ანატოლი ბოისა: "ახლა ჩვენ შორის ვაჭრობა მიდის, როდის გავაჩინოთ მეორე შვილი"
კალათბურთელ ანატოლი ბოისას ახლა სულ სახლისკენ მიუწევს გული, სადაც ორი ყველაზე ძვირფასი ადამიანი ელოდება – შვილი, 6 თვის დათა და ცოლი, თეა ჩიხრაძე. ცდილობს, ყოველი თავისუფალი წუთი მათთან გაატაროს. ბავშვს ასეირნებს, თავისი ხელით აჭმევს და საფენებსაც კი უცვლის. ახალგაზრდა მშობლების ცხოვრებაში ყველაფერი თავდაყირა დგას, უფრო სწორად, მათთვის ყველაფერი დათას გარშემო ტრიალებს. ამ ბედნიერი ცვლილების შესახებ ცოლ–ქმარმა "სარკეს" უამბეს.
ანატოლი: აბსოლუტურად ყველაფერი შეიცვალა – რეჟიმი, ცხოვრების სტილი, ინტერესები, ახლა სულ სახლში ვართ ბავშვთან. ჩვენი პირველი საზრუნავი ის არის. ყველაფერი დათათი იწყება და მისით მთავრდება. ჩვენი შვილის დაბადებამდე სულ სხვანაირი იყო ცხოვრება.
– ბავშვმა ცოლ–ქმარს შორისაც შეცვალა ურთიერთობა?
თეა: მე და ანატოლი ბავშვისთვის ვცხოვრობთ, მაგრამ ერთმანეთისადმი როგორც ვიყავით, ახლაც ისე ვართ. ჩვენს ურთიერთობაში არაფერი შეცვლილა. დროს ისე ვანაწილებ, რომ არც შვილს მოაკლდეს ჩემი ყურადღება და არც – ქმარს.
– ანატოლი, დათას დაბადების დროისთვის ფსიქოლოგიურად მზად იყავით, რომ მამა გამხდარიყავით თუ მაინც შოკი მიიღეთ?
ანატოლი: კი, მაშინაც ვთვლიდი, რომ მამობისთვის მზად ვიყავი. მშობიარობასაც დავესწარი. თეას სამშობიარო ტკივილები რომ დაეწყო, სახლში ვიყავი, საავადმყოფოში მე წავიყვანე და მთელი ღამე სამშობიარო ბლოკში გავატარე. ასე ვთქვათ, ჩემი ცხოვრების სასიკეთოდ შეცვლა მწყუროდა, მოუთმენლად ველოდი დათას დაბადებას. კარგად ვაცნობიერებდი, ჩემს ცხოვრებაში რამხელა ცვლილება ხდებოდა.
– რა რეაქცია გქონდათ, როცა ახალშობილი დაინახეთ?
ანატოლი: დათა რომ დავინახე, 2–3 წუთით გავშეშდი. ვცდილობდი, მასში ჩემი ნაკვთები დამენახა. ალბათ ყველა მშობელი ასეა.
თეა: ანატოლის შემდეგ დედაჩემი ამოვიდა. დათას რომ შეხედა, თქვა, ანატოლის ისე ჰგავს, მილიონ ბავშვში ამოვიცნობდიო.
– დათა ახლაც ძალიან ჰგავს მამას.
თეა: კი, ჯერჯერობით მე არაფრით მგავს. დათა რომ დაიბადა, გაცილებით მუქი ლურჯი თვალები ჰქონდა, მაგრამ მერე გაუღიავდა და ახლა ზუსტად ანატოლის თვალის ფერი აქვს.
ანატოლი: დედას სიტკბოთი ჰგავს.
თეა: მხიარული ხასიათითაც მამას ჰგავს. ანატოლი მისტერ პოზიტივია. ალბათ მომავალში დათაც სწორედ მისნაირი იქნება.
– ანატოლი, ბიჭის დაბადება ქართულად, ტრადიციულად ღვინით აღნიშნეთ?
ანატოლი: კი, მეგობრებმა მამაპაპურად აღვნიშნეთ დათას დაბადება. დავლიეთ და მეორე დღეს 3–ის ნახევარზე გავიღვიძე. მაშინვე სამშობიაროში წავედი. თეას არ სწყენია, დროებით რომ მივატოვე.
– როგორც კაცების უმეტესობას, თქვენც ბიჭი გინდოდათ, გყოლოდათ?
ანატოლი: ჩვენთვის სულ ერთი იყო, პირველი გოგო გვეყოლებოდა თუ ბიჭი. თუმცა ძალიან გამიხარდა, როცა თეამ მითხრა, ბიჭიაო. ფეხმძიმობის პირველ თვეებში სულ იმას ამბობდა, ვგრძნობ, რომ გოგო დაიბადებაო. გოგოს სახელზეც ჩამოვყალიბდით, ლამის სამოსის ყიდვაც დავიწყეთ. გოგოს დაბადებაც ძალიან გამახარებდა და ბიჭითაც უზომოდ ბედნიერი ვარ.
თეა: არადა მართლა მეგონა, რომ გოგო იქნებოდა. თავიდან თითქოს გოგოს დასახვედრად უფრო მზად ვიყავი, მაგრამ ახლა ისე მივეჩვიე ბიჭს და მის მოვლას, რომ სხვანაირად ვეღარც წარმომიდგენია. დათას დაბადების შემდეგ კაბებისკენ აღარ გაგვირბის თვალი.
– დათას მოვლაში ანატოლი რა მონაწილეობას იღებს?
თეა: აქტიურად მონაწილეობს. დათა რაც ხელოვნურ კვებაზე გადავიდა, საჭმელს მხოლოდ მამის ხელიდან ჭამს ბოლომდე.
ანატოლი: მაგრამ მაინც მეგონა, რომ ჩვენი შვილის მოვლაში გაცილებით აქტიურად ვიქნებოდი ჩართული. როცა დღეში ორი ვარჯიში მაქვს, ძალიან ვიღლები და სახლში მისულს თეას მიხმარების თავი აღარ მაქვს. მეგონა, ამ ყველაფერს კარგად გავუძლებდი. ამ თვალსაზრისით, თეა ძალიან ძლიერია, ვერც წარმომედგინა, ბავშვის მოვლას ასე კარგად თუ გაართმევდა თავს.
თეა: მეც არ მეგონა, ამდენ რამეს დამოუკიდებლად თუ გავაკეთებდი, მაგრამ დათას გაჩენის მეორე დღეს მივხვდი, რომ ყველაფერს შევძლებდი. ბავშვი რომ გაჩნდა, მაღალი ტემპერატურა მქონდა. სამშობიაროში შემეძლო, ექიმისთვის გამეტანებინა ჩვილი და ძიძა მოუვლიდა, მაგრამ, როცა დავინახე, რომ ისინი ბევრ ბავშვს ერთად უვლიდნენ, ვერ გავატანე. ასე მაღალი ტემპერატურით მთელი ღამე ხელში მეჭირა. მაშინ მივხვდი, რომ ყველაფერს შევძლებდი. სანამ დაიბადებოდა, იმასაც კი ვფიქრობდი, ჩვილს ხელში ვერ ავიყვანდი, მაგრამ, დავინახე თუ არა, ესეც მაშინვე გადამავიწყდა... დათა დაბადებიდან სულ მხიარულია და გამუდმებით იცინის. ძალიან უყვარს თამაში.
ანატოლი: პირველი მე ვიყავი, ვინც დათა ხელში აიყვანა და პირველი ფოტო ჩემთან აქვს გადაღებული.
– როგორც ვხედავ, ძიძა არ დაგჭირვებიათ.
თეა: სანამ ჩვილი იყო, ფაქტობრივად ყველაფერს დედაჩემი უკეთებდა. დედა ახლაც ძალიან გვეხმარება. ძიძის აყვანაზე არ ვფიქრობ, რადგან ვერ წარმომიდგენია, ჩემი შვილი უცხო ადამიანთან დავტოვო და კარი გავიხურო. სახლში, მით უმეტეს, არ მჭირდება უცხო ადამიანი.
– ანატოლი, თქვენც ასე ფიქრობთ?
ანატოლი: თეა რომ ნაკლებად დაიტვირთოს, ვფიქრობ, ძიძის აყვანა უკეთესია, თუმცა ამ ეტაპზე ამის საჭიროება არ არის.
თეა: სანამ ლაპარაკს არ დაიწყებს, უცხო ადამიანთან ვერ დავტოვებ. მით უმეტეს, რომ ძალიან კარგად აღსაზრდელი ბავშვია. სულ იცინის, თუ არ შია, ყველაფერი კარგადაა. დათას უმიზეზოდ ტირილი არავის გაუგია. ანატოლიც ყველაფერში მეხმარება, აცმევს, აჭმევს...
ანატოლი: ფაქტები ფეისბუქზე დევს. ვცდილობ, მზრუნველი მამა ვიყო, მაგრამ თეასავით ვერ ვარ.
– ალბათ გიფიქრიათ იმაზე, რას და როგორ ასწავლით თქვენს ვაჟს, რა ღირებულებებით გაზრდით.
ანატოლი: სწორედ ისე გავზრდი, როგორც ყველა ქართველი და მათ შორის მეც გავიზარდე. რაც ჩემთვის ფასეულია, მაქსიმალურად შევეცდები, შვილსაც ჩავუნერგო. აუცილებლად ისწავლის უფროსის პატივისცემას, მეგობრების სიყვარულს... დრო გვიჩვენებს, მის ცხოვრებაში რამდენად ჩავერევი და როდის მიიღებს მშობლებისგან დამოუკიდებლობას. სანამ 15 წლის გახდება, იქამდე უნდა ასწავლო ყველაფერი, რომ მერე მისი შეზღუდვა საჭირო არ გახდეს.
თეა: ჩვენ გარშემო ყველა ჯანსაღი ცხოვრების წესით ცხოვრობს, ამიტომ დათას მაგალითისთვისაც კი არავინ ეყოლება, რომ რაღაც ცუდი ისწავლოს.
ანატოლი: ჩვენ ძალიან ცუდ დროს გავიზარდეთ, ახლა უკვე სხვა სიტუაციაა. ისეთ დროში ჩვენ თუ მოვახერხეთ, კარგები ვყოფილიყავით, არა მგონია, დათას თაობა რამემ შეაფერხოს. მე საშინელ პირობებში გავიზარდე, არც შუქი იყო, არც – გაზი. ჩვენს მშობლებს ყველაფერზე უწევდათ ზრუნვა, რომ არ შეგვციებოდა, არ მოგვწყურებოდა, არ მოგვშიებოდა. იმედია, რომ ჩვენთან შედარებით დათას მშვიდი ბავშვობა ექნება.
– თეა, მშობიარობის შემდეგ ფორმაში ჩადექით?
თეა: ფეხმძიმობის დროს საკმაოდ ბევრი მოვიმატე. დათამ ბუნებრივი კვება ცოტა ხნის წინ შეწყვიტა და ახლა ვაპირებ ბრძოლის დაწყებას მომატებულ კილოგრამებთან.
– მგონი, არც ისე ბევრი გაქვთ საბრძოლველი.
თეა: მე ვიტყოდი, რომ არც ისე ცოტა.
– დათა ისეთი კარგი ხასიათის ბიჭი ყოფილა, მეორე შვილის გაჩენასაც მალევე ხომ არ აპირებთ?
თეა: ერთ შვილზე ნამდვილად არ გავჩერდებით, მაგრამ მეორე შვილის გაჩენას უახლოეს მომავალში არ ვაპირებთ.
ანატოლი: ახლა ჩვენ შორის ვაჭრობა მიდის, როდის გავაჩინოთ მეორე შვილი. ალბათ 3–4 წელს პაუზას გავაკეთებთ. ცალკე ვცხოვრობთ და ძალიან გაგვიჭირდება ორი ბავშვის ერთად გაზრდა. თუ იმასაც გავითვალისწინებთ, რომ თეას უნდა, ბავშვები თავად გაზარდოს, მით უფრო, ჯერ ადრეა ამაზე საუბარი.
ქეთი დინოშვილი
