მოვარჯულებ (7)(8)

როგორც ყოველთვის დივანზე ჩამოვჯექი და ჩემდა საუბედუროდ მარიც გვერდით დამიჯდა."ო ღმერთო" გავიფიქრე ჩემთვის როცა მისი ფეხები მაგიდაზე შემოალაგა. ვერ ვიტყვი მიმზიდველი არ იყო მეთქი მაგრამ ასეთი საქციელის შემდეგ რა მიმზიდველობაზეა საუბარი. ერთი ფეხი მეორეს ნაზად და ჰაეროვნად ჩამოადო, შუაში ჩახსნილი სარაფანი ფეხებბიდან გადაეყარაა და შავი თმა გულმკერდზე ჩამოეფინა. წარმოიდგინეთ. ჩვენ ორნი, მარტონი, ოთახში. რას გააკეთებს ნორმალური ადამიანი ?! მაგრამ ამას ვერ გავაკეთებ. ამ ამბავს მაია გაიგებს და რას იტყვის? რა მაია რის მაია. ჩემ გვერდით გოგო ზის რომელიც ლამის მუხლებში ჩამივარდეს და მთხოვოს შემეხეო, მაგრამ.... რა ვქნა? როგორ მოვიქცე? შევეხო? მერედა ეს შეხება და საერთოდ ყველაფერი რაც შეიძლება მოხდეს რაიმე ეგონოს? მერე რა წყალში ჩავვარდე, თანაც გამიგია საქართველოში ამასთან დაკავშირებით რაღაცები. ამ ფიქრებში გართულს მარიმ სარაფანის ცალი მხარე ჩამოიგდო და ხელი ნაზად დაისვა მხარზე.. ვეღარ ვითმენ... აქ უთუოდ მოხდება რაღაც... ავდექი და სიგარეტს მშიერი ქორივით დავაფრინდი. ვეცი და თითქმის ერთ ნაფაზზე ჩავფერფლე. რა მაცდურები ყოფილან ეს ქართველი გოგონები. უყურე ერთი შენ? არ გამიკვირდება ხვალ ქმრობა რომ მთხოვოს... ოხ მარი მარიი.. რაც მისი დაქალი ის თვითონაც.. ჰმ. თავი განზე გავაქნიე და ზურგინდა მარიც მომეხვია... ხელებით ჩემ ზურგს ეფერებოდა, თავი მხარზე ჩამოედო და ტკბებოდა... არ შეიძლებოდა იმის გაფიქრებაც კი რომ მე და მარი... არც კი მინდა დავასრულო...
-რას აკეთებ მარი ?
-იმას რისი გაკეთებაც ზღვაზე დანახვის შემდეგ მინდა.
-გადი.
-რატომ? შენ არ გინდა?
-არა, გადი.
საპასუხოდ კი კისერს მიუახლოვდა და ნაზად მაკოცა, მეგონა რომ თავს ვეღარ შევიკავებდი. ცოტაც და.... მაგრამ მკაცრი იმიჯი შევიქმენი და დავუყვირე რომ ზევით ასულიყო.. ის კი გაბრაზდა და მითხრა
-რატომ მეუბნები უარს? იმიტომ რომ ნია მოგწონს არაა? რატომ? ჩემზე უკეთესია? რატომ? რატომ? და მოჰყვა ამ უაზრო ერთფეროვანი ტექსტების მოყოლას.
-დამშვიდდი მარი, უბრალოდ არ მინდა რომ ეს აქ და ჩვენ შორის მოხდეს. კიდევ ჩემკენ წამოიწია, მოვიდა და ის რაც წესით მე უნდა გამეკეთებინა მან გააკეთა უპირობოდ მაკოცა.. რა თქმა უნდა სწრაფადვე მოვიშორე...ხელებით მაგრად მეჭირა და რა ჭირდებოდა ბრაზილიურ სერიალს გარდა იმისა რომ ამ დროს ნია შემოსულიყო.... კარი მძიმედ გააღო, ჩაფხუტი იქვე მიაგდო გასაღები ბუხარზე ჩამოდო და წარბაწეულმა გამოგვხედა
-ფუ უნამუსოებო, ოთახები რისთვის არის? თქვა ვითომ უმნიშვნელოდ მაგრამ კარგად მივხვდი მეც და მგონი მარიმაც თუ როგორ გაბრაზდა ჩვენზე და როგორ აუფორიაქდა ეჭვის ძაფი ტვინში.. მარის ხელი გავუშვი და ნიას ზევით ასვლა დავასწარი კარგადაც მომესმა გოგოების საუბარი
-შენ რომ არ შემოსულიყავი ცოტაც და ლოგინში ვიქნებოდით?
-შენ რა გაგიჟდი ? ხომ იცი რომ სტუმარია ამ სახლში ?
-მერე რაა?
-რა ქაჯივით იქცევი მარი. დამშვიდდი ამ სახლიდან გავა და რაც გინდა ის უყავი.
-აღიარე.
-რა?
-რომ მოგწონს...
-აჰაჰაჰ, ვითომ თავის დასაძვრენად თქვა ნიამ.. მე კიდევ ჭორიკანა ქალივით ზემო სართულიდან ვუყურებდი და ვუსმენდი.
-არ გინდა ეგ ცინიზმი ნია, ვიცი რომ მოგწონს.
-კი მარი, ეგრე იყოს. პასუხს აღარ დალოდებია და ზემოთ წამოვიდა მარი კი ტელევიზორთან დაჯდა.
ამოვიდა თუ არა სანამ ოთახში შევიდოდა, ხელი მკლავში მოვკიდე და მის ოთახში შევიყვანე.
-ხმამაღლა არ ილაპარაკო. თავიდანვე გავაფრთხილე.
-რა ჯანდაბა გინდა?
ხელი გავუშვი. ლოგინზე ჩამოვჯექი და ვუთხარი
-ესე იგი მოგწონვარ არა? ოღონდ არ გინდა ეხლა "სასაცილოდაც არ მყოფნის შენი ფანტაზიები" "აუ როგორ გინდა რომ ეგრე იყოს" და მსგავსები.. სიმართლე მითხარი
-არა.
ისედაც დაბნეული იყო, კედელს აკრული და უფრო დავაბნიე, მივედი ცალი ხელით კედელს დავეყრდენი. ვხვდებოდი როგორ ხუჭავდა მის ლამაზ თვალებს. გრძელი წამწამები რომლებიც ნაზად ეხებოდნენ ერთმანეთს და სულაც არ ლამობდნენ ერთმანეთისგან განშორებას როგორც მე არ ვაპირებდი იმ წამს რომ ნიას მოვშორებოდი. ვცდილობდი ჩემი საქციელით დამებნია და რა თქმა უნდა მშვენივრად ვახერხებდი კიდეც ამას. ცალით მისი თმა ზურგზე გადავუყარე და ყურში ჩავჩურჩულე.
-თუ არ მოგწონვარ თვალებს რატომ ხუჭავ და რატომ არ მეწინააღმდეგები როცა გეხები.?!
მაშინვე დაჭყიტა თვალები და მომაძახა იდიოტი ხარო.
ქცევა, მოქმედება, გრძნობა, ღიმილი, ბრაზი, ეჭვი. შესანიშნავია. ჩვეულ მოქმედებას ჩვეული რეაქცია და პასუხი მოჰყვა. ქერა დაჩაგრულია. ერთი ორი სიტყვაც და თავისით გამოტყდება რომ მოვწონვარ, მაგრამ ამ ეტაპზე ეს სულაც არ მჭირდებდა, მთავარია გამწარდეს.. მთავარია მთავარია... ზურგზე ხელი მკრა ნიამ და ოთახიდან გამაგდო.. ჰაჰ, როგორ ბავშვობს. კარი მე თვითონ გამოვუხურე და ჩემ ოთახში შევედი.
აბა რას იტყვით?

როგორც ყოველთვის არაფრისგან დაღლილი ლოგინზე მივესვენე. პირი ბალიშს დავადე და იქამდე ვიწექი ასე სანამ მივხვდი რომ სუნთქვა მიჭირდა. ტვინში აზრი არ მოძრაობდა. ფიქრი თითქოს გაყინული, სიცხისგან გახურებული სხეული წვიმას ნატრობდა. სახეზე მკვდარი ღიმილი გადამკვროდა და არ ვაძლევდი არც ერთ უჯრედს ემოძრავა უნებურად. სისხლი გაყინულიყო, არ ვიცი რატომ. წამოდგომა მინდოდა და ვერ შევძელი. ხელი გავაქანე და საშინელი დაღლა ვიგრძენი. მალევე დამეძინა...
როცა გამოვფხიზლდი უკვე შუა ღამე იყო, ისევ საშინელი სიცხე იყო, თითქოს მზე ჯერ კიდევ კაშკაშებდა ცაზე. აუტანელი ჩახუთული ჰაერი... გაგრილება გადავწყვიტე და ქვევით ჩავედი... შხაპი არ მინდოდა, აუზი ვარჩიე.... მანამდე კი მაცივრის კარი გამოვაღე და წვენი დავისხი. ერთი ყლუპი მოვსვი თუ არა თითქოს ცა ჩემი წვენის დალევას ელოდებოდაოო იჭექა და საშინელი წვიმას მაშინვე წამოვიდა... ჩემ სიხარულს საზღვარი არ ქონდა.. მინდოდა გავსულიყავი და მეღრიალა და ამით მადლობა გადამეხადა ცისთვის მაგრამ გიჟად ჩამთვლიდნენ. ამიტომ ჩემი ოთახიდან აივანზე გასვლა და წვიმის წვეთებით გაგრილება ვარჩიე. ასეც მოვიქეცი... წვეთი წვეთს აწყდებოდა და თითქოს ცა ვიღაცას დასტიროდაო ციდა წვიმა ჩანჩქერივით მოდიოდა. ჰაერი ყინავდა და გაყინული ასკდებოდა ჩემ სხხეულს. უკვე მეყო გაგრილება, შემცივდა კიდეც და ოთახში შემოვბრუნდი... გადავივლე, ეს რა მეღირსა. პირველად მივიღე მთელი ზაფხულის განმავლობაში ცხელი აბაზანა.. პირსახოცი შემოვიხვიე და სავარძელში დავჯექი. ვიხმაურე რომ ნიას გაეღვიძა მაგრამ არაფერიც.. ეტყობა ლოგინში არც კი გადაბრუნებულა. რა ვაკეთო. არ მეძინება, მარის ხო არ გავაღვიძებ ? არა რა სისულელეა. ისევ ქვევით ჩავალ. ჩავედი და უკეთესი გასართობიც ვიპოვე, საჭმლის მომზადება ვცადე. წარმატებით მიდიოდა კიდეც ჩემი საქმე..... კარი ახმაურდა, ვიღაც ჩუმად ცდილობდა შემოსვლას. ნელა ჩამოწია სახელური, გაზზე დადგმულ ტაფას თავი ვანებე და კარს დავაკვირდი.. ზურგით შემოიპარა თითქოს შეუმჩნევლად, ან ვის ემალებოდა... დედას ? დედა აქ არ იყო... ჰო ეს რა თქმა უნდა ნია იყო.... იმ იმედით შემოვიდა რომ ეგონა სახლში ქვევით ფხიზელი არავინ დახვდებოდა. სანამ მოტრიალდებოდა ვუთხარი
-ვის ემალები?
შეკრთა, თითქოს შეეშინდა კიდეც მაგრამ ვისი ? ჩემი არა მგონია...
-რატომ არ გძინავს ?
-და შენ ?
-წასული ვიყავი....
-ალბათ ცნობისმოყვარედ არ ჩამთვლი თუ ვიკითხავ სად ?
-არა ცდები, ჩაგთვლი..
სულ სველი იყო... მის ქერა თმას მუქი იერი შეეძინა სისველის გამო. სულ გაწუწულა. ნეტავი მაცოდინა სად დაძრწის ეს გოგო ყოველ ღამე, თან ისე რომ მარი არ დაჰყავს. ბათინკები იქვე გაიხადა ფეხი ფლოსტებში ჩაკრა და ტყლაშა ტყლუშით წამოვიდა ჩემკენ. თან თმას იმშრალებდა ისევ ხელებით და სახიდან წვიმის წვეთებს იშორებდა.
-ძალიან გაინტერესებს სად ვიყავი ? მკითხა მოულოდნელად.
-კი, ვკვდები ისე ვუთხარი და გავუცინე.
-ჩაი დამისხი.
-თორემ ?
-მე თვითონ დავისხამ.
-თავიდანვე მაგით დაგეწყო.. მიბრძანდით და ვანიშნე ხელით რომ ადგილები გაგვეცვალა.
ნია მივიდა, წყალი აავსო და ასადუღებლად დაადგა. ხმა არ ამოუღია. ეს ერთგვარ გამოწვევადაც კი მივიღე, ამიტომ პირველმა მაინც მე დავიწყე საუბარი..
-არ გინდა მითხრა სად იყავი ?
-ხომ არ ეჭვიანობ? მითხრა გაიღიმა გამომხედა და თან დააყოლა ოღონდ არ გინდა"არა რა სისულელეა" "ეგ თავში როგორ მოგივიდა" და მსგავსები... მეცნო სიტყვები და მოქმედება. პირდაპირ მოვუჭერი
-არა.
მოვიდა ცალი ხელით ბარს დაეყრდნო თმა მაღლა აიწია მეორე ხელი ნაზად შემოაცურა კისერში ყურთან ახლოს მოვიდა და ჩამჩურჩულა
-აბა რატომ გაინტერესებს ასე ძალიან სად ვიყავი და ყურები თვალები რატომ გიკრთის. ?
მერე შედგა და უკვე თამამად თქვა, ახლა იმასაც გეტყვი რის თქმასაც აპირებ.. შემომხედავ გამიღიმებ და "უბრალო ცნობისმოყვარეობაა". აჰაჰ. ესეც ასე. ტიპიური ახალგაზრდა ამაყი და საკუთარ თავში ზედმეტად დარწმუნებული ხარ. არ ვცდებოდი მხოლოდ გარეგნობა ხარ, მეტი არაფერი. თავი ისე გააქნია გეგონება იმედი გაუცრუესო და ისევ წყალს დაუბრუნდა რომელიც უკვე ადუღებულიყო... არ მეგონა ასეთი წინასწარმეტყველური ნიჭითაც თუ გამოირჩეოდა. 1:1, ახლა ჩემი მოქმედების ჯერი იყო. ზანტად წამოვდექი. ბარს ისე შემოვუარე რომ თითი არ მომიშორებია. გაზთან პირისპირ მდგარ ნიას ზურგს მივუახლოვდი. თმები რომელიც სახელდახელოდ წაეკოსა. ჩამოვუშალე. ერთი ნაწილი ავიღე და მის კისერს შევახე. მივხვდი რომ ჟრუანტელმა დაუარა. მერე ხელითაც შევეხე და სწრაფი მოძრაობით ჩემკენ შემოვანრუნე. მისი დიდრონი თვალები უკვე დაეჭყიტა რომ მეორეჯერ აღარ გამომეჭირა, მაგრამ როგორც კი მის ლოყას შევეხე, ყველაფერი დაივიწყა და მე მელოდა, მეც მეტი რა მინდოდა მალევე მოვშორდი და ვუთხარი.
-არაა, არ შევმცდარვარ ტიპიური ახალგაზრდა თინეიჯერი გოგონა ხარ, რომელსაც გონია რომ ყველაფერი შეუძლია, გარდა ალერსზე წინააღმდეგობის გაწევისა. ცალი თვალი ჩავუკარი იდაყვებით ბარს დავეყრდენი ისე რომ მხრები ზევით აყრილიყო. კბილით ტუჩზე ვიკბინე და ვუთხარი
-ძილის წინ კოცნაზე რას იტყოდი. ეს ისე უბრალოდ. უხერხულად რომ არ ეგრძნო თავი. შემოტრიალდა წარბია ამიწია ახლოს მოვიდა
-უარს არ გეტყვი.
ვნებიანად დაეწაფა ჩემ ტუჩებს. ცხელი კოცნა იყო, ამ ქვეყნიური მაგრამ მაინც მოულოდნელი. მალევე მოსწყდა ჩემ ტუჩებს და სიცილით ზევით წავიდა. რა ვქნა რომ მაბნევს ეს სუსტი სქესი. ვერაფერსაც ვერ ვიზამ.

აბა ?
იმის გამო რომ დღეს პატარა თავი ავტვირთე, მეორეც მივამატე