გთხოვ რა, იყავი ერთი დღე იმ ბიჭის შეყვარებული [5]

სანამ სანდრო აბაზანაში შევიდოდა გამაფრთხილა რომ რესტორანში წავსულიყავით,ამიტომ შესაფერისად უნდა ჩამცვა. მაგრამ რატომ უნდა დავთანხმდე? ეს უკვე მეორე ხარისხოვანია ! 
არ მინდოდა უარის თქმა ამიტომ მომზადება დავიწყე. ტანზე მომჯდარი მოკლე წითელი კაბა ჩავიცვი,შავი მაღალქუსლიანები,მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და დაველოდე როდის მოემზადებოდა სანდრო.ბოლოს როგორც იქნა აბაზანიდან გამოვიდა. 
-კარგია უკვე რომ მოემზადე ლოდინი არ მიყვარს. 
-არც მე,ამიტომ მალე ჩაიცვი. 
-უცებ ჩავიცვამ და წავიდეთ. 
სანდრო უკვე აპირებდა პირსახოცის მოხსნას ტანიდან როცა ვიკივლე. 
-დამაცადე შევბრუნდე ! 
მე ზურგით დავჯექი და დავუწყე ლოდინი. 
-სალომე შეგიძლია პიჯაკი გამისწორო? 
-იცოდე თუ შემოვბრუნდი და ტიტველი დამხვდი არ ვიცი რას გიზამ. -
ოოოო,მალე მოდი რაა დაგვაგვიანდება. 
მე ნელა შევტრიალდი,თავიდან თვალები მქონდა დახუჭული ნელა გავახილე და კიდევ კარგი ჩაცმული იყო. მივედი პიჯაკი გავუსწორე შევათვალიერე და ვუთხარი. 
-ისე რა მინდა არ მყავს ცუდი შეყვარებული. 
-არც მეე. 
შუბლზე მაკოცა და გასაღების ასაღებად დაიხარა. 
-ცნობისთვის შუბლზე დებილებს კოცნიან. 
-და შენ ვინ ხარ? 
-წამოდი მალე სანამ გადავიფიქრე. 
ლიფტში რომ შევედით,ვიგრძენი თუ როგორ ახლოს ვიყავი მასთან,ვგრძნობდი მის სუნთქვას. მისაღებში ჩვენი გასაღები ჩავაბარეთ, კარები კარისკაცმა გაგვიღო და გავედით.
-სანდრო რითი უნდა წავიდეთ? 
-ცხენები ჩამოივლიან და წავყვებით. 
-ფაიტონი მოვა ალბათ. 
-ხო რა არ იცოდი აქ რომ ეგეთებიაა? 
-როგორ არ ვიცოდი. 
სანდრომ ტაქსი გააჩერა და იმით წავედით რესტორანში.ჩავჯექით თუ არა სანდრომ მკითხა. 
-ხვალ სად წავიდეთ? 
-ჯერ ხო არ გათენებულა. 
-კაი მაშინ ხვალ სადაც წავალ იქ წამომყვები. 
-და ვითომ რატომ? 
-იმიტომ რომ მე ასე მინდა. 
-და რომ არ წამოგყვე? 
-ძალით წაგიყვან. 
-მაგასაც ვნახავთ !
ტაქსის მძღოლმა რაღაც გვითხრა მაგრამ ვერ გავიგეთ, ის კიდევ არ ჩერდებოდა.სანდრო
თავის ჭკუით ფრანგულად ელაპარაკებოდა მაგრამ ვერაფერს აგებინებდა, ბოლოს ''გადაუკურთხა'' და თავი დაანება. მანქანა რომ გაჩერდა მივხვდით რომ რესტორანთან ვიყავით, სანდრომ ფული გადაუხადა და მანქანიდან გადმოვედით. სანდრომ ხელი მომკიდა და შემომხედა.
-წინააღმდეგი ხომ არ იქნები რომ ხელი მოგკიდოო?
-უკვე მომკიდე.
რესტორანში შემიპატიჟა, ლამაზი ადგილი იყო,მშვიდი და მყუდრ გარემო,ცოცხალი ბენდი და არავითარი დამღლელი საღამო.ალბათ იტყოდნენ რომ ამ რესტორანში ამათ რა უნდათ ახალგაზრდები არიანო,მაგრამ დღეს იმდენად დავიღალეთ რომ აქ წამოსვლა ვარჩიეთ.
-იმედია აქ ინგლისური ეცოდინებათ. თქვა სანდრომ
-თუ არადა რა პრობლემაა შენ ისეთი კარგად იცი ფრანგული არ გაგიჭირდება ლაპარაკი.
სანდროს გაეცინა ამ დროს კი ოფიციანტი მოვიდა, ფრანგულად გვითხრა გამარჯობათ რას ინებებთო.შემდეგ კი ჩვენ ინგლისურად დავუწყეთ ლაპარაკი,რათქმაუნდა ასეთ რესტორანში იცოდნენ ინგლისური ამიტომ პრობლემები არ შეგქვნია.
სანდრომ წითელი ღვინო და რაღაც საჭმელები შეუკვეთა.
-მოგვეცა შესაძლებლობა რომ ვილაპარაკოდ.
-აქამდე არ გქონდა ამის შესაძლებლობა?
-შეიძლება ითქვას რომ არა.
ამ დროს ჩვენი შეკვეთილი კერძები მოგვიტანეს,როცა ოფიციანტი წავიდა სანდრომ მკითხა.
-როგორი ბავშვობა გქონდა?
-ჩვეულებრივი, არაფრიდ განსხვავებული.
-ცოტა მოსაწყენია ხომ ასეთი ცხოვრება.
-მაგრამ განსხვავებული,სხვა ბავშვებისგან განსხვავებით მე ძმა მომიკვდა.
-ახლა რომ ''ვწუხვარ'' გითხრა ალბათ შენთვის უფრო მძიმე იქნება.
-კარგია მაგას რომ მიხვდი,რადგან ყველა მაგ სიტყვას მეუბნებოდა. ეს სიტყვა ყველაზე მეტად მეზიზღება.
-მე არ მქონია კარგი ბავშვობა,დედა და მამა გაეყარნენ.დედაჩემი სხვაზე გათხოვდა,როცა მამაჩემზე იყო დაქორწინებული სხვას ხვდებოდა,არ იყო ის ქალი რომელსაც მამაჩემი იმსახურებდა,ამიტომ მე მამასთან გავიზარდე. მამა ამის გამო გალოთდა და ოჯახი დამენგრა.
მაგრამ შენც კარგად ხედავ რომ ამას საერთოდ არ ვაქცევ ყურადღებას,პირიქით არც მახსოვს. პირველი წელი ძალიან რთულად გადავიტანე,მაგრამ როცა მივხვდი რომ ძველ დროს ვერ დავაბრუნებდი ბედს შევეგუე, ახლა შენც კარგად ხედავ რომ სულ სხვანაირი ვარ. არაფერი არ მანაღვლებს ამ ცხოვრებაზე !
-არაფერი?
-შენ რაც გეხება ის ნანაღვლებს.


არ მეგონა თუ ამ პასუხს გამცემდა,რადგან ვიცი რომ მისთვის არაფერს არ ვნიშვან და არც ჩემთვის წარმოადგენს რამეს.
-შეიძლება რაღაც გთხოვო?
-გააჩნია რას მთხოვ.
-ისეთს არაფერს გთხოვ რომ ვერ შემისრულო.
-კარგი ვნახოთ.
-ვიცი რომ კარგად ცეკვავ,ამიტომ უნდა მეცეკვო.
-და უარი რომ გითხრა?
-ვერ მეტყვი.
და ამ დროს ჩემი სახელი გამოაცხადეს მიკროფონში და ''პროჟექტორი'' (ქართულად რა ჰქვია არ ვიცი) მე მომანათეს. არ ვიცოდი სად გავქცეულიყავი,აქეთ-იქით ვაცეცებდი თვალებს მაგრამ ვერ გავიქცეოდი რადგან ყველა მე მიყურებდა. ამიტომ მომიწევდა ცეკვა.
სანდრო ჩემთან მოვიდა ხელი გამომიწოდა და საცეკვაოდ წამიყვანა.დაიწყო ტანგო ! არ მგონია რომ სანდრომ ეს ცეკვა იცოდეს ! მაგრამ შევცდი, პროფესიონალურრად ვერ ცეკვავდა მაგრამ კარგად გამოსდიოდა,როცა ცეკვა დავამთავრეთ არ წყდებოდა ტაში,ჩვენ მაგისდასთან რომ მივედით მე სანდროს ვთხოვე რომ წავსულიყავით.
-სანდრო წავიდეთ რა სასტუმროში.
-კარგი წავიდეთ.
როცა გარეთ გავედით სანდრომ მითხრა.
-თუ გინდა ფეხით წავიდეთ.
-კი მაგრამ აქედან ხომ ძალიან შორს არის სასტუმრო?
-ცოტა ფეხით გავიაროთ.
-კარგი.
გზაში ნაყინები ვიყიდეთ და ისე მივდიოდით.უცებ სანდრომ თავისკენ მიმიზიდა,მე კი დავიბენი რადგან თვალებში მიყურებდა.ვერაფერი ვეღარ მოვიფიქრე და ნაყინი მოვისვი სახეზე.
-ასეე ხოომ?
მე უკან დავიხიე ქუსლიანები გავიხადე და ხელში დავიჭირე. რაც ძალი და ღონე მქონდა გავიქეცი,მაგრამ იმდენად მეცინებოდა რომ გავჩერდი. გავჩერდი თუ არა სანდრომ კაბაზე წამისვა ნაყინი.
-გთხოვ კაბაზე არ წამისვა.
მაგრამ არ ესმოდა ისე იყო გართული ამ საქმეში. მე კი ავდექი და მთელი ძალით ჩავეხუტე რადგან მასაც დასვროდა პიჯაკი.
-ეს რა გააკეთე?
-შენ რომ კაბა დამისვარეე?
-კაარგიიი !
მხარზე მომიკიდა და გზის მეორე მხარეს გადამიყვანა,მივხვდი როგორ შევედით რაღაც პარკში.
-სანდრროოოოო ეს არ გააკეთო !
-..........................
-გთხოვ რა არ გინდა.
-....................
-რასაც გინდა იმას შეგისრულებ.
-რასაც მინდა?
-აბა კი მეტი დარდი არ მაქვს.
-კარგი.
აზრი არ ჰქონდა რამის თხოვნას ისედაც ვიცოდი რომ იმ შადრევანთან მივდიოდით.როგორც იქნა მიმათრია იქამდე.
პარკში უამრავი ადამიანი იყო,პატარები,ახალგაზრდები,მოხუცები ! ყველას თავისი გასაჭირი ჰქონდა,ზოგო ხალისობდა ზოგიც კი თავისთვის იჯდა სკამზე.
-ოპპააა..
-არ გინდაა გთხოვ.
-ერთიიიიიიი,ორიიიიიიიიი და საამიიიიიიიიიიიიიი.
მე თვალები დავხუჭე და მივხვდი როგორ ჩამაგდო სანდრომ წყალში,როგორი ცივიც მეგონა წყალი ისეთები არ აღმგოჩნდა მაგრამ მაინც ცივი იყო.მე უცებ წამოვხტი და სანდროს ყვირილი დავუწყე.
-ვიროოოოოოოოოოოოოოოო,დეგენერატო,დებილო,იდიოტოოო ! გავცივდებიიი !
-ამოდი მერე რაღაც დგახარ.
-მოდი და დამეხმარე.
ხელი გამომიწოდა თუ არა მთელი ძალით ჩავებღაუჭე და წყალში ჩავაგდე.
მე ამოვედი ძლივს, აქეთ-იქით მივიხედე და დავინახე უაბრავი ხალხი რომელიც მე მიყურებდა, ზოგი მიღიმოდა,ზოგი ბოღმით მიყურებდა,აქ შეხვდებოდი ყველანაირ ადამიანს, მე არ დავიბენი პარკიდან გავვარდი ტაქსი დავიჭირე და სასტუმროში წავედი.როგორც ჩანს ის ვაჟბატონი ჯერ არ იყო მისული ამიტომ აბაზანაში შევედი და ცხელი წყალი გადავივლე. როცა გამოვდიოდი სანდრო კედელთან იყო აყუდებული და დებილივით მიცინოდა.
-რა დებილივით მიცინიი?
-ოოო წავედი მე აბაზანაში.
-არ დაგავიწყდეს რომ ახალი კაბა უნდა მიყიდოო !
-იოოცნებეე !
მე გავბრაზდი და საწოლში შევწექი რადგან ძალიან მციოდა, როცა ის ვაჟბატონი გამოვიდა სააბაზანოდან მშვიდად მითხრა.
-აი შეყვარებულიც ასეთი მესმის ! უკვე საწოლში წევს.
-მე გაფრთხილებ რომ ცუდი ძილი ვიცი ამიტომ არ გაგიკვირდეს რომ საბანი გადაგხადო !
-მერეე მე გადაგხდიიი !
-ეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეე ! გაწიე ეგ შენი ფეხები გაყინული გაქვს.