მაკა ბურდული კანში წასასვლელად ფულს ქუჩაში აგროვებს

გუჯა ბურდულის შვილი, რეჟისორი მაკა ბურდული კანის კინოფესტივალზე გასამგზავრებლად ფულს რუსთაველის გამზირზე აგროვებს.

მამა ცნობილი მსახიობი გუჯა ბურდულია, დედა - ინესა აბესაძე არაერთ თაობას ასწავლიდა მოსწავლე-ახალგაზრდობის სასახლეში მხატვრულ კითხვას. ძმები - ლადო და ბაკურ ბურდულები მუსიკოსები არიან. გასაკვირი არაა, რომ მაკაც ხელოვნების დარგს გაჰყვა და ის კინორეჟისორია. მის მოკლემეტრაჟიან ფილმებს უცხოეთში უფრო იცნობენ და არაერთი პრიზიც აქვს აღებული, თუმცა საქართველოში ნაკლებად ახერხებს შემოქმედებით საქმიანობას. ახლახან კანის კინოფესტივალიდან მოწვევაც მიიღო, თუმცა მისი გამგზავრება ჯერჯერობით ვერ ხერხდება.

როგორც "ამბები.გე"-სთან მაკა ბურდულმა განაცხადა, მისი გადაღებული ფილმი "ომი და სიყვარული" კანის 66-ე საერთაშორისო კინოფესტივალის მოკლემეტრაჟიანი ფილმების "Talent campus" სექციაში იქნება ნაჩვენები.

- რატომ დგას ეჭქვეშ ფესტივალზე გამგზავრება?
- ჩვენს კინოცენტრს მივაკითხე გზა რომ დაეფინანსებინათ და უარი მითხრეს. მგონი ეჭვი არავის ეპარება რომ ქართველი ვარ და საქართველოს სახელით ვიღებ ფილმებს, მაგრამ მაინც უარი მითხრეს.

- თუმცა გამოსავალი მაინც მონახე ”ფეისბუქის” საშუალებით და შესაძლოა საფრანგეთში გასამგზავრებელი ფული მოგროვდეს.
- ”ფეისბუქზე” დავწერე განცხადება, რომ ფესტივალზე უნდა აჩვენონ ჩემი ფილმი და მჭირდება ფული. მსურველებს რუსთაველის გამზირზე მოაქვთ თანხა. ზოგს 10 ლარი,ზოგს 20 ლარი. კინოს სახლთან ავია სალაროა. იქ არის ჩემი კონვერტი დატოვებული და იქ დებენ ფულს. უკვე 150 ლარი მოვაგროვე. მთავარია მგზავრობის ფული მოვაგროვო, იქ ცხოვრებას მოვახერხებ. მეგობრები მიმყოფოს უფალმა კარგად. მადლობა იმ ხალხსაც, რომ არ დაიზარეს ჩემი დახმარება და მომიტანეს ფული.

- მოდი ფილმზე ვისაუბროთ, რომელიც კანის კინოფესტივალზე იქნება ნაჩვენები.
- ეს კინოპროექტი ჩინეთის საერთაშორისო სატელევიზიო ფილმების ფესტივალზე გრან-პრის მფლობელი გახდა და არაერთ ფესტივალზე წარადგინეს. ფილმი ექსპერიმენტურია, მასში გამოყენებულია მეორე მსოფლიო ომის დროს გადაღებული ქრონიკა, ყველა კადრი სხვადასხვა ოპერატორის გადაღებულია მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნიდან. მე შევძელი ბერლინის ბიბლიოთეკაში მოძიებული ეს მასალა დამემუშავებინა და იდეის განსახორციელებლად გამომეყენებინა. ფოტო ფილმის მეშვეობით გამემხატრულებინა და ერთ საერთო ორგაიზმად მექცია. მაყურებელს ვთავაზობ 14 წუთით ჩემ სამყაროში შემოსვლას. კინო ხომ ილუზიაა, იგი 100- ზე მეტი წელია არსებობს და ჩვენ რაც არ უნდა ვიქადნიდეთ, რომ ახალი სიტყვა ვთქვით კინოში, არ ვიქნებით მართლები. ყველაფერი ახალი ხომ კარგად დავიწყებული ძველია. კინო ოდესღაც ნანახის და განცდილის, რეჟისორის გემოვნებით შეზავებული პროდუქტია. მე ასე ვუყურებ ფილმებს.

- თუ ბილეთის ფული არ გაქვს ფესტივალზე გასამგზავრებლად, ფილმებს როგორ იღებ?
- მხოლოდ და მხოლოდ ენთუზიაზმი. მეტი არაფერი გამაჩნია, სამწუხაროდ, მე უბიუჯეტო ფილმებს ვიღებ. ჩემს საქმეს გულით ვაკეთებ, მაგრამ, ალბათ, დადგება დრო, მხოლოდ ერთეულები არ იქნებიან ფავორიტები.

გიორგი ბერიძე