წარსულის მონამღერი... (4) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი
მამას ლოცვას იმდენი ძალა აქვს, მე მჯერა რომ ბედნიერები ვიქნებით... არა ნიკა? აუცილებლად ბედნიერები უნდა ვიყოთ ჩემო ერთადერთო... შენ ამას იმსახურებ ნინ... შენც იმსახურებ ჩემო ნიკოლოზ მამამ თქვა... ორივე უდიდეს ბედნიერებას იმსახურებთ ჩემო შვილებო ... ეს თქვა და შემდეგ მამა წავიდა...
ნიკა ცოტახნით დარჩა ჩემთან, დავლიეთ ყავა და თან ვგეგმავდით თუ როგორი შეიძლებოდა ყოფილიყო ჩვენი ქორწილის დღე... ნიკას სურდა ქართული ტრადიციული სამოსი სცმოდა და და ჯვარი სვეტიცხოველში დაგვეწერა... მოვუწონე ეს აზრი.... მეც ძალიან მომწონს წმინდა ქართული ქორწილის მსვლელობა... თან ნიკას რარიგად დაამშვენებდა, მის ქართულ წვერ–ულვაშს ქართული სამოსი... უკვე წარმოვიდგინე თუ როგორი იქნებოდა ჩემი მომავალი მეუღლე ქორწილის დღეს... ნიკა მოთმინებით მისმენდა... და ასეთი რამ მითხრა... ნინი ეს ჩვენი დღე იქნება ... ისეთი ბედნიერებით აღვსილები უნდა ვიყოთ როგორც არასოდეს. ალბად სიხარულისგან მეცხრე ცაზე ვიქნები დედოფალს რომ გიხილავ... თუმცა შენ ჩემთვის ახლაც დედოფალი ხარ... ჩემო დედოფალო... ძალიან მიყვარხარ ძალიან... ნიკამ თქვა... იცი ჩემო ნინიკო ...
„დავფიქრდი და თავი ფურცელს ვამსგავსე... რომლის ერთი გვერდი უწერტილო იყო, სრულიად სუფთა, სპეტაკი... და შეუძლებელიც კი მომეჩვენა ვისთვის უმნიშვნელო წერტილით ამ გვერდის განაწყენება მეთქი... ხო და მეც წერტილით არ გავანაწყენე სრულიად სუფთა ფურცელი.... ეს სუფთა ფურცელი ჩემი ცხოვრების ის ტკბილი დღეებია რომელსაც ვერ დავივიწყებ. და დღესდღეობით შენი თბილი სიტყვები, მზრუნველობა, სიყვარული, ერთგულება... შენ ხომ ჩემი ცხოვრება ხარ... აი ესააა სწორედ ჩემი ბედნიერება....
თუმცა, ფურცლის მეორე მხარე: „ ის ისეთი დახაზული იყო, გულით რომ გდომებოდა ადამიანს ერთ მძიმესაც კი ვერ დასვამდი სადმე, წერტილზე ხომ ლაპარაკიც ზედმეტია.... ეს გულისხმობს... ჩემი ცხოვრების იმ პერიოდს როცა ძალიან მიჭირდა, სულიერად თუ ხორციელად,როცა შვებას ვერსად ვპოულობდი, ვერავისგან... მძიმე ავსახე როგორც შესვენება თუმცა ვერ შევძელი.... წერილი კი აუხდენელი ოცნებები.... ამ ოცნებებში შენც ხარ ჩემო ერთადერთო... მე შენ წერტილი დაგარქვი... აუხდენელი ოცნება მეგონე... თუმცა ხომ ხედავ... ღმერთმა არ გამწირა... შენი თავი მაჩუქა და მადლიერი ვარ მე მისი ასეთი ბედნიერი საჩუქრისთვის მთელი ცხოვრების მანძილზე...
ეს სიტყვები რომ მოვისმინე თითქოს ნიკას მთელმა ცხოვრებამ ჩემს თვალწინ ჩაიარა...
და გულში ძალიან, ძალიან მაგრად ჩავიხუტე ჩემი სიყვარული... და სულ ვიმეორებდი....
მიყვარხარ, მიყვარხარ, მიყავრხარ.... ძალიან მიყვარხარ ჩემო ერთადერთო... ამასობაში მამაც მოვიდა... ააა ნიკოლოზ რა კარგია რომ კიდევ აქ ხარ... მოდით შვილებო და თქვენი ქორწილის დღის მონახაზი გავაკეთოთ, თუ რა როგორ იქნება, კარგით? ჩვენც დავეთანხმეთ რათქმაუნდა და დავიწყეთ მსჯელობა....
ჩემო ნინიკო... შენ კაბაზე ალბად ხვალიდან წახვალ მოივლი ყველა მაღაზიას და რომელიც შენ მოგეწონება სწორედ იმას გიყიდი... ხოლო მე ნიკოლოზს გავყვები... ასე შევთანხმდით... რაც შეეხება სუფრას, უმაღლეს დონეზე იქნება გაწყობილი... ყოველი ადამიანი რომელიც ჩვენ გვაფასებს და გვიყვარს მათ დავპატიჟებთ არა? ნიკოლოზ შენ ვინც გინდა ის დაპატიჟე... ასე შევთანხმდით...
გათენდა მეორე დღე... მე და ჩემმა მეგობრებმა დავიწყეთ კაბების შერჩევა ... ისე მხიარულად მოვიარეთ მაღაზიები... თან მეგობრები იცინოდნენ... ხომ გეუბნებოდით შენ შეყვარებული ხ...
[12:19:57 PM] ʚїɞ NiiiiNiiii ʚїɞ: გათენდა მეორე დღე... მე და ჩემმა მეგობრებმა დავიწყეთ კაბების შერჩევა ... ისე მხიარულად მოვიარეთ მაღაზიები... თან მეგობრები იცინოდნენ... ხომ გეუბნებოდით შენ შეყვარებული ხარ თქო... და აი როგორც იქნა... ამდენი სიარულის შემდეგ შევარჩიე ჩემთვის შესაფერისი საქორწინო კაბა... ამასობაში მამამ და ნიკამაც შეარჩიეს ქართული ჩოხები...
დადგა 16 ივლისი.... საღამო იყო... მამას ყველაფერი მზად ჰქონდა უკვე მეორე დღისთვის... ცოტა ვღელავდი ამ დღეზე... ჩემთვის უმნიშვნელოვანესი იყო... როგორც იქნა გათენდა ნანატრი დღე... 17 ივლისი... მამაც თავისებურად ღელავდა ყველაფერზე... ჩემი მეგობრები დამეხმარნენ კაბის მორგებაში.... თმა ლამაზად მქონდა გაკეთბული... ლამაზი თეთრი ფეხსაცმელი მეცვა... მამამ შემოაღო ჩემი ოთახის კარი და მივხვდი რომ მამა მეამაყებოდა წითელი ჩოხა ეცვა მამას,ისე უხდებოდა, ისეთი კარგი იყო.... რომ დამინახა მამამ... ცრემლები მოადგა თვალებზე.... ჩემო მშვენიეროოო... რა ლამაზი ხარ... ხელი ჩამკიდა და გავეშურეთ სვეტიცხოვლის ტაძრისაკენ სადაც ჩემი მომავალი მეუღლე მელოდა საკურთხეველთან.... ტაძრის შესასვლელში ხუთ–ხუთი ვაჟკაცი იდგა ხმლებით ხელში და ამ მშენიერ დღეს ჩვენთან ერთად აღნიშნავდნენ.... მე და მამა მივედით ტაძრის შესასვლელთან.... საიდანაც დავინახე ნიკა... თვალი ვერ მოვაშორე ისეთი კარგი იყო... მამამ მიმიყვანა საკურთხეველთან ხელი გამიშვა, ნიკას მოაკიდინა ჩემს ხელზე ხელი და უთხრა გაუფრთხილდი... ნიკამაც პირობა მისცა რომ გამიფრთხილებოდა... როცა საკურთხეველთან ვიდექით ნიკა თვალს არ მაშორებდა და მიმეორებდა „ შენ ჩემი დედოფალი ხარ“ უბედნიერესები ვიყავით... ნიკა მშვენიერი იყო ნამდვილი ქართველი ვაჟკაცი. ჯვარი დავიწერეთ ქართული გალობის ფონზე... მამა უბედნიერესი იყო ჩვენთან ერთად... ჯვრის წერის შემდეგ წავედით დარბაზში, სადაც ყველაფერი უკვე მზად იყო ... ქართული ცეკვით კიდევ უფრო გავალამაზეთ ისედაც მშვენიერი დღე... და ჩვენც ფიქრებით „ მივდიოდით ზევით, როგორც ამბობს ბედი, მივდიოდით ზევით, წამს ავიდგით ფეხი, მივდიოდით მარტო, ფიქრი ფიფქად გვათოვს, მივდიოდით ზევით, სულ მარტონი, ჩვენთვის... „
ბედნიერებით განვაგრძეთ გზა, ღვთისგან დალოცვილებმა, ერთმანეთს შევფიცეთ სიყვარული და ვაჩუქეთ მომავალი... ჩვენი შვილები... სასიხარულოდ საამაყონი იქნებოდნენ კარგისა და ავის თვალში...
სამყაროსა და თავისი შვილების დაცვისათვის ყველაფერი გაიღო უფალმა, ჩვენი ცოდვებისთვის ისეო გააკრეს ჯვარს... ცხოვრებისათვის გვასწავლა თამაში კარგად... სიყვარულისთვის გული გაიღო, მარად...
აქ ნახეთ "წარსულის მონამღერი" (3)
24.03.2013
ნინო გოგილაშვილი
