რა მესიჯებს უგზავნიდა ბაჩო ახალაია ამიკოს და ფაქოს

"რუსთავი 2"–დან ბერა ივანიშვილის ტელეკომპანია "ჯიდიეს"–ში გადაბარგებული იუმორისტები, ამიკო ჩოხარაძე და ფაქო – ლევან გოგორელიანი, მაყურებლებს საინტერესო პროექტებსა და ბევრ სიახლეს დაჰპირდნენ, მაგრამ ეკრანზე დღემდე თითქმის არ ჩანან. ოქტომბრის არჩევნებამდე ერთი მიზეზი ჰქონდათ, ივანიშვილის ხალხს მაშინდელი ხელისუფლების პირობებში მუშაობის საშუალება არ ჰქონდა. ახლა კი ირწმუნებიან, რომ მუშაობენ და ბერას ტელეარხი სათქმელს აუცილებლად იტყვის, ოღონდ სექტემბერში.
– ბიჭებო, რაღაც ისე ვერ აქტიურობთ "ბერას ტელევიზიაში", როგორ მოლოდინებსაც იძლეოდით. როდის გამოჩნდებით ეკრანზე "სრული მასშტაბით"?
ფაქო: რამდენიმე გადაცემას ერთად ვამზადებთ. არ ვჩქარობთ, ყველაფერს ნელ–ნელა მივყვებით. დიდ პროექტებს მოვკიდეთ ხელი.

– კონკრეტულად შეგიძლიათ ამ პროექტებზე გვიამბოთ?
ფაქო: 6 ისეთ პროექტს ვამზადებთ, რომელთა მსგავსი საქართველოში არასდროს გაკეთებულა და მაყურებელს აზრადაც არ მოუვა, ჩვენთან ასეთი გადაცემის გაკეთება თუ შეიძლებოდა. თვითონ არხსაც არაერთი პროექტი აქვს დაგეგმილი.
– აქამდე რატომ ვერ მოხერხდა თუნდაც ერთის გაკეთება?
ფაქო: ეს ყველაფერი იმიტომ დაგვიანდა, რომ არჩევნებამდე ბევრი ხელისშემშლელი ფაქტორი არსებობდა. საქმის კეთება ფაქტობრივად ოქტომბერში დავიწყეთ. ჯერ კიდევ ბევრი რამ არის გასაკეთებელი, რომ საზოგადოებამ "ჯიდიეს"–ისგან რაღაც განსაკუთრებული მიიღოს. მაყურებელი ძირითად ვულკანს სექტემბრიდან უნდა ელოდოს. მანამდეც დაინახავს, რომ ჩვენი პირობა სრულდება.
ამიკო: "რუსთავი 2" 15 წლის ტელეკომპანიაა და დღესდღეობით საქართველოში წამყვანი არხია. მას თუ "გასაქაჩად" გარკვეული დრო დასჭირდა, ჩვენ ამ ყველაფერს ძალიან მცირე დროში ვაპირებთ და, რაც მთავარია, გაცილებით მაღალი ხარისხით. ისიც უნდა ითქვას, რომ "რუსთავი 2"–ს განვითარებაში ხელს არავინ უშლიდა.
– თქვენ ხელს გიშლიდნენ?
ფაქო: კი. მაგალითად, "რუსთავი 2"–ის თანამშრომლებს არავინ ეუბნებოდა, თქვენ ამა და ამ ადგილას ვერაფერს გადაგაღებინებთო. ჩვენ კი გვეუბნებოდნენ, ივანიშვილის ხალხი ხართ და ვერ გადაგაღებინებთო. ერთხელ კუს ტბაზე სცენა უნდა გადაგვეღო, სადაც მე და ამიკო საჭმელს ვჭამდით. როგორც კი გამოვჩნდით, თქვენ ივანიშვილის ხალხი ხართო და უკან გამოგვიშვეს. გვითხრეს, ყველაფერს გაგატანთ, ოღონდ აქ ნურაფერს გადაიღებთო. ეშინოდათ.
ამიკო: ბოლოს გადაღება ახლობლის რესტორანში გადავწყვიტეთ. გვეგონა, ხელს არაფერი შეგვიშლიდა, მაგრამ გადაღება დავიწყეთ თუ არა, ბოდიში მოგვიხადეს, აქ რომ რამე გადაიღოთ, შეიძლება ყველაფერი დავკარგოთო.
ფაქო: ერთ–ერთი ხელისშემშლელი ფაქტორი თემო მჟავიას ავარიაც გახდა. არჩევნებამდე რამდენიმე დღით ადრე თემო მეგობართან ერთად მოტოციკლით ისეთ ავარიაში მოყვა, მის სიცოცხლეს სერიოზული საფრთხე შეექმნა. ისე "მსუყედ" დაიმტვრა, რამდენიმე ოპერაცია დასჭირდა. ბევრი რაღაცის გაკეთების საშუალება იმიტომაც არ გვაქვს, რომ მჟავია დამტვრეულია.
– "რუსთავი 2"–დან წამოსვლას არ ნანობთ?
ამიკო: არანაირად! საერთოდაც არაფერს ვნანობ. "რუსთავი 2"–დან ადამიანურ დაფასებას ვერ ვგრძნობდით. ჩვენს წამოსვლას ათასი მითქმამოთქმა მოჰყვა, ვითომ ჩვენ "ჯიდიეს"–ში ფულის გამო გადავედით. ფულის "ხამებიც" კი გვიწოდეს. არადა, ბერას ტელევიზიაში რომ გადმოვდიოდით, ისიც კი არ ვიცოდით, ხელფასი რამდენი გვექნებოდა.
ფაქო: მინდა, ვისარგებლო შემთხვევით და ვთქვა, ფულის გამო მე "რუსთავი 2"–ში ვიყავი, რადგან არც შემოსავალი მქონდა და არც სხვაგან წასასვლელი.
ამიკო: ზუსტად "რუსთავი 2"–ში ვისწავლეთ, რომ ფულის გამო ადამიანობა არ უნდა დაკარგო. იქ ერთადერთი, რაც მენატრება, ის არის, რომ იქ ბევრნი ვიყავით, თუმცა ბოლოს აღმოჩნდა, რომ სამნი ვყოფილვართ. "რუსთავი 2"–ში 6 წელი ვიმუშავეთ. გვეგონა, გუნდის წევრებს კარგად ვიცნობდით, მაგრამ ჩვენს წამოსვლამდე ერთი თვით ადრე მივხვდით, რომ ასე არ ყოფილა. რეალურად ისინი 6 წლის შემდეგ გავიცანით. რა თქმა უნდა, ყველაზე არ მაქვს საუბარი. მაყურებელი ამ ყველაფერს გარედან უყურებდა, შიგნით კი ისეთი რაღაცეები ხდებოდა, რაც ხალხმა არ იცის. ამაზე ლაპარაკი არ მინდა.
ფაქო: ცხოვრებაში როცა ვიღაცას კარგავ, ვიღაც აუცილებლად უნდა შეიძინო. ყოფილი თანაგუნდელებიდან არსებობენ ადამიანები, რომლებიც დავკარგე, ოღონდ არა – ჩემი ინიციატივით. თავიანთი ნებით ჩაბარდნენ წარსულს.
– თუმცა ისიც უნდა ითქვას, რომ სწორედ იმ გუნდთან მუშაობამ მოგიტანათ პოპულარობა და გამოცდილებაც შეგძინათ.
ფაქო: რა თქმა უნდა, ამას არც უარვყოფთ, მაგრამ ჩვენი წვლილიც ხომ არის? როცა ისეთი ადამიანი გყავს სამსახურში, როგორიც ამიკოა, უნდა გამოიყენო, მაგრამ პატივისცემა და დაფასება არ უნდა დაივიწყო. როცა არც პატივს სცემ, არც აფასებ და მარტო იყენებ, ადრე თუ გვიან, დაფასების სურვილი გაუჩნდება. როცა საკუთარი თავი დავაფასეთ, უცებ ცუდები აღმოვჩნდით.

– თუმცა ეს "დაფასება" საბოლოოდ მაინც ფინანსური მდგომარეობის გაუმჯობესების სურვილამდე დავიდა.
ამიკო: მე რომ ჩემი პრინციპებისთვის, მეგობრებისთვის და მთელი საქართველოსთვის მეღალატა და "რუსთავი 2"–ში დავრჩენილიყავი, არცთუ ისე ნაკლები ხელფასი მექნებოდა, ვიდრე ახლა მაქვს. რასაც დღეს ვიღებ, ძველი ხელფასისგან ბევრად არ განსხვავდება. ის ნაბიჯი ისეთ პერიოდში გადავდგით, ბევრი ამას ვერ შეძლებდა.
– ინტერნეტგამოკითხვების მიხედვით, მაყურებელს უნდა, "კომედი შოუში" დაბრუნდეთ. ამის სურვილი არასდროს გაგჩენიათ?
ამიკო: ხალხს უბრალოდ უნდა, რომ ეკრანზე ისევ აქტიურად ვჩანდეთ.
ფაქო: ვისი სურვილიც არის, რომ ჩვენ "კომედი შოუში" დავბრუნდეთ, ზუსტად ისინი ამბობდნენ, ეს ბიჭები უფრო მაგარ გადაცემებში უნდა ჩანდნენო. ხალხის სურვილების შესრულებას უკვე ვიწყებთ.
– ბერასთან დიდი ხანია მეგობრობთ?
ამიკო: მასთან "ჯიდიეს"–ში გადასვლამდე ვმეგობრობდი, რის გამოც მაშინდელი თავდაცვის მინისტრი ბაჩო ახალაია მიბარებდა... ბერასთან მეგობრობასაც კი მიშლიდნენ.
– პირადად შეხვედრიხართ ახალაიას ან ვინმესგან მუქარა ყოფილა?
ამიკო: არა, ახალაიას პირადად არ შევხვედრივარ და არც დამმუქრებიან.
ფაქო: ახალაიასგან მოდიოდა მესიჯები, ამიკოს უთხარით, ბერასთან აღარ მივიდესო. როგორც ამიკოსთან დაახლოებული მეგობარი, "რუსთავი 2"–ის ერთ–ერთ თანამშრომელს ოთახში შევყავდი და ისიც იმავეს მეუბნებოდა. მე ყველაფერზე თავს ვუქნევდი. იქიდან რომ გამოვდიოდი, მე და ამიკო ცალკე ვიცინოდით.

– ბერა როგორი უფროსია?
ამიკო: ბერა მეგობარია, მაგრამ სამსახურში არის ჩვენი უფროსი. ვაკეთებთ იმას, რაც გვიყვარს. ვთვლით, რომ საკუთარ სახლს ვიშენებთ. სამსახურში ხან გათენებამდეც ვართ ხოლმე, სულ ვმსჯელობთ, ესა თუ ის რაღაც, როგორ შეიძლება მაგარი გამოვიდეს.
ფაქო: ბერამ მხოლოდ თავის ტელეკომპანიაში კი არ მიგვიწვია, დახმარების ხელი გამოგვიწოდა. ძალიან მეგობრული და კარგი ადამიანია. პატარა ასაკის მიუხედავად, ბევრ ადამიანზე, თუნდაც ყოფილ თუ ამჟამინდელ პოლიტიკოსებზე, შორს იხედება.
– როგორც გავიგე, მასთან ერთად ამერიკაშიც იყავით.
ფაქო: ჯერ არსად ვყოფილვართ, რადგან, რაც "ჯიდიეს"–ში ვართ, დროის უქონლობის გამო საზღვარგარეთ ჩვენ კი არა, ბერაც არ ყოფილა. როცა მივხვდებით, რომ "ქარხანა" უკვე დაიქოქა და ყველაფერი აწყობილია, მერე დავისვენებთ.
– საქმის პარალელურად თქვენს პირად ცხოვრებაში რა სიახლეებია?
ფაქო: ამ თემაზე საუბარს არ ვაპირებ.
ამიკო: ჩემი საბა უკვე 2 წლის არის და ერთ თვეში მეორეს, ამჯერად გოგოს ველოდებით. სახელიც კი გვაქვს შერჩეული – ემილის ვარქმევ. ოთხი შვილიც რომ მყავდეს, მეხუთეს გაჩენაზეც იგივენაირად ვინერვიულებდი. როცა ანა საბას აჩენდა, იმდენად განვიცადე, მგონი, ათი წლის სიცოცხლე დამაკლდა.
– დაესწარით მშობიარობას?
ამიკო: არა, რას ამბობთ! ვაპირებდი დასწრებას, მაგრამ ბოლო წუთებში გადავიფიქრე. როცა სამშობიარო ბლოკში ფეხი შევდგი და სხვადასხვანაირი ხმები და გინებები გავიგონე, ჩემს ცოლს ზურგი ვაქციე და ჩემ მაგივრად მისი მეჯვარე შევუშვი. ვერც მეორე შვილის დაბადებას დავესწრები, ამჯერად ანას ჩემს დაქალს – სიდედრს მივანდობ. ძალიან მაგარი სიდედრი მყავს. ერთმანეთთან გადასარევი ურთიერთობა გვაქვს.
სოფიო ბოჭორიძე