ცოლის დამ ნეკნები ჩამიმტვრია
2 533 ნახვა
35 წლის ბიჭი ვარ და ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, რომ საკუთარი ისტორია ჟურნალში გამოსაქვეყნებელი მექნებოდა, მაგრამ ძალიან მინდა, ამ გზით მაინც მივაწვდინო ხმა საბერძნეთში მყოფ ჩემს ცოლისდას, რომელმაც თავისი ნაძირალობით დას ოჯახი დაუნგრია და კიდევ ერთხელ ვუთხრა, რომ ნუნუ, ნაძირალა ხარ!
მე და სალომე ათი წელი ბედნიერად ვცხოვრობდით, სანამ მისი და, ნუნუ, საბერძნეთიდან არ ჩამოვიდა. ქალბატონი ცამეტი წლის წასული გახლდათ და ამდენი წლის შემდეგ სამშობლოში სამი თვით დაბრუნდა და ჩვენთან დაიდო ბინა. მშობლები რაიონში ჰყავდა და იქ ჩასვლა არც იკადრა. სალომეს ისინიც ჩვენთან ჩამოაყვანინა ერთი კვირით. ორი შვილი გვყავს, საკმაოდ ვიწროდ ვცხოვრობთ და ამიტომ ბავშვები დროებით ჩემი ძმის ოჯახში გავხიზნეთ. თავიდან ყველაფერი კარგად მიდიოდა, საღამოობით სამსახურიდან რომ ვბრუნდებოდი, მე და ნუნუ ლუდს ერთად ვსვამდით და ვსაუბრობდით.
ერთ დღეს მე და სალომემ რაღაც უმნიშვნელო წვრილმანზე ვიკამათეთ და ვაღიარებ, რომ მეუღლეს დედა შევაგინე. რატომღაც დარწმუნებული ვიყავი, რომ ნუნუ სახლში არ იყო. უცებ ბეჭებში დარტყმა ვიგრძენი და გონება დავკარგე. თურმე ცოლისდა სამზარეულოში ყოფილა, იქიდან რკინის სკამით გამოვარდა და ბეჭებში ჩამარტყა. გონზე საავადმყოფოში მოვედი. ნეკნები დამტვრეული მქონდა და სუნთქვა მიჭირდა. სანამ გავიაზრე, რა მოხდა, სალომე ვიკითხე, მაგრამ იმ დღის შემდეგ მეუღლე აღარ მინახავს.
ექვსი თვეა, რაც სოფელში თავის მშობლებთან დაბრუნდა. ბავშვები ჩემთან დარჩნენ, დედაჩემი გადმოვიდა საცხოვრებლად და ის უვლის. სალომე კვირაში ერთხელ თბილისში ჩამოდის, დედაჩემს სადღაც ხვდება და ბავშვებს ისე ნახულობს. არ ვიცი, შეიძლება მეც ცუდად ვიქცევი, რომ არ ვურიგდები, მაგრამ ის სირცხვილი რომ მახსენდება, რაც მაშინ ამ ამბის გამო გადავიტანე, პირველ ნაბიჯს ვერ ვდგამ.
მე და სალომე ათი წელი ბედნიერად ვცხოვრობდით, სანამ მისი და, ნუნუ, საბერძნეთიდან არ ჩამოვიდა. ქალბატონი ცამეტი წლის წასული გახლდათ და ამდენი წლის შემდეგ სამშობლოში სამი თვით დაბრუნდა და ჩვენთან დაიდო ბინა. მშობლები რაიონში ჰყავდა და იქ ჩასვლა არც იკადრა. სალომეს ისინიც ჩვენთან ჩამოაყვანინა ერთი კვირით. ორი შვილი გვყავს, საკმაოდ ვიწროდ ვცხოვრობთ და ამიტომ ბავშვები დროებით ჩემი ძმის ოჯახში გავხიზნეთ. თავიდან ყველაფერი კარგად მიდიოდა, საღამოობით სამსახურიდან რომ ვბრუნდებოდი, მე და ნუნუ ლუდს ერთად ვსვამდით და ვსაუბრობდით.
ერთ დღეს მე და სალომემ რაღაც უმნიშვნელო წვრილმანზე ვიკამათეთ და ვაღიარებ, რომ მეუღლეს დედა შევაგინე. რატომღაც დარწმუნებული ვიყავი, რომ ნუნუ სახლში არ იყო. უცებ ბეჭებში დარტყმა ვიგრძენი და გონება დავკარგე. თურმე ცოლისდა სამზარეულოში ყოფილა, იქიდან რკინის სკამით გამოვარდა და ბეჭებში ჩამარტყა. გონზე საავადმყოფოში მოვედი. ნეკნები დამტვრეული მქონდა და სუნთქვა მიჭირდა. სანამ გავიაზრე, რა მოხდა, სალომე ვიკითხე, მაგრამ იმ დღის შემდეგ მეუღლე აღარ მინახავს.
ექვსი თვეა, რაც სოფელში თავის მშობლებთან დაბრუნდა. ბავშვები ჩემთან დარჩნენ, დედაჩემი გადმოვიდა საცხოვრებლად და ის უვლის. სალომე კვირაში ერთხელ თბილისში ჩამოდის, დედაჩემს სადღაც ხვდება და ბავშვებს ისე ნახულობს. არ ვიცი, შეიძლება მეც ცუდად ვიქცევი, რომ არ ვურიგდები, მაგრამ ის სირცხვილი რომ მახსენდება, რაც მაშინ ამ ამბის გამო გადავიტანე, პირველ ნაბიჯს ვერ ვდგამ.
