სიყვარული ისჯება სიკვდილით [1]

დაწყება ყოველთვის ძნელია რადგან ხშირად კრახით სრულდება, ჩემი ისტორიაც რა თქმა უნდა არ არის გამონაკლისი, სულ რაღაც 10 წლის ვიყავი მამა გარდამეცვალა,ადამიანი რომითაც ვცოცხლობდი,რომელსაც ყოველდღე მოქონდა ჩემთვის ტკბილეუული,რომელიც კითხვაზე მე უფრო გიყვარვარ თუ დედა საპასუხოდ მოდიოდა და მეხუტებოდა..მამას გარდაცვალება დედამ ვერ აიტანა გაგიჟდა და ფსიქიატრიულში დააწვინეს მე კი ბებოსთან ვიზრდებოდი..
10 წლის შემდეგ
მე პატარა გოგონა ანი რომელსაც არც მეგობარი ყავდა და არც დამლაპაკებელი, იურიდიულზე ჩავაბარე და ვარ მოსამართლე, ბებია დიდი ხანია დამეღუპა .იმის გამო რომ ძალიან დაკავებული ვარ გარეთ იშვიათად გავდივარ.იმისთვისაც კი ძლივს მრჩება დრო რომ თავს მოვუარო..

ერთ დღეს როდესაც დავისვენე ჩავიცვი და გარეთ გავედი თორე სული მეხუთებოდა უკვე.. (1თვე მქონდა შვებულება) მთელ დედამიწას თეთრი ფაფუკი საბაანი ეფარა, და ძალიან ციოდა.. მე კაფეში დავჯექი და ცხელი შოკოლადი შევუკვეთე და მოლოდინში ვიყავი როდეაც ჩემს მაგიდასთან ვიღაც ბიჭი დამიჯდა და ჭამა დაიწყო ისე რომერთიც არ აუწევია თავი(უამრავი ადგილი იყო თავისუფალი)
-მისმინე შენ ვაჟბატონო! მე რომ არმდომოდა განმარტოება ვინმეს მოვიყვანდი და იქნებ მიხვდე და გადაბრძანდე სხვა მაგიდასთან
-ვაიმე, ვერ დაგინახეთ ველურო ქალბატონო თორე დარწმუნებული იყავი აქ არ დავჯდებოდი (სიცილით)
-შეურაწყობას მაყენებ? (გავმწარდი) აი ასეთი უზრდელი თაობა მოდიხართ, გადაბრძანდი სხვა მაგიდასთნ !
-თუ ხალხი გაწუხებთ, კუნძულზე იყიდეთ სახლი ან ნერვები დაიწყნარეთ, ან სულაც უკეთესი კაფედან გაბრძანდით

მე გავმწარდი ავიღე ჩანთა და გამოვედი , სწრაფი ნაბიჯით მივდიოდი სახლისკენ და ყველაანაირი სალანძღავი სიტყვებით ვამკობდი იმ ახალგაზრრდას, მაგრაბ უცბად თავი ვეღად შევიკავე და ისეთი "ზღართანი" გავადინე რომ გავითიშე..
როდესაც თვალები გავახილე უამრავი ადამიანი მეხვეოდა თავს ,ზოგი იმას გაიძახოდა მოკვდაო, ზოგმაც სასწრაფოს გამოუძახეთო მაგრამ მოულოდნელად ბრბოდდან ერთი ბიჭი გამვიდა და თქვა
_
ყველაფერი კარგადაა,დაწყნარდით ხალხნო ,ჩემი ცოლი გონს მოვიდა დაიშალეთ..-ეს ხომ ის უზრდელი ბიჭი იყო კაფედან რომ გამომისტუმრა..

-შეენ..შეენ (ტკივილისგან სიტყვებს ვერ ვასრულებდი)

-ჰოო ჰოო მევარ,დაწყნარდი, ეხლა დამეყრდნე რომ მიგაცილო სახლამდე

-მომშორდი აქედან შე უზრდელო ლაწირაკო (ჩემზე 2წლით პატარ აიქნებოდა)

-რავიცი წავალ თუ გინდა რომ ამ ყინულებში იწვე ხელ ფეხ მოტეხილი .. რაპრობლემაა

-კარგი კარგი მოიცადე წამიყვანე სახლში .

ხეელში ამიყვანა და სახლში მიმიყვანა ახლოსვე ვცხოვრობდი.კარებთან როცა მივედით მეე ვუთხარი

-შიგნით არ შემოხვიდე!
-რაპრობლემა .. -დამსვა კარებთან გარეთ და წასვლა დააპირა მაგრამ გამახსენდა რომ ფეხი მოტეხილი მქონდა და სიარული არშემეძლო
-კარგი გნებდები

ის მაინც არი იყურებოდა უკან და მიდიოდა
-კარგი მობრუნდი მააპატიე რა..


-კარგი მობრუნდი მააპატიე რა.
ჩაეცინა მობრუნდა და შემიყვანა სახლში (დივანზედამსვა)
-ფეხი გაქ მოტეხილი ან ნაღრძობი, რაღაც გამეგება ,გაიხადე ფეხზე .. -ფეხი გადამიხვია და ჩამოჯდა.
-თავხედო დიდხანს აპირებ აქ ჯდომას?
-თავხედი არა ალექსა მქვია და იქამდე სანამ არ გამოკეთდები.
-გამოსაკეთებელი რა მჭირს?
-ჯერესერთიც ის რომ ფეხი მოიტეხე ,მეორე ის რომ ფერი არგადევს , მესამე კი მგონი სიცხე გაქვს.
-ალექსა რა სასიკვდილოო დიაგნოზი დამისვი
-ჰო რას ვიზავთ
-ფეხებზე ეგ შენი დიაგნოზი, დატოვე დროზე ჩემი სახლი, აქამდეც არ მყოლია მეგობრები და მშენივრად ვცოცხლობ, არც ახლა მჭირდება..
-კარგი ველურო..წავედი

ზუსტად იმ დროს გავიდა კარიდან როცა "ველურო " მიმართვაზე გავბრაზდი და ბალიში ვესროლე.
ძალიან მოვიწყინე,ბავშვობა გაამახსენდა,სულ მარტო გავიზარდეე,ერთი მეგობარიც ამყოლია წლების განმვავლობაში, და ახლა ერთ დღეში გამომიჩნდა? ვერავის ვენდობი.
ეტყობა სიცხე მქონდა მართლაც, მოვითენთე და მალევე ჩამეძინა, დივანზე საცოდავად მეძინა დილამდე.. როდესაც გავიღვიძე დამავიწყდა ჩემი ფეხი გადმოვედი გავლა მინდოდა და წავიქეცი,ტკივილისგან მოვიკრუნნჩზე,ცალკე თავი მისკდებოდა სიცხისგან ამაზე მეტი რაღა უნდა ადამიანს ნეტარებისთვის.
კარებზე ზარია, გამიკვირდა ისე არავინ მოდის და რაღა ეხლა მოუნდათ
-შემოდით!
ვიღაც ბიჭი შემოვიდა და მითხრა ეს თქვენთან გამომატანესო (რაღაც ფუთა მომცა და გავიდა)
მე მალევე გავხსენი და რას ვხედავ შიგნით კასტილები დევს და ფურცეელი წარწერით "ბებერ ველურს" ..ძალიან გავბრაზდი
-დამპალი, იდიოტი, თავხედი, .. მაგას მე ვინ ვგონივარ , მე არვიყო ანი თუ ჭკუა არ ვასწავლო მაგ ღლაპს (ვწუწუნებდი მართლაც ბებერივით_ ამ კასტილებს არ ვეხებოდი მაგრამ როცა მომბეზრდა სახლში ჯდომა იძულებული გავვხდი ამეღო და გარეთ გავსულიყავი.
გავედი გაარეთ გავისეირნე მაგრამ შევამჩნიე რომ კასტილებზე ჩემი მისამართი ეწერა ამაზე სულ გადავირიე... ცოტახანი ვიჯექი გარეთ მაგრამ დავიღალე წამები ვიყიდე და სახლისაკენ გავეშურე.. როდესაც ლივტიდან გამოვედი ჩემს სახლის კარზე ვხედავ დიდად გაკრულ ფურცელს წარწერით "მოაგნე სახლამდე ველურო ? თუ ვინმემ მოგიყვანა" ჩამოვხიე წარწერა და შევედი სახლში..
დაღლილი ვიყავი დავწექი და დავიძინე,ძალიან ტკბილად მეძინა ასე ვთქვათ ძილში ფეხი არ გამიტოკებია .. გამთენიისას რაღაცის ლაწა ლუწის ხმამ გამაღვიძა, გავახილე თვალები და დავინახე ვიღაც ჩემ ფანჯარაას გუნდებს ესროდა, როგორც ყოველთვის ხდებოდა და ვბრაზდებოდი ყველაფერზე ეგრე არმოხდა რატომღაც გამეცინა გამოვწიე ფარდა გავიხედე და არავინ არიყო.. ისევ დავჯექი მაგრამ სროლა ისევ დაიწყეზს,გავიხედე არავინ იყო, ახლა ფარდასთან დავიმალე და მოხვდა თუ არა გუნდა ფანჯარას ეგრევე გავიხედე და დავინახე ალექსას უამრავი გუნდა ეჭირა , ერთს კიდევ ჩემს ფანჯარას უმიზნებდა მაგრამ ჩემ დანახვაზე უცებ დაიმალა.. ბევრი ვიცინეე..


შევედი სამზარეულოში ჩაი დავლიე,წიგნი ავიღე და კითხვა დავიწყე,სიცხე მიწევდა მაღლა ,თვალები დამეღალა და ჩამეძინა. ათი წუთი არც მეძინა რომ კარზე კაკუნმა გამაღვიძა
-მობრძანდით ! (დავიყვირე რადგან ძალიან მეზარებოდა ადგომა, ) კარი შემოაღეს.. ოთახში ალექსა შემოვიდა , პარკი მაგიდაზე დადო და თ჻ვა
-როგორ არის ველური ქალბატონი? ვიცი არ გსიამოვნებს ჩემი ნახვა მაგრამ ამიტანე ცოტახნით ..
რატომღაც ისეთი ბრაზი აღარ მერეოდა მის დანახვაზე ,პირიქით გამიხარდა კიდეც მაგრამ არ შევიმჩნიე
-რისთვის მობრძანდი?
-მაინტერესებდა როგორ იყავი ,თან რაღაცეები მოგიტანე, დარწმუნებული ვარ ნაჭამი არ გექნება , თან მარტო ცხოვრობ და მეზობლებიც თავს არ შეიწუხებდნენ, ასე რომ ჭამე ეხლა (პიცა მომაწოდა)
-მარტო თავხედი კი არა ჭორიკაანაც ყოფილხარ (ღიმილი ვერ შევიკავე)
-ისაა... რა გქვია?
-მე ანიი..
-სახელიც შენნაირი მახინჯი გქონიაა (გაიცინა)
-შენნ..შენ.. ჰოო რას ამბობ
-კარგი, საჭმელი გაქვს რამე?
-არა
-კარგი მე გაგიკეთებ რამეს ..
თქვა და შეუდგა მმზარეუობას, მთელი სამზარეულო ამირია, და მთელ იატაკზე ფქვილი დამიყარა, რომ მორჩა ყველაფერს ჭურჭელი დამირეცხა საჭმელი მომიტანა და თქვა
-უკვე გვიანია სახლში უნდა წავიდე, თორემ დედა მცემს რომ დავაგვიანო (სიცილით)

13თებერვვალია და ვიძინებ,ვალენტინობას როგორც ყოველთვოს ელონი ვარ ხოლმე .. უკვე მივეჩვიე კიდეც. ძალიან ღრმა ძილი ვიცი მაგრამ უცებ რაღაცის დანარცხების ხმა გავიგე, ავდექი აივნის კარი გამოვაღე და ისეთი რაღაც დავინახეე სიციილი წამსდა, აივანზე ძირს ალექსა ეგდო საცოდავად, თმას ისწორებდა და ხელში ვარდები ეჭირა, ჩემს დანახვაზე შეკრთა და გაწითლდა..

-როგორ მოხვდი ალექსა აქ?
-ისა.. წერომ მომიყვანა.
-რა გადარეული ხარ რამე რომ მოგსვლოდა სად მიდიოდი მერე?
-არა არა შენთან არმოვდიოდი , შენს ზემოთ ნათელა რომ ცხოვრობს იმასთან მივდიოდი მაგრამ ჩამოვარდი, აი ეს ყვავილები წყალში ჩდე სანამ წავალ დამიჭკნება (მე მერვეზე ვცხოვრობ და როგორც ჩანს ალექსა სახურავიდან ჩამოძვრა)
-ჰაჰ რა ძაან მეცინება , აქ შენი ყვავილეების ადგილი არ არის ( და ვარდები აივნიდან გადავუყარე) ეხლა წადი თორე შენც მაგის ბედს გაიზიარებ.
-ველურო., უფს მაპატიე ანი , კარგად ხვდები რომ მომწონხარ იმასაც კარგად ვხვდები რომ მოგწონვარ და ბევრს ნუღარ ჭედავ რა..
-შე საცოდავო გაეთრიე ჩემი სახლიდან .. მომწონხარ არა ..ისა... (დავიბენი_
-კარგი .. წავედი მეე .. (სირბილით გავიდა ჩემი სახლიდან და ყვიროდა
-გასწიიიიი მერაანოოო შეენს ჭეენებას არაქვს საზღვარი !!!