ანრი ჯოხაძე: მანქანა ჩემთვის მეორე სახლია

ანრი ჯოხაძე: „თუ დაღლილი ვარ, მანქანაში ბლუზის სმენა მირჩევნია, ხოლო თუ დილით ადრე გამოვდივარ სახლიდან, საცეკვაო მუსკიას ვრთავ, რომ მთელი დღე ტონუსში ვიყო

ქერად შეღებილი თმები გარეგნობის ერთი ნიუანსია, მაგრამ ანრი ჯოხაძე ქართველ „სელებრითებში“ მხოლოდ ასეთი ნიუანსებით როდი გამოირჩევა. მას ბევრი კოლეგისგან პირველ რიგში ის ფაქტორი გამოარჩევს, რომ ანრი, როგორც მომღერალი და შოუმენი, ნამდვილია.

ანრი ჯოხაძეს 2002 წელს გამოშვებული „მერსედეს S-კლასი“ ჰყავს. მანამდეც „მერსედეს S-კლასი“ ჰყავდა სავარაუდოდ, მერეც „მერსედეს S-კლასი“ ეყოლება. მისი პირველი ავტომობილი კი „ვოლვო S 80“ გახლდათ.

„ჩემნაირი, დიდი გაბარიტების კაცისთვის „S-კლასი“ ზედგამოჭრილია. ამაზე კომფორტული ავტომობილი, მგონი, არ არსებობს. ვიზუალურადაც ჩემს გემოვნებაში ჯდება. სამართავად მსუბუქია და კარგი კომპლექტაციაც აქვს. ამ მანქანას რომ მართავ, რაღაცნაირად, დაცულად გრძნობ თავს. ჩემი მეგობრების მანქანებიც მიტარებია, მაგრამ ეს სულ სხვაა - ბოლოს და ბოლოს „მერსედესია“, თანაც „S-კლასი”, - გვითხრა ანრიმ.

ზამთარში ტყავის ხელთათმანები ანრისთვის განუყრელი აქსესუარია. საქართველოში მანქანის თათმანს ცოტა თუ ხმარობს, ჩვენთან ეს არცთუ მოდურია, მომღერალს კი ეს მოსწონს და გვითხრა, რომ ავტო-ხელთათმანი მეგობარმა აჩუქა.

„ჩემი მომდევნო ავტომობილიც „მერსედესი“ იქნება - რა თქმა უნდა, უფრო ახალი. აუცილებელი არაა, რომ ისევ „S-კლასი“ იყოს, მაგრამ ფაქტია, რომ სხვა მარკის მანქანაზე არ გადავჯდები,“ - ერთი სიტყვით, ანრი „მერსედესის“ ფანია.

მანქანაში მუსიკა მომღერლისთვის განსაკუთრებული ფენომენი უნდა იყოს და ცხადია, ამაზეც ჩამოვუგდეთ სიტყვა - საინტერესოა, რას უსმენს ანრი ჯოხაძე მანქანაში: „განწყობის ადამიანი ვარ და მანქანაში ერთი და იგივე ჟანრის მუსიკის მოსმენა ამოჩემებული არ მაქვს. სხვადასხვა ჟანრების სხვადასხვა შემსრულებლებს ვუსმენ ხოლმე. დისკოგრაფიას თუ ამოვწურავ, რადიოს ვრთავ, ოღონდ, არა მუსიკის მოსასმენად, არამედ უფრო ახალი ამბების გასაგებად. თუ დაღლილი ვარ, მანქანაში ბლუზის სმენა მირჩევნია, ხოლო თუ დილით ადრე გამოვდივარ სახლიდან, საცეკვაო მუსკიას ვრთავ, რომ მთელი დღე ტონუსში ვიყო“.

არ გვეგულება კაცი თუ ქალი, მანქანის მართვის დროს ხანდახან მაინც რომ არ ღიღინებდეს. ანრის ამ მხრივაც თავისებური გამოდგა: „ახალ სიმღერაზე რომ ვმუშაობ და ჯერ მხოლოდ არანჟირება მაქვს გავლილი, მუსიკას ჩავრთავ ხოლმე მანქანაში და ხმასაც იქვე ვადებ. ასე უფრო კარგად ვითვისებ ახალ სიმღერას, ვიდრე სახლში. როცა მანქანაში სხვის სიმღერას ვუსმენ, მაშინაც ვღიღინებ ხოლმე, მაგრამ ამის გაკეთება უფრო საკუთარზე მირჩევნია. მანქანა ჩემთვის მეორე სახლია, სადაც საჭმელსაც კი მივირთევ – ეს არ მომწონს, მაგრამ ხშირად სხვა გზა უბრალოდ არ მაქვს.“

კარგი მანქანა, „ჯანკ ფუდი“, დისკოგრაფია და ღიღინი – კიდევ რა დარჩა?

„მანქანაში სიგარეტს აუცილებლად ვეწევი, რის გამოც მუდმივად მიწევს სალონის განიავება, თუმცა საქმეს მხოლოდ ეს არ შველის და სუნამოსაც ვიყენებ, რომ თამბაქოს სუნს როგორმე გავუმკლავდე“.

რა არის ანრი ჯოხაძისთვის მანქანა? კითხვა იმიტომ არის აქტუალური, რომ ჩვენთან ავტომობილი ბევრისთვის გაცილებით მეტია, ვიდრე მხოლოდ გადაადგილების საშუალება: „არ მესმის იმ ადამიანების, საკუთარ ნივთებს რომ იმსგავსებენ, რაც შინაგანი  დაუკმაყოფილბლობის კომლექსია. არ მიყვარს ისეთი ხალხი, ნივთებით რომ მარიაჟობენ. ერთმა მეგობარმა ისიც კი მითხრა, რატომ არ გაქვს მანქანაზე განსაკუთრებული სერია და ნომერიო. რაში მჭირდება განსაკუთრებული ნომერი?“

რაც შეეხება ქართველს მძღოლებს, იცით ყველაზე უფრო რა არ მოსწონს ანრი ჯოხაძეს?

„მძღოლი უადგილო ადგილზე, გაზს ბოლომდე რომ მიაჭერს, მანქანის დაძვრის დროს ბუღს რომ დააყენებს – ასეთ დროს აბსოლუტურად მკაფიოდ ჩანს ადამიანის ხასიათი“...

დავით თავართქილაძე