როგორი იყო პუტინის მესამე პრეზიდენტობის ასი დღე...
2 145 ნახვა
ას დღეზე მეტი გავიდა. თუ რითი გამოიჩინა თავი ამ პერიოდში რუსეთის ძველმა–ახალმა პრეზიდენტმა, კომენტარს აკეთებს ვილნიუსის უნივერსიტეტის პოლიტიკურ მეცნიერებათა და საერთაშორისო ურთიერთობათა ინსტიტუტის თანამშრომელი, ცნობილი ლიტველი პოლიტოლოგი, ნერიუს მალუკიავიჩუსი.
„მიმაჩნია, რომ ეს ასი დღე პუტინისთვის ადვილი არ ყოფილა, მაგრამ არც იმას ვფიქრობ, რომ ისინი მისთვის ტრაგიკულად მძიმე გამოდგა, რადგანაც რუსეთის ხელისუფლებაში ვერტიკალი არსებობს.
ის, რის გაკეთებასაც პუტინი გეგმავდა, მიაღწია – ხელისუფლებაში მოვიდა, მნიშნელოვან პოლიტიკურ პროცესებზე კონტროლი გადაიბარა. თუმცა, ყველამ დაინახა ის სპექტაკლი, თუ როგორ მოვიდა იგი ხელისუფლებაში, როგორ იყო ეს ყველაფერი წინასწარ დაგეგმილი, როგორ გაიყვეს ძალაუფლება მედვედევთან ერთად და ბოლოს, როგორ წაართვა მედვედევს ძალაუფლება. ასეთი სპექტაკლი მრავალ პრობლემას წარმოშობს როგორც საერთაშორისო თანამეგობრობაში, ასევე ქვეყნის შიგნითაც“, – განაცხადა მალუკიავიჩუსმა.
პოლიტოლოგმა ასევე აღნიშნა, რომ საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ რუსეთის მსხვილ ქალაქებში მასობრივი საპროტესტო აქციები დაიწყო, მაგრამ მათ ქვეყნის დიდი ნაწილი არ მოუცავთ. მალუკიავიჩუსის თქმით, ეს იმიტომ მოხდა, რომ რუსეთში მსგავსი პროცესები კონტროლირდება. ამიტომ ეს წინასწარ იყო ცნობილი და ხელისუფლებაც საამისოდ მთელი ეს პერიოდი ემზადებოდა.
„დასავლეთში ზოგიერთ ანალიტიკოსს შეექმნა შთაბეჭდილება, რომ საპროტესტო აქციებს შეუძლიათ რაიმე შეცვალონ, რადგანაც მსგავსი რამ უკრაინაში უკვე იხილეს ნარინჯისფერი რევოლუციისა და არაბულ ქვეყნებში არაბული გაზაფხულის სახით, როცა ამ მოძრაობებმა ბევრი რამ სწრაფად შეცვალეს, მაგრამ ზოგიერთ შემთხვევაში ავტორიტარული ლიდერები იძულებული გახადეს წასულიყვნენ. მოცემულ შემთხვევაში, მსგავს პროექტს რუსეთისთვის შეცდომით ამზადებდნენ, რადგან პუტინის რეჟიმი ამ პროცესებისთვის დიდი ხნის მანძილზე ემზადებოდა და არსებითად იგი ხელისუფლების მიერ კონტროლქვეშაა აყვანილი“, – მიაჩნია ლიტველ პოლიტოლოგს.
მისივე თქმით, საპროტესტო აქციები, მასშტაბურობის გამო, შთამბეჭდავად გამოიყურებოდნენ, მაგრამ ისინი ყველა რუსს არ შეხებია. ეს იყო მხოლოდ მოსკოველთა და სხვა მსხვილი ქალაქების მცხოვრებთა მიერ უკმაყოფილების გამოხატვა, რაც პუტინის სახელისუფლებო ვერტიკალს ხელს სრულებითაც არ უშლის.
„სიტუაცია შეიცვლებოდა, თუ მასში ჩაერთვებოდნენ რეგიონები, ასევე მცირე ქალაქებიც“, – დარწმუნებულია პოლიტოლოგი.
მისივე მოსაზრებით, თავად ხელისუფლების გადაცემა–გადაბარების სპექტაკლს შეუძლია საერთაშორისო პარტნიორების წინაშე მცირედი უხერხულობა შეუქმნას, რადგანაც პუტინს არ შეუძლია მათ წინაშე წარდგეს, როგორც ხალხის მიერ არჩეული ლიდერი.
„საერთაშორისო თანამეგობრობაში ეს გამოიწვევს არცთუ სასიამოვნო სურათს, რადგანაც დემოკრატიული ქვეყნების ლიდერებს შესაძლოა ჰკითხონ, რატომ თანამშრომლობენ ისინი იმ პიროვნებასთან, რომელიც სხვაგვარად მოაზროვნეებს დევნის“, – მიანიშნა მეცნიერმა.
„მიმაჩნია, რომ ეს ასი დღე პუტინისთვის ადვილი არ ყოფილა, მაგრამ არც იმას ვფიქრობ, რომ ისინი მისთვის ტრაგიკულად მძიმე გამოდგა, რადგანაც რუსეთის ხელისუფლებაში ვერტიკალი არსებობს.
ის, რის გაკეთებასაც პუტინი გეგმავდა, მიაღწია – ხელისუფლებაში მოვიდა, მნიშნელოვან პოლიტიკურ პროცესებზე კონტროლი გადაიბარა. თუმცა, ყველამ დაინახა ის სპექტაკლი, თუ როგორ მოვიდა იგი ხელისუფლებაში, როგორ იყო ეს ყველაფერი წინასწარ დაგეგმილი, როგორ გაიყვეს ძალაუფლება მედვედევთან ერთად და ბოლოს, როგორ წაართვა მედვედევს ძალაუფლება. ასეთი სპექტაკლი მრავალ პრობლემას წარმოშობს როგორც საერთაშორისო თანამეგობრობაში, ასევე ქვეყნის შიგნითაც“, – განაცხადა მალუკიავიჩუსმა.
პოლიტოლოგმა ასევე აღნიშნა, რომ საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ რუსეთის მსხვილ ქალაქებში მასობრივი საპროტესტო აქციები დაიწყო, მაგრამ მათ ქვეყნის დიდი ნაწილი არ მოუცავთ. მალუკიავიჩუსის თქმით, ეს იმიტომ მოხდა, რომ რუსეთში მსგავსი პროცესები კონტროლირდება. ამიტომ ეს წინასწარ იყო ცნობილი და ხელისუფლებაც საამისოდ მთელი ეს პერიოდი ემზადებოდა.
„დასავლეთში ზოგიერთ ანალიტიკოსს შეექმნა შთაბეჭდილება, რომ საპროტესტო აქციებს შეუძლიათ რაიმე შეცვალონ, რადგანაც მსგავსი რამ უკრაინაში უკვე იხილეს ნარინჯისფერი რევოლუციისა და არაბულ ქვეყნებში არაბული გაზაფხულის სახით, როცა ამ მოძრაობებმა ბევრი რამ სწრაფად შეცვალეს, მაგრამ ზოგიერთ შემთხვევაში ავტორიტარული ლიდერები იძულებული გახადეს წასულიყვნენ. მოცემულ შემთხვევაში, მსგავს პროექტს რუსეთისთვის შეცდომით ამზადებდნენ, რადგან პუტინის რეჟიმი ამ პროცესებისთვის დიდი ხნის მანძილზე ემზადებოდა და არსებითად იგი ხელისუფლების მიერ კონტროლქვეშაა აყვანილი“, – მიაჩნია ლიტველ პოლიტოლოგს.
მისივე თქმით, საპროტესტო აქციები, მასშტაბურობის გამო, შთამბეჭდავად გამოიყურებოდნენ, მაგრამ ისინი ყველა რუსს არ შეხებია. ეს იყო მხოლოდ მოსკოველთა და სხვა მსხვილი ქალაქების მცხოვრებთა მიერ უკმაყოფილების გამოხატვა, რაც პუტინის სახელისუფლებო ვერტიკალს ხელს სრულებითაც არ უშლის.
„სიტუაცია შეიცვლებოდა, თუ მასში ჩაერთვებოდნენ რეგიონები, ასევე მცირე ქალაქებიც“, – დარწმუნებულია პოლიტოლოგი.
მისივე მოსაზრებით, თავად ხელისუფლების გადაცემა–გადაბარების სპექტაკლს შეუძლია საერთაშორისო პარტნიორების წინაშე მცირედი უხერხულობა შეუქმნას, რადგანაც პუტინს არ შეუძლია მათ წინაშე წარდგეს, როგორც ხალხის მიერ არჩეული ლიდერი.
„საერთაშორისო თანამეგობრობაში ეს გამოიწვევს არცთუ სასიამოვნო სურათს, რადგანაც დემოკრატიული ქვეყნების ლიდერებს შესაძლოა ჰკითხონ, რატომ თანამშრომლობენ ისინი იმ პიროვნებასთან, რომელიც სხვაგვარად მოაზროვნეებს დევნის“, – მიანიშნა მეცნიერმა.
