ყოფილების სიიდან 4

ყველაფერი სიზმარი აღმოჩნდა იკა ჯერ არ მოსულიყო რახაც მხრივ მიხაროდა რომ ეს სიზმარი იყო მაგრამ ვიცოდი რომ ეს სიზმარი ნაწილობრივ ახდებოდა და აი ამის მეშინოდა ყველაზე მეტად და გაისმა კარზე ზარის ხმა კანკალმა დამიწყო შიშისგან ლამის გავიპარე,ნიკა მივიდა გააღო და რომ თქვა მოდი იკაო გავშრი,რა ხდება რა არი ახალი?-რავი არაფერი,შენსკენ?-ძველებურად,რა გჭირს ბიჭო ეგეთი იკა პირველად ვნახე რამე მოხდა?-ბიჭო შემიყვარდა-შეგიყვარდა?კაი ნუ ღადაობ ახლა შენ დასიყვარული?და ცინიკურად გაიცინა,რაღაც მეეჭვება,კაი ძმურად რა-აქ დახმარების სათხოვნელად მოვედი,შენ კი დამცინი-კაი ბოდიში როგორც ჩანს საქმე რთულადაა-რატო?-შენს თავს შეხედე-დამეხმარები თუ არა?-კაი ხო,მითხარი აბა ვინ მოახერხა შენი ასე შეცვლა?-ვინ და შენმა დამ,ამის გაგონებაზე თვალები გაუფართოვდა,ხმა გაუქრა,ვეღარაფერს ამბობდა,უბრალოდ მიშტერებოდა და სახეზე დიდი გაურკვევლობა და სიბრაზე ერთდროულად აღბეჭვდოდა-მითხარი რა რამე,რა გჭირს-ო ძმაო ამან უკვე დამაბნია,კიმაგრამ როდის მოასწარი შეყვარება გაფიცებ?-არ ვიცი ეს როდის ან როგორ მოხდა მარამ მიყვარს და იმედია შენ წინააღმდეგი არ ხარ ჩვენი ურთიერთობის-არა რა სისულელეა პირიქით მოხარული ვარ,ეს რომ მთქვა მინდოდა მიწა გამსკდარიყო და შიგ ჩავეტანე,არა საყვარელი ძმაც კი არ მინდობს,ღმერთო რა ვქნა როგორმოვიშორო ეს იდიოტი თავიდან?-ფიქრებში გართულს,კარის ჭრიალი შემომესმა-აქ რა ჯანდაბას აკეთევ?-შენი ძმა არაა წინააღმდეგი ამიტომ ხვალ ჯვარს ვიწერთ შენ რა სულ გააფრინე?მე არ გამოგყვები,ვერ გიტან იდიოტო-აი მე კი მიყვარხარ პატარავ-პატარა ბებიაშენია-ბებიას შეურაწყოფას ნუ აყენებ თუ მაგარი ხარ მე გამლანძღე-იდიოტი კრეტინი ხარ,მომწყდი თავიდან მეზიზღები-ახლა გეყოს,მორჩა გადაწყდა და განხილვას აღარ ექვემდებარება,როგორ მეზიზღები ნეტა იცოდე,ღმერთო რა ვქნა რა დავაშავე,ასეთი უარგისი მაინც და მაინც მე რატო მერგო,ტირილი მინდოდა მაგრამ თავს ვიკავებდი ამ იდიოტის წინაშე თავს არ დავიმცირებდი,ოთახიდან რომ გავიდა თავი ბალისში ჩავრგე და მწარედ ავტირდი,მძულდა ეს სამყარო აქედან გაქცევა მინდოდა შორს ძალიან შორს სადაც მარტონი ვიქნებოდით მე და ჩემი ფიქრები1 საათის შემდეგ კარზე დააკაკუნეს ჩემი ძმა იყო,-რა გინდა?-არაფერი უბრალოდ მაინტერესებდა ოგორ იყავი აღარ დგები?ნახე რომელი საათია-აუ თავი დამანებე რა,რამდენხანსაც მიდა იმდენხანს ვიწვები რობემაა რამე?ცოტა ტონს ავუწიე ამაზე გაბრაზდა,და რომ გავიდა კარი ისემოიახუნა მეგონა ჩამოაგდო და ეგაა.ხო არ გავპარულიყაი?ამ იდეაზე გამეღიმა და ხასიათზე მოვედი გადაწყდადღეს ღამით ვიპარები,მაგრამ სად წავიდე?ნუ მაგას მოვიფიიქრებ მთავარია ამ ადგილს მოვცილდე აქ გაჩერება უკვე აუტანელი,კარადა და უჯრები დავაცარიელე რაც კი მებადა ყველაფერს ერთ ჩემოდანში მოვუყარე თავი და საწოლის ქვეშ დავმალე,ჩემი თავი დავამშიდე,ყველაფერი კარგად იქნება,ღრმად ჩავისუნთქე და აბაზანაში შევედი წყლის გადასავლებად.

გადასავლებად.რომ გამოვედი მოვწესრიგდი და სასაუზმოდ გავედი სამზარეულოში,ნიკა ყავას სვამდა და ყურადღება არ მოუქცევია მასთან მივედი და პატიების ნისნად ლოყაზე ვაკოცე
-ნუ ცდილობ მაინც არ გამოგივა
-აუ კარგი რა შენ ხომ ჩემი კარგი ძამიკო ხარ?მიდი რა მაპატიე
-კარგი ხო და გახარებული მოვეხვიე
-კაი ხო ნუ დამახრჩე,ყავას დალევ?
-კი,ყავა დაასხა და მომიტანა
-ხო იცი ხვალ ჯვარს იწერთ და მოემზადე
-აბა რა აბა რა,გულში კი რა მედო არავინ არ იცოდა ღმერტის გარდა,ყავა რომ დავლიე ლილის დავურეკე და გარეთ გავისეირნეთ,
გზაში ლილი მეკითხებოდა რახაცეებს,ყველაფერი მოვუყევი რათქამუნდა ის ხომ ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო და შემომთავაზა თავის აგარაკზე ერთად წავსულიყავით,მეც დავთანმხდი და საღამოს ნიკას მოვატყუე რომ ლილის ნათესავის დაბადების დღეზე უნდა წავიდე მეთქი მანაც დამიჯერა,ჩანთები ჩუმად გავაპარე,და ნიკას დავემსვიდობე
-რაიყო ისე მემშვიდობები გეგონება 1 წლის მერე გნახავ ორ საათში აქ არ იქნები?
-აბა რა ძამიკო,და გავუღიმე ლილი კი მანქანაში მელდებოდა მეც აღარ დავაყოვნე და გარეთ გამოვედი,ჩანთები საბარგულში ჩავაწყე და მანქანასი მოვკალათდი,დამღლელი მგზავრობის შემდეგ ძლივს მივახწიეთ აგარაკამდე,რომ დავბინავდით,ლილიმ ყავა გააკეთა და მაგიდას მივუსხედით
-აუ გოგო წარმომიდგენია ის იდიოტი იკა რა დღეში იქნება
-ღირსიცაა,მე არანაირი საბაბი არ მიმიცია რომ შევყვარებოდი რა ჩემი ბრალია, მე უსიყავრულოდ გათხოვებას არ ვაპირებ
-ისე დავიჯერო პატარაზე მაინც არ მოგწონს?სულ არა?
-კაი მაგას სერიოზულად მეკითხები თუ ღადაობ?რა მომწონს რომ მომწონებოდა ახლა აქ არ ვიჯდებოდი და ყავას არ დავლევდი,წესით ქორწილისთვის უნდა ვემზადებოდე
-ძებნა რომ დაგიწყონ?
-დამიწყონ მერე მე რა
-გოგო პატრული და რამე რომ ჩარიონ?
-კაი რა ტუ რამის თავუ აქ იკას თვითონ უნდა მომძებნოს ტუ მართლა ვუყვარვარ
-ეხ ნატა ნატა
-კაი გვეყოს,მშია წავალ მაღაზიაში და რამეს ვიყიდი თორემ გახმა კუჭი,საფულე ავიღე და გარეთ გამოვედი,მაღაზიები ახლოს არ იყო ამიტომ ქალაქში მომიწია გასვლა მანქანით,პროდუქტი ვიყიდე და უკან ვბრუნდებოდი როცა

როცა უეცრად უკნიდან მანქანა დამეჯახა,თავი დავარტყი და გავიტიში,გონს რომ მოვედი საავადმყოფოში ვიწექი,თვალების აქეთ იქით ცეცება დავიწყე და კარებში მდგომი უცნობი შემრჩა,ხმა ამოუღებლად იდგა იდგა და რახაცას ფიქრობდა თან თვალები ჩემსკენ ჰქონდა მომარტული რომ დამინახა გონს მოვედი ლილის დაუძახა და ისიც სწრაფად შემოვარდა
-როგორ ხარ?რამე ხომ არ გტკივა?ვაიმე იცი როგორ ვინერვიულეთ?
ლაპარაკი მიჭირდა ძლივს ამოვილუღლუღე ერთი ორი სიტყვა
-კარგად ვარ,ეს ვინაა ვკითხე გაჭირვებით
უცნობი მომიახლოვდა
-მინდა ბოდიში მოგიხადოთ,მე დაგეჯახეთ მანქანის და მკურნალობის ფულს მე დავფარავ თქვენ არ იდარდოთ
მაღალი მოწაბლისფრო მოყავისფრო თმები,დიდი ნაცრისფერი თვალები რომელშიც დიდი სევდა იკითხებოდა პატარა აპრეხილი ცხვირი გრძელი წამწამები,კიდევ უფრო ამშვენებდა შუბლზე ჩამოყრილი თმა,სასიამოვნო გარეგნობის ყმაწვილი ჩანდა,მე ლაპარაკი მიჭირდა მაგრამ მადლობის ნიშნად გავუღიმე,ცოტა უცნაურად მოგეჩვენებათ დაეჯახაო და როგორ ეპყრობაო მაგრამ ეს შემთხვევით მოხდა თან ყველაფერსი შემპირდა დახმარებას მანქანის გასაკეთებელი ფული არც მე მქონდა და არც საავადმყოფოსი,მერე სადხაც გაქრა და დიდი წითელი თაიგულებიტ ხელსი დაბრუნდა
-ეს თქვენ პრინცესა იმედია მაპატიებთ ასეტ მდგომარეობასი რომ ჩაგაგდეთ
-არაუშავს მიპატიებია მადლობთ ყვავილებისთვის ძლაინ ლამაზია,ლილის მივაწოდე რომ ლარნაკში ჩაეწყო,უცნობი კი მიყურებდა და მიღიმოდა,ღიმილის დროს ლოყა ეჩხვლიტებოდა და გასაგიჟებლად საყვარელი იყო
-ხო მართლა ჩემი სახელია ანდრეა
-სასიამოვნოა ანდრეა,და წამოვწითლდი ტანში რახაცნაირად დამბურძგლა
-ჩემთვისაც ნატა
ჩემი სახელი იცოდა ალბათ ლილიმ უთხრა,მაგრამ ახლა ამას აღარანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონდა,ცოტახანში ექიმი შემოვიდა გასასინჯად და ლილის და ანდრეას პალატა დაატოვებინა,რახაც სემიყვანეს ნევსით და თვალები დამებინდა
მარტო ექიმის ხმაღა მესომდა
-ნუ გესინიათ ეს დამამშვიდებელია ცოტახნით უნდ დაიძინოთ,და ხმა გაქრა სადღაც,თვლაები რომ გავახილე მწვანე მდელოზე ვიყავი ყვავილებით იყო იქაურობა მოფენილი,პეპლები დაფარფატებდნენ,უკნიდან სასიამოვნო და ამავე დროს ნაცნობი ხმა შემომესმა რომ მივბრუნდი ანდრეა იდგა და მიცქერდა ხელს მიქნევდა აქეთ მოდიო,რომ მიუახლოვდი ხელი მომკიდა და სადხაც გაუჩინარდა ამასობაში გამომეღვიძადა ჩემს გვერდით მჯდომი ანდრეა შევნიშნე ჩემი ხელი ეჭირა და ისე ჩასძინებოდა

გავახილე თუარა თვალები მანაც დააჭყიტა და მორიდებულად ხელი გამიშვა თითქოს შერცხვა თავისი საქციელი,
-გაიღვიძეთ?როგორ გეძინათ
-კარგად მაგრამ თქვენობით ნუ მომმართავთ უბრალოდ ნატა დამიძახე
-კარგი ნატა აბა როგორ ხარ?
-უკეთესად გმადლობ ლილი სადაა?
-გარეთაა დავუძახო?
-არა იყოს ისე ვიკითხე,და შენ აქ რატომ ხარ ჩემს გამო რატომ ათენებთ ალბათ დაიღალეთ ლილის უთხარი დასახლში წადით
-არა აქ მირჩევნია უფრო მშვიდატ ვარ
აღარ შევკამათებივარ,ცოტახანში ლილიც შემოვიდა და სასუსნავები მომოტანა,ანდრეა კი ხარჯების დასაფარად წავიდა
-მემგონი ერთ ქალბატონოს ერთი ვაჟბატონი მოსწონს
-არა საიდან მოიტანე
-არა?ვიტომ?და თვალები მობჟუტა
-ნუ ცოტა,ჩემი დასაწუნი რა ჭირს
-აი ნატა ნატა?
-რაიყო?
-არაფერი,მგონი მასაც მოსწონხარ გვერდიდან არ გშორდება
-ეგ იმიტომ რომ თავი დამანშავედ მიაჩნია რომ დამეჯახა
-აბა კი,რა მეამიტი ხარ მეგობარო,20 წლის ხარდა ისევ ისეთი ხაროგორიც 5 წლის წინ
-კაი გეყოს,ამასობაში ანდრეაცი შემოვიდა გაბრწყინებული სახით და ოთახი გაანათა რაც ძლაინ აკლდა,ბედნიერი ჩანდა აშკარად ყველაფერი მოაგვარა
-სანერვიულო აღარაფერია ყველაფერი მოგვარებულია რამდენიმე დღეში გაგწერენ
კიდევ ერთხელ ბოდიში და მადლობა არაა საწირო მე ვალდებული ვიყავი რომ ეს გამეკეთებინა და არ ვარ მადლობის ღირსი
-როგორაარა ხარ დიდი მადლობა,სხვა სენს ადგილას უგონოს მიმატოვებდა და სადღაც მიიმალებოდა,ამის თქმაზე წამოწითლდა ჩემი ნათქვამი ესიამოვნა გამიღიმა და თავი მორცხვად ჩახარა,არ ვიცი როგორი ადამინია რას წარმოადგენს მაგრამ ამ რამდენიმე დღეში ჩემზე ძლაინ კარგი შთაბეჭდილება მოახდინა და არა მგონია ეს ესე რომ არ იყოს,სანამ საავადმყოფოსი ვიყავი ათასი საჩუქრებით და დიდი ფუმფულა სათამაშოებით ამავსო,ყოველ დილით ახალ ახლაი ყვავილები მხვდებოდა ლარნაკში,მიასმა არასასიამოვნო გამოჩენამ დიდი სიამოვნება მოგვარა ჩემს დანგრეულ ცხოვრებას რომელიც ახლიდან იწყებდა შენებას და მე ეს მახარებდა ვგრძნობდი რომ ყველაფერს ვივიწყებდი,ადრე თუ ყველფერს შავთეთრში ვუყურებდი ახლა ანდრეას წყალობით ჩემს შავთეთრ ტელევიზორს ფერები შეემატა,სიცოცხლის ხალისი დამიბრუნდა,ვგრძნობდი ვენებში როგორ მიჩქეფდა სისხლი და ცხოვრება მწყუროდა ეს ყველაფერი ერთმა უბედურმა სემტხვევამ მომიტანა საბედნიეროდ ყველაფერი მშვიდობიანად დასრულდა,ანდრეა იყო ის პიროვნება ვიზეც ოცნებასაც ვერ ვბედავდი,ყოველი მისი გაღიმება სიცოცხლის ხალისს მიჩენდა,