მოვარჯულებ (14)/(15)

საძაგლობაა იმაზე ყურება თუ როგორ გართმევენ გოგოს. მე.. რა თქმა უნდა არავის შევარჩენ... მაღიზიანებდა თითოეული მისი იმ ბიჭისადმი რბილი და ლმობიერი სახით გახედვა, უყურებდა ისე რომ მე ყურადღებასაც აღარ მაქცევდა. ჯანდაბა ვეჭვიანობ. შემომთავაზა მათთან ერთად დაჯდომა მაგრამ რა თქმა უნდა ამას არ გავაკეთებდი. 2 მაგიდით წინ ვიჯექი და მათი აქედან მზერა მგვრიდა საშინელ ხასიათს და მათთან დაჯდომა საერთოდ საშინელებას გამოიწვევდა. ოხ ნია ნია, ჩემ გამოსაწვევად აკეთებს, დაუჯდა გვერდით და დაშტერებია გიტარას ისე რომ თვალსაც არ აშორებს, მაგრამ დარწმუნებული ვარ ეს მისთვის არაფერია... ვიცი არ უყვარს ასეთი ბანალური სცენები. საშინელებაა.. რატომ ჩამოვედი აქ ? რა მომეჩქარებოდა მანდამაინც ამ კაფეში. ეს კიდევ რას ეტორღიალება ყველა მეორეს ?! ჯანდაბა. ისევ ჯანდაბა ნიას თავს, არადა რა მიმზიდველია, სექსუალური. ცოტაც და კონტროლს დავკარგავ, არანაირი ფიქრი. მხოლოდ გამოწვევა, მხოლოდ და მხოლოდ გამოწვევა.. სახლში დავბრუნდი... დედამ დღეს რატომღაც გამონაკლისის სახით მთხოვა სასადილო ოთახში დავმჯდარიყავი და მელაპარაკა. მეც რა მენაღვლებოდა ცოტაოდენ გრადუსში მყოფმა დავფქვი ყველაფერი.. მისმენდა დედა და სიამოვნებდა რომ ვეჭვიანობდი. უნდოდა რომ უფრო მეგრძნო წრფელი გრძნობა..
-ასეთია შვილო სიყვარული. მითხრა ოდნავი ღიმილით.
-რა სიყვარული დედა.. სიყვარულიღა მაკლია ისედაც ცოტაც და ვიფეთქებ.
-მერე ეგაა შვილო სიყვარული..
-დედა ეგრე ნუ მელაპარაკები
-კარგი შვილო. მაშინ ახლა სერიოზულ თემას უნდა დავუბრუნდე.
-აბა რაო რა მოხდა?
-ლონდონში ვბრუნდებით.
ამის გამგონეს ჟრუანტელმა ქარბორბალასავით გადამირბინა მთელს სხეულში.
-რატომ ?
-მამაშენმა ჩამოდითო.
-ისევ დიდი ხნით?
-სამუდამოდ.
-მე რატომ არაფერს მეკითხებით ?
-ვიცი რომ არ შემეწინააღმდეგები.
-რატომ ხარ დარწმუნებული ?
-არ ვიცი..
-როდის?
-ეგ უკვე შენზეა დამოკიდებული.
ჩემზეა დამოკიდებული, მაგრამ მე ხომ არ მინდა საერთოდაც საქართველოს დატოვება და კვლავ ლონდონში დაბრუნება, როგორაა ჩემზე დამოკიდებული ? არის ხოლმე მომენტები როდესაც შენ ყველაფერთან უძლური ხარ. არ ვიყავი ამ შემთხვევაში უძლური შემეძლო უბრალოდ მეთქვა უარი, უარი ყველაფერზე უზრუნველ ცხოვრებაზე სწავლაზე ფინანსებზე ლონდონზე დედაზე მამაზე... მაგრამ სანაცვლოდ ? სანაცვლოდ მრჩებოდა რა? ნია? ნია რომელიც პატარა გოგოსავით ხან ერთს ეტორღიალება და ხან მეორეს. მეც ჩამომეკიდება კისერზე ალბათ და მერე სხვა ყვავილზე მოინდომებს გადასკუპებას. მაგრამ მე ხომ დავდე პირობა იმისა რომ მას მოვარჯულებდი.. ის ჯერ კიდევ ქერა გოგონაა რომელიც მიუხედავად თავისი სულელური საქციელებისა მაინც ჭკვიანი მიმზიდველი და ხანდახან სერიოზულია... ოხ ნია.. შეცდომა რომ დავუშვა? იქნებ არ მიყვარს? იქნებ საერთოდ უბრალო ახირებაა?? ჩემზეა დამოკიდებული.. ჩემზეა... არ მშორდებოდა ეს სიტყვები თავიდან... დედაჩემი მეორე დღეს მაიასთან ერთად სოფელში წავიდა და მთხოვა ნიასთვის მიმეხედასავით.. მეც მეტი რა მინდოდა. გავაგიჟებდი.. დაინახავდა როგორ უნდა ბიჭის გასულელება და ეჭვიანობა..
წავიდნენ თუ არა 1 საათიც არ გასულიყო რომ პატარა ჩანთაში ტანსაცმელს ჩავუძახე და ნიას სახლში წავედი..
-აქ რას აკეთებ ? მკითხა ჩემი ჩანთისა და საერთოდ ჩემ შემხედვარემ
-მაიას ჩამოსვლამდე აქ უნდა ვიყო..
-არ მჭირდება მომვლელი ?
-არც მე ჩვილი ბავშვი. მე ჩემთვის შენ შენთვის..
დაიწყო ბუტბუტი და დედამისზე გაბრაზება. რა გამიკეთე დედა? და შემდეგი შინაარსის სიტყვები....
საღამო იყო და ნიას გარეთ გასვლა და პროდუქტების ყიდვა შევთავაზე, სახლში მართლაც საჭმელი თითქმის აღარაფერი იყო და ამიტომ დამთანხმდა. მივედით სუპერმარკეტში და პირველი ნაბიჯის გადასადგმელად მოვემზადე... მშვენიერი გოგო იჯდა სალაროში.... ეტყობოდა მაგიდის ქვემოთ კარგი ფეხები ემალებოდა. ნიას ვთხოვე პროდუქტები აეღო და მანამდე იქ დავლოდებულიყავი.. 1 2 წამი და შეერია ხალხს. მე კიდევ მივედი სალაროსთან და ხალხისგან ცოტა ხნით განტვირთულ ნატას, მისი სახელი სანიშნეზე ამოვიკითხე, ე.წ. "შებმა" დავუწყე... რა თქმა უნდა ეს ნატა ჩემი ღიმილისა და თვალის ნაზი ჩაკვრის მსხვერპლი ადვილადვე გახდა, არ გამჭირვებია მისი რაღაც რაღაცებზე დაყოლიება, მალე ნიაც მოვიდა და კალათი რომელიც მთლიანად აევსო ნატას წინ დაუდო. აქამდეც ვამჩნევდი რომ თვალს გვადევნებდა... ისე დაახეთქა კალათი რომ კინაღამ დაამტვრია იქაურობა.. ხოდა ნატა... და საუბარი გამომწვევად გავაგრძელე. ნია კი ვითომ უცებ დამაბიჯებდა ფეხს ან მხარს მხარზე მითავაზებდა. ცდილობდა ჩვენი საუბარი ვადების გარკვევით შეეფერხებინა მაგრამ როცა ვერაფერს გაწვდა დაიწყო მომსახურე პერსონალის უმიზეზო ლანძღვა. თანხა გადავიხადე, ნატას თვალი ჩავუკარი ისე რომ ნია მშვენივრად ხედავდა ამ ყველაფერს კარის გაღებისას ხელი დავუქნიე და გარეთ გავედი.... მანქანაში ჩავჯექით თუ არა ნიამაც დაიწყო
-ვაჭრების დაკერვა მოდაშია ? მითხრა აუღელვებლად და ისე თითქოს პასუხს არც ელოდაო მაგრამ დარწმუნებული ვარ გული გამალებით უცემდა
-რა ვაჭარი.. მშვენიერი გოგო იყო. თან ისეთი ლამაზი სახე, ნაკვთები... სიტყვა აღარ დამასრულებინა და როგორც მქონდა ჩაფიქრებული დაიწყო მის გაკრიტიკებას. ჯერ ვითომ ცინიკურად ჩაიცინა "პპპფუუუუუუუფ"
-რას გავდა.. ან როგორ ქონდა თმა? რა პომადა ესვა? არა არა საშინელი სახრჩობელა იყო
-არადა მშვენიერი ტუჩები ქონდა..
-ხომ არ მივბრუნდეთ?
-აუ მინდოდა მეთხოვა მაგრამ მეგონა გაბრაზდებოდი. მივბრუნდეთ რააა..
არ ელოდა ამ პასუხს, სახე აეშალა პირი ძალაუნებურად დაეღო...
მე კიდევ შესამჩნევად გავხედე და ავხარხარდი.