შიშველი სხეული 8 (დასასრული)

ზურიკოს ოთახში შევედი და შევაფხიზლე, მომდარის შესაცებ ყველაფერი ვუამბე, მან მხეცივით აიწყვიტა ადგილიდან და პოლიციაში წავიდა.. ერთი ორი მეც კი მომხვდა მომხდარის გამო მაგრამ მაინც ჩემი მხარე დაიჭირა..
პოლიციაში დამიბარეს, ჩემი ჩასინიაკებული თვალი როგორ და რითი დამეფარა აღარ ვიცოდი.. ამიტომ დაკითხვაზე ნაჭრით ხელში შევედი.. მეორე ოთახიდან კი ლექტორის დაბღვერილი სახე ჩანდა..
მას 8 წელი მიუსაჯეს, გაუპატიურების გამო..

---------------------------------------------------------------------------------
ბოლოს ნოდომ ცოლი მიატოვა და გაეყარა კიდეც.. მიუხედავად იმისა რომ ჩვენს ურთიერთობაში ხარვეზები ჯერ კიდევ ბლომად იყო მაინც შევძელით ამის გადატანა..
თუმცა ბედნიერება როდის გრძელდება ყოველთვის დიდი ხნით..
ერთ საღამოს ნოდომ სახლთან მომაკითხა.. ისეთი დამწუხრებული ხმა ჰქონდა წინასწარ შევშინდი..
- რა მოხდა ნოდო?
ჯერ ტუჩები აათამაშა.. მერე მითხრა.
- მოკლედ, დედა გარდამეცვალა.
შევშფოთდი და გადავეხვიე..
- ვიზიარებ.
- ჰოდა უნდა ჩავიდე სოფელში.
- მეც წამოვალ, გინდა?! რას გეკითხები.. უნდა წამოვიდე..
- კარგს იზამ თუ ჩემს გვერდში იდგები..
სახლში ავირბინე.. ზურას გარდა იმ დროს არავინ არ იყო.. შესვლისთანავე მას მივვარდი და სწრაფად ჩავუმარცვლე ყველაფერი.
- ხვალ დაბრუნდები?
- ზეგ, მაზეგ, აბა რა ვიცი?! დედა მოუკვდა..
თანხმობა მივიღე თუ არა სადარბაზოში გიჟივით ჩავირბინე..
გახარებული მსიკენ გავიქეცი და კისერზე ჩამოვეკონწიალე.
- წავედით.
ვუთხარი ომახიანად..
ის მანქანაში ჩაჯდა და მეც ადგილი დამითმო..
- ვნერვიულობ, წარმომიდგენია შენ რა დღეში ხარ..
ვამშვიდებდი მას.
- შორსაა ხომ?
- არც ისე..
არ ლაპარაკობდა ვიცოდი ცუდ დღეში იყო, მეც ჩემი სულელური კითხვებით მისთვის თავი არ მომიბეზრებია..
აეროპორტთან გავჩერდით.
- აქაა დედაშენი?
ცოტა არ იყოს ირონიული სიცილი დამსკდა..
- მაპატიე.
მოვუხადე ბოდიში, როდესაც გაბრაზებულმა შემომხედა..
- მეგობარს უნდა დავხვდე, ისიც მოდის.. გადმოდი.
მანქანიდან გადავედი და მხრები ავიჩეჩე.. 
- აქ ძალიან ცხელა, გარეთ რომ დაველოდოთ?
- გარეთ როგორ მომძებნის?!
მისთვის პასუხი აღარ გამიცია.. დავთანხმდი და გავიტრუნე ადგილზე..
თვირთმფრინავი ადგილზე დაფრინდა.. ტუმცა მისი მეგობარი არსაიდან არ ჩანდა.. იგი ერთ ერთ მაღალ ახოვან კაცს მიუახლოვდა და მერე ხელი მეც დამიქნია.. მასთან ახლოს რომ მივედი ის ათლეტური აღნაგობის კაცი ელაპარაკლებოდა ნოდოს.
- ეს ბოლო რიგებია.. სულ რაღაც ნახევარ საათში გაფრინდება.
თვალები დავჭყიტე.
- წამოდი.
ნოდომ ხელი დამავლო და კიბეებისკენ გამაქანა.
- საით?
შემომიტრიალდა როდესაც ჩემი შეშინებული სახე დაინახა..
- იქნებ ამიხსნა?
თვალები დავუბრუიალე ნოდოს.
- დამპირდი რომ ყველაფერს დაივიწყებ ჩემთან ერთად და ახალ ფურცელზე ერთად დავწერთ ჩვენს რეალობას..
ხმა არ ამომიღია, მეგონა ბოდავდა..
- დაგპირდი..
- ისიც დამპირდი რომ წარსულს წამითაც აღარ გაიხსენებ.. და მაჩუქებ ლამაზ რეალობას..
- მაგასაც დაგპირდი ახლა?!
ხელში ვიღაცის ნაცნობმა ხელებმა ამიტაცა.. ზურგზე მომისვა და კიბეებზე ამიყვანა..
- ახლა ეს ის არ არის იმედია რასაც მე ვფიქრობ..
ცრემლები წამსკდა.
- შენ რა მომატყუე დედა მომიკვდაო?!
ის იდგა და ხარხარებდა ჩემს წინ..
- სად მივდივართ?
- იქ სადაც ყველაფერი დაიწყება თავიდან.. ჩვენ გადავფურცლავთ იმ დღიდან წიგნს სადაც ჯერ კიდევ ერთად ვიყავით.. ეს კი იქნება დასასრულის დასაწყისი.
- ნოდო, რას მაშინებ, რაებს მიყვები?
- ჩვენ მივფრინავთ.. იქით..
ხელი გაიშვირა იქ სადაც ჟანგიანი კედლების გარდა არაფერი ჩანდა.
- ნოდო, აქ ისედაც ვართ, რა გჭირს?
თვირთმფრინავში კიდევ ერთი წყვილი ამოვიდა.. ბიჭის პარტნიორმა გოგომ ხმამაღლა გადაუხადა ბიჭს მადლობა.
- ყოველთვის ვოცნებობდი ამერიკაში მოგზაურობაზე.
ნოდოს მოვუტრიალდი, სიხარულისგან იმხელა პირი დავაღე ცოტა ახლოს რომ მდგარიყო აუცილებლად გადავყლაპავდი.
- რა მეთქმის?! ვერაფერს ვამბობ..
და ბოლოს.. ჩვენ გავფრინდით.. და ვიფრინეთ იქამდე სანამ რეალობამ ორივეს არ დაგვიხუჭა თვალები.. 


დარბაზში გადამღებთა ჯგუფის ყიჟინი ატყდა..
მე და ნოდო ვიჯექით ბოლო რიგებში და გადაღებულ კინოს ვუქერდით.. რეჯისორი უკან მოტრიალდა და ხელით გვანიშნა
- შესანიშნავი არისო.
სხვა მონაწილეები კი აქეთ-იქით ირეოდნენ.. მერე ეს ფილმი სხვადასხვა ქვეყანაში სხვადასხვა ენაზე გავიდოდა.. ორსაათიანი დრამის შემდეგ ნოდო ჩემკენ მოტრიალდა და თქვა..
- ოდესმე რომ მიღალატო, არ გქონდეს იმის იმედი რომ გაპატიებ.
ჩამიცინა..
ჩვენ უბრალოდ ნამდვილ რეალობაშიც ერთად ვიყავით.


ბავშვებო, იმედია გაიგეთ რაც მოხდა.. სულაც არ მინდოდა ასეთი დასასრული მაგრამ პირადში ბევრმა მომწერა რომ ნოდო და მაგდა ყველას ერთად უნდოდა რომ დარჩენილიყო,. მე კი ასეთი უცხო და ორიგინალურიო დასასრული მოვიფიქრე.. 
საქმე იმაშია რომ ზეგ არის ჩემი დაბადების დღე, დღეს კი მამიკომ ყველაზე დიდი სჩუქარი გამიკეტა..
მან ამერიკის ბილეთები მიყიდა და .. იმედია ხვდებით..
ამიტომ აქ შემოსვლას ვეღარ მოვახერხებ,, მაგრამ თქვენს კრიტიკას დასასრულთან დაკავშირებით აუცილებლად მოვისმენ..
მისურვეთ კეთილი მგზავრობა..