გთხოვ რა, იყავი ერთი დღე იმ ბიჭის შეყვარებული [3]

მეც ვაკოცე მაგრამ გარეთ რომ გამოვიდოდით კარგად გამოვლანძღავდი,რა საჭირო იყო მთელი ქვეყნის წინაშე კოცნა ! სანდრომ ხელი მომკიდა და სცენისკენ წამიყვანა.რომ ავედით რაღაც სუვენირი გადმოგვცეს. 
-ახლა კი მთავარი პრიზი. და სცენაზე გამოვიდა ამ ყველაფრის ორგანიზატორი. ამ კაცს კი გულში ვლანძღავდი ასეთი რამ რომ მოიგონა ! 
-მთავარ პრიზსს რაც შეეხება ეს არის 2 კაციანი საგზური პარიზში. კიდევ სხვადასხვა პატარა პრიზები გვაჩუქეს,და ჩვენ ადგილებს დავუბრუნდით. 
-არ მეგონა ჩვენ თუ გავიმარჯვებდით. 
-მე ხო რასამბობ. 
ძლივს თქვა იმ წამყვანმა ''შოუ დასრულდა'' და მე ეგრევე სანდროს ჩავებღაუჭე და გარეთ გამოვიყვანე. 
-წავიდეთ რაა. 
-მეც ეგ უნდა მეთქვა,სანამ გამოსულან ჟურნალისტები წავიდეთ.
ჩვენი ლიმუზინი მოვიდა უცებ ჩავჯექით და წამოვედით. 
-უი ჩემო შეყვარებულო არ დაგავიწყდეს ერთად მივდივართ პარიზში. 
-მე არ მოვდივარ. 
-მოდიხარ იმიტომ რომ ეს პრიზი ორივესია. 
-მე არ მინდა შენ გჩუქნი. 
-კარგი მადლობ.ვინმე გოგოს წავიყვან ! 
-მეტი დარდი არ მაქვს შენ რამე დაგითმო ! მოვდივარ მეც ! 
-ოოო აი ეს უკვე მომწონს. 
იდიოტი ! ახლა მასთან ერთად უნდა წავიდე პარიზში ! აქ არ მეყოფოდა იქაც რომ ერთად არ ვიყოთ? არა მე არ წავალ.მაგრამ რატომ არ უნდა წავიდე? ის პრიზი ჩემიცაა ! თვითონ მაჩუქოს მაშინ.მაგრამ ეს ისეთი ნაგლი ჩანს 5 თეთრსაც არ მაჩუქებს. 
-მოვედით. 
-ვიცი ! 
-სახლში არ დამპატიჟებ?
-ნაგლთან ერთად თავხედიც ყოფილხარ ! 
-რავიცი ვიფიქრებ ჩემი შეყვარებულის მამას გავიცნობ მეთქი. 
-წამოდი მალეე რაა. 
-ყავასაც ხომ დამალევინებ? 
-მაშინ ის პრიზი დათმე. 
-რა კარგად გამაცინე,ამ პრიზის გამო დავთანხმდი ამ პროექტს.
-მაინც მარტო წავალ ! სადარბაზოში ერთად შევედით,ბნელოდა თან მე ქუსლიანები მეცვა ამიტომ გახდა მომიწია. 
-ეე რას შვრები იხდი?
აჰაამ ანუ ასეე ხომ? 
-ვიცი რომ შენც გინდა
-აქ ვერ დაგნებდები. ეს თქვა და ორივე გადავბჟირდით.
-ამ ქუსლიანებმა ფეხები მატკინა.
-გეთქვა და ხელში აგიყვანდი. 
ეს თქვა და ხელში ამიტაცა.ლიფტში არ შევსულვართ კიბეებით ამიყვანა.მიხაროდა რომ ბნელოდა,რადგან ვერ ხედავდა როგორ ვუყურებდი.აქამდე არ მითქვამს მაგრამ ამ საღამოზე ძალიან სიმპატიური იყო ! ისე მივყავდი კიბებზე რომ ხმა არ ამოუღია,თითქოს არც დაღლილა.ჩემს კარებთან ვიყავით უკვე მაგრამ ძირს არ მსვავდა.ბოლოს თმაში ხელი შემიცურა და შუბლზე მაკოცა. 
-სანდრო დამსვი. 
-არ შეგჭამ ჩემო შეყვარებულო. 
-შეყვარებულს კიდევ მიწოდებ და ამ შენ ნაჩუქარ ვარდებს თავზე დაგარტყამ. 
ხმა არ ამოუღია გვერძე გაიხედა და ჩუმად თქვა. 
-შეყვარებული,შეყვარებული,შეყვარებული. 
მე აღარ ავყევი და კარებზე დავაკაკუნე.მამამ გააღო და სანდრო რომ დაინახა ჩაიცინა. 
-ვაა სიძეც მოსულაა ! 
ერთმანეთს ხელი ჩამოართვეს.მამამ ოთახში შეიპატიჟა და ლაპარაკი დაუწყო.მე დედასთან სამზარეულოში გავედი. 
-ულამაზესი იყავი სალომე. 
-მადლობ დეე. 
-ახლა რას აპირებთ? 
-ვინ რას აპირებს? 
-ერთად მიდიხართ პარიზში? 
-არ ვიცი მამას უნდა ვუთხრა. 
ყავა გავიტანე და თან მამაჩემს მივუჯექი. 
-მამა იცი ჩვენ საგზური მოვიგეთ. 
-მაგაზე კარგი რა არის მერეე? 
-ისს არის რომ,აი ხომ იცი ანუ 2 კაციანიაა..ენა დამება 
-მოკლედ ჩემზე და სალომეზეა ეს საგზური გათვლილი და წინააღმდეგი ხომ არ იქნებით ერთად რომ წავიდეთ? უთხრა სანდრომ მამაჩემს. 
-ანუ ერთად უნდა წახვიდეთ? მერე რაა? თქვენ ხომ მეგობრები ხართ ამიერიდან,თან იქ არ მგონია რამე ისეთი შეიცვალოს. 
-ანუ მიშვეებბ? 
-კი მე პრობლემა არ მაქვს. მამაჩემის ნათქვამზე სანდრო ცოტა დაიბნა მაგრამ ვერ მივხვდი რატომ? ხვალ მივდიოდით ღამე,ამიტომ ხვალ ბარგი უნდა ჩამელაგებინა და მეგობრები მენახა.მაგრამ არ ვიცი როგორ შემხვდებოდნენ,ან სკოლაში რას იტყოდნენ ჩემზეე? იმასაც ვერ ვიტყოდი რომ უბრალოდ ტყუილი იყო იმიტომ რომ შემდეგ ყველაფერი გაირკვეოდა.ამიტომ მომიწევდა რამე ტყუილის თქმა.სანდრომ და მამაჩემმა ბევრი ილაპარაკეს,მგონი რომ რაღაც საერთო გამონახეს. 
-კარგით ჩემი წასვლის დროა. 
-მე გაგაცილებ სანდრო. კარებთან ვიყავით მე და სანდრო როცა მე დავუწყე ლაპარაკი. 
-ხვალ რა უნდა ვქნათ სკოლაში? 
-ეგ მეც არ ვიცი. 
-რამე ისეთი მოიფიქრე რაა 
-მგონი ცოტახანი ისევ აჯობებს რომ ვთქვათ შეყვარებულები ვართო,მერე სიტუაცია დაწყნარდება და რამეს ვიზამთ. 
-ხო რა ეგრე ჯობს. 
-კარგი მაშინ ხვალ სკოლაში გნახავ. 
-კარგად. სანდრომ გადამკოცნა და კიბები ჩაირბინა მე კი ჩემთვის ვთქვის. 
-ამ ბიჭისთვის ლიფტი არ არსებობს?


-დეედა მე წავალ დავიძინებ.
-კარგი წადი,ხვალ საყიდლებზე გავიდეთ ახალი ტანსაცმელი იყიდე და ნივთები.
დედას ვაკოცე და ოთახში შევედი.წყალი გადავივლე და დავწექი,დაძინება მინდოდა მაგრამ არ გამომივიდა,რადგან დღევანდელ დღეზე ვფიქრობდი.მეგონა გამომეღვიძებოდა და ყველაფერი ძველებურად იქნებოდა მაგრამ ვიცოდი რომ ეს სიზმარი არ იყო ! ეს იყო რეალობა რომელსაც ვერ გავექცეოდი. ჩემს თავში ეჭვი მეპარებოდა რადგან ასეთ სისულელეს არ დავთანხმდებოდი,მაგრამ დავთანხმდი,რატომ? ეს მეც არ ვიცი,რადგან აქამდე სულ სხვანაირი ვიყავი.ჩემს თავში ჩაკეტილი,ახლა კი სულ სხვანაირადაა,არ ვიცი ხალხი ჩემზე რას იფიქრებს.მაგრამ მე ხალხის აზრი არ მაინტერესებს ! ჩემი ძმა ყოველთვის მარიგებდა რომ მეცხოვრა დღევანდელი დღით მაგრამ არ გამომდიოდა ! ყოველთვის წინ ვიხედებოდი ! ყოველთვის ვეუბნებოდი ''იქნებ ხვალ რა მოხდეს?'' სამწუხაროდ ჩემმა ძმამ დამტოვა,დამტოვა ისე რომ არაფერი არ მითხრა ! არ გამაფრთხილა რომ ცუდათ იყო,იქნებ მეშველა.ყველაზე მეტად ცხოვრებაში ის მიყვარდა ! მაგიჟებდა მისი დანახვა,ტანში ჟრუანტელი მივლიდა,ერთადერთი ადამიანის გულისთვის გავწირაავდი სიცოცხლეს ! მიყვარდა,მიყვარს და მეყვარება ! ალბათ ჩემი ძმის სიკვდილის შემდეგ გავხდი ასეთი.ადრე ვინმე რომ იტყოდა აი დეპრესია მაქვს დავცინოდი მაგრამ მე არანაირი დეპრესია არ მქონია ! უბრალოდ ჩემი გული თან წაიღო. არ უყვარდა რომ ვტიროდი და მისი სიკვდილის შემდეგ არასდროს არ მიტირია,და არც ვიტირებ ! არ ვიცი როდის ჩამეძინა მაგრამ დილით დედამ გამაღვიძა.
-სალომე დღეს სკოლაში უნდა წახვიდე?
-კი ბავშვები უნდა ვნახო.
-კარგი მაშინ მალე მოდი რომ საყიდლებზე წავიდეთ.
-კარგი დეე.
უცებ მოვემზადე და სკოლაში წავედი,სკოლის კარებთან სანდრო დამხვდა.მან ხელში ამიყვანა და დამატრიალა.
-ეს ისე ფორმალობისთვის.
-ახლავე გაფრთხილებ,სკოლაში არაფერი ისეთი არ დაიწყო.
-რავიცი ჯერ შევიდეთ როგორი სიტუაცია იქნება.
ის იყო სკოლაში უნდა შევსულიყავით სანდრომ შემაჩერა.
-არაფერზე ინერვიულო.
-გთხოვ ზედმეტი არაფერი გააკეთო.
ამაზე პასუხი არ გაუცია. სკოლაში შევედით და უცებ ტაში ატყდა,სკოლის კორიდორში მაღალი კლასელები გველოდებოდნენ და ყველა გვილოცვადა,სანდრომ მაგრად მომკიდა ხელი და ბავშვების შუაში შემიყვანა.
-ბავშვებო ძალიან დიდი მადლობა,მე და სალომე შეყვარებულები ვართ,ერთმანეთი ძალაინ გვიყვარს და ამიტომ გავიმარჯვეთ.
ეს თქვა და უცებ მაკოცა,მე ხელზე ვუჩმიტე და მომშორდა,ამ დროს კი მანდატურები მოვიდნენ ჩვენთან.
-წამოდით.
მე სანდროს გავხედე და თვალებით შევჭამე ! სკოლაში დამაყენა და მაკოცა,დეგენერატი მაგრამ საყვარელია.ახლა ალბათ მანდატირის ლექციისთვის უნდა გვესმინა,რომ ასეთი უმსგავსო საქციელი არ შეიძლება სკოლაში. ოთახში შევედით და სკამზე დავჯექით,უკვე წარმომიდგენია რა ფერი მედო რადგან ასეთი რამ არასდროს არ გამიკეთებია,კლასში ყველაფრით გამოვირჩეოდი,ახლა კი ნერვები მეშლება,ალბათ სანდრს მივაკლავდი. ! თან გავაფრთხილე რომ არაფერი არ ექნა.
-სანდრო,სალომე გილოცავთ პირველ რიგში ერთად ყოფნას და მეორეც გამარჯვებას.
ამის თქმა იყო და მე ამოვისუნთქე.