ჯერ მაკოცე და მერე ვილაპარაკოთ ... 1
3 317 ნახვა
როგორც ყოველთვის, როგორც ყოველ დილით. დღესაც ჩვეული დროით წამოვხტი ფეხზე და გიჟივით შევვარდი სააბაზანოში. ვერაფერს ვერ ვასწრებდი, რაც არ უნდა ადრე ავმდგარიყავი და რაც არ უნდა მომენდომებინა. ჩავიცვი,თანაც ისე სასწრაფოდ რომ რაც ხელში მომყვა ის გადავიცვი, სარკეში არც ჩამიხედავს ისე გამოვვარდი სახლიდან, მერეღა გამახსენდა რომ საფულე და მობილური საწოლზე მრჩებოდა და უკანვე გავბრუნდი, არადა ვითომ სად მიმეჩქარებოდა თავადაც არ ვიცი... ვითომ სწავლა მწყუროდა ? არა არა მგონია უბრალოდ ასეთი წესი მქონდა, მაქვს და მექნება... იმის გამო რომ მამამ მართვის მოწმობა გამომართვა და ასე ვთქვათ 2 თვით დამსაჯა, საჭესთან ვერ ვჯდებოდი ამიტომაც ყოველ დილით ლუკიტო გამომივლიდა ხოლმე და დამათრევდა უნივერსიტეტში და არა მარტო... ლუკიტოს როგორც ყოველთვის მოეყენებინა ჩემ კორპუსთან თავისი ვერცხლისფერი რაში და მე მელოდებოდა... ჩავხტი თუ არა მის მანქანაში გამარჯობის ნაცვლად შევუბღვირე
-ჩართე გათბობა ბიჭო, არ გცივა მაინც ?
-ვკაჟდები ბიჭო თორე როგორ არ მცივა
-მოგცლია რაა, რაღა ასე მოინდომე გაკაჟება.
-ეგრე რა ბიჭო. -და ვითომ ჩემი შებღვერით გათბობა ჩართო... როგორ მიყვარს მანქანის სითბო... დაგიბერავს ხოლმე სახეში, ფეხებში და სასიამოვნოდ გივლის წამიერად ჟრუანტელს.
-დღეს რა გეგმები გვაქვს ?
-გვაქვს არა მაქვს. -თქვა ლუკიტომ უჩვეულო სერიოზულობით.
-შე მაიმუნო ვის უნდა შეხვდე ?
-არის რა ერთი...
-წადი გაერთე დამტოვე მარტო... -ვუთხარი და მხარზე ხელი ქალურად ვკარი. თქვენ რომ იცნობდეთ ლუკიტოს. რომ იცოდეთ რა ბიჭია ! იფიფ...
მიუხედავად იმისა რომ სახლში ქაჯურად წამოვფრინდებოდი ხოლმე და სახლიდან სწრაფად გასვლას ვცდილობდი უნივერსიტეტის შესასვლელში შევჩერდებოდი ხოლმე ბიჭებთან და დღის გოგოებზე, პლანზე, ფულზე და ათას რაღაცაზე ვსაუბრობდი...
-ვააა სასტავს ზდ. -ვუთხარი და ხოჯას ხელი დავკარი... ხოჯა დავითია რომელსაც უსარწმუნეობის გამო ყველა ხოჯას ეძახის..
-რას გავხარ შე*ემა, სარკე არ გაქვს ?
-ხო რავიცი ბიჭო. გამიტყდა და თუ ჩამეკეტა 7 წლით ბედი მერე ნახე შენ...
-ხო აბა დარჩი გაუთხოვარი...
-აბა სასტავ რა ხდება დღეს...
-რა ხდება და არ ვიცი ვინ მოინდომა მაგრამ უბანი უბანზე გადიან ტრასაზე, ისეთი მაგარი იქნება რო დავიმხობთ ყველაფერს თავზე -თქვა ხოჯამ ისე რომ თან ტუჩები გაილოკა -უი შენ ვერ წამოხვალ, ახლა გამახსენდა.- ხო მართლაც მე ვერ წავიდოდი იმიტომ რომ მანქანა ჩამორთმეული მქონდა ავარიის გამო და არ დამიბრუნებდნენ.
-ეხ ხოჯიკ ხოჯიკ, ვიზამ რამეს ნუ ღელავ. როდისაა?
-ხვალ 11ზე იკრიბებიან...
-ხო რა ვნახოთ... ჰა ახლა ჩუმად იყავით ჩემი "ქალი" მოდის.. -უნივერსიტეტის კიბეზე მაკამ ამოაბიჯა რომელიც მუდამ გამომწვევად იცმევდა და ბო*ის სტატუსითაც სარგებლობდა სტუდენტებში და არა მარტო... მეც რა მენაღვლებოდა, მივეგებებოდი ხოლმე, ჩანთას წამოვაღებინებდი და სანამ აუდიტორიაში შევიდოდა თავისივე ნებით შემათრევდა გოგონების საპირფარეშოში და ...............
ბიჭები დამცინოდნენ კიდეც სხვისი ნალოღნი კამფეტი რა ჯანდაბად გინდაო მაგრამ ეს ისეთი გამოყვანილი და სექსუალური კამფეტი იყო რო ყველას რო აელოღნა უარს მაინც არ ვიტყოდი... ასე გრძელდებოდა ყოველი დასვენება ჩვენი შეხვედრით...
მაკას როგორც ყოველთის გადაკოცნით მივესალმე და ჩანთა გამოვართვი...
-ახალი პომადა მისვია დანიელ.
-მერე გავსინჯოთ -ვუთხარი მე და უკანალთან ხელი შეუმჩნევლად ჩავუცურე..
-შეეთრიე -მითხრა და ხელი მიბიძგა საპირფარეშოსკენ, მეც შევბორძიკდი და ჩვეულ პოზიციას დავუბრუნდი... უხ რომ იცოდეთ რა გემრიელი პომადა ესვა... კვლავ, როგორც ყოველთვის, საპირპარეშოდან პირველი მე გავედი.. ახლა უკვე მოწესრიგებული რადგან მაკას ბიჭები უნივერსიტეტში მოუწესრიგებლად ვერ ივლიდნენ... დერეფანში გასულს ბიჭები კვლავ შესასვლელთან დამხვდნენ და მეც მათკენ წავედი.
-რაო დანი, კარგი ბიჭი ხარო ? -მითხრა ტუჩების პრუწკვით ლუკამ
-ხო ბიჭო ახალი პომადა მისვიაო და...
-მაკას ბიჭო, არ მოგბეზრდა ?
-არა ხოჯიკ. -თვალი ჩავუკარი და კიბის ზემოთ ჩამოვჯექი, როგორც ვიცოდი ხოლმე.
ოო ახლა ჩემი "ქალი" მოდის
თქვა უკვე აჟიტირებულმა გიომ და ხელები მოისრისა
-დიდი საქმეა, გამარჯვებულს გელი, აბა შენ იცი გიუშ -შევაგულიანე და გადავიხარხარე...
-ამ მძიმე წონას როგორ ერევი, პროსტა ამიხსენი? -უთხრა თვალებ გაფართოებულმა ხოჯამ.
-აუ დავაით ბიჭებო რაა. -ხელის აქნევით გვითხრა გიომ და თავისი უკრაინელი ნინაჩკასკენ წავიდა...
-ე ბიჭი, დანი, ხვალ რას აპირებ ?
-რავიცი ხოჯიკ, თუ გამოვართი მანქანა წამოვალ...
-ბიჭო მამაშენის სუსტ წერტილს რო მიაწვე ?
-ხო მეც მაგას ვფიქრობ...
მამაჩემის სუსტი წერტილი რა თქმა უნდა მე ვიყავი, ერთადერთი ბიჭი ვყავდი და ჩემ პირად ამბებს დიდი ემოციებით იღებდა ხოლმე და ახლაც რომ მეთქვა გოგოს "პონტში" მინდა მეთქი დარწმუნებული ვიყავი უარს არ მეტყოდა...
უნივერსიტეტში შემოსულ თოკას ყველა გიჟებივით ვეცით და "მოსატანის" მოტანა არ მოტანის ამბავი ვკითხეთ.
-ე-ე დამშვიდდით ბიჭებო, სულ ქორფაა, ახალ დაკრეფილია -თქვა შეწუხებულმა თოკამ
-ვისთან ვბოლდებით? -იკითხა ხოჯამ
-ეგეც ჩემზე იყოს -იკისრა ისევ თოკამ
ყველა აჟიტირებულები ვიყავით და ლექციების დასასრულს მოუთმენლად ველოდით. ბოლოს როგორც იქნა გამოვედით უნივერსიტეტიდან და ყველა ლუკას მანქანას მივვარდით. ვის ვის ფეხზე ედო უკანალი, ვის თავზე ვინ იჯდა ვერ გაარკვევდით, მაგრამ მოუთმენლობით გაბრუებულებს ასე ვთქვათ "ფეხებზე გვეკიდა" ყველაფერი...
-აუ დედამიწას ფეხი დავკარი და გაიბზარა
-ნიანგი მომსდევს გაიწიეთ
-ენა გადამეყლაპა
ისმოდა მსგავსი შინაარსის ტექსტები თოკას სახლიდან და ისტერიული სიცილი რომელმაც ვინ იცის რამდენი მეზობელი შეაწუხა და რამდენმა შემოგვიკურთხა კიდეც...
სანამ არ მოვფხიზლდით ფეხი არ გაგვიდგამს არცერთს გარეთ. გათიშულები ლოგინზე, იატაკზე, დივანზე, აბაზანაში, სამზარეულოში და სად არ ვეყარეთ მაგრამ რაც მთავარი იყო ვისიამოვნეთ... გამოფხიზლებულმა ლუკამ და მე საფულე და მობილური მოვძებნეთ და მძინარე ბიჭები დავტოვეთ...
-მოსატანი მაგრად "მეიტანა" ძმაო რაა-მითხრა ლუკამ და თან სიგარეტის ღრმა ნაფაზი დაარტყა
-თოკა არ გვღალატობს ხოლმე...
მთელი გზა გამათბობელთან ვითბობდი ხელებს, სახლში მისულს მამაჩემი შინ დამხვდა მაგრამ ხვალისთვის შემოვინახე მანქანის თემა და უგრძნობლად დავებერტყე ლოგინზე... ცოტა ხანს კი ვითმინე ჩემი დების ტიტინი მაგრამ მაინც სასიამოვნოდ და ტკბილად ჩამეძინა...
როგორც უკვე გითხარით, ყოველ დილით გიჟივით წამოვფრინდებოდი ხოლმე და არც ეს დღე ყოფილა გამონაკლისი, სააბაზანოში შევვარდი, ტანსაცმელი სწრაფად ჩავიცვი და ლიფტით ქვევით დავეშვი სადაც ლუკიტო მელოდა, ალბათ. ბიჭებში "მცივანათიც" ვიწოდებოდი, რადგან სულ მციოდა, მაგრამ მიუხედავად ამისა ქურთუკს არასდროს ვიცმევდი.
ლუკა აგვიანებს.
-ლუკიტ ბიჭო სად ხარ ამდენი ხანი ?
-დღეს ვერ გამოგივლი შე*ემა ხო იცი.
-რა ვიცი ?
-დღეს ტრასაზე გავდივართ დანი დაგავიწყდა? მანქანა პროფილაქტიკაში მყავს. შენც ხო გამოხვალ?
-აუ ტრასაზე ხო... ეგ სულ დამავიწყდა. კაი ძმა უნივერსიტეტში გნახავ.
ყურმილი დავკიდე და ლიფტით ისევ სახლში ავედი... მამას უკვე გაეღვიძა და ემზადებოდა კიდეც სამსახურში წასასვლელად.
-დედა ცოტა ხანი გადი რაა, მამას უნდა დაველაპარაკო.
-მოხდა რამე დანიელ?
-არა დედა -თვალი ჩავუკარი და კარი გავუღე რომ გასულიყო.
-მამა გუშინ ერთი გოგო გავიცანი რააა ხოდა ხო ხვდები ეხლა რაც მინდა
-ჩემი მანქანა?
-არა ჩემი.
-შენსას ვერ წაიყვან. 2 კვირა კიდევ დარჩა 2 თვის გასვლამდე
-კაი რა მაა, იცი რა გოგოა?
-არა-მეთქი და მორჩა.
-.....
ავდექი სამზარეულს კარი გავაღე და გამოვსულიყავი უნდა რომ მომაძახა
-დივნის ქვეშაა გასაღები და აიღე.
-მადლობა მამა.
-ყველაფერი მამამ უნდა გასწავლოს? ფული არ გინდა?
-რა მიხვედრილი ხარ მამა !
ფულიც გამოვართვი და გასაღებიც ავიღე. გარაჟის კარი ავაღე და ჩემი შავი მერანის დანახვისას გული საშინლად ამიფანცქალდა... როგორ მიყვარს ჩემი მანქანა, ის ერთადერთია ვის გამოც შემიძლია ყველაფერი გავაკეთო. ჩემი მეუღლეა !! გაიგეთ ?! ჩემი მე-უ-ღლე.! მანქანაში ჩავჯექი თუ არა ადრენალინის მოზღვავებამ გული შემიწუხა, ამდენი ხნის შემდეგ მანქანასთან დაჯდომა, უდაბნოში წყლის პოვნას გავდა...
ისე მივაქროლებდი ლამის ავარიაშიც მოვხვდი, მამაჩემის მოცემული ფულით, ბაკი სულ გავავსე ბენზინით და უნივერსიტეტის წინ ჩემ ძველ ადგილას დავაყენე მანქანა... ამაყად გადმოვედი მანქანიდან და შესასვლელში ბიჭებს შევუერთდი
-ვააა დანი, რა უთხარი ასეთი მამაშენს ?
-იცოდე უნდა რაა! -ვუთხარი ამაყად.
ყველა მილოცავდა მანქანის დაბრუნებას ისე თითქოს ახალი მეყიდოს. არადა მეც ძალიან მიხაროდა ჩემი ცოლის დაბრუნება... ამ დროს დერეფანში შემოსული მაკა დავინახე და მეც მისკენ გავემართე
-მეჩვენება დანიელ თუ მანქანა დაიბრუნე ?
-არ გეჩვენება...
-დღეს კარგად გამოიყურები
-ბოდიში მაკა მაგრამ დღეს ვერ გაგასეირნებ, ტრასაზე გავდივართ.
-წამიყვანე !
-არაა იქ გოგოების ადგილი. -ვუთხარი და საპირფარეშოს კარიც შევაღე,ჩემ ჩვეულ პოზიციას დავუბრუნდი და ......
-კაი მაკა ხვალამდე.
-კარგად დანი.
-ვაა ბიჭებო კიდევ აქ დგახართ ?
-სად გვაქვს წასასვლელი რო?
-რავიცი რავიცი.
-დღეს ვის ვინ მოგყავთ, შენ უეჭველი მაკუუუ ხო? -მითხრა ცინიკური ღიმილით ხოჯამ
-დავაი რა ხოჯიკ, რა მაკა, არავინ არ მომყავს დღეს. თქვენ მოგყავთ ?
-მე ჩემი დაქალი მომყავს -თქვა ლუკამ
-მეც წამოვათრევ ვინმეს -თქვა გიომ, რომელიც სულ ახლახანს დაშორდა შეყვარებულს და არც ისე კარგ ხასიათზე იყო.
-ბიჭო ერთი გოგოც იქნება ტრასაზე იცოდით? -თქვა ლევანმა
-ღადაობ ბიჭო? გოგოს რა უნდა? -უთხრა გაკვირვებულმა ხოჯამ
-რავიცი ძაან ძლიერიაო იძახიან.
-აუ აზრზე ხარ რა ქაჯუნია იქნება ? -ვთქვი მე და თან წარმოვიდგინე როგორი უნდა ყოფილიყო ის გოგო...
-კაი ბიჭებო წავედი მე აუდიტორიაში, მარიმ მომწერა ამოდიო.
წავიდა ერთი მეორე მესამე და დავრჩით მე და ხოჯა, ჩვენც რაღა უნდა გვეკეთებინა და დავიშალეთ. აუდიტორიაში შესული ერთ შკოლინიკს მივუჯექი გვერდით რომელიც მუდამ მარტო იჯდა და ცოტა გახალისება არ აწყენდა.
მოკლედ უნივერსიტეტში ისევ უაზროდ ჩაიარა დღემ და სახლში წავედი, ლუკა ჩემთან წავათრიე და მოშიებულები ვეცით მაცივარს, რის ჭამაც შეიძლებოდა ყველაფერი ვჭამეთ და მერე ჩემი 13 წლის დაიკო ანი მაღაზიაში ისევ რაიმე საჭმლის საყიდლად გავუშვით.
ბოლოს საჭმლისაგან გატენილები ჩემ ოთახში ლოგინზე წამოწექით და ცოტა წავუძინეთ.
პირველი ლუკას გაეღვიძა ამიტომ არც მე მაცალა ძილი და წამომახტუნა, კომპიუტერში მუსიკები ჩართო და fეისბუქს მიუჯდა. უკვე 10 ხდებოდა, სამზარეულოში გავედით ყავა დავლიეთ, მერე მე ჩავიცვი და ლუკა ჩემი მანქანით პროფილაქტიკაში მისი მანქანის გამოსაყვანად წავიყვანე...
როგორც იქნა 11კენ მივაღწიეთ ტრასამდეც, ყველა იქ იყო და ერთი-ორი შემოგვაგინეს კიდეც ხოჯამ და ლევანმა, მერე სხვებიც ვნახეთ და მე და ლუკა ჩუმი ფხუკუნით ბიჭების მოყვანილ გოგოებს დავაკვირდით. 1 ძალიან კარგი იყო, მეორეც ძალიან კარგი, მესამეც ძალიან კარგი იყო და მეოთხე ძალიან ძალიან კარგი... როგორ გავბედავდით სხვის გოგოებთან მისვლას, მაგრამ 1 რომელიც შედარებით იქით იდგა და თასმას იკრავდა კარგი უაკანალის მქონე აღმოჩნდა, მეც რა მენაღვლებოდა თუ რამე ერთს მიმბეგვავდნენ და მორჩა.
-ვისთან ერთად ხარ? -ვკითხე ჯერ კიდევ ჩამუხლულ გოგოს.
-შენი საქმეა? -მითხრა და ქვევიდან ამომხედა.
-ჰაჰ, ცუდად ვიკითხე რამე?
-რისკზე მიდიხარ?
-იმის იქითაც წავალ.
-ხოდა კარგად მეყოლე.
წამოდგა, თბილი ჟაკეტი მაგრად მოიხურა და ვიღაც ბიჭებთან ერთად დადგა...
-არ ვუნდებვარ ნუ ვუნდებვარ. -ვთქვი ჩურჩულით და ბიჭებს დავუბრუნდი...
-დანი დანი ჩემო დანი
-რაო ჩემო ლევანო?
-ეს გოგონა დედაშენმა ჩემთან გამოგატანა?
-არაფერიც არაფერიც ეს გოგონა ჩემია.
-მერე აღარ მახსოვს... ვინ არის ეგ გოგო ?
-მე რავიცი აგერ ხოჯას კითხე.
-ხოჯიკ ვინ არის ის გოგო?
-ტრასაზე რო გადის აი ის.
-ოოო, ეგ არ გეთქვა რაა. მე ვიფიქრე ცოტა ნაზი არსებაა და წავეთამაშები თქო და ამან ტრასაზე გამოდისო.
-სხვათა შორის პირველად გამოყავთ...
იმედები გამიცრუვდა, რაღა ეს უნდა ყოფილიყო ის გოგო, ჯანდაბა...
-დანიელ !!!
-მაკა? რა გინდა აქ?
-შენ ხო არ წამომიყვანე და გიოს გამოვყევი.
-ვა გიო გოგოების დახევა კაი პონტია და რამე? -ვუთხარი გიოს ჩვეულებრივი სახით და თან მანქანის კარი გავაღე...
ჩავსხედით, მოვემზადეთ და იქაურობაც ამტვერდა.
პირველად არ გავსულვარ ტრასაზე ამიტომ ემოცია დიდი იყო მეთქი ვერ გეტვით. არც ჩვეულებრივი იყო არც არაჩვეულებრივი. სტანდარტი ზღვარს არ გადაცდენილა. 3 მანქანა თავიდანვე ჩამოშორდა ტრასას, აი ის გოგონა რომელიც ერთადერთი იყო ტრასაზე და თანაც პირველად საკმაოდ კარგად მიდიოდა...
ალბათ გგონიათ რომ მხოლოდ მე და ის დავრჩით ტრასაზე და შემდეგ ჩვენ ორიდან რომელიმემ გაიმარჯვა, მაგრამ არა... სტაჟიან ხოჯას ვერავინ აჯობებდა, მან მოიგო რა თქმა უნდა და ძალიან ბედნიერიც იყო. მანქანიდან გადმოსული, მოზღვავებული ადრენალინისგან აღზნებული მანქანას დავეყრდენი და სიგარეტს მოვუკიდე, ჩემთან მაკა მოვიდა
-ყოჩაღ დანი.
-მე რაა, ყოჩაღ ხოჯას.
-შენც !
-შენ გიოსთან ერთად ხარ მოსული ასე რომ... !
-ნუ ატრაკებ რა დანი !
-მოუსვი აქედან.
-იდიოტი ხარ ! -მომაძახა და წავიდა.
გოგო რომელიც ძალიან კარგად ფლობდა საჭეს ბიჭებში გაერია და თვალს მალევე მოეფარა. მალევე დავიშალეთ რომ არავის შევემჩნიეთ და ყველა ჩვენ გზას დავადექით...
სახლის გზას დავუყევი და ქუჩაში არც ისე მოშორებით ტრასიდან საიდანღაც ნაცნობი სილუეტი დავლანდე. მანქანა ინსტიქტურად გავაჩერე და ვიცანი კიდეც ეს გოგო
-გოგონავ ტრასიდან, ფეხით რატომ მიდიხარ ?
-იმიტომ
-მანქანის ხომ არ გეშინია ?
-კი ნამდვილად
-კაი მართლა, ფეხით რატომ დადიხარ ?
-მართვის მოწმობა არ მაქვს.
-რაა? -გამიკვირდა, გოგონას რომელსაც მართვის მოწმობა არ ჰქონდა მშვენივრად ატარებდა მანქანას.
-რა და მართვის მოწმობა არ მაქვს.
-კაი გაგიყვან თუ გინდა
-არა, მომაკითხავენ
თქვა თუ არა ეს, ჩემ წინ ლუკას მანქანა გაჩნდა და ლუკაც სწრაფად გადმოვიდა, არა კი არ გადმოვიდა გადმოხტა მანქანიდან. მეც გადავედი.
-ლუკიტ, აქ-ქ-ქ ?
-ჩაეგდე გოგო მანქანაში. -ჩაეგდეოო? გოგოც დაყვა მის სიტყვას და მანქანაში ჩაჯდა.
-იცნობ ლუკიტ?
-ესაა ჩემი დაქალი, რო უნდა მომეყვანა, დამირეკა საღამოს ვერ მოვდივარო და ტრასაზე მემალებოდა რომ არ დამენახა, მოვკლავ მაგ იდიოტს, პროსტა ვერ ხვდება ჯერ. მომინდომა გოგომ ტრასაზე გასეირნება. -მერე შეტრიალდა და ფანჯარაში თავგამოყოფილ გოგოს შეუბღვირა.
-შეწიე თავი
-კაი რა ლუკაა
-ლუკა იქნება, დამაცადე.-მერე მე მომიბრუნდა და გამიბა ლაპარაკი.
-ბიჭო რას ერჩი უნდოდა გოგოს და გამოვიდა.
-ნორმალური ხარ ბიჭო ? მართვის მოწმობა ამას არ აქვს, მე ვასწავლე ტარება, თიკუნაზე (ლუკას და) ნაკლებად არ მიყვარს ეს დამპალი, მეორე დასავითაა და რო რამე მომხდარიყო რა ჯანდაბა უნდა ექნა ან მექნა ან გვექნა ?!
-ხო რავიცი ძმაო შენი საქმისა შენ იცი.
-ვიცი თან ძალიან კარგადაც.
-ეე ნუ გაახურე რა. ხო არ ცემ ? რას იჭიმები ვერ გავიგე ?
-არ ვცემ მაგრამ ნაკლებსაც არ ვუზამ.
-კაი ძმაო, წარმატებებს გისურვებ. -ვუთხარი და მანქანაში ჩავჯექი, ჩამოწეულ მინაში მშვენივრად გავიგონე ლუკას ღრიალი და გოგოს თავის მართლება გულში გავიფიქრე "157 სერიის დასასრული"...
სახლში მივედი. დედა და მამა ქორწილში ყოფილან ამიტომ ჩემი ტიტინა დების გართობა მე დამევალა, მეზობელი მაიკო სახლში გაბრუნდა და დაიკოები მე დამიტოვა, მეც მეტი გზა არ მქონდა და ხან რა ვიყავი, ხან რა... ჩემი მობილურიც აწკრიალდა
-ხო მამა
-დანიელ შვილო -ეტყობოდა კარგად ნასვამი იყო- მე და დედაშენი მივდივართ...
-ხო მივხვდი მამა არ არის საჭირო -ვუთხარი და თან ჩამეცინა
-ანის და დეას მიხედე.
-ხო მამა კარგი, მაგრამ ანაზღაურებას მოვითხოვ იცოდე.
-არ არის პრობლემა -მითხრა ბურტყუნით და ყურმილი დამიკიდა. მიუხედავად იმისა რომ დები ნერვებს მიშლიდნენ მაინც ჭკუა მეკეტებოდა მათზე. ამ ორს მარტო ვერ გავუმკალვდებოდი ამიტომ ისევ ლუკასთან დარეკვა ვარჩიე და დახმარება ვთხოვე, ხმაშივე ეტყობოდა რომ ნერვები ისევ მოშლილი ჰქონდა მაგრამ ჩემ თხოვნას ხათრი ვერ გაუტეხა და 10 წუთში ჩემთან მოვიდა, ნახევარი საათი გოგოებმა ისიც მოადებილეს მერე ძალიან ეძინებოდათ და საწოლ ოთახში გავიდნენ, მე და ლუკა მისაღებში დივანზე დაღლილები გავითხლარშეთ და 20 წუთი თვალებდახუჭულებს ხმა არ გაგვიღია.
-ლუკიტო, რა ქენი შეუბღვირე კარგად ?
-დავსაჯე !
-რა ქე ნი? -სიცილი ვერ შევიკავე მის პასუხზე
-რაც გაიგე ქლიავ.
-რას ქვია დასაჯე, დაქალია დაიკო და შვილიკო ხო არაა?
-მიჯერებს.
-რაო რით დასაჯე?
-ჩვენთან გადმოდის უნივერსიტეტში.
-აუ-ჰ რა მაგრად დაგისჯია.
-მისთვის დასჯაა დამიჯერე. ვერ იტანს ჩვენ უნივერსიტეტს, ეზიზღება ჩვენი ბიჭები... არადა გოგონებთან მაგრადაა.
-რას ქვია ეზიზღება? რა გვჭირს შესაზიზღი
-ხამები არიანო.
-ნუ ახლა ხოჯას თუ იცნობს, ვეთანხმები
-არადა ხოჯას არ იცნობს -თქვა ლუკამ სიცილით.
-კაი კაი -ვთქვი მე და საძინებლისკენ წავედი...
ლუკა არ შემოსულა ამიტომ ტრუსიკის ამარა გავტანტალდი მისაღებში და ლუკას ვუთხარი
-დაგპატიჟო თუ შემობრძანდები საყვარელო ?
-მოვდივარ.
დღეს რაღაც ვერ იყო ხასიათზე მისი დაქალის გამო ამიტომ ვეცადე ზედმეტად ხმა არ ამომეღო თორემ მტრისას.
* * *
-ლუკიტ ბიჭო აეგდე ფეხზე.
-რომელია საათია ?
-8
-3 წუთში გამაღვიძე.
თუ ჩემი წესი გიჟივით წამოფრენა იყო ლუკას წესი 3 წუთში გამაღვიძე გახლდათ. სანამ ლუკა ადგებოდა და აბაზანას დაიკავებდა მე მოვასწარი შესვლა, დღეს რაღაც ადრე გამღვიძებოდა და მოწესრიგებაც მოვასწარი. ამასობაში შეღვიძებული ლუკაც წამოდგა
-ლუკიტ დღეს თმას ვიჭრი.
-არ გქონდეს ეხლა შენაც დალალები და არ გებრალებოდეს რაა.
-ხო რა იყო არ შემარჩინო.
სახლიდან მალევე გავედით და ჩემ მანქანაში ჩავსხედით ლუკას მანქანა კი ეზოში დავტოვეთ. გზაში ლუკას დაურეკა "იმ გოგომ".
-ხო
-.....
-დირექტორთან მოგვარებულია, გელოდები მიდი არ დააგვიანო.
-.....
-არ მაინტერესებს, გადმოდიხარ და მორჩა.
-....
-ნუ ტლიკინებ ბევრს ნინი.
და ლუკამ ყურმილი დაკიდა.
-ეგ ნინი ისაა?
-ხო.
-რაო არ მინდაო?
-ხო გითხარი ეზიზღება თქო.
-მიეჩვევა. რა დიდი გადამრიე გოგო ვითომ ეგაა რომ ხამობაა შეამჩნია...
ლუკა გადახტა მანქანიდან სიგარეტი იყიდა და ჩვენც უნივერსიტეტის შენობას მივუახლოვდით. შესასვლელში როგორც ყოველთვის იდგნენ ბიჭები.
-ხოჯიკ შე ჩემპიონ რა ამაყად ხარ -ვუთხარი მე
-ოო დანიელ ნუ დაიწყებ ეხლა.
-ხო რავიცი, ჩუმად ვარ.
-ბიჭებო დღეს ნინი გადმოდის ხო იცით...
-ხო ხო ვიცით -თქვეს ერთხმად. ჩემ გარდა როგორც ჩანს ყველა იცნობდა ნინის.
-აუ ლევან მოდი რაა გზაზე მიდის მანანიკო მეთამაშე -ვუთხარი მე
-რა გჭირს შე*ემა დილის ტალღაზე მიკი მაუსს უყურე ?
-ე ბიჭო მეთამაშე. -მოვიდა ლევანი დაალაგა ხელები და დავიწყეთ გზაზე მიდის მანანას თამაში.
ამ დროს შემოსასვლელში მაკაც გამოჩნდა და გიომ რომელსაც დღეს გუშინდელის გამო არც კი მივსალმებივარ ერთი ცეცხლიანი მზერა გადმომიგდო. მაკა როგორც ყოველთვის ამაყად შემოვიდა და მოესალმა ბიჭებს მერე გიოს რაღაც ეკურკურა და ჩემთანაც მოვიდა.
-გამარჯობა დანიელ !
-რა გინდა -ვუთხარი ისე რომ თამაში არ შემიწყვეტია..
-მა-ნა-ნა !! იეს მოგიგე შე ბანძო -მითხრა ლევანმა და ბავშივით დაიწყო ხტუნვა.
-რა მინდა დანიელ და რა მენდომება ეხლა მე ? -ჩაება ისევ მაკა
-ხო გყავს გიო ?
-დანიელ !
-ბიჭო რა ქალივით იბუტები -ჩაერია გიოც.
-ვინმემ რამე გკითხა -მიუბრუნდა წარბებაწეული მაკა.
-ქალს სუსტი სქესი ეძახე და...- ვთქვი მე და მაკას გავყევი..
-მოვალ ბიჭებო !!
10 წუთის შემდეგ.
საპირფარეშოდან გამოვდიოდით და თან მაკა მაისურს ისწორებდა მერე უკანალზე ხელი მომარტყა, თვალი ჩამიკრა და ღილი შემიკრა რომელიც თავისით გამხსნოდა... თვითონ გზა გააგრძელა მე კიდევ ბიჭებისაკენ წავედი სადაც უკვე მისულიყო ნინი და გაბუსხული ბავშვივით ეხვეწებოდა ლუკას რაღაცას. მივედი ბიჭებთან და ვითომ არც კი შევიმჩნიე ნინი ისე გავაგრძელე ლევანთან თამაში და ის-ის იყო ლევანს უნდა დაეწყო გზაზე მიდის რომ ნინიც შემოტრიალდა და თქვა
-მეც მათამაშეთ რაა ბიჭებო.
-მოდი მოდი -უთხრა ლევანმა და ჩვენ გვერდით დააყენა...
არ დავიწყებ იმის აღწერას თუ რა ლამაზი იყო და როგორ მომაჯადოვა მისმა თვალებმა და რა ფერის თმა და რა სუნამო ესხა... მაგრამ ჰმმმ სუნამოზე უნდა ვთქვა რომ არომატული და გრილის ესხა, მე რომ მიყვარს ზუსტად ისეთი... ლამაზი გოგონები აქამდეც მინახავს ამიტომ დიდი ინტერესი ჩემში ნინის არ გამოუწვევია.
-წამო ნინი შევიდეთ. -უთხრა ლუკამ.
-შენთანაა აუდიტორიაში ? -კითხა ხოჯამ.
-ხო ერთ კურსზე ვართ.
ნინიც ადგა და გაყვა, მეც ჩემ აუდიტორიაში შევედი და ასე დავიფანტეთ. ზლაზვნით გავიდა ერთი ლექცია. დასვენებაზე ტუალეტში გავედით ბიჭები და სიგარეტი მოვწიეთ, გარეთ გამოსულს მაკა შემეფეთა და მეც მასთან ერთად გავაგრძელე გზა...
დერეფანში ხელგამოდებული დავიარებოდით მე და მაკა და თან მაკას სამიზნეეებს ვჭორავდით, ესენი რა თქმა უნდა გოგონები იყვნენ რომელთაც თავი ვაის დიდებით რაღაცად მოჰქონდათ, ამასობაში ერთმა ვითომ რაღაც აქტივობასთან დაკავშირებით ჩვენი ყურადღების მიქცევა სცადა მაგრამ არ გამოუვიდა, მე და მაკა კიბის შესახვევს ვუახლოვდებოდით რომ იქიდან სიცილის ხმა მოგვესმა და ზემოდან 4 გოგო დაეშვა რომელთაგანაც ერთ-ერთი ნინიც იყო... მაკამ მაშინვე შენიშნა ახალი გოგო უნივერსიტეტში და მოეწონა კიდეც.
-ლუკას დაქალია -ვუთხარი დაინტერესებულ მაკას.
ისე ჩაიარეს გოგონებმა ყურადღებაც არ მოუქცევიათ და გზა განაგრძეს...
-ეს შარვალი სად იყიდა ამ ახალმა?
-აუ შენც კიდე რაა, უკეთესები არა გაქვს ?
-მეც მინდა ასეთი.
-წადი და იყიდე. -ვუთხარი და თვალი მაინც ინტერესით გავაყოლე გოგონებს, მერე ისევ ლექციაზე შესვლის დროც დადგა და მესამე სართულზე ფანჯარასთან მიყუდებულები მე და მაკა დერეფნის გაფილტვრას დაველოდეთ რომ მერე ქვევით ჩავსულიყავით.. მაკას არავის არასდროს არ ერიდებოდა ამიტომ ჩემ წინ მოხერხებულად დადგა ჩემ ღილს დაუწყო თამაში, მერე კისერში ცხვირით გამიღიტინა და ნაზად მაკოცა. მაკა რის მაკაა რომ ეს სპეციალურად არ გაეკეთებინა ნინი და მისი 3 დაქალი შეემჩნია დერეფანში და იმიტომაც გაუკეთებია რომ დაენახებინა ვინ იყო მთავარი, ნინიმაც სიცილით შემოგვხედა, მეც თვალი ჩავუკარი და გზა განაგრძო... ცოტა არ იყოს მწყინდა უყურადღებობა.
დამთავრდა თუ არა ლექციები მე ჯერ კიდევ ჩემი აუდიტორიის ფანჯრიდან მოვკარი ბიჭებს თვალი რომლებიც უკვე ჯგუფად უნივერსიტეტის წინ სკამებზე ისხდნენ... მე კიდევ როგორც იქნა ციცქნა ჩიტი შკოლნიკი ღაბუა შევაბი და დავიტოვე 10 წუთით.
საკუთარ თავში დარწმუნებული და მუდამ ყელმოღერებული მოსიარულე არ ვარ, მაგრამ ასეთი მორცხვი გოგონების "აშვება" მარტივად შემიძლია, ამიტომ არც ეს ყოფილა გამონაკლისი. გოგო რომელიც მუდამ მარტო იჯდა და ხმას არასდროს იღებდა ჩემ მკლავებში მარტივად მოექცა.
აუდიტორიიდან პირველი შკოლნიკი გავიდა და ცოტა ხნის მერე მეც გავედი. დერეფანში გასულს მომესმა ბურდღუნის ხმა
-როგორ შეიძლება ადამიანს პირველივე დღეს შეგიყვარდეს ?
-შენ რა ერთი ნახვის შეყვარებაზე არაფერი გსმენია ?
-კაი წავედი მე რაა.
-ცოტა ხანი მაცადე რა ნინი. -ნინიო ?! შევიჭვრიტე თუ არა ნახევრად ღია აუდიტორიაში მაშინვე მოვკარი ჩანთა გადაკიდებულ ნინის თვალი და მეც შევდგი ფეხი აუდიტორიაში.
-ვა დანიელ, რას შვრები ? -ეს ჩემი ყოფილი კურსელი იყო თაზო
-რავიცი თაზო შენ ? -ისე ვეუბნებოდი რომ წარბშეკრული ნინის და თაზოს თან თვალს არ ვაშორებდი.
-რავიცი ბიჭო ერთი ნახვით შეყვარების არ ჯერა გოგოს.
-ერთი ნახვით შეყვარების არ ჯერა კი არა კარგად ვიცი რა ა*ვარი ბიჭი შენაც ხარ -მივტრიალდი ნინის ცენზურისთვის ბოდიში მოვუხადე და თან თაზოს დავუყოლე რომ ნინი ლუკას დაქალი იყო. მერე ნინის ხელი მოვკიდე გამოვიყვანე და სანამ რამეს ვეტყოდი თვითონვე დამასწრო და თქვა
-არადა ლუკას ვერ დავაჯერე ხამები არიან მეთქი.
-კაი არაა საჭირო.
-მადლობა შველისთვის. და-ნიი-ეელ არა?
-კი დანიელი.
ზედმეტი დიალოგისთვის თავი არც მე შემიწუხებია და არც მას... ქვევით ჩასულებს ნინის ის 3 დაქალი შემოგვეფეთა და ნინიმაც მათთან ერთად გააგრძელა გზა. მე კიდევ ბიჭებთან გავედი და მათ საუბარში ჩავერიე. ახლოს მისულს მომესმა თუ როგორ იბღვირებოდა და იგინებოდა ხოჯა
-მაგ დედა მო***ულს დავამტვრევ, ნაგავი ეგ.
-კაი ხოჯა გეყო რა.
ამშვიდებდნენ ხოჯას.
-რა მოხდა ? ჩავერიე მეც.
-საჩხუბრად მიდის ჩვენი ხოჯა
-როდის მივდივართ?
-საღამოს -თქვა თვალებ ჩასისხლიანებულმა ხოჯამ.
თავი არ გამომიდია ზედმეტი კითხვებით თუ რატომ უნდა გვეჩხუბა, ვისთან და ა.შ. ერთადერთი ადამიანი იყო ხოჯა ვისი ჩხუბის მიზეზსაც არ ვკითხულობდი რადგან ძალიან პრიმიტიულიც რომ ყოფილიყო ვიცოდი სამართლიანად ჩხუბობდა... ისე იყო ანთებული ხოჯა მიკარებასაც ვეღარ ვბედავდით. მალევე დავიფანტეთ სახლში და ჩხუბამდე ერთი შევავლე თვალი ჩემ თავს სარკეში.
-ეხ ჩემო ცხვირო, თვალებო, როგორ მიიბეგვებით დღეს. ! მერე ჩემ ხელებს დავხედე და ამაყად ვთქვი. -თქვენც არ დააკლებთ ჩემო ძმებო იმათ ! -თავი შევაგულიანე და ჩემი პატარა დის ბაღიდან გამოსაყვანად წავედი... სახლში დაბრუნებულს ლუკა დამხვდა და მითხრა
-ბიჭო მიდი მოემზადე გავდივართ.
-შარვალ-კოსტუმი თუ სმოკინგი? რა მოვემზადო წამო წავედით...
ლიფტი აგვიანებდა ამიტომ ფეხით ჩავირბინეთ და დათქმულ ადგილას მივედით. დაიწყეს ვითომ მშვიდობიანი გზით ამბის მოგვარება, მაგრამ ყველამ კარგად იცოდა ეს ამბავი ცემა-ტყეპის გარეშე არ დამთავრდებოდა.
ასეც მოხდა... 15 წუთში ატყდა ალიაქოთი, თავის ჯაჯგური, ხელების და ფეხების ქნევა... საბედნიეროდ არც არავინ მოხვედრილა საავადმყოფოში და არც პოლიცია მოსულა...
-აუ ბიჭო თვალი როგორ მტკივა -ხელი მოვიკიდე უკვე კარგად გასიებულ თვალზე და თან უსიამოვნებისგან შევხტი.
-შენ თვალი ბიჭო და მე მემგონი ნეკნები ჩამიმტვრიეს -თქვა დამანჭული სახით ლევანმა.
მოკლედ საღი არავინ გადარჩენილა მაგრამ არც ისინი გაგვიშვია აწყობილები.დაშლილ-დანგრეული მივედი სახლში რაც მშობლებს არ გამოპარვიათ. დედამ რა თქმა უნდა ისტერიკებით ააწიოკა მთელი სალხი მამას კიდევ დიდი რეაქცია არ ქონია "ხან თავი გაუტყდება ხან თვალი ჩაუსივდებაო"... დამადო დედაჩემმა ყინულები და დაიწყო ჩემ თავთან ფრიალი, ხან რა მომიტანა ხან რა... როგორც იქნა ყველაფერი რომ მოამთავრა დაღლილ დაქანცული ოთახში შევიდა დაწვა და მეც მომცა საშუალება დამეძინა.
დილას 1 ლექციაზე არ წასვულვარ გაუკვირდათ კიდეც ბიჭებს ჩემი ამგვარი საქციელი, დამირეკეს, მომწერეს და მერე როგორც იქნა დამადგა საშველი, უფრო კი იმიტომ არ მივდიოდი რომ თვალი საშინლად მქონდა ჩალურჯებული... ჩემ უჯრაში ამოვჩიჩქნე სათვალეები გავიკეთე და უნივერსიტეტში წავედი. დერეფანში შეუმჩნევლად გავლა ვცადე მაგრამ მაინც შემხვდა ნაცნობი, მაგრამ ისეთი ვის ნახვასაც ყველაზე ნაკლებად ვისურვებდი. ნინი.
-ვა დანიელ მხოლოდ თვალი ?
-შენ რა იცი ?
-ბიჭები რა დღეში არიან და შენ რატო იქნები გამონაკლისი.
-ნახე?
-კი სასადილოში არიან.
ნინის არც გამოვმშვიდობებივარ არც მივსალმებივარ. არის ხოლმე მომენტი როცა ჟრუანტელი სასიამოვნოდ აგივლის და ჩაგივლის, როცა ხვდები რომ, რომ არ გენახა უკეთესად ვერ იქნებოდი. ლამაზის დანახვა გულს და პირველ რიგში თვალს სიამოვნებს. რა ჯობია თვალს რომ წყალს დაალევინებ და ნახვით გააძღობ მაგრამ გასინჯვასაც არაუშავს კარგი გემო აქვს... თავი ქეციანივით გავიქნიე რომ ფიქრები მომეშორებინა და სასადილოში ჩავედი. მიბეგვილ ბიჭებს ჩემი დანახვა გაუხარდათ და მიმიჩინეს მათ გვერდით ადგილი. დღეს რაღაც სენტიმენტალური დღეა ან მე ვარ ძალიან ემოციურ ტალღაზე გადართული.. ბიჭებში სიყვარულის თემას გაეთხარა ფესვები და ისე აღტაცებით საუბრობდნენ შემრცხვა კიდეც მოსმენის, რადგან სიყვარული ჩემთვის ტაბუ დადებული თემა იყო და არასდროს ზედმეტად ხმას არ ვიღებდი, მაგრამ მაინც ამაღელვა ამ თემამ. ყველას ეპოვნა უკვე თავისი სატრფო და გზებს ეძებდნენ მათი გულის მონადირებისას, ყველაზე აჟიტირებული კი ლუკა იყო რომელსაც ვიღაც ანა ჩავარდნია გულში და თურმე მთელი ღამე არ უძინია, მე კიდევ ფიქრებში გართულს ხოჯას ხმამ გამომაფხიზლა
-ბიჭო დანი. შენ რატო დაგვრჩი ელოუნი ?
-აბა ჩემთვის
-ჩართე გათბობა ბიჭო, არ გცივა მაინც ?
-ვკაჟდები ბიჭო თორე როგორ არ მცივა
-მოგცლია რაა, რაღა ასე მოინდომე გაკაჟება.
-ეგრე რა ბიჭო. -და ვითომ ჩემი შებღვერით გათბობა ჩართო... როგორ მიყვარს მანქანის სითბო... დაგიბერავს ხოლმე სახეში, ფეხებში და სასიამოვნოდ გივლის წამიერად ჟრუანტელს.
-დღეს რა გეგმები გვაქვს ?
-გვაქვს არა მაქვს. -თქვა ლუკიტომ უჩვეულო სერიოზულობით.
-შე მაიმუნო ვის უნდა შეხვდე ?
-არის რა ერთი...
-წადი გაერთე დამტოვე მარტო... -ვუთხარი და მხარზე ხელი ქალურად ვკარი. თქვენ რომ იცნობდეთ ლუკიტოს. რომ იცოდეთ რა ბიჭია ! იფიფ...
მიუხედავად იმისა რომ სახლში ქაჯურად წამოვფრინდებოდი ხოლმე და სახლიდან სწრაფად გასვლას ვცდილობდი უნივერსიტეტის შესასვლელში შევჩერდებოდი ხოლმე ბიჭებთან და დღის გოგოებზე, პლანზე, ფულზე და ათას რაღაცაზე ვსაუბრობდი...
-ვააა სასტავს ზდ. -ვუთხარი და ხოჯას ხელი დავკარი... ხოჯა დავითია რომელსაც უსარწმუნეობის გამო ყველა ხოჯას ეძახის..
-რას გავხარ შე*ემა, სარკე არ გაქვს ?
-ხო რავიცი ბიჭო. გამიტყდა და თუ ჩამეკეტა 7 წლით ბედი მერე ნახე შენ...
-ხო აბა დარჩი გაუთხოვარი...
-აბა სასტავ რა ხდება დღეს...
-რა ხდება და არ ვიცი ვინ მოინდომა მაგრამ უბანი უბანზე გადიან ტრასაზე, ისეთი მაგარი იქნება რო დავიმხობთ ყველაფერს თავზე -თქვა ხოჯამ ისე რომ თან ტუჩები გაილოკა -უი შენ ვერ წამოხვალ, ახლა გამახსენდა.- ხო მართლაც მე ვერ წავიდოდი იმიტომ რომ მანქანა ჩამორთმეული მქონდა ავარიის გამო და არ დამიბრუნებდნენ.
-ეხ ხოჯიკ ხოჯიკ, ვიზამ რამეს ნუ ღელავ. როდისაა?
-ხვალ 11ზე იკრიბებიან...
-ხო რა ვნახოთ... ჰა ახლა ჩუმად იყავით ჩემი "ქალი" მოდის.. -უნივერსიტეტის კიბეზე მაკამ ამოაბიჯა რომელიც მუდამ გამომწვევად იცმევდა და ბო*ის სტატუსითაც სარგებლობდა სტუდენტებში და არა მარტო... მეც რა მენაღვლებოდა, მივეგებებოდი ხოლმე, ჩანთას წამოვაღებინებდი და სანამ აუდიტორიაში შევიდოდა თავისივე ნებით შემათრევდა გოგონების საპირფარეშოში და ...............
ბიჭები დამცინოდნენ კიდეც სხვისი ნალოღნი კამფეტი რა ჯანდაბად გინდაო მაგრამ ეს ისეთი გამოყვანილი და სექსუალური კამფეტი იყო რო ყველას რო აელოღნა უარს მაინც არ ვიტყოდი... ასე გრძელდებოდა ყოველი დასვენება ჩვენი შეხვედრით...
მაკას როგორც ყოველთის გადაკოცნით მივესალმე და ჩანთა გამოვართვი...
-ახალი პომადა მისვია დანიელ.
-მერე გავსინჯოთ -ვუთხარი მე და უკანალთან ხელი შეუმჩნევლად ჩავუცურე..
-შეეთრიე -მითხრა და ხელი მიბიძგა საპირფარეშოსკენ, მეც შევბორძიკდი და ჩვეულ პოზიციას დავუბრუნდი... უხ რომ იცოდეთ რა გემრიელი პომადა ესვა... კვლავ, როგორც ყოველთვის, საპირპარეშოდან პირველი მე გავედი.. ახლა უკვე მოწესრიგებული რადგან მაკას ბიჭები უნივერსიტეტში მოუწესრიგებლად ვერ ივლიდნენ... დერეფანში გასულს ბიჭები კვლავ შესასვლელთან დამხვდნენ და მეც მათკენ წავედი.
-რაო დანი, კარგი ბიჭი ხარო ? -მითხრა ტუჩების პრუწკვით ლუკამ
-ხო ბიჭო ახალი პომადა მისვიაო და...
-მაკას ბიჭო, არ მოგბეზრდა ?
-არა ხოჯიკ. -თვალი ჩავუკარი და კიბის ზემოთ ჩამოვჯექი, როგორც ვიცოდი ხოლმე.
ოო ახლა ჩემი "ქალი" მოდის
თქვა უკვე აჟიტირებულმა გიომ და ხელები მოისრისა
-დიდი საქმეა, გამარჯვებულს გელი, აბა შენ იცი გიუშ -შევაგულიანე და გადავიხარხარე...
-ამ მძიმე წონას როგორ ერევი, პროსტა ამიხსენი? -უთხრა თვალებ გაფართოებულმა ხოჯამ.
-აუ დავაით ბიჭებო რაა. -ხელის აქნევით გვითხრა გიომ და თავისი უკრაინელი ნინაჩკასკენ წავიდა...
-ე ბიჭი, დანი, ხვალ რას აპირებ ?
-რავიცი ხოჯიკ, თუ გამოვართი მანქანა წამოვალ...
-ბიჭო მამაშენის სუსტ წერტილს რო მიაწვე ?
-ხო მეც მაგას ვფიქრობ...
მამაჩემის სუსტი წერტილი რა თქმა უნდა მე ვიყავი, ერთადერთი ბიჭი ვყავდი და ჩემ პირად ამბებს დიდი ემოციებით იღებდა ხოლმე და ახლაც რომ მეთქვა გოგოს "პონტში" მინდა მეთქი დარწმუნებული ვიყავი უარს არ მეტყოდა...
უნივერსიტეტში შემოსულ თოკას ყველა გიჟებივით ვეცით და "მოსატანის" მოტანა არ მოტანის ამბავი ვკითხეთ.
-ე-ე დამშვიდდით ბიჭებო, სულ ქორფაა, ახალ დაკრეფილია -თქვა შეწუხებულმა თოკამ
-ვისთან ვბოლდებით? -იკითხა ხოჯამ
-ეგეც ჩემზე იყოს -იკისრა ისევ თოკამ
ყველა აჟიტირებულები ვიყავით და ლექციების დასასრულს მოუთმენლად ველოდით. ბოლოს როგორც იქნა გამოვედით უნივერსიტეტიდან და ყველა ლუკას მანქანას მივვარდით. ვის ვის ფეხზე ედო უკანალი, ვის თავზე ვინ იჯდა ვერ გაარკვევდით, მაგრამ მოუთმენლობით გაბრუებულებს ასე ვთქვათ "ფეხებზე გვეკიდა" ყველაფერი...
-აუ დედამიწას ფეხი დავკარი და გაიბზარა
-ნიანგი მომსდევს გაიწიეთ
-ენა გადამეყლაპა
ისმოდა მსგავსი შინაარსის ტექსტები თოკას სახლიდან და ისტერიული სიცილი რომელმაც ვინ იცის რამდენი მეზობელი შეაწუხა და რამდენმა შემოგვიკურთხა კიდეც...
სანამ არ მოვფხიზლდით ფეხი არ გაგვიდგამს არცერთს გარეთ. გათიშულები ლოგინზე, იატაკზე, დივანზე, აბაზანაში, სამზარეულოში და სად არ ვეყარეთ მაგრამ რაც მთავარი იყო ვისიამოვნეთ... გამოფხიზლებულმა ლუკამ და მე საფულე და მობილური მოვძებნეთ და მძინარე ბიჭები დავტოვეთ...
-მოსატანი მაგრად "მეიტანა" ძმაო რაა-მითხრა ლუკამ და თან სიგარეტის ღრმა ნაფაზი დაარტყა
-თოკა არ გვღალატობს ხოლმე...
მთელი გზა გამათბობელთან ვითბობდი ხელებს, სახლში მისულს მამაჩემი შინ დამხვდა მაგრამ ხვალისთვის შემოვინახე მანქანის თემა და უგრძნობლად დავებერტყე ლოგინზე... ცოტა ხანს კი ვითმინე ჩემი დების ტიტინი მაგრამ მაინც სასიამოვნოდ და ტკბილად ჩამეძინა...
როგორც უკვე გითხარით, ყოველ დილით გიჟივით წამოვფრინდებოდი ხოლმე და არც ეს დღე ყოფილა გამონაკლისი, სააბაზანოში შევვარდი, ტანსაცმელი სწრაფად ჩავიცვი და ლიფტით ქვევით დავეშვი სადაც ლუკიტო მელოდა, ალბათ. ბიჭებში "მცივანათიც" ვიწოდებოდი, რადგან სულ მციოდა, მაგრამ მიუხედავად ამისა ქურთუკს არასდროს ვიცმევდი.
ლუკა აგვიანებს.
-ლუკიტ ბიჭო სად ხარ ამდენი ხანი ?
-დღეს ვერ გამოგივლი შე*ემა ხო იცი.
-რა ვიცი ?
-დღეს ტრასაზე გავდივართ დანი დაგავიწყდა? მანქანა პროფილაქტიკაში მყავს. შენც ხო გამოხვალ?
-აუ ტრასაზე ხო... ეგ სულ დამავიწყდა. კაი ძმა უნივერსიტეტში გნახავ.
ყურმილი დავკიდე და ლიფტით ისევ სახლში ავედი... მამას უკვე გაეღვიძა და ემზადებოდა კიდეც სამსახურში წასასვლელად.
-დედა ცოტა ხანი გადი რაა, მამას უნდა დაველაპარაკო.
-მოხდა რამე დანიელ?
-არა დედა -თვალი ჩავუკარი და კარი გავუღე რომ გასულიყო.
-მამა გუშინ ერთი გოგო გავიცანი რააა ხოდა ხო ხვდები ეხლა რაც მინდა
-ჩემი მანქანა?
-არა ჩემი.
-შენსას ვერ წაიყვან. 2 კვირა კიდევ დარჩა 2 თვის გასვლამდე
-კაი რა მაა, იცი რა გოგოა?
-არა-მეთქი და მორჩა.
-.....
ავდექი სამზარეულს კარი გავაღე და გამოვსულიყავი უნდა რომ მომაძახა
-დივნის ქვეშაა გასაღები და აიღე.
-მადლობა მამა.
-ყველაფერი მამამ უნდა გასწავლოს? ფული არ გინდა?
-რა მიხვედრილი ხარ მამა !
ფულიც გამოვართვი და გასაღებიც ავიღე. გარაჟის კარი ავაღე და ჩემი შავი მერანის დანახვისას გული საშინლად ამიფანცქალდა... როგორ მიყვარს ჩემი მანქანა, ის ერთადერთია ვის გამოც შემიძლია ყველაფერი გავაკეთო. ჩემი მეუღლეა !! გაიგეთ ?! ჩემი მე-უ-ღლე.! მანქანაში ჩავჯექი თუ არა ადრენალინის მოზღვავებამ გული შემიწუხა, ამდენი ხნის შემდეგ მანქანასთან დაჯდომა, უდაბნოში წყლის პოვნას გავდა...
ისე მივაქროლებდი ლამის ავარიაშიც მოვხვდი, მამაჩემის მოცემული ფულით, ბაკი სულ გავავსე ბენზინით და უნივერსიტეტის წინ ჩემ ძველ ადგილას დავაყენე მანქანა... ამაყად გადმოვედი მანქანიდან და შესასვლელში ბიჭებს შევუერთდი
-ვააა დანი, რა უთხარი ასეთი მამაშენს ?
-იცოდე უნდა რაა! -ვუთხარი ამაყად.
ყველა მილოცავდა მანქანის დაბრუნებას ისე თითქოს ახალი მეყიდოს. არადა მეც ძალიან მიხაროდა ჩემი ცოლის დაბრუნება... ამ დროს დერეფანში შემოსული მაკა დავინახე და მეც მისკენ გავემართე
-მეჩვენება დანიელ თუ მანქანა დაიბრუნე ?
-არ გეჩვენება...
-დღეს კარგად გამოიყურები
-ბოდიში მაკა მაგრამ დღეს ვერ გაგასეირნებ, ტრასაზე გავდივართ.
-წამიყვანე !
-არაა იქ გოგოების ადგილი. -ვუთხარი და საპირფარეშოს კარიც შევაღე,ჩემ ჩვეულ პოზიციას დავუბრუნდი და ......
-კაი მაკა ხვალამდე.
-კარგად დანი.
-ვაა ბიჭებო კიდევ აქ დგახართ ?
-სად გვაქვს წასასვლელი რო?
-რავიცი რავიცი.
-დღეს ვის ვინ მოგყავთ, შენ უეჭველი მაკუუუ ხო? -მითხრა ცინიკური ღიმილით ხოჯამ
-დავაი რა ხოჯიკ, რა მაკა, არავინ არ მომყავს დღეს. თქვენ მოგყავთ ?
-მე ჩემი დაქალი მომყავს -თქვა ლუკამ
-მეც წამოვათრევ ვინმეს -თქვა გიომ, რომელიც სულ ახლახანს დაშორდა შეყვარებულს და არც ისე კარგ ხასიათზე იყო.
-ბიჭო ერთი გოგოც იქნება ტრასაზე იცოდით? -თქვა ლევანმა
-ღადაობ ბიჭო? გოგოს რა უნდა? -უთხრა გაკვირვებულმა ხოჯამ
-რავიცი ძაან ძლიერიაო იძახიან.
-აუ აზრზე ხარ რა ქაჯუნია იქნება ? -ვთქვი მე და თან წარმოვიდგინე როგორი უნდა ყოფილიყო ის გოგო...
-კაი ბიჭებო წავედი მე აუდიტორიაში, მარიმ მომწერა ამოდიო.
წავიდა ერთი მეორე მესამე და დავრჩით მე და ხოჯა, ჩვენც რაღა უნდა გვეკეთებინა და დავიშალეთ. აუდიტორიაში შესული ერთ შკოლინიკს მივუჯექი გვერდით რომელიც მუდამ მარტო იჯდა და ცოტა გახალისება არ აწყენდა.
მოკლედ უნივერსიტეტში ისევ უაზროდ ჩაიარა დღემ და სახლში წავედი, ლუკა ჩემთან წავათრიე და მოშიებულები ვეცით მაცივარს, რის ჭამაც შეიძლებოდა ყველაფერი ვჭამეთ და მერე ჩემი 13 წლის დაიკო ანი მაღაზიაში ისევ რაიმე საჭმლის საყიდლად გავუშვით.
ბოლოს საჭმლისაგან გატენილები ჩემ ოთახში ლოგინზე წამოწექით და ცოტა წავუძინეთ.
პირველი ლუკას გაეღვიძა ამიტომ არც მე მაცალა ძილი და წამომახტუნა, კომპიუტერში მუსიკები ჩართო და fეისბუქს მიუჯდა. უკვე 10 ხდებოდა, სამზარეულოში გავედით ყავა დავლიეთ, მერე მე ჩავიცვი და ლუკა ჩემი მანქანით პროფილაქტიკაში მისი მანქანის გამოსაყვანად წავიყვანე...
როგორც იქნა 11კენ მივაღწიეთ ტრასამდეც, ყველა იქ იყო და ერთი-ორი შემოგვაგინეს კიდეც ხოჯამ და ლევანმა, მერე სხვებიც ვნახეთ და მე და ლუკა ჩუმი ფხუკუნით ბიჭების მოყვანილ გოგოებს დავაკვირდით. 1 ძალიან კარგი იყო, მეორეც ძალიან კარგი, მესამეც ძალიან კარგი იყო და მეოთხე ძალიან ძალიან კარგი... როგორ გავბედავდით სხვის გოგოებთან მისვლას, მაგრამ 1 რომელიც შედარებით იქით იდგა და თასმას იკრავდა კარგი უაკანალის მქონე აღმოჩნდა, მეც რა მენაღვლებოდა თუ რამე ერთს მიმბეგვავდნენ და მორჩა.
-ვისთან ერთად ხარ? -ვკითხე ჯერ კიდევ ჩამუხლულ გოგოს.
-შენი საქმეა? -მითხრა და ქვევიდან ამომხედა.
-ჰაჰ, ცუდად ვიკითხე რამე?
-რისკზე მიდიხარ?
-იმის იქითაც წავალ.
-ხოდა კარგად მეყოლე.
წამოდგა, თბილი ჟაკეტი მაგრად მოიხურა და ვიღაც ბიჭებთან ერთად დადგა...
-არ ვუნდებვარ ნუ ვუნდებვარ. -ვთქვი ჩურჩულით და ბიჭებს დავუბრუნდი...
-დანი დანი ჩემო დანი
-რაო ჩემო ლევანო?
-ეს გოგონა დედაშენმა ჩემთან გამოგატანა?
-არაფერიც არაფერიც ეს გოგონა ჩემია.
-მერე აღარ მახსოვს... ვინ არის ეგ გოგო ?
-მე რავიცი აგერ ხოჯას კითხე.
-ხოჯიკ ვინ არის ის გოგო?
-ტრასაზე რო გადის აი ის.
-ოოო, ეგ არ გეთქვა რაა. მე ვიფიქრე ცოტა ნაზი არსებაა და წავეთამაშები თქო და ამან ტრასაზე გამოდისო.
-სხვათა შორის პირველად გამოყავთ...
იმედები გამიცრუვდა, რაღა ეს უნდა ყოფილიყო ის გოგო, ჯანდაბა...
-დანიელ !!!
-მაკა? რა გინდა აქ?
-შენ ხო არ წამომიყვანე და გიოს გამოვყევი.
-ვა გიო გოგოების დახევა კაი პონტია და რამე? -ვუთხარი გიოს ჩვეულებრივი სახით და თან მანქანის კარი გავაღე...
ჩავსხედით, მოვემზადეთ და იქაურობაც ამტვერდა.
პირველად არ გავსულვარ ტრასაზე ამიტომ ემოცია დიდი იყო მეთქი ვერ გეტვით. არც ჩვეულებრივი იყო არც არაჩვეულებრივი. სტანდარტი ზღვარს არ გადაცდენილა. 3 მანქანა თავიდანვე ჩამოშორდა ტრასას, აი ის გოგონა რომელიც ერთადერთი იყო ტრასაზე და თანაც პირველად საკმაოდ კარგად მიდიოდა...
ალბათ გგონიათ რომ მხოლოდ მე და ის დავრჩით ტრასაზე და შემდეგ ჩვენ ორიდან რომელიმემ გაიმარჯვა, მაგრამ არა... სტაჟიან ხოჯას ვერავინ აჯობებდა, მან მოიგო რა თქმა უნდა და ძალიან ბედნიერიც იყო. მანქანიდან გადმოსული, მოზღვავებული ადრენალინისგან აღზნებული მანქანას დავეყრდენი და სიგარეტს მოვუკიდე, ჩემთან მაკა მოვიდა
-ყოჩაღ დანი.
-მე რაა, ყოჩაღ ხოჯას.
-შენც !
-შენ გიოსთან ერთად ხარ მოსული ასე რომ... !
-ნუ ატრაკებ რა დანი !
-მოუსვი აქედან.
-იდიოტი ხარ ! -მომაძახა და წავიდა.
გოგო რომელიც ძალიან კარგად ფლობდა საჭეს ბიჭებში გაერია და თვალს მალევე მოეფარა. მალევე დავიშალეთ რომ არავის შევემჩნიეთ და ყველა ჩვენ გზას დავადექით...
სახლის გზას დავუყევი და ქუჩაში არც ისე მოშორებით ტრასიდან საიდანღაც ნაცნობი სილუეტი დავლანდე. მანქანა ინსტიქტურად გავაჩერე და ვიცანი კიდეც ეს გოგო
-გოგონავ ტრასიდან, ფეხით რატომ მიდიხარ ?
-იმიტომ
-მანქანის ხომ არ გეშინია ?
-კი ნამდვილად
-კაი მართლა, ფეხით რატომ დადიხარ ?
-მართვის მოწმობა არ მაქვს.
-რაა? -გამიკვირდა, გოგონას რომელსაც მართვის მოწმობა არ ჰქონდა მშვენივრად ატარებდა მანქანას.
-რა და მართვის მოწმობა არ მაქვს.
-კაი გაგიყვან თუ გინდა
-არა, მომაკითხავენ
თქვა თუ არა ეს, ჩემ წინ ლუკას მანქანა გაჩნდა და ლუკაც სწრაფად გადმოვიდა, არა კი არ გადმოვიდა გადმოხტა მანქანიდან. მეც გადავედი.
-ლუკიტ, აქ-ქ-ქ ?
-ჩაეგდე გოგო მანქანაში. -ჩაეგდეოო? გოგოც დაყვა მის სიტყვას და მანქანაში ჩაჯდა.
-იცნობ ლუკიტ?
-ესაა ჩემი დაქალი, რო უნდა მომეყვანა, დამირეკა საღამოს ვერ მოვდივარო და ტრასაზე მემალებოდა რომ არ დამენახა, მოვკლავ მაგ იდიოტს, პროსტა ვერ ხვდება ჯერ. მომინდომა გოგომ ტრასაზე გასეირნება. -მერე შეტრიალდა და ფანჯარაში თავგამოყოფილ გოგოს შეუბღვირა.
-შეწიე თავი
-კაი რა ლუკაა
-ლუკა იქნება, დამაცადე.-მერე მე მომიბრუნდა და გამიბა ლაპარაკი.
-ბიჭო რას ერჩი უნდოდა გოგოს და გამოვიდა.
-ნორმალური ხარ ბიჭო ? მართვის მოწმობა ამას არ აქვს, მე ვასწავლე ტარება, თიკუნაზე (ლუკას და) ნაკლებად არ მიყვარს ეს დამპალი, მეორე დასავითაა და რო რამე მომხდარიყო რა ჯანდაბა უნდა ექნა ან მექნა ან გვექნა ?!
-ხო რავიცი ძმაო შენი საქმისა შენ იცი.
-ვიცი თან ძალიან კარგადაც.
-ეე ნუ გაახურე რა. ხო არ ცემ ? რას იჭიმები ვერ გავიგე ?
-არ ვცემ მაგრამ ნაკლებსაც არ ვუზამ.
-კაი ძმაო, წარმატებებს გისურვებ. -ვუთხარი და მანქანაში ჩავჯექი, ჩამოწეულ მინაში მშვენივრად გავიგონე ლუკას ღრიალი და გოგოს თავის მართლება გულში გავიფიქრე "157 სერიის დასასრული"...
სახლში მივედი. დედა და მამა ქორწილში ყოფილან ამიტომ ჩემი ტიტინა დების გართობა მე დამევალა, მეზობელი მაიკო სახლში გაბრუნდა და დაიკოები მე დამიტოვა, მეც მეტი გზა არ მქონდა და ხან რა ვიყავი, ხან რა... ჩემი მობილურიც აწკრიალდა
-ხო მამა
-დანიელ შვილო -ეტყობოდა კარგად ნასვამი იყო- მე და დედაშენი მივდივართ...
-ხო მივხვდი მამა არ არის საჭირო -ვუთხარი და თან ჩამეცინა
-ანის და დეას მიხედე.
-ხო მამა კარგი, მაგრამ ანაზღაურებას მოვითხოვ იცოდე.
-არ არის პრობლემა -მითხრა ბურტყუნით და ყურმილი დამიკიდა. მიუხედავად იმისა რომ დები ნერვებს მიშლიდნენ მაინც ჭკუა მეკეტებოდა მათზე. ამ ორს მარტო ვერ გავუმკალვდებოდი ამიტომ ისევ ლუკასთან დარეკვა ვარჩიე და დახმარება ვთხოვე, ხმაშივე ეტყობოდა რომ ნერვები ისევ მოშლილი ჰქონდა მაგრამ ჩემ თხოვნას ხათრი ვერ გაუტეხა და 10 წუთში ჩემთან მოვიდა, ნახევარი საათი გოგოებმა ისიც მოადებილეს მერე ძალიან ეძინებოდათ და საწოლ ოთახში გავიდნენ, მე და ლუკა მისაღებში დივანზე დაღლილები გავითხლარშეთ და 20 წუთი თვალებდახუჭულებს ხმა არ გაგვიღია.
-ლუკიტო, რა ქენი შეუბღვირე კარგად ?
-დავსაჯე !
-რა ქე ნი? -სიცილი ვერ შევიკავე მის პასუხზე
-რაც გაიგე ქლიავ.
-რას ქვია დასაჯე, დაქალია დაიკო და შვილიკო ხო არაა?
-მიჯერებს.
-რაო რით დასაჯე?
-ჩვენთან გადმოდის უნივერსიტეტში.
-აუ-ჰ რა მაგრად დაგისჯია.
-მისთვის დასჯაა დამიჯერე. ვერ იტანს ჩვენ უნივერსიტეტს, ეზიზღება ჩვენი ბიჭები... არადა გოგონებთან მაგრადაა.
-რას ქვია ეზიზღება? რა გვჭირს შესაზიზღი
-ხამები არიანო.
-ნუ ახლა ხოჯას თუ იცნობს, ვეთანხმები
-არადა ხოჯას არ იცნობს -თქვა ლუკამ სიცილით.
-კაი კაი -ვთქვი მე და საძინებლისკენ წავედი...
ლუკა არ შემოსულა ამიტომ ტრუსიკის ამარა გავტანტალდი მისაღებში და ლუკას ვუთხარი
-დაგპატიჟო თუ შემობრძანდები საყვარელო ?
-მოვდივარ.
დღეს რაღაც ვერ იყო ხასიათზე მისი დაქალის გამო ამიტომ ვეცადე ზედმეტად ხმა არ ამომეღო თორემ მტრისას.
* * *
-ლუკიტ ბიჭო აეგდე ფეხზე.
-რომელია საათია ?
-8
-3 წუთში გამაღვიძე.
თუ ჩემი წესი გიჟივით წამოფრენა იყო ლუკას წესი 3 წუთში გამაღვიძე გახლდათ. სანამ ლუკა ადგებოდა და აბაზანას დაიკავებდა მე მოვასწარი შესვლა, დღეს რაღაც ადრე გამღვიძებოდა და მოწესრიგებაც მოვასწარი. ამასობაში შეღვიძებული ლუკაც წამოდგა
-ლუკიტ დღეს თმას ვიჭრი.
-არ გქონდეს ეხლა შენაც დალალები და არ გებრალებოდეს რაა.
-ხო რა იყო არ შემარჩინო.
სახლიდან მალევე გავედით და ჩემ მანქანაში ჩავსხედით ლუკას მანქანა კი ეზოში დავტოვეთ. გზაში ლუკას დაურეკა "იმ გოგომ".
-ხო
-.....
-დირექტორთან მოგვარებულია, გელოდები მიდი არ დააგვიანო.
-.....
-არ მაინტერესებს, გადმოდიხარ და მორჩა.
-....
-ნუ ტლიკინებ ბევრს ნინი.
და ლუკამ ყურმილი დაკიდა.
-ეგ ნინი ისაა?
-ხო.
-რაო არ მინდაო?
-ხო გითხარი ეზიზღება თქო.
-მიეჩვევა. რა დიდი გადამრიე გოგო ვითომ ეგაა რომ ხამობაა შეამჩნია...
ლუკა გადახტა მანქანიდან სიგარეტი იყიდა და ჩვენც უნივერსიტეტის შენობას მივუახლოვდით. შესასვლელში როგორც ყოველთვის იდგნენ ბიჭები.
-ხოჯიკ შე ჩემპიონ რა ამაყად ხარ -ვუთხარი მე
-ოო დანიელ ნუ დაიწყებ ეხლა.
-ხო რავიცი, ჩუმად ვარ.
-ბიჭებო დღეს ნინი გადმოდის ხო იცით...
-ხო ხო ვიცით -თქვეს ერთხმად. ჩემ გარდა როგორც ჩანს ყველა იცნობდა ნინის.
-აუ ლევან მოდი რაა გზაზე მიდის მანანიკო მეთამაშე -ვუთხარი მე
-რა გჭირს შე*ემა დილის ტალღაზე მიკი მაუსს უყურე ?
-ე ბიჭო მეთამაშე. -მოვიდა ლევანი დაალაგა ხელები და დავიწყეთ გზაზე მიდის მანანას თამაში.
ამ დროს შემოსასვლელში მაკაც გამოჩნდა და გიომ რომელსაც დღეს გუშინდელის გამო არც კი მივსალმებივარ ერთი ცეცხლიანი მზერა გადმომიგდო. მაკა როგორც ყოველთვის ამაყად შემოვიდა და მოესალმა ბიჭებს მერე გიოს რაღაც ეკურკურა და ჩემთანაც მოვიდა.
-გამარჯობა დანიელ !
-რა გინდა -ვუთხარი ისე რომ თამაში არ შემიწყვეტია..
-მა-ნა-ნა !! იეს მოგიგე შე ბანძო -მითხრა ლევანმა და ბავშივით დაიწყო ხტუნვა.
-რა მინდა დანიელ და რა მენდომება ეხლა მე ? -ჩაება ისევ მაკა
-ხო გყავს გიო ?
-დანიელ !
-ბიჭო რა ქალივით იბუტები -ჩაერია გიოც.
-ვინმემ რამე გკითხა -მიუბრუნდა წარბებაწეული მაკა.
-ქალს სუსტი სქესი ეძახე და...- ვთქვი მე და მაკას გავყევი..
-მოვალ ბიჭებო !!
10 წუთის შემდეგ.
საპირფარეშოდან გამოვდიოდით და თან მაკა მაისურს ისწორებდა მერე უკანალზე ხელი მომარტყა, თვალი ჩამიკრა და ღილი შემიკრა რომელიც თავისით გამხსნოდა... თვითონ გზა გააგრძელა მე კიდევ ბიჭებისაკენ წავედი სადაც უკვე მისულიყო ნინი და გაბუსხული ბავშვივით ეხვეწებოდა ლუკას რაღაცას. მივედი ბიჭებთან და ვითომ არც კი შევიმჩნიე ნინი ისე გავაგრძელე ლევანთან თამაში და ის-ის იყო ლევანს უნდა დაეწყო გზაზე მიდის რომ ნინიც შემოტრიალდა და თქვა
-მეც მათამაშეთ რაა ბიჭებო.
-მოდი მოდი -უთხრა ლევანმა და ჩვენ გვერდით დააყენა...
არ დავიწყებ იმის აღწერას თუ რა ლამაზი იყო და როგორ მომაჯადოვა მისმა თვალებმა და რა ფერის თმა და რა სუნამო ესხა... მაგრამ ჰმმმ სუნამოზე უნდა ვთქვა რომ არომატული და გრილის ესხა, მე რომ მიყვარს ზუსტად ისეთი... ლამაზი გოგონები აქამდეც მინახავს ამიტომ დიდი ინტერესი ჩემში ნინის არ გამოუწვევია.
-წამო ნინი შევიდეთ. -უთხრა ლუკამ.
-შენთანაა აუდიტორიაში ? -კითხა ხოჯამ.
-ხო ერთ კურსზე ვართ.
ნინიც ადგა და გაყვა, მეც ჩემ აუდიტორიაში შევედი და ასე დავიფანტეთ. ზლაზვნით გავიდა ერთი ლექცია. დასვენებაზე ტუალეტში გავედით ბიჭები და სიგარეტი მოვწიეთ, გარეთ გამოსულს მაკა შემეფეთა და მეც მასთან ერთად გავაგრძელე გზა...
დერეფანში ხელგამოდებული დავიარებოდით მე და მაკა და თან მაკას სამიზნეეებს ვჭორავდით, ესენი რა თქმა უნდა გოგონები იყვნენ რომელთაც თავი ვაის დიდებით რაღაცად მოჰქონდათ, ამასობაში ერთმა ვითომ რაღაც აქტივობასთან დაკავშირებით ჩვენი ყურადღების მიქცევა სცადა მაგრამ არ გამოუვიდა, მე და მაკა კიბის შესახვევს ვუახლოვდებოდით რომ იქიდან სიცილის ხმა მოგვესმა და ზემოდან 4 გოგო დაეშვა რომელთაგანაც ერთ-ერთი ნინიც იყო... მაკამ მაშინვე შენიშნა ახალი გოგო უნივერსიტეტში და მოეწონა კიდეც.
-ლუკას დაქალია -ვუთხარი დაინტერესებულ მაკას.
ისე ჩაიარეს გოგონებმა ყურადღებაც არ მოუქცევიათ და გზა განაგრძეს...
-ეს შარვალი სად იყიდა ამ ახალმა?
-აუ შენც კიდე რაა, უკეთესები არა გაქვს ?
-მეც მინდა ასეთი.
-წადი და იყიდე. -ვუთხარი და თვალი მაინც ინტერესით გავაყოლე გოგონებს, მერე ისევ ლექციაზე შესვლის დროც დადგა და მესამე სართულზე ფანჯარასთან მიყუდებულები მე და მაკა დერეფნის გაფილტვრას დაველოდეთ რომ მერე ქვევით ჩავსულიყავით.. მაკას არავის არასდროს არ ერიდებოდა ამიტომ ჩემ წინ მოხერხებულად დადგა ჩემ ღილს დაუწყო თამაში, მერე კისერში ცხვირით გამიღიტინა და ნაზად მაკოცა. მაკა რის მაკაა რომ ეს სპეციალურად არ გაეკეთებინა ნინი და მისი 3 დაქალი შეემჩნია დერეფანში და იმიტომაც გაუკეთებია რომ დაენახებინა ვინ იყო მთავარი, ნინიმაც სიცილით შემოგვხედა, მეც თვალი ჩავუკარი და გზა განაგრძო... ცოტა არ იყოს მწყინდა უყურადღებობა.
დამთავრდა თუ არა ლექციები მე ჯერ კიდევ ჩემი აუდიტორიის ფანჯრიდან მოვკარი ბიჭებს თვალი რომლებიც უკვე ჯგუფად უნივერსიტეტის წინ სკამებზე ისხდნენ... მე კიდევ როგორც იქნა ციცქნა ჩიტი შკოლნიკი ღაბუა შევაბი და დავიტოვე 10 წუთით.
საკუთარ თავში დარწმუნებული და მუდამ ყელმოღერებული მოსიარულე არ ვარ, მაგრამ ასეთი მორცხვი გოგონების "აშვება" მარტივად შემიძლია, ამიტომ არც ეს ყოფილა გამონაკლისი. გოგო რომელიც მუდამ მარტო იჯდა და ხმას არასდროს იღებდა ჩემ მკლავებში მარტივად მოექცა.
აუდიტორიიდან პირველი შკოლნიკი გავიდა და ცოტა ხნის მერე მეც გავედი. დერეფანში გასულს მომესმა ბურდღუნის ხმა
-როგორ შეიძლება ადამიანს პირველივე დღეს შეგიყვარდეს ?
-შენ რა ერთი ნახვის შეყვარებაზე არაფერი გსმენია ?
-კაი წავედი მე რაა.
-ცოტა ხანი მაცადე რა ნინი. -ნინიო ?! შევიჭვრიტე თუ არა ნახევრად ღია აუდიტორიაში მაშინვე მოვკარი ჩანთა გადაკიდებულ ნინის თვალი და მეც შევდგი ფეხი აუდიტორიაში.
-ვა დანიელ, რას შვრები ? -ეს ჩემი ყოფილი კურსელი იყო თაზო
-რავიცი თაზო შენ ? -ისე ვეუბნებოდი რომ წარბშეკრული ნინის და თაზოს თან თვალს არ ვაშორებდი.
-რავიცი ბიჭო ერთი ნახვით შეყვარების არ ჯერა გოგოს.
-ერთი ნახვით შეყვარების არ ჯერა კი არა კარგად ვიცი რა ა*ვარი ბიჭი შენაც ხარ -მივტრიალდი ნინის ცენზურისთვის ბოდიში მოვუხადე და თან თაზოს დავუყოლე რომ ნინი ლუკას დაქალი იყო. მერე ნინის ხელი მოვკიდე გამოვიყვანე და სანამ რამეს ვეტყოდი თვითონვე დამასწრო და თქვა
-არადა ლუკას ვერ დავაჯერე ხამები არიან მეთქი.
-კაი არაა საჭირო.
-მადლობა შველისთვის. და-ნიი-ეელ არა?
-კი დანიელი.
ზედმეტი დიალოგისთვის თავი არც მე შემიწუხებია და არც მას... ქვევით ჩასულებს ნინის ის 3 დაქალი შემოგვეფეთა და ნინიმაც მათთან ერთად გააგრძელა გზა. მე კიდევ ბიჭებთან გავედი და მათ საუბარში ჩავერიე. ახლოს მისულს მომესმა თუ როგორ იბღვირებოდა და იგინებოდა ხოჯა
-მაგ დედა მო***ულს დავამტვრევ, ნაგავი ეგ.
-კაი ხოჯა გეყო რა.
ამშვიდებდნენ ხოჯას.
-რა მოხდა ? ჩავერიე მეც.
-საჩხუბრად მიდის ჩვენი ხოჯა
-როდის მივდივართ?
-საღამოს -თქვა თვალებ ჩასისხლიანებულმა ხოჯამ.
თავი არ გამომიდია ზედმეტი კითხვებით თუ რატომ უნდა გვეჩხუბა, ვისთან და ა.შ. ერთადერთი ადამიანი იყო ხოჯა ვისი ჩხუბის მიზეზსაც არ ვკითხულობდი რადგან ძალიან პრიმიტიულიც რომ ყოფილიყო ვიცოდი სამართლიანად ჩხუბობდა... ისე იყო ანთებული ხოჯა მიკარებასაც ვეღარ ვბედავდით. მალევე დავიფანტეთ სახლში და ჩხუბამდე ერთი შევავლე თვალი ჩემ თავს სარკეში.
-ეხ ჩემო ცხვირო, თვალებო, როგორ მიიბეგვებით დღეს. ! მერე ჩემ ხელებს დავხედე და ამაყად ვთქვი. -თქვენც არ დააკლებთ ჩემო ძმებო იმათ ! -თავი შევაგულიანე და ჩემი პატარა დის ბაღიდან გამოსაყვანად წავედი... სახლში დაბრუნებულს ლუკა დამხვდა და მითხრა
-ბიჭო მიდი მოემზადე გავდივართ.
-შარვალ-კოსტუმი თუ სმოკინგი? რა მოვემზადო წამო წავედით...
ლიფტი აგვიანებდა ამიტომ ფეხით ჩავირბინეთ და დათქმულ ადგილას მივედით. დაიწყეს ვითომ მშვიდობიანი გზით ამბის მოგვარება, მაგრამ ყველამ კარგად იცოდა ეს ამბავი ცემა-ტყეპის გარეშე არ დამთავრდებოდა.
ასეც მოხდა... 15 წუთში ატყდა ალიაქოთი, თავის ჯაჯგური, ხელების და ფეხების ქნევა... საბედნიეროდ არც არავინ მოხვედრილა საავადმყოფოში და არც პოლიცია მოსულა...
-აუ ბიჭო თვალი როგორ მტკივა -ხელი მოვიკიდე უკვე კარგად გასიებულ თვალზე და თან უსიამოვნებისგან შევხტი.
-შენ თვალი ბიჭო და მე მემგონი ნეკნები ჩამიმტვრიეს -თქვა დამანჭული სახით ლევანმა.
მოკლედ საღი არავინ გადარჩენილა მაგრამ არც ისინი გაგვიშვია აწყობილები.დაშლილ-დანგრეული მივედი სახლში რაც მშობლებს არ გამოპარვიათ. დედამ რა თქმა უნდა ისტერიკებით ააწიოკა მთელი სალხი მამას კიდევ დიდი რეაქცია არ ქონია "ხან თავი გაუტყდება ხან თვალი ჩაუსივდებაო"... დამადო დედაჩემმა ყინულები და დაიწყო ჩემ თავთან ფრიალი, ხან რა მომიტანა ხან რა... როგორც იქნა ყველაფერი რომ მოამთავრა დაღლილ დაქანცული ოთახში შევიდა დაწვა და მეც მომცა საშუალება დამეძინა.
დილას 1 ლექციაზე არ წასვულვარ გაუკვირდათ კიდეც ბიჭებს ჩემი ამგვარი საქციელი, დამირეკეს, მომწერეს და მერე როგორც იქნა დამადგა საშველი, უფრო კი იმიტომ არ მივდიოდი რომ თვალი საშინლად მქონდა ჩალურჯებული... ჩემ უჯრაში ამოვჩიჩქნე სათვალეები გავიკეთე და უნივერსიტეტში წავედი. დერეფანში შეუმჩნევლად გავლა ვცადე მაგრამ მაინც შემხვდა ნაცნობი, მაგრამ ისეთი ვის ნახვასაც ყველაზე ნაკლებად ვისურვებდი. ნინი.
-ვა დანიელ მხოლოდ თვალი ?
-შენ რა იცი ?
-ბიჭები რა დღეში არიან და შენ რატო იქნები გამონაკლისი.
-ნახე?
-კი სასადილოში არიან.
ნინის არც გამოვმშვიდობებივარ არც მივსალმებივარ. არის ხოლმე მომენტი როცა ჟრუანტელი სასიამოვნოდ აგივლის და ჩაგივლის, როცა ხვდები რომ, რომ არ გენახა უკეთესად ვერ იქნებოდი. ლამაზის დანახვა გულს და პირველ რიგში თვალს სიამოვნებს. რა ჯობია თვალს რომ წყალს დაალევინებ და ნახვით გააძღობ მაგრამ გასინჯვასაც არაუშავს კარგი გემო აქვს... თავი ქეციანივით გავიქნიე რომ ფიქრები მომეშორებინა და სასადილოში ჩავედი. მიბეგვილ ბიჭებს ჩემი დანახვა გაუხარდათ და მიმიჩინეს მათ გვერდით ადგილი. დღეს რაღაც სენტიმენტალური დღეა ან მე ვარ ძალიან ემოციურ ტალღაზე გადართული.. ბიჭებში სიყვარულის თემას გაეთხარა ფესვები და ისე აღტაცებით საუბრობდნენ შემრცხვა კიდეც მოსმენის, რადგან სიყვარული ჩემთვის ტაბუ დადებული თემა იყო და არასდროს ზედმეტად ხმას არ ვიღებდი, მაგრამ მაინც ამაღელვა ამ თემამ. ყველას ეპოვნა უკვე თავისი სატრფო და გზებს ეძებდნენ მათი გულის მონადირებისას, ყველაზე აჟიტირებული კი ლუკა იყო რომელსაც ვიღაც ანა ჩავარდნია გულში და თურმე მთელი ღამე არ უძინია, მე კიდევ ფიქრებში გართულს ხოჯას ხმამ გამომაფხიზლა
-ბიჭო დანი. შენ რატო დაგვრჩი ელოუნი ?
-აბა ჩემთვის
