ალკოჰოლიკი 8

გახშირებულად სუნთქავდა, მაგრამ თბილად.. ჩემ გულზე ედო მისი თავი და ალბათ ჩასძინებოდა კიდეც... თვალები დაეხუჭა და წყნარად იწვა... მიუხედავად იმისა რომ ვეხუტებოდი მაინც მინდოდა რომ უფრო მაგრად ჩავხუტებოდი და ჩემ ხელებში გამელია... სიყვარულია ვითომ ეს? 
გაიღვიძა...
-რომელი საათია ?
-გეჩქარება სადმე ?
-კი შეხვედრაზე.. 
-7ია, რაღა აზრი აქვს..
-როგორ არ აქვს... წამოხტა სწრაფადვე გადაძვრა აივანზე და და სახლში შევიდა, მე კიდევ აივანზე დავრჩი.. 15 წუთის შემდეგ ქვემოთ ანეტი გამოჩნდა რომელიც როგორც ყოველთვის მომხიბვლელად გამოიყურებოდა.. ვერცხლისფერი მერსედესი გაჩერდა ანეტის წინ და ანეტიც ჩაჯდა... არასდროს დამენახა ანეტი ამ მანქანით.. მაშინვე მივწერე.. 
-ვისთან ერთად მიდიხარ.? 
არაფერი მოუწერია.. დავურეკე_გამითიშა. ისევ მივწერე, არ მომწერა.. ალბათ ეჭვიანობა მჭამდა შიგნიდან.. მჭამდა, მღრღნიდა და ნელ ნელა ჭკუიდან მშლიდა.. როგორც იქნა მოვიდა ნანატრი ესემესი 
-10 წუთში სახლში ვიქნები.. 
დაველოდე იმ მტანჯველ 10 წუთს...
როგორც იქნა გავიდა.. სახლთან ისევ მერსედესი გაჩერდა და ანეტიც გადმოვიდა... დღეს როგორც სხვა დღეებში ანეტი აღარ გადმომძვრალა აივანზე მხოლოდ მისი აივნიდან დიალოგით შემოიფარგლა
-როგორ ხარ თოკა?
-ვისთან ერთად იყავი ? 
-ოჰ, ეჭვიანობს ვაჟბატონი..
-ანეტ ! 
-გისმენ.. 
-ვისთან ერთად იყავი..
-კიდევ რა მოგახსენოთ მეფეო..-მითხრა და ცინიკურად ჩაიცინა
-ანეტ არ მეცინება..
-მე კი.
-ა-ნეტ !!
-თორნიკე !! 
უკან შეტრიალდა და სახლში შებრუნდა.. დიდი ხანი ისევ ვერ მოვითმინე მის გარეშე და ისევ მივწერე 
-გადმოეთრიე. 
არ "გადმოთრეულა"... ნერვები მეშლებოდა მაგრამ ვიკავებდი.. ჯანდაბა.. მთელი ღამე ანეტი მესიზმრებოდა... რამდენიმეჯერ გამეღვიძა და ბოლოს ცხელი ჩაის დალევით ძლივს დავუძვერი ხელიდან სიზმრებს.. 
მეორე დღეს უკვე მე გადავძვერი აივანზე და დილას როცა ლეილა ბებო თავის პოსტსს დაუბრუნდა მე აივნის კარით ოთახში შევედი. ანეტს ჯერ კიდევ ეძინა... საბანში გახვეულიყო და ალბათ უკვე მე12 სიზმარს ხედავდა.. კარის გაღებისას ცოტა შეიშმუშნა და მალევე გამოეღვიძა 
-კარს ცხრა კლიტული უნდა დავადო რომ ასე თავისუფლად არ იპარპაშო?
-უკაცრავად ?! აქამდე არ მქონია პრობლემა 
-იქნებ და რა ხდება.. 
-ანეტ სიცხე ხო არ გაქვს, ფერი არ მომწონს.. 
-ჰა ჰა ჰა.. არ მაქვს სიცხე ნუ ღელავ.. 
-არა აშკარად ვერ ხარ კარგად.
-ნუ შენ უკეთ მოგეხსენება ალბათ კარგად ვარ თუ ცუდად.. -შემომხედა მისი ნამძინარევი თვალებით და თითქოს მეჩხუბებაო ერთი შემომიბღვირა...
-მივქარე რამე ?
-არა. -მომიჭრა მოკლედ
-აბა რა დაგემართა ?
-მოდი ყველაფერს აგიხსნი რაა, დავიღალე უკვე..

-ამიხსნი? ეს უკვე მომწონს. აბა გისმენ.. -თან იქვე ჩვენკენ ზურგით მდგარი სკამი ავიღე და ჩამოვჯექი, თავი ჩემ ხელს დავაყრდენი და ანეტს ჩავაშტერდი.. 
-ასე ახლა და ასეთ მდგომარეობაში ვერ გეტყვი.. მოვწესრიგდები ჩავიცვამ და ისე.. დაბრუნდი სახლში და 20 წუთში გადმოვძვრები...
-არ დაიგვიანო..-ზანტად წამოვდექი სკამიდან, აივანს მივაშურე და ჩემ თბილ ოთახს რომელის გაზის არომატით გაჟღენთილიყო დავუბრუნდი.. რა უნდა ეთქვა ან კიდევ აეხსნა ანეტს ? ალბათ მეორე ნაბიჯსაც თავად გადმოდგამს მაგრამ მე რას ვიზამ? უკან გადავდგამ ნაბიჯს თუ მეც დავუტკეპნი ამ მეორე ნაბიჯს.. ჯანდაბა. ჯან-და-ბა... გულში ამ სიტყვას ვიმეორებდი.. 20 წუთი ფიქრში მალევე გავიდა და ანეტიც გადმოფოფხდა ჩემ აივანზე... შემოვიდა თუ არა ოთახში სკამს სტაცა ხელი აივნის კარი მიხურა და ჩემ პირდაპირ დაჯდა.. 
-ყურადღებით მისმინე და რაც არ უნდა არ გესიამოვნოს არ გამაწყვეტინო.. მირჩევნია თავად გითხრა ვიდრე სხვამ მხიარულად მოგაძახოს და მიგაგდოს.. 
-ანეტ დაიწყე.. -სულას არ ვუგდებდი მის შესავალს ყურს მაგრამ რა ვიცოდი თუ დამჭირდებოდა.. 
-კარგი.. მოკლედ, რამდენად მოკლე გამომივა არ ვიცი მაგრამ მაინც ვეცდებო მოკლედ გითხრა..გუშინ რომ შეხვედრაზე ვიყავი ხომ გახსოვს ? ვიცი რომ გახსოვს ხოდა იმ მერსედესით შენ რომ ასე დაგაინტერესა შენმა აგენტმა მომაკითხა..
-ჩემმა აგენტმა ?
-თორნიკე გთხოვე არ შემაწყვეტინო მეთქი.. რასაც ჩავთვლი საჭიროდ და მნიშვნელოვნად თავადაც გეტყვი.. ხო შენი აგენტი.. გახსოვს ის მკვლელობა და შენი უეცრად იქ გაჩენა, ვიცი რომ გახსოვს, ან მაგას რა დაგავიწყებს მაგის გამოა რომ პირობითს იწვნი ამდენი ხანია.. ხოდა მას მერე ხდება ამ საქმის ძიება, ჯერაც არ დასრულებულა... ახლა დავბრუნდეთ ცოტა უკან.. საფრანგეთიდანაც დაახლოებით იმავე მიზნით მაგრამ დადებითი მხრით გამომგზავნეს, ვიცი რასაც აქედან მოისმენ ადვილი არ არის მაგრამ მოგიწევს ყველაფრისდა მიუხედავად მოისმინო და აიტანო.... შენი მონაცემები მოეწონათ და უნდოდათ იმ კომპანიაში წაეყვანე სადაც მე ვმუშაობ, ჩემი აქ გამოგზავნით ორივე ხელს მოითბობდნენ, მე მომეცემოდა საშუალება რომ შენთან დიდი დრო გამეტარებინა და თან მათთვის საჭირო ინფორმაცია მიმეწოდებინა.. -თქვენ უნდა გენახათ ჩემი სახე ამ ყველაფრის მოსმენისას.. აბსურდია არა? მეც მასე მეგონა..-თავიდან როცა შენი თავი გამაცნეს ჩემ თავს ვუთხარი რომ შენი დაკერვა ადვილი იქნებოდა და ადვილადვე მოვახერხებდი "შენ ტვინში შემოძვრომას" ვცდილობდი ყველანაირად მომეხიბლე და მესარგებლა ნებისმიერი მომენტით.. აი მერე კი გახსოვს ჩემი ბიძა როცა გაგაცანი? ბიძაჩემი პოლიციელია და იმ საქმეც იძიებს რომელშიც შენც ხარ გარეული ხოდა ასე ვთქვათ კარგ სატყუარად ჩამთვალა და შემომთავაზა რომ შენი დეტექტივი ვყოფილიყავი და მაქსიმალურად დამეტყუა შენთვის ინფორმაცია.. ვიცი რომ გიჭირს თოკა ამ ყველაფრის მოსმენა მაგრამ ბოლომდე უნდა მომისმინო.. -ვეღარ მოვითმინე, ეს ხომ ზღაპარს გავს, წამოვდექი მაგრამ ისევ დავჯექი.. 
-გადი !!
-არა მომისმინე თორნიკე.. 
-მეღადავები არა?! გადი !! 
-არ გავალ... -და ისევ იმავე მშვიდი ტონით განაგრძო.-მეც რა მენაღვლებოდა კარგ თანხას მთავაზობდნენ და დავთანხმდი, როცა ხვდებოდნენ რომ ამ საქმიდან არაფერი გამოვიდოდა რადგან მაქსიმალური ინფორმაცია მივაწოდე და სახეირო ვერაფერი აღმოაჩინეს კონტრაქტის გაწყვეტა გადაწყვიტეს მაგრამ მოულოდნელად მაშინ როცა ლეილა ბებოსთან სტუმრად მივედი და შენ შეგეჩეხე, ყველაფერი თავიდან დაიწყო.. გადავწყვიტე ლეილა ბებოსთან დავრჩენილიყავი და თუნდაც მწირი ინფორმაციით გამეგრძელებინა დაწყებული გამოძიება... ეს რა თქმა უნდა ბიძასაც ვუთხარი ისიც დამთანხმდა...
-ანეტ გაეთრიე!!
-მომისმინე.. -ვიცი ძნელია როცა ამხელა სითბოს შემდეგ ამ სიტყვების ასე უგულოდ მოსმენა მაგრამ რა ვქნა, ჩემი სამუშაოა. ხომ გაგიგია "ფული ჯოჯოხეთსაც ანათებსო" ხოდა ჯოჯოხეთში ვართ, ჯოჯოხეთი არ არის აბა ახლა ეეს? ამას ნორმალური ადამიანი გაგიკეთებს? არა, ხოდა მეც არ ვარ ნორმალური და თავზე სრულ პასუხისმგებლობას ვიღებ რომ ჯოჯოხეთში ვართ..
-ა-ნეტ ! გესმის მაინც რას მეუბნები..
-იმაზე კარგად ვიდრე შენ გგონია.-მინდოდა მივსულიყავი და იმ სკამზე დამეკლა, რაო რა თქვა ? ანუ ამდენი ხანი მითვალთვალებდა და თანაც რისთვის ფულის გამო? ისევ სინდისი და ნამუსი თორემ იქვე მივარტყამდი.
-ბოზი ხარ ანეტ! ბო-ზი !
-არ მიკვირს ამ სიტყვების მოსმენა ამ ყველაფრის შემდეგ... ხოდა გუშინ -ისე მშვიდად განაგრძობდა მოყოლას ლამის მიმეხრჩო იქვე-იმ მერსედესმა რომ მომაკითხა აგენტმა მითხრა რომ ასე უაზროდ გაგრძელებას აზრი აღარ ჰქონდა და საქმე იხურებოდა, მეც ავიღე ნება რომ შენთვის ყველაფერი წასვლამდე თავად მეთქვა და აი გითხარი კიდეც.
-ჯობდა არ გეთქვა. გაეთრიე !
-არ ჯობდა თოკა არა!
-სახელს ნუ ახსენებ.. ხვდები მაინც რა გამიკეთე.. მე კიდევ -გავჩერდი, დავფიქრდი ღირდა თუ არა ამის თქმა, რას მომიტანდა ამის თქმა კარგს, სასიკეთოს, არაფერს, დამამცირებდა მის თვალში და მხოლოდ ეგ.. მეზიზღებოდა დასანახად მისი სახე და ქმედება..-გაეთრიე ანეტ.
-და დამასრულებინე.. ამის მერე
-გაეთრიე მეთქი არ გესმის. წამოვდექი ხელი უხეშად წავავლე მკლავში წამოვაფრიალე და აივანზე გავაგდე, აღარც შემიხედავს მისთვის ისე გამოვიხურე კარი და შიგნიდან ჩავკეტე.. 
რა მოხდა ამის მერე? ნუ ღელავთ მაგასაც მოგიყვებით....