ყოფილების სიიდან 5 (დასასრული)

ნიკამ და ლუკამ ეს ამბავი რომ გაიგეს ლამის გააფრინეს საავადმყოფოსი მოვიდნენ და ის იდიოტი იკაც მოიყოლეს,
-შენ რომ რამე დაგმართნოდა თავს არ ვიცოცხლებდი ჩემო პატარა,მისი ცივი სიტყვები უაზროდ ნასროლი ვითომ მართლა ვუყვარდი გულს მტკენდა არცერტი მისი სიტყვა სიმარტლე არ იყო მკითხველო თქვენთვის არ მითქვამს ამ ისტორიას ყოფილების სიიდან რატომ ქვია იმიტომ რომ იკა ზუსტად იქიდანაა ნატას ყოფილი სეყვარებულია რომელიც ქორწილის დღეს გაიქცა მშიშარა ქათამივით 4 წლის წინ ახლა კი დაბრუნდა რომ ნატას ისევ გაუმწაროს სიცოცხლე რომ უსიყვარულოდ გათხოვებას გაქცევა ამჯობინა უნდა რომ შური იძიოს მასზე მაგრამ ნატა მისგან თავს იჭერს მისმა ძმებმა ჯერ არ იცნია რა ნაგავიცაა მათი მეგობარი აი ნატამ კი იცის,მას რომ გაყვეს იცის ეს ტრაგიკულად დასრულდება ამიტომ არ რისკავს,პალატის კარზე დააკაკუნეს და ნიკამ გაუღო,ანდრეა იყო ჩემი ცხოვრების ნაწილი ჩემი ერთადერტი ყვავილების თაიგული ეწირა ხელსი და იღიმოდა,ნიკამ არ იცოდა ის რომ დამეჯახა თორემ რამე მოხდებოდა ,ანდრეა პალატაში სემოვიდა ყვავილები მომცა და შუბლზე ნაზად მაკოცა,ამის დანახვაზე დამპალი იკა ნაპერწკლებს ყრიდა,ბოღმა ახრჩობდა,და გამწარებული ვერ აიტანა როგორ სიყავრულით შევცქეროდით მე და ანდრეა ერთმანეთს და პალატიდან გიჟივით გავარდა
-ნატ იცი კარგი ამბავი მაქ
-მართლა?რა?
-რა და დღეს გაგწერენ
-ვაიმე რა მაგარია,
ნიკამ დაუშტვინა,ანუ თქვა მეც აქ ვარო
-ხო რას ჩურჩულებთ?
-ძამიკო საშიში აღარაფერია და დღეს გამწერენ,ნიკას და ლუკას სახე გაებადრათ
-ვაუ მაგარია,და სახლში წამოხვალ ხომ?
-არა ნიკა,მე მანდ ვეღარ ვიცხოვრებ ყოველდღე იკას ნახვას არ ვაპირებ,ისევ ლილის აგარაკზე ვრჩები მოგწონს ეს შენ თუ არა,სახე შეეცვალა შუბლი შეკრა და ცივი სხივი მტყორცნა
-არ ვიცი რა გჭირს ან რა ბზიკმა გიკბინა მაგრამ იკამ რა დაგიშავა ამიხსნი?ან რა მოხდა 4 წლის წინ ვითომ რომ გაიპარე ვიღაც ბიჭთან ერთად მაგრამ უკან მობრუნდი მითხარი რა ხდება ნატა
-ეგ ბიჭი იკაა,და ცრემლები წამომივიდა,მან მე მიღალატა ქორწილის წინა დღეს სხვასთან და ქორწილი ამიტომ ჩავშალე ახლა გაიგე?დამანებე თავი ხომ მიიღე,ნიკა ლუკა და განსაკუთრებით ანდრეა გაოცებული მიყურებდნენ,მერე ანრდეა დასამშვიდებლად მოვიდა გვერდით მომიჯდა და ჩამიხუტა,
-დიდი ბოდიშით თქვენ ალბათ ძმები ხართ მისი თუ შეგიძლით ცოტახნით მასთან დამტოვეტ იქნებ დავამშვიდო,არ შეკამათებიან ორივე დერეფანში გავიდა და იქიდან გვაკვირდებოდნენ,ანდრეამ ცრემლები მომწმინდა და ყველფერი დაწვრილებიტ მომაყოლა,გულში ჩამიკრა მამშვიდებდა ისეტი თბილი და საყავრელი იყო,მისმა სურნელმა დამათრო და დამეძინა,რომ გავიღვიძე უკვე წასვლის დრო იყო,ეტლში ჩამსვეს ლილიმ და ანდრეამ და აგარაკზე წავედით

რამდენიმე დღეში ფეხზეც დავდექი და ჩვეული ცხოვრების რიტმს შევუდექი,ანდრეა ყოველდღე მოდიოდა ჩემს სანახავდ,ერთ დღესაც სურპრიზი მაქვსო და თვალებ ახვეული სადღაც წამიყვანა,რომ მივედიტ უნდა მომეხსნა მაგრამ ჯერ არაო როცა გეტყი მერეო,საოცარი სურნელი ტრიალებდა,თბილი სასიამოვნო გარემო ჩანდა,
-ვსო მორჩა შეგიძლია მოიხსნა,თვალები გამიბრწყინდა,საოცრად ლამაზი იყო.ვარდის ფურცლებით მოფენილი,ჩაყოლებაზე სანთლები,იქვე პატარა მაგიდა იდგა სიბნელეს სანთლის შუქები გვინათებდნენ მაგიდამდე ხელსი აყვანილი მიმიყვანა და სკამზე დამსვა მერე თვითონაც პირდაპირ დამიჯდა და მომაცქერდა,მერე მუსიკა ჩაირთო და ვიხაცეები გამოდიოდნენ ,ზოგს შამპანიური მოქონდა თან ცეკვავდა ზოგს კი სალათები და ჩვენს მაგიდაზე აწყობდა,მერე ფეიერვეკები გაუშვეს ერთი ძლაინ ლამაზი გულის ფორმის ფეიერვერკი იყო,ბედნიერებისგან ცრემლები წამომივიდა ამას არ მოველოდი,ნაზი მუსიკა ჩაირტო მან ხელი გამომიწოდა და საცეკვაოთ გამიყვანა,და წელზე შემომხვია ხელი მე კი მხარზე დავადე,ცეკვა არ ვიცოდი რამდენჯელმე ფეხიც დავაბიჯე პატარა დაიჭყანებოდა და მერე მკოცნიდა ლოყაზე,არაუშავსო,გრილი ნიავი ვარდისფერ ატლასის კაბას მიფრიალებდა მთელ სხეულში ახწევდა მისი სითბო,მკერდზე დავადე თავი და მის გულისცემას ვუსმენდი,თავი ზღაპარში მეგონა,მერე ისევ მაგიდასთან დავსხედით და რახაცაზე მთხოვა გავალო,და რომ დაბრუნდა,არ ვიცი რამდენი მაგარმ უამრავი ვარდი მომიტანა თეთრი და შუაჭი წითელი ძლაინ ლამაზი იყო,ამ წითელში კი იყო რახაც ჩამალული,ხელით მანიშნა ამოიღეო,წითელ ვარდში ძლაინ საყვარელი ბეჭედი იდო ვერცხლისფერი თვლებით,გამომართვა და თითზე გამიკეთა
-ნატა გახდები ჩემი ცოლი?
-არ ვიცი რა ვთქვა,კი თანხმა ვარ დიდი პატივია ვიყო სენი ცოლი
-ჩემთვის უფორ დიდი პატივია ვიყო შენი ქმარი,მიყვარხარ
-მეც,ჰაერსი ამიტაცა და დამატრიალა
-მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ
-მე უფრო
-არა მე უფრო
-მე უფრო,და აღარ დამაცადა ჩემს ტუჩებს ეძგერა,ვფიქრობდი ჩემს ძმებზე ნეტავ ამას რომ გაიგებენ რა რეაქცია ექნებათ?არ ვიცი ღმერთო იმედია კარგი,
-კარგი ჩემო სიცოცხლე ახლა უნდა წავიდე გვიანია ლილი ინერვიულებს თან მარტოა და ცოდოა
-კარგი ჩემო ცხოვრება,მანქანაში ცამსვა და აგარაკზე დავბრუნდით,ლილიმ ჩემი ხეი რო დაინახა გახარებული მეცა
-ვაიმე გოგო არ მჯერა თხოვდები?რა მააგარია გილოცავთ
-მადლობ მეგობარო,ხო იცი მეჯვარე შენ ხარ
-არ ვიქნები და ვისი აჯობებს
ამის თმაზე სამივეს გაგვეღიმა,ანდრეა დამემშვიდობა ტკბილი კოცნა მაჩუქა და წავიდა,მე და ლილიმ კი დავიწყეთ ქორწილსი სამზადისსზე ფიქრი,ვის ვპატიჟებდით და ვის არა,მთელი ღამე ვტლიკინებდით და დილით ჩაგვეძინა მაგრამ კარების ხმამ გამომაღვიძა,საშინლად აბრახუნებდა ვიხაცა მე და ლილის სეგვეშინდა და დავიმალეთ მაგრამ ისე აბრახუნებდა შემეშინდა კარი არ ჩამოიღოს მეთქი და გასაღებად დავაპირე გასვლა როცა ლილიმ შემაჩერა,
-მეშინია არ გააღო რა
-მოიცა გავიხედავ მაინც გავიგებ ვინაა,გლაზოკში გავიხედე და თვალები გამიფართოვდა,ის დეგენერატი იდგა და მუშტებს უბრახუნებდა კარებს,მერე ჯხავილი დაიწყო გამიღე თორემ შემოვამტვრევო
-არ გაგიღებ წაეთრიე აქედან,უფრო და უფრო უმატებდა ბრახუნს
-იცოდე თუ არ წახვალ პოლიციას გამოვუძახებ
-რაც გინდა ის ქენი გამიღე მეთქი კარი
-ლილი რა ვქნათ?
-არ ვიცი მეშინია,
-მაგიდაზე ჩემი ტელეფონი დევს და პოლიციასი დარეკე მიდი დროზე თორემ ჩამოანგრევს,ლილიმ სწრაფათ მიირბინა ტელეფონთან და აკანკალებული ხელებით დაიწყო ნომრის აკრეფვა
-ალო პოლიციაა?ამადა ამ ადგილას მოდით გთხოვტ ყველფერი მიაყარა და ყურმილი დაკიდა იკა კი ისევ განაგრძობდა კარზე ბრახუნს,მაგრამ რამდენიმე ხანში პოლიცია მოვიდა და წაიყვანეს,მე კი სესინებული კარებთან ჩავიკეცე და ავტირდი,კარზე დააკაკუნეს და შეშინებული წამოვხტი გავიხედე და ანდრეა რომ იყო ცოტა დავმშვიდდი
და კარი გავუღე
-როგორ ხარ ცხოვრება?რა რა გჭირს ანგელოზო რატომ ტირი?რა ხდება
-ააა ნნნ დდ რეა ხმა გამიქრა ანდრეამ მაგრად მიმიხუტა
-რა სჭირს ლილი რა ხდება?
შესინებული ნამტირალევი ხმით უთხრა ლილიმ
-აქ იკა იყო
-მერე რა მოხდა
-პოლიციამ წაიყვანა,
-კარგით დამშვიდდით,ნატ ხომ არფერი დაგიშავა?
-არა
-კარგი ჩემო ცხოვრება წამო დაგაწვენ და რამე წამალს ამოგიტან რომ დამშვიდდე
-მალე მოდი გთხოვ
-მალე მოვალ,სუბლზე მაკოცა და წავიდა აფთიაქში წამლის საყიდლად და რახაც დამამშვიდებელია მომიტანა,რომ დავლიე ცოტა დავმშვიდდი,ლილის მდივანზე ჩასძინებოდა,ანდრეამ ადიელა აიღო გაუტანა და დააფარა მერე გვერდით მოიწვა და ძლიერად ცამეხუტა
-მიყვარხარ ცხოვრება მჭირდები სენ რომ რამე მოგივიდეს თავს არ ვიცოცხლებ
და მაკოცა
-უშენოდ მე არაფერი ვარ ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ მიყვარხარ,მიყვარხარ ჩემო ლამაზ თვალება ბიჭო


ქორწილის წინა დღე
ყველაფერი მოვაგვარეთ მე ლილიმ,კაბაც შევარჩიე უკვე და დღეს მომიტანენ,ისეტი ბედნიერი ვარ რომ ვერ ავხწერ,იკა ისევ ციხესი ზის,მამაჩემი და მაია უცხოეთში გადავიდნენე საცხოვრებლად,როგორ მინდოდა მამა და დედაც ყოფილიყვნენ ჩემს ქორწილში,მაგრამ სამწუხაროდ მამამ ზურგი მაქცია ვიღაც დამპალი ქალის გამო დედა კი ალბათ ზეციდან მიყურებს და მლოცავს,დე იცი როგორ მომენატრე?ვიცი ზეციდან მიყურებ და ბედნიერი ხარ რადგან მე სიხარულით ვარ სავსე მყავს არაჩვეულებრივი ძმები,მეგობარი და სულ მალე ჩემი ცხოვრების ნაწილი,ცრემლები ვეღარ შევიკავე და ავტირდი,ოთახში ლილი შემოვიდა და ასეთ მდგომარეობასი რომ მნახა ჩამეხუტა
-რა გჭირს წესით ბედნიერებისგან უნდა ბრწყინავდე რა გატირებს?
-ვბრწყინავ კიდეც უბრალოდ ამ ბედნიერების გაზიარება ჩემი მშობლებისთვისაც მინდოდა განსაკუთრებით დედასთვის,იცი ძლაინ მენატრება,მჭირდება მისი დარიგება,მისი ჩახუტება სითბო,ყველფერი,მინდა აქ იყოს და დამლოცოს ბედნიერება მისურვოს,დამარიგოს როგორ გავუძღვე ახალ ცხოვრებას,მასწავლოს წინააღმდეგობები როგორ გადავლახო,მე სუსტი ვარ
-არა შენ ძლიერი ხარ,ნუ ამბობ მაგას,იმაზე მეტად ვიდრე შენ გგონია უძლიერესი პიროვნება ხარ მე კეთილი შურით მშურს შენი,დედა რომ დამეღუპოს მე ალბათ თან გავყვები შენ ამით ხარ ძლიერი რომ უმკალვდები ამხელა ტკივილს,დედაშენი რომ ცოცხალი იყოს არ მოეწონებოდა მის გამო ცრემლი რომ გდის გთხოვ დამშვიდდი და გაიღიმე,აი ასე ჩემო ლაამაზო და მშვენიერო მეგობარო
-ჩემი დაიკო ხარ ყველაზე და ყველფერზე მეტად მიყვარხარ
-მეც დაიკო,და ერთმანეთს ჩავეხუტეთ.
კაბაც მოიტანეს და ლილი დამეხმარა ჩაცმასი,თეთრი კრემისფერში ვერცხლიფერი თვლებით მოქარგული დიაგონალზე წელის გასწვრივ ,მკერდზე გულის ფორმით ამოხებული ოდნავ და საშვალოდ გაშვებული,მოკლედ უმშვენიერესი კაბა იყო,წელზე მოდგარი.
ქორწილის დღე
ყვეფერი მსვენივარდაა ჯვირსწერა და ხელის მოწერის სემდეგ სტუმრებთან ერთად რესტორანში გაწყობილ სუფრას მივუსხედით,
ქორწილიდან 1 წლის შემდეგ
2 თვის წინ პატარა ანგელოზი შეგვეძინა და დათო დავარქვით,მამაიკოს ძლაინ უყვარსო,ჩემი ვაშკაცი ბიჭიო გაიძახის ყოველდღე დასულ ხელში ყავს წამით არ სვავს ან დაისვენოს ან რამე ისე უყვარს ვერ თმობს
1 წლის სემდეგ
ანდრეა და მე გახარებულები ვართ რადგან დათუნიამ გაიარა რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა წაბორძიკდა მაგრამ მაინც კისერ მოღერებული არ შეუშინდა ისე დააბიჯებდა,ლაამპარაკიც დაიწყო უკვე,დედა მამა დადა ბიძებს ძაძას ეძახის,ისე საყვარალად მეძახის ხოლმე რომ ლამისაა ჩავყლაპო ცემი ანგელოზია,დიდი მწვანე თვალები აქ,ჩემსავით გრძელი ქერა სწორი თმა,ანდრეა ხუმრობით მეუბება ხოლმე არავინ მოგვტაცოსო,ხო იცი ახლა პირიქითაა გოგო იტაცებს ბიჭს საქართველოში,ამაზე ჩაიკისკისა თითქოს მიხვდა არც მამიკომ თქვაო,ასე და ამრიგად დამთავრად ჩემი მოკრძალებული,ზოგისთვის კარგი ზოგისთვის ცუდი ,ზოგისთვის მოსაბეზრებელი,ზოგისთვის საინტერესო,ზოგისთვის არასაინტერესო ამბავი