ზაზა კოლელიშვილი "სოსო ჟაჭვლიანი - სოსო ჯაჭვლიანია და მე - ზაზა კოლელიშვილი"

ზაზა კოლელიშვილი წლების განმავლობაში აქტიურად იბრძოდა ქვეყანაში ცვლილებების განსახორციელებლად.. ბოლო პერიოდში კი, როდესაც მრავალთა მიერ ნატრული ცვლილებები მართლაც განხორციელდა, იგი არსად ჩანს და თუ რა არის ამის მიზეზი, თავად გვესაუბრა..

-ბატონო ზაზა თქვენ და სოსო ჯაჭვლიანი მეგობრები ხართ... როგორ მოხდა, რომ დღეს იგი ერთ-ერთ ყველაზე აქტიურ საზოგადო პერსონად იქცა, თქვენ კი არსად ჩანხართ?

- სოსო ჯაჭვლიანი – სოსო ჯაჭვლიანია და მე ზაზა კოლელიშვილი ვარ. მე ვთვლი, რომ არ ვარ პოლიტიკოსი, კანონები რომ შევიმუშავო და ასე შემდეგ.. თუმცა, როცა ასეთ ქვეყანაში ცხოვრობ, პოლიტიკა თავისთავად გეხება. თუ პოლიტიკაა ქვეყნის გვერდით დგომა, მაშინ მეც პოლიტიკოსი ვარ და ჩემს ქვეყანას ყოველთვის გვერდით დავუდგები... მაინცდამაინც უნდა ვიყვირო, რომ ვჩანდე?!... სხვადასხვა სცენარებზე, პროექტებზე ვმუშაობთ, გვეუბნებიან ცოტა კიდევ მოიცადეთო და ჩვენც ვიცდით. ისევ გაურკვევლობაა ირგვლივ, რადგან უფრო მნიშვნელოვანი საკითხებია ჯერ გადასაწყვეტი. თუმცა კინოს გამოცოცხლებაც აუცილებლობად და ეროვნულ საქმედ მიმაჩნია.

- ცხრაწლიანი რეჟიმის დამარცხებას აქტიურად უჭერდით მხარს...

- ცხრაწლიანმა რეჟიმმა ბევრი დააზარალა და არც მე ამიარა გვერდი. ფილმი "ომი და ქორწილი" რომ გადავიღე, მხოლოდ ფულის ნაწილი მომცეს დანაპირებიდან. შედეგად, ჩემი ბინა გაიყიდა და რომ არა კეთილი ადამიანები, რომლებმაც ბინა გამოისყიდეს, ღია ცის ქვეშ ვიყავით ოჯახი დარჩენილი. ისევ ახლობლებმა მიშველეს. დღემდე მიმაჩნია რომ მსახიობების ვალი მაქვს, რომელიც აუცილებლად გასტუმრებული უნდა იქნას. ფილმს თავიდან ჭირდება გადამონტაჟება და კარგი შეფუთვის პირობებში სათანადო სიტყვას იტყვის... ფილმი გააჩერეს და მითხრეს იმ ფულით რაც გადმოგირიცხეთ, გვაჩვენეთ რა გაკეთდაო. ეგონათ არაფერი იყო გაკეთებული და ამ დროს ფილმი ფაქტიურად დასრულებული იყო. როდესაც ჩანაწერი ვაჩვენე გაკვირვებას ვერ მალავდნენ.

- ამდენი ბრძოლის შემდეგ, ახლა თუ ფიქრობთ, რომ ქვეყანაში ვითარება უკეთესობისკენ მიდის?

- მე იმიტომ არ ვიბრძოდი, რომ პირადად ჩემთვის გამოსწორებულიყო პირობები. თუკი გვერდით ვედექი "ქართულ ოცნებას" და რამე გავაკეთე, მხოლოდ ჩემი სურვილით. კალთაზე არავინ მეკიდებოდა გინდა თუ არა, შენ აქ იყავიო. ძალიან კარგად ვგრძნობ, რაც კეთდება და რაც მომავალში გაკეთდება, მაგრამ ჩვენ ცოტა მოუთმენელი ერი ვართ. ოცი წელი ლოდინი მოგვბეზრდა, მაქსიმალისტები ვართ და იმდენად ზარმაცები, რომ გვსურს არ ვიმუშაოთ და ტახტზე წამოწოლილებმა ავაწყოთ ბიზნესიც, ჰარი-ჰარალეც გვქონდეს და ფულიც თავისით მოდიოდეს...

- ბოლო დროს ყბადაღებულ თემად იქცა ქართველი ხელოვანების რუსეთში გამოსვლები.. თქვენ როგორი დამოკიდებულება გაქვთ?

- ჩვენ რა მოთხოვნებიც გვაქვს რუსეთის მიმართ მოთხოვნებად უნდა დარჩეს, მაგრამ შემოქმედებით კავშირს ეს არ უნდა შეეხოს. დარწმუნებული ვარ "ერისიონს" კარგი მიზანი ჰქონდა. ქართული საქმის გაკეთება სურდათ, კრემლში რომ დამოუკიდებელი საქართველოს დროშას ეფრიალა. ღვინოს ვუშვებთ ქვეყნიდან და ანსამმბლს არა?!.. თუ იქნება შემოთავაზება, ძალიან დიდი სურვილი მაქვს რუსეთის ბაზარზე ქართული ფილმები გავიდეს. გარდა იმისა, რომ რუსეთი დიდი ბაზარია, სახალხო დიპლომატია უფრო მეტს გააკეთებს. ასევე უნდა დათბეს ურთიერთობა აფხაზებთან. იქნებ ერთობლივი ქართულ-აფხაზური ფილმი გადავიღოთ. ქართული ფილმები და სპექტაკლები ვაჩვენოთ აფხაზეთში. სისხლი ორივე მხრიდან დაიღვარა, ორივე მხრიდან მსხვერპლი იყო და ქართულ-აფხაზური ოჯახები ყველაზე მეტად ტრამვირებულები არიან.

- არ გსურთ ფილმი "ომი და ქორწილი" რუსეთში აჩვენოთ?

- სიამოვნებით ვაჩვენებდი..

- აგრესია არ მოჰყვება?

- ამის არ მეშინია. რუსეთიდან ჩემმა მეგობარმა - ჯანიკ ფაზიევმა გადაიღო ფილმი ცხინვალის ომზე. ფილმში სულ ხოცვა-ჟლეტა არის ასახული, მაგრამ ისიც კი ვერ გაექცა სიმართლეს და ფილმში კადრია, თუ რა ვაჟკაცურად იქცევიან ქართველი ჯარისკაცები. რაინდმა ჯარისკაცებმა ნამდვილად იცოდნენ დაიღუპებოდნენ, მაგრამ არ შეუშინდნენ ამას... დანარჩენი მთელი ფილმი საქართველოს მიმართ უარყოფითი იყო. ამ რეჟისორთან დღეს ურთიერთობა არ მაქვს, მაგრამ მეგობრები ვართ. მე მის ერთ-ერთ ფილმში ვითამაშე. ახლა იგი რუსეთის პირველ არხზე მუშაობს და ყველამ ვიცით რომ ამ არხის იდეოლოგია მკვეთრად რუსულია.

მანანა გაბრიჭიძე