შიშველი სხეული 3
- იმაზე მეტად ვიდრე წარმოგიდგენია..
არ ვიცი საიდან, როგორ მაგრამ მის სიტყვებში სიმართლე ვერ ამოვიკითხე, დამეჯერებინა რომ მართლა გასართობად დადიოდა ჩემთან ყოველ დღე?!
ოთახის კარი მიიჯახუნა გავიდა..
შემოვტრიალდი და ტკივილისგან ჩავიკეცე.. მობილურს ხელი დავავლე და დავრეკე.. დედის ხმამ გონს მომიყვანა..
- გისმენთ..
- დედა, როგორ ხარ?
- ღმერთო ჩემო, შვილო.
იმხელა ხმაზე დაიკივლა რომ უხილავი გრძნობისგან სასოწარკვეთილების ცრემლები წამსკდა.
ყველაფერი მაშინ დაიწყო როდესაც მე სახლიდან წამოვედი, სწორედ იქიდან როდესაც მე ყველა დავტოვე..
მეგობრის დაბადების დღეზე ვიმყოფებოდი, თავს საკმაოდ კარგად ვგრძნობდი.. ალკოჰოლი ბევრი მომივიდა ამიტომ გრადუსში შესული დივანში ჩავესვენე.. იმ დღეს ნოდოს უნდა გამოევლო და წავეყვანე..
საწოლზე გადაწოლილმა ფეხი ფეხზე გადავიდე და ვიღაცას მზერა მივაბყარი, ის ჩემკენ წამოვიდა და ხელი მხარზე გადამხვია.. სამწუხაროდ იმ დღეს იმ ახალგაზრდას "ვემსხვერპლე"..
მასთან ერთად კიდევ ბევრი დავლიე .. სწორედ ამიტომ იქვე ჩამეძინა გათიშულს..
დილით მობილურს რომ დავხედე ნოდოს ნარეკები ვნახე, არც დედას შეუკავებია თავი.. პაქტიურად ააფეთქეს ჩემი ნომერი..
ბოლოს კი ერთი შეტყობინება ვნახე ისიც ნოდოსი.
- მაშინებ მაგდა, სად ხარ? რატომ არ მპასუხობ?
ეს რომ წავიკითხე უკვე გვიანი იყო.. ტანზე დავიხედე.. საშინელ მდგომარეობაში ვიყავი, თავი ძალიან მტკიოდა.. გვერდზე რომ გადმოვტრიალდი ის ბიჭი ჩემს გვერდზე აღარ იწვა.. სასწრაფოდ წამოვხტი ფეხზე და გავიქეცი იქიდან..
კარებში გასვლისას ვიღაცის ხმა კი მომესმა მაგდაო მაგრამ უკანმოუხედავად მოვკურცხლე იქაურობიდან.. მობილური გზაში გამოვრთე.. მას შემდეგ მე კონტაქტი არავისთან არ მქონია..
ვიფიქრე, განა არ ვიფიქრე დავბრუნდები და ყველას ყველაფერს ვუამბობ მეთქი? მაგრამ ეს არც ისე ადვილი ყოფილა თურმე..
ეს არ იყო ტკივილი.. სირცხვილი იყო..
ამიტომ დავემალე ყველას.. იყოს ძებნა, გამოძიება მაგრამ უშედეგოდ.. ტუმცა ვიცი რომ ვიღაცას მაინც ცოცხალი ვეგონე.. ერთი ორჯერ კი გადავრეკე სახლში და ვუთხარი კარგად ვარ მეთქი მაგრამ არასდროს არაფერს ვაკონკრეტებდი.. მისამართი შევიცვალე და შორეულ ნათესავთან დავბინავდი..
აი მას კი ყველაფერი ვუამბე, გაოცებისგან ყბა ჩამოუვარდა მაგრამ მაინც მანუგეშა.. იმ ერთადერთმა შემიფარა და ერთი პატარა ოთახი გამომიყო..
დრო რომ გავიდა ისიც მივატოვე და სამუშაოს ძებნა დავიწყე, ჩემი სავალალო განათლების გამო ესეც ძალიან გამიჭირდა, ამიტომ თავი იმ ბორდელში ამოვყავი..
ქონდა რაიმე სხვა აზრი? ნოდოს იმ დღესაც ვუღალატე და ამდენ კაცში თუ ამოვყოფდი კიდე თავს ეგ დიდი არაფერი იქნებოდა..
სახლში დაბრუნება მინდოდა მაგრამ ვიცოდი რომ ჩემი ძმა აუცილებლად მომკლავდა, თანაც დაუფიქრებლად.. ამიტომ წინდაუხედავი ნაბიჯი გადავდგი.
-------------------------------------------------------------------------
ნოდო მას შემდეგ მართლაც არ მინახავს.. ახლა მე ვეძებდი იმ ერთადერთ ადგილას და არა ის ყველგან..
მონატრებისგან და ბოღმისგან ერთდროულად ვიშლებოდი ჭკუიდან ..
ბოლო პერიოდი ეს პროფესია შემიყვარდა.. უფროსის გადაწყვეტილებით სტრიპტიზიორად დავიწყე მუშაობა.. ეს ცეკვა მართლაც რომ რთული ყოფილა..
თითქოს იქწებოდა რაღაც ეტაპი მაგრამ მაინც ვერ უახლოვდებოდა სილამაზეს..
ზაფხულის თვეში, მახსოვს აგვისტოში ბარგი ჩუმად ჩავალაგე და ბორდელი დავტოვე.. წასასვლელი არსად მქონდა ამიტომ ისევ იმ ნათესავს მივადექი..
რომ დაინახა არ ვიცი გაუხარდა თუ ეწყინა მაგრამ ისევ სახლში შემიპატიჟა.
- მე აღარ გელოდი..
- შენ არ იცი რამდენი რამ გადავიტანე.
- რა ქენი? მოეწყე სადმე?
- ბორდელში ვმუშაობდი..
მან პირი დააღო და გაოგნებულმა თვალი გამიშტერა.
გაუკვირდა, მერე ხელებით მაგიდას დაეყრდნო და მრისხანე თვალებით ამომხედა.
- თავი დაგიღუპავს.
- ვიცი და მაგიტომ წამოვედი.
- არ გეჩვენება რომ უკვე გვიანია?
- წავალ, გინდა?!
- სამაგისოდ არ მითქვამს, დარჩი.. სხვა ვინ შგიკედლებს.
მისი ეს სიტყვები არ მესიამოვნა მაგრამ რადგან მაღტლაც არ მქონდა წასასვლელი არსად უყოყმანოდ დავთანხმდი..
- დედაჩემზე, მამაჩემზე, ჩემს ძმაზე, ხომ არაფერი გსმენია?
- ახლა დიდი ხანია არაფერია მსმენია, ვიცოდი რომ გეძებდნენ, მერე დაგირეკავს მათთვის და ცოტა მოეშვათ.. არ ფიქრობ დაბრუნებაზე?
- ჩემი ძმა მომკლავს.
- და როდემდე გაექცევი ამ ყველაფერს? მართლაც მოსაკლავი არ ხარ შენი საქციელის გამო?
- ნუ მკიცხავ, თვითიონაც მშვენივრად ვიცი.
- კარგი, დაგანებებ თავს..
მივლიდა, მეფერებოდა, მამშვიდებდა..
პირველი კვირის მიწურულს შუაღამეს გამეღვიძა.. სხვა საფიქრალი რომ არ მქონდა ისევ ოჯახზე დავიწყე ფიქრი.. ვიცოდი ყველა გზა მე თვიტონ მქონდა გადაკეტილი.. ვიცოდი რომ ეს გზა ჩემი არჩეული იყო..
ფეხზე წამოვდექი.. ნათესავის ოთახში გავედი და კარზე ჩუმად დავუკაკუნე.
- გაიღვიძე რა.
- ძალიან მეძინება მაგდა.
- გაიღვიძე გეხვეწები..
- რა იყო?
- წასვლა მინდა სახლში.
უცბად გამოფხიზლდა.
- ასე უცბად ვერ დაადგები თავზე.
- განა ასე უცბად არ გავქრი სახლიდან?
- ახლა უნდა წახვიდე?
- სანამ კარგად გათენდება მანამ მინდა მოვასწრო.. იქნებ ცოტაოდენი ფული მომცე.
- გზა მშვიდობისა, უფალი გფარავდეს.
დამლოცა და ფული მომცა..
კარი ჩუმად გავიხურე, სანამ კიბეებს არ მოვეფარე მანამ იდგა და მიყურებდა.. გარეთ რომ გავედი ჯერ კიდევ ენთო ლამპიონები.. გვერდზე რომ გავიხედე ტაქსი დავინახე რომელიც "ობლად" იდგა მარტო და დიდი ხნის დგომისაგან ობიც კი ჰქონოდა მოკიდებული.
მძღოლს ეძინა. მინას ხელი რამდენჯერმე მივარტყი ხელი.
- გისმენთ.
მისამართი ვუთხარი და მეც მანქანაში მოვკალათდი.
- ამ შუაღამეს თუ კლიენტი მეყოლებოდა არ მეგონა.
ხმას არ ვიღებდი..
გზა მივასწავლე და მანქანის კარი გავაღე.
- დიდი მადლობა.
ვუთხარი მძღოლს და კარი მივაჯახუნე.. დიდ შენობას რომ ავხედე უკან დაბრუნების სურვილი გამიჩნდა.. ფეხები საგრძნობლად ამიკანკალდა.. უკვე ღამის 5 საათი იყო..
სადარბაზოს კარი გაიღო და მამაჩემი გამოვიდფა, რომელიც ალბათ სამსახურში მიდიოდა, მას უკან ჩემი ძმა გამოჰყვა, მაშინ კი მივხვდი რომ მათ ერთად დაუწყიათ მუშაობა..
კარს მივეფარე და მათი წასვლისთანავე სახლში გავიქეცი..
კარზე ჩუმად დავაკაკუნე , თავიდან არავინ აღებდა.
- ვინ არის?
ხმა არ ამომიღია, დედამ უბრალოდ კარი გამიღო..
თვალზე მომდგარი ცრემლები სწორედ მაშინ წამსკდა როდესაც მისი მონატრებული სახე დავინახე.. ადგილზე გაშეშდა, ენა დაება.. უბრალოდ გაიწია და გზა დამითმო.
ვიდექი მორცხვად ხმასაც არ ვიღებდი, ის უბრალოდ მოვიდა და გადამეხვია..
- მე ბევრი რამ მაქვს შენთვის მოსაყოლი..
ჩავჩურჩულე ჩუმად..
- ღმერთმა იცის სად იყავი, სად იხეტიალე.. უნდა მომიყვე ყველაფერი.. მაგრამ სანამ დაიწყებ მე გკითხავ ერთ რაღაცას.
- რას?
- შენ ნოდიკო (ის სულ ასე ეძახდა) კიდევ გიყვარს?
გავჩუმდი.. და ვთხოვე ამ კითხვაზე პასუხი არ მოესმინა ჩემგან..
- და მაგას რატომ მეკითხები..
- შენ ძალიან ცუდ დროს დაბრუნდი.
ეს სიტყვები არც ისე კარგად მომხვდა ყურში..
- თუ კი იპოვნე სხვა და გიყვარს შენთვის უკეთესი და ტუ ისევ მასზე ამოგდის მზე და მთვარე სამწუხარო ამბავი მაქვს..
- ცოლი მოჰყავს არა?
- ზეგ, და ჩვენი ოჯახი დაპატიჟებულია.
დედას ზურგი ვაქციე და სიმწრისაგან ორმაგად წამომივიდა ცრემლები..
