მულმა მცემა და კბილები ჩამიმტვრია

მე და ლელი ჯერ კიდევ სტუდენტობისას დავმეგობრდით. მეხვეწებოდა, ჩემი ძმა უნდა გაგირიგო და უარს ნუ მეტყვიო. უნივერსიტეტში ყველა ჩვენს მეგობრობაზე ლაპარაკობდა, რადგან დღე და ღამე ერთად ვიყავით.
ლელის ძმა, თენგო, იმ წლებში ესპანეთში ცხოვრობდა. უნივერსიტეტს რომ ვამთავრებდით, ჩამოვიდა და მალევე გავიცანით ერთმანეთი. სამ თვეში დავქორწინდით, მაგრამ თენგო მაინცდამაინც არ მომწონდა.

ჯერ სასაცილოდ არ ეყო ჩემი ქალიშვილობა და შემდეგ ჩაცმაზე დამცინოდა. ხანდახან მეგონა, მხოლოდ იმიტომ მომიყვანა ცოლად, რომ ქართველ გოგონაზე უნდა დაქორწინებულიყო. დაღამება შემზიზღდა. ათას მიზეზს იგონებდა, რომ ჩემზე გვიან დაწოლილიყო, როცა უკვე მეძინა.

თავიდან მის ორიენტაციაში ეჭვიც კი შემეპარა, მაგრამ როგორც კი დალევდა, მისთვის სულერთი იყო მე ვიქნებოდი თუ სხვა. მეოთხე თვეს დავფეხმძიმდი, გამიხარდა, ვიფიქრე, იქნებ ოჯახზე გული მოუბრუნდეს-მეთქი, მაგრამ გაბრაზდა.

თავიდან აბორტის გაკეთებას მთხოვდა, რად გვინდა ბავშვი, ჯერ ცხოვრება გვაქვს მოსაწყობიო. ბოლოს კი თავი დამანება, შინ გვიან ღამე ბრუნდებოდა. ბიჭი გამიჩნდა. თითქოს გაუხარდა, მაგრამ მალე ბავშვის ტირილი მოჰბეზრდა და მეორე ოთახში მოიწყო საძინებელი. ერთ დღეს ყველაფერი ყელში ამომივიდა, სამი თვის ბავშვს ხელი მოვკიდე და მშობლებთან დავბრუნდი.

ორი დღე არც მოვუკითხავვარ, შემდეგ კი მულმა დამირეკა და რომ გაიგო, რა გავაკეთე, სახლში მომივარდა. საუკეთესო მეგობარი მტრად გადამექცა. ისტერიკა მომიწყო. დაუნდობლად მცემა და კბილები ჩამიმტვრია.

თავის ძმას ამართლებდა, ეტყობა, ფლეგმატური ქალი ხარ და იმიტომ არ აინტერესებ ჩემს ძმასო. მას შემდეგ ექვსი თვე გავიდა. ჩემთვის არავის აღარ მოუკითხავს. ვზრდი ბავშვს და კიდევ ერთხელ ვხვდები, რომ მეგობრის ხათრით გათხოვებით ცხოვრება სამუდამოდ დამენგრა.

ჟურნალი "რეიტინგი"