ალკოჰოლიკი 4

ანეტი კარვიდან გარეთ გამოვიდა და თქვა
-რატომ დაბრუნდი თორნიკე, გადაიფიქრე..
-თან ისე კარგად გადავიფიქრე რომ სულ ასე გადავიფიქრებ ამიერიდან !
-ანეტ. შენ ჩემთან დაიძინებ -თქვა ჯოშმა..
ანეტს სახე აელეწა.. საძილე ტომარა რომელიც ხელში ეჭირა ძირს გაუვარდა და საოცარი გამომეტყველებით გვიყურებდა მე და ჯოშს.
-და თორნიკე სად დაიძინებს? -იკითხა ისე რომ თვალები მოჭუტა და ყველაზე ნაკლებად უნდოდა გაეგო სიტყვა "ანასთან", მაგრამ უკვე გადაწყვეტილი იყო მე ჩემ საძილე ტომარას მოვკიდე ხელი და ანეტის "ძველი" საძინებლისკენ გავწიე, თან ისე რომ თვალი არც მას მოუცილებია და არც მე მხოლოდ იმ მცირედი განსხვავებით რომ მე კმაყოფილი სახე მქონდა ანეტს კი არა.. კარვის ელვა ავწიე და ანას მივესალმე რომელსაც მოკლე ნაცრისფერი ზედა ჩაეცვა და ფეხები შემოეკეცა და სიმღერებს უსმენდა, სწრაფად მოიხსნა ჩემი დანახვისას ყურსასმენები და მითხრა
-შენ აქ რა გინდა ? -თან ადიელა წამოიფარა.. ისე დაიმორცხვა გეგონებოდათ მთელი დღის განმავლობაში მის ნახევრად შიშველ სხეულს არ ვუყურებდე..
-ასე გადაწყდა, მე აქ ვიძინებ..
-აჰაა. -მითხრა თვალი ამავლ-ჩამავლო და გვერდით მიიწია.. ჩამოვჯექი და მის მსგავსად მეც ყურსასმენები გავიჩხირე ყურში..
* * *
საშინლად ციოდა ღამე.. გამომეღვიძა თუ არა დავინახე ანა როგორ კანკალებდა.. გარეთ გავიჭყიტე და ყველა კარავში ენთო ფანრები..
-რა ვქნათ ანა? -მშვენივრად ვიცოდი რაც უნდა მექნა.. ჩავეხუტებოდი მაგრამ..
-დალევ ?
-გააქვს ?
-კი არაყი მაქვს..
-მომეცი..
ისე ავღრიალდით ნახევარი ბოთლის შემდეგ რომ არც სიცივე გვაწუხებდა და არც სივიწროვე.. ისე ადვილად მოეკიდა სხეულს გრადუსი რომ დუღდა მთელი ორგანიზმი..
-მკლაავ ანა?
-მგონი კი. -განწირული ხმით დაიღრიალა და ისე მოულოდნელად დაიჭირა ჩემი თავი და მაკოცა რომ არყის გადაყლაპვაც ვერ მოვასწარი.. გემრიელი ტუჩები ჰქონდა არყის არომატით, ისე ასველებდა ჩემ ტუჩებს და ისეთი თბილი იყო რომ სულაც არ მინდოდა ეს წამი ასე მალე გასულიყო... როგორც ყოველთვის "ბედნიერება ხანმოკლეაო. კარვის ელვა ჩამოიწია ის ის იყო ანეტმა თავი შემოყო და უნდა ეთქვა
-ცოტა ჩუმ...
რომ ხმა გაუწყდა ჩვენ შემხედვარეს ელვა სწრაფადვე ამოწია და თავის კარავში დაბრუნდა. ანას რა თქმა უნდა ვერაფერს ვეტყოდი რადგან წინააღმდეგი არ ვიყავი კოცნისა და თან ძალიანაც მომწონდა ეს გოგო.. გავიდა თუ არა ანეტი ანამ ისევ შემომხედა და მაკოცა მაგრამ ახლა უკვე უარი ვუთხარი, უხერხულია მეთქი... თვითონ კიდევ მოიყუდა ეს ბოთლი და სულ ბოლომდე გამოცალა..
* * *
-ანეტ გუშინდელისთვის ბოდიში უნდა მოვიხადო რო ასე აღარ მიყურო?
-არა რატომ უნდა მოიხადო ბოდიში..
-აბა რანაირად იქცევი..
-იცი რა მაინტერესებს? როგორც ვიცი კონტრაქტში გიწერია რომ არ შეგიძლია თანამშრობლებთან ინტიმური ურთიერთობა და თუ დაარღვევ სამუშაოს დაკარგავ..
-ნასვამი ვიყავი.
-რა მნიშვნელობა აქვს ?
-დიდი.
ჯოში მოვიდა და როგორც უკვე მივხვდი ანეტს ეამბა მისთვის ყველაფერი ან რა მოყოლა დასჭირდებოდა ყველას ესმოდა და შეეძლო გაეგონა ჩვენი თითელი ამოსუნთქვაც კი..
-ხო წინასწარ გაფრთხილებ მე არავისთვის არაფერი მითქვამს. -მითხრა ანეტმა და მე და ჯოში ცალკე დაგვტოვა..
-ჯოშ მისმინე, თუ ამის გამო სამსახურიდან უნდა გამათავისუფლო არაა პრობლემა მომეცი ხელი რასაც უნდა მოვაწერო და მოვაწერ..
-თორნიკე, მშვენივრად იცი რა დამოკიდებულებაც მაქვს შენ მიმართ, მაგრამ კონტრაქტი კონტრაქტია..
-გავიგე რომ მიშვებ, მომეცი ხელი მოვაწერო
-არა თორნიკე შენ არ გიშვებენ -თქვა ანამ რომელიც ახლახანს მოსულიყო ჩვენთან.-მე მიშვებენ.. ლოყაზე მაკოცა ხელი ფურცლებზე მოაწერა რომელიც ჯოშს ეჭირა და ყვითელ ტაქსიში ჩაჯდა.

-ჯოშ რატომ გაათავისუფლე ?
-უკვე გითხარი
-მაშინ მეც უნდა გამათავისუფლო.
-თორნიკე ანას გათავისუფლებაც საკმარისია
-დააბრუნე.
-უკვე ვეღარ.
-მეც მივდივარ. მომეცი ფურცელი, განცხადებას ვწერ.
-თორნიკე..
-მომეცი-მეთქი.
ჩვენ საუბარში ანეტიც ჩაერთო, რომელიც ანას გათავისუფლებით კმაყოფილი აქეთ-იქით დაიარებოდა..
-რა ხდება ჯოშ ?
-თორნიკე მიდის.
ამის გამგონეს კმაყოფილი სახე მაშინვე შეეცვალა..
-დატოვე.
-მაშინ ანაც უნდა დავაბრუნოთ
-დააბრუნე.
-არ შემიძლია ანეტ.
-შეგიძლია. ანა მშვენიერი გოგოა, ერთი კოცნის გამო არ უნდა გაუშვა..
-თორნიკე მპირდები რომ ასეთი რაღაც აღარ განმეორდება სამუშაო საათებში ?
-კი. -ვუთხარი და ბიჭებთან წავედი...
1 საათში ანაც დაბრუნდა და დაუბრუნდა სამუშაოს. ანეტი დღეს ისვენებდა რადგან მის სცენებს არ ვიღებდით, სულ გვერდით მედგა მაგრამ ხმას არც ის იღებდა და არც მე იმის გამო რომ 100% ვიყავი დარწმუნებული რომ ის აუცილებლად იქნებოდა გარეული ანას გათავისუფლებაში. ბოლოს ისევ ანეტმა დაარღვია ჩვენი დუმილი და მითხრა
-დიდხანს უნდა იყო ასე გაბუტული ?
-რავიცი ვნახოთ.
-შემთხვევით ჩემზე ხო არ ხარ გაბრაზებული?
-კი..
-რა დამთხვევაა, მეც.
პასუხი აღარ გამიცია.. ვიცი, დარწმუნებულია რომ ბოდიში მე უნდა მოვუხადო მაგრამ მე ასე არ ვფიქრობ. სამუშაო დღე ჩვეულებრივი უინტერესო საათებით გაიწელა.. დღეს კიდევ კარგი აქ აღარ ვრჩებოდით. ძმაკაცმა მომაკითხა მანქანით..
-აბა ხვალამდე -ყველას გამოვემშვიდობე უნდა გამოვტრიალებულიყავი რომ ანეტთან მდგომ ანას ვუთხარი
-ანა წამო წაგიყვან. ტაქსით რო აღარ წახვიდე..
ანასაც უარი არ უთქვამს ისე წამომყვა.. ანეტი კიდევ იქამდე გვაყოლებდა ცეცხლიან თვალებს სანამ თვალს არ მივეფარეთ...

-ანა აბა სად მიგიყვანოთ?
-ერა პალასში. იქ ვარ დროებით.
-კაი.
მთელი გზა ხმა არ ამოუღია მხოლოდ მოკლე მოკლე პასუხებს მცემდა ხოლმე ჩემ მიერ დასმულ კითხვებზე.. მივიყვანეთ ანა სასტუმროში და ჩვენ სახლში დავბრუნდით.. 2 ძმაკაცი თბილისში დაბრუნებულა ამიტომ სახლი ცოტათი დაცარიელდა. დაღლილობის მიუხედავად მაინც წავედით ბარში, სადაც იმდენი ხალხი იყო რომ 2 საათი რიგში უნდა მდგარიყავი მაგრამ გაგვიმართლა დავინახეთ როგორ მიდიოდნენ ერთ-ერთი მაგიდიდან ჩვენც სასწრაფოდ დავიკავეთ მათი ადგილი. ოფიციანტს დავუძახე და ტეკილა შევუკვეთე.
ისე გავილეწეთ, ერთ-ერთი ფხიზლად რო არ ყოფილიყო ვერავინ გაგვიტანდა გარეთ.
* * *
შუა დღე იყო როცა გამეღვიძა. 23 შემოსული ზარი დამხვდა ჯოშისგან ამდენივე ესემესი შინაარსით თუ სად ვიყავი აქამდე... ავდექი.. გადავივლე და მწვანე კონცხზე წავედი.. ჩემ მისვლას მხოლოდ ჯოში შეხვდა სიტყვით
-სად იყავი ამდენი ხანი? მეგონა რომ საერთოდ მოკვდი.. რა ჯანდაბა გჭირდა ?
-გუშინ დავლიე და..
მერე აპარატურასთან მივედი და იმ გადაღებულ ვიდეობს შევავლე თვალი რომლებიც ეხლახანს დაემონტაჟებინათ. მიუხედავად იმისა რომ ანეტი მშვენივრად გამოიყურებოდა ამ ვიდეობში და ძალიანაც მომწონდა თავი შევიკავე და დიდი ემოციების გამოხატვას ვერიდე.. ანეტიც გამოჩნდა რომელსაც შავი საცუარო კოსტუმი ეცვა და თმა სველი ჰქონდა..
-აქ საბანაოდ მოხვედი ? -ვკითხე ძალიან სერიოზული სახით
-დროზე მოსულიყავი და მიხვდებოდი ყველაფერს..
-ახლა მიმახვედრე.
-ჯერ დაიმსახურე.
გატრიალდა თეძო მოიქნია და ნელი სვლით წავიდა თავისი შეზლონგისაკენ. წამოწვა, ვიღაც ბიჭს თხოვა კრემი წამისვიო და პირქვე დაწვა..

იმის იქით წასულა- ვთქვი ჩემთვის დაუფიქრებლად, მაგრამ ისე ვიყავი ანეტზე გაბრაზებული დარწმუნებული ვარ რომ დავფიქრებულიყავი მაინც იმავეს ვეტყოდი.. გადასაღები მოედნისაკენ წავედი და საქმეს შევუდექი. ახლა როცა ანეტის მიმართ ინტერესი მეკარგებოდა ჩემი ყურადღება მთლიანად რეკლამას ხმარდებოდა და უფრო მეტ შეცდომას ვპოულობდი.. არ მომწონდა გუნდის შემართება, მათი მუშაობის სტილი, ასეთი მკაცრი და მომთხოვნი არასდროს ვყოფილვარ, 2 ადამიანი ვინც ჩემ საქციელს ამართლებდა ჯოში და ანა იყო.. ანეტი კიდევ თავის საქმეს მორჩებოდა თუ არა სახლში ბრუნდებოდა და ისე რომ სიტყვასაც არ დაძრავდა გვერდით ჩამივლიდა.
გავიდა 3 დღე. ისევ დაძაბულობა, სიმკაცრე და პასუხისმგებლობა იჟღენთებოდა ჩემში... ვერაფერი მშველოდა.. გარდა იმისა რომ მინდოდა კარგი გამოსულიყო ვიცოდი რომ ამ რეკლამაზე ბევრი რამ იყო დამოკიდებული ამიტომ 1 არასწორ ნაბიჯსაც კი შეიძლებოდა საშინელი შედეგი მოჰყოლოდა..
ჩვეულებრივ დღეს, როცა ისევ რეკლამას ვახარჯავდით ყველანი მთელ ენერგიას, ჩემ დაუკითხვად სცენარი შეეცვალათ, რის მიხედვითაც ანეტს მისი მეწყვილისთვის უნდა ეკოცნა.. მშვიდი სახით ვუყრებდი სცენას სანამ ეს მოხდებოდა მაგრამ აკოცა თუ არა ანეტმა ბიჭს, მაშინვე ავენთე, არ ვიცი რა დამემართა აქამდე სურვილიც კი აღარ მიჩნდებოდა რომ ანეტსისთვის გამარჯობაც კი მეთქვა მაგრამ ახლა რაღაც დამემართა, ეს სცენა ჩავშალე... სიგარეტი გავაბოლე თუ არა ჩემთან ანეტი მოვიდა და მითხრა
-რატომ ჩაშალე ?
-არ მომეწონა.
-არ მოგეწონა თუ ?
-ვთქვი უკვე რომ არ მომეწონა.
-მე პირიქით ძალიან მომწონს.
-არ მაინტერესებს.
-ვიცი რომ გაინტერესებს. -მითხრა და ისე მაკოცა გეგონებოდათ ვინმე ართმევდა ჩემ თავს. მაკოცა თუ არა ზიზღი ვიგრძენი.. მივხვდი რომ მხოლოდ გამოსატეხად მკოცნიდა, მივხვდი რომ ნებისმიერს აკოცებდა მხოლოდ იმიტომ რომ დაემცირებინა და ეღიარებინათ რომ ის მოსწონთ. მაშინვე მოვაცილე ჩემ ტუჩებს და ვუთხარი
-მეორეჯერ აღარ გაბედო.
-თორემ ?
პასუხი არ გამიცია, არც დალოდებია ისე წავიდა ღიმილინი სახით ჯოშისკენ მე კიდევ გამწარებული ვიყავი და ისე რომ მას გაეგონა ვთქვი
-ბოზი.
შედგა. ვიცი რომ გაიგონა, მაგრამ რატომღაც იუარა შემოტრიალება და პასუხის გაცემა..
ისე მიდიოდა გადაღების დღეები რომ უკვე ინტერესსაც კარგავდა, არავითარი მხირულობა, არავითარი განცდა, ემოცია.. ანეტი არც მე მახსოვდა და არც მას ვახსოვდი მგონი.

* * *
-აბა მეგობრებო დღეს რეკლამის პრეზენტაციააა, ნერვიულობთ? -იკითხა ისედაც ანერვიულებულმა ჯოშმა.
-სად იქნება ჯოშ პრეზენტაცია ? -ვიკითხე მე
-რედისონში..
უკვე 2 კვირა გავიდა მას შემდეგ რაც ბათუმიდან დავბრუნდით. სექტემბრის შუა რიცხვებია.. წვიმიანი ამინდი იყო.. ჩვეულებრივად ჩავიცვი და რედისონში წავედი. ვიცოდი რომ შემდეგ 1 საათი დაძაბული იქნებოდა და წინასწარ დავლიე დამამშვიდებელი აბები..
იქ მისულს, მთელი გუნდი უკვე იქ დამხვდა.. 3 წუთიც და 4 გახდებოდა საათი და ჩვენც შევიდოდით დამკვეთებთან. მიუხედავად იმისა რომ დამამშვიდებელი უკვე დალეული მქონდა მაინც ვღელავდი.. რა რეაქცია შეიძლება მოჰყოლოდა სიტყვა "მომწონს" ან "არ მომწონს". მოკლედ 3 წუთიც გავიდა და შევედით...
* * *
ყოჩაღ თორნიკე!
არ მეგონა თუ ასე კარგად იმუშავებდი!
აღფრთოვანებული ვარ!
ბრავო!
ეს სიტყვები კარგა ხანს ჩამესმოდა გაბრუებულს ყურში როცა რეკლამა დამავრდა.
-გილოცავ თორნიკე ! -მითხრა ანეტმა რომელსაც აქამდე ხმა არ გაეცა..
-მადლობა, შენც გილოცავ !
ასე დამთავრდა ჩვენი დიალოგი და ჩვენთან ახლოს ანაც მოვიდა (მე და ანა უკვე დავახლოვდით და სასიამოვნო ურთირთობაშიც გადაზრდილიყო ჩვენი ურთიერთობა)
ანას მოსვლისთანავე ანეტი ნაღვლიანი თვალებით წავიდა... მინდოდა ბოდიში მომეხადა მაგრამ რისთვის.. იმისთის რომ ანა ძალიან მომწონდა და ის აღარ ?
მთელმა გუნდმა მიიღო გადაწყვეტილება რომ აღსაღნიშნად სადმე წავსულიყავით. გადაწყდა რომ ხვალ "...........................". ძალიან კი მეზარებოდა ამ დაძაბული 2 თვის შემდეგ ასე უცებ განტვირთვა მაგრამ ზეიმი აუცილებელი იყო.. გამარჯვებასაც ხომ უნდა მიეღო რაიმე ჯილდო. ჯანდაბას წავალ..

როგორც იქნა მოსაღამოვდა და ჩემი წასვლის დრო დადგა.. ყველა მეწყვილესთან ერთად უნდა მისულიყო ამიტომ ძალიან მაინტერესებდა ანეტი ვისთან ერთად მოვიდოდა. ვერ შევძელით იმ რესტორანში სადაც მივდიოდით მხოლოდ ჩვენ ვყოფილიყავით, იქ სხვებიც იქნებოდნენ რაც უფრო მაზარებდა იქ წასვლას.
სადღაც ალბათ მე8 წყვილი ვიქნებოდით მე და ანა რესტორანში მისულები... დავსხედით და სხვებსაც დაველოდეთ.. სიგარეტის მოსაწევად და ხედის სანახავად მე და მამუკა გარეთ გავედით და რაღაც "თემებზე" დავიწყეთ საუბარი რომ რესტორნის კიბესთან შავი მერსედესი გაჩერდა.. ჯერ ბიჭი გადმოვიდა რომელსაც კლასიკურად ეცვა და ძალიან დახვეწილი მანერები ჰქონდა, მეორე მხარეს კარი გააღო და ხელი მიაწოდა.
ვის?
ვინ იქნებოდა ეს თუ არა ანეტი....