კიკალა: "ავთო ცქვიტინიძე მე აღმოვაჩინე"

"კიკალა სტუდიოს" დამფუძნებელი, მამუკა კიკალიშვილი, იგივე კიკალა, უკვე წლებია, გლამურულ ფოტოებთან და შოუბიზნესთან ასოცირდება. არაერთ ტელეპროექტთან თანამშრომ–ლობს. დღევანდელ პოპულარობამდე ბევრი საფეხური გაიარა. მე–20–21 საუკუნეების მიჯნაზე, იმ არეულ დროში ათასგვარი მიმართულებით მოსინჯა ბედი, საბოლოოდ კი პროფესიით ენერგეტიკოსმა თავის ჰობიში – ფოტოგრაფიაში იპოვა თავიც და საქმეც. მისი გადაღებული სურათები მსოფლიო გლამურული ჟურნალების რუსულ გამოცემებშია დაბეჭდილი, როგორებიცაა "ბაზარი" და "ვოგი". ბოლო დროს პარალელურად სხვა მოდურ ბიზნესსაც მოჰკიდა ხელი – დიზაინერ ლადო ბოკუჩავასთან ერთად შექმნა ტანსაცმლის ხაზი "კიკალა", რომლის ექსპორტსაც საზღვარგარეთ გეგმავს და იმედი აქვს, რომ მის კაბას ერთ დღეს ნაომი კემპბელიც ჩაიცვამს.
მამუკა სამი შვილის მამაა. მას და ნატალია ჯღარკავას 14 წლის ნინო, 10 წლის ლადო და 6 წლის კესო ჰყავთ.
– მამუკა, თქვენ გიცნობენ, როგორც წარმატებულ ფოტოგრაფს, მაგრამ ბევრმა არ იცის, რომ კამერისგან ძალიან დაშორებული პროფესია გაქვთ. მოგვიყევით მასზე.
– ენერგეტიკის ფაკულტეტზე ვსწავლობდი. 1999 წლიდან ენერგეტიკის სფეროში ჩავერთე. უშუქობის პრობლემა რომ არ ყოფილიყო და სიტუაცია გამოსწორებულიყო, ყველა პროცესში აქტიურად ვმონაწილეობდი. 2006 წელს, როგორც საუკეთესო მენეჯერმა, პლატინის ჯილდო მივიღე ლონდონში. 2006 წლიდან ტექნიკურ მეცნიერებათა დოქტორი ვარ. 2004 წლიდან 2007 წლამდე ერთ–ერთი რთული პერიოდი იყო ენერგეტიკაში. იუსაიდ–მა ფილმიც გადაიღო ჩემზე, თუ როგორ მოხდა ენერგეტიკაში რეფორმების გატარება.
– ახალი მთავრობისგან ენერგეტიკასთან დაკავშირებით რაიმე შეთავაზება არ მიგიღიათ?
– ძველ მთავრობასთანაც ვთანამშრომლობდი და ამ ურთიერთობას ახალ ხელისუფლებასთანაც ვაგრძელებ. ამ წლების განმავლობაში ამერიკელებთან ვმუშაობდი, რომლებიც მთავრობას ეხმარებიან. ახლაც ამერიკულ კომპანია "ტეტრატეკში" ვმუშაობ. ეს არის მსოფლიო ლიდერი ენერგეტიკის, ინფრასტრუქტურის, ჰიდრორესურსების კომპანიებს შორის, რომელიც რეფორმებზე მუშაობს. იუსაიდი ამ კომპანიას ანდობს თავისი პროექტების განხორციელებას. მე მათი მენეჯერი ვარ საქართველოში.
– ფოტოგრაფიას როგორ დაუკავშირდა თქვენი ცხოვრება?
– ეს ჰობი იყო. 2006 წლიდან დავიწყე ამ სფეროში გააქტიურება, სტუდია გავხსენი. თავიდან ჩემთვის ვიღებდი და არა – კომერციული მიზნით. არც ვფიქრობდი, ფოტოსთვის ფასი დამედო. ვთვლი, რომ სურათი მაღალი ხარისხის უნდა იყოს, როცა მის გაყიდვას დააპირებ. თავიდან უფასოდ ვუღებდი შოუბიზნესის სახეებს და მსახიობებს. მათ მოსწონდათ ეს ფოტოები და მალე შეკვეთებიც წამოვიდა.
– მაინც როდის აღმოაჩინეთ თქვენში სურვილი, ფოტოაპარატი აგეღოთ ხელში?
– ბავშვობაში ვიღებდი ფოტოებს. სახლში პატარა ლაბორატორია მქონდა და სურათებს ვამჟღავნებდი. ვერთობოდი. ის ფირები აღარც მაქვს შემორჩენილი. ფოტოების გადაღების სურვილი სულ მქონდა, მაგრამ ქვეყანაში ისეთი სიტუაცია იყო, ამაზე ვერც ვფიქრობდი.
– თუ გახსოვთ, რა იყო თქვენი პირველი კადრი?
– მახსოვს. 10 წლის ვიყავი, მეზობელი გოგო გადავიღე. ლამაზი იყო, მომწონდა.
– 1995 წელს პირველად გამოჩნდით შოუბიზნესში მოდის ჩვენებით. მაშინ ჯერ კიდევ ენერგეტიკოსი რატომ დაინტერესდით გლამურული სფეროთი?
– ამ წელს ჩავატარე მოდის ფესტივალი და მერეც 5 წლის განმავლობაში ვაკეთებდი. მაშინ ისეთი პერიოდი იყო საქართველოში, რომ არაფერი მუშაობდა, მაგრამ მაინც ვიფიქრე, რამე გამეკეთებინა. ინსტიტუტი ახალი დამთავრებული მქონდა, ენერგეტიკაში არანაირი პერსპექტივა არ იყო. შოუბიზნესი და მოდა მაინტერესებდა. ამიტომ გადავდგი ეს ნაბიჯი. ჩემს ფესტივალზე აღმოვაჩინე ავთო ცქვიტინიძე. შევთავაზე, მისი მენეჯერი ვყოფილიყავი და დავხმარებოდი. 1997 წელს მსუბუქი მრეწველობის დეპარტამენტში სამმართველოს უფროსად დავინიშნე და ავთო ცქვიტინიძეს კოლექციების გაკეთებაში ვეხმარებოდი. გავაგზავნე ქუთაისში, სამკერვალო ფაბრიკაში, სადაც ახლაც აკეთებს შეკვეთებს. იქ კერავდა კოლექციებს, 4 წლის განმავლობაში იქ ცხოვრობდა. შედეგიც სახეზეა. მერე, 2000 წელს, ენერგეტიკაში დავიწყე აქტიურად მუშაობა და პრაქტიკულად მოდას შევეშვი.
– სანამ 1995 წელს თბილისში გამოჩნდებოდით, მანამდე რუსეთში იყავით. იმ პერიოდში მოსკოვურ საქმიან წრეებში ძალიან პოპულარული იყო ბიზნესმენი ანზორ კიკალიშვილი. ამბობდნენ, რომ მისი ახლობელი იყავით და ის გეხმარებოდათ. მართლაც გაქვთ ნათესაური კავშირები?
– მართლა ყველას ეგონა, რომ ანზორ კიკალიშვილის ნათესავი ვიყავი და მისი ფულით ვაკეთებდი ყველაფერს. სინამდვილეში კი ჩვენ ნათესავები არ ვართ. თავიდან, როცა მეკითხებოდნენ ჩვენს ნათესაურ კავშირებზე, დადებით პასუხს ვცემდი, რატომ უნდა მეთქვა უარი?! ეს კარგიც იყო ჩემთვის.
ანზორი მოსკოვში გავიცანი. იქ ძალიან ცნობილი იყო. ელცინის მერე მანაც იყარა კენჭი პრეზიდენტობაზე. მისი კავშირებით ჩამოვიყვანე რობერტინო ლორეტი თბილისში და მან აქ სამი კონცერტი ჩაატარა.
– მაშინ ცნობილი ამერიკელი ჯაზმენის, ბარი უაიტის ჩამოყვანაც გინდოდათ. რატომ ვერ მოახერხეთ?
– ბარი უაიტი 70 ათას დოლარს ითხოვდა. იმ პერიოდში საქართველოსთვის ეს ძალიან დიდი თანხა იყო. რობერტინო კი იაფად დაგვთანხმდა. მაშინ ძალიან დამეხმარნენ ცხონებული რამაზ ჩხიკვაძე და მისი მეუღლე, ნატაშა. თავიანთი სასტუმრო "ვილა ბერიკა" რობერტინოს და მის მენეჯერს ფაქტობრივად უსასყიდლოდ დაუთმეს მთელი ორი კვირით. რობერტინო ძალიან უყვარდა ორივეს. "ავე მარია" მასავით არავის შეუსრულებია. მისი ხმა ისტორიაში დარჩა. სხვათა შორის, როცა გაიგო, რომ მამაჩემს ის ძალიან უყვარდა, მისი ნახვა მოისურვა. აეროპორტიდან წამოვიდა ჩვენს სახლში, დაუკრა და "ავე მარია" უმღერა.
– როგორი რეაქცია ჰქონდა მამას?
– ძალიან გაუხარდა და მოეწონა. არ მოელოდა, ეს მისთვის დიდი სიურპრიზი იყო.
– მოსკოვში რატომ ცხოვრობდით?
– აქ ისეთი სიტუაცია იყო, ფიზიკურად ვერ ვიარსებებდი. სამსახური არ არსებობდა, ოჯახს კი რჩენა სჭირდებოდა. მამაჩემის ჯანმრთელობის მდგომარეობა არ იყო ისეთი, რომ პრობლემები მოეგვარებინა. ოჯახში ვიყავით მშობლები, მე და უმცროსი და. სრულიად ახალგაზრდა ვიყავი, ალბათ 20–22 წლის, როცა მოსკოვში ჩავედი და ჩემი პატარა ბიზნესი დამოუკიდებლად ავაწყვე. ოჯახს ვეხმარებოდი იქიდან.
– გოგონას, რომელიც ცოლად შეირთეთ, სად და როგორ შეხვდით?
– მომავალ მეუღლეს, ნატალია ჯღარკავას, ახლობლების წრეში, სუფრასთან შევხვდი. უკვე ისეთ ასაკში ვიყავი, 25 წლის, რომ ოჯახის შექმნაზე ვფიქრობდი. მომეწონა, კარგი გოგო იყო, კარგი ოჯახიდან. მასაც მოვეწონე. ერთი თვის გაცნობილს ხელი შევთავაზე. უარი არ უთქვამს, არ ვუწვალებივარ. მოსკოვიდან თბილისში დაბრუნების შემდეგ ერთ წელიწადში დავქორწინდი. ნატალია ექიმია.
– გამუდმებით ლამაზმანებთან გიწევთ მუშაობა. ამის გამო ცოლი არ ეჭვიანობს?
– ჩემი მეუღლე ეჭვიანი არ არის. ადამიანს თუ ცუდის გაკეთება უნდა, ამას ნებისმიერ სფეროში მომუშავე მოახერხებს. ბევრნაირი ცხოვრებით ვცხოვრობ, შაბათ–კვირასაც სტუდიაში ვატარებ. ჩემს სამუშაოს ერთი ის ნაკლი აქვს, რომ ოჯახს ნაკლებ დროს ვუთმობ. სამი შვილი მყავს, ვცდილობ, მათ დრო და ყურადღება არ მოვაკლო, მაგრამ, სამწუხაროდ, რაღაც წარმატება რაღაცის ნაკლებობის ხარჯზე მოდის.
– შვილებისთვის რა პროფესიას ისურვებდით?
– არჩევანის თავისუფლებას ვუტოვებ. არ ვარ ისეთი მამა, რომ პროფესია მე შევურჩიო. ენერგეტიკის ფაკულტეტზე რომ ჩავაბარე, ჩემ ირგვლივ ყველას გაუკვირდა, რადგან მაშინ ეს პოპულარული პროფესია არ იყო. იურიდიულზე აბარებდა ყველა, მაგრამ მე ენერგეტიკა მინდოდა. ჩემთვის მთავარია, შვილები წესიერი და პატიოსანი ადამიანები გაიზარდონ. მე ისეთ კომფორტში არ ვცხოვრობდი, როგორშიც ჩემი შვილები არიან. ჩვენ ფაქტობრივად ომის თაობა ვართ. არ არის საჭირო, ეს ყველაფერი ჩვენმა შვილებმაც გაიარონ... ნინო ხატავს და მღერის. შეიძლება შოუბიზნესით დაინტერესდეს. ვნახოთ.
– ესე იგი მკაცრი მამა არ ხართ?
– არანაირად, სიმკაცრე ჩემთვის მიუღებელია და არც დოგმები მიყვარს, მაგრამ მორალის გარკვეულ კანონებს, რა თქმა უნდა, ვიცავ. ადამიანი ჩარჩოებში არ უნდა ჩასვა.
– დღეს ძალიან უბრალოდ ამბობთ – "მენეჯერი გავხდი", "ჯილდო მივიღე", "მცირე ასაკში ბიზნესი დამოუკიდებლად ავაწყვე" და ა.შ., მაგრამ მიაღწიო ამას და თან იმ "ბნელ დროში", რაც გამოვიარეთ, რეალურად ძალიან რთულია. რა არის თქვენი წარმატების საიდუმლო?
– მამუკა კიკალიშვილი უნდა იყო (იცინის)! მიზანდასახულობაა საჭირო, საქმის კეთება არ უნდა დაგეზაროს. თავისთავად, ნარკომანი ან მოთამაშე არ უნდა იყო, ნებისყოფა უნდა გქონდეს. ადამიანებთან კომუნიკაციის გამონახვის უნარიც უნდა გაგაჩნდეს.
– ბევრი უძილო ღამე გქონიათ?
– საკმაოდ. სწავლის პერიოდში ღამეების თენება ჩვეულებრივი ამბავი იყო. აბიტურიენტობის დროს ინტენსიურად ვემზადებოდი. სამწუხაროდ, სკოლაში დიდი განათლება არ მიმიღია. მისაღებ გამოცდებზე პირველ წელს ჩავიჭერი, მერე კარგად მოვემზადე და მეორე წელს ჩავაბარე. პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში წარჩინებული სტუდენტი ვიყავი, ოთხიანი არ მქონია, წითელ დიპლომზე დავამთავრე, მერე ასპირანტურაში ჩავაბარე და ბოლოს სადოქტორო დავიცავი.
– რამ მოგიტანათ პოპულარობა ფოტოგრაფიაში?
– ალბათ "ფლეიბოისთან" და "კოსმოპოლიტენთან" თანამშრომლობამ. აქ დიდი გამოხაურება მოჰყვა "ფლეიბოის" და ბუნებრივად გაგვიკეთდა პიარი.
– ახლა ვის "უმიზნებთ" ობიექტივს, ვისი გადაღება გსურთ?
– ჟიზელ ბანდჩენის და ნაომი კემპბელის. სხვათა შორის, ნაომიმ შეიძლება ჩვენი სამოსი ჩაიცვას. მოსკოვში ცხოვრობს და ამაზე გვაქვს საუბარი. ვნახოთ, რა იქნება. ფანტასტიკის სფერო არაა, რომ ნაომიმ ჩვენი სამოსი ჩაიცვას.
მანანა ნოდია