რამ გა­და­რია ნუ­ცა ჯა­ნე­ლი­ძე

ცნო­ბი­ლი ქარ­თვე­ლი პი­ა­ნის­ტი, ან­სამბლ "ფორ­ტეს" მუსიკალური ხელმ­ძღვანელი ნუ­ცა ჯა­ნე­ლი­ძე მი­იჩ­ნევს, რომ ქარ­თველ ერს უდი­დე­სი შე­მოქ­მე­დე­ბი ჰყავს და უმ­ჯო­ბე­სი­ა, ჯერ ეროვ­ნულ მწერ­ლო­ბას გა­ეც­ნოს ქარ­თვე­ლი, მე­რე კი უცხ­ო­ელ ავ­ტო­რებს. ქალ­ბა­ტონ­მა ნუ­ცამ წიგ­ნი­ე­რე­ბას­თან ერ­თად ქარ­თუ­ლი ხა­სი­ა­თის შტრი­ხებ­ზეც ისა­უბ­რა...

- ძა­ლი­ან კარ­გი მოს­წავ­ლე ვი­ყა­ვი. მიყ­ვარ­და ზღაპ­რე­ბი და ეს სიყ­ვა­რუ­ლი დიდ­ხანს გამ­ყვა. სხვა­დას­ხვა ზღაპ­რის მი­ხედ­ვით თო­ჯი­ნურ სპექ­ტაკ­ლებს ვდგამ­დი, შინ ნამ­დვი­ლი მა­რი­ო­ნე­ტე­ბის თე­ატ­რი მქონ­და (ი­ცი­ნის). ბავ­შვო­ბა­ში ძა­ლი­ან მინ­დო­და პრინ­ცე­სო­ბა და ულა­მა­ზე­სი გრძე­ლი კა­ბა...

- ო­დეს­მე გიგ­რძნი­ათ თა­ვი პრინ­ცე­სად?
- მეტ­-ნაკ­ლე­ბად. გრძე­ლი, შლე­ი­ფი­ა­ნი კა­ბა არას­დროს მცმი­ა, მაგ­რამ პრინ­ცე­სად თა­ვი მა­შინ მიგ­რძნი­ა, ვინ­მეს რა­ი­მე თხოვ­ნა თუ შე­უს­რუ­ლე­ბია ჩემ­თვის.

საკ­მა­ოდ პა­ტა­რამ წა­ვი­კითხე ლევ ტოლ­სტო­ის "ო­მი და მშვი­დო­ბა", კონ­სტან­ტი­ნე გამ­სა­ხურ­დი­ას "დი­დოს­ტა­ტის მარ­ჯვე­ნა", "და­ვით აღ­მა­შე­ნე­ბე­ლი", ემილ ზო­ლას "ქალ­თა ბედ­ნი­ე­რე­ბა". ამ ნა­წარ­მო­ე­ბებ­მა ჩემ­ზე უდი­დე­სი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა მო­ახ­დი­ნა, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, გა­დამ­რი­ა. თა­ვი­სუ­ფა­ლი თე­მის წე­რი­სას აუ­ცი­ლებ­ლად მა­თი გავ­ლე­ნით ვა­გებ­დი ჩემს მო­საზ­რე­ბებს. მშობ­ლე­ბის­გან ფა­რუ­ლად აკ­რძა­ლუ­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რა, მა­გა­ლი­თად, "დე­კა­მე­რო­ნი" ან "ა­თას ერ­თი ღა­მე" არას­დროს წა­მი­კითხ­ავს.

- ემილ ზო­ლას ნა­წარ­მო­ე­ბე­ბი დღეს მოგ­წონთ?
- მა­პა­ტი­ონ ლი­ტე­რა­ტუ­რათ­მცოდ­ნე­ებ­მა, მაგ­რამ ემილ ზო­ლას ნა­წარ­მო­ე­ბე­ბი - "ნა­ნა", "ფუ­ლი" და სხვე­ბი - არ მომ­წონს.

- რო­მე­ლი­მე მა­მა­კა­ცი პერ­სო­ნა­ჟი თუ შეგ­ყვა­რე­ბი­ათ?
- უსაზღვროდ მომ­წონ­და და მომ­წონს შარ­ლო­ტა ბრონ­ტეს პერ­სო­ნა­ჟი მის­ტერ რო­ჩეს­ტე­რი და დღემ­დე ყვე­ლა მა­მა­კაცს მი­სი სა­ზო­მით ვზო­მავ. რო­გო­რი "ძერ­ზკი" ტი­პი­ა, მაგ­რამ ქალ­თან - მშვი­დი და დამ­თმო­ბი. დღემ­დე მის­ნა­ი­რი ტი­პე­ბი მომ­წონს.

- თა­ნა­მედ­რო­ვე ლი­ტე­რა­ტუ­რას თუ ეც­ნო­ბით?
- რო­დე­საც აკა მორ­ჩი­ლა­ძის სა­ავ­ტო­რო გა­და­ცე­მა ვნა­ხე ტე­ლე­ვი­ზი­ით, მივ­ხვდი, რომ სა­ინ­ტე­რე­სო მთხრო­ბე­ლი­ა, და­ვინ­ტე­რეს­დი მი­სი ნა­წარ­მო­ე­ბე­ბი­თაც და მო­მე­წო­ნა. იგი­ვე შე­მიძ­ლია ვთქვა და­თო ტუ­რაშ­ვილ­ზეც. ერ­თ-ერთ რა­დი­ო­ში მო­ვუს­მი­ნე მის გა­მოს­ვლას და, იმავ­დრო­უ­ლად, რო­მე­ლი­ღაც ნა­წარ­მო­ე­ბის გან­ხილ­ვას. ძა­ლი­ან და­ვინ­ტე­რეს­დი ამ შე­მოქ­მე­დით. ერ­თხე­ლაც შე­ვე­დი ლი­ტე­რა­ტუ­რულ კა­ფე­ში და გა­დავ­წყვი­ტე, და­თო ტუ­რაშ­ვი­ლის რო­მე­ლი­მე ნა­წარ­მო­ე­ბი შე­მე­ძი­ნა. მი­სი უამ­რა­ვი წიგ­ნი იყი­დე­ბო­და. ყვე­ლას ყიდ­ვა მო­მინ­და, მაგ­რამ საკ­მა­რი­სი თან­ხა არ აღ­მო­მაჩ­ნდა. და­თოს მხოლოდ რამ­დე­ნი­მე ნა­წარ­მო­ე­ბი წა­მი­კითხ­ავს, მთელ მის შე­მოქ­მე­დე­ბას არ ვიც­ნობ. ასე­ვე ძა­ლი­ან მომ­წონს და სი­ა­მოვ­ნე­ბით ვკითხ­უ­ლობ ნი­კო გო­მე­ლა­უ­რის ლექ­სებს. ახ­ლაც მახ­სოვს, ნი­კო გა­და­ცე­მა­ში რომ მსტუმ­რობ­და, რამ­დე­ნი ლექ­სი წა­მი­კითხ­ა, თა­ნაც რა საყ­ვარ­ლად.

- არ­სე­ბობს მო­საზ­რე­ბა, რომ კარ­გი მუ­სი­კო­სი აუ­ცი­ლებ­ლად წიგ­ნი­ე­რი­ა...
- ვე­თან­ხმე­ბი ამ მო­საზ­რე­ბას. ყვე­ლა­ფერს თა­ვი რომ და­ვა­ნე­ბოთ, პრო­ფე­სი­უ­ლი გა­ნათ­ლე­ბა კარგ გე­მოვ­ნე­ბა­საც აყა­ლი­ბებს. სა­ზო­გა­დოდ კი, გე­მოვ­ნე­ბაც და წიგ­ნი­ე­რე­ბაც ოჯახ­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. მშო­ბელ­მა ბავშვს თა­ვი­დან­ვე უნ­და მი­ა­წო­დოს კარ­გი ავ­ტო­რის ნა­წარ­მო­ე­ბი, არა აქვს მნიშ­ვნე­ლო­ბა, მუ­სი­კო­სი იქ­ნე­ბა ეს, მხატ­ვა­რი თუ მწე­რა­ლი.

- დღე­ვან­დელ სა­ქარ­თვე­ლოს რო­მელ ლი­ტე­რა­ტუ­რულ ნა­წარ­მო­ებს შე­ა­და­რებ­დით?
- ლი­ტე­რა­ტუ­რულ ნა­წარ­მო­ებს ვერ და­გი­სა­ხე­ლებთ, მაგ­რამ დღე­ვან­დელ სა­ქარ­თვე­ლოს შე­ვა­და­რებ­დი უპატ­რო­ნო ნი­ჭი­ერ ადა­მი­ანს, თა­ვის ნიჭს გა­სა­ქანს რომ ვერ აძ­ლევს. ნა­ცარ­ქე­ქი­ა­ზე კი ვი­ცი­ნით, მაგ­რამ და­უკ­ვირ­დით, რო­გო­რი მახ­ვილ­გო­ნი­ე­რი­ა, დევ­საც კი მო­ე­რია ჭკუ­ით. ქარ­თვე­ლებს ჭკუა გვაქვს, ნამ­დვი­ლად ნი­ჭი­ე­რე­ბი ვართ, მაგ­რამ არ გვყავს პატ­რო­ნი და ამ ყვე­ლა­ფერს ჩვე­ნი სი­ზარ­მა­ცეც ერ­თვის. ყვე­ლა­ზე უა­რე­სი ის არის, რომ თავ­ში გვაქვს ავარ­დნი­ლი და ხში­რად ვამ­ბობთ, ყვე­ლა­ფე­რი ვი­ცით,

არა­ვის ჭკუ­ის და­რი­გე­ბა არ გვჭირ­დე­ბა­ო. ესეც ძა­ლი­ან ცუ­დად აი­სა­ხე­ბა ჩვე­ნი ქვეყ­ნის იმიჯ­სა და მო­მა­ვალ­ზე.

- დღეს რო­გო­რია ნუ­ცა ჯა­ნე­ლი­ძის წიგ­ნის თა­რო?
- ბო­ლო დროს, რა­ტომ­ღაც, ბი­ოგ­რა­ფი­ულ­მა ნა­წარ­მო­ე­ბებ­მა გა­მი­ტა­ცა. ძა­ლი­ან მომ­წონს ბი­ოგ­რა­ფი­უ­ლი წიგ­ნი ელე­ნა ობ­რაზ­ცო­ვა­ზე, სა­დაც აღ­წე­რი­ლია მი­სი ცხოვ­რე­ბა ბავ­შვო­ბი­დან ვარ­სკვლა­ვო­ბამ­დე. ისიც კია მოთხ­რო­ბი­ლი, რო­გორ მე­ცა­დი­ნე­ობს პირ­ველ­კურ­სე­ლი გო­გო­ნა კონ­ცერ­ტმა­ის­ტერ ვა­ჟა ჩა­ჩა­ვას­თან. მარ­თლა ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო­ა. ამას წი­ნათ ლუ­ჩა­ნო პა­ვა­რო­ტის ბი­ოგ­რა­ფი­აც შე­ვი­ძი­ნე. რა გითხ­რათ, მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნია ჩე­მი წიგ­ნის თა­რო. გა­გე­ცი­ნე­ბათ და ჩემს თა­რო­ზე ჯა­ბა იო­სე­ლი­ა­ნის "ლი­მო­ნა­თის ქვე­ყა­ნაც" კი დევს. ძა­ლი­ან მომ­წონს ჭა­ბუა ამი­რე­ჯი­ბის "გო­რა მბორ­გა­ლიც". ეს ნა­წარ­მო­ე­ბი ან­ტა­ლი­ა­ში, დას­ვე­ნე­ბის პე­რი­ოდ­ში წა­ვი­კითხე.

- რის წა­კითხ­ვას ურ­ჩევთ დამ­წყებ მკითხ­ვე­ლებს?
- აუ­ცი­ლებ­ლად უნ­და წა­ი­კითხ­ონ და შე­იგ­რძნონ ვა­ჟა-­ფშა­ვე­ლა. ის უდი­დე­სი შე­მოქ­მე­დია და ვინც მას ჩასწ­ვდე­ბა, ის­წავ­ლის სიყ­ვა­რულს, მე­გობ­რო­ბა­სა და კაც­თმოყ­ვა­რე­ო­ბას. კი ბა­ტო­ნო, იკითხ­ონ "ტომ სო­ი­ე­რის თავ­გა­და­სა­ვა­ლიც", "ბი­ძია თო­მას ქო­ხიც", მაგ­რამ ჯერ ჩვე­ნი შე­ვიგ­რძნოთ და გა­ვი­თა­ვი­სოთ, ვი­ცო­დეთ ეროვ­ნუ­ლის და­ფა­სე­ბა!

ესაუბრა ნინო მაისურაძე