი მხოლოდ ერთ ქალთან ვინავარდებ..
ბოლოს დამემშვიდობა და კარისკენ წავიდა, სანამ გავიდოდა მოტრიალდა, ჩამიცინა ირონიულად და საფულედან მაინც ამოიღო რამდენიმე დოლარი და დამიყარა ლოგინზე..
- რას გავს ეს ყველაფერი მე არ მესმის.. ახლაც არ მჯერა მე არ ყველაფრის, ახლც ვერ ვიჯერებ რომ შენთან ვერთობი, ახლაც ვერ ვაცნობიერებ ვერაფერს.. მაგდა.. გაოცებული ვარ.
მოსაცმელს ხელი დაავლო და სახელურს ხელი მოკიდა.
- ჩაიცვი შენ.
- მოიცადე.
კითხვის ნიშნად შემოტრიალდა და წარბები ამიწია.
- შენ ის გიყვარს? ყველაფერს ძველს გაფიცებ, ის ხომ მაინც სუფთა იყო.. არ მომატყუო, უბრალოდ სიმართლე მითხარი.
