გთხოვ რა, იყავი ერთი დღე იმ ბიჭის შეყვარებული [6]

-გთხოვ არ მიმატოვო ! ძალიან მჭირდები,არ ვიცი უშენოდ როგორ ვიცოცხლებ ! შენ ხომ დამპირდი რომ ჩემს გვერდით იქნებოდი სიკვდილამდე,გთხოვ მითხარი რომ არ მიმატოვებ ! მითხარი რომ ჩემთან ერთად იქნები ყოველთვის.. არაააააააააააააააააააააა ! გეხვეწებიი თვალები გაახიილე ! შემომხედე და ისევ მითხარიი რომ გიყვარვარ..

-სალომე გაიღვიძეე..
მე ძილბურანიდან ძლივს გამოვერკვიე,სიზმარში ვტიროდი თურმე და ძალიან შეშინებული ვიყავი.
-სანდრო რაა მოხდა?
ვეკითხებოდი სანდროს ტირილით.
-დამშვიდდი ყველაფერი კარგადაა.
სანდრომ წყალი მომიტანა,და ძლიერ ჩამეხუტა.
-უბრალოდ სიზმარი იყოო?
-კი მხოლდ სიზმარი იყო.
-ხომ არ მატყუებ?
-არა არ გატყუებ. მიდი დაიძინე არაფერი არ მოხდება.
დამესიზმრა სანდრო რომელიც კვდებოდა,რომელიც ხელებში ჩამაკვდა ! არ მინდა ასე მოხდეს არ მინდა ! არ მინდა ისევ ისეთი ტკივილი გადავიტანო როგორიც ჩემი ძმის სიკვდილზე გადავიტანე.აღარ მინდა რომ ჩემთვის საყვარელი ადამიანები იღუპებოდნენ.მაგრამ ჩემთვის ხომ სანდრო არაფერს არ ნიშნავს? თუ ნიშნავს? არ ვიცი ! ყველაფერი მერევა და ვერაფერს ვერ ვაანალიზებ ! მაინცდამაინც სანდრო რატომ დამესიზმრაა? იქნებ ეს ბედისწერაა? მას ხომ ვერავინ ვერ შეაჩერებს ! მისი შეჩერება არავის არ შეუძლია ღმერთის გარდა ! იქნებ მომავალში ასე მოხდება? არ მინდოდა ამ ყველაფრის დაჯერება მაგრამ ეს ყველაფერი რეალობას ემსგავსებოდა. ნელ-ნელა მე და სანდრო ერთმანეთს ვუახლოვდებოდით,იქნებ ეს გაფრთხილება იყო? მაგრამ ვიცი რომ არაფერი არ მოხდება !
-სალომე დამშვიდდი არაფერი არ მოხდება.
-დამპირდი რომ ყველაფერი კარგად იქნება.
-გპირდები !
ამის შემდეგ ვეღარ დავიძინე,მხოლოდ ვუყურებდი იმას თუ როგორ იძინებდა სანდრო.როგორ წყდებოდა რეალურ სამყაროს და როგორ გადადიოდა სადღაც შორს. ეს ისეთი არარეალური იყო ! ყველაფერი ერთ ზღაპარს გავდა.იქნებ ერთ დღეს მართლა გამეღვიძა და ეს ყველაფერი სიზმარი ყოფილიყო? ყველაზე კარგი სიზმარი. მაგრამ ვიცოდი რომ ეს რეალობა იყო,რომელსაც ვერ გავექცეოდი ! შეიძლება გავქცეოდი მაგრამ მე არ მინდოდა ამ რეალობისგან წასვა. რატომ? არ ვიცი ! უბრალოდ არ მინდოდა. რამდენჯერ მიოცნებია იმაზე რომ გავქცეოდი ჩემს ბედს,ზოგჯერ ვცადე კიდეც მაგრამ ვერსად ვერ დავემალე,ახლაც ასეაა. ვინ წარმოიდგენდა რომ ერთ დღეს მე სანდროს ''შეყვარებული'' ვიქნებოდი და ერთ საწოლში ვიწვებოდით? ამას მხოლოდ ოცნებებში თუ წარმოვიდგენდი. პარიზი ჩემი ოცნების ქალაქი,სიცოცხლით აღვსავსე ! სიყვარულით გაჟღენთილი ! ვინ წარმოიდგენდა რომ ერთ დროს ასე სერიოზულდ ვიფიქრებდიი? სხვა დროს რომ სიყვარული ეხსენებინად ალბათ სიცილით მოვკვდებოდი მაგრამ ახლა სულ სხვანაირად ვფიქრობ, ვცდილობ არ შევიყვარო,მაგრამ მგონი მიყვარდება,ვცდილობ არ ვიფიქრო მაგრამ მგონი მეფიქრება, ვცდილობ შევეგუო მაგრამ მგონი ვერ ვეგუები ! ეს ხომ მწარე რეალობააა !


დილით ხმაურმა გამაღვიძა,თავიდან ვერ მივხვდი სად ვიყავი ან რა მინდოდა ამ ოთახში მაგრამ შემდეგ ყველაფერი გამახსენდა. 
-ბოდიში არ მინდოდა შენი გაღვიძება. 
-ასე ადრე რატომ ადექი? 
-ისე რომ იცოდე 12 საათია. 
მე საათს დავხედე და მივხვდი რომ დილა აღარ იყო ამიტომ უცებ წამოვხტი. 
-სანდრო შეგიძლია ცოტახანი გახვიდე? უნდა ჩავიცვა. 
-უი სულ დამავიწყდა,აუზზე მივდივართ. და მოემზადე. 
-აუზზე რა მინდა? 
-რა უნდათ ხოლმე ნეტა? 
-კარგი მოვემზადები.
სანდრო გავიდა თუ არა ოთახიდან დავფიქრდი რომ მე სანდროს ყველაფერს ვუსრულებ ! რასაც მეტყვის ყველაფერს ვუგონებ ! რაში მჭირდება მაგისი მითითებები მე რას ჩავიცვამ და სად წავალ.მაგრამ ახლა ხომ ნათქვამი მქონდა რომ აუზზე მეც წავიდოდი ამიტომ წაყოლა მომიწევდა.კუპალნიკები ჩავიცვი,ჩემი ნივთები ჩანთაში ჩავალაგე და ოთახიდან გავედი. 
-ცოტახნით დამელოდე მეც გამოვიცვლი,და ერთად წავიდეთ. 
-მომიწევს დალოდება რადგან არ ვიცი საით უნდა წავიდე. 
სანდრო სწრაფად შევიდა ოთახში მაგრამ ძალიან დააგვიანა,გეგონება პატარძალი ყოფილიყო და მორთვა ჭირდებოდა. მე სანამ სანდრო გამოვიდოდა ისიც კი მოვასწარი რომ ჩემი ნომრიდან კოლიდორის ბოლომდე რამდენი ნაბიჯი იყო ის გამეზომა,ამით რომ დავიღალე შემდეგ ასკინკილა დავიწყე ხტუნაობა,ამ დროს კი ერთ-ერთი ნომრიდან ვიღაც მოხუცი კაცი და ქალი გამოვიდნენ.მე კიდევ გიჟივით ვხტუნავდი ! ამხელა გოგო რამ გამაგიჟა ! მაგრამ ზოგჯერ ბავშვობა მინდება,მაშინ ხომ არანაირი კომპლექსი არ მქონდა,ახლა კი სულ რაღაცას უნდა ერიდებოდე,მაშინ გეპატიებოდა რომ პატარა იყავი.ახლა ასე რომ დაიწყო ყველა გიჟს გიწოდებს,მერე რა რომ გავიზარდე, ჩემი გული არ გაზრდილა ! მე ძალიან შემრცხვა იმ მოხუცების,გავუღიმე და ჩემი ოთახისკენ გავიქეცი. მაგგრამ კარები დაკეტილი იყო. 
-საანნრროოოოოოოოოო ! მალეე რაა. 
-მოვდივარ. 
ძლივს ეღისრსა გამოსვლა ვაჟბატონს.ჩვენ პირველ სართულზე ჩავედით,საიდანაც აუზზე მოვხვდით. სანამ შევიდოდით რაღაც ბარათი ,მოგვცეს რისი მეშვეობითაც აუზზე შევიდოდით სხვა დროსაც. სანდრომ უკომპლექსოდ გაიხადა ტანსაცმელი,მაგრამ მე ვერ ვბედავდი.ახლა სანდროს მაგივრად სხვა რომ ყოფილიყო ეგრევე გავიხდიდი მაგრამ სანდროსი მერიდებოდა. მაგრამ ასე დგომასაც არ ვაპირებდი,მეც გავიხადე და სანდროს შევხედე. 
-რა გაშტერებული მიყურებ? 
-შენ მიყურებ გაშტერებული მე კი არაა ! 
ყურადღებაც არ მომაქცია,წავიდა და წყალში ჩახტა. მეც არ დავაყოვნე და წყალში ჩავედი. საკმაოდ კარგად ვცურავ ! ოოუუუუ არააა ! სანდრო მოდის ჩემთან. 
-მოდი შევეჯიბროდ. უუფფ რა კარგია,მე მეგონა ჩამაყვინთებდა. 
-და რაზეეე? 
-შენ რაზეც გინდა. 
-ოოოო რა თავს მიდებ მითხარი რაზე გინდა და შევეჯიბროდ. 
-რაზე დაა... ვინც წააგებს დივანზე დაიძინებს.მოსულაა? 
-მოსულაა. 
მუშტები მივარტყით ერთმანეთს,სანდრომ ერთ ბიჭს სთხოვა რომ სამამდე დაეთვალა,მართალია ფრანგულად ითვლიდა მაგრამ მაინც გავიგე როდის თქვა სამი. აი აქედან დაიწყო შეჯიბრი.არ მინდოდა სანდროს მოეგო და მერე ამაზე დაეწყო სიცილი,და საერთოდ არ მინდოდა იმ პატარა დივანზე ძილი ! ამიტომ რაც შემეძლო სწრაფან ვცურავდი.როგორც ჩანს მე მოვიგე,რადგან მე მივედი პირველი.აჰაამმ ! ძალიან კარგიაა,დღეს ჩემს გემოზე დავიძინებდი.სანდრო დაბღვერილი სახით მოვიდა ჩემთან. 
-კარგი მარტო დღეს დავიძინებ დივანზე ! 
-ხო აბა რას იზამ,თუ თავი არ გქონდა რაღას მეჯიბრებოდი. 
-შენც მოგიწევს მაგ დივანზე ძილი. 
-იოცნებეეეეე ! 
აუზიდან რომ ავედით შევედით მასაჟის ოთახში,სადაც სპეციალისტები გველოდებოდნენ. შევედი თუ არა ვიგრძენი სასიამოვნო სურნელი. თან ძალიან თბილი გარემო იყო.დიზაინი ისე იყო შერჩეული რომ ადამიანი აქ ნამდვილად განიტვირთებოდა.მე ავირჩიე შოკოლადის მასაჟი,თან მინდოდა გამესინჯა მართლა შოკოლადს მისვამდნენ თუ არა,მაგრამ ვერანაირად ვერ ვახერხებდი,ზურგიდან ხომ არ შევჭამდი. მე ყველაფრისგან გავითიშე, სადღაც წავიდა სალომე,ის იმ დროს აღარ არსებობდა. როცა ყველაფერს მოვრჩი ისევ ნომერში ავბრუნდი,ახლა არც ჩხუბის თავი მქონდა არც არაფერი. 
ოთახში რომ შევედი სანდროს ეძინა,თავიდან მეგონა რომ მატყუებდა.მაგრამ შემდეგ შევამოწმე,ხან ფეხზე მოვუღუტუნე ხან ვუჩმიტე,თურმე ძინებია,ამიტომ თავი დავანებე. მაგრამ აქ ძილის გულითვის ჩამოვიდაა?! ისეე საქართველოშიც დაიძინებდაა ! ამ დროს კარებზე ვიღაცამ დააკაკუნა,ფრანგულად მელაპარაკებოდა მაგრამ ვერაფერი ვერ გავიგე,ინგლისურიც არ იცოდა რომ რამე მეთქვა,ამიტომ ისევ სანდრო უნდა გამეღვიძებინა. 
-საანნრროოო. 
-.................... 
-ოოეეეე ადექიი დროზე ! ვიღაცაა მოსული და ფრანგულად ლაპარაკობს. 
როგორც იქნა სანდრო ავაგდე,თბემი ''ყალყზე'' ქონდა სახე დასიებული. მე რომ შევხედე შემეშინდა და იმ ვიღაცას რა ეგონებოდა.როგორც გაირკვა სადღაც გრან პალეში მივდიოდით,პარიზის ღირშესანიშნაობა ყოფილა !