სიყვარული ისჯება სიკვდილით [4] (დასასრული)

მოსაღამოვდა უკვე დავიღალე არაფრის კეთებით .. ალექსასაც ეძინა და გადავწყვიტე ტელევიზორისთვის მეყურებინა.. ჩავრთე და საინფორმაციოზე გადავრთე და ცივმა ოფლმა დამახსა როდესაც გავიგე 
-ცეცხლი გაუჩნდა სახლს რომელშიც მეზობლების განცხადებით იმყოფებოდა 20 წლის ბიჭი ვაკო ჩაჩანიძე ცეცხლს ამ დრომდე ვერ აქრობენ... 
ვაკო.. ნუთუ ვაკო მოკვდა .. გავჭედე აღარ ვიცოდი რას ვაკეთებდი ხან აქეთ მივდიოდი ხან იქიით.. ტანსაცმელი ჩავიცვი ალექსა მარტო დავტოვე და წავედი ვაკოს სახლთან.. უამრავ აადამიანს მოეყარა თავი მეხანძრეებიიი უკვე აქრობდნენ ცეცხლს... შიგნით შესვლას ვცდილობდი მაგრამ გამაჩერეს და არ მიშვებდნენ, ვყვიროდი ბოლო ხმაზეე .. 
ცეცხლი ჩააქვრეს და ვაკოს სხეულის ნარჩენები გამოიტანეს .. არვიცოდი რას ვაკეთებდი .. მანქანაში ჩავჯექი და სახლისკენ წამოვედი .ალექსა გავაღვიძე
-ალექსააა ალექსსს.. მისმინეე !
-რა მოხდაა ანა? როგოორ შემაშინე ,ფერი არ გადევს
-ვაკო ვაკო.. -ცრემლები წამომივიდა
-რა ვაკო? ვაკოს რა მოუვიდა? 
-დაიწვა.. 
-მოკვდა? -ფერი წაუვიდა ალექსას 
-მოკვდა.. ვიზიარებ .. 
-არ არსებობს ანა.. რაღაცას მატყუებ .. ვერ მოკვდებოდა.. მართლა ვერმოკვდებოდა.. ძმა.. ძმა მარტო დამტოვა? არა ანა არა -ყვიროდა ალექსა
-დაწყნარდი ძალიან გთხოვ ..ვიცი რომ ძნელია მაგრამ შეეცადე .. გთხოვ ალექსაა ძალიან გთხოვ.. -მოვეხვიე.. 
-ანი ამას როოგორ მეუბნები ძმა დამეღუპა ძმაა.. ჩემი ერთადერთი ქონება .. ჩემი ოჯახი.. მის გარდა არავინ გამაჩნია ანი .. მითხარი როგორ დავწყნარდე მითხარი !-ყვიროდა ბოლო ხმაზე და სულ უფრო და უფრო მაგრა მეხუტებოდა .. ალბათ ცოტაც და გავიგუდებოდი..

**გავიდა 2კვირა ყველაფერმა ჩაიარა.. ვაკო დაკრძალეს.. ალექსა გამოკეთდა და ჩემი სახხლიდან წავიდა.. ნუ რა თქმა უნდა შევეჩვიე და გული დამწყდა მაგრამ რას ვიზავთ ..
მაგრამ უკვე 1 კვირაზე მეტი იყო გასული რაც ალექსა ჩემი სახლიდან წასვლის მერე არმინახია.. ვნერივიულობ ცოტაა არ იყოს რამე მოუვიდა ნეტა? ... დილის რვა საათი იყო 10ზე სამსახურში უნდა ვყოფილიყავი , გავემზადე და ვიფიქრე მანამდე ალექსას გავუვლი თქო სახლში იქნებ იქ მაინც ვნახო თქო.. მაგრამ რად გინდა არც იქ დამხვდა.. ამიტომაც წავედი სამსახურში .. 

** სამსახურში
-აანა ახალი საქმეა შემოსული
-ჩემზეა პასუხი ? (მე)
-კი
-კარგი შემოიყვანეთ
გაოცებული დავრჩი .. მინდოდა მიწა გამსკდომოდა და შიგნით ჩავარდნილიყავი ან სამუდამოდ გავმქრალიყავი ამ ქვეყნიდან.. დარბაზში ალექსა შემოიყვანეეს ხელბორკილებით ,წაშლილი სახე ქონდა ,ჩემს დანახვაზე სიმწრით გაეღიმა, და დაჯდნენ 

-ჩვენ გვყავს დამნაშავე ალექსანდრე ავალიანი , ბრალად ედება პრემიერ მინისტრის და ხუთი ადამიანის მკვლელობა,რომლებიც ცნობით მისი დაცვა იყვნენ , დამნაშავე აღიარებს დანაშაულს ,ჩვენი გადაწყვეტილებით მას უნდა მიესაჯოს ყველაზე მაღალი სასჯელი სიკვდილით დასჯა , საბოლოო პასუხი თქვენი ქალბატონო ანა
ფერი წამივიდა ,ცოტაც და ვიტირებდი ალბათ პასუხი ჩემზე იყო , მე მეე.. მოვკვდები ალბათ მის გარეშე ,მააგრამ კანონი სამართალს მოითხოვს.



-ჩვენ გვყავს დამნაშავე ალექსანდრე ავალიანი , ბრალად ედება პრემიერ მინისტრის და ხუთი ადამიანის მკვლელობა,რომლებიც ცნობით მისი დაცვა იყვნენ , დამნაშავე აღიარებს დანაშაულს ,ჩვენი გადაწყვეტილებით მას უნდა მიესაჯოს ყველაზე მაღალი სასჯელი სიკვდილით დასჯა , საბოლოო პასუხი თქვენი ქალბატონო ანა
ფერი წამივიდა ,ცოტაც და ვიტირებდი ალბათ პასუხი ჩემზე იყო ,მეე.. მეე.. მოვკვდები ალბათ მის გარეშე ,მააგრამ კანონი სამართალს მოითხოვს ,ნუთუ ის ადამიანი უნდა გავწიროო ვინც ჩემს ცხოვრებაში ერთადერთია ,ვისაც ვუყვარვარ და მიყვარს.. არშემიძლია არაა, მოვკვდები მართლა მოვკვდები ალექსას გარეშე.. გული მტკივა ასეთს რომ ვუყურებ...
ალექსა.. ალექსაა პატარა უსუსური ბავშვის თვალებით მიყურებს.. რომლის ბედიც ჩემ ხელშია..
ყელში რაღაც გამეჩხირა..და სიტყვები ძლივს წარმოვთქვი 
-საბოლოო პასუხი ჩემზეა ? - ცრემლები წამომივიდა.. 
-დიახ ქალბატონო ანა ..
სხეულში რაღაც ჩამწყდა, მეგონა ცოტაც და იქვე დავეცემოდი.. ალექსა თვალებში მომჩერეებოდა და მოუთმენლად ელოდა როდის ვიტყოდიი პასუხს, ხელებს ვერ აჩერებდა ,ძალიან ნერვიულობდა, გაფითრებულიყო.. ძალა მოვიკრიბე და ვთქვი 
-ბატონი ალექსანდრე ავალიანს რომელსაც ედება ბრალად პრემიერ მინისტრისა და ხუთი ადამიანის მკვლელობა უნდა მიესაჯოს უმაღლესი სასჯელი სიკვდილით დასჯა -
ვთქვი და ადგილზე ჩავიკეცეე , სამყარო გაქრა ჩემთვის მმაგ დროს , სხვანაირად არ შემეძლო,კანონი მოითხოვდა , მოითხოვდა რომ გამეწირა ადამიანი, ადამიანი რომელიც ჩემი ცხოვრების აზრი იყო , ადამიანს რომელსც ჩემში ქონდა ფესვები გადგმუული , ადამიანი რომელიც შევისისხლხორცე, აარა ასე არშეიძლება არ უნდა მოკკვდეს არა ის ხომ ჩემით არსებობს.. 
თავი ვეღარ შევიკავე და ყვირილი დავიწყე
- არ გაიყვანოთ ალექსა დამიცადეთ.. -და მივირბინე მასთან 
თვალებში მიყურებდა , არაფრის მთქმელი სახე ქონდა რომელიც ბედისწერისთვის არის განწირული
-ალექსა მაპატიე , ალექსა ძალიაან გთხოვ მაპატიე ,მაპატიე მაპატიე -დავიჩოქე მუხლეებზე მოვეხვიე და ვტიროდიი ,ვტიროდი ისე როოგორც ერთხელ ბავშვობაში..
-ანი ჩემო საყვარელო ძალიან გთხოვ დაწყნარდი ადექი რაღაცმინდა გითხრა -ამაყენა მომეხვია, უკვე ცრემლები სდიოდა სახიდან
-ამ ბოოროტ ადამიანს ნუ მეხუტები, სიკვდილი მინდა ალექსა ,არ მინდა სიცოცხლე, ერთი ადამიანი გამოჩნდი ჩემს ცხოვრებაში და აზრი მიეციი სიცოცხლეს, მე კი .. მეე.. შენი სიცოცხლის ბოლოს მიწევს იმის თქმა რომ მიყვაარხარ.. მიყვაარხარრ , მიყვარხარ გესმისს? მიყვაარხარ მეთქი გაგიხარდა ხო ვიცი რომ გაგიხარდა-ვყვიროდი გიჟივით,მაგრამ ხმა ჩამხლეჩვოდა.
- ანიი მისმინეე.. მინდა იცოცხლო ბედნიერმა , იმიტომ რომ ყოველთვის მეცოდინება როგორ ხარ, არმინდა დაიტანჯო იმის გამო რომ მე მივქარე, მეე მე.. მართლა მიხარია რომ ცხოვრებაში გამომიჩნდა ისეთი ადამიანი რომელსაც ვუყვარვარ და რაც მთავარია მე მიყვარს, მე ხომ ყოველთვის მეუბნებოდნენ გული არ გაქვვსო , 
-შენი წასვლის დროა , -პოლიციელი - 
-ანი მიყვარხარ იცოდე -მაკოცა და მომაძახა 
-თავს გაუფრთხილდი .. 

დასახვრეტ ოთახში შეიყვანეს , კარებთნ ჩავიკეცე და ერთადერთი სამი გასროლის ხმა გავიგე.. 
სხვაანაირად არ შეიძლება მე ხომ მისჯილი მაქვს უბედურების მოტანა, ჩემს ცხოვრებაში უბრალოდ სიყვარული სიკვდილით ისჯება..მე კი.. მე ვაგრძელებ ცხოვრებას , მაპატიეთ არსებობას.