ალკოჰოლიკი 1

გადავწყვიტე რომ მივსულიყავი და ყველაფერი მომეყოლა... გულს მაინც გადავაყოლებდი... ახალი ვიყავი და ყველა მე მიყურებდა, ასეთ ყურადღებას მიჩვეული ვიყავი ამიტომაც თამამად ავდექი ცენტრში მოვთავსდი და დავიწყე....
"გამარჯობათ მე თორნიკე ვარ" გოგონები აღტაცებით მიცქერდნენ თითქოს სულ დავიწყებოდათ რომ აქ თავიანთი პრობლემების გასაქარწყლად და ძველი ცხოვრების დასაბრუნებლად მივიდნენ... ბიჭებს კიდევ ფეხე ფეხზე შემოედოთ და მკვლელი მზერით ცდილობდნენ ჩემთვის არასასურველი გარემო შეექმნათ, მაგრამ მე ხომ თორნიკე ვარ.. მე მიჩვეული ვარ ამგვარ მზერას, ცრემლს, სიტყვას "ვწუხვარ", "ცხოვრება გრძელდება" და ა.შ. "მოკლედ ეს იქით იყოს, მოდით მოგიყვებით ჩემ ისტორიას."
ზაფხულში, როცა ქალაქი დუღს, გოგონები რომლებიც ლამის საცურაო კოსტუმებით დატანტალებენ ქუჩაში და ბიჭები რომლების არ ერიდებიან არაფერს.. მე როგორც ყოველთვის ვმუშაობ... ცნობისთვის მე ვმუშაობ სარეკლამო სააგენტოში "კრკეატივი 21". მთელი ზაფხული მიწევდა რომ ოფლში დავღვრილიყავი და ამათი კაპრიზებისთვის მესმინა, ვეხვეწებოდი გამიშვით 1 კვირით მაინც მეთქი მაგრამ არა.. მე ჯერ 20 წლის ვარ ამიტომაც მინდოდა გართობა ძმაკაცებთან ერთად და უბრალოდ აღარ ჩამოვთვლი.. როგორც იქნა ჩამოვიდა ამერიკიდან ამ სარეკლამო სააგენტოს დამფუძნებული და თან ახალი გუნდიც ჩამოიყვანა რომელსაც უნდა ემუშავა შემდეგ რეკლამაზე. შესანიშნავი შანსი მომეცა რომ მეთხოვა და შვებულება ამეღო გამოვიყენე კიდეც ეს შანსი მაგრმ ტყუილად.
-ძალიან გთხოვ ჯოშ, გამიშვი რა დასასვენებლად..
-მოიცა რა თორნიკე ამ რეკლამის გადაღებას ვერ დაგატოვებინებ..
მოკლეს ჩემ გარდა ყველა დაითხოვა, მე კი ამ ადუღებულ ქალაქში დამტოვა... როცა ყველა წავიდა დასასვენებლად და მე ჯერ კიდევ ოფლში ვიწურებოდი ჯოში მოვიდა და ბედნიერი სახით მითხრა
-დასვენება გინდოდა არა თორნიკე ?
-ვაა შვებულებაში მიშვებთ? -მიხაროდა ისე ძალიან რომ ლამის ჩავეხუტე, მაგრამ კიდევ კარგი არ ჩავეხუტე (ჯოში გეია)
-არა რა გიშვებ.. ამ რეკლამის გადაღება ბათუმში იქნება..
სულ არაფერს ხომ მაინც ჯობია, დღისით ვიმუშავებთ საღამოს დავისვენებ...
-როდის მივდივართ?
-ხვალ დილით.. ახლა წადი ცოტა დაისვენე და ხვალისთვის მოემზადე...
სახლში თან გახარებული და თან დამწუხრებული წამოვედი... მინდოდა ბათუმში მაგრამ თან სამუშაოდ არა.. სიმართლე გითხრათ ჯოში არ მტოვებს არსად იმიტომ რომ ძალიან "მოვწონვარ", ცდილობს ხშირად იყოს ჩემ გვერდით და რამით ჩემი სიმპათია დაიმსახუროს.. მე კიდევ იმის გამო რომ სამსახური არ დავკარგო ვერ ვულეწავ თავ-ყბას.
სახლში მივედი თუ არა დედას ვაცნობე ხვალინდელი ამბავი, გული დაწყდა..
-შვილო სულ წამოდი მაგ სამსახურიდან...
-მაგ თემას ნუ ეხები დედაა...
წვენი ავიღე რომელიც დედას დაემზადებინა ჩემთვის, შუბლზე ვაკოცე და ოთახში შევედი.. დავურეკე ძმაკაცებს რომლებიც უკვე ბათუმში იყვნენ და ჩემი ჩასვლის ამბავი ვუთხარი.. მერე კი ლოგინზე წამოვწექი და მხოლოდ მაშინ გამახსენდა რომ ბარგი მქონდა ჩასალაგებელი... ვეცი ტელეფონს ჯოშს დავურეკე..
-გისმენ თორნიკე.. -ისე მითხრა ლამის ტელეფონში გავუძვერი და მივარხჩე
-გამარჯობა ჯოშ, ბათუმი რამდენი ხნით მივდივართ ?
-2 თვემდე ალბათ..
-აააა კარგი...
მშვენიერია.. 2 თვე ბათუმში. ანუ აგვისტოს ბოლომდე იქ ვიქნები... 2 თვე დიდი დროა სამგზავრო ჩანთა სულ მთლად გავტენე და მერე დავიძინე, იმიტომ რომ ხვალ დამღლელი მგზავრობა მელოდა..
როგორც იქნა გათენდა, დედას , მერე მამას სამსახურში მიკითხვით გამოვემშვიდობე და სააგენტოს შენობასთან მივედი.. ყველა იქ იყო როგორც ჩანს მე მელოდებოდნენ.. 3 მანქანა იდგა, მაშინვე ჩავხტი იმ მანქანაში სადაც ჯოში არ იჯდა და გული დავიმშვიდე რომ მომავალი 6 საათი მისი მზერის ატანა არ მომიწევდა... მაგრამ როგორც ბედი გარგუნებს ისე იქნება, ჯოში მოვიდა და მითხრა
-ჩვენ თვითმფრინავით მივდივართ..
-არა ჯოშ მადლობა, მე მანქანით წავალ მირჩევნია.
-არა თორნიკე მომისმინე, ჩვენ თვითმფრინავით წავალთ და მორჩა...
ახლა რომ მისთვის სახე ჩამომეღო ალბათ ამასაც ალერსად მიიღებდა ამიტომაც ერთი თვალებით შევუბღვირე და გადავედი... თავისი ლექსუსით გამაქანა აეროპორტში.. ჩავჯექით თუ არა მოყვა რეკლამის იდეას და აღფრთოვანებით ყვებოდა ყველა იმ ემოციას რაც შეიძლებოდა ამ რეკლამის გამოჩენას მოჰყოლოდა... ქალივით გაჰკიოდა და წიოდა სანამ სხვებიც არ შეაწუხა და შენიშვნა არ გაითვლისწინა.

ცოტა კი დამშვიდდა მაგრამ მერე ჩუმად გააგრძელა ლაპარაკი.. ბევრი ჩემ ადგილას გაუქანებდა და ერთი დარტყმით სახეს ჩამოუღებდა, მე რა მაძლევდა ამხელა მოთმინებას არ ვიცი.. 1 საათი დასჭირდა ფრენას. აეროპორტიდან გამოვედით თუ არა ტაქსით იმ სასტუმროში წამიყვანა სადაც უნდა მეცხოვრა ეს 2 თვე, მაგრამ თავი ძლივს დავიძვრინე და დიდი ახსნის შემდეგ ძმაკაცებთან წავედი.. სახლში რო დავადექი ბიჭებს ჯერ გაუკვირდათ ასე მალე როგორ ჩამოხვედიო მაგრამ როცა ვუთხარი რომ იმ არეული ორიენტაციის მქონემ თვითმფრინავით გადმომაფრინა კარგად დამცინეს.. მე კიდე ისე დაღლილი ვიყავი დივანზე პირქვე დავემხე და თვალები დავხუჭე.. არც კი მაცალეს დაძინება, ჰა ეხლა დავლიოთო და მაღააზიიდან რაც თუ ალკოჰოლი იყო სულ ამოზიდეს.. თავიდან გამიკვირდა ამდენი როგორ უნდა დავლიოთ მეთქი მაგრამ მერე ჩვენ რაოდენობას რომ გადავხედე მივხვდი რომ შევცდი... სასაცილოა, თითოს 2 ჭიქა არყის მეტი არ მოგვწევია.. არც გვჭირდებოდა მეტი.. ერთი წამოხტა მე მაკუნას უნდა შევხვდეო, მეორემ იმასო, იმან ამასო და ასე დავრჩით სახლში მხოლოდ მე გიო და ლაშა.
-ჰა ეხლა თოკა სად შეგეხო ეგ ფერთა გამა ?
-ეე ბიჯო, ნუღა მიმატებთ ისედაც ყელში მაქვს..
-კაი კაი.. რამდენი ხნით რჩები?
-2 თვე, ისე ბიჭებო თქვენ არავინ არ გყავთ.. -თვალი ჩავუკარი და ბოთლით ნაბეღლავი მოვსვი
-ბიჭო, კი არის ერთი უკრაინელი ნაშა, მაგრამ ყოველდღე მაგასთან ვარ დამღალა უკვე..
-მოგისწრიათ უკვე.
-რა მოსწრება მაგას უნდა.
ცოტა წავხალისდით და მოკლედ.. რაზე ვისაუბრებდით ბიჭები თუ არა გოგონებზე... მთელი საღამო ბიჭებთან ერთად ვიყავი მერე ჯოშმაც დარეკა და მითხრა რომ მისამართზე რომელსაც გამომიგზავნიდა ხვალ დილით 12 საათისთვის მივსულიყავი რადგან ხვალ უნდა წავსულიყავით მწვანე კონცხზე სადაც გადავიღებდით ამ რეკლამას და თან მსახიობები უნდა გაგვეცნო ვინც ითამაშებდა..
-რა იმ ფერთა გამამ შენთან მინდაოო? -ეს გიო იყო, რომელსაც ყველაზე მეტად უნდოდა ჯოშის ცხვირ-პირის გაერთიანება
-ხო ეგრე მითხრა და ეხლავე უნდა გავიქცე თან ასე მითხრა ტყავის ტრუსი ჩაიცვიო და ისე მოდიო. -ძალიან მინდოდა რომ სერიოზულად მეთქვა მაგრამ არ გამომივიდა და მაინც გამეცინა..
-აბა თოკუშ ხვალ მიდიხარ მწვანე კონცხზე ვინ იცის იქიდან როგორი დაბრუნდები.. -ერთი გადაიხარხარა და განაგრძო- წამო გარეთ გავიდეთ, მთელი ღამე ასე ხო არ ვისხდებით..
-სად გავიდეთ ?
-გარეთ, სად უნდა გავიდეთ აბა ?!
ბარგი ჯერ კიდევ არ გამეხსნა და ამომელაგებინა ამიტომ პირველივე რაც ამოყვა ხელს ის ჩავიცვი და ბიჭებს გავყევი.. წამიყვანეს კლუბში სადაც უამრავი გოგო ცდილობდა კარგი ბიჭის "დარტყმას". ცეკვავდნენ, იტყლარწებოდნენ, ეხვეოდნენ, კოცნიდნენ, ყველაფერი მესმის მაგრამ ასე გულის ამრევად ?! მაგრამ კლუბში შესვლისთანავე ყველაფერი წყდება.. ერთი სამყაროდან მეორეში გადადიხარ, ამიტომ მეც ყველაფერი დავიკიდე ზედიზედ 3 ჭიქა მარტინი გადავკარი რადგან უცებ მოკიდებოდა გრადუსი ორგანიზმს და ცეკვა დავიწყე.. ვეცეკვე ბევრს. გოგოს, ბიჭსაც, გეისაც, ყველას.. ნუ მე ასე მახსოვს. მაგრამ რაც იქ ხდება იქვე რჩება და დიდად არც მქონია ამის დარდი.. ვერავინ ვერაფერს ამიკრძალავდა და ვერავინ ვერაფერს მეტყოდა.. მარტო მე კი არ ვიყავი ასეთ დღეში ყველა ასე იყო.. ამ კლუბში თავის "გოგოებთან" მყოფი ძმაკაცებიც ვნახე.. მეცინებოდა, ისეთი გოგონები ყავდათ რო დარწმუნებული ვიყავი არც ერთს არც ერთი უყვარდა კი არა არც კი მოწონდათ, მაგრამ ვაღიარებ მიმზიდველები ნამდვილად იყვნენ.. ბართან ვიჯექი გიოსთან ერთად და სადღაც მე9 ჭიქას ვსვამდი რომ გვერდით გოგონა ჩამომიჯდა.. შევხედე, გასართობად კარგი ჩანდა.. კარგი ფეხები ჰქონდა, გრძელი, გარუჯული.. იქნებ და ალკოჰოლის ბრალი იყო რომ კარგად მეჩვენებოდ, სანამ იმდენი მოვიფიქრე რომ სასმელზე დამეპატიჟებინა სხვამ დამასწრო და მეც თავი დავანებე, იქნებ და უკეთესიც მენახა....

კლუბში ჩვეულებრივად არც უინტერესოდ და არც საინტერესოდ განვლო დრომ. თენდებოდა ლამის როცა სახლში მივედით და ერთმანეთს ლოგინზე დაწოლას ვასწრებდით, ხმა არავის გაუღია ისე ჩაგვეძინა ყველას. 4 5 საათი თუ მეძინა მერე ჯოშის ზარმა შემახსენა რომ 12საათზე იმ შენობასთან ვყოფილიყავი და მეც ავდექი. შხაპი მივიღე პირსახოცი შემოვიხვიე და ჩანთა გავხსენი ამოვიღე თხელი ნაცრისფერი მაისური, ბრიჯები, კეპი დავიხურე და წითელი ვანსები ჩავიცვი, მოკლედ კაი ტურისტივით გამოვეწყე ზურგჩანთაც მოვიგდე და გავედი.. პრინციპში ტურისტიც გამოვდიოდი აბა როგორ, მწვანე კონცხზე მეეჭვება მოასფალტებული მოედანი დამხვედროდა.. ვიცოდი რომ უნდა დაგველაშქრა და კარგი ადგილი შეგვერჩია... ნერვები კი მეშლებოდა ჩემი დამყოლი ხასიათის გამო მაგრამ რა უნდა მექნა სულაც არ მინდოდა სამსახურის დაკარგვა მითუმეტეს რომ მომწონდა ეს საქმე..
იქ მისულს ბევრი არავინ დამხვედრია.. რაც მთავარია ჯოში არ იყო.. ბიჭებიც ჩემ მსგავსად გამოწყობილიყვნენ და ელოდებოდნენ მანქანას.. კიდევ კარგი ბათუმი-მწვანე კონცხის რეისი არ იყო თორე კიდევ ერთხელ შემიტყუებდა ჯოში თავის ბილწ ფანტაზიებში. ფუ! გული მერევა მისი სახელის გახსენებისას.. მანქანაც მოვიდა და ჩავხსედით მე წინ დავიკავე ადგილი რომ იმ შემთხვევაში თუ ჯოშიც მოვიდოდა მასთან ერთად არ მომწეოდა უკან ჯდომა.. ბიჭები განიხილავდნენ თემას თუ როგორი დამღლელი იქნებოდა ეს 2 თვე, მაგრამ იმასაც აღნიშნავდნენ რომ შეიძლებოდა კარგ "პონტში" გაჩითულიყვნენ.. არავინ იცოდა რეკლამის იდეა.. ყველას ძალიან აინტერესებდა, პირველად ვინანე რომ ჯოშს არ მოვუსმინე არადა როგორ დეტალურად მიყვებოდა მე კი ერთი სიტყვაც არ მახსოვდა რაც მელაპარაკა.. როგორც იქნა მივაღწიეთ დანიშნულების ადგილამდეც.. გადავედით თუ არა ჯოში უკვე ეიფორიაში მყოფი ხელებისა და ფეხების ქნევით რაღაცას უყვებოდა იქ მყოფთ.. შეგვამჩნიეს თუ არა მზერა ჩვენზე გადმოიტანეს, მე კი არავისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია ისე ავეყუდე მანქანის კაპოტს და ნერვების დასაოკებლად სიგარეტს მოვუკიდე.. რამდენიმე წუთის მერე ისე რომ კვლავ არაფერი შემიმჩნევია ჩემ გვერდით ერთი გოგო გაჩნდა და მითხრა
-უკაცრავად, შეგიძლია სიგარეტზე მომიკიდო..
გავხედე თუ არა მივხვდი რომ ისიც არ იყო აქაური. (ბათუმელს ვგულისხმობ) სტილი, გარეგნობა, საუბრის ტონი, კილო ყველაფრით მიხვდებოთით რომ ქართველი მაგრამ არაქართველიც იყო, სანთებელა ამოვიღე და მის სიგარეტს მოვუკიდე.. არ შევიმჩნიე ჩემი მისდამი სიმპათია, ხარისხი დაეკარგებოდა ხიბლს ამიტომაც ისევ ვარიდე თვალი და პირდაპირ გავიხედე.. ისიც ჩემნაირი შეხედულების აღმოჩნდა, ერთი ნაფაზი დაარტყა თუ არა გაბრუნდა და წავიდა, მაგრამ შორს არა, ჯოშთან.. შავი კაბა ეცვა, გამომწვევი, წინ ჩახსნილი უკან კი კოჭამდე სიგრძის, კაბიშ გაგრძელება ზევით ისეთ ხიბლს მატებდა სხეულს რომ ნებისმიერს გაუჭირდებოდა მის შემხედვარეს ემოციის დამალვა, რა თქმა უნდა, ჩემი ჩათვლით.. ფეხზე სანდლები ეცვა თავზე კი გრძელი თეთრი ქუდი ეხურა რომელიც ალაგ ალაგ ძალით ჩამოეზნიქათ.. მოკლედ ძალიან კარგი და ხარბი გარეგნობის მქონე გოგო აღმოჩნდა.. სიგარეტის მოწევა დავასრულე თუ არა ჯოშმა დამიძახა და მთხოვა მივსულიყავი. ახლა უკვე მარტო იყო.. ღმერთო ოღონდ რაიმე საშინელება არ დამიშავოს !!! მივედი, ისე რომ ფეხები უკან მრჩებოდა..
-თორნიკე, ხომ გახსოვს რეკლამის იდეაზე რომ გელაპარაკე.. -არაფერი არ მახსოვდა მაგრამ როგორ ვეტყოდი ამას.
-კი კი ჯოშ როგორ არა მახსოვს.
-ხო და შენ და ანეტი დასხდებით ქასთინგზე და საჭირო კანდიდატურას შეარჩევთ. -ვინ ანეტი, რა ქასთინგი.. ხელში რაღაც ფურცლები შემომაჩეჩა და მითხრა ერთი წუთი დამელოდეო.. მაქსიმალურად ვეცადე გონება დამეძაბა და გამეხსენებინა რა იდეა იყო მაგრამ ვერაფერი ვერ გავიხსენე მერე ისევ სიგარეტი ამოვიღე და ჯოშს დაველოდე..
მალევე მოვიდა ჯოში ოღონდ მარტო არა, ის გოგო.. აი ის შავკაბიანი, მოყვა ქუდი უკვე გადაეძრო და თმით ცხენის ძუა გაეკეთებინა..
-თორნიკე ეს არის ანეტი... მე საქმეები მაქვს მოსაგვარებელი.. დანარჩენი თქვენით დაგეგმეთ.. მხარზე ხელი ნაზად დამადო და წავიდა..
მერე გახშირებული და დიდი ნაბიჯებით იქით წავედი საითაც ხალხი იყო და თან ანეტს ვეკითხებოდი
-სწრაფად გამაგებინე რა იდეააა, რა ქასთინგი და საერთოდ რა ხდება..
-ესე იგი დავიწყოთ პირველიდან.. ეს რეკლამა უნდა გადაიღონ სამოდელო სააგენტოსთვის რომელიც ამერიკაშია, ქასთინგი კი იმისთვისაა რომ ჩემი მეწყვილე შეარჩიონ.
-შენი ? ....

-ხო ჩემი. არ გითხრა ჯოშმა რომ მთავარი პერსონაჟი მე ვარ..
-რავიცი შეიძლება მითხრა მაგრამ ვინ უსმენდა..
-ხო ამიერიდან ცოტა ყურადღებით უნდა იყო..
ერთი ამას დამიხედეთ, ატლიკინებს ენას. აბა ერთი ჩემ ადგილას იყოს და იცოდეს რომ არასასურველი ორიენტაციის მქონეს მოწონს როგორ მოეწონებოდა? ჰაჰ.. გამაგიჟებს ეს ხალხი რაა.
-მითხარი ერთი რა კრიტერიუმებით ვარჩევთ?
-ჯერ რა თქმა უნდა რაც მთავარია გარეგნულად უნდა აკმაყოფილებდეს ყველა კრიტერიუმს რაც მაგ ფურცლებზე გიწერია და არც კი კითხულობ, გარეგნობა იმიტომ რომ რეკლამას სჭირდება.. მერე მომენტალურად უნდა შევამოწმოთ მისი გახსნილობა და კომპლექსების ქონა არ ქონა..
სწრაფად გადავავლე თვალი კრიტერიუმებს და ვუთხარი
-ასეთს ვერ ვიპოვით !
-ვიპოვით. -გამომხედა ნაზად და ცინიკურად გამიღიმა და იმ მაგიდისაკენ აიღო გეზი სადაც ჩვენ უნდა დავმსხდარიყავით, ჭიქაში წყალი ჩაისხა წინ ფურცლები დაილაგა და მანიშნა რომ ჩემი ადგილი დამეკავა..
ქასთინგიც დაიწყო.. მოვიდა უამრავი ერთმანეთისგან განსხვავებული ადამიანი.. 4 საათი ვარჩევდით სათანადო პერსონას, მაგრამ ხშირ შემთხვევაში იმას რომელსაც ანეტი ცოტაც და როლზე დაამტკიცებდა მე რაღაცას მოვუძებნიდი და ვუწუნებდი. ჩემს უკითხავად მაინც შეარჩია რამდენიმე და მათი სახელები ცალკე ფურცელზე ჩამოწერა.. მე მაინც უკმაყოფილო ვიყავი მაგრამ რას ვეტყოდი? ვერაფერს ? ის უნდა ყოფილიყო რეკლამაში მე ხომ არა..
ანეტი მე და ჯოში ხის ქვეშ სკამებზე ვისხედით და იმ 7 ბიჭს ვაკვირდებოდით რომელიც ანეტის შეერჩია, გადავდიოდით მთავარ საკითხზე, უნდა გადაეღოთ რამდენიმე კადრი რეკლამიდან და რომელიც უკეთესად მოერგებოდა იმას აირჩევდნენ, მე კი უნდა შემეფასებინა და საბოლოო გადაწყვეტილება მიმეღო. მოკლედ მინი ფილმის მინი რეჟისორი გამოვდიოდი. ჯოშმა გასცა ბრძანება რომ ყველა მომზადებულიყო მე ჯერ კიდევ სცენარს ვკითხულობდი
-აბა დავიწყოთ. -დაიწიკვინა მისი ნაზი ხმით ჯოშმა და მეც თავი მაღლა ავწიე. ბუშტი რომელიც საღეჭი რეზინით გამებერა სახეში ამეწება.. ისეთი ცხელი და სექსუალური იყო ანეტი ყბა ლამის ძირს დამივარდა.. არა ეს სამოდელო სააგენტოს რეკლამაა თუ რაღაც პორნო ვიდეო... რა ლამაზია.. ცხვირი დამეჭმუჭნა "ღმერთო ეს რა არსებაა" "როგორი მიმზიდველია"..
-თორნიკე, ყურადღებით დააკვირდი ყოველ დეტალს რომ მერე შედარება გაგიადვილდეს.. -ოოხ, როგორ მინდოდა ახლა შევტრიალებულიყავი და მეღრიალა"მოკეტე ჯოოშ" მერე მივსულიყავი და სახე გამელამაზებინა მაგრამ მაშინ ამისთვის არ მცხელოდა.. ჩემ წინ მშვენიერი ანეტი იდგა.. ბიჭი რომელიც მასთან ახლოს იდგა დაბნეულიყო და ვერაფერს აკეთებდა, მივხვდი რომ მის სხეულს დაებნია იგი ამიტომ ანეტის იმედის გასაცრუებლად და იმ ბიჭის გასაღიზიანებლად დავიყვირე
-ცოტა პროფესიონალურად მოეკიდე საქმეს რაა.. -და გავიცინე..
ეს ბიჭი დავიწუნეთ. ასევე დავიწუნეთ შემდეგი.. იმის შემდეგიც და იმის შემდეგიც.. მგონი უკვე მე5 ბიჭი მივიდა და ისევ იმ კადრს ვიღებდით როცა ანეტი უნდა მოხვეოდა ბიჭს კი ხელით იქით გაეწია და შემდეგი გოგონასკენ წასულიყო რომ ეს ბიჭიც დაიბნა და მე ნერვებ მოშლილი იქითკენ წავედი თან ვბურდღუნებდი
-ასეთი ძნელია ამ მარტივი კადრის გადაღებაა? რა ხეები ხართ, გოგო არ გინახავთ?
მივედი იმ ბიჭის ადგილას დავდექი და განვაცხადე
-მიყურეთ და ისწავლეთ..
ანეტი მომიახლოვდა და ხელი მომხვია თუ არა ისე გავქვადი რომ ნაბიჯიც ვეღარ გადავდგი წინ, მინდოდა ხელით გამეწია და ყველასთვის მეჩვენებინა რომ ადვილი იყო ამის გაკეთება მაგრამ ისე მესიამოვნა მისი შეხება ლამის გული წამივიდა, ანეტს გაეღიმა და მითხრა
-ცოტა პროფესიონალურად მოეკიდა საქმეს თორნიკე, რაიყო გოგო არ გინახაავს? -გაიცინა და შესვენება გამოაცხადა.