სოფო ხალვაში - "ჩემი ხელით გავითხარე სამარე"

მომღერალი სოფო ხალვაში სულ ცოტა ხნის წინ დაბრუნდა კიევიდან, სადაც ქართველი და უკრაინელი მომღერლების მონაწილეობით დუეტების კონკურსი ჩატარდა. სოფო ამ პროექტის წამყვანი გახლდათ. მან უკრაინაში მეუღლესთან და შვილთან ერთად რამდენიმე დღე გაატარა.

- ბოლო დროს არც ისე ბევრი კონცერტი ტარდება და თითქოს, სცენაზეც ისე აქტიურად აღარ ვჩანვარ. სინამდვილეში კი, ბევრი დახურული საღამო იმართება, სადაც ვმღერი ხოლმე, თუმცა ამ კონცერტების ნახვის საშუალება ბევრ ადამიანს არ ეძლევა. ბოლოს სპორტის სასახლეში, კალათბურთის ჩემპიონატზე ჩემს ბენდთან ერთად ვიმღერე. ცოტა ხნის წინ კი კიევში გახლდით, სადაც უკრაინულ-ქართული პროექტის - დუეტების კონკურსის წამყვანი გახლდით.

- თავად არ მღეროდით?
- თავდაპირველად შემომთავაზეს მემღერა, მაგრამ წამყვანობა ვარჩიე. ვიფიქრე, ეს საქმე გაცილებით იოლი იქნებოდა და ბევრი წვალება არ დამჭირდებოდა, მაგრამ... ჩემი ხელით გავითხარე სამარე (იცინის).

- რატომ, წამყვანობა რთული იყო?
- საკმაოდ რთული იყო... მომღერლები ერთ სიმღერას შეასრულებდნენ და მერე თავისუფლები იყვნენ, წამყვანებს კი დილიდან საღამომდე ჩაწერა გვქონდა. სხვათა შორის, ძალიან კარგი პროექტი იყო, ყველა სიმღერა ცოცხლად შესრულდა. ცუდი ის იყო, რომ მომღერლებს ფაქტობრივად, რეპეტიციის საშუალებაც არ ჰქონდათ. ჰოდა, ამიტომაც, ზოგჯერ სიმღერის ტექსტი ავიწყდებოდათ და ყველაფრის თავიდან გადაღება ხდებოდა საჭირო... მაგრამ ყველაზე რთული მაინც ჟიურისა და ჩვენი - წამყვანების სამუშაო იყო. ისე ვიღლებოდი, რამდენჯერმე ვინანე კიდეც, - ნეტავ, მემღერა-მეთქი. მაშინაც, როცა "ვარსკვლავების აკადემია" მიმყავდა, სიმღერის სურვილი მიჩნდებოდა - ანუ წამყვანის ამპლუა ჩემთვის არც ისე მიმზიდველი იყო... დუეტების კონკურსის გალა-კონცერტი მალე საქართველოში გაიმართება და ამჯერად უკრაინელი მომღერლები გვესტუმრებიან. ამ პროექტში ყველაზე მეტად უკრაინული და ქართული ფოლკის ტურები მომეწონა. არაქართველი მომღერლებისგან ქართული სიმღერა სახალისო მოსასმენი იყო. იმედი მაქვს, ეს პროექტი კიდევ გაგრძელდება და ამჯერად, სხვა ქვეყნის წარმომადგენლებს გავიცნობთ.

- უკრაინაში რამდენი დღე გაატარეთ?
- იქ 10 დღე ვიყავი. მომღერლები ჩემზე ადრე ჩავიდნენ, რათა სიმღერის დამუშავების საშუალება ჰქონოდათ.

- უკრაინელ მეწყვილეს იოლად შეეწყვეთ?
- კი, ცნობილი მსახიობი და პოეტი ანატოლი მატვიჩუკი ძალიან კარგი ადამიანია. მიუხედავად იმისა, რომ ქართული არ იცოდა, ექსპრომტად სწორედ ჩვენს ენაზე წერდა ლექსებს: მეუბნებოდა, - ეს სიტყვა ქართულად როგორ უნდა ვთქვაო? - მერე კი სიტყვებს ერთმანეთთან "აზავებდა" და ბოლოს, ისევ მეკითხებოდა: ასე რომ დავწერო, სასაცილო ხომ არ იქნებაო?!.

- სოფო, კიევში მეუღლესა და შვილთან ერთად გაემგზავრეთ, არა?
- მეგონა, უკრაინაში ბევრი თავისუფალი დრო მექნებოდა და შვილი და მეუღლე ამიტომაც წავიყვანე, მაგრამ შევცდი... სანამ კიევში გავემგზავრებოდით, ქეთომ პირობა დადო, რომ წყნარად იქნებოდა, კარგად მოიქცეოდა. ჰოდა, პირობა პირნათლად შეასრულა. მას შეეძლო სასტუმროში, მამასთან ერთად დარჩენილიყო, მაგრამ არ ჩერდებოდა და ამიტომაც, მთელი დღის განმავლობაში გადაღებებზე უწევდა ყოფნა. ყველა გაოცებული უყურებდა, - ეს ბავშვი ამდენის ატანას როგორ ახერხებსო?! გადაღებაზე დილით წასულები სასტუმროში გამთენიისას, 4 საათზე ვბრუნდებოდით. ერთ დღეს ბავშვი ისე დაიღალა, სკამები ერთმანეთს

მიადგა, წამოწვა და დაიძინა... ბოლოს უკვე დღე და ღამეც აერია; ვეღარ ხვდებოდა, როდის უნდა ეჭამა, დაეძინა. თბილისში რომ ჩამოვედით, მაშინაც გამთენიისას იღვიძებდა და მთხოვდა, - მშია, მაჭამეო. ახლახან ვუთხარი: - ქეთო, ისევ კიევში მივდივართ და შენც წამოხვალ-მეთქი? - რა გააწყალეთ გული ამ კიევითო?! - წამოსვლის სურვილი აღარ გამოუთქვამს.

- ანუ ქეთევანი დედიკოს მუდმივი თანამეგზურია?
- კი, დედასთან ერთად ყველგან დადის. არ არის ცელქი და ცდილობს, დაგიჯეროს. უკვე 4 წლისაა, მაგრამ ბაღში არ დადის, არ მოსწონს. სამაგიეროდ, "ბასტი-ბუბუს" სტუდიაში დამყავს.

- ოჯახისთვის დროს ყოველთვის პოულობთ?
- არ მაქვს იმდენი საქმე, რომ ოჯახისთვის ვერ ვიცლიდე. არის პერიოდები, როცა მთელი კვირა დაკავებული ვარ, მაგრამ მომდევნო რამდენიმე კვირა უსაქმურად ვზივარ ხოლმე. გამუდმებით ასეა: ან მხოლოდ იმაზე ვწუწუნებ, რომ ძალიან დაკავებული ვარ და დასვენებისთვის დრო არ მრჩება, ან საქმე საერთოდ არ მაქვს...

- ქეთო როგორ აღიქვამს დედას პოპულარობას?
- ამას შეჩვეულია. დედა ტელეეკრანზე თუ გამოჩნდება, მისთვის ამაში განსაკუთრებული არაფერია. ის ხალხმრავლობასაც შეეჩვია და იმასაც, რომ დედა სცენაზე უნდა იდგეს... თითქმის ყველა ჩემს კოლეგას იცნობს, უცნობებთან კი ცოტა არ იყოს, თავშეკავებულია...

- მღერის?
- კი. უყვარს სიმღერა, ხატვა და ბალეტზეც დადის... ძალიან კარგი სმენა აქვს და მღერის, მაგრამ სწავლის პროცესი არ მოსწონს.

- ქეთო გარეგნულად ძალიან ჰგავს მამას...
- კი, მამას მართლაც ჰგავს ხასიათით, მანერებით... მაგრამ მაინც, "დედიკოს გოგოა". ხანდახან რომ ვაკვირდები, ჩემი ჟესტიკულაციაც აქვს.

- როგორი დიასახლისი ხართ?
- რომ ვთქვა, - სახლში ყოველთვის ყველაფერს მე ვაკეთებ-მეთქი, - მოგატყუებ, მაგრამ როცა დრო მაქვს, სამზარეულოში ფუსფუსიც მსიამოვნებს. შობას ღვეზელებს, ხაჭაპურს ვაცხობ ხოლმე. სხვათა შორის, აღდგომას პასქები მოვამზადე - პირველად დავაცხვე და ყველას მოწონება დაიმსახურა. საკმაოდ შრომატევადი და რთული საქმე ყოფილა, მაგრამ როცა რაღაც ძალიან გინდა და გიყვარს, ყველაფერი იოლი გეჩვენება.

- წეღან ბენდი ახსენეთ. დიდი ხანია, ბენდთან ერთად მუშაობთ?
- სულ რამდენიმე თვეა. ყველა მომღერალს აქვს საკუთარი ბენდის ყოლის სურვილი. როცა მინუსიან ფონოგრამაზე მღერი, რაღაც ჩარჩოებში ხარ მოქცეული, ხოლო მაშინ, როცა ცოცხალი ბენდი უკრავს, იმპროვიზაციის საშუალება გეძლევა. თუ სიმღერას გამუდმებით ერთნაირად მღერი, ძალაუნებურად, ერთ ადგილზე იყინები, წინ ვეღარ მიდიხარ და იდეებიც აღარ გიჩნდება, ცოცხალი მუსიკის თანხლებით სიმღერა კი შემოქმედებითად გაზრდის საშუალებას გაძლევს. ჩვენ უკვე საათნახევრიანი პროგრამა გვაქვს: ვასრულებთ სიმღერებს როგორც საკუთარი რეპერტუარიდან, ასევე "ქავერ" ვერსიებსაც.

- წარმატებებს გისურვებთ!
- დიდი მადლობა.

ელენე ბასილიძე
ჟურნალი ”გზა”