გთხოვ რა, იყავი ერთი დღე იმ ბიჭის შეყვარებული [1]

-თქვენ ძალიან დიდ პატივს გცემთ მაგრამ,არ შემიძლია ისეთი ბიჭის შეყვარებული ვიყო ვისაც არ ვიცნობ.
-მხოლოდ ერთი დღე.
-ვთქვათ და ვიყავი მერე?
-როგორც გითხარი ყველა სკოლიდან უნდა აირჩეს ერთი შეყვარებული წყვილი,რომელიც წავა კონკურსზე.რომელი წყვილიც მოეწონებათ სამოგზაუროდ უშვებენ საზღვარგარეთ.
-კი მაგრამ ეს ხომ შეყვარებულების კონკურსია?
-მერე რაა,ორივეს გაქვთ მსახიობის მონაცემები.
-არ ვიცი ძალიან სარისკოა.რომ გაიგონ რომ არ ვართ შეყვარებულები?
-ვერ გაიგებენ.
-არ ვიცი მოვიფიქრებ და პასუხს გეტყვით.
-დღეს შენთან მოვალ სახლში და შენებს დაველაპარაკები.
-კარგით როგორც გინდათ.
ამ დროს კი ზარიც დაირეკა და კლასში ავედი.ჯერ კიდევ გაოგნებული ვიყავი,არასდროს არ გამიკეთებია ასეთი რამ. ახლა კი სკოლის სასწავლო ნაწილი მოვიდა და ეს მითხრა რომ მე 11 კლასში რომ ბიჭია იმის შეყვარებულად უნდა გავასაღო თავი რაღაც კონკურსზე.გაკვეთილზე სულ ამაზე ვფიქრობდი,თან არ მგონია ის ბიჭი დათანხმდეს ამ წინანადებაზე,თან თუ ეტყვიან რომ ჩემი მეწყვილე უნდა იყოს.გაკვეთილები ჩვეულებრივად დამთავრდა.სახლში მივედი მაგრამ დედასთვის არაფერი მითქვას,ალბათ სასწავლო ნაწილი ეტყვის ყველაფერს საღამოს.
-დეე,მე არ მშია ჩემს ოთახში ვიქნები
-კარგი თუ რამე დაგჭირდეს დამიძახე.
ოთახში შევედი სარკის წინ დავდექი და ჩემს თავს დავაკვირდი.არ მგონია ისეთი სიმპატიური და ლამაზი ბიჭი დათანხმდეს ამ წინადადებას.რავიცი ჯერ მე დავთანხმდე და მერე იმაზე ვიფიქრო.დროის გასაყვანად გაკვეთილები ვისწავლე მერე კინოს ვუყურებდი როდესაც სასწავლო ნაწილიც მოვიდაა.დედაჩემა დამიძახა რომ გავსულიყაავი
-ყველანაირი მონაცემი აქვს თქვენს შვილს რომ მოიგოს.
-მე არ ვიცი თვითონ გადაწყვიტოს.
დავფიქრდი ყველაფერზე,რატომ არ უნდა მეცადაა? არაფერს არ დავკარგავდი.
-კარგით მივიღებ მონაწილეობას.
-კარგით მაშინ ხვალ დიზაინერს გამოგიგზავნით რომ კაბა შეგირჩიოთ.
-თვითონ ეს კონკურსი როდის არის?
-3 დღეში.
-და თვითონ იმ ბიჭმა თუ იცისს?
-ამ ყველაფერზე იცის მაგარამ შენ თუ უნდა იყო მისი ''შეყვარებული'' არ იცის.
-რომ დამინახავს ალბათ არც წამოვა.და გავიცინე
დედაჩემმა კი მიჩმიტა და გამაჩუმა,თორემ იცოდა რომ უკვე ''ღადაობას''დავუწყებბდი.
სასწავლო ნაწილი წავვიიდა და ისევ ფიქრი დავიწყე
-აჰაა ესეც ასეე,მომიწევს იმ ბაბნიკი ბიჭის ერთი დღე ატანა !


დილით ჩვეულებრივად წავედი სკოლაში.შევედი თუ არა ის ბიჭი დავინახე რომელიც ჩემი ვითომ და ''შეყვარებული''უნდა ყოფილიყო.ნერვები მეშლებოდა ჩემს თავზე სახელს რომ ვერ ვიხსენებდი. ლუკა არა ! საბა ნწწ არაა ! გიორგი,ტრისტანი,ზაქრო,ჯემალი.ვაიმე რაც სახელები ვიცოდი ყველაფერი ჩამოვთვალე მაგრამ ვერ გავიხსენე.ბოლოს ჩემ კლასელს ვკითხე
-ნიკაა იცი რა უნდა გთხოვო?
-მათემატიკის გადაწერა თუ გინდა ჩანთაში მაქვს რვეული.
-ოოო,რა დროს მათემატიკაა რაა ! აი იმ ბიჭს რა ჰქვიაა?
-აა სანდროზე იძახიი?
-აჰაა თურმე სანდროზე ჰქვია ბიჭს
-ეე ეე,რახდებაა? მითხარი თორე იცოდე მივალ და ვეტყვი რომ მისი სახელი შემეკითხე
-არა უბრალოდ ჩემ მეგობარს მოსწონს დაა.
-კაი კაიი.
რამდენჯერაც დასვენებაზე გამოვედი სულ თვალებში მიყურებდა,აშკარად იცის რომ მისი მეწყვილე უნდა ვიყო.თორემ ესე რატომ მომაჩერდებოდა? ოო თუ არც იცის რა.. ერთი დღე ვიქნები მაგ სიმპატიური ბაბნიკი ბიჭის შეყვარებული და მაგის ხსენება ააღარ იქნება.ერთ-ერთ დასვენებაზე სასწავლო ნაწილმა შემახსენა რომ დღეს სახლში უნდა მოსულიყო დიზაინერი.უუფფ რასამბობ ჩემი გემოვნებით ვერ ჩავიცვამ რაა.
დამეწეწკვა ნერვი მაგრამ ის ვიღაც არ მოდიოდა.ბოლოს როგორც იქნა 10 საათზე ვიღაცამ კარებზე დააკაკუნა
-ნეტა ამ ხალხს სახლი არ აქვთ? (მამა)
-ის ვიღაც დიზაინერი იქნება
მივედი კარებთან და გამოვაღე,მაგრამ ნეტა არ გამეღო.ვიღაც ბიჭი ( შეიძლება ბიჭიც არ იყო ვერ გავარჩიე) თავზე რაღაც ბუმბულებიანი ქუდი ეხურა,მოტმასნილი მაიკა,დაბლა არ ჩამიხედავს მომერიდა.
-უკაცრავად სალომე შენ ხარ?
მითხრა ნაზი ხმით
-კი კი შემობრძანდით გელოდებოდით.
-კი ცოტა შემაგვიანდა.
უკვე წარმომიდგენია მამაჩემის სახე ამ არსებას რომ დაინახავს.სასტუმრო ოთახში შევედით,მამაჩემმა არ შეიმჩნია და თვალები მე დამიჭყიტა.
-შენს ოთხაში შევიდეთ ზომებს აგიღებ.
-კარგი აი ის არის ჩემი ოთახი შედით და შემოვალ.
შევდა თუ არა მამაჩემს ვეცი
-გთხოვ რომ წავა მერე აგინე რამდენიც გინდა.
მამაჩემი ჯერ ისევ შოკში იყო.
მე ოთახში შევედი რაღაც ზომები ამიღო და მერე წავიდა.მე კი საწოლზე დავწექი და ფიქრი დავიწყე.ვთქვათ მოვიგეთ და საგზური მოგვცეს,ერთად უნდა წავიდეე? ვთქვათ რომ გაიგებს რომ მე ვარ უარი რომ თქვას? რაც არის არის მე არაფერს ვკარგავ.მაგრამ უცებ სიცილი ამიტყდა რადგან ის ვიღაც დიზაინერი იმ სანდროსთანაც უნდა მისულიყო ზომების ასაღებად,უკვე წარმომიდგენია მისი სახე.


ორი დღე რჩებოდა კონკურსამდე,აქამდე ასე არ მინერვიულია,მიზეზიც არ მქონია.მაგრამ ყველაზე მეტად იმაზე ვნერვიულობდი სანდროს როგორი რეაქცია ექნებოდა.იქნებ ჯობს რომ ხვალ ვუთხრა სკოლაში? მაგრამ სასწავლო ნაწილმა რატომ არ უთხრა? არ ვიცი უბრალოდ არ მინდოდა უხერხული სიტუაცია ყოფილიყო. სკოლამ ჩვეულებრივად ჩაიარა,დღეს საღამოს იმ დიზაინერს ველოდებოდი.იმედია რამე სასწაულ კაბას არ მომიტანს და იმის ჩაცმა არ მომიწევს.უცებ კარებზე ზარი მე ნელა მივედი და გამოვაღე
-გამარჯობა სალომე კაბა მოგიტანე
-შემოდი რაა
-არა მეჩქარება.
-უბრალოდ ვილაპარაკოდ.
-კარგი.
ლუკა შემოვიდა რაღაც მოწყენილი იყო,იმის მიუხედავად რომ გეი იყო რატომღაც კარგად გავუგე.ნათქვამია რომ ყველაზე კარგი მეგობარი გეიაოო მაგრამ აქამდე ვინმე რო ესეთი მენახა ალბათ გული ამერეოდა.
-ყავას დალევ?
-კი თუ არ შეწუხდები.
უცებ ყავა გავაკეთე და მივუტანე
-მადლობ.
-არაფერს.
-იცი რა ცუდია როცა სხვანაირი ხარ?
-ბოდიში მაგრამ არ ვიცი.
-დღეს ჩემ ერთ მეგობართან ვიყავი გოგოა,ბავშვობიდან ერთად ვიზრდებით,მერე თავისი ძმაკაცები ამოვიდნენ.მე რომ დამინახეს სიცილი დაიწყეს და ჩემ მეგობარს უთხრეს რომ თუ კიდევ იქნებოდა ჩემი მეგობარი მერე სხვანაირად დაელაპარაკებოდნენ,მე კი იმ სახლიდან გამომაგდეს.ეს ყველაფერი ნაღვლიანად თქვა და ყავა მოსვა
-იცი არ ვიცი რა გითხრა მაგრამ...
-არაფერი არ მითხრა ვიცი რასაც ფიქრობ ახლა გულში.
-მე იმას ვფიქრობ რომ შენ სულ სხვანაირი ადამიანი ხარ,ჩემთვის შენი სექსუალური მხარე მეორე ხარისხოვანია,მე ეს სულ არ მაინტერესებს,მთავარია იყო ისეთი როგორიც ხარ !
-მადლობ
მე მივედი და ჩავეხუტე
-იცი,აქამდე ეს სიტყვები არავის არ უთქვამს.
-კარგია პირველმა რომ მე გითხარი.შენ ძალიან კარგი ადამიანი ხარ !
ეს ყველაფერი მისი ბრალი ხო არ იყო? ხომ არ უნდოდა რომ ასეთი ყოფილიყო? ეს რომ თავისზე ყოფილიყო დამოკიდებული დარწმუნებული ვარ რომ ასეთ ცხოვრებას არ აირჩევდა.იმიტომ რომ ის ხომ საქართველოში ცხოვრობს,საქართველოში კიდევ ამ ყველაფერს სხვანაირად ხედავენ.დავიჯერო ძველ დროში ასეთები არ იყვნენ? იყვნენ მაგრამ აღიარების ეშინოდათ,ეშინოდათ იმის რომ მათ საზოგადოება არ მიიღებდა.ახლა კი სულ ცოტათი წავიდა ქვეყანა წინ,შეგიძლია დღეს ყველაფერი თქვა, დააფიქსირო შენი აზრი.
ლუკამ კაბა მანახაა,ეს იყო ყველაზე ულამაზესი რამ რაც ცხოვრებაში მინახავს !