"ახალგაზრდა კაცის სიყვარულმა ისევ სასურველ ქალად მაგრძნობინა თავი"

44 წლის ქალი ვარ. ოჯახი 20 წლის წინ შევქმენი. მყავს ქმარი და ორი სტუდენტი შვილი. არ მიყვარს, ნასვამი მამაკაცები დიასახლისების სადღეგრძელოებს განსხვავებული სასმისებით რომ სვამენ, მაგრამ მაინც, როგორც იმ სადღეგრძელოებში ქართველ ქალებს ამკობენ, თავი ისეთად მიმაჩნია. მიყვარს ქმარი, შვილები, სტუმრის მიღება და სათანადოდ დახვედრა. ერთი სიტყვით, ტრადიციული ქართული ოჯახის დიასახლისი ვარ. თუმცა ჩემი სიმშვიდე ერთმა ამბავმა დაარღვია.
ორი წლის წინ ჩვენს მეზობლად ერთმა ახალგაზრდა კაცმა სახლი იყიდა. იგი დაახლოებით 33 წლის იქნებოდა, საკმაოდ სიმპათიური. რაღაცნაირი ტიპი იყო, თითქოს ცაში დაფრინავდა. რამდენჯერმე ჩემს შვილებს და მეუღლეს მისი დახმარება დასჭირდათ. მან ხალისით გაუმართა ხელი. ახალი მეზობელი მალე ჩვენი ოჯახის ახლობელი გახდა, ჩვენთან სუფრა როცა იშლებოდა, ყოველთვის სასურველი სტუმარი იყო. მეც ძალიან დავუახლოვდი, თბილად ვექცეოდი და დედაშვილურად ვარიგებდი ხოლმე.
ამ ზაფხულს შვილები დასასვენებლად იყვნენ წასული. ჩემმა მეუღლემ სტუმრები მოიყვანა და ისიც დაპატიჟა, კარგად მოილხინეს. ყველა წავიდა, მეუღლემაც დაიძინა და სახლის დალაგებას შევუდექი. ცოტა ხანში კარზე კაკუნი გავიგონე და გავაღე. ჩემ წინ აკანკალებული და გაფითრებული მეზობლის ბიჭი იდგა. შემოსასვლელში, კედელზე აიტუზა, ხელზე ხელი მომკიდა და სასიყვარულო სიტყვები დამაყარა. მითხრა, რომ დიდი ხანია, ვუყვარვარ, რომ მას ცხოვრებაში ასე ძლიერ არავინ ჰყვარებია და ამის გამო ძალიან იტანჯება. მეხვეწებოდა, მის მიმართ თანაგრძნობა გამომეხატა. უცებ გონს მოვედი და გაბრაზებულმა სახლიდან გავაგდე.
ამ ამბის შემდეგ ვცდილობდი, სახლში აღარ შემომეშვა. ქმარს უკვირდა, ეს ბიჭი ასე უმიზეზოდ რომ ავითვალწუნე. მკითხა კიდეც, ცუდი ხომ არაფერი გაკადრაო, მაგრამ სიმართლეს როგორ გავუმხელდი! მერე ბინა გაყიდა და სხვაგან გადავიდა. მეც დავმშვიდდი. ცხოვრება ძველებურად გავაგრძელე, მაგრამ ის ამბავი ხანდახან მაინც გამახსენდება და გულში მსიამოვნებს კიდეც, რომ 44 წლის ასაკში ისევ სასურველი ქალი ვარ.
"სარკის" ერთგული მკითხველი