ბედის ირონია (სრულად)
8 399 ნახვა
გამარჯობა მე ანასტასია ახალკაცი ვარ 18 წლის სკოლას ვამთავრებ და რომ იტყვიან გადარბენები მაქვს ჩემი იდოტი ძმა კიდევ არაფეერს მაცლის .დედ მამა სად მყავს? ისინი უკვე 5 წელია ამერიკაში არიან მამაჩემი ბიზნესის გადამკიდე წელიწადში ერთხელ თუ ჩამოვლენ ჩვენც მივდივართ ხოლმე... მეორე ნახევარი მყავს ჩემი ნიკა როგორ მიყვარს უკვე 3 წელია ერთად ვართ ოჯახმაც იცის ..
–ნიკაკოო დღეს როდის ამოხვალ ჩემთანნ ??
–ჩემიი ფერია დღეს ვერანაირად არ მცალია.როგორ ხარ ? (არ გცალია ხო ?)
–ცუდად
–რატო რა გჭირს გაცივდიი ხო ?
–მგონი
–ხომ გითხარი თბილად ჩაიცვი თქო ? მოსაკლავი ხარ ანა მოსაკლავი მოვიდვარ რა წამოგიღო რომელი წამალი ? სიცხე გაიზომე ხო ? ჭამე ?>
– ნიკაკო ნიკაკოო რა წამომიღო და დიდი დათუნია
– გოგო წამალი გკითხე მე დათუნია კი არა
– მე დათუნია მინდა
– კაი ხოო ..
– მიყვარხარ
– მეც პაწ
ნიკა მოვიდოდა მალე საწოლი გადავშალე თმები ავიწეწე და დავწექი . ჩემი კრეტინი ძმა სახლში არ იყო მიხაროდა ..კარებზე ზარის ხმა გავიგე მივხივდი ნიკა იქნებოდა და დავუძახე
– ღიააა
– ანნ საით ხარ?
– ჩემს ოთახში ნიკაკო
– ვაიმე ჩემი გოგო რა ფერი გადევს სახეზე , ჩემი ფერია მოდიი ჩაგეხუტო
მისიი მოახლოვება და ჩემი გათიშვა ერთი იყო სულ ასე რატო მემართებ რით ვერ მივეჩვიე უკვე 3 წელია მის სიახლოვეს , ნიკას სიცილი აუტყდა
– რა გაცინებს?
– არაფერი
– დათუნია სადა
– მოიცადე
ნიკა გავიდა და ჩემხელა დათუნია შემოიტანა ოთახში
–ნიკაკოო ჩემიი ბიჭიი როგორ მიიყვარხარრ უნდა გაკოოცოო
მოვიდა და მხურვალედ ვაკოოცე
–ნიკა რა საქმე გქონდა?
–აღარაფერი უკვე, წამლებიი მოგიტანე
–არ მინდა წამლები
–ანა !!მოგხვდება
–არ მინდა წამალი .. მოგატყუე
–რა მომატყუ
–ცუდად ვარ თქო
–რატო შე დამპალო გამისკდა გული.
–არ მოდიოდი მე კიდევ ძალიან მომენატრე .
–ეგრე თუ გინდოდა ჩემი ნახვა ვერ მითხარი?
–კაი ხო ახლა .დღეს სად წავიდეთ?
–სადაც შენ გინდა
–დღეს ნინის დაბადების დღეა და იქ წავიდეთ
–წავიდეთ .რომელზე?
–7ზე
–კარგი მოდი ჩემთან
მივედი და მაგრად ჩავეხუტე მან კი ისევ ისე მაკოცა როგორც იცის ხოლმე
–ახლა წავედი და 7ის ნახევარზე აქ ვარ
–კარგი
–მიყვარხარ
–მეც
–წავედი
–წადი
–ჯერ გაკოცო
მეც მივედი და ვააკოცე –წადი ახლა
–მივიდავრ
ნიკა გავიდა კომპი ჩავრთე მუსიკებს ხმამაღლა ავუწიე და სახლის დალაგება დავიწყე კარებზე ზარის ხმა გავიგე და კარებისკენ წავედი ფეხი მტვერსასრუტის შნურს წამოვდე და იატაკზე მოვადინე ტყაპანი ჯერ როდის ავდექი და მერე კარები როდის გავაღე
კარებში მაღალი სიმპატიურიი ცისფერთვალება გრძელი თმებით ჩემს ნიკაკოს მაინც ვერ ჯობია .დგას და დებილივით მიყურებს გამწარებული თვალებით
–გისმენთ
–მისმენთ ? მუსიკის ხმა მაწუხებს და მერე რომ ვაკაკუნებ ამდენხანს არ უნდა გამიღო კარები ?
–ააპ აპპ მოიცადე მე თუ მინდა სულ არ გაგიღბ კარებს ახმახ გაიგე?? და რაც შეეხება როდისაც მინდა და რაც მინდა იმას გავაკეთებ ეგ შენი საქმე არა / რამე არ მოგწონს?დარეკე და განაცხადე ახლა კი აბა დავაი აქედან
–გოგონი წყნაარად იცი ვინ ვარ ?
– ვინ ხარ დავაი აქედან
კარები მივაჯახუნე და სიცილი ამივარდა რა მაცინებს ფეხი მოკლედ სახლი დავალაგე უკვე 5 იყო და მზადება დავიწყე , შავი მოკლე ზურგზე ამოღებული კაბა ჩავიცვი ასევე შავი მაღალი ფეხსაცმელი შავი ჩანთა მსუბუქი მაკიაჟი .. აქსესურები და მზად ვარ .. კარებზე ნიკამაც დააზარუნა კარებისკენ წავედი და გავაღე ნიკა დებილივით იდგაა და მიყურებდა
–ვაააუუ ანასტასია რა ლამაზი ხარ ,, მოდიი ჩემთან
მივედი და მაგრაად ვაკოცე
–შენ ფრთხილად ჩემი თავი არ მოგტაცონ
– ბებიამაგათისამა
– წავედით?
– აბა რაა
ნიკას მანქანაში ჩავჯექით და წავედით ნიკა ჩვეულებრივზე სწრაფად მიდოდა რამდენჯერმე ვთხოვე შეენელებინა მაგრამ მამშვიდებდა ნუ გეშინია ,,
–ნიკაააა ფრთხილად . თვალებში სიბნელე ჩამოწვა.
თვალები თეთრ ოთახში გავახილე წინ ჩემი დედა მამა და ჩემი ძმა იდგნენ, დედს და მამას დანახვა ისე გამიხარდა სულ დამავიწყდა მეკითხა სად ვიყავი .
–დე მაა ? როდის ჩამოხვედით ? როგორ ხართ?
–1 თვეა აქ ვართ .
–1 თვე? (ყველაფერი გამახსენდა ავარია )
ნიკა ნიკა სადა ? ხომ კარგადა?
–ნიკა აღარაა ანა
–მატყუებთ არა ის არ მოკვდებოდა, მატყებთ ნიკა ნიკა
ჩემი წივილი მთელ საავადმყოფოში ისმოდაა
–გთხოვ დაწყნარდი ანა
–არა ნიკა მანახეთ, ნიკას ნახვა მინდა მისი ნახვა მინდა თუნდაც უკანასკნელად
–ის 1 თვეა მოკვდა ანა
–არაა მისი ნახვა მინდა დედა გესმის მისი, ის არ მომკვდარა არ დამტოვებდა, ის დამპირდა რომ არასდროს დამტოვებს ..
1 კვირა ისე გავიდა არავის არ გამოვლაპარაკებივარ. ნიკა აღარა ეს ჩემთვის დაუჯერებელია ის მოკვდა მომატყუა . საავადმყოფოდან გამწერეს სახლში მივედი ჩემს ოთახში ავედი დავწექი და ტირილი დავიწყე. ჩემი და ნიკას ფოტო დავინახე ავიღე და ლაპარაკი დავიწყე .
ნიკა ძალიან მენატრები, ძალიან მაკლიხარ , მენატრება ის დრო კალთაში რომ ჩამისვამდი და თავზე მკოცნიდი ის გასული 3 წელი მენატრება . ნეტავ დროის უკან დაბრუნება შემეძლოს არ წავიდოდით ნინისთან . ჩემი ბრალია რაც დაგემართა ჩემი არ უნდა წავსულიყავით ..
ოთახში ნინი შემოვიდა მისმა დანახვამ თითქოს ტკივილი შემიმსუბუქა
–ჩემი ანა ჩემი გოგო
–ნინი ნინი ის აღარა დამტოვა წავიდა , იცი როგორ მენატრება?
–ვიცი ვიცი პატარა დამშვიდდი .. ის შენთანა არ წასულა ახლაც შენს გვერდითა, მას არ მოეწონებოდა ამ დგომარეობაში შენი ნახვა
–არ შემიძლია არა ნინი მასთან მინდა , ნიკა მჭირდება ჰაერივით მჭირდება. წამიყავნე მასთან ნინი გთხოვ მაჩვენე სადაა ჩემი ნიკას საფლავი.
–წაგიყვან წაგიყვან ოღონდ ახლა დაიძინე.
–დამპირდი რომ წამიყვან.
–გპირდები ,ახლა დაიძინე.
ბალიშზე თავი დავდე მაშინვე დამეძინა .. თვალები რომ გავახილე უკვე ღამე იყო ისევ ცრემლები ისევ ის ტკივილი , მინდა დავიძინო და აღარ გავიღვიძო ასე ხომ შენთან ვიქნები ნიკაკო ჩემო ნიკაკო..
მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭია , იმ დორს ვიხსენებდით ჩემს ქუჩაზე ერთად რომ მოვიდიოდით, სკოლიდან რომ მაცილებდი, მიჭირს ძალიან მიჭირს ნიკა გთხოვ წამიყვანე შენთან .დილით 12 ზე ნინი მოვიდა ტანსაცმელი ამირჩია „შავები“ და ნიკას საფლავზე წამიყვანა იქ რომ მივედი გული ცუდად გამიხდა საფლავს მივვარდი და მის ქვას მაგრად ჩავეხუტე
ნიკა ადექი ამ ცივ მიწაში რა გინდა წამოდი გთხოვ წამომყე აქ არ დარჩე არა ძალიან გთხოვ ,, შენ ხომ სიცივეს ვერ იტან .. ხომ პირდებოდი სულ ერთად ვიქნებითო ხომ მპირდებოდი ? მენატრები ძალიან მენატრები ნიკა. სულ სულ შენ მეყავრები ყოველთვის არასდორს დაგივიწყებ ჩემო ნიკაკო. .მიწას მივეკარი და აღარ ვცილდებოდი
ანა ადექი წავიდეთ უკვე გვიანია
–უთხარი ნინი წამოვიდეს
–ის ჩვენთან აღარა ანაა , ის შენს გვერდითა რაც მთავარია და არასდროს დაგტოვებს,,წამოდი წავიდეთ .
ნინისთან მივედი და მაგრად ჩავეხუტე .
სახლში მისულს ჩემი ძმა კარებსი შემეჩეხა როგორ მომნატრებია ლევანი (ჩემი ძმა) უსიტყვოდ მოვიდა და მთელი ძალით ჩამიხუტა აი აი რა მჭირდებოდა მისი სითბო მისი მხარდაჭერა ამ მტკივნეულ მომენტში . ლევანი და ნინი გვერდიდან არ მცილდებოდნენ მაგრამ მე ის ის მენატრებოდა ჩემი ნიკა ,როგორ მჭირდება და მაკლია მისი ღიმილი მისიი გამოხედვა და ის სიტყვები „ სულ ერთად სამუდამოდ“ .რატომ რატომ მოხდა ასე ღმერთო მე ხომ ის ასე ძალიან მიყვარს რატომ გამწირე ამ ტანჯვისთვის?
უკვე 2 კვირა გავიდა სულ ნიკას საფლავზე ვარ მის ქვას და ცივ მიწას ვეფერები . ერთხელ იქაც კი მეძინა დილით ჩემმა ძმამ მომაგნო და სახლში წამიყვანა ..დედა გიჟათა მეცოდება მაგრამ არ შემიძლია მოვაჩვენო რომ გადავიტანე გადავიტანე ჩემი ნიკაკოს დაკარგვა ეს შეუზლებელია ამას ვერასდროს შევძლებ ვერასდროს.
შავები არ გამიხდია და არც ვაპირებ , სახლიდან გავედი და იმ ადგილისკენ წავედი სადაც მე და ნიკა დავდიოდით სახელიც კი დავარქვით „ ჩვენი სიყვარულის ადგილი“ იქ მისულს სევდა უფრო შემომაწვა და მწარედ ავტირდი მიწაზე დავეცი და ხმამაღლა ნიკას სახელს ვკიოდი .ოღონდ ახლა აქ შენ იყო ჩემს გევრდით ნიკა გთხოვ ნიკა .. მთელი დღე იმ ადგილებში დავდიოდი სადაც ოდესღაც ფეხი დაგვიდგამს .სახლში მივედი უკვე 11 ხდებოდა კარებში დედა შემფეთა თვალები სულ ჩაწითლებული ქონდა
–სად იყავი შვილო ?
– არსად.
– გთხოვ ასე აღარ მოიქცე , სადმე თუ წახვალ ტელეფონი თან ატარე .
– კარგი.
– მიყვარხარ ანი
– მეც მიყვარხარ დე
დედა მოვიდა და მაგრად ჩამეხუტა ჩემი დედიკო როგორ გაწამებ დეე.
ოთახში ავედი დავწექი ნიკას ფოტოები თან დავიდე და ვათვალიერებდი , უცებ ერთი აზრი მომვიდა ავდექი და ჩემი და ნიკაკოს ფოტოები ოთახში გავაკრი, დავწექი და დავიძინე . დილით გავიღვიძე თვალები გავახილე და ჩემი ნიკაკო დავინახე ჩემი ნიკაკო.. კარგი ვქენი ფოტოები რომ გავაკარი ვთქვი და ავდექი მივედიი და მის ფოტოს ვაკოცე .აბაზანაში შევედი წყალი გადავივლე კაბა ჩავიცვი და გარეთ გავედი. სად მივიოდი? ტაძარში ახლა უფლის თანადგომა და მისი წყალობა ყველაფერძე მეტად მჭირდება .. ტაძარში მივედი
–ანასთასია შვილო როგორ ხარ?
–ცუდად მამაო ცუდად
–ვიცი ახლა ძალიან ცუდად ხარ,მაგრამ ძალა უნდა მოიკრიბო უფალი შენთანა, ნიკაც შენს გვერდითა ის არ დაგტოვებს ხომ იცი მას როგორც უყვარდი ?
–მიჭირს მამაო ძალიან მიჭირს
–მესმის შვილო მესმის ,უნდა გაუძლო შენ ძლიერი გოგო ხარ.
–მამაო ძალიან მინდა მონაზვნად აღკვეცა
– ანასტასია შენ ამისთვის მზად არ ხარ , ეს ასე უბრალოდ არ ხდება , შენ ახლა გიჭირს ,არ მინდა შემდეგ ინანო შენი საქციელი კარგად დაფიქრდი,
– მე ეს მჭირდება მამაო უფალთან ახლოს ყოფნა მჭირდება
– იარე ტაძარში ,წაიკითხე ლოცვები იწამე ღმერთი და უფალი სულ შენთან იქნება შვილო ჩემო .
– მადლობთ მამაო
– ეს ჩემი ვალია შვილო, გთხოვ გაკეთე ის რაც გითხარი და ნახავ როგორ გიშველის
– ნახვამდის მამაო
– დროებით ,ხვალ წირვაზე გელოდები
– მოვალ მამაო
ტაძრიდან გამოვედი თითქოს ტვირთი მომეხსნა მამაოს ნალაპარაკებმა მიშველა ,მაგრამ მონაზვმობა ისევ ისე მინდა ძალიან მინდა,წავიდე იქ სადაც მხოლოდ უფლის სიყვარულია.
სახლში მისულს არავინ დამხვდა, მამა ალბათ სამსახურშია ლევანიც, დედა სადა ?
უკვე 6 ხდება და არავინ მოდის სახლსი სად წავიდა ეს ხალხი ? ჩემს ოთახში ფანჯრის რაფაზე შემოვჯექი და ფანჯარაში ყურება დავიწყე .ნიკა? ნიკა დავინახე ფანჯრიდან ჩამოვხტი და კარებისკენ წავედი გარეთ გასულს არავინ დამხვდა, ცუდად გავხდიი ისევ წავიდა ისევ დამტოვა ისევ ისევ კარებში ჩავიკეცე და მწარედ ავტირდი ,ვიგრძენი როგორ შემეხო ვიღაცის ხელი ავიხედე და ის ცისფერთვალება მეზობელი .
–წვიმს და გაცივდები
–ეგ შენი საქმე არა ,შენ არ მოგიწევს ჩემზე ზრუნვა, ასე რომ გაიარე
–ნუ სწერვობ. მე გითხარი დალშე შენ იცი.
არაფერი არ მითქვამს ავდექი და სახლში შევედი, ჩემი ნიკაკო რატომ დამტოვე ,როგორ მენატრები ვერც კი წარმოიდგენ ჩემო ნიკაკო. ოთახშოი ვიყავი როცა ხმაური შემომესმა გავედი და დედაჩემი, მამაჩემი, ლევანი და ნინი შემოსასვლელში დგანან და მიყურებენ
–რა იყოთ?
–არ გახსოვს?
–რა უნდა მახოვდეს ლევან ?
–ეს დაქლიავდა ტო
–ლევან მოკეტე (ნინი)
–აუ ბოდიში რა ან ,, მიდი ჩაიცვი და წამოდი სადღაც მივდივართ
–სად?
–ადი მალე
ოთახში ნინი გავიყოლე ტანსაცმელი ამირჩია „წითელი“
–ამას არ ჩავიცმევ
–ჩაიცმევ
–შავები მინდა მე
–ანა
–ნინი! მე აი ის შავი კაბა მინდა
–კარგი არც ესა ურიგო.
ნინიმ გამომპრანჭა , სად მივიდოდით არც კი ვიცოდი ან რა უნდა მახოვდეს?
მამამ მანქანა რესტორანთან გააჩერა .
–თქვენ რა გაგიჟდით ? რა მინდა რესოტრანში ?
–ან დამშვიდდი დე და წამოდი გთხოვ
დედას წავყევი ყველა გადმოვიდა მანქნიდან რესტორინის კარები შევაღეთ და „გილოოოოცაავთ ანა დაბადების დღეს“
დღეს დღეს 5ივნისია? აღარც კი მახოსვდა, თვალებიდან ცრემლი წამომივიდა მივედი და ჩემებს მოვეხვიე . რაც ნიკა მოკვდა მას მერე ჩემთვის დრო გაჩერდა კალენდარისთვის არც კი შემიხედავს .
–გილლოცავ დეე
–მადლობ დე
ყველამ მომილოცა ჩემი და ნიკაკოს სამეგობრო ,როგორ მინდა აქ იყო ნიკა როგორ ,წინა დაბადების დღეს შენ ხომ ჩემთან იყავი ჩემს გვერდით, ისევ ის დრო მინდა.
უშენობის 1 თვე ნიკაკო აღარ შემიძლია უკვე უშენოდ , სიკვდილი მინდა, მეც შენთან მინდა მანდ მაღლა .. ტაძარშუ უკვე ყოველ დღე დავდივარ, თითხოს მშველის, მაგრამ შენი დაკარგვით გამოწვეულ ტკივილს ვერავინ და ვერაფერი გააყუჩებს . დღეს ნინი უნდა ამოვიდეს საყიდლებზე წავიდეთო და უარი ვერ ვუთხარი ჩემო ნიკაკო . ნიკას საფლავს არ ვცილდები სულ იქ ვარ ერთი ორჯერ დედამისიც შემხვდა, ის ისეთი განადგურებულია შვილის დაკარგვით ერთადერთი შვილსი დაკარგვით . კარებზე ზარის ხმა გავიგონე და კარებისკენ წავედი ნინი მეგონ და ვის ვხედავ ,ცისფერთვალება მეზობელი .“როგორ არ მიყვარს ეს ბიჭი“
–რა გინდა?
– შეტევაზე ნუ გადმოდიხარ პირდაპირ , შენს ძმას მოვაკითხე.
– ჩემს ძმას? ...არ ვიცოდიი თუ მეგობრობდით
– არცაა გასაკვირი.
– გამოვა ახლავე
ლევანის დავუძახე, ის და ცისფერთვალება სადღაც წავიდნენ . ცოტახანში ნინიც მოვიდა და საყიდლებზე წავედით, მთელი დღე დავდიოდით ნინიმ ქვეყანა რამ ამარჩევინა რათ მინდოდა მაინც არ ჩავიცვამდი , არცერთი იყო შავი და იმიტომ . მეგობა სხვა ფერის ჩაცმით ჩემს ნიკას ვღალატობდი . სახლში მივედით ლევანი და ის ცისფერთვალება მისაღებში ისხდნენ , მე და ნინი ჩემს ოთახში ავედით.
–სიმპატიურია
–ვინ ?
–ის მისაღებში რომ იჯდა
–არც ისე ..
–რატომ ?
–კარგი გეყოს, მოგეწონა?
–კი
–მერე წადი ახლა და ყავა მოადუღე
–მე რატო ?
–იმიტომ. მე ტანსაცმელს ამოვალაგებ მანამ
–კარგი
ნინი ოთახიდან გავიდა ,ჩემი ნიკას ფოტოს მივუახლოვდიი ვაკოცე და გარდერობი გამოვაღე, ტანსაცმელი დავალაგე ამასობაში ნინიც ამოვიდა ,
–არა ძალიან სიმპატიურია
–ოხ ნინი ნინი
–რა იყო ?
–არაფერი . წარმატებები .
–კარგი რა ზედაც არ მიყურებს , ისე მაგას მგონი შენ დაევასე
– კარგი რა ეგ სისულელეა რომც მოვწონდე მე ხომ იცი არა , ჩემი ნიკაკოს გარდა არავინ მინდა
– ვიცი ჩემო გოგო .
ნინი მოვიდა და თავზე მაკოცა .ცოტახანი ვილაპარაკეთ ,მერე დედამისმა დაურეკა და სახლში წავიდა , ის ცისფერთვალებაც წასულა უკვე . ლევანისთან მივედი და გვერდით მივუჯექი .
–როგორ ხარ?
–უკეთესად
–კარგია
–ხო, მაგრამ ძალიან მენატრება ნიკა
–ვიცი ან , მაგრამ მე ის ძველი ანა მენატრება გიჟი გადარეული ,და არა მარტო მე ყველას გვენატრება ძველი ანასტასია
–არ შემიძლია .
კარები გაიღო და დედა და მამა შემოვიდნენ
–როგორ ხართ ?
–კარგად დე შენ (ლევანი)
–ჩვენც . რაღაც უნდა გითხრათ
–რა?
–უკან უნდა დავბრუნდეთ მე და მამაშენი ,ანაც
–მე არსად მოვიდვარ
–ანა უნდა წამოხვიდე იქ გაგიადვილდება ყველაფერი
–არაფერი გამიადვილდება ,იქ ნიკას საფლავი არა და მე მის გარეშე მოვკვდები
–როგორც გინდა შვილო.
–როდოს მიდიხართ? (ლევანი)
–3 დღეში
–კარგი.
–სუფრას გავამზადებ და მოდით ჭამეთ ..
ვისადილეთ, მე ჩემს ოთახში ავედი დავწექი და ჩამძინა, ღამის 4 საათზე გამეღვიძა ავდექი ფანჯრის რაფაზე ჩამოვჯექი და ისევ ნიკა ისევ ის ჩემი ფანჯრის წინ დგას და მიყურებს. მაგრამ უცებ ისვე ქრება და უჩინარდება . რატომ მიკეთებს ასე რატომ რატომ ? მენატრები გთხოვ მოდი და წამიყვანე ან აღარასდრს წახვიდე ჩემგან გთხოვ .საწოლში შევწექი და დავიძინე ,სიზმარში ნიკა ვნახე ჩემთან იყო სულ ახლოს და მიღიმოდა იმ ღიმილით მე რომ მიყვარს .
–ნიკაკო ჩემთან ხარ ჩემთან ,.
–ან ჩემო ლამაზო გთხოვ ასე ნუ იტანჯავ თავს
–მენატრები ნიკა ძალიან მენატრები
–მე სულ შენთან ვარ ანნ სულ შენს გვერდით ვარ . არ მომწონს ასეთ დღეში რომ გხედავ, გთხოვ თავს ძალა დაატანე გაუძელი .
–წამიყვანე ნიკა შენთან მინდა წამიყვანე რა.
–არა ადრეა შენი აქ წამოსვლა.
არ წახვიდე ნიკა არა გთხოვ, თვალები გავახილე და მხოლოდ მისი სურათები ის აღარ იყო . ახლაც ჩემთანაა ჩემს გვერდით და აქეთ–იქით დავიწყე ყურება იმის იმედით რომ დავინახავდი მაგრამ სულ ტყუილად .
დედა და მამა წავიდნენ , ლევანიც მუშაობდა სახლში მარტო ყოფნა საშინელება იყო , ნინიც ვეღარ იცლიდა ბანკეტისთვის ემზადებოდა , მე კი სკოლაში არც მივსულვარ ,ხვალ წავალ ვთქვი და ყავა გავიკეთე ტელევიზორი ჩავრთე და ყურება დავიწყე , კარები ნელა გაიღო და ნინი შემოვიდა
–როგორ ხარ?
–ნინი .არამიშავს შენ ?
–მე კარგად ,დღეს ბანკეთისთვის უკვე ყველაფერი მოვამზადეთ
–ხვალ მეც წამოვალ
–მართლა რა მაგარიაა
–ხო აბა როდემდე ვიჯდე სახლში ,თან ჩემმა ნიკამ ეს არ მომწონსო და არ მინდა ვაწყენინო .
–მიდი ყავა გამიკეთე
–ახლავე . ისე ის ცისფერთვალება აღარ გინახავს?
–როგორ არა ახლა შემხვდა აქ რომ მოვიოდი ლიფტში სახლში მიდოდია.
–გინდა ჩემს ძმას ვეტყვი და დღეს აქ დარჩება შენც ამოდი და დარჩი.
–მართლა ?
–ხო მართლა .
–მიყვარხარ ან
–მეც.
–რა გინდა?
– შეტევაზე ნუ გადმოდიხარ პირდაპირ , შენს ძმას მოვაკითხე.
– ჩემს ძმას? ...არ ვიცოდიი თუ მეგობრობდით
– არცაა გასაკვირი.
– გამოვა ახლავე
ლევანის დავუძახე, ის და ცისფერთვალება სადღაც წავიდნენ . ცოტახანში ნინიც მოვიდა და საყიდლებზე წავედით, მთელი დღე დავდიოდით ნინიმ ქვეყანა რამ ამარჩევინა რათ მინდოდა მაინც არ ჩავიცვამდი , არცერთი იყო შავი და იმიტომ . მეგობა სხვა ფერის ჩაცმით ჩემს ნიკას ვღალატობდი . სახლში მივედით ლევანი და ის ცისფერთვალება მისაღებში ისხდნენ , მე და ნინი ჩემს ოთახში ავედით.
–სიმპატიურია
–ვინ ?
–ის მისაღებში რომ იჯდა
–არც ისე ..
–რატომ ?
–კარგი გეყოს, მოგეწონა?
–კი
–მერე წადი ახლა და ყავა მოადუღე
–მე რატო ?
–იმიტომ. მე ტანსაცმელს ამოვალაგებ მანამ
–კარგი
ნინი ოთახიდან გავიდა ,ჩემი ნიკას ფოტოს მივუახლოვდიი ვაკოცე და გარდერობი გამოვაღე, ტანსაცმელი დავალაგე ამასობაში ნინიც ამოვიდა ,
–არა ძალიან სიმპატიურია
–ოხ ნინი ნინი
–რა იყო ?
–არაფერი . წარმატებები .
–კარგი რა ზედაც არ მიყურებს , ისე მაგას მგონი შენ დაევასე
– კარგი რა ეგ სისულელეა რომც მოვწონდე მე ხომ იცი არა , ჩემი ნიკაკოს გარდა არავინ მინდა
– ვიცი ჩემო გოგო .
ნინი მოვიდა და თავზე მაკოცა .ცოტახანი ვილაპარაკეთ ,მერე დედამისმა დაურეკა და სახლში წავიდა , ის ცისფერთვალებაც წასულა უკვე . ლევანისთან მივედი და გვერდით მივუჯექი .
–როგორ ხარ?
–უკეთესად
–კარგია
–ხო, მაგრამ ძალიან მენატრება ნიკა
–ვიცი ან , მაგრამ მე ის ძველი ანა მენატრება გიჟი გადარეული ,და არა მარტო მე ყველას გვენატრება ძველი ანასტასია
–არ შემიძლია .
კარები გაიღო და დედა და მამა შემოვიდნენ
–როგორ ხართ ?
–კარგად დე შენ (ლევანი)
–ჩვენც . რაღაც უნდა გითხრათ
–რა?
–უკან უნდა დავბრუნდეთ მე და მამაშენი ,ანაც
–მე არსად მოვიდვარ
–ანა უნდა წამოხვიდე იქ გაგიადვილდება ყველაფერი
–არაფერი გამიადვილდება ,იქ ნიკას საფლავი არა და მე მის გარეშე მოვკვდები
–როგორც გინდა შვილო.
–როდოს მიდიხართ? (ლევანი)
–3 დღეში
–კარგი.
–სუფრას გავამზადებ და მოდით ჭამეთ ..
ვისადილეთ, მე ჩემს ოთახში ავედი დავწექი და ჩამძინა, ღამის 4 საათზე გამეღვიძა ავდექი ფანჯრის რაფაზე ჩამოვჯექი და ისევ ნიკა ისევ ის ჩემი ფანჯრის წინ დგას და მიყურებს. მაგრამ უცებ ისვე ქრება და უჩინარდება . რატომ მიკეთებს ასე რატომ რატომ ? მენატრები გთხოვ მოდი და წამიყვანე ან აღარასდრს წახვიდე ჩემგან გთხოვ .საწოლში შევწექი და დავიძინე ,სიზმარში ნიკა ვნახე ჩემთან იყო სულ ახლოს და მიღიმოდა იმ ღიმილით მე რომ მიყვარს .
–ნიკაკო ჩემთან ხარ ჩემთან ,.
–ან ჩემო ლამაზო გთხოვ ასე ნუ იტანჯავ თავს
–მენატრები ნიკა ძალიან მენატრები
–მე სულ შენთან ვარ ანნ სულ შენს გვერდით ვარ . არ მომწონს ასეთ დღეში რომ გხედავ, გთხოვ თავს ძალა დაატანე გაუძელი .
–წამიყვანე ნიკა შენთან მინდა წამიყვანე რა.
–არა ადრეა შენი აქ წამოსვლა.
არ წახვიდე ნიკა არა გთხოვ, თვალები გავახილე და მხოლოდ მისი სურათები ის აღარ იყო . ახლაც ჩემთანაა ჩემს გვერდით და აქეთ–იქით დავიწყე ყურება იმის იმედით რომ დავინახავდი მაგრამ სულ ტყუილად .
დედა და მამა წავიდნენ , ლევანიც მუშაობდა სახლში მარტო ყოფნა საშინელება იყო , ნინიც ვეღარ იცლიდა ბანკეტისთვის ემზადებოდა , მე კი სკოლაში არც მივსულვარ ,ხვალ წავალ ვთქვი და ყავა გავიკეთე ტელევიზორი ჩავრთე და ყურება დავიწყე , კარები ნელა გაიღო და ნინი შემოვიდა
–როგორ ხარ?
–ნინი .არამიშავს შენ ?
–მე კარგად ,დღეს ბანკეთისთვის უკვე ყველაფერი მოვამზადეთ
–ხვალ მეც წამოვალ
–მართლა რა მაგარიაა
–ხო აბა როდემდე ვიჯდე სახლში ,თან ჩემმა ნიკამ ეს არ მომწონსო და არ მინდა ვაწყენინო .
–მიდი ყავა გამიკეთე
–ახლავე . ისე ის ცისფერთვალება აღარ გინახავს?
–როგორ არა ახლა შემხვდა აქ რომ მოვიოდი ლიფტში სახლში მიდოდია.
–გინდა ჩემს ძმას ვეტყვი და დღეს აქ დარჩება შენც ამოდი და დარჩი.
–მართლა ?
–ხო მართლა .
–მიყვარხარ ან
–მეც.
ნინი წავიდა თუ არა ჩემს ძმასთან მივედი და გვერდით მივუჯეი .
–რა ქვია ლევან იმ ბიჭს ?
–ვის ?
–იმას შენი ძმაკაცი რომა აქაც რომ იყო
–აა იმას ? გიორგი .
–მიდი დღეს ეგ შენი გიორგი აქ ამოიყვანე
–რატო ?
–ეე მიდი თქო
–კაი
–ისე რამდენი წლისა?
–ეე შენ რა გჭირს ტო ?
–რა უნდა მჭირდეს ? რამდენისა?
–20 ის
–კაი
ლევანის ვაკოცე და ჩემს ოთახში ავედი ,ნინის დავურეკე
–გიორგი 20 წლის
–მიყვარხარრ აიი ჩემი ხარ რა
–კაი ნუ აფერისტობ და ამოდი დღეს აქ
–კაი . რა წამოვიღო
–რაც გინდა , მე არაფერი მინდა
–ისევ ?
–ხო
–კაი
ნინის გავუთიშე და დაბლა ჩავედი რაც გვქონდა იმით რაღაცეები გავაკეთე .. და ლევანის გავძახე.
–ამოვა დღეს გიორგი?
–კი
სამზარეულოდან გამოვედი ნინიც ამოვიდა , გიორგიც მალევე მოვიდა . ერთმანეთს ადვილად გაუგეს ,ღამის 2 საათი იყო ძილი მომერია ლევანს ვანიშნე და ჩვენ ჩვენ ოთახებში ავედით . ოთახში შესვლისთანავე ჩემი ნიკაკოს ფოტო დავინახე , საწოლზე წამოვწექი და ლაპარაკი დავიწყე ,:გახსოვს 3 წლის წინ ჩვენი გაცნობის დღეს? რა სასაცილო იყავი დაბნეული სულელი ბიჭი მე კი სულელი გოგო რომელიც დაქალს ეჩხუბა და პარკში ქვითინებდა, შენ შენ დამინახე მოხვედი და მკითხე : –რამე ხომ არ გჭირდებათ?
–არა მადლობთ .შენ არ წახვედი გვერდით მომიჯექი დაბნეული და ძლივს მითხარი
–ძალიიიან ლამაზი ხარ
–მადლობ
–არაფერს და მაინც რატომ ტირი? შეყვარებული?
–არა არ მყავს. დაქალს ვეჩხუბე
–კარგია
–რა არის კარგი რომ ვეჩხუბე ?
–არა ეგ არ მიგულისხმია .
–უნდა წავიდე
–იქნებ კიდევ ცოტახანი ყოფილიყავი
–მაგვიანდება
–დორებით
–და გგონია რომ კიდევ შევხვდებით
–რათქმაუნდა .
მაშინ აღარაფერი მითქვამს წამოვედი და იმ დღიდან იმ წუთიდან შემოიჭერი ჩემს გულში. ეჰ ნიკაკო როგორ მენატრება ის დრო ის დღეები, საათები და წუთები , ძალიან მჭირდები , მაკლიხარ .. გადავტრიალდი დაძინება ვცადე მაგრამ ვერ დავიძინე გადავწყვიტე დაბლა ჩავსულიყავი კარები ოდნავ გამოვაღე , ნინი და გიორგი მდივანზე ისხდნენ და ფილს უყურებდნენ ,საყვარლები ჩავილაპარაკე და ოთახში შევბრუნდი არ მინდოდა ხელის შეშლა ,დავწექი და მალევე ჩამეძინა, დილით ადრე გამეღვიძა ნინის ეძინა ,ავდექი ჩავიცვი და მისაღებსი გავედი ყველაფერი მილაგებული იყო , ჩემი სუფთა გოგო . სამზარეულოში ყავას ვიიმზადებდი ოთახიდან ხმაური გამოვიდა ბიჭებმა გაიღვიძეს ნინიმაც, სამზარეულოში მოგროვდნენ
–გვშია ან
–ცოტახანი მოითმინეთ ,წინ გადით ,ეეე შენ სად მიიდიხარ მოიდ აქ ნინუუცი
–მოკლედ აი ძაან მაგარი ბიჭია ან იცი რა თბილი და მოსიყვარულეა ,ახლახანს დაშორდა შეყვარებულს ,მთელი ღამე ვსაუბრობდით .
–მიხარია თუ ეგრეა ნი .წარმატებები ,
–მადლობ.
–მოდი მომეხმარე რამე გავუკეთოთ ბიჭებს
–კარგი.
ვისაუზმეთ ,დესერტიც დავაყოლეთ ცოტახანი მისაღებსი ვსაუბრობდით , მერე ნინიმ თქვა რომ უნდა წასულიყო
–გაგაცილებ
–არა იყოს არა საჭირო
–მინდა რომ გაგაცილო
–კარგი
–აბა დროებით ბავშვებო
–დროებით ნი
ნინი და გიო გავიდნენ
–ევასება ?
–ვინ?
–ნუ იდებილებ თავს , გიო დაევასა ნინუცის ტოო?
–არა შენი საქმე
–ეეე მითხარი რა და ჩავუწყობ . არც გიოა გულგრილი ისე
–გითხრა
–ხო წეღან აქ რომ ვიჯექით ,მომწონს ნინიო სულ სხვანაირიაო
–კარგია ,, მიდი და ჩავუწყოთ საქმეები
-ეე კაი რა ტოო ხანუმაში ვართ?
–გთხოვ
–კაი ხო .
ჩემს ოთახში გავედი ნინის დავურეკე
–არც შენი ბიჭია გულგრილი ნინუც .
–საიდან იცი ? ლევანი?
–ხო .. მითხრა გიოს მოსოწნსო ..
–რა მაგარია , ანუ შანსები მაქვს და ვიწყეებ?
–კი ვიწყებთ .
–ან? გამომყვები მაღაზიებში ?
–ჯერ ნიკას საფლავზე უნდა ავიდე
–კარგი ,შემეხმიანე
–კარგი.
ნიკას საფლავზე მისვლისას ვიღაც გოგო დამხვდა ,ქვითინებდა და მის ქვას ეხუტებოდა,გამიკვირდა აქამდე ის არასდროს მენახა.
–უკაცრავად
–ანა?
–კი მე ვარ .თქვენ ...არ დამამთავრებინა
–მე ნიკას ყოფილი შეყვარებული
–აა გასაგებია მარი ხომ?
–კი მარი.
–როდის ჩამოხვედი?
–გუშინ და რომ გავიგე ნიკა აღარ იყო გავგიჟდი ,იცი მიყვარდა .
–თუ ასეა რატომ მიატოვე 4 წლის წინ?
–ბავშვი ვიყავი და ევროპაში წასვლა ვამჯობინე
–შეცდი ,ძალიან შეცდი შენ არც კი იცი მას როგორი სიყვაული შეეძლო , ის ერთადერთია , და იციი ძალიან მეცოდები მარი რომ შენ ის დაკარგე.
–გთხოვ ამას ნუ მეუბნები მე ის ძალიან მიყვარდა.ახლა სხვა მიყვარს მაგრამ ნიკას თავს მაინც ვერ შეცვლის.
–მე დღესაც მიყვარს.მას ვერავინ შეცვლის
–ვიცი ,რომ ვრეკავდი ვკითხულობდი თქვენს ამბებს ვიცი რომ ძალიან ბედნიერები იყავით და ნიკას უზომოდ უყვარდი ჩემზე მეტადაც კი ,ისიც ვიცი რომ დაქორწინებას აპირებდით მალე
–ხო ვაპირებდით .
არ ვიცი რატომ ვეუხეშებოდი ამ გოგოს მაგრამ მან ნიკას 4 წლის წინ გული მოუკლა,გული საშინლად ატკინა.
–მე წავალ
–კარგად.
–ნახვამდის.
მარი წავიდა ახლა საშვალება მქონდა ნიკასთან მელაპარაკა.ყვავილები გამოვცვალე და ნიკას საფლავთან ჩამოვჯექი.
იცი ნიკაკო როგორ მენატრები , მარი იყო აქ თქვა რომ ნანობს გული რომ გატკინა . ნინის ჩემი ძმის ძმაკაცი მოსოწნს. ნიკა 3 დღეში შენი დაბადების დღეა 21 წლის ხდები . გახსოვს წინა დაბადებისღეზე რა კარგი იყო ? როგრი მხიარული იყავი ,როგორი მოსიყვარულე.ის დრო მენატრება ,უშენობა მკლავს .ახლა უნდა წავიდე ნიკაკო ნინის საყიდლებზე უნდა გავყვე, მიყვარხარ .ხვალამდე .
ნიკასგან წამოვედი ნინის დავურეკე და საყიდლებზე წავედით, ერთი ათჯერ მკითხა და გამამეორებინა ლევანის სიტყვები. ნინი ასეთი გაგიჟებული ბიჭზე პირვლად ვნახე.მთელი ქარვასლა შემომატარა და როგირც იქნა წამოვედით სახლში .
სახლში საშინლად დაღლილი შევედი ,მისაღებში შევედი
–მე ოთახში ვიქნე... სიტყვა შემდანა ,აქ რა უნდა
-მარი?
–ააანა შენ აქ რა გინდა?
–მგონი მაგას მე უნდა გეკითხებოდე,
–თქვენ რა იცნობთ ერთმანეთს?
–ის ნიკას ყოფილი შეყვარებულია.
–რაა?
–ხო ,ესაა ის მარი ნიკა რომ იძახდა მიმატოვა და წავიდაო
–მარი მართალია?
-კი .დღეს ანისაც ვუთხარი რომ სხვა მიყვარს.
–კი მითხარი . იმედია ჩემს ძმასაც არ მიატოვებ
–ანი გთხოვ (ლევანი)
–რასაც ვფიქრობ იმას ვამბობ ლევან ნუ მაჩუმებ, დაიმახოსვრე მარი თუ ლევანსაც ნიკასავით ატკენ გულს არ გაპატიებ .
–ეგ არასდროს მოხდება, ხომ ვთქვი მაშინ პატარა ვიყავი
–ხოდა მითუმეტეს ახლა ხარ დიდი. ჩემს ოთახში ვიქნები ლევან
–კარგი
იმედია მართლა გააბედნიერებს მარი ჩემ ძმას და ნიკასავით არ მოექცევა თორემ მოვკლავ .ტელეფონის ზარმა გამომაფხიზლა,უცხო ნომერი იყო
–გისმენთ
–...........
–გისმენთ
–..........
–ალოო
ხმას არავინ არ იღებდა ბოლოს კი ტელეფონი გაითიშა ,ალბათ ისევ საბა მაიმუნობ,(საბა ჩემი და ნინის ახლო მეგობარია კლასელიც.)ზარი ერთი ორჯერ კვლავ განმეორდა, ხმას ისევ არავინ არ იღებდა ,აი კიდევ
–საბაა ზემდეტი მოგიდის
–.........
–ბავშვი ხარ.
და გავუთიშე ,ხვალ მოხვალ სკოლაში.მისაღებში გავედი მარი წასულა
–მოდი აქ ანა.
–გისმენ
–ეგრე აღარასდროს დაელაპრაკო მარის.
–არ გესიამოვნა?
–ხო არ მესიამოვნა
–არც მე 4 წლის წინ რომ ატკინა ნიკას გული
–ის წარსულია ,თანაც მას მერე ნიკას შენ ყავდი .
–არ მაინტერესებს მე ის ვუთხარი რასაც ვფიქრობდი
–ჯიუტო გოგო.
–შემეშვი
უკვე 10 საათი იყო .კომპიუტერი ჩავრთე რამდენი ხანია არსად შევსულვარ .ჩემი face გავხსენი , სმს–ების ცვენა იყო რომ იტყვიან .
..როგორ ხარ?
...ვწუხვარ ნი
...ძალიან შემცოდა
ერთი და იგივე შინაარსის მესიჯების კითხვას რომ მოვრჩი ჩემი ყურადგება ერთმა სმს მიიქცია, „მხოლოდ შენ „ ვინ უნდა იყოს? ალბათ გაიგეს ნიკას ამბავი და ისევ დაიწყება უაზრო მესიჯები „მიყვარხარ“ „ერთი შანსი მომეცი ანა“ და მსგავსები , როგორ ვერ ვიტან. ..კომპიუტერი გამოვრთე და დავწექი დაღლილს მალევე ჩამეძინა ისევ ნიკა ვნახე სიზმარში ,ახლა უფორ ახლოს იყო ჩემთან ,“ჩვენს ადგილას „ვისხედით ნიკას კალთაში მედო თავი და ვიცინოდით , თვალები რომ გავახილე ბალიში სულ სველი იყო ,ნიკა მენატრები ძალიან .,მასზე ფიქრში ძლივს დავიძინე . 3 საათზე გამეღვიძა ,არა გამაღვიძეს.
–ადექი გოგო .რომელი საათია?!
–რა გინდა ლევან წადი რა შემეშვი
–მე მივიდვარ
–სად?
–მე და მარიმ უნდა გავისეირბოთ და....
–ბლა ბლა ბლა .,წადი რა თუ მიდიხარ.
–უხ შენი ,
–შენიც,
თავი ბალიშიდან ძლივს წამოვწიე,ავდექი სამზარეულოში გავედი ყავა გავიკეთე და ტელევიზორი ჩავრთე, ვინ გაცდის ,კარებზე ზარია ,კარები გავაღე და რას ვხედავ ,უზარმაზარი თაიგული უკან კი ვიღაც დგას,
–ანასტასია ახალკაცი აქ ცხოვორბს.
–კი მე ვარ
–ეს თქვენ . აი ხელი აქ მომიწერეთ.
მეც მოვაწერე ყვავილები სახლში შემოვიტანე ბარათი ავიღე “მხოლოდ შენ“ ისევ იგივე .ყვავილებს ხელი მოვკიდე და ფანჯრიდან გადავყარე . „ესეც შენ,დღეს ნიკაკოს დაბადების დღეა ,გადავწყვიტეთ მის საფლავზე ავსულიყავით, არ ვიცი ამდენმა ადამიანმა თავი როგორ მოიყარა. მისი სანათესაა, ოჯახი, სამეგობრო ყველა იქ იყო . მივხვდი რომ მის დაკრძალვაზე უამრავი ხალხი იქნებოდა ჩემს გარდა ამის გახსენებაზე ცრემლები კვლავ წამსკდა დედამის მოვიდა მაგრად მომეხვია.
–შენ იცი როგორც მიყვარდა ჩემი შვილი მისთვის საუკეთესო მინდოდა , ყოველთვის კარგი გოგო იყავი ჩემს თვალში, მაგრამ ახლა შენ საუკეთესო ხარ, მე ყოველ დღე ვრწმუნდები რომ ჩემს შვილს რომ ეცოხლა მასზე ბედნიერი კაცი არ იქნებოდა, მას ეყოლებოდა ყველაზე წმინდა ცოლი და შვილების დედა ,ჩემო ანასტასია.. მისმა სიტყვებმა უფორ მწარედ ამატირა ,მთელი ძალით მოვეხვიე ,
–თქვენ კი ნიკასთვის საამაყო დედა იყავით და ხართ, არ ვიცი ასეთი ძლიერი როგორ ხართ მაგრამ მე თქვენით ვამაყობ ..ძალიან მიყვარხართ
–მეც ჩემო გოგო ,ერთი შვილი დავკარგე მეორე შევიძინე ,გთხოვ ჩემთან მოდი ხოლმე როგორც ნიკას სიკვდილამდე.
–აუცილებლად .
ნიკას სასაფლაოდან წამოვედი სახლში მისულს სევდა კვლავ შემომაწვა, არ ვიცი მიკვირს როგორ გავძელი აქამდე ნიკას გარეშე ,რაც ნიკა აღარაა ,სულ სხვანაირი გავხდი ყველას მიმართ ცივი და თითქოს გავბოროტდი არ ვიცი არ ვიცი რა მჭირს შეიძლება ვაზვიადებდე კიდეც არც ეს ვიცი. მისმა სიკვდილმა ჩემი გული ნაფლეთებად აქცია ,ვეღარასდროს ვერავის შევიყვარებ ის ერთადერთი სიყვარული იყო არის და იქნება ჩემთვის . უკვე 1 თვე გავიდა უშენობის კიდევ ერთი თვე ,ტაძარში ვიყავი შენზე ვილოცე ნიკაკო ,იცი მარი და ლევანიც კარგად არიან გავუგეთ მე და მარიმ ერთმანეთს ,ისიც ძალიან ნანობს რომ გული გატკინა.ნინის და გიოს სიყვარულის ისტორია უკვე მთელმა ქალაქმა იცის, ნინი ქორწილის საქმებს აგვარებს უკვე ,ხომ იცი როგორი სულსწრაფია? არად 1 თვეც არა რაც ერთად არიან . ჩვენი ქორწილი, არშემდგარი ქორიწლი. გუშინ დედაშენთან ვიყავი ის ისეთი თბილია არ ვიცი მისი სითბო შემზე როგორ მოქმედებს ,ძალიან შემიყვარდა ,როდესაც მივდივარ შენ ბავშვობაზე მიყვება ,როგორი ცელქი და მოუსვენარი იყავი, ისიც მითხრა ბაღში გოგოებს როგორ ცემდი.მიყვებოდა როგორი იყავი ასაკის მომატებისას არ ვიცი შენზე ყველაფერს მიყვებოდა რაც ვიცოდი და რაც არ ვიცოდი ...კლასი რესტორანში უნდა წავიდეთ დღეს ნიკაკო ,მართალია უკვე 2 თვე გავიდა მაგრამ მაინც არ ვარ მათ ხასიათზე ,რომ არ წავიდე ეწყინებათ . ნინიმ და საბამ გამომიარეს და წავედით რესტორანში მისვილისთანავე ვგრძნობდი როგორ მიწვავდა ზურგს უკან ვიღაცის მზერა, არ მივტრიალდი არ მინდოდა ,თითქოს მეშინოდა უკან მიხედვის.
–არ ვიცეკვოთ?
–არ მინდა საბა
–გთხოვ .
–კარგი
საბას გავყე საცეკვაოთ ნელი ვალსი, თითქოს მისი მოსმენა მესიამოვნა საბას თავი მხარზე მივადე და გამაახსენდა ჩვენი პირველი ცეკვა, ჩემი და ნიკას პირველი ცეკვა რა დაბნეულები ვიყავით.ვიღაცის ხმამ გამომარკვია ფიქრებიდან .
–შეიძლება?
–საბას შევხედე მან ღიმილი მაჩუქა და წავიდა
–უცნობმა ხელი წელზე მომხვია და მისკენ მიმიზიდა ავხედე თითქოს ვიცანი მაგრამ არა ის არ იქნებოდა ..
–ააანა შენ აქ რა გინდა?
–მგონი მაგას მე უნდა გეკითხებოდე,
–თქვენ რა იცნობთ ერთმანეთს?
–ის ნიკას ყოფილი შეყვარებულია.
–რაა?
–ხო ,ესაა ის მარი ნიკა რომ იძახდა მიმატოვა და წავიდაო
–მარი მართალია?
-კი .დღეს ანისაც ვუთხარი რომ სხვა მიყვარს.
–კი მითხარი . იმედია ჩემს ძმასაც არ მიატოვებ
–ანი გთხოვ (ლევანი)
–რასაც ვფიქრობ იმას ვამბობ ლევან ნუ მაჩუმებ, დაიმახოსვრე მარი თუ ლევანსაც ნიკასავით ატკენ გულს არ გაპატიებ .
–ეგ არასდროს მოხდება, ხომ ვთქვი მაშინ პატარა ვიყავი
–ხოდა მითუმეტეს ახლა ხარ დიდი. ჩემს ოთახში ვიქნები ლევან
–კარგი
იმედია მართლა გააბედნიერებს მარი ჩემ ძმას და ნიკასავით არ მოექცევა თორემ მოვკლავ .ტელეფონის ზარმა გამომაფხიზლა,უცხო ნომერი იყო
–გისმენთ
–...........
–გისმენთ
–..........
–ალოო
ხმას არავინ არ იღებდა ბოლოს კი ტელეფონი გაითიშა ,ალბათ ისევ საბა მაიმუნობ,(საბა ჩემი და ნინის ახლო მეგობარია კლასელიც.)ზარი ერთი ორჯერ კვლავ განმეორდა, ხმას ისევ არავინ არ იღებდა ,აი კიდევ
–საბაა ზემდეტი მოგიდის
–.........
–ბავშვი ხარ.
და გავუთიშე ,ხვალ მოხვალ სკოლაში.მისაღებში გავედი მარი წასულა
–მოდი აქ ანა.
–გისმენ
–ეგრე აღარასდროს დაელაპრაკო მარის.
–არ გესიამოვნა?
–ხო არ მესიამოვნა
–არც მე 4 წლის წინ რომ ატკინა ნიკას გული
–ის წარსულია ,თანაც მას მერე ნიკას შენ ყავდი .
–არ მაინტერესებს მე ის ვუთხარი რასაც ვფიქრობდი
–ჯიუტო გოგო.
–შემეშვი
უკვე 10 საათი იყო .კომპიუტერი ჩავრთე რამდენი ხანია არსად შევსულვარ .ჩემი face გავხსენი , სმს–ების ცვენა იყო რომ იტყვიან .
..როგორ ხარ?
...ვწუხვარ ნი
...ძალიან შემცოდა
ერთი და იგივე შინაარსის მესიჯების კითხვას რომ მოვრჩი ჩემი ყურადგება ერთმა სმს მიიქცია, „მხოლოდ შენ „ ვინ უნდა იყოს? ალბათ გაიგეს ნიკას ამბავი და ისევ დაიწყება უაზრო მესიჯები „მიყვარხარ“ „ერთი შანსი მომეცი ანა“ და მსგავსები , როგორ ვერ ვიტან. ..კომპიუტერი გამოვრთე და დავწექი დაღლილს მალევე ჩამეძინა ისევ ნიკა ვნახე სიზმარში ,ახლა უფორ ახლოს იყო ჩემთან ,“ჩვენს ადგილას „ვისხედით ნიკას კალთაში მედო თავი და ვიცინოდით , თვალები რომ გავახილე ბალიში სულ სველი იყო ,ნიკა მენატრები ძალიან .,მასზე ფიქრში ძლივს დავიძინე . 3 საათზე გამეღვიძა ,არა გამაღვიძეს.
–ადექი გოგო .რომელი საათია?!
–რა გინდა ლევან წადი რა შემეშვი
–მე მივიდვარ
–სად?
–მე და მარიმ უნდა გავისეირბოთ და....
–ბლა ბლა ბლა .,წადი რა თუ მიდიხარ.
–უხ შენი ,
–შენიც,
თავი ბალიშიდან ძლივს წამოვწიე,ავდექი სამზარეულოში გავედი ყავა გავიკეთე და ტელევიზორი ჩავრთე, ვინ გაცდის ,კარებზე ზარია ,კარები გავაღე და რას ვხედავ ,უზარმაზარი თაიგული უკან კი ვიღაც დგას,
–ანასტასია ახალკაცი აქ ცხოვორბს.
–კი მე ვარ
–ეს თქვენ . აი ხელი აქ მომიწერეთ.
მეც მოვაწერე ყვავილები სახლში შემოვიტანე ბარათი ავიღე “მხოლოდ შენ“ ისევ იგივე .ყვავილებს ხელი მოვკიდე და ფანჯრიდან გადავყარე . „ესეც შენ,დღეს ნიკაკოს დაბადების დღეა ,გადავწყვიტეთ მის საფლავზე ავსულიყავით, არ ვიცი ამდენმა ადამიანმა თავი როგორ მოიყარა. მისი სანათესაა, ოჯახი, სამეგობრო ყველა იქ იყო . მივხვდი რომ მის დაკრძალვაზე უამრავი ხალხი იქნებოდა ჩემს გარდა ამის გახსენებაზე ცრემლები კვლავ წამსკდა დედამის მოვიდა მაგრად მომეხვია.
–შენ იცი როგორც მიყვარდა ჩემი შვილი მისთვის საუკეთესო მინდოდა , ყოველთვის კარგი გოგო იყავი ჩემს თვალში, მაგრამ ახლა შენ საუკეთესო ხარ, მე ყოველ დღე ვრწმუნდები რომ ჩემს შვილს რომ ეცოხლა მასზე ბედნიერი კაცი არ იქნებოდა, მას ეყოლებოდა ყველაზე წმინდა ცოლი და შვილების დედა ,ჩემო ანასტასია.. მისმა სიტყვებმა უფორ მწარედ ამატირა ,მთელი ძალით მოვეხვიე ,
–თქვენ კი ნიკასთვის საამაყო დედა იყავით და ხართ, არ ვიცი ასეთი ძლიერი როგორ ხართ მაგრამ მე თქვენით ვამაყობ ..ძალიან მიყვარხართ
–მეც ჩემო გოგო ,ერთი შვილი დავკარგე მეორე შევიძინე ,გთხოვ ჩემთან მოდი ხოლმე როგორც ნიკას სიკვდილამდე.
–აუცილებლად .
ნიკას სასაფლაოდან წამოვედი სახლში მისულს სევდა კვლავ შემომაწვა, არ ვიცი მიკვირს როგორ გავძელი აქამდე ნიკას გარეშე ,რაც ნიკა აღარაა ,სულ სხვანაირი გავხდი ყველას მიმართ ცივი და თითქოს გავბოროტდი არ ვიცი არ ვიცი რა მჭირს შეიძლება ვაზვიადებდე კიდეც არც ეს ვიცი. მისმა სიკვდილმა ჩემი გული ნაფლეთებად აქცია ,ვეღარასდროს ვერავის შევიყვარებ ის ერთადერთი სიყვარული იყო არის და იქნება ჩემთვის . უკვე 1 თვე გავიდა უშენობის კიდევ ერთი თვე ,ტაძარში ვიყავი შენზე ვილოცე ნიკაკო ,იცი მარი და ლევანიც კარგად არიან გავუგეთ მე და მარიმ ერთმანეთს ,ისიც ძალიან ნანობს რომ გული გატკინა.ნინის და გიოს სიყვარულის ისტორია უკვე მთელმა ქალაქმა იცის, ნინი ქორწილის საქმებს აგვარებს უკვე ,ხომ იცი როგორი სულსწრაფია? არად 1 თვეც არა რაც ერთად არიან . ჩვენი ქორწილი, არშემდგარი ქორიწლი. გუშინ დედაშენთან ვიყავი ის ისეთი თბილია არ ვიცი მისი სითბო შემზე როგორ მოქმედებს ,ძალიან შემიყვარდა ,როდესაც მივდივარ შენ ბავშვობაზე მიყვება ,როგორი ცელქი და მოუსვენარი იყავი, ისიც მითხრა ბაღში გოგოებს როგორ ცემდი.მიყვებოდა როგორი იყავი ასაკის მომატებისას არ ვიცი შენზე ყველაფერს მიყვებოდა რაც ვიცოდი და რაც არ ვიცოდი ...კლასი რესტორანში უნდა წავიდეთ დღეს ნიკაკო ,მართალია უკვე 2 თვე გავიდა მაგრამ მაინც არ ვარ მათ ხასიათზე ,რომ არ წავიდე ეწყინებათ . ნინიმ და საბამ გამომიარეს და წავედით რესტორანში მისვილისთანავე ვგრძნობდი როგორ მიწვავდა ზურგს უკან ვიღაცის მზერა, არ მივტრიალდი არ მინდოდა ,თითქოს მეშინოდა უკან მიხედვის.
–არ ვიცეკვოთ?
–არ მინდა საბა
–გთხოვ .
–კარგი
საბას გავყე საცეკვაოთ ნელი ვალსი, თითქოს მისი მოსმენა მესიამოვნა საბას თავი მხარზე მივადე და გამაახსენდა ჩვენი პირველი ცეკვა, ჩემი და ნიკას პირველი ცეკვა რა დაბნეულები ვიყავით.ვიღაცის ხმამ გამომარკვია ფიქრებიდან .
–შეიძლება?
–საბას შევხედე მან ღიმილი მაჩუქა და წავიდა
–უცნობმა ხელი წელზე მომხვია და მისკენ მიმიზიდა ავხედე თითქოს ვიცანი მაგრამ არა ის არ იქნებოდა ..
–ნი ნიიკ– ნნიიიკააა?
–რაა?
–ნიკაა შენ ხარ?
–ვიღაცაში გეშლები აშკარად
–არა არა ნიკა ეს შენ ხარ ..ვკიოდი უკვე არ ვიცი იმ წუთას რა ვიგრძენი ,ემოციები მომაწვა და ერთად იხეთქა ,არ მჯეროდა, რომ ცემი ნიკაკო ჩემს წინ იდგა ,მაგრამ რატომ რატომ მიყურებს ასე გაოცებული თითქოს უცხოს? ნუთუ აღარ ვახსოვარ ასე მალე დავავიწყდი მე ხომ მახოსვს მასაც ვახსვარ ვიცი..
–საბა გიჟივით მომვარდა ნინიც მას მოყვა და გევრდით გამიყვანეს
–რა გჭირს ანა?
–საბა დაინახე ნიკა დაინახე?
–ანა ის ნიკა არა უბრალოდ ძალიან გავს ნიკას
–არა არა ნიკას აარვინ გავს მასავით კარგი არავინა გესმის ეს მეორედ აღარ თქვა.
–ბოდიში,მაგრამ ის ნიკა არა ანდრეა ქვია .
–მე კი მეგონა რომ....
–ვწუხვარ ან ,არ ვიციი რით დაგეხმარო ჩემო პატარა..ნინი მოვიდა და მაგრად მომეხვია,ასეთი მსგავსება ,იქნებ ისაა ფანჯრიდან რომ ვხედავდი და მერე უჩინარდებოდა? არა ის მოჩვენება იყო ანდრეა ვერ იქნებოდა ის ვერაა...ნინის უფრო მაგრად ვეკროდი და მწარედ ვქვითინებდი ..
–გინდა ან წავიდეთ სახლში
–არა ნინი შენ დარჩი მე წავალ არ მინდა ეს.....
–მოკეტე კარგი??
–კარგი
–საააააბაა ჩვენ მივდივართ ..იყვირა ნინიმ
–ასე მალე?
–ხო.
–მე გაგიყვანთ და მერე მეც წავალ ბარემ სახლში რაღაც უაზრობა ..
–კარგი
–დაიც მანქნის გასაღებს ავიღებ დ აწავიდეთ.
რესტორნიდან სამივე ერთად გამოვედით,ანდრეასთვის თვალიც აღარ მომიკრავს .
სახლში მისულს მარი იქ დამხვდა
–როგორ ხარ ან?
–არამიშავ შენ ?
–მეც .
–ასე მალე რატომ მოხვედი?
–რავიცი აღარ მინდოდა. ოთახში შევალ მე
–კარგი.
–ან რამე ხომ არ გჭირდება?
–არა მარი მადლობ .
ოთახში შევედი ტანსაცმელი გავიხადე და სააბაზანოსკენ წავედი,როგორ მესიამოვნა ცხელ წყალში ჩაწოლა,,საბაზანოში 1 საათი მაინც ვიყავი ,გამოოვედი პიჟაამა ჩავიცვი და დავწექი.დილით 11 ხდებოდა რომ ავდექი ,ოთახი მივალაგე მერე მისაღებში გავედი იქაც მივალაგე და ტელევიზორის ყურება დავიწყე ,ვერც კი მივხვდი როგორ მოსწყდა თვალს პაწაწინა თბილი და მარილიანი ცრემლი და ჩემს ტუჩებს შეეხო,ეს ფილმი ჩემი და ნიკას საყვარელი ფილმია სათობით შეგვეძლო მისთვის გვეყურებინა ახლა კი მარტო ვზივარ და ვუყურებ ,ტელევიზორი სასწრაფოდ გამოვრთე და მდივანზე მოვიკეცე..
–ანა ! გაიღვიძე ..
–აა რა?
–მდივანზე ჩაგძინებია
–უიი ხოო..
–დღეს მე არ ვიქნები სახლში და ნინის სთხოვე ამოვიდეს მარტო არ იყო რა გთხოვ .
–კაი დავურეკევ ,მომაწოდე ტელეფონი
–აიღე
–ალო ნინი
–ხოო ან
–როგორ ხარ?
–კარგად შენ ?
–მეც ეგრე, დღეს ლევანი არ იქნება და ჩემთან ხომ დარჩემი?
–აბა რას ვიზავ ,ახლა გიოს უნდა შევხვდე და მერე დაგირეკავ და ამოვალ
–კაი ,ჭკვიანად
–მიყვარხარ
–მეც .
–დარჩება ნინი
–კარგია ,კაი აბა წავედი მე მიყვარხარ პაწუკელა.
–მეც დიდო ბიჭო.
–აიი ასეთი ანუშკააა მომწონს მე ,,
–მე კიდევ თავს რომ მაბეზრებენ ის არ მომწონს ,წადი ახლა მალე .
–გააპსიი შეჩემა
–უზრდელო ძამიკო
–გაკოცე
ლევანი სახლიდან როგორც იქნა გავიდა ,,მთელი დღე მარტო ვიყავიი და ნიკაზე და ანდრეაზე ფიქრი არ მასვენებდა,ასეთი მსგავსება არა წარმოუდგენელია ,იქნებ ნათესავები არიან ,,არ ვიცი რა აზრები მაწუხებს..ნინის ზარმა ფიქრებიდან გამომარკვია
–ალო
–რა წამოვიღო მაღაზიიდან?
–რაც გინდა
–კაი პაწ.
ნინიმ სახლის კარები წიხლით შემოანგრია სხვა გზა არ ჰქონდა მე ვანაში ვიყავი ხელები კი დაკავებული ჰქონდა
–მაღაზია გამოტანე?
–არ გამიბრზაზდე
–მე რატო მამაშენმა იჯავროს იმის ფულებს ხარჯავ .
–არა გოგო მაგაზე არა
–აბა?
–გიო ამოვა
–მერე რა მოხდა რომელი პირვლად ამოვა აქ და
–ძმაკაციც
–ამოვიდნენ ხო .
–მიყვარხარ
–ყავა გამიკეთე რაა
–ახლავე
ნინიმ მომიყვა რა ხდება გიოსთან როგორ მიდის საქმეები ,ქორწილზე ლაპარაკიც დაიწყო
–კაი კაი გეყოფა რა დროს ქორწილია.
–მეჯვარე შენ უნდა იყო
–არადა ნინი შენ უნდა ყოფილიყავი ჩემი მეჯავრე ,
–ანა გთხოვ ახლა არა რა ახლა არ იტიროო გემუდარები რა ..
–კარგი კარგი
ნინი ისევ თავისას აგრძელებდა ,მე კი ისევ შენზე ვფიქრობ ნიკაკო ,ისევ ისე მენატრები არა გატყუებ უფორ მწარედ მენატრები, უფორ ტკივილით მენატრები ,მკლავს შენზე ფიქრიც კი. იცი რა გამახსენდა,ჩემთან რომ ამოხვედი და მამაჩემს და ჩემს ძმას რომ დაელაპარაკე ჩვენს ურთირთობაზე გაგიგეს მაშინ ჩვენზე ბედნიერი არავინ არ გვეგონა,ისიც მახოს ერთი ღამე „ჩვენს ადგილას „რომ გავათენეთ ლაპრაკში დილით კი შენ მიმიყვანე სახლში უვნებელი ..
–რაა?
–ნიკაა შენ ხარ?
–ვიღაცაში გეშლები აშკარად
–არა არა ნიკა ეს შენ ხარ ..ვკიოდი უკვე არ ვიცი იმ წუთას რა ვიგრძენი ,ემოციები მომაწვა და ერთად იხეთქა ,არ მჯეროდა, რომ ცემი ნიკაკო ჩემს წინ იდგა ,მაგრამ რატომ რატომ მიყურებს ასე გაოცებული თითქოს უცხოს? ნუთუ აღარ ვახსოვარ ასე მალე დავავიწყდი მე ხომ მახოსვს მასაც ვახსვარ ვიცი..
–საბა გიჟივით მომვარდა ნინიც მას მოყვა და გევრდით გამიყვანეს
–რა გჭირს ანა?
–საბა დაინახე ნიკა დაინახე?
–ანა ის ნიკა არა უბრალოდ ძალიან გავს ნიკას
–არა არა ნიკას აარვინ გავს მასავით კარგი არავინა გესმის ეს მეორედ აღარ თქვა.
–ბოდიში,მაგრამ ის ნიკა არა ანდრეა ქვია .
–მე კი მეგონა რომ....
–ვწუხვარ ან ,არ ვიციი რით დაგეხმარო ჩემო პატარა..ნინი მოვიდა და მაგრად მომეხვია,ასეთი მსგავსება ,იქნებ ისაა ფანჯრიდან რომ ვხედავდი და მერე უჩინარდებოდა? არა ის მოჩვენება იყო ანდრეა ვერ იქნებოდა ის ვერაა...ნინის უფრო მაგრად ვეკროდი და მწარედ ვქვითინებდი ..
–გინდა ან წავიდეთ სახლში
–არა ნინი შენ დარჩი მე წავალ არ მინდა ეს.....
–მოკეტე კარგი??
–კარგი
–საააააბაა ჩვენ მივდივართ ..იყვირა ნინიმ
–ასე მალე?
–ხო.
–მე გაგიყვანთ და მერე მეც წავალ ბარემ სახლში რაღაც უაზრობა ..
–კარგი
–დაიც მანქნის გასაღებს ავიღებ დ აწავიდეთ.
რესტორნიდან სამივე ერთად გამოვედით,ანდრეასთვის თვალიც აღარ მომიკრავს .
სახლში მისულს მარი იქ დამხვდა
–როგორ ხარ ან?
–არამიშავ შენ ?
–მეც .
–ასე მალე რატომ მოხვედი?
–რავიცი აღარ მინდოდა. ოთახში შევალ მე
–კარგი.
–ან რამე ხომ არ გჭირდება?
–არა მარი მადლობ .
ოთახში შევედი ტანსაცმელი გავიხადე და სააბაზანოსკენ წავედი,როგორ მესიამოვნა ცხელ წყალში ჩაწოლა,,საბაზანოში 1 საათი მაინც ვიყავი ,გამოოვედი პიჟაამა ჩავიცვი და დავწექი.დილით 11 ხდებოდა რომ ავდექი ,ოთახი მივალაგე მერე მისაღებში გავედი იქაც მივალაგე და ტელევიზორის ყურება დავიწყე ,ვერც კი მივხვდი როგორ მოსწყდა თვალს პაწაწინა თბილი და მარილიანი ცრემლი და ჩემს ტუჩებს შეეხო,ეს ფილმი ჩემი და ნიკას საყვარელი ფილმია სათობით შეგვეძლო მისთვის გვეყურებინა ახლა კი მარტო ვზივარ და ვუყურებ ,ტელევიზორი სასწრაფოდ გამოვრთე და მდივანზე მოვიკეცე..
–ანა ! გაიღვიძე ..
–აა რა?
–მდივანზე ჩაგძინებია
–უიი ხოო..
–დღეს მე არ ვიქნები სახლში და ნინის სთხოვე ამოვიდეს მარტო არ იყო რა გთხოვ .
–კაი დავურეკევ ,მომაწოდე ტელეფონი
–აიღე
–ალო ნინი
–ხოო ან
–როგორ ხარ?
–კარგად შენ ?
–მეც ეგრე, დღეს ლევანი არ იქნება და ჩემთან ხომ დარჩემი?
–აბა რას ვიზავ ,ახლა გიოს უნდა შევხვდე და მერე დაგირეკავ და ამოვალ
–კაი ,ჭკვიანად
–მიყვარხარ
–მეც .
–დარჩება ნინი
–კარგია ,კაი აბა წავედი მე მიყვარხარ პაწუკელა.
–მეც დიდო ბიჭო.
–აიი ასეთი ანუშკააა მომწონს მე ,,
–მე კიდევ თავს რომ მაბეზრებენ ის არ მომწონს ,წადი ახლა მალე .
–გააპსიი შეჩემა
–უზრდელო ძამიკო
–გაკოცე
ლევანი სახლიდან როგორც იქნა გავიდა ,,მთელი დღე მარტო ვიყავიი და ნიკაზე და ანდრეაზე ფიქრი არ მასვენებდა,ასეთი მსგავსება არა წარმოუდგენელია ,იქნებ ნათესავები არიან ,,არ ვიცი რა აზრები მაწუხებს..ნინის ზარმა ფიქრებიდან გამომარკვია
–ალო
–რა წამოვიღო მაღაზიიდან?
–რაც გინდა
–კაი პაწ.
ნინიმ სახლის კარები წიხლით შემოანგრია სხვა გზა არ ჰქონდა მე ვანაში ვიყავი ხელები კი დაკავებული ჰქონდა
–მაღაზია გამოტანე?
–არ გამიბრზაზდე
–მე რატო მამაშენმა იჯავროს იმის ფულებს ხარჯავ .
–არა გოგო მაგაზე არა
–აბა?
–გიო ამოვა
–მერე რა მოხდა რომელი პირვლად ამოვა აქ და
–ძმაკაციც
–ამოვიდნენ ხო .
–მიყვარხარ
–ყავა გამიკეთე რაა
–ახლავე
ნინიმ მომიყვა რა ხდება გიოსთან როგორ მიდის საქმეები ,ქორწილზე ლაპარაკიც დაიწყო
–კაი კაი გეყოფა რა დროს ქორწილია.
–მეჯვარე შენ უნდა იყო
–არადა ნინი შენ უნდა ყოფილიყავი ჩემი მეჯავრე ,
–ანა გთხოვ ახლა არა რა ახლა არ იტიროო გემუდარები რა ..
–კარგი კარგი
ნინი ისევ თავისას აგრძელებდა ,მე კი ისევ შენზე ვფიქრობ ნიკაკო ,ისევ ისე მენატრები არა გატყუებ უფორ მწარედ მენატრები, უფორ ტკივილით მენატრები ,მკლავს შენზე ფიქრიც კი. იცი რა გამახსენდა,ჩემთან რომ ამოხვედი და მამაჩემს და ჩემს ძმას რომ დაელაპარაკე ჩვენს ურთირთობაზე გაგიგეს მაშინ ჩვენზე ბედნიერი არავინ არ გვეგონა,ისიც მახოს ერთი ღამე „ჩვენს ადგილას „რომ გავათენეთ ლაპრაკში დილით კი შენ მიმიყვანე სახლში უვნებელი ..
გონს მხოლოდ მაშინ მოვედი ნინიმ კარები რომ გააღო და გიორგის სიცილი გავიგე
–როგორ ხარ პრინცეს? (გიო)
–კარგად გიო შენ ?......გამოვძახე სამზარეულოდან
–ამის ხელში(გიო)
–რა გინდა ვერ გავიგე ჩემთან(ნინი)
–ვაიმე არაფერი ჩემოო დებილო(გიო)
–ჰაჰ.ანუ დებილო ხო ?(ნინი)
–ხო (გიო)
–წადი აქედან მალე(ნინი)
–და ვინ გითხრა რომ შენთან ვარ მოსული?(გიო)
–ააბაა? (ნინი)
–ჩემ დაიკოსთან ვარ ძამი რამე პრობლემაა?? (გიო)
–გადაესკვანჯეთ ერთმანეთს ,არსად დაკარგოთ(ნინი)
–კაი გოგო რა გჭირს?(მე)
–კაი ვღადაობ(ნინი)
–ჩემი რა ქლიავი ვარ ,სულ დამავიწყდა გაიცანით ეს ანდრეა. სამზარეულოდან გამოვდიოდი გიომ ანდრეაო რომ თქვა ის ბიჭი შემფეთა ,არა ნიკას არ გავს პირველი ეს გავიფიქრე ის უფრო კარგია ის უფორ სიმპათიურიია.
–ვიცნობთსავით ერთამნეთს (ნინი)
–საიდან ?(გიო)
–რესტორანში ხომ? იმ გოგოს რომ ვიღაცაში ავერიე
–იმ ვიღაცას ნიკა ქვია და ნორმალურად ილაპარაკე..საშინლად გავღიზიანდი მის ირონიაზე.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
–მოდი აქ შეჩემა ,ნუ ჭედავ რა ძმობას გაფიცებ(გიო)
–რა იყო? ასეთი რა ვთქვი?
–ანასტასიას თავის გარდაცვლილ შეყვარებულში აერია .გაიგე ახლა?
–აუ არ ვიცოდი .
–ახლა იცი
მათი საუბარი მაინც მესმოდა არც ისე შორს წასულან ... გიო მოტრიალდა და ნინისთან მივიდა მაგრად მოეხვია.აქაც ნიკა გამახსენდა როგორ მენატრება მისი ჩახუტება ,მისი სითბო მენატრება..
–ბოდიში არ ვიცოდი ,არ მინდოდა ძალიან ვწუხვარ
–არაუშავს
–ანდრეა
–ანასტასია
–სასიამოვნოა,რამდენის ხარ?
–19ის
–აა პატარა ხარ ჩემზე?
–შენ?
–23 ის ვხდები მალე
–არც ისე პატარა.
ანდრეასთან საკმაოდ დიდხანს ვისაუბრე ,ძალიან კარგი ადამიანი აღმოჩნდა ,1 თვის წინ გადმოვიდა თბილისში საცხოვრებლად ბათუმში ცხოვრობდა .. დედ–მამა ბათუმში დატოვა. გიორგი და ნინის მთელი საღამო პირი არ გაუჩერებიათ სულ რაღაცაზე ლაპარკობდნენ ,ნინი ზოგჯერ გიჟივით წამოვარდებოდა რაგაცას დაიყვირებდა და ისევ ჯდებოდა. სულ გააგიჟა ამ ბიჭმა ეს გოგო....გიორგის და ანდრეას დავემშვიდობე და მისაღებში გავედი,
–კარგი ბიჭია ანდრეა ხო?
–კი ,ცუდი ბიჭი არაა
–სიმპათიურიცა
–ხო
–მერე?
–ახლაა თუ მოვედი მანდ ,,შენ სულ გააფრინე ხო? ნიკას სიკვდილიდან 3 თვაც არა გასული და შენ კიდევ რეებს მეუბნები ?
–ბოდიში არ მინდოდა მართლა
–მომავალსი დაფიქრდი რას იტყვი ხოლმე..
–ანა გთხოოვ რა არ მინდოდა სისულელ წამოვროშე
–მართალი ხარ
–მაპატიე
–ა ააა ა
–ანა
–ხომ იცი ვერ ვიტან ეგეთ საცოდავ სახეს რომ იღიბ .
–ანუ?
–ჯანდაბას შენი თავი ხო
–ვიცოდი რა...არ დავწვეთ გვიანია უკვე
–ხო ხოო ხვალ ადრე ვარ ასადგომი
–რატო?
–ფული უნდა ავიღო ბანკში და
–კაი
მთელი ღამე ნიკაზე ფიქრმა ისევ არ მომასვენა ,ისიც გამახსენდა რომ მკითხა „რომ მოვკვდე იტირებ ან?“ მაშინ ერთი გემრიელად გავლანძღე და 32 წუთი აღარ გამიცია ხმა..გრძნობიდ ნიკა ?რატომ მკითხე 1 კვირით ადრე ? რატომ ?.ნიკა თუ გენატრები გთხოვ დღეს დამესიზმრე რა ძალიან გთხოვ ,მეშინია არ დამტოვო მარტოო გთხოვ ..დაძინებას 1 საათი მაინც ვცდილობდი იმ იმედით რომ ნიკას ვნახავდი ,3 საათი იყო რომ დამეძინა ,მოვიდა ის მოვიდა ჩემთან მასაც ვენატრებოდი ისე როგორც მე,მაგრამ მას ჩემს სიზმრებში რა უნდა?
–როგორ ხარ პრინცეს? (გიო)
–კარგად გიო შენ ?......გამოვძახე სამზარეულოდან
–ამის ხელში(გიო)
–რა გინდა ვერ გავიგე ჩემთან(ნინი)
–ვაიმე არაფერი ჩემოო დებილო(გიო)
–ჰაჰ.ანუ დებილო ხო ?(ნინი)
–ხო (გიო)
–წადი აქედან მალე(ნინი)
–და ვინ გითხრა რომ შენთან ვარ მოსული?(გიო)
–ააბაა? (ნინი)
–ჩემ დაიკოსთან ვარ ძამი რამე პრობლემაა?? (გიო)
–გადაესკვანჯეთ ერთმანეთს ,არსად დაკარგოთ(ნინი)
–კაი გოგო რა გჭირს?(მე)
–კაი ვღადაობ(ნინი)
–ჩემი რა ქლიავი ვარ ,სულ დამავიწყდა გაიცანით ეს ანდრეა. სამზარეულოდან გამოვდიოდი გიომ ანდრეაო რომ თქვა ის ბიჭი შემფეთა ,არა ნიკას არ გავს პირველი ეს გავიფიქრე ის უფრო კარგია ის უფორ სიმპათიურიია.
–ვიცნობთსავით ერთამნეთს (ნინი)
–საიდან ?(გიო)
–რესტორანში ხომ? იმ გოგოს რომ ვიღაცაში ავერიე
–იმ ვიღაცას ნიკა ქვია და ნორმალურად ილაპარაკე..საშინლად გავღიზიანდი მის ირონიაზე.
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
–მოდი აქ შეჩემა ,ნუ ჭედავ რა ძმობას გაფიცებ(გიო)
–რა იყო? ასეთი რა ვთქვი?
–ანასტასიას თავის გარდაცვლილ შეყვარებულში აერია .გაიგე ახლა?
–აუ არ ვიცოდი .
–ახლა იცი
მათი საუბარი მაინც მესმოდა არც ისე შორს წასულან ... გიო მოტრიალდა და ნინისთან მივიდა მაგრად მოეხვია.აქაც ნიკა გამახსენდა როგორ მენატრება მისი ჩახუტება ,მისი სითბო მენატრება..
–ბოდიში არ ვიცოდი ,არ მინდოდა ძალიან ვწუხვარ
–არაუშავს
–ანდრეა
–ანასტასია
–სასიამოვნოა,რამდენის ხარ?
–19ის
–აა პატარა ხარ ჩემზე?
–შენ?
–23 ის ვხდები მალე
–არც ისე პატარა.
ანდრეასთან საკმაოდ დიდხანს ვისაუბრე ,ძალიან კარგი ადამიანი აღმოჩნდა ,1 თვის წინ გადმოვიდა თბილისში საცხოვრებლად ბათუმში ცხოვრობდა .. დედ–მამა ბათუმში დატოვა. გიორგი და ნინის მთელი საღამო პირი არ გაუჩერებიათ სულ რაღაცაზე ლაპარკობდნენ ,ნინი ზოგჯერ გიჟივით წამოვარდებოდა რაგაცას დაიყვირებდა და ისევ ჯდებოდა. სულ გააგიჟა ამ ბიჭმა ეს გოგო....გიორგის და ანდრეას დავემშვიდობე და მისაღებში გავედი,
–კარგი ბიჭია ანდრეა ხო?
–კი ,ცუდი ბიჭი არაა
–სიმპათიურიცა
–ხო
–მერე?
–ახლაა თუ მოვედი მანდ ,,შენ სულ გააფრინე ხო? ნიკას სიკვდილიდან 3 თვაც არა გასული და შენ კიდევ რეებს მეუბნები ?
–ბოდიში არ მინდოდა მართლა
–მომავალსი დაფიქრდი რას იტყვი ხოლმე..
–ანა გთხოოვ რა არ მინდოდა სისულელ წამოვროშე
–მართალი ხარ
–მაპატიე
–ა ააა ა
–ანა
–ხომ იცი ვერ ვიტან ეგეთ საცოდავ სახეს რომ იღიბ .
–ანუ?
–ჯანდაბას შენი თავი ხო
–ვიცოდი რა...არ დავწვეთ გვიანია უკვე
–ხო ხოო ხვალ ადრე ვარ ასადგომი
–რატო?
–ფული უნდა ავიღო ბანკში და
–კაი
მთელი ღამე ნიკაზე ფიქრმა ისევ არ მომასვენა ,ისიც გამახსენდა რომ მკითხა „რომ მოვკვდე იტირებ ან?“ მაშინ ერთი გემრიელად გავლანძღე და 32 წუთი აღარ გამიცია ხმა..გრძნობიდ ნიკა ?რატომ მკითხე 1 კვირით ადრე ? რატომ ?.ნიკა თუ გენატრები გთხოვ დღეს დამესიზმრე რა ძალიან გთხოვ ,მეშინია არ დამტოვო მარტოო გთხოვ ..დაძინებას 1 საათი მაინც ვცდილობდი იმ იმედით რომ ნიკას ვნახავდი ,3 საათი იყო რომ დამეძინა ,მოვიდა ის მოვიდა ჩემთან მასაც ვენატრებოდი ისე როგორც მე,მაგრამ მას ჩემს სიზმრებში რა უნდა?
ანდრეა ნიკას გვერდით იდგა და ხელი ჰქონდა გადახვეული ,ორივე მიყურებდა და მიღიმოდა ,არა ნიკა სულ სხვაა მისი ღიმილი ჩემი სუსტი წერტილია,ის ისე საყვარლად იღიმის არა არც ანდრეა ცუდი მაგრამ მე ნიკაკო მირჩევნია ის ხომ ერთადერთია.დილით სიზმარი ნინის მოვუყევი და კისკისი დაიწყო რაღაცის თქმა დააპირა და უცებ გადაიფიქრა
–ჰაჰ რა ვთქ.. ისააა და ანა ყავა სადა?
–არ იცი ხოო სადაცა?
–უიი გამახსენდა
–მეც მინდა ,მერე ბანკში გამყე
–კაი.
სახლიდან მე და ნინი ერთად გავედით ფეხით წასვლა ვამჯობინეთ როგორც ყოველთვის ნინი ლაპარაკობდა ,
–გახსოვს აქ რომ ვისხედით მე შენ და ნიკა?....და ხელი იმ სკვერისკენ გაიშვირა სადაც მე და ნიკა ყველაზე დიდ დროს ვატარებდით.
–კი მახსოვს ,
–გინდა შევიდეთ.
–რომ გამოვივლით.
–კარგი.
ბანკში 1 საათი ვიდექით რიგში როგორც იქნა დედას გამოგზავნილი ფული ავიღე ..
–დე როგორ ხართ?
–კარგად თქვენ?
–ჩვენც
–აიღე ფული ხო დე?
–კი დე ამ წამს.
–კარგი თუ კიდევ დაგჭირდება დამირეკე.
–კაი დე
–გაკოცე.ლევანი ჩამიკოცნე.
–მამა მომიკითხე.
მე და ნინი სკვერში შევედით იმ სკამზე დავჯექით სადაც მე და ნიკას გვიყვარდა.გამახსენდა იქ გატარებული თითოეული წამი ,როგორ ვტკბებოდით ერთმანეთით,როგორ მაცინებდა,გამახსენდა ხელში აყვანილი რომ დამარბენინებდა ხოლმე წინ და უკან..
–ან ,გახსოვს აქ ამ ადგილას რომ იდგა (ნინი ზუსტად იმ ადგილას დადგა სადაც ნიკა იდგა იმ დღეს) და მთელი ხმით რომ იყვირა“ანასტასია ჩემი სიცოცხლე ხარ“–ო .
–მახსოვს ნინი მახსოვს ,მაგას რა დამავიწყებს ,თვალებიდან ცრემლები თავისით მოდიოდა ნინი ჩემთან მოვიდა ჩაიმუხლა და ცრემლები მომწმინდა
–იტირე ჩემო პატარა იტირე ..
–ნინი ძალიან მიჭირს ,მკლავს იმის გაცნობიერება რომ აღარასდროს მოვა და არ ჩამიხუტებს,მკლავს ის აზრი რომ მოკვდა, აღარა და იმ ცივ მიწაში წევს ,მკლავს ნინი გესმის არ მასვენებს ეს აზრები,მიჭირს მისი დაკარგვა ცუდად მხდის ,მის გარეშე არარაობა ვარ,..
–არა მაგას ნუ იძახი შენ ძლიერი გოგო ხარ გესმის? ნიკას არ მოეწონებოდა მსგავსი სისულელის მოსმენა,ხომ იცი როგორ ვერ იტანდა შენზე რომ ცუდს იძახდნენ,ან შენ რომ იძახდი ცუდს შენ თავზე ,მაგის გამო 3 დღე ერთმანეთს არ ელაპარაკებოდით.
–მახოსვს განა არ მახსოვს ,ვცდილობ შევეგუო მაგრამ არ გამომდის ან არ მინდა რომ შევეგუო ეს შეუძლებელია გესმის ? არ შემიძლია, ის ცოცხალია ჩემს გულში სულ მუდამ მარადიულად ცოცხალი იქნება.
–ვიცი .წავიდეთ სახლში გინდა?
–კი
ნინიმ ამაყენა და სახლში მიმიყვანა ლევანი უკვე მოსული იყო შევხედე და ფერი არ ედო სახეზე .
–რა გჭირს?
–არაფერი, რა უნდა მჭირდეს?
–სახეზე ფერი არ გადევს.
–ნუ ახურებ რა.
–ლევანი !!
–ძმაკაცთან მომივიდა სპორი რა.ნინი ყავას გამიკეთებ?
–აბა რას ვიზავ სიხარულო
–მიდი ჩემი გოგო,გიო როგორა?
–შენი ძმაკაცი ეგაა
–რავი არ დამირეკია გუშინ და დღეს
–გუშინ აქ იყო თავის ძმაკაცთან ერთად
–ანდრეასთან ერთად?
–ხო ,იცნობ?
–კი როგორ არა.
–ჰაჰ რა ვთქ.. ისააა და ანა ყავა სადა?
–არ იცი ხოო სადაცა?
–უიი გამახსენდა
–მეც მინდა ,მერე ბანკში გამყე
–კაი.
სახლიდან მე და ნინი ერთად გავედით ფეხით წასვლა ვამჯობინეთ როგორც ყოველთვის ნინი ლაპარაკობდა ,
–გახსოვს აქ რომ ვისხედით მე შენ და ნიკა?....და ხელი იმ სკვერისკენ გაიშვირა სადაც მე და ნიკა ყველაზე დიდ დროს ვატარებდით.
–კი მახსოვს ,
–გინდა შევიდეთ.
–რომ გამოვივლით.
–კარგი.
ბანკში 1 საათი ვიდექით რიგში როგორც იქნა დედას გამოგზავნილი ფული ავიღე ..
–დე როგორ ხართ?
–კარგად თქვენ?
–ჩვენც
–აიღე ფული ხო დე?
–კი დე ამ წამს.
–კარგი თუ კიდევ დაგჭირდება დამირეკე.
–კაი დე
–გაკოცე.ლევანი ჩამიკოცნე.
–მამა მომიკითხე.
მე და ნინი სკვერში შევედით იმ სკამზე დავჯექით სადაც მე და ნიკას გვიყვარდა.გამახსენდა იქ გატარებული თითოეული წამი ,როგორ ვტკბებოდით ერთმანეთით,როგორ მაცინებდა,გამახსენდა ხელში აყვანილი რომ დამარბენინებდა ხოლმე წინ და უკან..
–ან ,გახსოვს აქ ამ ადგილას რომ იდგა (ნინი ზუსტად იმ ადგილას დადგა სადაც ნიკა იდგა იმ დღეს) და მთელი ხმით რომ იყვირა“ანასტასია ჩემი სიცოცხლე ხარ“–ო .
–მახსოვს ნინი მახსოვს ,მაგას რა დამავიწყებს ,თვალებიდან ცრემლები თავისით მოდიოდა ნინი ჩემთან მოვიდა ჩაიმუხლა და ცრემლები მომწმინდა
–იტირე ჩემო პატარა იტირე ..
–ნინი ძალიან მიჭირს ,მკლავს იმის გაცნობიერება რომ აღარასდროს მოვა და არ ჩამიხუტებს,მკლავს ის აზრი რომ მოკვდა, აღარა და იმ ცივ მიწაში წევს ,მკლავს ნინი გესმის არ მასვენებს ეს აზრები,მიჭირს მისი დაკარგვა ცუდად მხდის ,მის გარეშე არარაობა ვარ,..
–არა მაგას ნუ იძახი შენ ძლიერი გოგო ხარ გესმის? ნიკას არ მოეწონებოდა მსგავსი სისულელის მოსმენა,ხომ იცი როგორ ვერ იტანდა შენზე რომ ცუდს იძახდნენ,ან შენ რომ იძახდი ცუდს შენ თავზე ,მაგის გამო 3 დღე ერთმანეთს არ ელაპარაკებოდით.
–მახოსვს განა არ მახსოვს ,ვცდილობ შევეგუო მაგრამ არ გამომდის ან არ მინდა რომ შევეგუო ეს შეუძლებელია გესმის ? არ შემიძლია, ის ცოცხალია ჩემს გულში სულ მუდამ მარადიულად ცოცხალი იქნება.
–ვიცი .წავიდეთ სახლში გინდა?
–კი
ნინიმ ამაყენა და სახლში მიმიყვანა ლევანი უკვე მოსული იყო შევხედე და ფერი არ ედო სახეზე .
–რა გჭირს?
–არაფერი, რა უნდა მჭირდეს?
–სახეზე ფერი არ გადევს.
–ნუ ახურებ რა.
–ლევანი !!
–ძმაკაცთან მომივიდა სპორი რა.ნინი ყავას გამიკეთებ?
–აბა რას ვიზავ სიხარულო
–მიდი ჩემი გოგო,გიო როგორა?
–შენი ძმაკაცი ეგაა
–რავი არ დამირეკია გუშინ და დღეს
–გუშინ აქ იყო თავის ძმაკაცთან ერთად
–ანდრეასთან ერთად?
–ხო ,იცნობ?
–კი როგორ არა.
კიდევ 2 თვე უშენოდ ნიკა,იცი მივეჩვიე ამ ტკივილით ცხოვრებას,მაგრამ უწინდებურად საშინლად მტკივხარ ,ახლა უფორო მენატრები უშენობა მტანჯავს.ახლა შენს საფლავზე მე ანდრეა ნინი და გიო ვართ, იცი? ანდრეა ძალიან კარგი ბიჭია მიგებს სულ დამყვება შენ საფლავზე არ მტოვებს მარტო,ძალიან კარგი მეგობრები ვართ,თავის ძველ შეყვარებულს შეურიგდა .3თვეში დედასთან უნდა წავიდე ნიკაკო იმედია არ გეწყინება ,აქ უშენობა მკლავს იმ ადგილების დანახვა სადაც ოდესმე დაგვიდგამს ფეხი მტკენს გულს ძალიან მტკენს ამის ატანა შეუძლებელია.არასდროს დაგივიწყებ სულ მუდამ მემახსოვრები ,ჩამოვალ ხოლმე და გინახულებ არ მოიწყინო,შენ ჩემს გულში სულ ცოხლობ და იქაც ჩემს გვერდით უნდა იყო ,ხომ მპირდები რომ ასე იქნება? არ მიმატოვა ,მანძილმა შენი სითბო არ მომაკლოს ამის მეშინია ნიკა მხოლოდ ამის.ახლა უნდა წავიდეთ ,მიყვარხარ და მტკივხარ.
–იცი ნიკას სურათს რომ ვუყურებ ხოლმე თითქოს მართლაა ჩვენ ორს შორის მსგავსება.
–ისევ დამცინი?
–არა არა მართლა გეუბნები ,დღეს განსაკუთრებით მივამსგავსე.
–ხო ისე მაგრად გავხართ ტო(გიო)
–არ ვიცი იმ დღეს მართლა ძალიან გავდი ,იმ დღის მერე ვეღარ გამსგავსებ ან აღარ გამსგავსებ.
–ალბათ.
–აუ სადმე წავიდეთ რა .(ნინი)
–საად?
–მაგალითად მთაწმინდაზე
–კარგი აზრია .(ანდრა)
ანდრეას მანქანაში ჩავჯექით და მთაწმინდისკენ მიმავალ გზას გავუყევით.ვაღიარებ დღეს ნიკას სიკვდილის შემდეგ პირვლად ვიცინე ასე გულიანად .
–გიხდება სიცილი(ანდრეა)
–მადლობ
–ხშირად უნდა გაიცინო(ანდრეა)
ანდრეას გავუღიმე და წინ გავიხედე ,
–იცი აქ მე და ნიკას რამდენი კარგი ისტორია გვაქვს გადამხდარი თავს?
–ხოო ? კარგია. ძალიან გიყვარდა? თუმცა რა უაზრო კითხვაა დაგისვი, ფაქტია რომ ძალიან გიყვარდა.
–მიყვარს ანდრეა და არა მიყვარდა.
–ხო ხო გიყვარს.
–კი უზომოდ ჩემი ნაწილი იყო და არის ,მასავით არასდროს არავინ არ მეყვარება,იმიტომ რომ ის ჩემი პირველი სიყვარული იყო პირველი სიყვარული რომელმაც დიდი ტკივილი მომაყენა, მისი მოყენებული ეს ტკივილიც კი მიყვარს გესმის.
– არასდროს მქონია სშუალება გამეგო რა არის ნამდვილი სიყვარული.იცი ნიკასი მშურს კიდეც ასეთი სიყვარულიდ რომ ვინმეს ვუყვარდე თავი ყველაზე ბედნიერ კაცად მომეჩვენებოდა
–მაგრამ შენ ხომ გყავს ნატა?
–ნატა? ნატა არასდროს მყვარებია უბრალოდ მასთან ვარ რომ არ ვატკინო ჩემი უარით გული.
–მაგრამ,შენ მას მომავალში ატკენ გულს შენი ტყუილით.
–ვიცი და არ მინდა ასე მოხდეს
–მაშინ დროულად დაელაპარაკე.
–იცი ნიკას სურათს რომ ვუყურებ ხოლმე თითქოს მართლაა ჩვენ ორს შორის მსგავსება.
–ისევ დამცინი?
–არა არა მართლა გეუბნები ,დღეს განსაკუთრებით მივამსგავსე.
–ხო ისე მაგრად გავხართ ტო(გიო)
–არ ვიცი იმ დღეს მართლა ძალიან გავდი ,იმ დღის მერე ვეღარ გამსგავსებ ან აღარ გამსგავსებ.
–ალბათ.
–აუ სადმე წავიდეთ რა .(ნინი)
–საად?
–მაგალითად მთაწმინდაზე
–კარგი აზრია .(ანდრა)
ანდრეას მანქანაში ჩავჯექით და მთაწმინდისკენ მიმავალ გზას გავუყევით.ვაღიარებ დღეს ნიკას სიკვდილის შემდეგ პირვლად ვიცინე ასე გულიანად .
–გიხდება სიცილი(ანდრეა)
–მადლობ
–ხშირად უნდა გაიცინო(ანდრეა)
ანდრეას გავუღიმე და წინ გავიხედე ,
–იცი აქ მე და ნიკას რამდენი კარგი ისტორია გვაქვს გადამხდარი თავს?
–ხოო ? კარგია. ძალიან გიყვარდა? თუმცა რა უაზრო კითხვაა დაგისვი, ფაქტია რომ ძალიან გიყვარდა.
–მიყვარს ანდრეა და არა მიყვარდა.
–ხო ხო გიყვარს.
–კი უზომოდ ჩემი ნაწილი იყო და არის ,მასავით არასდროს არავინ არ მეყვარება,იმიტომ რომ ის ჩემი პირველი სიყვარული იყო პირველი სიყვარული რომელმაც დიდი ტკივილი მომაყენა, მისი მოყენებული ეს ტკივილიც კი მიყვარს გესმის.
– არასდროს მქონია სშუალება გამეგო რა არის ნამდვილი სიყვარული.იცი ნიკასი მშურს კიდეც ასეთი სიყვარულიდ რომ ვინმეს ვუყვარდე თავი ყველაზე ბედნიერ კაცად მომეჩვენებოდა
–მაგრამ შენ ხომ გყავს ნატა?
–ნატა? ნატა არასდროს მყვარებია უბრალოდ მასთან ვარ რომ არ ვატკინო ჩემი უარით გული.
–მაგრამ,შენ მას მომავალში ატკენ გულს შენი ტყუილით.
–ვიცი და არ მინდა ასე მოხდეს
–მაშინ დროულად დაელაპარაკე.
–ვიცი და არ მინდა ასე მოხდეს
–მაშინ დროულად დაელაპარაკე.
–ბევრჯერ ვცადე, მაგრამ ვერცერთხელ გავბედე .
–ვერ გაბედე?
–ხო მეცოდება
–და ტყუილისთვის არ გეცოდება?
–მეცოდება
–მაშინ უთხარი.ვაახ.
–კაი კაი სხვა მომიყე ნიკაზე
–რატომ დაინტერესდი მისით ასე?
–არ ვიცი შენ დამაინტერესე მისით ასე.
–ნიკა? ნიკა არ ვიცი ყველასგან გამორჩეულია, არა იმიტომ რომ მე მიყვარს ისეც ყველა აღნიშნავდა ამას ,ყველას ძალიან უყვარდა,პირადად ჩემში ყველაზე დიდი ადგილი ეკავა ჩემს გულში ,მისით ვსუნთქავდი და ახლა როცა ჩემთან აღარაა თითქოს სუნთქვა გამიჭირდა,შეიძლება იფიქრო აზვიადებო მაგრამ არა ,მართლაც რომ ის ყველაზე კარგია ვინც კი ოდესმე შემხვედრია.
–კიდევ ვიმორებ,რომ მისი მშურს.
–ნინი და გიო გველოდებიან .
მთელი დღე ვიბოდიალეთ ,სახლში ანდრეამ მიმიყვანა ვთხოვე ამოსულიყვნენ მაგრამ სახლებში წავალთ დავიღალეთო,სახლის კარები შევაღე და რას ვხედავ „მკვდარივით აგდია“ რომ იტყვიან ლევანი სავრძელში ,თავიდან შემშინდა მერე სიცილი ამივარდა ლუდის ბოთლები რომ დავინახე .
–ლევან . ლევან. ლეეეევააან .ლეეეეეეეეეეევააან
–ჰა ჰაა რა მიშველეთ (ტყაპან)
–დამავიწყდა დაბლა რამე დამეფინა
–გველო.
–ვინეები გყავდა?
– ნუ ინტერესდები რაა
– ისე გამოსულხარ ხომ იცი,პახმელიაზე ხომ არ ხარ ძამიკო?
– –აუუ გაააა რაა
– –რა გაააა ?
– –გააააპსი
– –ვეტყვი დედას მაგასდ
– –ჰაჰ მადარდე ,აუ ტაშტი სადა?
– – სააბაზანოში
– –მომიტანე
– არა მე არ მცალია უნდა გავაპსა, ისე თავი თუ არ გაქვს რას იჭყიპები
– –ტააააშტიი გოგოო მალეე
– –ააუუუ წამოდი ვანაში დროზე .ლევანი ხელით მივათრიე კარები მივუკეტე და ჩემს ოთახში შევედი. რომ დავწექი 7 საათი იყო 10ზე გამეღვიძა ,ავდექი ნიკას ფოტოს ვაკოცე და მისაღებში გავედი.
– –როგორ ხარ ლოთო?
– –აუუ ნუ ახურებ რაა,თავი მისკდება ისეც
– –ეგაა თავი რომ არ გაქვს და სვავ .
– –ანასტასია ახალკაცი გამასწარი
– –კაი კაი. ხვალ ნიკას საფლავზე ხომ წამიყვან ?
– –მაცოცხლე ხვალამდე
– –ლევანი!!
– –აბა რას მეკითხები წაგიყვანა აბა რას ვიზავ.
– –კაი ბიჭი ხარ
მთელი ღამე არ დამეძინა ნიკაზე ფიქრი წამითაც არ მომშორებია,დედასთან რომ წავალ მას ვეღარ ვნახავ ხოლმე იქნებ არ ღირს ამ ნაბიჯის გადადგმა? იქნებ არ ღირს ნიკასგან ასე შორს წასვლა? არ ვიცი ,ნიკა მომეცი ნიშანი გთხოვ რა გავაკეთო არ მინდა შენგან შორს ყოფნა ,მაგრამ არც ის მინდა რომ ასე ვიტანჯებოდე . დილით როგორც იქნა 6 საათზე ჩამეძინა.
–ადე ანა არ წავიდეთ?
–სად?
–სასაფლაოზე
–რომელია საათი?
–2 ხდება,მერე მე სამსახურში უნდა წავიდე
–კაი ახლავე ვდგები
საბაზანოში შევედი შხაპი მივიღე ,კარადა გამოვაღე შავი შორტი , შავი მაისური და შავი კედები ჩავიცივი.
–მზად ვარ წავიდეთ
–გასაღებს ავიღებ გადი შენ გარეთ დამელოდე
–კაი
მანქანასთან ვიყავი აყუდებული უკნიდან ვიღაცის მზერა ვიგრძენი უცბად მივტრიალდი და არავინ არ დამხვდა ,რა მემართება ამ ბოლო დროს სულ ისეთი შეგრძნება მაქვს რომ ვიღაც მითვლთვალებს,როგორც იქნა ლევანიც გამოვიდა და სასაფლაოზე წავედით .ნიკასთან 1 საათი ვიყავით რაღაცეები მოვუყევი სასაფლაო მივალაგე ,ყოველ დღე ვალაგებ მაგრამ ისევ და ისევ უსუფთაოდა. მე და ლევანი სახლში წამოვედით ,ლევანმა სახლში მიმიყვანა თვითონ პირდაპირ სამსახურში გაიქცა. მარტო როდესაც ვრჩები ის აზრი რომ ვიღაც მითვალთვალებს სულ უფრო და უფროო ღრმავდება ,ის ვიღაც ყველგანა სახლშიც,გარეთაც, სასაფლაოზე სულ თან დამყვებ,მგონი ვგიჟდები.
–მაშინ დროულად დაელაპარაკე.
–ბევრჯერ ვცადე, მაგრამ ვერცერთხელ გავბედე .
–ვერ გაბედე?
–ხო მეცოდება
–და ტყუილისთვის არ გეცოდება?
–მეცოდება
–მაშინ უთხარი.ვაახ.
–კაი კაი სხვა მომიყე ნიკაზე
–რატომ დაინტერესდი მისით ასე?
–არ ვიცი შენ დამაინტერესე მისით ასე.
–ნიკა? ნიკა არ ვიცი ყველასგან გამორჩეულია, არა იმიტომ რომ მე მიყვარს ისეც ყველა აღნიშნავდა ამას ,ყველას ძალიან უყვარდა,პირადად ჩემში ყველაზე დიდი ადგილი ეკავა ჩემს გულში ,მისით ვსუნთქავდი და ახლა როცა ჩემთან აღარაა თითქოს სუნთქვა გამიჭირდა,შეიძლება იფიქრო აზვიადებო მაგრამ არა ,მართლაც რომ ის ყველაზე კარგია ვინც კი ოდესმე შემხვედრია.
–კიდევ ვიმორებ,რომ მისი მშურს.
–ნინი და გიო გველოდებიან .
მთელი დღე ვიბოდიალეთ ,სახლში ანდრეამ მიმიყვანა ვთხოვე ამოსულიყვნენ მაგრამ სახლებში წავალთ დავიღალეთო,სახლის კარები შევაღე და რას ვხედავ „მკვდარივით აგდია“ რომ იტყვიან ლევანი სავრძელში ,თავიდან შემშინდა მერე სიცილი ამივარდა ლუდის ბოთლები რომ დავინახე .
–ლევან . ლევან. ლეეეევააან .ლეეეეეეეეეეევააან
–ჰა ჰაა რა მიშველეთ (ტყაპან)
–დამავიწყდა დაბლა რამე დამეფინა
–გველო.
–ვინეები გყავდა?
– ნუ ინტერესდები რაა
– ისე გამოსულხარ ხომ იცი,პახმელიაზე ხომ არ ხარ ძამიკო?
– –აუუ გაააა რაა
– –რა გაააა ?
– –გააააპსი
– –ვეტყვი დედას მაგასდ
– –ჰაჰ მადარდე ,აუ ტაშტი სადა?
– – სააბაზანოში
– –მომიტანე
– არა მე არ მცალია უნდა გავაპსა, ისე თავი თუ არ გაქვს რას იჭყიპები
– –ტააააშტიი გოგოო მალეე
– –ააუუუ წამოდი ვანაში დროზე .ლევანი ხელით მივათრიე კარები მივუკეტე და ჩემს ოთახში შევედი. რომ დავწექი 7 საათი იყო 10ზე გამეღვიძა ,ავდექი ნიკას ფოტოს ვაკოცე და მისაღებში გავედი.
– –როგორ ხარ ლოთო?
– –აუუ ნუ ახურებ რაა,თავი მისკდება ისეც
– –ეგაა თავი რომ არ გაქვს და სვავ .
– –ანასტასია ახალკაცი გამასწარი
– –კაი კაი. ხვალ ნიკას საფლავზე ხომ წამიყვან ?
– –მაცოცხლე ხვალამდე
– –ლევანი!!
– –აბა რას მეკითხები წაგიყვანა აბა რას ვიზავ.
– –კაი ბიჭი ხარ
მთელი ღამე არ დამეძინა ნიკაზე ფიქრი წამითაც არ მომშორებია,დედასთან რომ წავალ მას ვეღარ ვნახავ ხოლმე იქნებ არ ღირს ამ ნაბიჯის გადადგმა? იქნებ არ ღირს ნიკასგან ასე შორს წასვლა? არ ვიცი ,ნიკა მომეცი ნიშანი გთხოვ რა გავაკეთო არ მინდა შენგან შორს ყოფნა ,მაგრამ არც ის მინდა რომ ასე ვიტანჯებოდე . დილით როგორც იქნა 6 საათზე ჩამეძინა.
–ადე ანა არ წავიდეთ?
–სად?
–სასაფლაოზე
–რომელია საათი?
–2 ხდება,მერე მე სამსახურში უნდა წავიდე
–კაი ახლავე ვდგები
საბაზანოში შევედი შხაპი მივიღე ,კარადა გამოვაღე შავი შორტი , შავი მაისური და შავი კედები ჩავიცივი.
–მზად ვარ წავიდეთ
–გასაღებს ავიღებ გადი შენ გარეთ დამელოდე
–კაი
მანქანასთან ვიყავი აყუდებული უკნიდან ვიღაცის მზერა ვიგრძენი უცბად მივტრიალდი და არავინ არ დამხვდა ,რა მემართება ამ ბოლო დროს სულ ისეთი შეგრძნება მაქვს რომ ვიღაც მითვლთვალებს,როგორც იქნა ლევანიც გამოვიდა და სასაფლაოზე წავედით .ნიკასთან 1 საათი ვიყავით რაღაცეები მოვუყევი სასაფლაო მივალაგე ,ყოველ დღე ვალაგებ მაგრამ ისევ და ისევ უსუფთაოდა. მე და ლევანი სახლში წამოვედით ,ლევანმა სახლში მიმიყვანა თვითონ პირდაპირ სამსახურში გაიქცა. მარტო როდესაც ვრჩები ის აზრი რომ ვიღაც მითვალთვალებს სულ უფრო და უფროო ღრმავდება ,ის ვიღაც ყველგანა სახლშიც,გარეთაც, სასაფლაოზე სულ თან დამყვებ,მგონი ვგიჟდები.
დედას დავურეკე წასვლაზეც ვილაპარაკეთ მითხრა რომ ჩემთვის ასე უკეთესი იქნება ,
–ანა ვიცი რომ ძნელია ,მაგრამ შენ თავსაც ხომ უნდა მიხედო? ცხოვრება გრძელდება,დაფიქრებულხარ ოდესმე ნიკა ამ ყველაფერზე რას იტყოდა ? დაფიქრებულხარ რა რეაქცია ექნებოდა ასეთ დღეში რომ გნახავდა ?
–დედა ვიცი ყველაფერი კარგად ვიცი და მესმის მაგრამ არ შემიძლია ,მე მინდა ასე რომ ვიყო ?მინდა რომ გული გატკინოთ ? არა არ მინდა,მაგრამ ნიკა მენატრება.
–წამოდი აქ გთხოვ.
–კარგი დედა 3 თვეში წამოვალ
–არა ანა არა ახლავე გამოგიგზავნით ვიზას და წამოდი
–დედა ასე მალე არ შემიძლია
–და იმ 3თვეში რა მოხდება ?
–არაფერი
–ხოდა ვიზას დაელოდე კარგი? ლევანსაც კითხე თუ წამოვა
–კარგი .
–მიყვარხართ
–ჩვენც
მთელი დღე მოსვენება დავკარგე აქედან წასვლა არ მინდოდა საშინლად არ მინდოდა. ის აზრი რომ ნიკას სასაფლაოზე ვეღარ ავიდოდი გულს მიკლავდა,მთელი დღე ვტიროდი ვტიროდი და ემოციებისგან ვიცლებოდი, ცოტახნით წავალ და ისევ დავბრუნდები,უკვე გვიანი იყო ლევანი არსად ჩანდა ტელეფონიც გამორთული ქონდა ,სად უნდა იყოს? ავნერვიულდი ,1 საათი გავიდა როგორც იქნა კარებზე ზარის ხმა გავიგე თუ არა გიჟივით გავარდი ,კარები გაღებული არ მქონდა
–როგორც იქნა ლევაა,..ანდრეა?
–ხო მე ვარ რა იყო?
–არაფერი ლევანი იგვიანებს და ის მეგონა
–ხო ახლახანს შემხვდა სადარბაზოსთან ადი და ამოვალო
–მე კიდევ რა აღარ ვიფიქრე
–კაი რა იყო მშიშარა.ანდრეა ახლოს მოუწია და ცხვირზე ხელი მომიჭირა
–შენ ხარ მამცი და გაბედული.
–ვიცი .როგორც იქნა ლევანიც მოვიდა
–სად გაქვს შენ ტელეფონი ? მოვკვდი ნერვიულობით
–კაი რა იყო დაჯდა,მერე მე და მერიმ გავისეირნეთ და შემაგვიანდა
–უნამუსო ხარ
–მიდი მაცივარში ლუდია და გამოღე
–სამზარეულოდან გამოვედი და ლევანის წინ დავჯექი
–დედამ დარეკა
–მერე?
–უნდა წავიდე
–როდის?
–მალე და თქვა ლევანსაც უთხარი თუ წამოვაო
–გამორიცხულია.
–კაი ანუ მარტო წავალ.
–გაგიხარდა ხო?
–კი
–აღარ ჩამოხვალ? (მკითხა ანდრეამ დადარდიანებული ხმით)
–როგორ არა ჩამოვალ ხოლმე
–კარგია
ბიჭები მისაღებში დავტოვე და ჩემს ოთახში შევედი,ვფიქრობდი ყველაფერზე ჩემზე ნიკაზე,ნინიზე,ლევანიზე და ანდრეაზე არ ვიცი რა მჭირდა რატომ ვფიქრობ გამუდმებით მასზე ნუთუ ნინი მართალია და ანდრეა მომწონს?არა ეს შეუძლებელია მე ნიკა მიყვარს ანდრეა უბრალოდ ის ადამიანია ვინც იმ დროს გვერდში მედგა და მამხნევებდა როცა მიჭირდა როგორც სხვები და ამტომ მასზე კარგი შთაბეჭდილება მაქვს . დრო საშინლად მიიქროდა დედას ზარს ყოველ დღე ველოდი იმ ზარს რომელიც შემატყობინებდა როდის უნდა წავსულიყავი ნიკასგან შორს და დამეტოვებინა ის იმ ცივ მიწაში ,ეს აზრი კვლავ მოსვენებას არ მაძლევდა . მის საფლავზე დავდიოდი და პატებას ვთხოვდიო რომ მისი დატოვება მიწევდა. და დადგა ის დღე როცა უნდა წავსულიყავი დედამ დარეკა და მითხრა რომ 3 დღეში უნდა წავიდე და დავტოვო ყველა და ყველაფერი.
–ანა ვიცი რომ ძნელია ,მაგრამ შენ თავსაც ხომ უნდა მიხედო? ცხოვრება გრძელდება,დაფიქრებულხარ ოდესმე ნიკა ამ ყველაფერზე რას იტყოდა ? დაფიქრებულხარ რა რეაქცია ექნებოდა ასეთ დღეში რომ გნახავდა ?
–დედა ვიცი ყველაფერი კარგად ვიცი და მესმის მაგრამ არ შემიძლია ,მე მინდა ასე რომ ვიყო ?მინდა რომ გული გატკინოთ ? არა არ მინდა,მაგრამ ნიკა მენატრება.
–წამოდი აქ გთხოვ.
–კარგი დედა 3 თვეში წამოვალ
–არა ანა არა ახლავე გამოგიგზავნით ვიზას და წამოდი
–დედა ასე მალე არ შემიძლია
–და იმ 3თვეში რა მოხდება ?
–არაფერი
–ხოდა ვიზას დაელოდე კარგი? ლევანსაც კითხე თუ წამოვა
–კარგი .
–მიყვარხართ
–ჩვენც
მთელი დღე მოსვენება დავკარგე აქედან წასვლა არ მინდოდა საშინლად არ მინდოდა. ის აზრი რომ ნიკას სასაფლაოზე ვეღარ ავიდოდი გულს მიკლავდა,მთელი დღე ვტიროდი ვტიროდი და ემოციებისგან ვიცლებოდი, ცოტახნით წავალ და ისევ დავბრუნდები,უკვე გვიანი იყო ლევანი არსად ჩანდა ტელეფონიც გამორთული ქონდა ,სად უნდა იყოს? ავნერვიულდი ,1 საათი გავიდა როგორც იქნა კარებზე ზარის ხმა გავიგე თუ არა გიჟივით გავარდი ,კარები გაღებული არ მქონდა
–როგორც იქნა ლევაა,..ანდრეა?
–ხო მე ვარ რა იყო?
–არაფერი ლევანი იგვიანებს და ის მეგონა
–ხო ახლახანს შემხვდა სადარბაზოსთან ადი და ამოვალო
–მე კიდევ რა აღარ ვიფიქრე
–კაი რა იყო მშიშარა.ანდრეა ახლოს მოუწია და ცხვირზე ხელი მომიჭირა
–შენ ხარ მამცი და გაბედული.
–ვიცი .როგორც იქნა ლევანიც მოვიდა
–სად გაქვს შენ ტელეფონი ? მოვკვდი ნერვიულობით
–კაი რა იყო დაჯდა,მერე მე და მერიმ გავისეირნეთ და შემაგვიანდა
–უნამუსო ხარ
–მიდი მაცივარში ლუდია და გამოღე
–სამზარეულოდან გამოვედი და ლევანის წინ დავჯექი
–დედამ დარეკა
–მერე?
–უნდა წავიდე
–როდის?
–მალე და თქვა ლევანსაც უთხარი თუ წამოვაო
–გამორიცხულია.
–კაი ანუ მარტო წავალ.
–გაგიხარდა ხო?
–კი
–აღარ ჩამოხვალ? (მკითხა ანდრეამ დადარდიანებული ხმით)
–როგორ არა ჩამოვალ ხოლმე
–კარგია
ბიჭები მისაღებში დავტოვე და ჩემს ოთახში შევედი,ვფიქრობდი ყველაფერზე ჩემზე ნიკაზე,ნინიზე,ლევანიზე და ანდრეაზე არ ვიცი რა მჭირდა რატომ ვფიქრობ გამუდმებით მასზე ნუთუ ნინი მართალია და ანდრეა მომწონს?არა ეს შეუძლებელია მე ნიკა მიყვარს ანდრეა უბრალოდ ის ადამიანია ვინც იმ დროს გვერდში მედგა და მამხნევებდა როცა მიჭირდა როგორც სხვები და ამტომ მასზე კარგი შთაბეჭდილება მაქვს . დრო საშინლად მიიქროდა დედას ზარს ყოველ დღე ველოდი იმ ზარს რომელიც შემატყობინებდა როდის უნდა წავსულიყავი ნიკასგან შორს და დამეტოვებინა ის იმ ცივ მიწაში ,ეს აზრი კვლავ მოსვენებას არ მაძლევდა . მის საფლავზე დავდიოდი და პატებას ვთხოვდიო რომ მისი დატოვება მიწევდა. და დადგა ის დღე როცა უნდა წავსულიყავი დედამ დარეკა და მითხრა რომ 3 დღეში უნდა წავიდე და დავტოვო ყველა და ყველაფერი.
არ ვიცი რა მჭირდა თითქოს ყველაფერი თავზე მენგრევა, ადრე რომ ეთქვათ ამერიკაში წამოდიო სიხარულით გავფრინდებოდი ,მაგრამ ახლა ასე არა,ნიკას სიკვდილმა ჩემზე ძალიან იმოქმედა არ მინდა მისი აქ დატოვება და იქ წასვლა ..ლევანი,ანდრეა, ნინი, მარი, გიო, საბა ყველა და ყველაფერი უნდა დავტოვო გამიჭირდება.ვთქვი და ცრემლებმა კვლავ გაიკვლიეს გზა .. მთელი დღე უაზროდ გავიდა , საღამოს ლევანი სამსახურიდან მოვიდა ოთახში შემოვიდა და ასეთ დღეში რომ დამინახა გაგიჟდა .
–ანა რა ჭირს ? მოხდა რამეე?
–2 დღეში უნდა წავიდე
–შენ ხომ გინდოდა წასვლა?
–ადრე ადრე მინდოდა ლევან ახლა აღარ მინდა არა ,აქ მინდა თქვენთან
–მერე არ წახვიდე
–ადვილია ხომ სათქმელად? აბა რა ვქნა აქ ვიტანჯები ნიკას რომ იმ ცივ მიწაში ვხედავ და მისი ღიმილის დანახვა არ შემიძლია.
–და იქ დაინახავ ?
–არა, მაგრამ იქ დედასთან ვიქნები
–როგორც გინდა, მაგრამ იცოდე მე სულ შენს გვერდით ვარ და ვიქნები.
–ვიცი .ლევანის მთელი ძალით მოვეხვიე , რაც აქამდე მისდამი სიყვარული არ გამომიმჟღავნებია ახლა ერთიანად იფეთქა.
–ერთი აზრი მომივიდა
–რა ?
–შენი წასვლა ავღნიშნოთ ნუ გამოსამშვიდობებელი რამე მოვაწყოთ.
–ჭკვიანი ბიჭი ხარ
–ხვალ
–კაი .
მე და ლევანმა ბევრი ვილაპარაკეთ, გავიხსენეთ როგორ მიბრიყვაბდა და მცემდა ხოლმე პატარაობაში, როგორი ცელქები ვიყავით ,როგორ მენატრება ის დრო ,ნიკაც მენატრება.ლევანს დავემშვიდობე და დასაძინლებლად წავედი გადავიღალე ალბათ ემოციების ბრალია.ბალიშზე დავდე თავი თუ არა დამეძინა.დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა ავდექი ,ფანჯარასთან მივედი,როგორ მიყვასრ ასეთი ამინდი ვთქვი და სააბაზანოში შევედი ,შხაპი მივიღე, ოთახში დავბრუნდი ,წასასვლელი ვარ მაღაზიებში პროდუქტები ვიყიდო. სახლიდან გავედი და სადარბაზოში ანდერეა შემხვდა .
–როგორ ხარ?
–ვარ რა შენ?
–მეც ეგრე .საით მიდიხარ?
–მაღაზიაში პროდუქტები უნდა ვიყიდო.შენ?
–თქვენთან მოვიდოდი,მაგრამ გადავიფიქრე
–რატო? ადი და ამოვალ
–არა მაღაზიაში წამოგყვები
–კაი
მთელი გზა ვგრძნობდი ანდრეას დაჟინებულ მზერას ,არ მინდოდა მისკენ გამეხედა
–იცი 2 დღში მივდივარ
–რააა?
–ხო ზეგ წავალ
–ასე მალე?
–ხო დღეს დედას ველაპარაკე
–იქნებ დარჩენილიყავი
–რატომ ? აქ არაფერი მაკავებს
–საერთოდ არაფერი?
–არა არაფერი
–მაშინ წადი ..
მაღაზიიდან როცა მოვდიოდით საბა შემხვდა რამდენიხანია არ მინახავს ,მაგრად მოვეხვიე
–მომენატრე
–მეც საბა.
–გავიგე მიდიხარ
–ხო 2 დღეში.და დღეს ჩემთან გელოდები .
–კაი .ახლა უნდა გავიქცე ლანა მელოდება
–მომიკითხე
–აუცილებლად.
სახლში ავედით მე და ანდრეა მისაღებში მდივანზე დაჯდა ,მე პროდუქტები სამზარეულოში შევიტანე .
–ყავა გინდა ანდრეაა?
–ერთი წუთით მოდი
–რა იყო ?
–რაღაც მინდა გითხრა .
–გისმენ
–არ ვიცი საიდან დავიწყო ,მოკლედ გეტყვი მე......... და კარები ნინიმ შემოაღო
–ბავშვებო როგორ ხართ?
–ცუდად (შეუბღვირა ანდრეამ)
–შენ ან?
–არამიშავს
–დღეს ლევანიმ მითხრა ადი მიეხმარეო და ამოვედი
–კარგი გოგო ხარ
–ისე ასე მალე რატო მიდიხარ ?
–დედამ გადაწყვიტა
–ოხხ დედა დედა..შენ რა იყო რა როჟით ზიხარ?
–გამაბრაზეს
–ვიინ მითხარი ვცემო
–შენ (კიდევ შეუბღვირა ანდრეამ)
–აუ ანა რაში მოგეხმარო მალე მითხარი თორე ანდრეამ შემჭამა თვალებით
–წამომყე..ანდრეა შენ რაღაც უნდა გეთქვა და მითხარი მერე
–ახლა გეტყვი
–მერე მერე
–კაი
მე და ნინიმ სამზარეულოში ვიფუსფუსეთ 4 საათი ხდებოდა რომ მოვრჩით მისაღებში გამოვედი და ანდრეა აღარ დამხვდა წავიდა ალბათ .წავიდოდა აბა რა იქნებოდა 4 საათის განმალობაში ერთხელ არ გამომიხედავს.
–წავიდა?
–ხო
–რა უნდა ეთქვა?
–არ ვიცი ნინი რომ დაიწყო საუბარი შენ შემოხვედი
–მე ხომ არაფერში გამოვადგები კაცს რა უიმე ......
–ანა რა ჭირს ? მოხდა რამეე?
–2 დღეში უნდა წავიდე
–შენ ხომ გინდოდა წასვლა?
–ადრე ადრე მინდოდა ლევან ახლა აღარ მინდა არა ,აქ მინდა თქვენთან
–მერე არ წახვიდე
–ადვილია ხომ სათქმელად? აბა რა ვქნა აქ ვიტანჯები ნიკას რომ იმ ცივ მიწაში ვხედავ და მისი ღიმილის დანახვა არ შემიძლია.
–და იქ დაინახავ ?
–არა, მაგრამ იქ დედასთან ვიქნები
–როგორც გინდა, მაგრამ იცოდე მე სულ შენს გვერდით ვარ და ვიქნები.
–ვიცი .ლევანის მთელი ძალით მოვეხვიე , რაც აქამდე მისდამი სიყვარული არ გამომიმჟღავნებია ახლა ერთიანად იფეთქა.
–ერთი აზრი მომივიდა
–რა ?
–შენი წასვლა ავღნიშნოთ ნუ გამოსამშვიდობებელი რამე მოვაწყოთ.
–ჭკვიანი ბიჭი ხარ
–ხვალ
–კაი .
მე და ლევანმა ბევრი ვილაპარაკეთ, გავიხსენეთ როგორ მიბრიყვაბდა და მცემდა ხოლმე პატარაობაში, როგორი ცელქები ვიყავით ,როგორ მენატრება ის დრო ,ნიკაც მენატრება.ლევანს დავემშვიდობე და დასაძინლებლად წავედი გადავიღალე ალბათ ემოციების ბრალია.ბალიშზე დავდე თავი თუ არა დამეძინა.დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა ავდექი ,ფანჯარასთან მივედი,როგორ მიყვასრ ასეთი ამინდი ვთქვი და სააბაზანოში შევედი ,შხაპი მივიღე, ოთახში დავბრუნდი ,წასასვლელი ვარ მაღაზიებში პროდუქტები ვიყიდო. სახლიდან გავედი და სადარბაზოში ანდერეა შემხვდა .
–როგორ ხარ?
–ვარ რა შენ?
–მეც ეგრე .საით მიდიხარ?
–მაღაზიაში პროდუქტები უნდა ვიყიდო.შენ?
–თქვენთან მოვიდოდი,მაგრამ გადავიფიქრე
–რატო? ადი და ამოვალ
–არა მაღაზიაში წამოგყვები
–კაი
მთელი გზა ვგრძნობდი ანდრეას დაჟინებულ მზერას ,არ მინდოდა მისკენ გამეხედა
–იცი 2 დღში მივდივარ
–რააა?
–ხო ზეგ წავალ
–ასე მალე?
–ხო დღეს დედას ველაპარაკე
–იქნებ დარჩენილიყავი
–რატომ ? აქ არაფერი მაკავებს
–საერთოდ არაფერი?
–არა არაფერი
–მაშინ წადი ..
მაღაზიიდან როცა მოვდიოდით საბა შემხვდა რამდენიხანია არ მინახავს ,მაგრად მოვეხვიე
–მომენატრე
–მეც საბა.
–გავიგე მიდიხარ
–ხო 2 დღეში.და დღეს ჩემთან გელოდები .
–კაი .ახლა უნდა გავიქცე ლანა მელოდება
–მომიკითხე
–აუცილებლად.
სახლში ავედით მე და ანდრეა მისაღებში მდივანზე დაჯდა ,მე პროდუქტები სამზარეულოში შევიტანე .
–ყავა გინდა ანდრეაა?
–ერთი წუთით მოდი
–რა იყო ?
–რაღაც მინდა გითხრა .
–გისმენ
–არ ვიცი საიდან დავიწყო ,მოკლედ გეტყვი მე......... და კარები ნინიმ შემოაღო
–ბავშვებო როგორ ხართ?
–ცუდად (შეუბღვირა ანდრეამ)
–შენ ან?
–არამიშავს
–დღეს ლევანიმ მითხრა ადი მიეხმარეო და ამოვედი
–კარგი გოგო ხარ
–ისე ასე მალე რატო მიდიხარ ?
–დედამ გადაწყვიტა
–ოხხ დედა დედა..შენ რა იყო რა როჟით ზიხარ?
–გამაბრაზეს
–ვიინ მითხარი ვცემო
–შენ (კიდევ შეუბღვირა ანდრეამ)
–აუ ანა რაში მოგეხმარო მალე მითხარი თორე ანდრეამ შემჭამა თვალებით
–წამომყე..ანდრეა შენ რაღაც უნდა გეთქვა და მითხარი მერე
–ახლა გეტყვი
–მერე მერე
–კაი
მე და ნინიმ სამზარეულოში ვიფუსფუსეთ 4 საათი ხდებოდა რომ მოვრჩით მისაღებში გამოვედი და ანდრეა აღარ დამხვდა წავიდა ალბათ .წავიდოდა აბა რა იქნებოდა 4 საათის განმალობაში ერთხელ არ გამომიხედავს.
–წავიდა?
–ხო
–რა უნდა ეთქვა?
–არ ვიცი ნინი რომ დაიწყო საუბარი შენ შემოხვედი
–მე ხომ არაფერში გამოვადგები კაცს რა უიმე ......
საღამოს ლევანი მოვიდა ყევლა მოვიდა ანდრეა არსად არ ჩანდა ,,გული დმაწყდა არადა როგორ ველოდი ,მის გარეშე...
–რა გჭირს ?
–არაფერი ლევან
–ვითომ?
–ხო . ანდრეა რატომ არ მოვიდა?
–არ ვიცი ,ტელეფონი აქვს გამორთული მაგჩემისას მთელი დღეა მგონი
–ნეტა რატო?
–რატო ღელავ დაო?
–იმიტომ რომ ვიცოდი რომ უნდა მოსულიყო
–მოვა სად წავა
–ხვალ მივდივარ ლევან
–ნახავ მანამდე.
–იმედია
არ ვიცი ანდრეას არმოსვლამ ჩემზე ასე რატომ იმოქმედა,ძალიან მივეჩვიე მის გევრდით ყოფნას,დილით რაღაცაც უნდა ეთქვა,ნუთუ ნინი მართალია ნუთუ მომწონს .არა არ მინდა ასე რომ იყოს არ მინდა არ მინდა ისევ მეტკინოს გული..თუმცა რებზე ვფიქრობ ,მე ნიკა მიყვარს და სულ ის მეყვარება ,ანდრეა რომც შემიყვარდეს ნიკასავით არასდროს არავინ არ მეყვარება გამორიცხულია... ანდრეა არ გამოჩენილა.მკვდრები ვიყავით ,გოგოები ჩემ ოთახში მოვთავსდით ბიჭები კიდევ ზოგი სად ზოგი სად იწვა.. დილით თავის ტკივილმა და ნინის კივილმა გაგვაღვიძა...
–რა გაკივლებს გოგო გაფრინე შენ??
–აააარა კაცო რა გავფრინე ,გავაღვიძე მძინარე საზოგადაოება (ნინი გიოსკენ წავიდა და მოეხვია)
–აღარ მომყავხარ ცოლათ
–რა ?რატო?
–აბა ყოველ დილით რომ ასე გამაღვიძო მეორე დღესვე გამოგაგდებ
–კრეტინო ,ვერ გიტან ,წადი,
–კაი რა ნინი გეხუმრე
–ცუდად ხუმრობ
–ჩემი პატარა ბოკვერი
–წადი თქო,ცხენო
–ჩემი კურდღელი
–ეეე მოიცათ ტო მე აქ ზოოპარკი კი არ მაქვს .(ლევანი)
–კაი ახლა გოგოებო მომეხმარეთ რაა სახლის დალაგებაში.
როგორც იქნა სახლი მივალაგეთ მისაღებში გავედით,
–აუ ბარგი მაქვს ჩასალაგებელი
–მოგეხმარებით ..
–კაი წამო.მაღლა ავედით ბარგი ჩავალაგეთ და ისევ უკან ჩამოვედით ..ნინის არც იქ გაუჩერებია პირი ანდრეა რატო არ მოვიდა,რამე ხომ არ მოუვიდა ,დაურეკოთ ,დამღალა რა..
–ბიჭებო ანდრეა არ გამოჩენილა?
–სოფელშია .წეღან ველაპარაკე
–ეე რატო? არ უნდა გაამაცილოს?
–ვერაო ასე თქვა და ჩემს მაგივრად გადაეცი რომ უზომოდ მიყვარს დააა მომენატრებაო
–შეიტენოს ეგ მონატრება(ნინი)
-გოგო!!
–რა ?აბა რა წესია დამშვიდობებოდა და მერე წათრეულიყო იმ სოფელში..
–შენ რა პონტში ღელავ?
–შენ დაყენდი მანდ.
–რა გჭირს ?
–არაფერი ლევან
–ვითომ?
–ხო . ანდრეა რატომ არ მოვიდა?
–არ ვიცი ,ტელეფონი აქვს გამორთული მაგჩემისას მთელი დღეა მგონი
–ნეტა რატო?
–რატო ღელავ დაო?
–იმიტომ რომ ვიცოდი რომ უნდა მოსულიყო
–მოვა სად წავა
–ხვალ მივდივარ ლევან
–ნახავ მანამდე.
–იმედია
არ ვიცი ანდრეას არმოსვლამ ჩემზე ასე რატომ იმოქმედა,ძალიან მივეჩვიე მის გევრდით ყოფნას,დილით რაღაცაც უნდა ეთქვა,ნუთუ ნინი მართალია ნუთუ მომწონს .არა არ მინდა ასე რომ იყოს არ მინდა არ მინდა ისევ მეტკინოს გული..თუმცა რებზე ვფიქრობ ,მე ნიკა მიყვარს და სულ ის მეყვარება ,ანდრეა რომც შემიყვარდეს ნიკასავით არასდროს არავინ არ მეყვარება გამორიცხულია... ანდრეა არ გამოჩენილა.მკვდრები ვიყავით ,გოგოები ჩემ ოთახში მოვთავსდით ბიჭები კიდევ ზოგი სად ზოგი სად იწვა.. დილით თავის ტკივილმა და ნინის კივილმა გაგვაღვიძა...
–რა გაკივლებს გოგო გაფრინე შენ??
–აააარა კაცო რა გავფრინე ,გავაღვიძე მძინარე საზოგადაოება (ნინი გიოსკენ წავიდა და მოეხვია)
–აღარ მომყავხარ ცოლათ
–რა ?რატო?
–აბა ყოველ დილით რომ ასე გამაღვიძო მეორე დღესვე გამოგაგდებ
–კრეტინო ,ვერ გიტან ,წადი,
–კაი რა ნინი გეხუმრე
–ცუდად ხუმრობ
–ჩემი პატარა ბოკვერი
–წადი თქო,ცხენო
–ჩემი კურდღელი
–ეეე მოიცათ ტო მე აქ ზოოპარკი კი არ მაქვს .(ლევანი)
–კაი ახლა გოგოებო მომეხმარეთ რაა სახლის დალაგებაში.
როგორც იქნა სახლი მივალაგეთ მისაღებში გავედით,
–აუ ბარგი მაქვს ჩასალაგებელი
–მოგეხმარებით ..
–კაი წამო.მაღლა ავედით ბარგი ჩავალაგეთ და ისევ უკან ჩამოვედით ..ნინის არც იქ გაუჩერებია პირი ანდრეა რატო არ მოვიდა,რამე ხომ არ მოუვიდა ,დაურეკოთ ,დამღალა რა..
–ბიჭებო ანდრეა არ გამოჩენილა?
–სოფელშია .წეღან ველაპარაკე
–ეე რატო? არ უნდა გაამაცილოს?
–ვერაო ასე თქვა და ჩემს მაგივრად გადაეცი რომ უზომოდ მიყვარს დააა მომენატრებაო
–შეიტენოს ეგ მონატრება(ნინი)
-გოგო!!
–რა ?აბა რა წესია დამშვიდობებოდა და მერე წათრეულიყო იმ სოფელში..
–შენ რა პონტში ღელავ?
–შენ დაყენდი მანდ.
ვიდექი და ვუყურებდი როგორ ითათხებოდა ნინი ,მაგრამ ვინ უსმენს ანდრეას გარდა არავინ მახსოვდა ...რატომ წავიდა ? ნუთუ არაფერს წარმოვადგენ მისთვის ასე გაუფრთიხელბლად რომ დამტოვა..ხომ შემპირდა რომ გამაცილებდა?არ მინდა მისი გაცილება რატომ არ დამემშვიდობა.ვაწყენინე რამე? ან იქნებ სათქმელი რომ არ ვათქმევინე.არა რატომ ვიდანაშაულებ თავს ,თუ უნდოდა დამემშვიდობებოდა.ნიკა ნიკა როგორ გამოვშტერდი, საფლავზე ვარ ასასვლელი და დასამშვიდობებელი ჩემ ბიჭთან...
–ლევააან
–რა იყო?
–ნიკასთან წამიყვანე რა
–სააად გოგო?? რა გინდა იქ გაგიჟდი ახალგაზრდა ხარ ჯერ..(საბა)
–გაიღადავე ახლა შენ?(ნინი)
–ვცადე
–შენ კიდევ მთვრალი ხარ შე საწყალო(ნინი)
–უყურე შენ ამას.შენი ბიჭი არ აგახიო ახლა(საბა)
–შენი იყოს(ნინი)
წამო გიჟო ოთახში. ლევან არ შეგვაწუხო(საბა)
–წატიი შენი..(ლევანი)
–კაი ავალ ჩავიცმევ და წავიდეთ..
ოთახში ავედი ტანსაცმელი ჩავიცვი და ლევანთან დავბრუნდი სასაფლაოზე ამიყვანა.არ ვიცი რა დამემართა იქ მისულს გული ცუდად გამიხდა,ვტოვებდი ვტოვებდი აქ და მე მივდიოდი შორს ნიკასგან ძალიან შორს. ... არ მინდოდა ასე მომხდარიყო არა .. მიჭირს იმის დაჯერება რომ მის საფლავზე ვეღარ ამოვალ და მასთან ვეღარ ვიქნები ისე ახლოს როგორც ახლა ვართ... ნიკასგან 1 სააათში წამოვედი ,არ მინდოდა წამოსვლა ,მაგრამ გასამზადებელი ვარ 3 საათში უნდა წავიდე..როგორ არ მინდა წასვლა მისი დატოვება. ძლივს ავდექი და ლევანს გავყევი სახლში მისულს ყველა იქ დამხვდა ანდრეას გარდა ის ისევ არ ჩანდა არ ჩამოსულა სოფლიდან ალბათ.. მისაღებში ვისხედით და ვიხსენებდით ძველ დროს რა კარგი იყო მაშინ ნიკაც ცოცხალი იყო,.. ნიკას ხსენებაზე ყველას ცრემლი მოგვადგა თვალზე ,ყველას უზომოდ უყვარდა ყველას უკლებლივ ვინც კი იცნობდა..ჩემი წასვლის დროც მოვიდა აეროპორტში მიმაცილეს და ერთ საათიანი გამომშვიდობების სცენები გავმართეთ … ნინიმ ტირილი დაიწყო და გიოს მოეხვია რა ემოციური გოგოა...მეც ჩამომგორდა ლოყაზე ცრემლი თუმცა მალევე შეუმჩნევლად მოვიწმინდე.. მივდივარ და გული სული უკან მრჩება, თვალებით გასასვლელისკენ ვიყურები იქნებ გამოჩნდეს ,მოვიდეს და დამემშვიდობოს თუმცა ის არსად ჩანდა ,,,ბოლოს ხელი დავუქნიე და ღრუბლებში გავიჭერით.. როგორ არ მინდოდა წასვლა ,,როგორ არ მინდოდა მათი დატოვება.. ვიხსენბდი ჩემი და ნიკას დიალოგებს როგორ ვოცნებობდით ბავშვებზე ..
„იცი ანნ მე მინდა 2 შვილი ,გოგო და ბიჭი“
„მეც მინდა 2 „
„მე მეყოლება მსოფლიოში ყველაზე კარგი ცოლი და ყველაზე კარგი შვილების დედა, მიყვარხარ უზომოდ ანა ჩემი ხარ მარტო ჩემი“
„შენც შენცცც ჩემი ხარ მარტო ჩემი...ჩემი პაწაწუნების მამიკუნა“
„დედიკუნა და ცოლუკა“
„დებილი ხარ“
„შენ კიდევ ჩემიიი ლამაზიი“
ეჰ, ნიკა როგორ მენატრება ის დრო ნეტავ შემეძლოს მისი უკან დაბრუნება ,არ წავიდოდით ნინისთან არა არ წავიდოდით,ნეტავ კიდევ ერთხელ მანახა შენი ღიმილი რას არ მივცემდი. ყველაფერზე მეტი ხარ,.. ყველაფერზე მტკივნეული ხარ, ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარდი მიყვარხარ და მეყვარები. არ ვიცი რა დავარქვა იმ გრძნობას რასაც შენს მინართ ვგრძნობ სიყვარული? არა ეს სიყვარულზე მეტია ,,,... მიკვირს როგორ მოხდა ყველაფერი ,თვალის დახამხამებაში დაგკარგე,ისე რომ უკანასკნელადაც ვერ გნახე ვერ გნახე ,,მითხრეს რომ იღიმოდი ,მაგრამ მე მინდოდა შენი ღიმილის დანახვა ძალიან მინდოდა.. მოვკვდები უშენოდ ნიკა ძალიან მინდა ისევ ის დრო იყოს ძალიან.
„რავა ხარ ლევან?“
„რავი ნიკუშ შენი ანასტასიას ხელში“
„ჩემი გოგოა ეგ არ გამიბრაზო“
„გეკადრება?“
„აი ისიც ,როგორ მომენატრე შე ოხერო მოდი აქ“
–„მეც მომენატრე ნიკაკო „
„მე უფრო“
„არა მე“
„უყურე ამას“
„ლევანჩო დაგვტოვე“
„მომენატრე ან ,დღეს განსაკუთრებით მომენატრე განსაკუთრებით მომინდა შენთან ყოფნა“
„მეც მომენატრე,მე სულ განსაკუთრებულად მენატრები ხოლმე“
„მეე უფორ განსაკუთრებულად ,წამო სადმე გავიდეთ რა“
„საად?“
„სადაც გინდა“
„აამმ.იცი საად ? აი ნინის რომ ვყავდით მაშინ წაყვანილი გახსოვს ? ბუნებაში მანდ წავიდეთ“
„წავიდეთ თან მარტო ვიქნებით“
ვიხსენებ ვიხსენებ წარსულს და არ შემიძლია მისი იქ დატოვება არა არ მინდა მას წარსული ერქვას რომელიც არ გაცოცხლდება ,არ მინდა ..ჩამეძინა. სწიუარდესას ხმამ გამომაფხიზლა .“გთხოვთ შეიკარით ღვედები ,ჩვენი თვითმფრინავი ნიუ–იორკის აეროპორტში ჯდება“ძლივს..
კიბებიდან ჩავდიოდი როცა დავინახე როგორ მორბოდა დედა ჩემსკენ ,მეც გავიქეცი და მაგრად მოვეხვიო ,როგორ მომნატრებია ჩემი დედიკო მისი სითბო სულ სხვა.
–ვაიმე ჩემი შვილიკო ჩემი გოგო ,როგორც იქნა ჩემთან ხარ.
–დე ,მომენატრე.
–მეც მეც პაწუკელა..
–დე მამა სადა?
–სამსახურშია ვერ გამოვიდა ,საღამოს მოვა და ნახავ
–ხო ცუდია მინდოდა ნახვა ...სამსახურში გავუვლი ..
–კარგი აზრია ახლა წამოდი სახლში.
–ლევააან
–რა იყო?
–ნიკასთან წამიყვანე რა
–სააად გოგო?? რა გინდა იქ გაგიჟდი ახალგაზრდა ხარ ჯერ..(საბა)
–გაიღადავე ახლა შენ?(ნინი)
–ვცადე
–შენ კიდევ მთვრალი ხარ შე საწყალო(ნინი)
–უყურე შენ ამას.შენი ბიჭი არ აგახიო ახლა(საბა)
–შენი იყოს(ნინი)
წამო გიჟო ოთახში. ლევან არ შეგვაწუხო(საბა)
–წატიი შენი..(ლევანი)
–კაი ავალ ჩავიცმევ და წავიდეთ..
ოთახში ავედი ტანსაცმელი ჩავიცვი და ლევანთან დავბრუნდი სასაფლაოზე ამიყვანა.არ ვიცი რა დამემართა იქ მისულს გული ცუდად გამიხდა,ვტოვებდი ვტოვებდი აქ და მე მივდიოდი შორს ნიკასგან ძალიან შორს. ... არ მინდოდა ასე მომხდარიყო არა .. მიჭირს იმის დაჯერება რომ მის საფლავზე ვეღარ ამოვალ და მასთან ვეღარ ვიქნები ისე ახლოს როგორც ახლა ვართ... ნიკასგან 1 სააათში წამოვედი ,არ მინდოდა წამოსვლა ,მაგრამ გასამზადებელი ვარ 3 საათში უნდა წავიდე..როგორ არ მინდა წასვლა მისი დატოვება. ძლივს ავდექი და ლევანს გავყევი სახლში მისულს ყველა იქ დამხვდა ანდრეას გარდა ის ისევ არ ჩანდა არ ჩამოსულა სოფლიდან ალბათ.. მისაღებში ვისხედით და ვიხსენებდით ძველ დროს რა კარგი იყო მაშინ ნიკაც ცოცხალი იყო,.. ნიკას ხსენებაზე ყველას ცრემლი მოგვადგა თვალზე ,ყველას უზომოდ უყვარდა ყველას უკლებლივ ვინც კი იცნობდა..ჩემი წასვლის დროც მოვიდა აეროპორტში მიმაცილეს და ერთ საათიანი გამომშვიდობების სცენები გავმართეთ … ნინიმ ტირილი დაიწყო და გიოს მოეხვია რა ემოციური გოგოა...მეც ჩამომგორდა ლოყაზე ცრემლი თუმცა მალევე შეუმჩნევლად მოვიწმინდე.. მივდივარ და გული სული უკან მრჩება, თვალებით გასასვლელისკენ ვიყურები იქნებ გამოჩნდეს ,მოვიდეს და დამემშვიდობოს თუმცა ის არსად ჩანდა ,,,ბოლოს ხელი დავუქნიე და ღრუბლებში გავიჭერით.. როგორ არ მინდოდა წასვლა ,,როგორ არ მინდოდა მათი დატოვება.. ვიხსენბდი ჩემი და ნიკას დიალოგებს როგორ ვოცნებობდით ბავშვებზე ..
„იცი ანნ მე მინდა 2 შვილი ,გოგო და ბიჭი“
„მეც მინდა 2 „
„მე მეყოლება მსოფლიოში ყველაზე კარგი ცოლი და ყველაზე კარგი შვილების დედა, მიყვარხარ უზომოდ ანა ჩემი ხარ მარტო ჩემი“
„შენც შენცცც ჩემი ხარ მარტო ჩემი...ჩემი პაწაწუნების მამიკუნა“
„დედიკუნა და ცოლუკა“
„დებილი ხარ“
„შენ კიდევ ჩემიიი ლამაზიი“
ეჰ, ნიკა როგორ მენატრება ის დრო ნეტავ შემეძლოს მისი უკან დაბრუნება ,არ წავიდოდით ნინისთან არა არ წავიდოდით,ნეტავ კიდევ ერთხელ მანახა შენი ღიმილი რას არ მივცემდი. ყველაფერზე მეტი ხარ,.. ყველაფერზე მტკივნეული ხარ, ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარდი მიყვარხარ და მეყვარები. არ ვიცი რა დავარქვა იმ გრძნობას რასაც შენს მინართ ვგრძნობ სიყვარული? არა ეს სიყვარულზე მეტია ,,,... მიკვირს როგორ მოხდა ყველაფერი ,თვალის დახამხამებაში დაგკარგე,ისე რომ უკანასკნელადაც ვერ გნახე ვერ გნახე ,,მითხრეს რომ იღიმოდი ,მაგრამ მე მინდოდა შენი ღიმილის დანახვა ძალიან მინდოდა.. მოვკვდები უშენოდ ნიკა ძალიან მინდა ისევ ის დრო იყოს ძალიან.
„რავა ხარ ლევან?“
„რავი ნიკუშ შენი ანასტასიას ხელში“
„ჩემი გოგოა ეგ არ გამიბრაზო“
„გეკადრება?“
„აი ისიც ,როგორ მომენატრე შე ოხერო მოდი აქ“
–„მეც მომენატრე ნიკაკო „
„მე უფრო“
„არა მე“
„უყურე ამას“
„ლევანჩო დაგვტოვე“
„მომენატრე ან ,დღეს განსაკუთრებით მომენატრე განსაკუთრებით მომინდა შენთან ყოფნა“
„მეც მომენატრე,მე სულ განსაკუთრებულად მენატრები ხოლმე“
„მეე უფორ განსაკუთრებულად ,წამო სადმე გავიდეთ რა“
„საად?“
„სადაც გინდა“
„აამმ.იცი საად ? აი ნინის რომ ვყავდით მაშინ წაყვანილი გახსოვს ? ბუნებაში მანდ წავიდეთ“
„წავიდეთ თან მარტო ვიქნებით“
ვიხსენებ ვიხსენებ წარსულს და არ შემიძლია მისი იქ დატოვება არა არ მინდა მას წარსული ერქვას რომელიც არ გაცოცხლდება ,არ მინდა ..ჩამეძინა. სწიუარდესას ხმამ გამომაფხიზლა .“გთხოვთ შეიკარით ღვედები ,ჩვენი თვითმფრინავი ნიუ–იორკის აეროპორტში ჯდება“ძლივს..
კიბებიდან ჩავდიოდი როცა დავინახე როგორ მორბოდა დედა ჩემსკენ ,მეც გავიქეცი და მაგრად მოვეხვიო ,როგორ მომნატრებია ჩემი დედიკო მისი სითბო სულ სხვა.
–ვაიმე ჩემი შვილიკო ჩემი გოგო ,როგორც იქნა ჩემთან ხარ.
–დე ,მომენატრე.
–მეც მეც პაწუკელა..
–დე მამა სადა?
–სამსახურშია ვერ გამოვიდა ,საღამოს მოვა და ნახავ
–ხო ცუდია მინდოდა ნახვა ...სამსახურში გავუვლი ..
–კარგი აზრია ახლა წამოდი სახლში.
მე და დედა სახლში მივედით . ზუსტად ისეთი სახლი იყო მე რომ მომწონს.. ჩემს ოთახში ავიტანე ბარგი ჩემი ოთახიც ძალიან მომეწონა,..საააბაზანოში შევედი შხაპი მივიღე ჩავიცივი და დედასთან ჩავედი ,ვუყუვებოდი რა ხდებოდა .ანდრეაზეც მოვუყუვი..
–დე მამასთან წავიდეთ რაა.
–ავალ ჩავიცვამ და წავიდეთ. მანამდე მიდი სამზარეულოში შეჭამე რამე ..
–კარგი მალე ..
როგორც იქნა დედიკომ ჩამოახწია ,ისეთი ლამაზი იყო,
–დე მამიკოს ეპრანჭები ??,, ვუუ..
–ნუ ხარ შენ სულელი წამოდი მალე ..
მე და დედა მანქანაში ჩავსხედით და მამასკენ დავიძარით.. რა ლამაზია აქაურობა მაგრამ მე ჩემი ნიკა მენატრება .ნეტავ ახლა რას აკეთებენ ჩემი ბავშვები როგორ მომენატრა ყველა უკვე..
–მოვედით
–აბა წავიდე ახლა ჩემი მამიკო გავახარო..
მე და დედა ოფისში შევედით დედა ესალმებბოდა ვინც კი შეგვხვდა ყველას და თან ჩემ თავს აცნობდა ...როგორც იქნა მამას კაბინეტამდეც მივედით..კარები შევაღე და
–ხომ გითხარი არავინ შემ.........ანა?
–ხოო მამიკოოო ,,ჩემი მამიკოოო როგორ მომეანატრე ,,მივირბინე და მაგრად მოვეხვიე
–შენ იცოდი არა ?? მამა ეჭვის თვალით გახედა დედას
–იცოდა იცოდა
–როგორ მომენატრე ჩემო გოგო ..რამხელა ხარ ,,..ლევანი როგორა?
–კარგადა კარგად რა უჭირს დაშეყვარებულობს და არის.
–შენ ?? შევატყე რომ მამას ამ შეკითხვის დასმა ეუხერხულა ..
–მე არა მამა ..
–ცუდია ანი ცუდი
მამასთან დიდხანს არ გავჩერებულვართ საქმეები ქონდა და წამოვედით ,,საღამოს სახლში არ მოვა...სახლში მივედი თუ არა კომპიუტერს მივვარდი და სკაიპში ჩემ გიჟებს ველაპარაკე ..ლევანთან დავრეკე და ყველა იქ იყო ,როგორ მინდა მეც მათთან ყოფნა...
–მომენატრეთ უკვე
–კაი შენ ეგრე თუ დაიწყე ხვალ უკვე აქ იქნები
–კაი ხო .. ნინი რაღაც უნდა გთხოვო ,
–მითხარი პაწუკ.
–ნიკას საფლავი დაასუფთავე ხოლმე რა და ყვავილებიც გამოუცვალე კარგი?,
–მაგის თქმა არ მჭირდება ანა!!
–ვიცი მაგრამ მაინც...სხვა რა ხდება საქართველოში?
–რავიცი არაფერი.
–ხო.კაი წავედი აბა დროებით .
–გვიყვარხარ.
–მეც.
ბავშვებს დავემშვიდობე და დედასთან გავედი არ ვიცი მასთან ყოფნა ჩემთვის ყველაზე ძვირფასია. მასთან და ნიკასთან როგორ მენატრები ნიკა ნეტავ იცოდე....დამღალა დამღალა ამ ტანჯვამ ,,სიკვდილი მინდა მეც ,მაგრამ მათ მათ რა ვუყო ვინც ასე ძალიან მიყვარს ...
–ანაა ანაა
–ხო ხო დეე
–არ გშია?
–აუ კი..სალათა მინდა ოღონდ მე
–კაი ავაკეთებ ახლავე.
–მიყვარხარ დე
–მეც ჩემო სულელო გოგო.. დღეს სტუმრები მოვლენ ,შენ გასაცნობდა აქ ცხოვრობენ უკვე 5 წელია ცოლ ქმარი და 2 შვილი ყავთ ,,გაერთობი ცოტა ..
–ხოო კარგია .გოგოები არიან ?
–არა დე..გოგო და ბიჭი. ლაშა და ნათია .კარგი ბავშვები არიან .ნათია შენი ტოლია ლაშა დიდია 3 2ლით .
–გასაგებია.
– მოდი ჭამე ..
როგორ მომნატრებია ჩემი დედიკოს გამზადებული საჭმელებიი ..როგორ მიყვარხარ დე ნეტა იცოდე ვერც კი გამოვხატავ.. სტუმრების მოსვლამდე ჩემს ოთახში ავედი და მოვემზადე ,დედამ დამიძახა და დაბლა ჩავედი მამა და სტუმრები უკვე მოსულან ..
–დე გაიცანი ეს ნატო დეიდა ეს კიდევ გია ძია ..ესენი კიდევ ლაშა და ნითია ..
–სასიამოვნოა.
–ჩვენთვისაც.....სუფრას მივსუხედით ნათია ჩემს გვერდით დაჯდა ლაშა კი ნათიას გვერდით.
–რამდენი წლის ხარ ანა?
–18 ის შენც ხომ?
–კი მეც.კარგია რომ ჩამოხვედი ,მოვიწყინე მარტო
–რატო ლაშაც ხომ აქაა?
–არ თქვა .როდის წავა ერთი სული მაქვს.
–სუსი გოგო ,ნუ მოაბეზრე თავი გოგოს.
–არა რას ამბობ .პირიქით კარგია მოსაუბრე მეყოლება.
–თან როგორი .ნუ იტყვი(ლაშა)
–დე მამასთან წავიდეთ რაა.
–ავალ ჩავიცვამ და წავიდეთ. მანამდე მიდი სამზარეულოში შეჭამე რამე ..
–კარგი მალე ..
როგორც იქნა დედიკომ ჩამოახწია ,ისეთი ლამაზი იყო,
–დე მამიკოს ეპრანჭები ??,, ვუუ..
–ნუ ხარ შენ სულელი წამოდი მალე ..
მე და დედა მანქანაში ჩავსხედით და მამასკენ დავიძარით.. რა ლამაზია აქაურობა მაგრამ მე ჩემი ნიკა მენატრება .ნეტავ ახლა რას აკეთებენ ჩემი ბავშვები როგორ მომენატრა ყველა უკვე..
–მოვედით
–აბა წავიდე ახლა ჩემი მამიკო გავახარო..
მე და დედა ოფისში შევედით დედა ესალმებბოდა ვინც კი შეგვხვდა ყველას და თან ჩემ თავს აცნობდა ...როგორც იქნა მამას კაბინეტამდეც მივედით..კარები შევაღე და
–ხომ გითხარი არავინ შემ.........ანა?
–ხოო მამიკოოო ,,ჩემი მამიკოოო როგორ მომეანატრე ,,მივირბინე და მაგრად მოვეხვიე
–შენ იცოდი არა ?? მამა ეჭვის თვალით გახედა დედას
–იცოდა იცოდა
–როგორ მომენატრე ჩემო გოგო ..რამხელა ხარ ,,..ლევანი როგორა?
–კარგადა კარგად რა უჭირს დაშეყვარებულობს და არის.
–შენ ?? შევატყე რომ მამას ამ შეკითხვის დასმა ეუხერხულა ..
–მე არა მამა ..
–ცუდია ანი ცუდი
მამასთან დიდხანს არ გავჩერებულვართ საქმეები ქონდა და წამოვედით ,,საღამოს სახლში არ მოვა...სახლში მივედი თუ არა კომპიუტერს მივვარდი და სკაიპში ჩემ გიჟებს ველაპარაკე ..ლევანთან დავრეკე და ყველა იქ იყო ,როგორ მინდა მეც მათთან ყოფნა...
–მომენატრეთ უკვე
–კაი შენ ეგრე თუ დაიწყე ხვალ უკვე აქ იქნები
–კაი ხო .. ნინი რაღაც უნდა გთხოვო ,
–მითხარი პაწუკ.
–ნიკას საფლავი დაასუფთავე ხოლმე რა და ყვავილებიც გამოუცვალე კარგი?,
–მაგის თქმა არ მჭირდება ანა!!
–ვიცი მაგრამ მაინც...სხვა რა ხდება საქართველოში?
–რავიცი არაფერი.
–ხო.კაი წავედი აბა დროებით .
–გვიყვარხარ.
–მეც.
ბავშვებს დავემშვიდობე და დედასთან გავედი არ ვიცი მასთან ყოფნა ჩემთვის ყველაზე ძვირფასია. მასთან და ნიკასთან როგორ მენატრები ნიკა ნეტავ იცოდე....დამღალა დამღალა ამ ტანჯვამ ,,სიკვდილი მინდა მეც ,მაგრამ მათ მათ რა ვუყო ვინც ასე ძალიან მიყვარს ...
–ანაა ანაა
–ხო ხო დეე
–არ გშია?
–აუ კი..სალათა მინდა ოღონდ მე
–კაი ავაკეთებ ახლავე.
–მიყვარხარ დე
–მეც ჩემო სულელო გოგო.. დღეს სტუმრები მოვლენ ,შენ გასაცნობდა აქ ცხოვრობენ უკვე 5 წელია ცოლ ქმარი და 2 შვილი ყავთ ,,გაერთობი ცოტა ..
–ხოო კარგია .გოგოები არიან ?
–არა დე..გოგო და ბიჭი. ლაშა და ნათია .კარგი ბავშვები არიან .ნათია შენი ტოლია ლაშა დიდია 3 2ლით .
–გასაგებია.
– მოდი ჭამე ..
როგორ მომნატრებია ჩემი დედიკოს გამზადებული საჭმელებიი ..როგორ მიყვარხარ დე ნეტა იცოდე ვერც კი გამოვხატავ.. სტუმრების მოსვლამდე ჩემს ოთახში ავედი და მოვემზადე ,დედამ დამიძახა და დაბლა ჩავედი მამა და სტუმრები უკვე მოსულან ..
–დე გაიცანი ეს ნატო დეიდა ეს კიდევ გია ძია ..ესენი კიდევ ლაშა და ნითია ..
–სასიამოვნოა.
–ჩვენთვისაც.....სუფრას მივსუხედით ნათია ჩემს გვერდით დაჯდა ლაშა კი ნათიას გვერდით.
–რამდენი წლის ხარ ანა?
–18 ის შენც ხომ?
–კი მეც.კარგია რომ ჩამოხვედი ,მოვიწყინე მარტო
–რატო ლაშაც ხომ აქაა?
–არ თქვა .როდის წავა ერთი სული მაქვს.
–სუსი გოგო ,ნუ მოაბეზრე თავი გოგოს.
–არა რას ამბობ .პირიქით კარგია მოსაუბრე მეყოლება.
–თან როგორი .ნუ იტყვი(ლაშა)
–ლაშიკო არ გინდა ლარისას მიაკითხო სახლში?
–ჩუმათ ნათიიი..
ლაშას და ნათიას შემხედვარე ჩემი ძმის და ჩემი კამათი გამახსენდა.. ბავშვებს კარგად გავუგე ..სტუმრები გავაცილეთ მე და დედამ სუფრა ავალაგეთ... მე ჩემ ოთახში წავედი..
–დე მე ავალ დავწვები ძან დავიღალე..
–მიდი ჩემი გოგო და ხვალ სადმე გავიდეთ.
–კარგი.მიყვარხარ
–მეც.. ტკბილი ძილი.
–შენც ...მამიკო ძილინებისა
–შენც ასევე ჩემო ანგელოზო..
ოთახში შესვლისას ვიგრძენი ის სიმარტოვე რაც აქამდე მაწუხებდა ,ისევ ვიგრძენი უიმისობა ,ისევ მენატრებოდა ,მაგრამ ახლა უფრო მწარედ ,უფრო მტკივნეულად,მისი საფლავიც კი მენატრებოდა ..მაგიჟებდა ეს ყოველივე ,... არ ვიცი როგორ გავძლებ აქ არ ვიცი ნიკა .. .. გვიანი იყო თუმცა ძილი არ მეკარებოდა ..რა უნდა მექნა ამ უცხო ქალქში ვერსად გავიდოდი ან გავიდოდი და ვეღარ დავბრუნდებოდი ,,.. აივანზე გავედი..როგორ მესიამოვნა .ქარის ალერსი რომელიც თმებს მიფრიალებდა.. ნაზად ეხებოდა ჩემი სახის ყველა ნაკვთს ..ტანში ერთიანად გამაჟრჟოლა... აივანი საკმაოდ კომფორტულად იყო მოწყოფილი და საკმაოდ დიდიც იყო.. სავარძელში მოვკალათდი ფეხები მაღლა ავიკეცე და ,ისევ ის მოგონებები ამომიტივტივდა თავში ,ძველი დრო რომელიც ყველაფერს მირჩევნია ,, ..ნიკა რომელიც ჩემი მეორე ნაწილია. ..მისი სიყვარული სისხლზე მეტია ჩემში ..ის ისეთი ძლიერი და მყარია ..ვერავინ ვერასდროს ვერ შეარყევს მისდამი სიყვარულს ვერასდროს .. შუაღამისას გამომეღვიძა აივანზე ჩამძინებია სიცივე ვიგრძენი და გაყინული ჩემს თბილ საწოლში შევწექი ..მალევე ჩამეძინა დილით კი დედამ გამაღვიძა (დილით)
–ანა ადექიი უკვე 2 ხდება მალე მალე..არ გავიაროთ .??
–ვდგები ხოო დე ..
–აბაზანაში შედი ..
–კარგი..
მე და დედა დავდიოდით ყველგან..ვათვალიერებდით ყველაფერს.. ზოგჯერ მამაც შემოგვიერთდებოდა ... უკვე 2 წელი გავიდა რაც აქ ვარ ..ლაშა და ნათია 1 კვირა საქართველოში დაბრუნდნენ ,როგორ მინდოდა მათთან ერთად წასვლა ,მაგრამ არ წავედი რატომ ? არც მე ვიცი რა მაკავებდა ? ..როგორ მენატრებოდა ყველა ..მენატრებოდა მათი სახეები,ხმა ,..და რაც მთავარია ჩემი ნიკა რომელიც ყველას მირჩევნია.გიოს და ნინის 1 თვეში ქორწილი აქვთ ,მეც წავალ მიზეზი მაქვს რომ წავიდე .. ალბათ ლევანი და მარიც იფიქრებს ოჯახის შექმნაზე.. საბამ მოიყვანა ლანა უკვე, მალე პატარაც ეყოლებათ .. დიდი დრო გავიდა მას შემდეგ .. ანდრეაც კარგადა ,წავიდა ბათუმში ისევ თავის მშობლებთან .. დღემდე არ ვიცი და მკლავს ინტერესი რისი თქმა უნდოდა ანდრეას .. ..
–ანა მომენატრები ჩემო პატარაა
–მეც დე მეც..მამა შენც მომენატრები
–ჩემი გოგო როგორ გაიზარდე...
–კარგი წავედი ..გკოცნით და უზომოდ მიყვარხართ..
–ჩვენც
................................
ისევ გავიჭრი ღუბლებში როგორც 2 წლის წინ მაშინ როგორ მიჭირდა ყველას და ყველაფრის დატოვება ,ახლა ვბრუნდები თუმცა უკვე ყველაფერი შეცვლილია ..ყველაფერი..
თვალებს ვახელ ,ისევ თეთრი ოთახი ისევ სავადმყოფოს სუნი ,ექთანი რომელიც რაღაცებს მიკეთებს ,ვერ ვლაპრაკობ არ შემიძლია ექთანს გაკვირვებუმა შევხედე მან კი თბილად გამიღიმა .უცბად იღება კარები და შემოდის ის ვისი დანახვაც ყველაზე მეტად მჭირდებოდა. ჩემი ნიკა ნიკა ისევ ის სიზმრები არ მინდა ეს სიზმარი იყოს არ არ მინდა ...ეს ყვეაფერი რეალობას გავს ხმის ამოღებააც არ შემიძლია ,მინდა ვიყვირო ,ვინმემ ხმა ამოიღოს ,მაგრამ არავინ ხმას არ იღებს. ნიკა რომელიც კარებთან დგას ჩემსკენ მოდის მიახლოვდება .მისი ხელი ჩემსას ეხება და ვგრძნობ რომ ეს რეალობა.. ისევ ისე მიღიმის მე რომ მიყვარს...ისევ ისე მიყურებს მე რომ მიყვარს ...სიზმარი რომელმაც მეგონა რომ ცხვორება დამინგრია.
–ნიკა ეს ეს?
–ხო ეს ბედის ირონიაა.
–სულ სამუდამოდ?
–ხო სულ სამუდამოდ...
–ჩუმათ ნათიიი..
ლაშას და ნათიას შემხედვარე ჩემი ძმის და ჩემი კამათი გამახსენდა.. ბავშვებს კარგად გავუგე ..სტუმრები გავაცილეთ მე და დედამ სუფრა ავალაგეთ... მე ჩემ ოთახში წავედი..
–დე მე ავალ დავწვები ძან დავიღალე..
–მიდი ჩემი გოგო და ხვალ სადმე გავიდეთ.
–კარგი.მიყვარხარ
–მეც.. ტკბილი ძილი.
–შენც ...მამიკო ძილინებისა
–შენც ასევე ჩემო ანგელოზო..
ოთახში შესვლისას ვიგრძენი ის სიმარტოვე რაც აქამდე მაწუხებდა ,ისევ ვიგრძენი უიმისობა ,ისევ მენატრებოდა ,მაგრამ ახლა უფრო მწარედ ,უფრო მტკივნეულად,მისი საფლავიც კი მენატრებოდა ..მაგიჟებდა ეს ყოველივე ,... არ ვიცი როგორ გავძლებ აქ არ ვიცი ნიკა .. .. გვიანი იყო თუმცა ძილი არ მეკარებოდა ..რა უნდა მექნა ამ უცხო ქალქში ვერსად გავიდოდი ან გავიდოდი და ვეღარ დავბრუნდებოდი ,,.. აივანზე გავედი..როგორ მესიამოვნა .ქარის ალერსი რომელიც თმებს მიფრიალებდა.. ნაზად ეხებოდა ჩემი სახის ყველა ნაკვთს ..ტანში ერთიანად გამაჟრჟოლა... აივანი საკმაოდ კომფორტულად იყო მოწყოფილი და საკმაოდ დიდიც იყო.. სავარძელში მოვკალათდი ფეხები მაღლა ავიკეცე და ,ისევ ის მოგონებები ამომიტივტივდა თავში ,ძველი დრო რომელიც ყველაფერს მირჩევნია ,, ..ნიკა რომელიც ჩემი მეორე ნაწილია. ..მისი სიყვარული სისხლზე მეტია ჩემში ..ის ისეთი ძლიერი და მყარია ..ვერავინ ვერასდროს ვერ შეარყევს მისდამი სიყვარულს ვერასდროს .. შუაღამისას გამომეღვიძა აივანზე ჩამძინებია სიცივე ვიგრძენი და გაყინული ჩემს თბილ საწოლში შევწექი ..მალევე ჩამეძინა დილით კი დედამ გამაღვიძა (დილით)
–ანა ადექიი უკვე 2 ხდება მალე მალე..არ გავიაროთ .??
–ვდგები ხოო დე ..
–აბაზანაში შედი ..
–კარგი..
მე და დედა დავდიოდით ყველგან..ვათვალიერებდით ყველაფერს.. ზოგჯერ მამაც შემოგვიერთდებოდა ... უკვე 2 წელი გავიდა რაც აქ ვარ ..ლაშა და ნათია 1 კვირა საქართველოში დაბრუნდნენ ,როგორ მინდოდა მათთან ერთად წასვლა ,მაგრამ არ წავედი რატომ ? არც მე ვიცი რა მაკავებდა ? ..როგორ მენატრებოდა ყველა ..მენატრებოდა მათი სახეები,ხმა ,..და რაც მთავარია ჩემი ნიკა რომელიც ყველას მირჩევნია.გიოს და ნინის 1 თვეში ქორწილი აქვთ ,მეც წავალ მიზეზი მაქვს რომ წავიდე .. ალბათ ლევანი და მარიც იფიქრებს ოჯახის შექმნაზე.. საბამ მოიყვანა ლანა უკვე, მალე პატარაც ეყოლებათ .. დიდი დრო გავიდა მას შემდეგ .. ანდრეაც კარგადა ,წავიდა ბათუმში ისევ თავის მშობლებთან .. დღემდე არ ვიცი და მკლავს ინტერესი რისი თქმა უნდოდა ანდრეას .. ..
–ანა მომენატრები ჩემო პატარაა
–მეც დე მეც..მამა შენც მომენატრები
–ჩემი გოგო როგორ გაიზარდე...
–კარგი წავედი ..გკოცნით და უზომოდ მიყვარხართ..
–ჩვენც
................................
ისევ გავიჭრი ღუბლებში როგორც 2 წლის წინ მაშინ როგორ მიჭირდა ყველას და ყველაფრის დატოვება ,ახლა ვბრუნდები თუმცა უკვე ყველაფერი შეცვლილია ..ყველაფერი..
თვალებს ვახელ ,ისევ თეთრი ოთახი ისევ სავადმყოფოს სუნი ,ექთანი რომელიც რაღაცებს მიკეთებს ,ვერ ვლაპრაკობ არ შემიძლია ექთანს გაკვირვებუმა შევხედე მან კი თბილად გამიღიმა .უცბად იღება კარები და შემოდის ის ვისი დანახვაც ყველაზე მეტად მჭირდებოდა. ჩემი ნიკა ნიკა ისევ ის სიზმრები არ მინდა ეს სიზმარი იყოს არ არ მინდა ...ეს ყვეაფერი რეალობას გავს ხმის ამოღებააც არ შემიძლია ,მინდა ვიყვირო ,ვინმემ ხმა ამოიღოს ,მაგრამ არავინ ხმას არ იღებს. ნიკა რომელიც კარებთან დგას ჩემსკენ მოდის მიახლოვდება .მისი ხელი ჩემსას ეხება და ვგრძნობ რომ ეს რეალობა.. ისევ ისე მიღიმის მე რომ მიყვარს...ისევ ისე მიყურებს მე რომ მიყვარს ...სიზმარი რომელმაც მეგონა რომ ცხვორება დამინგრია.
–ნიკა ეს ეს?
–ხო ეს ბედის ირონიაა.
–სულ სამუდამოდ?
–ხო სულ სამუდამოდ...
დასასრული
ავტორი lina.l
