ვერ გიტან (3)

ერთი ჩვეულებრივი დილა გათენდა,ისევ გავემზადე და უნივერსიტეტში წავედით,იქიდან კი სასაფლაოზე ავედით გიგას ყვავილებ ავუტანეთ,საფლათან ჩავიკეცე და ყვავილების თაიგული საფლავის ქვას გვერდით დავუდე,სემდეგ მის სურათს ვაკოცე პატარ ცრემლი გადმოგორდა სახიდან და საფლავს დაეცა,რომ ვხვდებოდი ვეღარ ვჩერდებოდი იქ წამოვდექი და სახლისკენ წავედი,სასაფლაოს რომ გავცდი ვგღზნობდი ვიღაც მომყვებოდა,მივიხედე მაგრამ ერთ ერთი პიროვნების საფლავს ამოეფარა,მე ისევ განვაგრძე გზა და ისიც მომყვებოდა,უეცრად უკნიდან ხელის სხება ვიგრძენი და რომ მივბრუნდი შოკში ჩავარდი და ბოლო ხმაზე ვიყვირე
-გიგა?და ცრემლები წამომცვივდა,მან ხელი ამაფარა და მემუდარებოდა ნუ ყვირიო,მე კი შიშმა უფრო ამიტანა და თავს ვერაფრით ვაკონტროლებდი,ნუთუ ცოცხალია ყველაფერმა ერთიანა გაიელვა,რომ მიხვდა აღარ ვიყვირებდი სახიდან ხელი მომაშორა
-შენ შენ,მკვდარი ხარ,მოჩვენება ხარ ხომ მითხარი
-არა მე არ ვარ მკვადარი და არც მოჩვენებდა ვარ გიგა ვარ ცოცხალი და სახსალამათი
-არა ახლა შენს საფლავზე ვიყავი ანდრო შენ ხარ და მეკაიფები ხომ?
-არა ანდრო არ ვარ გიგა ვარ შენი კლასელი
-ვერ ვიჯერებ ნუთუ ცოცხალი ხარ
-კი ცოცხალი ვარ,ბედნიერება, სიხარული ,მწუხარება ,ყველაფერი ერთიანად მომაწვა,მაგრად მიმიხუტა და მთლიან ხასე მიკოცნიდა
-მიყვარხარ
-კი მაგრამ თუ ცოცხალი იყავი აქამდე სად იყავი რატომ გვატკინე ყველას გული, ამიხსენი,რატომ ან სენი ძმა არ გეცოდებოდა ან მე ან ლიზი და ყველა მითხარი ასე რატომ გაგვიმეტე
-მაპატიე და გპირდები ყველაფერს აგიხსნი,გთხოვ ჩამეხუტე იცი როგორ მომენატრე?
-იცი როგორ გვატკინე გული?
-ვიცი და ბოდიში დაგთხოვ რომ მაპატიო,მაგრად ჩამიხუტა თითქოს ეშინოდა არ გამექცესო,ხელებს თმაზე მისმევდა მეალერსებოდა,ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა ჩემს თავს ტელესერიალი ეგონებოდა ადმინიას უვებ მკვადარი გაცოცხლდა არ მესმოდა მისი ეს საქციელი ვერაფერ გამართლებას ვუძებნიდი ამას,თან მწყინდ ათან მიხაროდა რომ გიგა ცოცხალი იყო ისევ ვგღზნობდი მის სხებას სითბოს გულისცემას,თვალებს რომელში დიდი ტკივილი ისახებოდა და ამავდროს დიდი სიხარულიც ჭინკები აქეთ იქით დახტოდნენ აღნიშნავდნენ უხაროდათ ერთ ამბავში იყვნენ მისი თვალებიდა ბრწყინვალება სჭვიოდა,ნელნელა შუქი მთელ მის ტანს მოედო,და სახის კანმა ბრჭყვიალი დაიწყო,ვგრძნობდი მის ყოველ შეხებას

გთხოვ გამოფხიზლდი არ წახვიდე,გემუდარები არ დამტოვო,გესმის გამოფხიზლდი მოდი აზრზე,
არა ღმერთო ოღონდ ეს არა,გულს ნუ გვტკენ გთხოვ არ დაგვტოვო,მოდი გონს შენ ძლიერი ხარ არ მოკვდები გესმის?
ტასო გთხოვ,ხმა უფრო და უფრო იმატებდა მესმოდა ლიზის განწირული ხმა მაგრამ თვალების გახელა მიჭირდა,მის შეხებას ვგრძნობდი მაგრამ ვერაფერს ვაკეთებდი უგონოდ ვიწექი,შემდეგ ანდროს სხება ვიგრძენი,ხელში ამიყვანა და მანქანასი ჩამსვა,გიგა თანდათან ქრებოდა,ვეღარ ვგრძნობდი მის შეხებას,არ მინდოდა მისი დატოვება მაგრამ მომიწევდა,სხივმა შეისრუტა ჩემი ცხოვრების ნაწილი და მეც თვალები გავახილე,ლიზიმ რომ დამინახა სიხარულისგან აღარ იცოდა რა ექნა
-ვაიმე ტას,
-რა მოხდა?
-მანქანა დაგეჯახა,ნუ ხელავ ახლა მალე ვიქნებით საავადმყოფოში და ყველაფერი კარგად იქნება,და ისევ დავკარგე გონება,გონს რომ მოვედი პალატაში ვიწექი ლიზი და ანდრო პალატის სავარძელზე ისხდნენ და რომ გამოვფხიზლდი ლიზი მომვარდა
-როგორ ხარ?
-კარგად, მშვიდატ,და გავუღიმე
-რამე ხომ არ გინდა წყალი წვენი
-არა მადლობა ანდრო არფერი არ მინდა,შეგიძლიათ მითხრათ რა მოხდა გიგა სადაა
-გიგა?გიგა ხომ აღარაა ცოცხალი დაგავიწყდა?
-არა ის ცოცხალია ემ ვნახე სასაფლაოდან რომ მოვდიოდი,
-არა არ არსებობს შენ როდესაც უნივერსიტეტიდან გამოხვედი მანქანა დაგეჯახა და ძლივს გადაურჩი სიკვდილს
-მე მართლა ვნახე გიგა, მან მითხრა რომ ცოცხალია,ლიზის და ანდროს სახეზე გაოცება გამოეხატათ და გაკვირვებულები მიყურებდნენ
-შენ სიზმარი ნახე,ეგ მეც ვიცოდი მაგრამ არ მინდოდა ეს მართლა სიზმარი რომ ყოფილიყო,გიგასთან მინდოდა,თვალები დავხუჭე რომ ისევ მენახა ცვხუტებოდი მაგრაამ ეს შეუძლებელი იყო
***
რამდენიმე დღეში საავადმყოფოდანაც გამომწერეს და ყველაფერი განახდა,უკვე აღარც ის სიზმარი მახსოვდა,უნივერსიტეტშიც ყვეაფერი ჩვეულ ფორმას დაუბრუნდა,ანდროს ეშინოდა კიდე არფერი მოუვიდესო და მე დ ალიზი მანქანით დავყავდით სადაც არუნდა წავსულიყავით,

რვა მარტის დილა გათენდა,მე და ლიზი როგორც მარტო სულები ერთმანეთს მივულოცეთ სმსებით და თავები დავიპატიჟეთ რესტორანში,ანდროსაც მივწერეთ და სიამოვნებით დაგვთანხმდა,რომ მოვიდა გაოცებისგან პირი დამრჩა ღია,ორი დიდი ვარდების თაიგული ეჭირა
-მანდილოსნებო დღეს გულიაობთ
-კი ვგულიაობთ,და გავიკრიჭე,ყვავილები გამოვართვით და მაგიდას მივუსხედით
-ოფიციანტ,დაუშტვინა ანდრომ და ოფიციანტიც მოვიდა
-გისმენთ რას შეუკვეთავთ
-ორი ბოთლი შავი ღვინო,და რამე მსუბუქი
-კარგით ახლავე და წავიდა,რამდენიმე წუთში შეკვეთაც მოვიდა
ანდრომ ღვინო შამპანიურის ჭიქებში ჩამოასხა
-აბა ქალაბატონებო დაგლოცავთ ჩემი უბრალო სიტყვებით,მაგრამ წრფელი გულით ყველაფერი საუკეთესო,და მუდამ ბედნიერს და გახარებულებს გხედავდეთ,და ჭიქები მივუჭახუნეთ,მერე ვახტანგურიც დავლიეთ,მოკლედ მაგრად გამოვთვერი და სახლში რვიანების ხაზვით მივედი:დ
დილით რომ გავიღვიძე თავი საშინლად მტკიოდა,ლიზაც ჩემთან დარჩა,და გვერძე მწოლმა დააჭყიტა თვალები
-ვაი თავი,ამოიკვნესა და ისევ დახუჭა თვალები,ერთი ორი დაიჭყანა და წამოდგა
-არა რა ბოლო ჭიქა არ უნდ ადამელია
-ვინმე ნაბეგლავზე ცავიდეს ლა
-შენ ლაპარაკი დაგავიწყდა?
-ალა მე თავი მტივა და რამდენიმე ასოს ვტოვებ
-კაი ხო,შენ ჩადი რა მე მეძინება,და თავით დავემხე ბალიშზე
-აუ რა გეძინება აეგდე და ცადი მაღაზიაში,ნაბეღლავი მინდა
-შენ გინდა მე კიარა
-აუ სენ ხო კაცს არ გამოადგები ლა,ბუზღუნით ამოიცვა შარვალი, კედები და ოთახიდან გავიდა,რამდენიმე წამში ტელეფონი აბზუილდა
-ხო ანდრო
-როგორ ხართ?
-არაგვიშავს შენ?
-რავი პახმელიაზე ვარ
-ნუ ჩვენც სადღაც ეგრე
-დღს რამე გეგმები ხომ არ გაქვთ
-არა რაიყო?
-არა მე მაქ და მეთქი თქვენც ხომ არ გაქვთ
-დედა გავიცინო?
-კაი ხო,მართლა დღეს ჩემი ძმაკაცის ვახუშტას იუბილეა და მთხოვა შენი მეგობრებიც წამოიყოლეო თან გაგაცნობთ,ჰა რას იტყვით
-კაი აზრია ლიზი მაღაზიაშია და რომ ამოვა მასაც ვკითხავ და რომ გადავწყვეტთ შეგატყობინებ
-კაი იცოდე მაინც 6 საათზე უნდ ავიყოტ იქ
-ოკ კაი ახლა უნდა წავიდე კარგად
-კაი კარგად,დამემშვიდობა და ტელეფონი გავთიშე,ოთახში ორი ნაბეღლავის ბოთლით ლიზი შემობლაყუნდა
-ვინ იყო?
-ანდრო დღეს მისი ძმაკაცის დაბადების დღე ყოფილა და დაგვპატიჟა,წავიდეთ?
-კი რატომაც არა

6 საათი ახლოვდება და მე და ლიზი გამოპრანჭულები ველოდებით ანდროს სმსს და აი მოვიდა ნანატრი სმსი
-მოვედი ჩამოდით,ჩანთებს დავავლეთ ხელი და გარეთ გავედით
-დედა რა ლამაზები ხართ
-ვაიმე მადლობთ,შევიფერე და გავუღიმე
ორ წუთში უკვე ვახუშტას სახლთან ვიყავით სადარბაზოდან მაღალი ყავისფერ თმიანი ოდნავ კუნთა ტიპი გამოვიდა,ალბათ ვახუშტაა,უცნობი მოგვიახლოვდა,ლურჯი თვალები შემოგვანათა ანდრო გადაკოცნა და მოგვესალმა
-ვახუშტ გაიცანი ესენი ჩემი მეგობრები არიან,ტასო და ლიზი
-სასიამოვნოა გოგოებო მე ვახუშტი,და გაიკრიჭა,ანდროს გარეგნობით ვრ ჯობდა მაგრამ არანაკლებ სიმპატიური იყო
-ლიზი?
-......
-ლიზი გამოფხიზლდი,ხელი ვკარი და ძლივს მოვიყვანე აზრზზე
-დედა რა საყვარელია,მიჩურჩულა ყურში
-ხო რავი,
-კარგით გოგონებო აქეთ წამობრძანდით,წინ გაგვიძღვა ვახუშტი უკან კი ანდრო მოგვყვებოდა
სახლში რომ შევედით ყველა ცეკვავდა მაგრამ ჩვენ დანახვაზე გაჩერდნენ და ღიმილ ნარევი სახით მოგვაცქერდნენ
-განაგრძეთ,შესძახა ვახუსტიმ და მათაც განაგრძეს გართობა,სახლის კედლებს ნახატები ამშვენებდა და ლამაზი დეკორაციები თაროებზე,თბილი გარემო ტრიალებდა,იქვე კითხეში ცამოვსხედით და ვახუშტამ სასმელი მოვიტანა მისაყოლებლით(ჩიფსი და არაქისი)მერე ლიზის გვერდით მიუჯდა და ნეტა გენახატ ლიზი ლამის გაიპარა,მე კი ანდრო მომიჯდა და მთელი საღამო ვჭუკჭუკებდით,მე და ანდრო მათზე ვღადაობდით ჩვენ აღარც გვაქცევდნენ ყურადღებას თავისთვის ტლიკინებდნენ,ჩახუთულობა იყო და აივანზე გავედი ცოტახნით ანდროც გამომყვა,აივნის ერთ მხარეს დადგა და სიგარეტი გააბოლა,მე ალერგია ამქვს სიგარეტზე და ხველება ამიტყდა,სწრაფად ჩააქრო და ნამწვავი გადააგდო
-კარგად ხარ?
-კი,მაგის სუნზე ალერგია მაქვს
-აა არ ვიცოდი,და ხელი გადამხვია,ტანში სასიამოვნოდ დამიარა და დაღლილი მას მივეყრდენი
-არ შევიდეთ
-არა შენ თუ გინდა შედი
-არა მარტო ხომ არ დაგტოვ
-ოჰო
-ჩემი ბოთე
-ჩემი შტერი,და უფრო ახლოს მოიწია
-ჩემი ბატი
-ჩემი ინდაური
-ჩემი ნახევარქათამა
და ტუჩებში მეძგერა,ამას არ მოველოდი საოცრად გამაჟრიალა,ეს ენით აუხწერელი განცა იყო მე ხომ პირველად ვაკოცე ბიჭს,არ შევეწინააღმდეგე რადგან ალბატ ეს მეც მინდოდა,წელზე ხელი სემომხვია და მაგრად მიმიხუტა,მაგრამ მყუდროება დაგვირღვია ვიხაცის განწირულამ კივილმა