გთხოვ რა, იყავი ერთი დღე იმ ბიჭის შეყვარებული [2]

 


-იცი ვგრძნობდი რომ შენ იქნებოდი.
-ვინმე გეტყოდა.
-არავის არაფერი არ უთქვამს,უბრალოდ ვგრძნობდი რომ შენ იქნებოდი.
-გინდოდა რომ მე ვყოფილიყავი?
-მაგას მნიშვენელობა არ აქვს.
-მგონი რომ აქვს,იმიტომ რომ არ მინდა აქ ვალდებულების გამო იყო,შეგიძლია უარი თქვა ამ ყველაფერზე,არ მინდა რომ ამ ყველაფერს ძალით აკეთებდე.
-შენ რა გსიამოვნებს ამის გაკეთება?
-შეიძლება არ მსიამოვნებს მაგრამ....
აღარ დამიბოლოვებია რადგან სანდრო არ მისმენდა,ფანჯარაში იყურებოდა და თავს ირთობდა.ამ დროს კი ლუკას მესიჯი მომივიდა ტელეფონზე.
-ყველაფერი კარგადაა?
-კი ყველაფერი კარგადაა,ჯერ არ მივსულვართ.
-კარგი აბა შენ იცი.
ცოტა ხანში კი გამოჩნდა უზარმაზარი შენობა,ფოტოგრაფები,ჯურნალისტები წითელი ხალიჩა.თავი ოსკარის დაჯილდოვებაზე მეგონა.
-მზად ხარ?
მითხრა სანდრომ
-კი მზად ვარ
ამ დროს კი მძღოლმა კარები გააღო ჯერ სანდრო გადავიდა ლიმუზინიდან შემდეგ მე გამომიწოდა ხელი და გადამიყვანა,ერთი ფეხის გადადგმა იყო და ჟურნალისტები და ფოტოგრფები დაგვეხვნენ.
ჩვენ ნელა მომღიმარი სახეებით მივდიოდით წითელ ხალიჩაზე,თან სანდროს ჩემი ხელი ეჭირა.
ახლა ვფიქრობ რომ რა უნდა ვუთხრა ჩემ მეგობრებს? ამდენი ჟურნალისტია,ალბათ პირდაპირი ეთერი იქნება.ამას ხომ მთელი ქვეყანა ნახავს.ჩემი მობილური არ ჩერდებოდა მირეკავდნენ მწერდნენ ჩემი მეგობრები და ნათესავები.ბოლოს ისღა მოვასწარი რომ მობილური გამოვრთე.
ერთ ადგილას გავრჩერდით სადაც უამრავი ფოტო გადაგვიღეს.უცებ ვიღაც გოგო მოვიდა და რაღაც ნომერი მოგვცა,თავიდან ვერ მივხვდი ეს რაში გვჭირდებოდა მაგრამ სანდრომ ამიხსნა რომ როცა გამარჯვებულს გამოაცხადებდნენ ზუსტად რომ მის ნომერს იტყოდნენ,ყველა წყვის სხვადასხვა ნომრები ჰქონდა.ჩვენ 67 შეგხვდა.
ბოლოს ყველამ თავის ადგილი დაიკავა და საღამოც დაიწყო.
-მოგესალმებით ქალბატონებო და ბატონებო...........
ამის შემდეგ აღარ მომისმენია რადგან არც სურვილი მქონდა და არც თავი. !
ბოლოს ყური მოვკარი რომ რამოდენიმე გამარჯვებული იქნებოდა,რადგან ბევრი ნომინაცია იყო დასახელებული.
მე ჩემს გულში ვფიქრობდი ''მოსცლიათ რა ამ ხალხს ! ახლა ხომ კარგად დავიძინებდი''
ამ მისალმების შემდეგ დაიწყო გასარტობი ნომრები,იყო ძალიან ბევრი სიმღერა და ცეკვა, შემდეგ რომელიღაც დარბაზში გადავინაცვლეთ სადაც კოქტეილის საღამო მოეწყო.წინ დიდი ბარი იდგა და მთლიანი დარბაზი საცეკვაო ადგილს ჰქონდა დათმობილი. მე ბართან დავჯექი და სასმელი შევუკვეთე ამ დროს ჩემი ''შეყვარებული'' მოვიდა.
-ჩემო შეყვარებულო არ გინდა ვიცეკვოთ?
-რატომაც არა.
სანდრომ ხელი მომხვია და ცეკვა დავიწყეთ,თავიდან ნელი მუსიკა იყო,შემდეგი ჩქარი დაა ბოლოს იმდენი ვიცეკვეთ აღარც დაჯილდოვება მინდოდა არც არაფერი.
-სანდრო გთხოვ ბართან მივიდეთ თორემ აღარ შემიძლია.
-კარგი წავიდეთ.
მე და სანდრომ რამდენიმე ჭიქა დავლით და დაჯილდოვებაც დაიწყო,დაიწყო ნომინაციები.
-ყველაზე ელეგანტური წყვილი გახდა 33 ნომერი.
-ვაიმე სალომე ესენი არიან ელეგანტურები და ჩვენ არაა?
-აბა მომეჭრა თავი.
-რამდენი ნომინაციაც დასახელდა მე და სანდრომ ყველას ნაკლი ვუპოვეთ და ბოლო ხმაზე ვიცინეთ.
გამარჯვებულის დასახელებამდე რამოდენიმე ნომინაცია იყო დარჩენილი.
-სალომე წამოდი რა წავიდეთ აქ ჩვენ არავინ გაგვამარჯვებინებს.
-ოო დაიცადე რა ცოტახანი მაინტერესებს ვინ გაიმარჯვებს.
-ქალბატონებო და ბატონებო ახლა მეტყვის ჩემი პროდუსერი თუ ვინ გახდა გამარჯვებული.
რამოდენიმე წუთში გამოაცხადეს ნომერი.
-გამარჯვებული ნომერი არის 67.
მე და სანდრომ ერთმანეთს შევხედეთ თავიდან აქეთ -იქით ვიყურებოდით ბოლოს ჩვენ ნომერს დავხედეთ.
არ ვიცი სანდრომ როდის მოასწრო ნომერის შეხედვას მაგრამ უცებ მისკენ მიმაბრუნა და მაკოცა !