სკანდალური ამბავი - როგორ აძინებენ ბავშვებს ძიძები
3 892 ნახვა
ორი კვირა ვფიქრობდი, მომეწერა თუ არა ეს ამბავი თქვენთვის, რადგან არ მინდა, რომ ყველა დაქირავებულ ძიძას შეურაცხყოფა მივაყენო, მაგრამ ბოლოს მაინც გადავწყვიტე.
თუ ამით მინიმუმ ათ პატარას მაინც გადავარჩენ, ღმერთის მადლიერი ვიქნები. ექვსი თვეა, რაც ჩემს შვილს ძიძა ჰყავს. არაფერი გვაქვს სასაყვედურო, ბავშვი ყოველთვის მოვლილია და საკმაოდ კარგი ქალია.
რამდენიმე კვირის წინ ჩემმა გოგონამ დამირეკა, ძიძას ვირუსი ჰქონია და იქნებ სამი-ოთხი დღე ბავშვს შენ მიხედოო. მაშინვე გავიქეცი, შვილს უარს როგორ ვეტყოდი. მეორე დღეს ბავშვი სახლის წინ მდებარე პატარა სკვერში ჩავიყვანე. ცოტა ხანს ვასეირნე და შემდეგ სკამზე ჩამოვჯექი.
საბავშვო ეტლი იქვე გავაჩერე და ბავშვს თვალს არ ვაცილებდი. მეორე სკამზე ორი ქალი იჯდა პატარა ბავშვებით. არც მიფიქრია, რომ ძიძები იყვნენ. ვიფიქრე, მეზობლები ჩემნაირად შვილიშვილებს ასეირნებდნენ, მაგრამ გამოლაპარაკება არც მიცდია.
მოულოდნელად ერთმა მეორეს უთხრა, აღარ შემიძლია, რა საშინელი ბავშვია, ვერაფრით ვაძინებო. უცებ მეორე ეუბნება, რას წვალობ, მაგარ რამეს გასწავლი: გაზი მოუშვი, ბავშვი ორჯერ გადაატარ-გადმოატარე და მაშინვე დაეძინებაო. თვალთ დამიბნელდა, ეგრევე წამოვხტი და ყელში ვეცი.
კივილი დავიწყე და ხალხს ვუხმობდი. მალე გავარკვიე, რომ ეს ქალი ჩემი მეგობრის შვილიშვილის ძიძა ყოფილა, რომელიც მეზობელ კორპუსში ცხოვრობდა. იქ რა ამბავი მოხდა, ამის მოყოლით თავს აღარ შეგაწყენთ.
ჩვენი ძიძა გავუშვით და შვილიშვილს ახლა მე ვზრდი. არადა, ფიზიკურად არ შემიძლია, ფეხები მტკივა და ძლივს დავდივარ, მაგრამ რომ მახსენდება, შეიძლება ჩემს შვილიშვილს ვინმემ რამე დაუშავოს, სიგიჟემდე მივდივარ.
თუ ამით მინიმუმ ათ პატარას მაინც გადავარჩენ, ღმერთის მადლიერი ვიქნები. ექვსი თვეა, რაც ჩემს შვილს ძიძა ჰყავს. არაფერი გვაქვს სასაყვედურო, ბავშვი ყოველთვის მოვლილია და საკმაოდ კარგი ქალია.
რამდენიმე კვირის წინ ჩემმა გოგონამ დამირეკა, ძიძას ვირუსი ჰქონია და იქნებ სამი-ოთხი დღე ბავშვს შენ მიხედოო. მაშინვე გავიქეცი, შვილს უარს როგორ ვეტყოდი. მეორე დღეს ბავშვი სახლის წინ მდებარე პატარა სკვერში ჩავიყვანე. ცოტა ხანს ვასეირნე და შემდეგ სკამზე ჩამოვჯექი.
საბავშვო ეტლი იქვე გავაჩერე და ბავშვს თვალს არ ვაცილებდი. მეორე სკამზე ორი ქალი იჯდა პატარა ბავშვებით. არც მიფიქრია, რომ ძიძები იყვნენ. ვიფიქრე, მეზობლები ჩემნაირად შვილიშვილებს ასეირნებდნენ, მაგრამ გამოლაპარაკება არც მიცდია.
მოულოდნელად ერთმა მეორეს უთხრა, აღარ შემიძლია, რა საშინელი ბავშვია, ვერაფრით ვაძინებო. უცებ მეორე ეუბნება, რას წვალობ, მაგარ რამეს გასწავლი: გაზი მოუშვი, ბავშვი ორჯერ გადაატარ-გადმოატარე და მაშინვე დაეძინებაო. თვალთ დამიბნელდა, ეგრევე წამოვხტი და ყელში ვეცი.
კივილი დავიწყე და ხალხს ვუხმობდი. მალე გავარკვიე, რომ ეს ქალი ჩემი მეგობრის შვილიშვილის ძიძა ყოფილა, რომელიც მეზობელ კორპუსში ცხოვრობდა. იქ რა ამბავი მოხდა, ამის მოყოლით თავს აღარ შეგაწყენთ.
ჩვენი ძიძა გავუშვით და შვილიშვილს ახლა მე ვზრდი. არადა, ფიზიკურად არ შემიძლია, ფეხები მტკივა და ძლივს დავდივარ, მაგრამ რომ მახსენდება, შეიძლება ჩემს შვილიშვილს ვინმემ რამე დაუშავოს, სიგიჟემდე მივდივარ.
