"ამ შემთხვევაში მარგალიტა კი არა, ტრიფონია ვიქნებოდი, ავიღებდი იატაკის საწმენდ ჯოხს და ავტეხდი, ქშ-ქშ-მეთქი"

მსახიობი ნანა შონია სხვადასხვა პერიოდში ირიცხებოდა რუსთაველის თეატრისა და მიხეილ თუმანიშვილის თეატრის დასში, თუმცა ბოლო ხანს თავისუფალი მსახიობია. ქალბატონი ნანა ამჟამად ტელეკომპანია "მე-9 არხზე" უძღვება გადაცემას "რაც სათქმელი დამრჩა" და საზოგადოებას თავის სათქმელს ეკრანიდან ეუბნება.

- რომ არა მსახიობი, ვინ იქნებოდა პროფესიით ნანა შონია?
- რაც თავი მახსოვს, მხოლოდ მსახიობობა მინდოდა, მაგრამ თავდაპირველად ამას ვერ ვამხელდი, რადგან ვიცოდი, ჩემს გადაწყვეტილებას მშობლებისგან უარყოფითი რეაქცია მოჰყვებოდა და ასეც მოხდა. დედის დაყოლიება უფრო იოლად მოვახერხე, მამაც, როგორც იქნა შეეგუა ამ აზრს, თუმცა დიდი იმედი ჰქონდა, რომ მისაღებ გამოცდებზე ჩავიჭრებოდი. მაგრამ მისაღებ გამოცდებზე უმაღლესი შეფასებები მივიღე და მამას იმედი გავუცრუე (იღიმის).

- რომელ გამოგონილ გმირთან იმეგობრებდით?
- დოსტოევსკის თავად მიშკინთან ("იდიოტი") ეს პერსონაჟი ყველაზე ნათელი, სუფთა, იდიოტობამდე კარგი ადამიანია.

- დღევანდელ საქართველოს რას შეადარებდით?
- საქართველო, როგორც იქნა, დადგა სწორ გზაზე და წინა ხელისუფლება რაც უნდა ეცადოს, ვერაფერს გახდება, მშვიდად ვარ და ინტუიცია არასდროს მღალატობს. რაც შეეხება წინა ხელისუფლების წევრებს, მათში ყვარყვარესაც ვხედავ, ვარლამ არავიძესაც და არქიფო სეთურსაც.

- ქალბატონო ნანა, თქვენ იმ ხელოვანთა რიცხვში ხართ, წინა მთავრობამ "მტრად" რომ გამოაცხადა და არანაირ ღონისძიებაში არ ეპატიჟებოდა...
- ახლა უნდა ნახოთ, რა ხდება. დღე არ გავა, ტელეკომპანია "რუსთავი 2"-დან არ დამირეკონ და სხვადასხვა გადაცემაში არ მიმიწვიონ (იცინის).

- არ ეკითხებით, აქამდე რატომ არ გეპატიჟებოდნენ?
- არა, რადგან არ მაღელვებდა "რუსთავი 2" მიმიწვევდა თავის გადაცემაში თუ არა.

- სერენადა თუ უმღერიათ თქვენთვის?
- (იცინის) რატომაც არა? არა მხოლოდ ფანჯრებთან, სუფრაზეც უმღერიათ და სხვადასხვა ვითარებაშიც. იმდენი შეიძლება გავიხსენო, უბრალოდ მეუხერხულება ლაპარაკი.

- წარმოიდგინეთ, თქვენს სახლთან, თავისივე ხელით აგებული ცათმფრენით მოფრინდა გარემოს დაცვის ყოფილი მინისტრი გოგა ხაჩიძე და გთხოვთ, რომ მასთან ერთად გაფრინდეთ...
- (იცინის) სიცილით მოვკვდები. თუმცა ამ შემთხვევაში მარგალიტა კი არა, ტრიფონია ვიქნებოდი, ავიღებდი იატაკის საწმენდ ჯოხს და ავტეხდი, ქშ-ქშ-მეთქი.

- წარმოდგინეთ, ჩიორა თაქთაქიშვილმა საჯაროდ მოგთხოვათ, რომ დიპლომი აჩვენოთ. რას უპასუხებდით?
- ჩიორამ კი არა, ვინ უნდა მოვიდეს, დიპლომი რომ ვაჩვენო (იცინის), ახლახან დამჭირდა, გადავანგიე მთელი სახლი და ვერსად ვიპოვე...

- წარმოიდგინეთ, კულტურის მინისტრმა თეატრალური სფერო ჩაგაბარათ, რას გააკეთებდით?
- რეჟისორები, ახალგაზრდა რეჟისორებია საჭირო. მათი დეფიციტი ნამდვილად არის. მიხარია, რომ თემურ ჩხეიძე ბრუნდება საქართველოში და აკეთებს თეატრალურ სტუდიას, სადაც გამოზრდის მომავალ რეჟისორებსა და მსახიობებს. აი, რა არის მომავალზე ფიქრი, აი, რა არის სამშობლოს და საქმის სიყვარული. ბატონმა თემურმა გაწყვიტა კონტრაქტი სანკტ-პეტერბუგის თეატრთან, სადაც ყველა თვალებში შესციცინებდა, უარი თქვა უზრუნველ ცხოვრებაზე და ბრუნდება სამშობლოში. თემურ ჩხეიძის საქციელი არის ნათელი მაგალითი იმისა, როგორი უნდა იყოს ნამდვილი ხელოვანი და პატრიოტი.

- რას აჩუქებდით საქართველოს პრე­ზიდენტს?
- რომელს?

- სააკაშვილს.
- სააკაშვილი თან არის, თან არ არის პრეზიდენტი. ვეღარ აღვიქვამ

პრეზიდენტად. რა უნდა ვაჩუქო ადამიანს, რომლის არსებობისაც არ მჯერა? ალბათ რამე ვირტუალურს, გონებას ვაჩუქებდი, რომ მიხვდეს რაღაცას, გონივრული ნაბიჯები გადადგას და საბოლოოდ არ მოიჭრას თავი. ისე, არჩევნებამდე უფრო გაბრაზებული ვიყავი, მაგრამ გამიარა. რა ვქნა, ასეთი ბუნება მაქვს, წაქცეულისთვის წიხლის დაჭერა არ მჩვევია.

ფსიქოლოგის დასკვნა

მარიამ ღონღაძე, ფსიქოლოგი: - პრინციპული, ემოციური ადამიანია, თუმცა თავის შეკავება და ემოციების მოთოკვა არ უჭირს. არის მიმტევებელი და ერთგული მეგობარი.

ნინო მაისურაძე