ჯერ მაკოცე და მერე ვილაპარაკოთ ... 3

სახლში მუხლებამდე სველი მივედი. მაკანკალებდა ისე მივლიდა ახლა უკვე ცივი ჟრუანტელი ტანში. სახლის კარი შევაღე თუ არა აბაზანაში შევვარდი და ცხელ წყალში ჩავეშვი...
მთელი ღამე ლამაზ სიზმრებს ვხედავდი, უკვე ვხვდებოდი დილით გაღვიძებული თუ რა იყო მუცელში პეპლები. პეპლები რომლებიც განუწყვეტლივ დაფარფატებდნენ... მაგრამ ამ ლამაზი ფიქრებიდან ისევ ცივ რეალობაში გადავეშვი და ლუკას ზარმაც გამომაფხიზლა
-დანი რას შვრები ?
-რავიცი ბიჭო ვიცმევ. გამომიარე რაა.
-მანქანა ისევ წაგართვეს ?
-არა რა წამართვეს გამომიარე და მოგიყვები.
-კაი გამოგივლი 20 წუთში.
დღეს სხვა დღეებისგან განსხვავებით სამზარეულოში შევედი ჩაი დავისხი და ქურდულად ვისაუზმე.
მერე იმ 20 წუთის უკანასკნელ წამებსაც დაველოდე და მეც ქვევით დავეშვი... ლუკა უკვე მოსულიყო თავისი რაშით მეც დაუყონებლივ ჩავხტი.
-ვა ვაა ჩემი პრინცი, რა ქენით აბა ? -ვუთხარი და თან გადავკოცნე.
-ოოო, ჩვენ ისეთები ვქენით.... -თავი ააქიცინა.-შენ რა ქენი ერთი ის მითხარი ?!
-მეც ვქენი რაა.
-რაა ? -გიჟივით წამოიყვირა ლუკამ -შანსი არაა, ნინისთან რაიმე გამოგივიდა ?
-გამოსვლაში ახლა იმას ნუ იგულისხმებ და ეგ არის რა.
-ერთად ხართ ბიჭო ?
-მთლად ეგრეც ნუ მიქარავ -ვუთხარი ღვედი შევიკარი და ყველაფერი მოვუყევი... ბოლოს ძლივს სული მოვიბრუნე და ღრმად რომ ამოვისუნთქე მითხრა
-იფ-იფ რა ბიჭს ვაბარებ ჩემ ნინიკოს. ახლა შენი მანქანა მოვძებნოთ. -მეც ვუთხარი მისამართი და იქითკენ წავედით...
ჩემ მანქანას მალევე მივადექით და უნივერსიტეტისკენ გზას მე ჩემი ლუკა კი თავისი მანქანით გაუყვა.
ისევ ჩვეულ ადგილას გავაჩერე მანქანა და შესასვლელისკენ წავედი, სადაც უკვე ჩანდნენ ბიჭები... წინასწარ ვფიქრობდი რა რეაქცია ექნებოდათ ჩემი და ნინის ამბავზე, დაიწყებდნენ თავისებურად, სალაპარაკო თემად არ მოწყინდებოდათ და რავიცი... მაგრამ ჩემდა გასაკვირად შევცდი. რამდენიმე წამით ადრე მისულ ლუკას ჩვენი ამბის თქმა უკვე მოესწრო და მეც უკვე შემზადებული შევხვდი მათ, რომ ჩვეულებრივ მაგრამ ძმურ რეაქციას წავაწყდი. მოკლედ აღარ მოვყვები იმას თუ როგორ გაუხარდათ ჩვენი არც ისე სერიოზული ურთიერთობა და ა.შ.
-ბიჭებო ახლა თქვენ მოყევით რა ქენით.
-აუ ბიჭო, ხმელეთზე ფეხი არ დამიდგამს ეს 2 დღეა -თქვა შეწუხებული სახით ხოჯამ -მანქანიდან ფეხი არ გადმომადგმევინეს ხან სად დამაჭენებდნენ ხან სად...
-ლუკამ გამთიშა -თქვა ლევანმა და თავში ხელი მიირტყა.
ლუკას გარდა ყველა დაღლილი და გათიშული იყო მაგრამ ლუკა გამარჯვებულის სტატუსით ხან რას აწყდებოდა ხან რას... დიდი დრო არც გასულა რომ უნივერსიტეტის შემოსასვლელში მაკა გამოჩნდა. ლუკამ ერთი მკვლელი მზერა მესროლა და სანამ რაიმეს მეტყოდა მე დავასწარი
-რა იყო შე*ემა, ვეტყვი ეხლავე. -და მეც მაკასკენ წავედი
მაკა ჩემი დანახვით გახარებული უფრო თამამად მოაბიჯებდა და თან ბევრი შურიან მზერას იგერიებდა...
-ვა დანი, არ ჩანდი 2 დღე... -მითხრა ისე რომ სვლა არ შეუნელებია...
-ხო რავიცი. წამო ვილაპარაკოთ...
მაკამ ისევ ისე კმაყოფილი სახით გააგრძელა სვლა და საპირფარეშოს კარი გიჟივით შეაღო, ჩანთა ნიჟარის გვერდით მარმარილოზე ჩამოდო, რეზინა თმიდან მოიხსნა და .....
-მოიცა მაკა ერთი წუთით...
ქმედება არ შეუწყვეტია... მიუხედავად იმისა რომ ეს გოგო "ბოზის" სტატუსით მშვენივრად სარგებლობდა უნივერსიტეტში მასაც ჰქონდა რაღაც ადამიანური. განა ბოზი ადამიანი არ არის ?! რამდენი ხანია უკვე ვამჩნევ რომ ჩემ მიმართ სულ აი ასე ერთი ხელის მოსმით გულგრილი არ არის, მაგრამ რადგანაც მეც ყველაფერი მეკიდა ამასაც არ ვაქცევდი დიდ ყურადღებას.
-რა იყო დანი რაიმე არ მოგწონს ?
არ მომწონს?! მართლა მართლა, არ მომწონს ?! საშინელება და საცოდაობა ისაა რომ შენ თავსაც ვერ უტყდები სიმართლეში... საცოდაობაა აბა რა არის ! გამოდის რომ საცოდავი ვარ ?!
-ხომ გითხარი 1 წუთით-მეთქი
-მოიცა დანი რააა -თქვა ეს მერე მაჯის საათს დახედა თვალები დააფახულა და ისევ მითხრა -10 წუთი დამრჩა და 1 წუთი ამ 10 წუთისთვის ძალიან ბევრია...
-პრინციპში 10 წუთიც არ მეყოფა ასე რომ... -ეს ვუთხარი სულ სხვა გაგებით ალბათ თქვენც მიმიხვდებით რა გაგებითაც... მაგრამ ქალი ეშმაკისეულია და მანაც მონეტას მხოლოდ ერთის მხრივ შეხედა...
-აქამდე თუ გყოფნიდა... -თქვა თავისი თმის ერთ კულულს წვდა თამაში დაუწყო და თან მარმარილოზე ჩამოჯდა... -ჰო თქვი ეხლა !
არც ისე ადვილი იყო საუბრის დაწყება... მინდოდა არ მეტკინა მისთვის გული მაგრამ რამდენად ეტკინებოდა ამას ვერ გეტყვით, მოკლედ ასე თუ ისე უნდა მეთქვა მეც პირი დავაღე რომ მაკა მარმარილოდან ჩამოხტა მომვარდა კისერზე ჩამომეკიდა და ვნებიანად მაკოცა, მისი ტუჩის საცხი რომელიც მის სქელ ტუჩებს მეტ სილამაზეს და სექსუალურობას სძენდა მალევე გასცილდა... თავი დამავიწყა, გონება დამაკარგვინა. მერე ისე რომ ბოლომდე არ მომშორებია მითხრა
-ჯერ მაკოცე და მერე ვილაპარაკოთ.
ნაცნობი იყო ეს ფრაზა ჩემთვის ამიტომ არც ისე კარგად მოხვდა ჩემ ყურს... ამის გაფიქრება და საპირფარეშოში ნინის შემოსვლა ერთი იყო.
-უპს. -თქვა ეს და ნაცვლად იმისა რომ კარი გაეხურა და უკან გასულიყო მოვიდა ხელები გადაიბანა და ისევ გარეთ გავიდა, მე და მაკა კი ისევ ისე მოხვეულები ვიდექით და თვალს ვაყოლებდით ამგვარი საქციელით გამორჩეულ ნინის.


ადგილზე გაყინული ფეხს ვერ ვატანდი ძალას რომ ნაბიჯი გადაედგა, მაკამ სახეში შემომხედა მაგრამ ახლა უკვე ზიზღნარევი ქმედებით ტლანქად მოვიშორე სხეულიდან და გვერდით გავწიე, მე კიდევ საპიფარეშოდან გამოვვარდი და ვეცადე ნინისთვის თვალი მომეკრა. მართლაც, სირბილით თავი არ შეუწუხებია და კიბის შესახვევთან ჩვეულებრივი ნაბიჯებით მიმავალ ნინის მოვკარი თვალი... ვიცოდი სისულელე იქნებოდა იმის ახსნა ნინისთვის რომ მე უბრალოდ საუბარს ვაპირებდი და უცებ კისერზე ჩამომეკიდა და მსგავსი შინაარსის ტექსტები... მე ხომ ჩემ თავთან მაინც ვაღიარებდი რომ ეს "სიმართლე" ბოლომდე მართალი არ იყო... მაინც წავედი კიბისკენ და ნინი მოვატრიალე
-ნინი ერთი წუთით
-გინდოდა რამე ? -მითხრა და კიბის საფეხურზე შედგა
-უნდა აგიხსნა
-რა უნდა ამიხსნა რომ ეს ის არ არის რაც მე მგონია ?
-არა არა ეგ ნამდვილად არა. უბრალოდ მე და მაკა უკვე რამდენი ხანია.... ნუ ხო ხვდები რისი თქმაც მინდა... და ახლა უბრალოდ....
-მივხვდი მივხვდი, მაგრამ ახლა უბრალოდ შეგიძლილა ეგ რაც უკვე რამდენი ხანია გრძელდება ჩვეულებრივად გააგრძელო...
-ანუ დამთავრდა ?
-შენ დაწყებაც არ დააცადე. -მითხრა და გზა გააგრძელა, მე კიდევ ადგილზე გავიყინე და ფეხი ვეღარ მოვიცვალე. მართალი იყო ნინი და თან სრულიად. თითქოს და რაღაც წამოიწყოო და მე მაშინვე ბოლო მოვუღე, გავანადგურე, ყველაფერი ჩავკალი... დასჯილი ბავშვივით თავჩახრილი გამოვბრუნდი უკან და ბიჭებთან მივედი. უკვე ნაწილობრივ ვხვდებოდი ლუკას რა დაემართებოდა მაგრამ მაინც ვეცადე ფიქრით მაინც არ წამომედგინა.
-რა ქენი დანიელ ? -მკითხა ხოჯამ.-ისევ ისე თუუ ელაპარაკე ?
-ისევ ისე რაა. -ვთქვი თუ არა ეს ლუკამ თავი წამოყო
-რაა ბიჭო ?
-ხო რა, ხო იცი მაკა რა როჟაა... თან ყველაზე საშინელება იცი რაა ? ამ დროს შემოვიდა ნინი. -ამის თქმა და ბიჭების გაოცებული სახის დაჭერა ერთი იყო, ყველამ ერთად რომ შესძახა "რაააა?". ყველაზე გაოცებული და გაბრაზებული სახე კი მაინც ლუკას ქონდა.
-შენ ბიჭო ნორმალურად თუ ხარ, ქალი არ გინახავს ? შეგეხვეწა ხო მაკამ მაკოცეო. კაი რა დანიელ, მეთქი გოგოს დანიელს ვაბარებ თქო და *ლეს ვაბარებ *ლეს. -მითხრა და გარეთ გავიდა და თან უკან გიოც გაყვა.
-ბიჭო მართლა რამ გადაგრია და გაგაგიჟა, ყოველ დღე მაკასთან ხარ და ვეღარ ითმენ შე*ემა თუ რა გჭირს ? -მითხრა არანაკლებ ჩემი საქციელით გაბრაზებულმა ხოჯამ.
-აუ ბიჭო ასე სათქმელად მართლა ისეთია არადა სულ სხვა პონტი იყო რაა. -ვუთხარი და გარეთ ლუკასთან გავედი და გიოს ვთხოვე ცოტა ხნით გასულიყო.
-ლუკა კაი რაა, ხო ხვდები...
-ძაან მაგრად ვხვდები დანი ძმაო მაგრამ ჩემი დაქალია და ხო ხვდები რაა... თავიდანვე გითხარი ხო ?!
-ვიცი ვიცი, მაგრამ მართლა მომწონს ეგ შენი დაქალი ნინი და მართლა მინდა რომ რამე გამომივიდეს, მაგრამ ეს მაკა მურმანის ეკალივით გამომეჩხირება ხოლმე.
-და ახლა რა უნდა ქნა ?
-რავიცი დაველაპარაკები ლექციების მერე.
-მანამ მოასწარი... -მითხრა მხარზე ხელი დამკრა და ისევ შიგნით შევედით.
ბიჭებმა როგორც ყოველთის დავიწყეთ ათას სისულელეზე საუბარი და მალე აუდიტორიებშიც დავნაწილდით... შესვლისთანავე მომივიდა ესემესი მობილურზე.
-დღეს ჩემთან რვისკენ. სულ ქორფა ქორფა -ლუკა
მაშინვე წავშალე ესემესი და ჩემ საყვარელ ადგილას რადიატორთან ჩამოვჯექი რომ გვერდით ერთი კიდევ ჩემნაირი მცივანა მომისკუპდა და მეხვეწებოდა რომ ის დამესვა, მაგრამ მე დანიელ კალანდარიშვილი ამას ვერ დავუშვებდი ! ეს ჩემი ისტორიისთვის იქნებოდა დიდი ვარდნა და ღალატი... რა თქმა უნდა შესვენება დაიწყო თუ არა ქვევითკენ დავეშვი და დერეფანში მოვკარი კიდეც თვალი ნინის, სანამ რაიმეს ვეტყოდი ან მეტყოდა ხელი მკლავში არც ისე ძლიერად მოვკიდე და საპირფარეშოში შევიყვანე რომ ცოტა სიმშვიდე ყოფილიყო.
-ზედმეტად რომანტიული ადგილი ხომ არ შეარჩიე სასაუბროდ ? -მითხრა ნინიმ
-არ ვიცი. მოკლედ, ახლა არ დავიწყენ იმის ახსნას რომ ეს შემთხვევით მოხდა და ასე არ უნდა მომხდარიყო და მაპატიე და ა.შ.
-არა აღიარე, ხო ვთქვი ხამები არიან-მეთქი.
-და ამ ხამს არ მისცემ მეორე შანსს?
-პირველი როდის მოგეცი ?
პირველი... როდის იყო მართლაც პირველი...
-არ ვიცი.
-ხოდა არც პირველი თუ არ მომიცია მეორესაც არ მოგცემ.
-ანუ ?!
-არც მეორესაც არ მოგცემ მეთქი.
-ანუ არ მპატიობ ?
-არა დანიელ, მეც ჩამოგეკიდები კისერზე და ხვევნა კოცნას დაგიწყებ...
-კაი რა ნინი.
-კაი აბა კარგად. -მითხრა და გარეთ გავიდა. რა უნდა მექნა... მობილური ამოვიღე და ლუკას დავურეკე.
-რა უყვარს ამ შენ ბუტია დაქალს ყველაზე მეტად ?
-ბიჭო რავიცი ბავშვობიდან ფორთოხალზე გიჟდება...
-კაი. -და ყურმილი დავუკიდე
ფორთოხალი ? სად ვიშოვო ეხლა ფორთოხალი. ხეს ჯერ არ გამოუსხამს... ეჰ. გუდვილი და მისი ჯანი. ლექციაზე აღარ შევსულვარ მანქანაში ჩავხტი და ფორთოხლის საძიებლად წავედი.


რადიოსთან ერთად მივაქანებდი ჩემ რაშს გუდვილისაკენ....
იმედები არ გამიცრუვდა, ყოვლის მქონე გუდვილს რა თქმა უნდა ფორთოხალიც ჰქონდა, მაგრამ მხოლოდ ორიღა დარჩენილიყო, ვიყიდე და წამოვედი. ისევ უნივერსიტეტში დავბრუნდი და უკვე დაგვიანებული ლექციაზე შევბრძანდი. ჩემ ადგილას თავის ბურანში გართული ვიღაც მოვლანდე, არ მესიამოვნა მისი დანახვა რადგან რადიატორთან მხოლოდ და მხოლოდ მე ვიჯექი, ჩხუბი იმ არსებასთან შესვენებისთვის გადავდე და ჩემ ძმაკაც გიოს მივუჯექი გვერდით.
-გიუშ რამე გამოვტოვე თუ ვინ არის ის ჯოჯო ჩემ ადგილას.
-ჯოჯო იქნება რო მოგხვდება, მთელი კურსი დაადებილა მაგ გოგომ. ქართველია პროსტა იტალიაში ცხოვრობს და გაცვლითი პროგრამით ჩამოვიდა... 1 წელი ვიღაცის სახლში იცხოვრებს.
-ბიჭო 1 ლექცია გამოვტოვე და ლამის მე4 კურსზე დავჯექით, რა იყო ჩემ წასვლას ელოდებოდნენ ? -ვუთხარი და მერე იმ ახალისკენ გავაპარე თვალი, რომელიც უაზროდ იცქირებოდა ფანჯარაში და ყურსაც კი არ უგდებდა ლექტორს. -რომელისაა ?
-არავის არაა, ზედაც არ გვიყურებს არც ერთს.
-ხო იცი არაა, ყველა გოგო თავიდან ვითომ ამაყია და დაიწყებენ პრანჭაობას მერე 1 2 სიუხეშე და მოჯდებიან ხო იცი.
-არაფერიც მიქარო დანი. ხო გითხარი იტალიაში ცხოვრობს თქო, ქართველი ტიპიური არააა ეგ.
-კაი რა, პროსტა ნინის პონტში თორე მოვარჯულებდი მაგას 1 2 დღეში, მაგრამ დავიწყებ მაინც იმით რომ ჩემ ადგილას ზის.
-ძალიან მცივაო და დასვა ლექტორმაც.
-კაი კაცო, მე ხო სუ მცხელა და მაგიტო ვზივარ იქ.
ლექტორმა შენიშვნა მოგვცა, ჩვენ არ შევიმჩნიეთ და ისევ გავაგრძელეთ საუბარი, საბოლოოდ კი იმით დამთავრდა რომ ორივე გარეთ გაგვყარა, ჩვენც რა გვენაღვლებოდა ამ კაცის ჩატარებულ ლექციაზე გინდ ყოფილხარ გინდ არა, საპირფარეშოში შევედით და სიგარეტი მოვწიეთ.
გარეთ გამოსულები დერეფანში მივდიოდით რომ ის ახალი არსებაც შეგვხვდა... ტანს ისე ნაზად და ჰაეროვნად მიარხევდა გეგონებოდათ სურათიდანაა გაცოცხლებულიო... ჩვენ დაგვინახა თუ არა წამოვიდა და იკითხა
-უკაცრავად ბიჭებო, სასადილო საით არის ?
-მე დანიელი მქვია -ვუთხარი და ხელი გავუწოდე
-მე გიო
-მე ნია -გვითხრა და ხელი ჩამოგვართვა.
მერე ვანიშნეთ საით იყო სასადილო და ისიც იქით წავიდა, ჩვენ კი ჩვენ საყვარელ ადგილას დავდექით და წეროების თამაში დავიწყეთ..
-გიუშ ბიჭო, კაი გოგოა და რო მიაწვე არაა ?
-ბიჭო "ძააან იშეთიაა"
-რა "ძააან იშეთი" , ნახე რა გოგოა. მაგარი ტანი აქვს, მითუმეტეს თუ იტალიიდანა, თბილისში ახალი გაიჩითება და ისიც შენი.
-ჩემი და ისა, შენც არ მომიკვდე რაა.
-მიდი შე*ემა რა გჭირს.
ამ დროს გამოჩნდა სასადილოდან ამომავალი ნია რომელსაც ხელში წვენი ეჭირა და წრუპავდა, გიოს ხელი ვკარი და ისიც ნიასკენ წავიდა. მე კიდევ კარგი ლიცენზირებული მაჭანკალივით ხელები სახეზე შემოვიდა და ვთქვი "ენაცვალოს დედა"... მერე ჩემ საქციელზე თავად გამეცინა და გარეთ გავედი მანქანიდან რომ ფორთოხლები ამეღო.
შესვენებაც მალე დაიწყო და ბიჭებიც გამოჩნდნენ დერეფანში. ლუკას გაოცებას საზღვარი არ ქონდა
-რა უქენი ბიჭო ხეს, ეხვეწებოდი მალე მოისხიო ?
-ჯინი შემხვდა და რა სურვილები გინდაო. რა უნდა მექნა გუდვილში ვიყიდე... ამ დროს გიოც მოვიდა და იმ გოგოზე დაიწყო საუბარი. ხოჯას, ლუკას, ლევანს, გაგას და დათოს უკვე შეემჩნიათ ახალი გოგო უნივერსიტეტში და რამდენიმე მცდელობა მისი მოხიბვლისა ჰქონიათ კიდეც. ყველაზე მეტად კი მაინც გიო ირჯებოდა უკვე.
-ბიჭო დანი რა გოგოა ის ახალი არა ?
-რა გოგოა იქნება ამ ლექციაზე რო ავასკუპებ ჩემი ადგილიდან
-ვაა უკვე ადგილიც წაგართვა.
-ბიჭო არ იცოდა მე რო ვიჯექი თორე რას გამიბედავდა ამდენს- ვთქვი და თან "ჰ-ჰ" დავაყოლე. გავიმარიაჟე ასე ვთქვათ.
დერეფანში მომავალ ნინის მოვკარი თუ არა თვალი 2 ფორთოხალით ხელში მივვარდი და საწყალი თვალებით შევხედე.
-მაპატიე რა ნინი.
-და ფორთოხლები რატო გარიე ამაში ?!
-მითხრეს რომ გიყვარს.
-თანაც ძალიან -მითხრა და ორივე ხელიდან გამომტაცა. -გუდვილში იყიდე არა ? მხოლოდ ორი იყო დარჩენილი და დღეს უნდა მეყიდა.
-შევრიგდეთ ?
-რომ ისევ შემხვდე საპირფარეშოში ?
-კაი რა ნინი ხო გითხარი.
-კაი მაშინ შევთანხმდეთ, მეც ხოლმე ერთ ბიჭთან ერთად ვერთობი და არ შევეშვები კარგი ?
-რაა ? შენ ხო არ გაგიჟდი. რას ქვია შევთანხმდეთ. ვინ ბიჭთან. მე ვანებებ მაკას თავს.
ნინიმ გადაიხარხარა და მითხრა
-ეჭვიანობს უკვე ბიჭი. არავინაც არ მყავს.
მოვიდა და ჩამეხუტა მერე კი დამემშვიდობა ფორთოხალი უნდა შევჭამოო და წავიდა....
შესვენებაც მალე დასრულდა და აუდიტორიაში მანამ შევედი სანამ ნია შემოვიდოდა და ჩემ ადგილს დაიკავებდა. დავსკუპდი რადიატორთან და ისე ჩავეხუტე როგორც დიდი ხნის უნახავ მეგობარს. ბავშვებიც დასხდნენ და ნიაც გამოჩნდა რომელსაც უკმაყოფილო სახე ჰქონდა ჩემი იქ დანახვისას.
-დანიელ არა ?!
-კი დანიელი.
-აქ მე ვიჯექი წინა ლექციაზე.
-შენ წინა ლექციაზე და მე 3 წელია აქ ვზივარ. ალბათ დაავიწყდა ლექტორს ეთქვა რომ ამ ადგილას ჩემ გარდა არავინ ჯდება.
-ზრდილობაც კარგი საქონელია -ჩაიბურტყუნა და გვერდით დამიჯდა. ისე რომ აღარც გამოუხედავს. ალბათ იმიტომ დაჯდა ჩემ გვერდით რომ უნდოდა როგორმე სითბოს მასთანაც მიეღწია ან კიდევ უბრალოდ იმიტომ რომ მეტი ადგილი არ იყო.
ლექცია როგორც ყოველთვის ჩემი საყვარელი ლექტორის ლალის მისალმებით დაიწყო. ფსიქოლოგი იყო ლალი და თანაც ძალიან კარგი, ისე მიყვარდა მასთან ლაპარაკი უარს არ ვიტყოდი გიჟად შევერაცხე ვიღაცას და მთელი დღე მასთან დავესვი სალაპარაკოდ.
-აბა ბავშვებო დღევანდელ ლექციას გითმობთ თქვენ, აირჩიეთ თემა და ვისაუბროთ იმ თემაზე....
ბავშვებმა დაიწყეს აქეთ იქიდან რაღაც სულელური იდეების წამოფრქვევა, მაგრამ ისევ მე დავაგვირვინე და ვთქვი
-გოგოს ფსიქოლოგიაზე.
ლალის ჩემი ხშირი ასეთი იდეებიდან გამომდინარე არ გაკვირვებია, თვალი ჩამიკრა, გამიღიმა და ლექციაც დაიწყო. ეს ერთადერთი ლექტორი იყო რომლის საუბრის ყოველ დეტალს ყურადღებით ვუსმენდი, მხოლოდ ხმისთვის რომ მესმინა ისიც მატკბობდა... ცუდი არაფერი იფიქროთ, 54 წლისაა, თან უკუღმართი პედოფილი არ ვარ.
შუა ლექციაზე, ყვითელი პატარა ფურცელი გადმოცურდა ჩემ მაგიდაზე
-დამსვი, გავიყინე ":)"
-მეც ვიყინები. -დავწერე და უკან დავუბრუნე. რამდენიმე წუთის შემდეგ ოთახში დეკანი შემოვიდა და ნია იხმო. არ ვიცი რაზე ესაუბრა მაგრამ როცა დაბრუნდა ნიამ უკვე ახალ ცარიელ ყვითელ ფურცელზე დაწერილი ნაწერი გამომიწოდა
-კალანდარიშვილი ხარ ? ":)"
-კი რა იყო? ხო არ მგოწონვარ ? ":D"
-არა უბრალოდ შენთან ვიცხოვრებ ":D".
ეს წავიკითხე თუ არა მანამ შეკერილი ღიმილი სახეზე მიმეყინა.
-შანსი არაა, სახლში 200 კაცი ვცხოვრობთ. -ვუთხარი უკვე ჩურჩულით.
-კვირიდან მხოლოდ შენ რჩები სახლში.
-ვინ მოგახსენა ?
-აგიხსნიან მერე.
-და ძალა რომ ვიხმარო ?
-მე ჩემთვის შენ შენთვის, ყველაფერი მოგვარებულია -მითხრა თვალი ჩამიკრა და ლექტორის მოსმენა განაგრძო. მე კიდევ იმ პოზაშივე გავქვავდი და შესვენება დაიწყო თუ არა ბოლო ლექციას აღარ დავსწრებივარ ისე გავქანდი სახლში. სახლში მისული მაშინვე სამზარეულოში შევედი, კარი მივხურე და დედას რომელიც სადილს აკეთებდა საუბარი გავუბი.
-დედა რა ხდება ხო ვერ ამიხსნი ?
-აა, გითხრეს უკვე ხო ?
-და ხო ვერ ამიხსნი ?! -ვუთხარი და სკამზე ჩამოვჯექი. ვერ გეტყვით ეს ამბავი გამიხარდა მეთქი. რატომ უნდა ეცხოვრა ვიღაც იტალიელ ქენქერა გოგოს ჩემ სახლში.
-3 მიზეზია. პირველი: შენ დას სთავაზობენ სანაცვლოდ იტალიაში ცხოვრებას და სწავლას. მეორე:მამაშენს ბიზნესისთვის ხელი ეძლევა იტალიაში გამგზავრებით და ამიტომ ჩვენც წაგვიყვანს, მესამე:ნია ჩემი ძველი ნაცნობის შვილია და ჯობია ნაცნობის ოჯახში იცხოვროს.
-გაგიჟდით არა? და მე რას მიშვრებით, თქვენ იტალიაში მიდიხართ და აქ მტოვებთ ?
-მაგაზე უკვე მამას დაელაპარაკე. თუ შენც გინდა წამოსვლა რა თქმა უნდა მაგაზე უკეთესი რაა შენც თანც წაგიყვანთ მაგრამ რატომღაც შემეეჭვა შენი სურვილი ყოფილიყოს იტალიაში წამოსვლა.
-რა თქმა უნდა არ წამოვალ
-ასეც ვიცოდი. -თქვა ეს და ქვაბში დაჭრილი მწვანილი ჩაყარა.
კარის ხმა იყო, გავაღე და ლუკა შემოვიდა... ოთახში შევიყვანე პირდაპირ, მერე მეც შევყევი, გათბობა რომელიც ბოლო გრადუსამდე ჩამერთო უკვე გახურებულიყო და ოთახიც კარგად გაეთბო ამიტომ მოკლესახელოებიანი ზედა ჩავიცვი და ლოგინზე დავენარცხე
-რატო წახვედი დანი ?
-აუ სერიალში ვარ შენ ძმობას ვფიცავარ.
-ნაშვილები ხარ შე*ემა ?
-უარესი.
-გოგო ხარ?
-ო ბიჭო, გო-გო და ისა კიდე.
-აბა მითხარი...
-ახალი გოგო ხო იცი ?
-ის ნიაა? ძაან მაგარი ტანი რო აქვს ?
-ხო ეგ ძაან მაგარი ტანი კვირიდან აქ იცხოვრებს..
-რააა?! -ლუკას გაოცებას საზღვარი არ ქონდა.


-აუ შენ მე მკითხე როგორ გამიკვირდა, თან რა ღადოა დედაჩემის მაგივრად რო ვიღაც ნიასგან ვიგებ -ჩამეცინა ყალბი ღიმილით.
-ბიჭო შანსი არაა, აი არ არსებობს პროსტა, რანაირად იცხოვრებს აქ მარტო შენთან ერთად, უნივერსიტეტმა მაინც როგორ დაუშვა ეგ, ან თვითონ გოგოს ოჯახმა.
-ბიჭო უარესი, ეს ნია ყოფილა დედაჩემის ძველი ნაცნობის შვილი და მაგიტო გადაწყვიტეს რო აქ ეცხოვრა.
-დანი-ი-ი-. სერიალი ხო არ გადაგვეღო ?
-აუ მორჩი ბიჭო რაა, ჩემი მეყოფა. დაურეკე ბიჭებს მოვიდნენ.
-ვისაც ყველაზე ნაკლებად შეუძლია იუმორის გამოხატვა იმას დავურეკავ.
ნახევარი საათი საუბარში გავიყვანეთ მე და ლუკამ, თან ნერვები მეშლებოდა მშობლებზე რომ არც კი აპირებდნენ ჩემთვის ამის თქმას, ასე ერთი ხელის მოსმით აპირებდნენ 1 წლით იტალიაში გადაკარგვას, დაუჯერებელი არ არის ახლა ეეს ?! ბიჭებიც მოვიდნენ და ჩემი ამბავით განცვიფრებულები ხან რას გაიძახდნენ ხან რას.
-ბედში ჩავარდნილხარ დანი ბედში !!!
-მე მგონი მაგ გოგოზე ხელი უნდა ავიღო -თქვა გიომ, რომელსაც თურმე საბოლოოდ მოუკვდა იმედი ნიასთან რამის გამოსვლისა.
-ნინის რას უშვრები ? -მითხრა უცებ ლუკამ. ყველაზე ნაკლებად ახლა ამ თემაზე ფიქრს ვისურვებდი.
-რა უნდა ვუქნა შე*ემა, ნია აქ იცხოვრებს პროსტა ცოლად ხო არ მომყავს.
-ხო აქ იცხოვრებს და მერე პროსტა მოგეწონება და პროსტა შეუსწრებ ოთახში და ასე პროსტა პროსტაში მოხდება ყველაფერი.
-ჯერ გოგო არც გადმოსულა.
-არა რაღაც მაინც არ მეჩვენება ეს ამბავი რეალურად. -თქვა ხოჯამ რომელიც გამათბობელთან იჯდა.
-გამოდი ერთი თუ კაცი ხარ, სითბო გამოუშვი.
ეს თემა მალევე დაგვავიწყდა და მერე ბალახზეც ავლაპარაკდით. დღეს ლუკა მარტო რჩება თურმე და ამის გამო ვეწეოდით მასთან. დაიშალნენ ბიჭები... სახლში მხოლოდ მე და ლუკა დავრჩით... დედა და დები რაღაც საბუთების მოსაგვარებლად წასულან...
-ბიჭო თუ რამე და ნინისთან მოაგვარე რააა..
-კაი რა მაგ თემას ნუღარ მიხსენებ შევწუხდი უკვე.
კარგად ამოვიყორეთ მუცელი და მერე ფილმის საყურებლად დავსხედით... მალე მოსაღამოვდა კიდეც და ლუკასთან სახლში წავედით.

* * *
-დედა მამა სახლშია ? -ვკითხე ლუკასგან დაბრუნებულმა
-კი ოთახშია ტელევიზორს უყურებს.
პასუხი აღარ დამიბრუნებია ისე შევედი მშობლების ოთახში და სავარძელში მოსვენებულ მამას რელაქსაციის იდილია დავურღვიე.
-მამაა -შევძახე რომ გამოფხიზლებულიყო.
-ოჰ, დანიელ შვილო მოხვედი ?! ალბათ იცი რომ უნდა დავილაპარაკოთ.
-რატომღაც მეგონა რომ ამ თემას აქამდე შევეხებოდით.
-აქამდე როდის, გუშინ გადაწყდა... -მითხრა და დამაჯერებელი გამომეტყველებით გამომხედა.
-კარგი... რამე იცვლება ?
-კი.
-რა?
-სახლი შენზე ფორმდება, გადასახადების გადახდა შენ მოგიწევს, ოჯახში პროდუქტს შენ მოიტან და ა.შ. -მამა მოვიდა გადამეხვია და მითხრა რომ ჩემი იმედი ქონდა... -და კიდევ. დანიელ იმ გოგოს არაფერი აწყენინო.
-გეკადრება მამა ?! როდის მიფრინავთ ?
-კვირას გამთენიას.
-ანუ ზეეგ ?
-ხო შვილო. ის გოგო კვირას დილით უნდა მოვიდეს, მანამ სასტუმროში იცხოვრებს.
-კარგი ეგ არ არის პრობლემა. და მაგ გოგოს აქ ნათესავები არ ყავს ? -სიტყვა წამოვუკარი მამას სასხვათაშორისოდ.
-დანიელ !!! -მიპასუხა მამამ მკაცრი ტონით.
-კარგი კარგი ვჩუმდები...
როგორც ყველა შვილისთვის ჩემთვისაც საყრდენი კედელი მაინც მამაა, ამიტომ დედასთან და დებთან განშორება შეიძლება უფრო ადვილად გადამეტანა ვიდრე მამასთან რადგან ერთადერთ ვაჟს ერთადერთი მამა მყავდა.
გვიანობამდე არ ჩამეძინა... ჩაძინებულს კიდე სიცივემ გამაღვიძა, რომელიც ღია ფანჯრიდან შემოდიოდა... ძლივს ავიზლაზნე ქარისგან გაღებული ფანჯარა ძლიერად მივხურე და ისევ ლოგინში წამოვწექი... მაგრამ აღარ დამეძინა, ან კიდე რაღა დამაძინებდა ფიქრებში წასულს. რა შეიძლება მომხდარიყო უახლოს 2 კვირაში... შეიძლება ყველაფერი თავდაყირა დამდგარიყო... ნინისთან ძლივს გამოკეთებლ ურთიერთობას რა ელოდებოდა, ან ნიასთან არ დაწყებულ ურთიერთობას, რას ფიქრობდა ჩემი გონება და რამდენად იყოფოდა ეს უკვე სხვა თემაა უბრალოდ ყველაფერი ისე ხდება ხოლმე ცხოვრებაში რომ უნდა ადგე პირჯვარი გამოისახო და ღმერთს მადლობა გადაუხადო. უმიზეზოდ ხომ არაფერი ხდება ამ ქვეყანაზე, ვინ იცის რა მოხდება. იქნებ სულაც მოვკვდე ?! მაგრამ არა ამაზე ფიქრი ჯერ ადრეა, რატომ უნდა მოვკვდე ხალისიანი და აქტიური ცხოვრება ხომ ახლა იწყება..
ვიგრძენი რომ ჩემში ისევ იღვიძებდა არც მიძინებული დანიელი... ნელ-ნელა ხარობდა და ძლიერდებოდა... ყველაფერი იწყება ახლა !