გაორება

შემოდგომის თბილ, ოდნავ ქარიანი დილა სუფევდა,სიო ნაზად არხევდა ხის ფოთლებს, რომლებიც ნაირფრად შეღებილიყვნენ,ქარის ყოველ ძლიერ დაბერვასთან ერთად ძირს ჩამოცვენილი ფოთლები ჰაერში იწყებდნენ ტრიალს.ირგვლივ ულამაზესი პეიზაჟი იქმნებოდა.სწორედ ისეთი როგორიც ხელოვანს სჭირდება თავისი ბუნების გადმოსაცემად.ამიტომ ახალგაზრდა ფოტოგრაფები გარეთ იყვნენ გამოსულები და ცდილობდნენ გადაეღოთ განუმეორებელი სურათები,მათ შორის იყო ქეთაც,ის ყველანაირად ცდილობდა თავისი სურათებით განეცვიფრებინა მასწავლებლები,ეს ყოველთვის გამოსდიოდა.არ შეიძლება ნახო მისი სურათები და ვერ ამოიცნო მათში ავტორის სული.ქეთა თითქოს სხვა თვალით ხედავდა სამყაროს, ამიტომ მისი სურათები ყოველთვის ყველასგან გამოირჩეოდა.როგორ ყოველთვის ახლაც ულამაზესი ფოტოები გადაიღო და მასწავლებლებს ჩააბარა, შემდეგ სახლში მივიდა,გამოიცვალა და სამსახურისკენ გაეშურა.
ეს ადამიანი ცხოვრობდა ორ სრულიად განსხვავებულ სამყაროში,დღისით ის იყო 24 წლის ბუღალტერი საღამოს კი ულამაზესი ბაიკერი.
სამსახური როგორც ყოველთვის 6 საათზე დაამთავრა და სახლში წავიდა.ნახევარი საათი შემდეგ კი სადად ჩაცმული ბუღალტერისგან აღარაფერი შემორჩა.ქეთას საღამოს ჩაცმულობა შემოიფარგლებოდა შავი ტყავის შარვლით,გაურკვეველნახატიანი მაისურით და მოკლე ტყავის შავი ქურთუკით.მას სწორი და ყორანივით შავი თმა წელამდე სწვდებოდა ,ასევე შავი,გრძელი წამწამები ლამაზად ეფინებოდა მის თაფლისფერ თვალებს,ამას ძალიან კონტრასტულად ეხამებოდა ღია ფერის კანი და პატარა ალუბლისფერი ტუჩები.სახით ულამაზეს არსებას მოგაგონებდათ,ასეც იყო ქვეყნად მის სწორს ვერ შეხვდებოდით,მაგრამ ისევე როგორც ყველას მასაც ჰქონდა უარყოფითი თვისებები.მათგან ყველაზე მწვავე მისი სიფიცხე იყო.
სახლიდან გამოსვლის შემდეგ ქეთამ მოინახულა თავისი ღამის ცხოვრების განუყრელი მეგობარი,კერძოდ მოტოციკლი და მეგობრებთან შესახვედრად წავიდა.მის სამეგობრო წრეში უამრავი ლამაზი გოგონა ირეოდა,მაგრამ ქეთა მათგან ყველასგან გამოირჩეოდა,ხასიათით,ცხოვრების სტილით და რაც მთავარია სიცოცხლის უდიდესი სიყვარულით.ბევრს უნდოდა მასთა მეგობრობა როგორც ბიჭებს ასევე გოგონებს,მათ ქეთა ძალიან უყვარდათ,მაგრამ ამასთანავე მას საკმაოდ ბევრი მტერიც ჰყავდა იმ ბიჭების სახით რომელთაც მისი დამორჩილება უნდოდათ და ვერ მოეხერხებინათ.მას არა მხოლოდ ბიჭები არამედ გოგონებიც ემტერებოდნენ რადგან მათ ძლიერ შურდათ ქეთასი.თუმცა ზემოთხსენებული მათ ყურადგებს არ აქცევდა ალბათ გაგიკვირდათ მე ვთქვი რომ ის იყო ფიცხი ადამიანი, მაგრამ შურს არ იმჩნევდათქო.მას უბრალოდ ეცოდებოდა შურიანი ადამიანები მაგრამ არასდროს არავის აპატიებდა შეურაცხყოფას,ალბათ სწორედ თავის დაუდგრომელი ერთმანეთის გამომრიცხველი თვისებების გამო ჰქონდა ასეთი გაორებული ცხოვრება და ეს ახალისებდა კიდეც.

შენ საიდან იცი?
-ხშირად გხედავ ხოლმეიქ.რამდენჯერმე ვიყავი კლუბში და ყოველთვის შენ დამხვდი.მეგობრებს ვკითხე და გავიგე რომ ყოველ მეორე საღამოს იქ ხარ.აბა შენ სხვა რა საქმე გაქვს,სხვა ხელმოცარულებთა ერთად დღე და ღამე გართობაზე ფიქრობ.
-გამომივიდა უფრთო ანგელოზი,შე ჩემს შესახებ არაფერი იცი გასაგებია?ახლა ვხვდები რომ თავი სხვებზე უკეთესი გგონია, მაგრამ სინამდვილეში ყველა აქაური გჯობია,რადგან ისისნი ადამიანები არიან,აი შენზე კი არც ი ვიცი რა ვთქვა.მხოლოდ იმა ვიტყვი,რომ ცოდო ხარ.ეგეთი აზროვნებით შორს ვერ გაქაჩავ.ბევრი ქუჩაში გაზრდილი გჯობია.ერთი რამე შეიგნე:სიღარიბე სირცხვილი არაა.
-იცი,არც კი გესმის რა ვამბობ.მე გაჭირვებაზე და ქუჩაში გაზრდაზე არ მაქვს ლაპარაკი.უბრალოდ არ მომწონს,რომ ახალგაზრდები დროს უქმად კარგავენ,როცა შეუძლიათრაიმე სასიკეო აკეონ,გაიგე შე გადარეულო?შენი აზრი ამ გარეუბანში რა მიდა?ბევრი აქაური მეგობარი მყავს,ისინი ბევრჯერ დამეხმარნენ და ამიტომ ძალიან მიყვარს ეს ადამიანები,ვცდილობ ისინი გამოვასწორო და კარგ გზაზე დავაყენო,შენ კი რას აკეთებ?მათნაირი ხდები,უსაქმურობ,ბევრჯერ შემიმჩნევიხარ რადგან სხვებისგან გამოირჩევი მაგრამ დრო და დრო უფერულდები.ვიცი გართობა კარგია,მაგრამ არა ყოველთვის,ამას იმიტომ გეუბნები,რომ შენთვისვე უკეთესია.აბა მითხარი სერიოზულად რამდენ ბიჭს ჰყვარებიხარ?
ქეთას სახეზე ალმური მოედო ,საშინლად გაბრაზდა,გაახსენდა საკუთარი ღამის ცხოვრება,მიხვდა ,რომ ბიჭებს მისდამი მხოლოდ ლტოლვა ამოძრავებდათ,თუმცა მიუხედავად ამისა უცნობისგან ასეთი შეურაცხყოფა ვერ აიტანა და ბიჭს სილა უთავაზა შემდეგ კი უკან დაიწია.მიუხედავად დამცირებისა ბიჭი მიხვდა რომ კამათში გამარჯვებას მიაღწია და თქვა:
-არ ჩანხარ ცუდი ადამიანი,მაგრამ როგორც ქალი არ გამოდგები,გოგოს უნდა გააჩნდეს სინაზე და სინატიფე.
-მივხვდი,მართალი ხარ სწორედ ისეთი ნაზი უნდა ვიყო როგორც შე,არა?
-იცი,შეუგნებელი ხარ,შეთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს.
-მისმინე,ეგ უკვე ადამიანის დამცირებაა,გეტყობა ოქროს აკვანში გაიზარდე,გაფრთხილდი შეიძლება წუმპეში აღმოჩნდე.ადამიანს სანამ კარგად არ გაიცნობ,მანამ მასზე არ უნდა ილაპარაკო,შეიძლება მწარედ შეცდე.ისე არც კი მესმის ამაზე შენ რატომ გელაპარაკები,რამდენი წლის ხარ? ალბათ 25-26 წლის იქნები,არადა 60 წლისას გავხარ,ცხოვრებით ვერ ტკბები,გესმის?
-შე რა გგონია მე არ ვიცი რა არის გართობა?
-არა,მე მგონია,რომ ზედმეტად "აწვები" მორალისტობს,სინამდვილეში კი ვერ ჩამოყალიბებულხარ შენმა რაღაც ნაწილმა შეიძლება იცოდეს რა არის ახალგაზრდობა,მაგრამ შენი უდიდესი ნაწილი დანესტილია,დაბერებულია.ახლა კი ჩაასხი ეგ ბენზინი და მოუსვი აქედან.
-რა იყო?კამათის გეშინია?
-არა,მეგობრებთა მეჩქარება.თან შენი სიფათის დანახვაც აღარ მინდა.
-მგონი ვერ გაგახარებ,მეც უნდა ვახო მეგობრები.
-მერე რაა?
-მეც კლუბში მივდივარ.
-არ მაინტერესებს,ადგილი დიდია ,რაც გინდა ის ქეი.
-ოჰო,მიკვირს ამაზეც გადარეულივით რომ არ მიპასუხე.
-მისმინე,შეურაცხყოფა არავისთვის მიპატიებია და შენაირ სულელს ამას საერთოდ არ ვაპატიებ,თავად ამბობ ქალი აზი უნდა იყოსო,მაგრამ თავად ა დროს ცდილობ გათელო მისი ღირსება,არაფრად აგდებ იმას რომ შეიძლება მას ეს ეწყინოს.
-გაწყენინე რამე?ბოდიში ალბათ ზედმეტი მომდის,ასე შორს არ უნდა წავსულიყავი.
-მეწყინა?რა სისულელეა,შე ვინ ხარ,რომ ჩემში რამე გრძნობა აღძრა.არაფრად მიღირხარ,ერთი სულელი უცნობი ხარ!
-ისიც კარგია,რომ დასარტყმელად არ გამოიწიე გადარეულო.
-მოგკლავ!
-გაბრაზდი?ესეიგი რაღაც გრძნობა მაინც გაგიჩნდა,ისე სიბრაზესა და ლტოლვას შორის დიდი განსხვავება არაა.
-ვნახოთ,ვნახოთ.ახლა კი დაძარი მანქაა,უნდა წავიდე.
ბიჭი უსიტყვოდ ჩაჯდა მანქანაში და წავიდა,ქეთამ ძირს დაიხედა,რაღაც ბარათი ეგდო.აიღო ,ნახა სავიზიტო ბარათი,ზედ ეწერა:ნიკა ლომიძე,ქეთა მიხვდა ვისაც ეკუთვნოდა ეს ბარათი და გადააგდო.საცობი ნელ,ნელა დაიშალა.ქეთაც დაჯდა თავის მოტოციკლზე და წავიდა.

ქეთაც დაჯდა თავის მოტოციკლზე და წავიდა.უკვე ცხრა საათი სრულდებოდა,ჯერ ადრე იყო,თუმცა მეგობრები უკვე შეკრებილიყვნენ.,ქეთას მისვლე ძალიან გაუხარდათ,გვიანობამდე ერთობოდნენ.ცეკვის შეჯიბრი მოეწყო,გოგონებიდან ქეთა პირველ ადგილზე გავიდა,ბიჭები ჯერ არ იყვნენ გამორკვეულები,ერთი ბიჭი სახელად ლუკა ლიდერობდა,მაგრამ ყველას არ შეჯიბრებია,ის იყო გამარჯვებულად უნდა გამოეცხადებინათ,რომ ერთ-ერთმა ბიჭმა შანსი ითხოვა,აბა თუ გამოიცნობთ ვინ იყო ეს ბიჭი?ზემოთ ხსენებული ნიკა ლომიძე. შეჯიბრი ტექტონიკში ტარდებოდა,ქეთას სასაცილოდ არ ეყო ის ფაქტი,რომ განებივრებულ ბავშვს შეიძლებოდა ლუკასთვის მოეგო,მაგრამ მოხდა საოცრება,ნიკა ტექტონიკის უძლიერესი მოცეკვავე აღმოჩნდა,მან ლუკა დაამარცხა და აი გაისმა საღამოს წამყვანის ხმა:მიესალმეთ ჩვენს ჩემპიონებს:
-ქეთა და ნიკა(ჩემი მეგბარი)ოღონდ არ იფიქროთ რომ მან მხოლოდ იმიტომ გაიმარჯვა,რომ ჩემი მეგობარია,ეს გადაწყვეტილება თავად მიიღეთ არა? ამ დროს კლუბში სტვენის და სხვადასხვა შეძახილების ხმა არტყდა.
-ნურც ულამაზეს ქეთას დავტოვებთ უყურადღებოდ მივესალმოთ როგორც საჭიროა.
წინადადება დასრულებული არ ჰქონდა რომ,კიდევ უფრო ხმამაღალი ყვირილი და სტვენა გაისმა.ხალხის დაწყნარების შემდეგ კი წამყვანმა გამოაცხადა
-მეგობრებო არ გინდათ ქეთამ და ნიკამ ერთად გვიცეკვონ? ამ დროს ორივეს გაკვირვებისგან თვალები გაუფართოვდა,ბიჭი უფრო კმაყოფილი ჩანდა.ქეთა კი უარზე იყო,მაგრამ ბოლოს მაინც დაითახმეს.
ქეთა და ნიკა საუკეთესო წყვილი აღმოჩნდნენ,არნახულ მოძრაობებს აკეთებდნენ,ბოლოს თვითონაც ძალია გაერთნენ.
2 საათი ისე დადგა, რომ ვერც კი შეამჩნიეს,ყველა ძალიან მხიარული და ბედნიერი ჩანდა.ნიკას ნელ-ნელა წარმოდგენა ეცვლებოდა ქეთაზე.მიხვდა ,რომ მან როგორც ქალმა ძლიერ დააინტერესა,თუმცა ეს არ შეიმჩნია,ნელ-ნელა ხალხმა დაშლა დაიწყო,ქეთა ძალიან დაიღალა,სახლში მისავათებული დაბრუნდა.როგორც კი დაწვა მაშინვე ჩაეძინა.
გათენდა მეორე დილა,ქეთამ 8 საათზე გაიღვიძა თავი ოდნავ სტკიოდა,მაგრამ რა უნდა ექნა,სამსახურში აუცილებლად უნდა წასულიყო.ცოტა ხანს საწოლში ინებივრა ,შემდეგ ადგა, დაიბანა,ისაუზმა და ჩაიცვა,შავი კაბა მუხლზე ოდნავ ზემოთ,და თეთრი პერანგი.თმა უბრალოდ შეიკრა და სამსახურში წავიდა.კაბინეტში შესული არ იყო რომ დირექტორის მდივანს შეეჩეხა
-ქეთა ზუსტად შენი ნახვა მინდოდა.
-რა იყო ანი?
-დღეს ახალი დირექტორი პირველად მოდის სამსახურში,გახსოვს?
-ხო მერე რა?
-რა და კრება დანიშნა თორმეტის ნახევარზე,ყველა თანამშრომელი უნდა დაესწროს.
-კი მაგრამ მაგ დროს არ მცალია,დირექტორის მიერ მოთხოვნილი აუდიტის შედეგები უნდა ჩავიბარო და ხარჯთაღრიცხვა უნდა მოვაწესრიგო.
-ანუ ვერ დაესწრები?
-არ ვიცი,არა მგონია.როგორ ფიქრობ ძალიან გაბრაზდება?
-არ ვიცი ქეთა,ნანახიც კი არ მყავს
-რატომ არ გინახავს?
-უნდა,რომ კრებაზე ყველას ერთად გაგვეცნოს.
-ოო,მე ვერ მოვალ,გთხოვ უთხარი,რომ როცა ეცლება თვიტონ დამიბაროს და ყველაფერს ჩავაბარებ.
-კარგი.
-გთხოვ,ეცადე არ გამიბრაზდეს რა.არხლა სამსახურს ვერ დავკარგავ.
-კარგი,კარგი.
-დიდი მადლობა,შენ მე სიკვდილს გადამარჩინე.
-არაფერს.
ანა გავიდა,ქეთამ კი აუდიტის შედეგები მოიტხოვა დაახლოებით ორი საატისთვის ყველაფერი მზად ჰქონდა.4 საათი იქნებოდა,რომ აა მეორედ შევიდა ქეთასტან და უთხრა:
-ქეთა დირექტორი გიბარებს,შენს ადგილზე მასთა სასწრაფოდ წავიდოდი.
-რატომ,ძალიან გაბრაზდა?
-ეგეც
-შენი აზრით დამითხოვს?
-არამგონია,ისეტი საყვარელია,ეგეთი გულქვა ვერ იქნება.
-კარგი მაშინ საბუთებს ავიღებ და წავალ.
-კარგი იჩქარე!
-შენთან ვალში ვარ.
-ხო,თუ გადარჩი.არ გეწყინოს,ვხუმრობ.
-არა,არა რა სისულელეა.კარგი წავედი.
-აბა წარმატებები.
ქეთა კაბინეტიდა გავიდა,მანამდე მაკიაჟი შეისწორა,დირექტორის კაბინეტთან ფეხებისცახცახით მივიდა და დააკაკუნა,შიგნიდან ოდნავ შემკაცრებული მაგრამ მაინც ხავერდოვანი ხმა გაისმა.
-მობრზანდით!
ქეთამ კარი შეაღო და კაბინეტში შევიდა.დაინახა ახალგაზრდა მამაკაცი,რომელიც თავჩაღუნული რაღაცას წერდა.მან უცებ თავი ასწია და დიდრონი მწვანე თვალებით ქეთას ჩააშტერდა,გოგონა შებარბაცდა,ძალიან ეცნო ეს სახე,მიხვდა ვისაც ეკუთვნოდა იგი და გაშრა....

ქეთა უცებ სებარბაცდა,ძალიან ეცნო ეს სახე,მიხვდა ვისაც ეკუთვნოდა იგი და და გაშრა.ნიკა ლომაძე სწორედ ის იდიოტი რომელმაც გუსინდელი საღამო კინაღამ ჩაამწარა.გოგონა ძალიან გაფითრდა,ეს ყველაფერი თვალის დახამხამებაში მხდა.განსხვავებით ქეთასგან,ნიკამ ის ვერ იცნო ,რადგან დღისით სრულიად გამოიცვალა,ამიტომ ძალიან გაუკვირდა ქეთას გაფითრებული სახის დანახვა,მაგრამ ეცადა ეს არ სეემჩნია.
-თქვენ ალბათ ის ბუღალტერი ბრძანდებით,რომელმაც კრებაზე გამოცხადება არ ინება,არა?
-დიახ მე გახლავართ.მაგრამ მე უბრალოდ..
-არაა საჭირო თავის მართლება.სახელი შემახსენე თუ შეიძლება
(იდიოტი ჩემი სახელიც კი არ ახსოვს გუშინ კარგად მლანძღავდა,ისე მგონი გადავრჩი.იმედია ვერ მიცნობს.)
-ქეთა მქვია.
-ლამაზი სახელია,ოატრონი კიდევ უკეთესი.
-ქეთას ლოყები შეეფაკლა მოულოდნელი კონპლიმენტისგან.მაგრამ არ დაბნეულა
-ეს კონპლიმენტად მივიღო?
-რა თქმაუნდა კი.
-მაშინ მადლობთ.
ქეთამ მორცხვად ჩაიღიმა,მაგრამ გულში სულ სხვა აზრი უტრიალებდა(უკვე მკერავს ეს იდიოტი,ახლა აღარ ვარ ხო ხელმოცარული?ამ სიტყვებს აუცილებლად განანებ ნახავ თუ არა)ამ დროს თაფლისფერი თვალები აუელვარდა,გუგები გაუფართოვდა.ერთობ უჩვეულო სიტუაცია შეიქმნა.მის თეთრ სახეზე,რაღაც ამოუცნობი გრძნობა აისახა,ნიკას ეს არ გამოჰპარვია.
-გეწყინა კონპლიმეტი რომ გითხარი?
-არა
-აბა რა გჭირს?
-არაფერი ბატონო ნიკა.
-ჩემი სახელი საიდან იცი?მე არ მითქვამს.
ქეთა დაიბნა მაგრამ პასუხი უცებ მოიფიქრა.
-კრების შემდეგ ყველა თქვენზე ლაპარაკობდა და მეც აქედა გავიგე.
-მართლა?საინტერესოა რას ამბობდნენ,ძალიან მლანძღეს?იქნებ ცუდი წარმოდგენა შეგექმნათ ჩემზე.
-არა,სავსებით კარგი წარმოდგენა მაქვს.(კი როგორ არა)
-აი მე კი უარყოფითად ვიყავი განწყობილი სანამ გნახავდი.
-მართლა?და აზრი რამ შეგაცვლევინათ?
-თქვენმა ხილვამ.
-აუ ცემმა გარეგნობამ?
-დიახ,ასე გამოდის.
-მაშინ თქვენ არც ისე სამართლიანი ყოფილხართ.ყურაგღება ცემს გარეგნობას კი არა ჩემს ნაშრომს უნდა მიაქციოთ.
-კიდევ სე გამოთქვამ უკმაყოფილებას?
-რა გიკვირთ?
-იმის მაგივრად რომ მადლობას ამბობდე,მე მკიცხავ.
-უაკაცრავად,მაგრამ კრება ცემი მიზეზით არ გამიცდენია,თქვენს მიერ მოთხოვნილ აუდიტის შედეგებს ველოდებოდი,ჩემი ბრალი არ არის ,რომ მხოლოდ დღეს მორჩნენ,გასაგებია?ამიტომ თქვენგა დავალებული სულაც არ ვარ.
-ჯერ არ მიცნობ და უკვე მეჩხუბები.ეს არც ისე კარგია ზედმეტად ფიცხი ყოფილხარ.
-არც თქვენ მიცნობთ,ამიტომ ასე გადაწრით ნუ ილაპარაკებთ,თქვენთვისვე აჯობებს ასე.
-სიფიცხის ამოცნობას დიდი დრო და ოსტატობა არ სჭირდება,მაგრამ აქ შენს ხასიათზე ბჭობისთვის არ დამიბარებიხარ.
-დიახ,არც მე მოვსულვარ ამისთვის.
-მაშინ ფიცხო გოგონავ მაჩვენეთ საბუთები.
-ინებეთ.
ნიკამ გოგონას საბუთები გამოართვა და და კითხვა დაიწყო.სავარძელში ჩაეშვა გოგონას ხელით ანიშნა დაჯექიო.დაახლოებით ერთი საათი თავის აუწევად კითხულობდა ხარჯთაღრიცხვას.უნდოდა თუნდაც ერთი სულ პატარა ნაკლი ეპოვნა,მაგრამ ეს ვერ შეძლო.შემდეგ კმაყოფილი ღიმილით საქაღალდე გვერძე გადადო და ქეთას დაუწყო ყურება.გოგონას სახეზე ალმური მოედო და უხერხულად შეიშმუშნა.ვერ მიხვდა რისგან იყო გამოწვეული ნიკას ასეთი სახე,ბოლოს დირექტორმა უხერხული სიჩუმე დაარღვია.

ბევრი გიმუშავია.
-საკმაოდ.
-ბოდიში უნდა მოგიხადო.
-რასთან დაკავშირებით?
-რა შენიშვნაც მომეცი იმასთან დაკავშირებით.
-აა,თქვენ არ გაქვთ ბოდიში მოსახდელი.
-არა მე მაინც დამნაშავედ ვგრძნობ თავს,ამიტომ დანაშაულის გამოსასყიდად სავახშმოდ დაგპატიჟებ.
(აი თურმე საით უმიზნებს,მეტი აქმე არ მაქ სავახშმოდ წამოგყვე,დარწმუნებული ვარ იქაც ნერვებს მომიშლი.)
-და რომ არ წამოვიდე რას იზამთ?
-გააჩნია მიზეზს,თუ რატომ არ მოდიხარ.
-ჯერ ერთი იმიტომ,რომ სამსახურის შემდეგ მე ჩემი პირადი ცხოვრება მაქვს,და არ მცალია.
-და რომ გიბრძანო?
-ვერ მბრძანებთ რადგან მე თქვენი ხელქვეითი მხოლოდ 6 საათამდე ვარ.
-ესიგი ეგრე არა?
-დიახაც,ეგრე.
-ხოდა მაშინ ხვალ პირველ საათზე სამსახურეობრივი ლანჩი გვექნება,მაგ დროს შენი უფროსი ვარ და შემიძლია გიბრძანო.
-მე აქ თანამშრომელი ვარ თუ ტრეფიკინგის მსხვერპლი?იმის უფლებაც არ მაქვს,რომ თქვენს მოპატიჟებაზე უარი ვთქვა?
-იცი რა? თუ არ გნდა არავინ გაკავებს,კარი ღიაა შეგიძლია მიბრძადე.ამ დროს ნიკას სახეზე ეშმაკური ღიმილი ჩაეპარა.
რამე საწინააღმდეგო გაქვს?
ქეთამ ძალიან კარგად იცოდა,რომ ლანჩზე არ დათანხმების გამო ვერავინ დაითხოვდა,მაგრამ გადაწყვიტა უფროსს თამაშში აჰყოლოდა.
-არაფერი მაქვს საწინააღმდეგო,კბილებში გამოსცრა მეტი დამაჯერებლობისთვის.
ნიკამ ქეთას გაბრაზება შეატყო,რითაც კიდევ უფრო გამხიარულდა.
-ახლა თავისუფალი ვარ?
-დიახ.
ქეთა ადგა და ოთახიდან გავიდა, სასწრაფოდ თავის კაბინეტში ჩაიკეტა,სავარძელზე გადაწვა და ფიქრი დაიწყო,მაგრამ თვითონაც არ იცოდა რაზე ფიქრობდა,ბოლოს დაწყნარდა და ყველაფერი გაანალიზა.ის ხვდებოდა რომ ნიკას იგი მოსწონდა ეს მის სასიკეთოდ უნდა გამოეყენებინა
ამიტომ გადაწყვიტა უფროსი მოეხიბლა და შემდეგ გაემწარებინა,მხოლოდ ასე შეძლებდა შურისძიებს.
დღე მალე დამთავრდა ქეთა სახლში წავიდა,არსად წასვლის თავი არ ჰქონდა,ემოციებით ძლიერ იყო დაღლილი ამიტომ მალევე დაწვა და დაიძინა,დილას 7 საათზე გაეღვიძა,აღარ ეძინებოდა ამიტომ ფეხზე ადგა და ცხელი აბაზანა მიიღო,თან ფიქრობდა,მას დროებით თავისი ღამის ცხოვრება უდა დაევიწყებინა,რადგა ნიკას იქ მეორედ რომ ენახა შეიძლება ეცნო ამიტომ ვერ გარისკავდა,ამ ფიქრებში იყო გართული,რომ კინაღამ აბაზანაში ჩამოეძინა.საბედნიეროდ თვალები დროზე გაახილა,ადგა ჩაიცვა და სამსახურში წავიდა.12 ს აკლდა 10 წუთი,რომ კაბინეტში ნიკას მდივანი შემოვიდა და უფროსის დანაბარები გადასცა
-ქეთა ბატონმა ნიკამ გადმოქცა რომ ჩვენი შეთახმება ისევ ძალაშია ოღონდ 12 საათზე უნდა გადმოვიტანოთო და კიდევ კომპანიის კაფეში დაგელოდებიო.
- მადლობა ანა
-არაფრის,ქეთა შენ და ბატონი ნიკა რაზე შეთანხმდით?
-კი არ შევთანხმდით მაიძულა ლანჩზე დავთანხმებოდი.
-ვაიმეე მართლა?
-ხო
-მომიყევი რაა!!
-ბოდიში ანა ახლა მაგის თავი არ მაქვს არ გეწყინოს გთხოვ,თან მოსაყოლი ბევრი არაფერიაა.
-არა რა უნდა მეწყინოს,პირიქით,მე ბოდიში,რა ჩემი საქმეა,კარგი წავედი.

ანა ოთახიდან გავიდა.ქეთამ ცოტა მოიცადა არ უნდოდა თავის დროზე ჩასულიყო,და ნახევარი საათის შემდეგ კაბინეტიდან გავიდა.პირველ სართულზე ჩავიდა,კაფეს კარები შეაღო,როგორც ყოველთვის უამრავი ხალხი დახვდა,ქეთამ ირგვლივ მიმოიხედა უფროსი შეამჩნია,რომელიც საათს გასჩერებოდა და მას მიუახლოვდა.
-შეიძლება ჩამოვჯდე?
-მოხვედი?როგორც ჩანს დაგვიანება შენი სტიქია.
-უკაცრავად,მაგრამ ჩვენ პირველ საათზე გვქონდა შეხვედრა დანიშნული,რა ჩემი ბრალია რომ 12 ზე გადმოიტანეთ?ამ კომპანიასი თქვენთან ლაპარაკზე უფრო მნიშვნელოვაი საქმეებიც მაქვს,თან პლიუს ამას თქვენი მდივანისთვის ყველაფრის ახსნა მომიწია,რომ რამე ცუდად არ გაეგო.
-მაინც რა უთხარი ანას?
-ვუთხარი,რომ თქვენთან შეხვედრა მაიძულეთ.
-შენთვის ეს მხოლოდ იძულებაა?
-დიახაც,ასეა.
-კარგი,მაშინ თუ ასე ვერ მიტა სეგიზლია წახვიდე.
-დიდი მადლობა.
-არა შენ ვერ მიმიხვდი,შეგიზლია სამსახურიდან წახვიდე.
-რაო?
-რაც გაიგე,შენ არ თქვი ვერ გიტანო?ესეიგი ჩვენ ერთად ვერ ვიმუშავებთ.
ქეთა ძალიან გაბრაზდა,უნდოდა ეყვირა,ეჩხუბა,იქაურობა დაენგრია,მაგრამ იცოდა რომ ეს არ შეიძლებოდა,უბრალოდ დაწყარდა ჩანთას ხელი მოკიდა და ესღა თქვა:
-ძალია კარგი,მაშინ სამსახურიდან მივდივარ.
ნიკას გაკვირვებისგან თვალები გაუფართოვდა,იცოდა,რომ ქეთა ჯიუტი იყო,მაგრამ ამას მაინც არ მოელოდა,ეგონა ოდნავი მუქარით გოგონას მოათვინიერებდა,მაგრამ ასე არ მოხდა ამიტომ თავად მოუწია დათმობაზე წასვლა.ქეტას მაჯასი ხელი ჩაავლო და დაჯდომა სთხოვა.
-თქვენ არ თქვით განთავისუფლებული ხარო?გოგონას უკვე გაბრაზება შეეტყო,ნიკა ამან ზალიან გაამხიარულა,მიხვდა რომ იოლად შეეძლო მის ნერვებზე თამასი,რაც ადრე თუ გვიან ძალიან გამოადგებოდა.
-მე უბრალოდ შენი რეაქცია მაინტერესებდა,როგორც ჩანს ცოტა ჯიუტი ხარ,მაგრამ არაუშავს ამას მოევლება.
-რას ნისნავს ამას მოევლება?
-კარგი დაივიწყე და ნუ მიბრაზდები,გთხოვ დაჯექი.
ქეთა ხმისამოუღებლად დაჯდა.
-მოდი ერტმანეთი კარგად გავიცნოთ.
-როგორ?
-შენს თავზე მომიყევი.
-მე აქ ჩემს თავზე სალაპარაკოდ კი არა სამსახურის საქმეებზე მოვედი.
-მე ვერ ვიმუშავებ ისეთ ადამიანთან,რომელსაც არ ვიცნობ.
ქეთას ზედმეტი სიფიცხე არ არგებდა,ასე თავის გეგმას ვერ განახორციელებდა,ამიტომ ნიკას აყვა.
-რა გაინტერესებს ჩემზე?
-მე შენზე ყველაფერი მაინტერესებს.
-მოდი სენ კითხვა დამისვი და მე გიპასუხებ,ოღონდა გაფრთხილებ კითხვას რომელიც არ მომეწონება გავაპროტესტებ,და არ ვუპასუხებ.
-კარგი დავიწყოთ,
-არა კიდევ ერთი პირობა მაქვს,კიტხვებს რიგ-რიგობით დავსვამთ.
_კარგი,დავიწყო?
-კი
-იოლი კითხვით დავიწყებ: თავისუფალ დროს რას საქმიანობ?
-ფოტოხელოვებას ვსწავლობ მალე სერტიფიკატიც მექება.
-მართლა?
-ახლა ჩჰემი ჯერია.
-ბრძანე.
-რა თამაშს მეთამაშები?
-მე არ გეთამაშები.
-ვაპროტესტებ,კითხვაზე ირიბი პასუხი იქნა გაცემული.
-მე უბრალოდ შენთან დაახლოება მინდა.
-რატომ?
-ემჩი ჯერია.
-კარგი,მკითხე.
-მე შენთა შედარებით ლმობიერი ვიქნები და უბრალოდ გკითხავ თუ ვისთან ერთად ცხოვრობ?
-მარტო ვცხოვრობ.კარგი ახალა ჩემი ჯერია,რატომ ცდილობ ჩემთან დაახლოებას?
-დარწმუნებული ვარ პასუხი იცი,ამ დროს ნიკამ ქეთას სახე ახლოს მიუტანა და თვალი თვალში გაუყარა,რამოდენიმე წამის განმავლობაში ასე გაშტერებულები იყვნენ,ნიკამ ბაეები ქეთას ყურათან მიუტანა და ჩასჩურჩულა,უბრალოდ დანახვისთანავე მომეწონე.გოგონა თავიდანვე მზად იყო ასეთი პასუხისთვის,მეტიც
მისი კითხვაც ამ პასუხს ელოდა,მაგრამ მაინც დაიბნა ნიკას მაშინვე მოშორდა ჩანთას ხელი დაავლო და წავიდა,ნიკას არც უცდია მისი შეჩერება,რადგან ხვდებოდა მისი მიზანი მიღწეული იყო.

ქეთა საკუთარ კაბინეტში ჩაიკეტა,ვერ ხვდებოდა თავისი აღელვების მიზეზს,მას ხომ ნიკა არ აინტერესებდა,ახლა დანებების უფლება არ ჰქონდა მან მიზანს მიაღწია,საკუთარი უფროსი მოხიბლა,ახლა ისღა დარჩა,რომ გეგმა ბოლომდე შეასრულოს,მაგრამ რა სარგებელს მოუტანს ეს ყველაფერი?ალბათ ამით საკუთარ თავმოყვარეობას აღიდგენს,მაგრამ ხომ შეიძლება რომ წაგებული თავად დარჩეს,სწორედ ამ ფიქრებში იყო გართული,რომ მის კარზე დააკაკუნეს.
-შეიძლება?
-არ მცალია ვმუშაობ.
ამ დროს კარებში ნიკა შემოვიდა,ნუთუ შენს უფროსს ორ წუთს ვერ დაუთმობ?
-რა გნებავთ?
-შეიძლება დავჯდე?
-დაბრძანდით.
-რატომ გამექეცი?
-მეჩქარებოდა,ბევრი სამუშაო მქონდა.
-გეჩქარებოდა თუ ჩემმა ნათქვამმა დაგაბნია?
-რომელმა ნათქვამმა?მე არაფერი მახსოვს.
-კარგი თუ არ გახსოვს გაგიმეორებ.
-არა იყოს ჩემით გავიხსენებ.
ნიკა ქეთას ასეთმა საქციელმა გაამხიარულა,და გადაწყვიტა უფრო აეღელვებინა იგი.
-არა,არა მართლა შემიძლია გავიმეორო.
-ნუ შეწუხდებით.
-კარგი,რადგან ეგრე მთხოვ... მითხარი რას ფიქრობ.
-რაზე?
-რაზე და ჩემს ნათქვამზე.
-არაფერსაც არ ვფიქრობ უბრალოდ დავივიწყებ და მორჩა.
-მაგრამ მე არ მინდა რომ დაივიწყო.
-სამაგიეროდ მე მინდა.
-დარწმუნებული ხარ?
ამ დროს ნიკას თვალებში ისეთი სევდა ჩადგა,რომ ქეთამ ლამის უკან წაიღო თავის სიტყვები,მაგრამ ბოლოს გონს მოეგო და თქვა
-დიახ დარწმუნებული ვარ,
-ნუთუ ოდნავადაც არ მოგწონვარ?
ახლა ყველაფერი ქეთას პასუხზე იყო დამოკიდებული მან მიზანს მიაღწია,მაგრამ თავს კმაყოფილად მაინც ვერ გრძნობდა,წამით დანაშაულის გრძნობამ შემოუტია უნდოდა თავისი სულელური ახირება შურისძიებაზე დაევიწყებინა და ნიკასთვის სიმართლე ეთქვა,არ უნდოდა ადამიანის გრძნობებით ეთამაშა და მისთვის ტყუილი იმედი ჩაესახა,მაგრამ ამ დროს მის გონებაში მათი გაცნობის ღამე ამოტივტივდა გაახსენდა ის დამცირება,რაც ნიკასგან გადაიტანა და გადაწყვიტა საკუთარი გეგმა ბოლომდე მიეყვანა,ამისთვის კი საჭირო იყო სუსტი და დაუცველი ქალის როლი ეთამაშა,რომელსაც გულში საკუთარი უფროსი ჩაუვარდა.ამიტომ ნიკას დაბნეულად უპასუხა
-იცით ,მე...არც კი ვიცი რა გითხრათ,
-სიტყვები რა საჭიროა მე უკვე შენმა თვალებმა მითხრეს სათქმელი.
(ჰაჰ იდიოტი რა დაინახა ასეთი ჩემს თვალებში?ეს რომ მართლა ხვდებოდეს რა მაქვს ჩაფიქრებული..)
-და რა გითხრეს ჩემმა თვალებმა?
-ის რომ არც შენ ხარ ჩემს მიმართ გულგრილი.
ამ დროს ნიკა წინ გადაიხარა და ქეთას ტუჩებს დაეწაფა,ირგვლივ სიჩუმე გამეფდა,წამი საუკუნედ იქცა,დრო გაჩერდა,ქეთასთვის ყველაფერმა აზრი დაკარგა რაც აქამდე მისთვის ღირებული იყო,არც ერთ მათგანს არ უნდოდა რომ ეს ზღაპარი დასრულებულიყო,მაგრამ ყველაფერი ყოველთვის ისე არ ხდება,როგორც ადამიანებს სურთ,ისიი ნელ-ნელა ერთმანეთს მოსცილდნენ,ყველაფერი თავის კალაპოტს დაუბრუნდა,ქეთაც გონს მოეგო,
-ეს რატომ გააკეთე?
-ახლა არ თქვა,რომ არ მოგეწონა.
-დიახაც სულაც არ მომეწონა,რა უფლება გქონდა ჩემთვის გეკოცნა?
-კარგი რა, რომ გკოცნიდი ლამის დადნი.
-არაფერიც,ჩემი რა ბრალია თუ შენ არ იცი ვისთან როგორ უნდა მოიქცე?ახლავე გადი ჩემი კაბინეტიდან.
-აჰა მაგდებ კიდეც?
-დიახაც.
-კარგი წავალ,თან შენი ტუჩების გემოს წვიღებ.
-ჰა ჰა რა სასაცილოა,თავიდან მომწყდი.
-გავალ ერთი პირობით.
-რა პირობაა ასეთი?
-შემპირდი რომ ჩემზე იფიქრებ.
-ოჰ კიდევ რა გინდა?
-გითხრა რაც მინდა?ან იქნებ ჯობია გაჩვენო...
ქეთამ ეს ვერ მოითმინა,ხელი მაგიდაზე დადებულ მაკრატელს დაავლო და თქვა
-გადი სანამ დაგასახიჩრე.
-დარწმუნებული ხარ,რომ ამის გამკეთებელი ხარ?
-ვცადო?
-კი.
-ამ დროს ქეთამ მაკრატელი უჯრაში ჩააგდო და თავი მაგიდაზე დადო.
-კარგი გავალ,
-მადლობელი დაგრჩები.
ნიკა ოთახიდან გავიდა,ცოტა ხანში ქეთაც გამოერკვა თავისი ფიქრებიდან და მუშაობას შეუდგა.დღე მალე მიიწურა,ქეთამ როგორც ყოველთვის მუშაობა 6 საათზე დაამთავრა და კაბინეტიდან გამოვიდა,ლიფტში შესვლისას ნიკას შეხვდა
-მიდიხარ?
-დიახ,
-სახლში მიდიხარ?
-არა ხიდის ქვეშ.
-მორჩი ეხლა ნუ იქცევი პატარა ბავშვივით,თან არც ისე კარგი ხუმარა ხარ.
-კიდე მე ვარ პატარა ბავშვი?
-კი შენ ხარ.
-თავი დამანებე.
-ხომ იცი რომ თავს ეგრე იოლად არ დაგანებებ და ტყუილად რატომ იღლი თავს მაგის თხოვნით?
-შემეშვი თქო.
-არ მინდოდა უხეშად გამომსვლოდა,მაპატიე.
-თავი დამანებე.
-მითხარი რომ მაპატიებ.
-კარგი გაპატიებ.ისე თუ ხვდები რომ დამნაშავე ხარ,სულ ერთი და იგივე შეცდომას რატომ უშვებ?
-მე თვითონაც არ ვიცი.სანამ შენ გაგიცნობდი ასეთი არ ვიყავი.
-რას ამბობ,რომ მე გაფუჭებ?
-ხო,
-არა რა ნამდვილი სულელი ვარ,შენნაირ შეუგნებელ ადამიანს რომ ველააპრაკები.
-არა,შენ ჩემი არ გესმის.ვიცი ბანალურად ჟღერს,მაგრამ აქამდე ჩემთვის არც ერთ ქალს არ უთქვამს უარი,ამიტომ შენი გულგრილობა ვერ ავიტანე,გესმის?
-არაფერიც არ მესმის.
ამ დროს ლიფტის კარები გაირო ქეთა და ნიკა გარეთ
გამოვიდნენ,
-ქეთა მოიცა!
-ნიკა სახლში უნდა წავიდე,ცუდად ვარ.
-მე წაგიყვან.
-არ მინდა, ჩემით წავალ.
-შენ თვითონ თქვი ცუდად ვარო,ასეთ მდგობარეობაში მარტო ვერ გაგიშვებ.
-არაფერი მიჭირს,როგორმე მივხედავ ჩემს თავს.
ქეთამ ეს თქვა და კარებისკენ წავიდა,მაგრამ უცებ შებარბაცდა,ნიკა იქ რომ არ ყოფილიყო ალბათ წაიქცეოდა.
-რა დაგემართა?
-არაფერი უბრალოდ თავბრუ დამეხვა.
-ეგ არაფერია?ხშირად მოგდის ეგრე?
-კი ხანდახან.
-დასვენება გჭირდება.
-ოჰ გამომივიდა ექიმი.გამიშვი უნდა წავიდე.
-არსადაც არ გაგიშვებ ახლავე საავადმყოფოში მიმყავხარ.
-მე არ წამოვალ თქო ვთქვი ერთხელ და საერთოდ ვინ ხარ რომ მიბრძანო?
-ვინ ვარ და შენი უფროსი.რომ გეუბნები წამოხვალ თქო უნდა დამიჯერო.
-ვერ ვიტან საავადმყოფოებს და ექიმებს.
-რა იყო გეშინია?
-სულაც არ მეშინია,უბრალოდ არ მიყვარს.
-კარგი წამოდი გზაში ვილაპარაკოთ.
-შენთან ერთად არსად არ წამოვალ.
-ქეთა ხომ გჯერა რომ შემიძლია აქვე ხელში აგიყვანო,და მანქანაში ძალით ჩაგსვა?ნუ მაიძულებ ეს გავაკეთო,კარგი?
-ხო კარგი,კარგი.იცოდე ამას არასოდეს გაპატიებ.
კარგი სიხარულო.
-მე შენი სიხარული არ ვარ,გასაგებია?
-კარგი,კარგი.
ნიკამ ქეთას მანქანის კარი გაუღო და შიგ ჩასვა.
-საით მივდივართ?
-სახლში,იცოდე საავადმყოფოში თუ წამიყვან ორჯერ უარესად გავხდები.
-შენთან კამათს აზრი არ აქვს,ამიტომ ჯობია სახლში წაგიყვანო.
ქეთამ კმაყოფილების ნიშნად გაიღიმა.შემდეგ სახლის მისამართი მიასწავლა და საზურგეზე მშვიდად გადაწვა.მთელი გზა არც ერთს ხმა არ ამოუღია.ქეთა ხანდახან გაახელდა ხოლმე თვალს,ამოწმებდა მართლა სახლში მივყავარ თუ არაო და შემდეგ ისევ თავის ფიქრებს უბრუდებოდა.
-რაზე ფიქრობ?
-არაფერზე.
-მე ვიცი რაზეც ფიქრობ.
-მართლა? და რაზე?
-ჩემზე და ჩვენს დღევანდელ კოცნაზე.
-ჰაჰ,იოცნებე,იოცნებე ხომ იცი ოცნებას კაცი არ მოუკლავს.
-კარგი ლამაზო.
ქეთა ამ მოულოდნელმა კონპლიმენტმა ცოტა არ იყოს და ააღელვა,მაგრამ ეცადა არ შეემჩნია.
-აი მოვედით.
-მადლობთ.
ამ დროს ნიკამ მანქანის კარები გააღო, შემდეგ ქეთას კარს მიუახლოვდა და გადმოსვლაში დაეხმარა.
-მადლობთ რომ მომაცილე.
-არაფერს.
-თუ გინდა ამოდი ყავას დაგალევინებ მადლობის ნიშნად.
-არა იყოს დაღლილი ხარ ჯობია დაისვენო.
-კარგი.
ის იყო ნიკა მანქანაში უნდა ჩამჯდარიყო,რომ ქეთას სახეზე გაფითრება შეატყო,გოგონა უცებ წაბორძიკდა და ნიკას მკლავებში უღონოდ ჩაიკეცა.

გოგონა უცებ შებარბაცდა და გონება გოებადაკარგული ნიკას მკლავებში აღმოჩნდა.
-ქეთა რა გჭირს?გამოფხიზლდი გთხოვ!
მაგრამ გოგონა ხმას არ იღებდა ერთადერთი რაც ნიკას მოაფიქრდა ის იყო რომ ქეთა მანქანაში ჩასვა და წავიდა.საავადმყოფოს მიუახლოვდნენ ნიკა მანქანიდან გადმოვიდა ქეთა ხელში აიყვანა და შენობაში შევიდა,შესვლისთანავე ექთანი შემოეგება.
-რა დაემართა?
-არ ვიცი ვლაპარაკობდით და უცებ გული წაუვიდა,გთხოვთ დამეხმარეთ!
-დაწყნარდით ის უკვე საიმედო ხელშია,მალე საკაცეს მოიტანენნ და გასასინჯად წაიყვანენ,თქვენ კი საბუთები უნდა შეავსოთ.
-თვალისჩინივით მოუფრთხილდით.
-ნუ ღელავთ,გოგონამ ნიკას გაუღიმა და პაციენტი წაიყვანა.
ბიჭმა საბუთები შეავსო და ამბის გასაგებად ექიმთან წავიდა,ადგილს ვერ პოულობდა,ბოლოს როგორრც იქნა ექიმი გამოვიდა.
-ექიმო რა სჭირს?
-ნუ გეშინიათ ერთი შეხედვით სერიოზული არაფერია,ანალიზებს კი ხვალ დილას მივიღებთ.
-აბა საშიში არაფერიაო.
-თავი მაინც უნდა დავიზღვიოთ,ნუ ღელავთ უბრალოდ გადაღლილია,ამ ბოლო დროს ბევრი მუშაობა ხომ არ უწევს?
-კი,მაგრამ დაისვენებს,მაგაზე მე -ვიზრუნებ.
-მაშინ სეგიძლიათ წახვიდეთ.
-მირჩევნია მასთა დავრჩე.
-ხვალ დილამდე მაინც არ გაირვიზებს,დამამშვიდებლები გავუკეთეთ.
-არა, მაინც დავრჩები.
-როგორც გნებავთ.
ექიმი წავიდა,ნიკა კი ქეთას ოალატასი შევიდა და მის გვერდით მდგარ სავარძელში ჩაჯდა.
დილით ქეთამ თვალები გაახილა თუ არა ნიკას მომღიმარ სახეს შეეჩეხა,
-გაიღვიზე მძინარე მზეთუნახავო?
-სად ვარ?შენ აქ რა გინდა?
-დაგავიწყდა?მოკვდი მე კი შენი ანგელოზი ვარ! ამიტომ ამიერიდან სულ ერთად ვიქნებით.
-ისევ შენ და შენი უკბილო ხუმრობები,წესიერად გამაგებინე სად ვარ და სენ რა გინდა ჩემს გვერდით?
ამ დროს ქეთა წამოიწია და ერთადერთი რაც დაინახა,იყო თეთრი კედლები და აპარატები,მიხვდა სადაც იმყოფებოდა.
-შენ რა საავადმყოფოში მომიყვანე?
-ბოდიში,რომ სენს გამო ვინერვიულე და ქუჩაში არ დაგაგდე,უპატიებელი შეცდომა დავუშვი.
(ოჰ გაბრაზდა ბატონი,ამას რა ჰგონია მე არაფერი მწყინს?)
-გეწყინა?
-ცოტა,ამ დროს ბიჭმა ეშმაკურად ჩაიღიმა და დაამატა:თუ გინდა დანასაული გამოისყიდო..
-რას მირიმი ერთი?ტუ გეწყინა ცივი წყალი ონკანში მოდის,მე რას მიყურებ?
-უგულო ხარ.
-მაგას კონპლიმენტად მივიღებ,ახლა კი გამიშვი სამსახურში ვარ წასასვლელი,ხო მარტლა შენ რატომ არ წახვედი?
-გამოცვლა ვერ მოვასწარი.
-შენ რა მთელი რამე აქ გააათიე?
-წავალ ექიმს მოვიყვან.
-მოიცა,
-რა იყო?
-მადლობთ რომ ჩემზე ზრუნავ და ბოდიში რომ შეგაწუხე.
ბიჭმა პასუხად რიმილი დაუბრუნა,და პალატიდან გავიდა.
მალევე ექიმთან ერთად დაბრუნდა მან კიდევ ერთხელ გასინჯა ქეთა,ანალიზების ასუხი ნახა,საშიში არაფერი იყო ამიტომ საავადმყოფოდან გაწერა.
-შეგიძლიათ წახვიდეთ,ექთანი ტქვენს ნივთებს დაგიბრუნებთ.თქვენ კი ბატტონო ნიკა რაღაც საბუტებს უნდა მოაწეროთ ხელი.
-კარგით.
ნიკა ოთახიდან გავიდა საბუტები მოაწესრიგა და ქეთას ოალატაში დაბრუნდა.
კარი შეაღო
-ყველაფერი...
-აქ რა გინდა?არ უნდა დააკაკუნო?გადი ჩქარა!
ნიკა ერთ ადგილას იდგა გაშტერებული,ქეთა ტანს ზევით შსიშველი იდგა,სიშიშვლის დასაფარად საკუტარი ზედატანი აეფარებინა და ნიკას უყვიროდა,ოს კი ტითქოს დაყრუვდა ერთ ადგილას იდგა და ქეტას მიშტერებოდა.
-გაეთრიეე!!
-უი მაპატიე. როგორც იქნა გამოფხიზლდა და პალატიდან გავიდა.
ქეთამ ცაიცვა,ცოა ხანში პალატის კარზე კაკუნი გაისმა.
-შეიძლება?
-შენთვის არა,
ნიკამ კარები შეაღო და შევიდა.
-ხომ გიხარი არა თქო!
-კარგი რა ქეთა,ბავსვივით იქცევი,ჩემი რა ბრალია შენ თუ კარების დაკეტვა არ იცი?
-არაფერიც,ეს შენ ხარ უზრდელი სხვის ოთახსი დაუკაკუნებლად რომ შედიხარ!სულ შიშველი რომ ვყოფილიყავი?
-მერე მაგას რა ჯობია,ნეტავ კი ყოფილიყავი.
-უტიფარო,სულელო,უხეშო,ხეპრევ!
-კარგი ეხლა ეგრეც ნუ მაქებ,თორემ გავწითლდები.
ქეთა გაბრაზდა და საწოლზე დადებული პატარა ბალიში აიღო და პირდაპირ თავში გაუქანა.
-ოოო,ეგ უკვე არ უნდა გექნა.
ამ დროს ნიკა ქეთასკენ დაიძრა.
-არ გაბედო და არ მომიახლოვდე თორემ..
-თორემ რაა?დამარტყავ?ერთი წამლებით გაბრუებული,სუსტი გოგონა ხარ,რა უნდა დამაკლო?
-თუ მომიახლოვდები ნახავ რო არც ისე სუსტი ვარ.
ამ დროს ნიკა გოგონას მივარდა,ჩაეხუტა და საწოლზე დავარდა.
-გამიშვი შე სულელო,ქეთას უნდოდა შეწინააღმდეგებოდა მის ძლიერ მკლავებს,მაგრამ ეს უკვე აღარც ფიზიკურად შეეძლო და აღარც სულიერად.
ამ დროს კარზე დააკაკუნეს,ოთახში ექიმი შემოვიდა და მის წინ ასეთი სურათი გადაიშალა
ქეთა გაწითლდა,თავი დაიძვრინა ნიკას ხლართებისგანდა ფეხზე წამოდგა.
-შეგიძლიათ წახვიდეთ.
-მადლობთ ექიმო,ქეთამ ჩანთა აიღო ექიმს მადლობა კიდევ ერთხელ გადაუხადა და წავიდა. ნიკამ ქეთა სახლში მიაცილა -აი მოვედით,
-მადლობა,
-იცოდე სახლში როგორც კი ახვალ დაწექი და დაისვენე.საღამოს მოვალ და შეგამოწმებ.
-მე არ მეკითხები მინდა თუ არა სენი სახლში შემოშვება?
-არა,ამაზე ორივეს გაეღიმა,ქეთამ მანქანიდან გადასვლა დააპირა მაგრამ..
-ქეთა!
-რა იყო?
არ დამემშვიდობები?
-კარგად ნიკა.

-კარგად ნიკა.
ქეთა მანქანიდან გადმოვიდა,ნიკა სამსახურის გზას გაუდგა,გოგონა კი სახლში ავიდა,ოთხში შესვლისთანავე საწოლზე წამოწვა და ემოციებით აღსავსეს მაშინვე ჩაეძინა,ისე მოსაღამოვდა,რომ არ გაუღვიძია,9 საათი იქნებოდა მის კარზე კაკუნის ხმა გაისმა,მაგრამ არავინ უპასუხა,მერე კაკუნი უფრო გახშირდა,ლამის კარი ჩამოიღეს,როგორც იქნა ქეთას გამოეღვიძა და კარის გასაღებად წავიდა.
-მოვდივარ,მოვდივარ, კარების ჩემოღება არ არის საჭირო.
ქეთამ კარი გააღო და ხელში ნიკა შერჩა,რომელიც უკვე ძალიან ნერვიულობდა.
-რა გინდა?
-კარებს რატომ არ აღებდი?
-მეძინა.
-მე კიდე ათასი რამე ვიფიქრე,ამას თურმე ეძინა.
-საჩხუბრად თუ მოხვედი სჯობს უკან გაბრუნდე.
-საჩხუბრად არ მოვსულვარ,შენი ამბავი მაინტერესებდა,როგორ ხარ?
-კარგად! კიდევ გინდა რამე? უხეშად მოუჭრა გოგონამ.
-სახლში არ შემომიშვებ?
-არა.
-მაშინ ჩემით შემოვალ.
-შენთვის არავის უსწავლებია,რომ სხვის სახლში უნებართვოდ შესვლა არ შეიძლება?
-და შენთვის არავის უსწავლებია,რომ ადამიანი რომელიც ცდილობს შენზე იზრუნოს ასე უხეშად არ უნდა მოიშორო?
-ნუ გადამაყოლე თან.
-იცი რა მართალი ხარ,ნამდვილი იდიოტი ვარ,შენნაირ უმადურს რომ ვეხმარები.
ნიკა გაბრაზდა წასვლა უნდოდა,როცა ქეთამ მკლავში ხელი ჩაავლო,უნდოდა შეეჩერებინა,მაგრამ ნიკამ მისი ხელი უხეშად მოიშორა.
-ახლა რაღა გინდა?
-ბოდიში,ოდნავ გასაგონად წარმოთქვა გოგონამ.
-ვერ გავიგე?
-ბოდიში ხმას აუწია ქეთამ.
-არ მესმის,ხმა ამოიღე.
-იცოდე მეტჯერ აღარ გავიმეორებ ან მაპატიებ,ან არადა კარგად იყავი.
-ნუ რადგან ეგრე მთხოვ,მაშინ გაპაატიებ,ბიჭმა მხიარულად გაუღიმა გოგონას.
-შემოდი.
ნიკა სახლში შევიდა,ბინა ცოტა პატარა მოეჩვენა,ის ხომ დიდ სახლებს იყო მიჩვეული,მაგრამ ქეთას ბინა მაინც მოეწონა.
-ლამაზი სახლი გაქვს.
-ცოტა პატარაა,მაგრამ მე მაინც მყოფნის. უი დაჯექი.
-მადლობთ.
ნიკა იქვე მდგარ სავარძელში ჩაჯდა.
-ყავას დალევ?
-კი დავლევ.ისე 10 საათია და ჩვენ კიდე ყავა გვინდა? აღარ დაგვეძინება.
-მერე ვინ გითხრა რომ მე ვაპირებ დალევას?
-აჰა ესეიგი მე უნდა მათევინო ღამე?
-ჰო.
-შენი ხათრით მაგასაც ავიტან,თავი მოისაწყლა ბიჭმა.
-თავს მაცოდებ?
-როგორ გეკადრება,ქალს თავს როგორ შევაცოდებ.
-ოჰო,მოდი ასე მოვიქცეთ, ეხლა მე მაღაზიაში გავალ შენ აქ დამელოდე,რამეს ამოვიტან,თორემ ძალიან მომშივდა.
-მითხარი რა გჭირდება და მე ამოგიტან.
-შენ მანდ დაჯექი და რამე მოიფიქრე თუ გინდა ტელევიზორი ჩართე და როგორმე თავი გაირთე სანამ მე მოვალ.შეწინააღმდეგება არც სცადო,მაინც არაფერი გამგივა.
ბიჭმა გოგონას გაუცინა და ისევ სავარძელში ჩაჯდა. გოგონა სახლიდან გავიდა 15 წუთში უკან დაბრუნდა.
-ასე მალე მოხვედი?
-აბა იქ ხომ არ დავიძინებდი?
-უხეშო.
-უხეშოო?ახლა მე ზრდილობიანი ვარ,უხეში ჯერ არ გინახივარ,და არც გირჩევ რომ მნახო.ისე სულ ასე ტკბილად კი არ დაგელაპარაკები და კიდევ,სამსახურში სხვების თვალწი თქვენობით მივმართავთ ერთმანეთს,სულაც არ მჭირდება ტყუილი ჭორები.
მაგ მხრივ პრობლემა არ იქნება,სიხარულო. ბოლო სიტყვა ხაზგასმით წარმოთქვა.
-ერთხელ უკვე გითხარი და გიმეორებ,მე შენი სიხარული არ ვარ.
-წადი საჭმელს მიხედე თორემ მოკვდები მშიერი.
ქეთა უსიტყვოდ გავიდა სამზარეულოში.

ქეთა უხმოდ გავიდა სამზარეულოში,შეწინააღმდეგება დააპირა, მაგრამ შიმშილმა შეაწუხა ამიტომ გადაწყვიტა საკუთარი თავისთვის მიეხედა,ბევრი ოსტატობის თავი არ ჰქონდა კარტოფილი შეიწვა და ნიკაც დაპატიჟა.
-კარტოფილი შევწვი,დამეწვევი?
-არა მადლობთ.
ჰაჰ,ფიგურას უფრთხილდება ვაჯბატონი,გაიფიქრა ქეთამ და სახეზე ეშმაკური ღიმილი გამოესახა.
-რატომ იღიმი?
-ისე,უბრალოდ.
-კარგი,მაგრამ სადაა დაპირებული ყავა?
-უი ბოდში სულ გამოვშტერდი.ახლავე მოგიმზადებ.
-კარგი.
ქეთა ყავის მოსამზადებლად გავიდა,ნიკაც მას გაჰყვა.
-აქ რა გინდა?
-არ შეიძლება გიყურო?
-არ ჯობია გახვიდე და რამით გაერთო?
-და რატომ არ უნდა გიყურო?ჰა აღიარე რომ მოწამვლას მიპირებ.
ბიჭმა ქეთას გაუცინა და თან თვალი ჩაუკრა.
(არა შენთვის უარესი სასჯელი მაქვს,გაიფიქრა გოგონამ)
-და რატომ უნდა მოგწამლო?შენი აზრით ეს დაიმსახურე?ნუ ეხლა შენ თავს დამნაშავედ თუ გრძნობ...
-არაა,ისე გითხარი.
-ააა. და გასვლას არ აპირებ?
-არააა.
ქეთა უცებ მობრუნდა,შემთხვევით ხელი მაგიდას გაკრა და დანა გადმოაგდო.
-უი.გოგონამ დანა აიღო და წყალი გადაავლო,ამ დროს ერთმა აზრმა გაუელვა თავში.-რა კარგი დანაა არა? თქვა და ბიჭს ახედა.
-მგონი ჯობია გავიდე,ნიკამ გაიცინა და ქეტა დატოვა,გოგონამ იგი სიცილით გააცილა და საქმეს დაუბრუნდა.
ბიჭმა გასართობი ვერ ნახა და უაზროდ დაიწყო ბოდიალი,უცებ ალბომი დაინახა და გადაშალა,იქედან ერთი პატარა სურათი ჩამოცურდა,ბიჭმა მას დახედა და ქეთა იცნო,იმ სურატზე ალბათ 18-19 წლის იქნებოდა,ხელში ბუშტები ეჭირა და მხიარულად იცინოდა.ნიკამ სურათი გულის ჯიბეში ჩაიდო და ქეტას გასძახა.
-ეს შენი ალბომია?
-რომელი?
-აი ის წითელი ყდა რომ აქვს
-არ ნახო თორემ ვერ გადამირჩები.
ნიკა გოგონას ნათქვამზე გახელდა და გადაწყვიტა ალბომი დაეთვალიერებინა.
გადაშალა და სიცილი აუვარდა.
-ეს შენ ხარ?
გოგონა ოთახში შევიდა და ალბომის წართმევა სცადა,მაგრამ არაფერი გამოუვიდა.
მთელი ალბომი სავსე იყო ქეთას პატარაობის სურათებით,რომლებიც საკმაოდ სასაცილო იყო,
-კარგი რა ნახე რა საყვარელი სურათებია,რატომ არ უნდა ვნახო?
-არ მინდა და იმიტომ.
-თუ არ გინდა რატომ ინახავ?
-მაჩუქეს,და ჩემთვის ძალიან ძვირფასი და პირადულია,მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს,რომ კარგია.
-არ არის ეგრე,ბავშვობის მოგონება სულ კარგია.
ამ დროს ბიჭმა გოგონას თვალი თვალში გაუყარა.
-ოოო კარგი დაათვალიერე,მაგრამ იცოდე თუ რომელიმეზე გაიცინებ...ხომ იცი.
-დიახ. ამ დროს ბიჭი ჯარისკაცივით გაიჭიმა და გაშლილი ხელი საფეთქელთან მიიტანა.
-მორჩი ხუმრობას.
ქეთა და ნიკა დივანზე დასხდნენ და ალბომის დათვალიერება დაიწყეს,უცებ ერთ სურათს წააწყდნენ,სადაც 2-3 წლის გოგონა იყო გამოსახული,რომელსაც მთელი პირი დასვრილი ჰქონდა და წარბშ
ეჭმუხნული იბღვირებოდა,ნიკამ ძალიან სცადა თავის შეკავება თუმცა ვერაფერი გააწყო,მაინც ჩაიფხუკუნა და ქეთას გახედა რომელიც სიცილს ძლივს იკავებდა,უცებ ორივენი ხმამარლა ახარხარდნენ.
-მაპატიე,მაგრამ...
-არაუშავს.
მთელი საღამო ასე სიცილ ხარხარში გაატარეს 12 საათი ისე მოვიდა,რომ ვერც კი შეამჩნიეს.
-უი რა დრო გასულა.
-ჩემი წასვლის დროა,
-გაგაცილებ.
-კარგი დრო გავატერეთ არა?
-კი,მეც მომეწონა,აბა ხვალამდე.
-მოდი ერთი დღე კიდევ დაისვენე და მერე მოდი სამსახურში,და გთხოვ ნუ შემეწინააღმდეგები,საქმეს მე მოგიგვარებ.
-კი მაგრამ სამუშაო..
-არავითარი მაგრამ,არავითარი სამუშაო.მხოლოდ დასვენება.
გოგონამ პასუხად ღიმილი დაუბრუნა და ნიკას კარები გაუღო,და გაჰყვა.
-შენ სად მოიხარ?შენ რა გინდა გაცივდე?
-ნუ გეშინია ეგეთი სუსტიც არ ვარ.
ნიკა გოგონას მოუბრუნდა,სახე სახესთან მიუახლოვა
-ნიკა ყველაფერს ნუ...
-ნუ გეშინია,არ გავაფუჭებ.ამ დროს ბიჭმა გოგონას ლოყაზე აკოცა.
-შედი გაცივდები.ეს თქვა და კიბეს ჩაუყვა.
ქეთა სახლში შევიდა,მაგრამ გარეთ რომც დარჩენილიყო სიცივეს მაინც ვერ იგრძნობდა,მას რაღაც აქამდე უცნობი გრძნობა ათბობდა,გრძნობა რომელიც ყველა ადამიანის ცხოვრებაში მოდის და მთელს მის არსებას ცვლის.ნუთუ ქეთა ეს სიცოცხლით აღსავსე თავისუფალი გოგონა სიყვარულის ტყვე გახდა?
ღმერთო რა მჭირს?ნუთუ მართლა შემიყვარდა?აი ნამდვილი ბედის ირონია,შურისძიება მოვინდომე და თავად აღმოვჩნდი წაგებული,რა ვქნა?აშკარაა,რომ ჩემი სულელური შურისძიება უნდა დავიწყო,თუმცა იქნებ ნიკას არ ვუყვარვარ,შეიძლება კიდევ ერთი "თოჯინა" ვარ რომლითაც მან მოინდომა გართობა,მაგრამ რას ნიშნავს მისი ასეთი მზრუნველობა?ალბათ სულ ტყუილად ვდარდობ,მაგრამ მე სხვა პრობლემაც მაქვს,ჩემი პატარა საიდუმლო,ალბათ უნდა გავუმხილო,რომ არ მაპატიოს?როგორი რეაქცია ექნება ჩემს ნათქვამზე?არა არა,ეს სულელური აზრები უნდა დავივიწყო,და როგორც კი საშუალება მომეცემა ნიკას ყველაფერი უნდა ავუხსნა.
ამ ფიქრებით გართულმა ქეთამ ვერც კი შეამჩნია თუ როგორ ჩაეძინა.
ქეთას ცხოვრებაში პირველად გათენდა ასეთი თბილი და "ვარდისფერი" დღე,აღარც თავბრუსხვევა აწუხენდა და არარც აღარაფერი,უნდოდა სამსახურში გაქცეულიყო და ნიკა ენახა,მაგრამ მერე დაფიქრდა,ასე უცებ,რომ შევიცვალო გაუკვირდება,ამიტომ სჯობს ნელ-ნელა შევაპაროო,მთელი დღე სახლში გაატარა,მოსაღამოვდა თუ არა ქეთას გულმა დაუწყო ფრთხიალი,იმედი ჰქონდა,რომ ნიკა წუთი წუთზე მოვიდოდა მის სანახავად,მაგრამ იმედები გაუცრუვდა,ძალიან ეწყინა,მაგრამ რა ექნა?თავს ზევით ძალა არაა,მთელი ღამე ფორიაქობდა.
-ნეტავ რატომ არ მოვიდა?არც დამირეკა,იქნებ მე აქ ვკვდები,ამბავი არ უნდა ეკითხა?ისე რა სულელი ვარ,რეებზე ვფიქრობ,საწყალი ბიჭი ჯერ ვლანძღე,ახლა კიდევ მისგან უზომო ყურადღებას ველი,რა მეშველობა ღმერთო,მე ხომ ასეთი არ ვიყავი?არასდროს მაწუხებდა ასეთი ქარაფშუტული აზრები.სასწრაფოდ თავიდან უნდა ამოვიგდო ეს სისულელეები.ქეთას შეუმჩნევლად ჩაეძინა.
დილას გაეღვიძა თუ არა ფეხზე წამოხტა,სასწრაფოდ ჩაიცვა,ისაუზმა და სამსახურში წასვლა დააპირა,მაგრამ მერე მიხვდა,რომ ძალიან ადრე იყო და მოცდა გადაწყვიტა.როგორც იქნა დრო გავიდა,გოგონამ ჩანთა აიღო და სამსახურისკენ გაეშურა,შენობაში შევიდა თუ არა,დილემის წინაშე აღმოჩნდა,პირდაპირ თავის კაბინეტში შესულიყო,თუ ჯრ ნიკა ენახა,გადაწყვიტა თავი დაეფასებინა და ინიციატივა ბიჭისთვის დაეთმო.თავის სართულზე ავიდა თუ არა თანამშრომლების ბრბო შეეგება,ყველა კოცნიდა,გამოჯანმრთელებას ულოცავდა,
-მადლობთ მეგობრებო,ძალიან გამეხარდა თქვენგან ასეთი სითბო რომ ვიგრძენი,(ქეთამ ეს თქვა,მაგრამ მთლად გულწრფელი არ იყო,მას ძალიან უნდოდა ნიკას ნახვა,რომელიც ჯერ არსად ჩანდა...)

მადლობა მეგობრებო,ძალიან გამეხარდა თქვანგან ასეთი სითბო და მხარდაჭერა,რომ ვიგრძენი.(ქეთამ ეს კი თქვა,მაგრამ ის მთლად გულწრფელი არ იყო,რადგან ყველაზე მეტად ვისი ნახვაც სურდა ის ადამიანი არ ჩანდა.
გოგონამ მოიწყინა,არ უნდოდა ეს ვინმეს შეემჩნია,ამიტომ ბოდიში მოიხადა,სამუშაო მოიმიზეზა და კაბინეტში შევიდა. საბუთები წინ დაიდო და უაზროდ ჩააშტერდა,ნეტავ რატომ არ მნახა?იქნებ მობეზრდა ჩემი უხეშობა და ჭირვეულობა,ალბათ ასეა,მას ვერ გავამტყუნებ ჩემი ბრალია....
ერთხანს ასე იყო,ცოტა ხანში კაკუნის ხმა გაისმა.
-მობრძანდით.
-შეიძლება?
ოთახში თავი შემოყო ახალგაზრდა გამხდარმა ბიჭმა
-დიახ ვინ ბრძანდებით?
-თქვენ ხართ ქეთა ლორთქიფანიძე?
-დიახ რა გნებავთ?
-წერილია თქვენს სახელზე.
(რა წერილი ღმერთო რომელი საუკუნეა,გაიფიქრა გოგონამ)
-ვისგანაა?
-მე უბრალოდ დამავალეს თქვენთვის გადმომეცა.
ბიჭმა ქეთას წერილი დაუტოვა და ოთახიდან გავიდა.
ქეთამ კითხვა დაიწყო:
გამარჯობა ლამაზო,შენი ნახვა მინდა სერიოზული საქმე მაქვს,ამ მისამართზე მოდი,გკოცნი.
ფურცლის მეორე მხარეს რაღაც მისამართი ეწერა, ყველაზე გასაკვირი კი ისაა,რომ წერილის გამომგაზვნი ცნობილი არ იყო.მაგრამ ქეთას უკვე ჰქონდა სავარაუდო ვერსია.
ნეტა ვინ გამოგზავნა?ალბათ ნიკამ,მაგრამ ხომ შეეძლო პირდაპირ ეთქვა რა საჭიროა ამდენი დრამატიზება,ქეთას გაეცინა,მაგრამ ნიკას საქციელი მაინც რომანტიკულად მოეჩვენა,მაგრამ იქნებ ნიკა არ იყო ამ წერილის ავტორი,ამის გაგების ერთად-ერთი გზა იყო,ქეთა იმ ადგილას უნდა მისულიყო სადაც შეხვედრა იყო დანიშნული.
როგორც იქნა დამთავრდა სამუშაო,ქეთამ არ უღალატა თავის ჩვევას(დაგვიანებას) ამიტომ გადაწყვიტა სახლში წასულიყო გამოეცვალა და შემდეგ წასულიყო "პაემანზე".
სახლში მივიდა,ჩანთა სავარძელზე მიაგდო და სასწრაფოდ საძინებელში შევარდა.ჯერ ერთი კაბა მოიზომა,მერე მეორე, ბოლოს როგორც იქნა არჩევანი ერთ ერთ საღამოს კაბაზე შეაჩერა,არ უნდოდა ძალიან გადატვირთული ყოფილიყო, ლურჯი ატლასის კაბა შეარჩია,მუხლს ზემოთ,ზურგზე ოდავ ამოჭრილი, ფეხზე შავი მაღალქუსლიანები ჩაიცვა,ჩანთა აიღო და სახლიდან გავიდა.
ქეთამ ტაქსი გააჩერა და მძღოლს მისამართი უკარნახა. გოგონა ბორგავდა ერთი სული ჰქონდა როდის მივიდოდა,უცებ ერთმა აზრმა გაუელვა.
იქნებ ნიკა სულაც არ არის,შეიძლება ვიღაც მეხუმრება,გოგონას გაქცევა უნდოდა,მაგრამ გვიანი იყო,ფიქრებიდან მძღოლის სიტყვებმა გამოაფხიზლეს.
-უკვე მოვედით.
ქეთამ მძღოლს ფული გადაუხადა და მანქანიდან გადავიდა.მანქანა პირდაპირ შენობასთან იყო გაჩერებული,როგორც ჩანს რესტორანი უნდა ყოფილიყო,გოგონამ ღრმად ჩაისუნთქა და კარები შეაღო,შევიდა გარემო ძალიან მშვიდი და ინტიმური იყო,ყველაფერი გემოვნებით იყო მოწყობილი,იქურობა ძალიან სუსტად იყო განათებული,მაგრამ ამ ყველაფერს თითქოს რაღაც აკლდა,ხალხი, სწორედ ხალხი აკლდა ამ ლამაზ გარემოს.ირგვლივ არავინ იყო,ქეთას ცოტა შეეშიდა,ირგვლივ მიმოიხედა,უცებ წყნარი მუსიკა ჩაირთო,გოგონას იმედი მიეცა იქნებ ვინმე გამოჩნდესო,მაგრამ სულ ტყუილად,გარეთ გაბრუნება გადაწყვიტა,მაგრამ კარი ვეღარ გააღო,როგორც ჩანს ვიღაცამ ავტომატურად ჩაკეტა.გოგონას შეეშინდა და ჯერ გაუბედავად წარმოთქვა.
-ვინ ხარ?
მერე ნელ ნელა ხმას უმატა,
-მითხარი ვინ ხარ,ან ეს რა ხუმრობაა!
გოგონამ ნელი ნაბიჯის ხმა გაიგო,ვიღაც უკნიდან უახლოვდებოდა,გაბურნება უნდოდა მაგრამ, ვერ ინძრეოდა,უეცრად მხარზე შეხება იგრძნო,ვიღაც უკნიდან მოეხვია მამაკაცს ხელში თაიგული ეჭირა,გოგონას ჩაეღიმა,ბიჭი მას ყელზე ეამბორა,და ყურში ნაზად ჩასჩურჩულა.
-სხვას ვის ელოდი?
ქეთა ნიკასკენ გაბრუნდა, სახეში ჩააცქერდა და მის უძირო,მვანე თვალებში ჩაიძირა.გოგონამ რაღაცის თქმა დააპირა,მაგრამ ნიკამ თითი ტუჩებზე მიადო.-ჩშშ შემდეგ ხელები წელზე შემოჰხვია,ქეთამ ხელები მხრებზე დააწყო და მუსიკის რიტმს აჰყვა.მათი ბაგეები არაფერს ამბობდნენ,მაგრამ რა საჭირო იყო ფუჭი სიტყვები იქ სადაც ორი მოსიყვარულე ადამიანის სული ერთმანეთს ეალერსებოდა,ერთხანს ასე იყვნენ,გოგონამ ბიჭს თავი მხარზე დაადო,ცეკვა უსასრულოდ გრძელდებოდა,მაგრამ ეს არც ერთ მათგანს არ ბეზრდებოდა,ბოლოს სიჩუმე ნიკამ დაარღვია
-ქეთა!
გოგონამ ხმისამოუღებლად ახედა ვაჟს,
-ძალიან ლამაზი ხარ...
მათი ბაგეები ერთმანეთს უახლოვდებოდა,ისინი ერთმანეთს შეერწყნენ და ერთ მთლიანობად იქცნენ...

ქეთა!
გოგონამ ხმისამოუღებლად ახედა ვაჟს,
-ძალიან ლამაზი ხარ...
მათი ბაგეები ერთმანეთს უახლოვდებოდა,ისინი ერთმანეთს შეერწყნენ და ერთ მთლიანობად იქცნენ...
ნიკა ნელ ნელა მოშორდა ქეთას,მართალია ხვდებოდა,რომ გოგონა წინააღმდეგობას არ უწევდა,მაგრამ ამჯობინა,რომ ბოდიში მოეხადა,თან აინტერესებდა ქეთა რას უპასუხებდა.
-მაპატიე ეს არ უნდა მექნა,მე ხომ შეგპირდი,რომ ჩვენს ურთიერთობას არ გავაფუჭებდი..
გოგონა ერთხანს დუმდა,ბოლოს ძალიან დაბალი აკანკალებული ხმით ბიჭს უთხრა:
-უნდა ვილაპარაკოთ.
-მართალი ხარ,წამოდი დავჯდეთ.
ბიჭმა ქეთას ხელი გაუწოდა,და იქვე მდგომ მაგიდასთან მიიყვანა.მაგიდა ორ კაცზე იყო გაწყობილი,ქეთა და ნიკა ერთმანეთის პირისპირ დასხდნენ,ირგვლივ სამარისებური სიჩუმე ჩამოვარდა,რომელიც ნიკას ხავერდოვამა ხმამ დაარღვია.
-ქეთა შეიძლება ეს უცნაურად მოგეჩვენოს,მაგრამ მიყვარხარ,ალბათ გიკვირს როგორ შეიძლება ადამიანის ასე უცებ შეყვარება,მაგრამ მინდა იცოდე,რომ მე მართლა მიყვარხარ!
ქეთა ფიქრობდა რა ეპასუხა ვაჟისთვის,ბოლოს მხოლოდ ორი სიტყვა თქვა
-არ მიკვირს!
ნიკამ ეს გამარჯვების სიმბოლოდ ჩათვალა,მან იცოდა,რომ ქეთა მისდამი გულგრილი არ იყო,მაგრამ მაინც გაუკვირდა მისი აღიარება,რომ მოისმინა,მისი გული უდიდესმა სიხარულმა მოიცვა,გოგონასთან მივიდა და ჩაეხუტა,ქეთაც ძალიან ბედნიერი იყო,მაგრამ დანაშაულის გრძნობა აწუხებდა,მან ხომ ნიკა მატყუა.
-ნიკა სერიოზულად უნდა გელაპარაკო.
-ახლა არა ქეთა,სერიოზული ლაპრაკის დრო მერეც გვექნება.
-კი მაგრამ..
-არავითარი მაგრამ.
-ხო კარგი,კარგი. ქეთამ ეს თქვა და ნიკას გაუღიმა.
-ქეთა შენზე მომიყევი გთხოვ,მე არაფერი არ ვიცი შენს შესახებ.
-რა მოგიყვე?
-შენს ოჯახზე მომიყევი.
გოგონა უცებ შეცბა,აშკარად არ ესიამოვნა ეს კითხვა
-რა იყო,არ გინდა რომ მომიყვე?
-არა,უბრალოდ ეს ჩემთვის ძალიან მტკივნეული თემაა.
-მაპატიე,არ მინდოდა შენი წყენინება.
-არა არ მწყენია,პირიქით მე მაპატიე,მოვა დრო და ყველაფერს გიამბობ ჩემს შესახებ.ახლა უბალოდ არ შემიძლია.
-ეგრე სერიოზულად არის საქმე?
გოგონამ მხოლოდ გაუღიმა,და მზერა ძირს გადაიტანა,არ უნდოდა,ნიკას მისი განერვიულება შეემჩნია,სცადა სხვა თემაზე გადაეტანა ლაპარაკი.
-მგონი ჯობია შენ თვითონ მითხრა რამე.
-და რა გაინტერესებს?
-პირველ რიგში ის,თუ მაინც და მაინც აქ რატომ დამინიშნე შეხვედრა?ან რატომ იყავი დაწმუნებული,რომ მოვიდოდი?
-სადმე მარტო მინდოდა დალაპარაკება მოწმეების გარეშე,დაგაკმაყოფილა პასუხმა?
-და მეორე კითხვაზე რას მეტყვი?
-უბრალოდ ვიცოდი,რომ მოხვიდოდი,
-აჰა,გასაგებია.ერთი კითხვაც შეიძლება?
-რამდენიც გინდა იმდენი.
-დარწმუნებული ხარ?
-კი
-მაშინ იოლი კითხვებით დავიწყებ:ეს ადგილი ვისია?
-ჩემი მეგობრისაა,ცოტა ხანში გახსნას აპირებს,და ვთხოვე,რომ ერთი დღით ჩემთვის დაეთმო,და დამთანხმდა ერთი პირობით.
-რა პირობით?
-უნდა გავაცნო ის ადამიანი რომელმაც ასე გადამრია.ბიჭმა გოგონას ეშმაკურად გაუღიმა და თვალი ჩაუკრა.
ქეთა ოდნავ წამოწითლდა,მაგრამ რაღაცეები კიდევ აინტერესებდა,ამიტომ კითხვების დასმა განაგრძო.
-ბევრჯერ ყოფილხარ შეყვარებული?
-ოოო,საკმაოდ რთული კითხვაა.მოდი სე ვთქვათ,ბევრჯერ მეგონა,რომ შეყვარებული ვიყავი.
-და მიქნებ ჩემს შემთხვევაშიც ასეა?
-არა,არ არის ასე.
-საიდან იცი?
ამ დროს ბიჭმა გოგონას ხელი აიღო და გულზე მიიდო.
-ამას გულით ვგრძნობ,მაგრამ იცი რა?
-რა?
-უსამართლობაა სულ შენ რომ მისვამ კითხვებს,მოდი რიგ რიგობით დავსვათ კითხვები კარგი?
-ოოო,ეგრე არ მინდა.წარბშეჭმუხვნით წამოიძახა ქეთამ.
ნიკას მისი სახის დანახვაზე სიცილი აუტყდა.
-ნუ დამცინი!
-კარგი ბოდიშ,მაგრამ შენ თუ არ მიპასუხებ მაშინ არც მე გიპასუხებ,ნიშნის მოგებით მიუგო ნიკამ.
-ხო კარგი,კარგი.მიდი მკითხე რაც გინდა.
-მოდი შენს კითხვას გავიმეორებ: ხშირად ყოფილხარ შეყვარებული?
-ჩემთვის ეგ სულაც არ არის ძნელი კითხვა,თითქმის არც ერთხელ არ მყვარებია.
-თითქმის?
-ხო.იყო ერთი ბიჭი რომელიც მიყვარდა.
ნიკას აშკარად არ ესიამოვნა,ეს პასუხი.და დაღვრემილი სახით იკითხა
-ვინ იყო ის ბედნიერი?
ამჯერად ქეთას გაეცინა ნიკას საქციელზე.
-ნუ დამცინი,ჩაიბუზღუნა ბიჭმა.
-არა,არ დაგცინი.
-ხოდა მიპასუხე,ვინ გიყვარდა?და როგო შეგაყვარა თავი?
-როგორ და ბაღში,რომ დავდიოდი ერთმა ბიჭმა მასწავლებელთან დამიცვა,და იმის მერე სანამ ბაღი არ დავამთავრე სულ ეგ მიყვარდა. სიცილით უპასუხა გოგონამ.
-მატყუებ!
-არ გატყუებ გეფიცები,შენ რა ჩემს გრძნობებს ბუჩად იგდებ?იცი როგორ მიყვარდა ეგ ბიჭი?სულ ვეპრანჭებოდი ხოლმე.
ამ სიტყვებზე ორივეს სიცილი აუვარდა.
-ნუთუ მართლა არავნ გყვარებია?
-არა თქო.ისე შენ რამდენი კითხვა დამისვი?ახლა ჩემი ჯერია.
-მკითხე რაც გინდა.
-ბევრი მეგობარი გყავს?
-კი ძალიან ბევრი.და შენ?
-მეც,თან სხვადასხვა წრიდა.ვერ ვიტან ადამიანებს რომლებიც მეგობრებს შესაძლებლობის მიხედვით ირჩევენ.
-აი ამიტომაც მიყვარხარ,მიუხედავად იმისა,რომ ცოტა ბრაზიანი ხარ,გეტყობა,რომ ძალიან კეთილი და შრომისმოყვარე ხარ!გოგონამ გაუღიმა.
-შენ რის მიხედვით ირჩევ მეგობრებს?
-იცი მე მეგობრები არ ამირჩევია,ისეთი ცხოვრება მქონდა,რომ თავისთავად გამოჩდნენ.
-და როგორი ცხოვრება გქონდა?
ქეთა ინტერესით აღსავსე თვალებით ჩააკვირდა ნიკას.ბიჭმა თავიდან გადაწყვიტა ეს კითხვა აეცილებინა,მაგრამ მიხვდა რომ ადრე თუ გვიან მაინც მოუწევდა ამის მოყოლა.
-ძალიან მრცხვენია ამის თქმის,მაგრამ მე არ ვარ იმ ოჯახის ღირსი,რომელიც მყავს,
-ნიკა თუ გინდა ნუ მომიყვები.
-არა,უნდა იცოდე.მიუხედავად იმისა,რომ ძალიან შეძლებული ოჯახიდან ვიყავი,მაინც ყოველთვის უკმაყოფილო ვიყავი,ოჯახის მეამბოხე,მე ორი ძმა და ერთი და მყავს,ისინი ყოველთვის ძალიან ჭკვიანები და დამჯერები იყვნენ,მე კი ეს არ გამომდიოდა,მინდოდა მეთამაშა ჭკვიანი ადამიანის როლი,მაგრამ ბუნებით ასეთი არ ვიყავი და ყველას დიდ ტვირთად ვეწექი,თუ ოჯახსი რამე ფუჭდებოდა ყველაფრის თავი და თავი მე ვიყავი.ასე გრძელდებოდა 17 წლამდე,მერე ერთი გოგო მომეწონა,რომელმა თავი დამაკარგვინა,შემიყვარდა,მაგრამ აღმოჩნდა რომ მას ცემი მამიკოს ფულები უფრო უყვარდა,ეს რომ გავიგე კინაღამ მოვკდი,გავლოთდი.დღე და ღამე მთვრალი დავდიოდი.ფეხებზე მეკიდა ჩემი მეგობრებიც და ოჯახის წევრებიც.
ქეთა ხვდებოდა,თუ როგო უჭირდა ნიკას ამ ყველაფრის ომყოლა.
-ნიკა, მესმის შენი,შეგიძლია აღარ გააგრძელო,ვხვდები,რომ ძალიან გტკივა.
-არა,რადგან დავიწყე დავამთავრებ.მოკლედ სასმელმა და ნერვიულობამ იმ დონემდე მიმიყვანა,რომ თავის მოკვლა გადავწყვიტე,თავის დახრჩობა მინდოდა,ხიდიდან ვხტებოდი,თურმე ერთ ბიჭს დავუნახივარ,ჩემთან მოვიდა და იმდენი მელაპარაკა,რომ თავის მოკვლა გადამაფიქრებინა,მერე სახლში მიმყვანა და სანამ არ გამოვჯანმრთელდი გვერდიდან არ მომშორებია,არც ის და არც ჩემი ოჯახი.მერე როგორც იქნა გონს მოვეგე,უძღები შვილივით სახლში დავბრუნდი და მთელ ჩემს ოჯახს ბოდიში მოვუხადე,მათაც რა თქმა უნდა ისევ მიმიღეს,მთელი ის პერიოდი რაც ალკოჰოლისთვის თავის დანებებას ვცდილობდი,ჩემს გვერდით იყვნენ,სწორედ ამ ამბის მერე მოვეგე გონს,მივხვდი,რომ ჩემს ოჯახს ყველანაირი ვუყვარდი.
ქეთამ არ იცოდა რა ეთქვა,უბალოდ ნიკასთან მივიდა და გულში ჩაიკრა.
ამასობაში დაღამდა და წასვლის დროც მოვიდა...

ნიკა წასვლის დროა,უკვე გვიანია.
-კარგი ჩემო ძვირფასო.
ნიკა და ქეთა გარეთ გამოვიდნენ და მანქანაში ჩასხდნენ,მთელი გზა არც ერთს ხმა არ ამოუღია,ორივე მათგანი მტანჯველ ფიქრებში ჩაიძირა,ქეთა თავს დამნაშავედ გრძნობდა,მითუმეტეს მას შემდეგ რაც ნიკამ უამბო.ხოლო ზემოთხსენებული კი შეშინებული იყო,არ უნდოდა მისი წარსულის გამო ქეთას მასზე უარი ეთქვა.
-აი მოვედით,თქვა თავჩაღუნულმა ნიკამ.
-უი ვერც კი შევამჩნიე.კარგი მე წავალ!
ის იყო გოგონა მანქანიდან უნდა გადასულიყო,რომ ნიკას ხმა მოესმა.
-ქეთა მოიცა!!
-რა იყო ნიკა?
-ალბათ შეგეშინდა იმის რაც მოგიყევი არა?
-რისი უნდა შემშინრბოდა?
-იმის რომ გითხარი ლოთი ვიყავი თქო,ალბათ გძულვარ.
-და ეგ საიდან მოიტანე? გოგონას ხმაში გაბრაზება გამოერია,ასეთი კითხვა შეურაცხყოფადაც კი მიიღო.
-შენ მთელი გზა ხმა არ ამოგიღია
-კარგი რა,გთხოვ ნუ ფიქრობ ეგეთ სისულელეებზე,პირიქით იმის შემდეგ რაც შენ მომიყევი,ძალიან დიდ პატივს გცემ.
-მართლა?
-ხო მართლა,მართლა.
გოგონამ ნიკას გაუღიმა და ლოყაზე აკოცა.
-ახლა კი უნდა წავიდე,ძალიან გვიანია.
-რამემშვიდობისა.
ქეთა მანქანიდან გადმოვიდა და სადარბაზოში შევიდა,ნიკამაც დაძრა მანქანა და წავიდა.
ქეთამ კარი გააღო და სახლში შევიდა,ჩანთა საკიდზე დაკიდა დაკიდა და პირდაპირ საძინებელში შევიდა. ემოციებით გადაღლილი უღონოდ დაეცა საწოლზე,დიდხანს ფიქრობდა,გააანალიზა ყველაფერი რაც მის თავს ხდებოდა,ბოლოს ჩაეძინა.მთელმა ღამემ ძალიან მშვიდ ჩაიარა,სიზმარიც კი არ უნახავს,დილას ძალიან კარგ ხასიათზე გაეღვიძა,მაშინვე ადგა და ჩაიცვა.სამსახურში ცოტა ადრე მივიდა და საკუთარ კაბინეტში ჩაიკეტა.ცოტა ხანში კარები ვიღაცამ შეაღო.
-ქეთა შეიძლება?
-როგორ არა ნიკა შემოდი.
-როგორ გრძნობ თავს ახალ ამპულაში?(შეყვარებულ გოგონას ვგულისხმობ)
-ძალიან ბედნიერი ვარ! და შენ როგორ გრძნობ თავს?
-როგორც ჩიტი გალიაში.
-რაა?
-რაც გაიგე,შენი ტყვე ვარ!
-უიმეე,სულ როგორ უნდა ხუმრობდეთ ბატონო ნიკა.
-და ეს მრავლობით რიცხვში მიმართვა რა იყო?
-დაგავიწყდათ თქვენ ჩემი უფროსი ხართ ,მე კი ხელქვეითი.
-აჰა გასაგებია.
-რამე საქმე გქონდა თუ რისთვის შემოხვედი?
-კი საქმე მქონდა.
-ბრძანეთ.
ნიკა ქეთას მიუახლოვდა,ფეხზე წამოაყენა და ტუჩებზე დაეწაფა.
-გაჩერდი ნიკა,დაგვინხავენ.
-ვინ დაგვინახავს?
ბიჭი გოგონას ჩაეხუტა და ყელზე ეამბორა.
ამ დროს კარები გაიღო და ოთახში ანა შემოვიდა.
-ქეთა...
მაგარმ სიტყვები პირზე შეაშრა როცა ეს სანახაობა დაინახა.
-ბოდიშით ,ცუდ დროს მოვედი. ანამ ეშმაკურად გაიღიმა და კარი გაიხურა.
-ანა მოიცა,ქეთა მას გაჰყვა.ნიკას კი სიცილი აუვარდა.
-რა გაციებს,ღმერთმა იცის რა იფიქრა!
-მაპატიე,ბიჭი სიცილს ვერ იკავებდა
-არა რა,შენთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს.
ქეთა ოთახიდან გავიდა.
-ანა მოიცა!
-ვაიმე ქეთა,რა მაგარია,შენ და ბატონი ნიკა.არა ვიცოდი,რომ თქვენს შორის რაღაც ხდებოდა,გილოცავ.
-მოიცა,მოიცა რას მილოცავ?
-როგორ თუ რას თქვენ ხომ ერთად ხართ?
-ჩუუუ! წამოდი ჩემთან ვილაპარაკოთ!
-კარგი,ოღონდ ყველაფერი უნდა მომიყვე.
-ჰო კარგი,ოღონდ ჩქარა წამოდი!
ქეთა და ანი კაბინეტში შევიდნენ,ნიკა წასული დახვდათ.
-ჰა მომიყევი ეხლა,ნუ დამტანჯე.
-რა უნდა მოგიყვე,ბევრი არაფერია მოსაყოლი,უბრალოდ შეყვარებულები ვართ
-ვაიმე რა მაგარია,ძალან უხდებით ერთმანეთს.
-მადლობთ,ოღონდ ეს ამბავი არავისთან დაგცდეს თორემ სამსახურიდან მომიწევს წასვლა
-სამარე ვარ! განაცხადა ანამ
ქეთას მის რეაქციაზე გაეცინა.
-კარგი მე გავალ,სამუშაო მაქვს.
-კარგი.
ცოტა ხანში კარზე იევ გაისმა აკუნი.
-შემოდი ანა!
-ანა არ ვარ,ნიკა ვარ!
-რა გინდა? გაბრაზებთ უპასუხა ქეთამ.
-კარგი რა ნუ მიბრაზდები გთხოვ,ნიკას ისევ გაეცინა.
-ვაიმე ნუ დამცინი,იცოდე მოგკლავ!
-შენი ხელით სიკვდილზეც არ ვიტყვი უარს
-ოო ნუ სულელობ რაღაცეებს და გადი,ბევრი საქმე მაქვს.
-კარგი გავალ.
ნიკა გავიდა,ქეთამ კი საბუთები დაილაგა და მუშაობა დაიწყო. დღე მალე დამთავრდა, დღის ბოლოს ნიკა შევიდა ქეთასთან.
-მორჩი მუშაობას?
-კი მოვრჩი.
-წამოდი მე წაგიყვან, თუ ისევ გაბრაზებული ხარ?
-დიახაც გაბრაზებული ვარ! წარბშეჭმუხვნით უპასუხა ქეთამ და პატარა ბავშვივით შეუბღვირა.
ნიკას არ უნდოდა,რომ გასცინებოდა,მაგრამ თავი ვერ შეიკავა.
-რას დამცინი?
-არ დაგცინი,უბრალოდ ძალიან საყვარელი ხარ!
-არაფერიც,დამცინი!
-ოოო,გეყოს ბავშვივით იქცევი.
-მე ვიქცევი ბავშვივით?
-კი,მაგრამ ეგეც ძალიან გიცხდება,ახლა კიდე აიღე შენი ნივთები და წავედით.
-ხო კარგი
მთელი გზა არც ერთს ხმა არ ამოუღია,
-აი მოვედით!
-მადლობთ.
ქეთა მანქანიდან ისე გადმოვიდა,რომ ხმაც კი არ ამოუღია.
-კარგად ლამაზო!
-კარგად! მოკლედ მოუჭრა გოგონამ.
სახლში შევიდა,შუქი აანთო და გაკვირვებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა...

ქეთამ შუქი აანთო და გაკვირვებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა, გოგონამ დაინახა ახალგაზრდა ვაჟი,რომელიც სავარძელში იჯდა და არხეინად იღიმებოდა.ვინ იყო ეს ბიჭი?
-ვაიმე გიოო,ჩემი ძამიკო როგორ მომენატრე!!
გოგონა ძმასთან გაიქცა და გულში ჩაიკრა,ისე ეხუტებოდა,რომ ბიჭი კინაღამ გაიგუდა.
-ჩემი პატარა დაიკო,როგორ შეცვლილხარ და გალამაზებულხარ,ძალიან მომენატრე!
-ვაიმე მეც,მეც ძალიან მომენატრე.
გოგონა ძმას კოცნიდა და ეხუტებოდა,დიდხანს იყვნენ ასე,ბოლოს ერთმანეთის ფერებით გული რომ იჯერეს სალაპარაკოდაც მოიცალეს
-ვერ წარმოიდგენ როგორ გამახარე,ძალიან მენატრებოდი,როგორ შეიძლება ასე?
-მეც ძალიან მენატრებოდი დაიკო,მაგრამ ხომ იცი გერმანაში ვმუშაობ და ხშირად ვერ ჩამოვდივარ.
-და ახლა რა ქარმა გადმოგაგდო?
ბიჭი უცებ დასერიოზულადა,და თავი ჩაღუნა.
-რა გჭირს რამე სერიოზულია?
-ქეთა მამაჩვენი..
გოგონამ სიტყვის დამთავრება არ აცადა,
-რა თქვი?რა მამაჩვენი? შენი არ ვიცი და მე პირადად მამა არ მყავს!
-ქეთა მაცადე.
-რას ქვია გაცადო,დაგავიწყდა ასე რატომ ვართ გადაკარგულები?
-სწორედაც იმიტომ რომ ასე ვართ გადაკარგულები, მგონი დროა მოვრჩეთ ამ გაბუტვას.
ბიჭმა ეს თქვა და თავი დახარა.
-და საიდან გაგახსენდა ის კაცი?
-ცოტა ხნის წინ დამიკავშირდა,მითხრა რომ ოჯახის აღდგენა და გაერთანება უნდა,თან თურმე რაღაც საქმე ჰქონია.
-მერე წადი და ”აღადგინეთ” ოჯახი,მე აქ მამაშვლობანას თამაშს არ ვაპრებ,დაგავიწყდა დედა ვის გამო დაიღუპა?
გოგონა უკვე ძალიან გაბრაზდა,მოგონებები შემოაწვა,გაახსენდა წარსული რომლს დავიწყებასაც ცხოვრების ხუთი წელი შესწირა.
-მაშინ არ ახსოვდა ოჯახი როცა დედას ღალატობდა?ნუთუ არ გახსოვს დედას ტირილისაგან დაწითლებული თვალები?
-მახსოვს,მახსოვს მაგრამ რა ვქნა ქეთა? ისიც ხომ მამაჩვენია?
-არა თუ ძალიან გინდა იყოს მამაშენი,მე მას მამად არ ვაღიარებ!
-კარგი რა დაიკო,რა დაგიშავდება ერთხელ,რომ ნახო და გაუღიმო?
-არ მაინტერესებს!და საერთოდ შენ ძალან კარგად იცი ჩემი აზრი მაგ კაცის შესახებ,და რატომ გაქვს
იმის იმედი რომ ვაპატიებ?ცუდად არ გამგო,შენ თუ გინდა შეურიგდი მე არ მეწყინება,უბრალოდ ჩემიც გაიგე გთხოვ.
-კარგი რა ქეთა ასე ცხოვრების ბოლომდე ნაჩხუბრები ხომ არ იქნებით?
-აუუ,რატომ არ მისმენ? და საერთოდ რა დაშავდება მარტო შენ რომ ”შეურიგდე”?
-მამამ მთხოვა,რომ...
-რომ რა?
ბიჭი კუთხეში მოექცა,უნდა ეთქვა ისეთი რამ რასაც ქეთა არ აპატიებდა.
-ანდერძის შედგენას აპირებს,ამბობს მძიმედ ვარ ავადო და რაც
პონება აქვს ჩევენ გვიტოვებს.
-რაა?ვის რაში სჭირდება მაგის ბინძური ფული?რა იყო ქონებას დახარბდი?ვეღარ გცნობ!
გოგონამ უკვე ყვირილ დაიწყო.
-ქეთა ნუ ამბობ იმას რასაც მერე ინანებ!
-იცი რა?მე მივდივარ!
-სად მიდიხარ გოგო?
-არ ვიცი ჯანდაბაში წავალ ოღონდ იმ...
-რა იმ? ბიჭმა ტონს აუწია.ქეთა ძალან განერვიულდა ჩანთას ხელი დაავლო და სახლიდან გავარდა.
-ქეთაა!!
ძმას გაყოლა უნდოდა მაგრამ გოგონას ვერ დაეწია და გადაწყვიტა სახლში დაბრუნებულყო და იქ დალოდებოდა ქეთას.გიომ კარი მოიხურა თუ არა წარსულს მოგონებებში გადაეშვა,გაახსენდა დედს გარდაცვალების დღე.
...-როგორ გაბედე?მითხარი რა გინდა დათო?გინდა შენს შვილებს გავაგებინო რა მამაც ჰყავთ?
-არ გაბედო და მათ არაფერი უთხრა!
-თორემ რას იზამ? მომკლავ?
-ხმას დაუწიე,ქეთა და გია სახლში არიან და გაიგონებენ!
-არა,მომბეზრდა შენი ღალატი,რა გგონია ვარაფერს ვამჩნევ?
-გთხოვ დაჯექი,ვილაპარაკოთ!
-თავი დამანებე. ქალმა ხმას აუწია,ჩემოდანს ხელი დაავლო და ოთახიდან გამოვიდა.
-ნანა მოიცადე გთხოვ!
-შემეშვი! ქალი სტერიკაშ ჩავარდა,უკვე ტიროდა,სახლში საშინელ ხმაურ ატყდა,გია და ქეთა სამძარეულოში იყვნენ და ”ფუსფუსებდნენ” როდესაც მეორე სართულდა ხმაურ შემოესმათ და კიბეებისკენ წავიდნენ,მათ წინ საშინელ სურათი გადაშალა,მათი მშობლები ჩხუბობდნენ ის იყო კამათში უნდა ჩარეულყვნენ,რომ ნანა(ანუ მათი დედა) კიბიდან დაგორდა.
-დედაა! ქეთამ და გამ ერთდროულად იყვირეს და საყვარელ დედასთან გაიქცნენ,მაგრამ უკვე გვიანი იყო,ისინი საშინელების მომსწრენი გახდნენ,მათი უსაყვარლესი დედა ატაკზე უგონოდ ეგდო.დათო მაშინვე კბეებძე დაეშვა ცოლის სანახავად,მაგრამ გაცეცხლებულმა ქეთამ მასთან მიკარების საშუალება არ მისცა.
-მკვლელო, არ გაბედო მასთან მახლოვება!
-ქეთა,შვილო,გთხოვ მაცადე აგიხსნა!
-რა უნდა ამიხსნა?ის რომ დედა მომკალი?
დათო ქეთასკენ დაიძრა,მაგრამ გოგონა მდენად იყო განერვიულებულ,რომ მამა არათუ არ მიკარა,არამედ რტყმაც დაუწყო.
-მკვლელო,მკვლელო,როგორ გაბედე?შენ დედა მომკალი,ამას არასდროს გაპატიებ! გოგონა ტიროდა,მაგრამ მაინც არ ჩერდებოდა.
-ქეთა დაწყნარდი გთხოვ,თქვა გიომ და გოგონას დაწყნარება სცადა.
გოგონა ძმას ჩაეხუტა და ატირდა.
-რატომ გიო.რატომ მოკვდა დედა?
-კარგი დაწყნარდი პატარავ.
-ხო ქეთა დამშვიდდი.
გოგონას კდევ უნდოდა რაღაცის თქმა მაგრამ უცებ გული წაუვიდა და ძმის მკლავებში უღონოდ ჩაიკეცა.
-ქეთა შვილო! მამას უნდოდა შვიტან მსულყო მაგრამ ამს უფლება გიომ არ მისცა.
-არ გაბედო და მას არ მიეკარო,შენ ჩვენი ოჯახი სამუამოდ დაასამარე....


ატირებული გოგონა სადარბაზოდან გამოვარდა, მირბოდა თან ტიროდა,ვერც გზას ამჩნევდა,ცრემლები სწვავდა უნდოდა ეყვირა,ოღონდ როგორმე ჯავრ ამოეყარა,ბოლოს თავში რაც მოუვიდა ის იყო,რომ ნკას დაურეკა.
-ალო ნიკა შენ ხარ?
-კი ლამაზო მე ვარ,რა იყო აღარ ხარ გაბრაზებული?
-ნიკა გთხოვ შემხვდი,ძალან ცუდად ვარ!
-რა გჭირს?არ ინერვულო ახლავე შენს სახლშ გავჩნდები!
-არა,სახლში არ ვარ.
-მითხარი სად ხარ და ახლავე მოგაკითხავ!
-კარგი. გოგონამ მისამართი უკარნახა...

ნიკა სასწრაფოდ მანქანაში ჩაჯდა და მთითებული მისამართსკენ გასწია. დიდხანს ეძება ქეთა,ბოლოს დაინახა გოგონა,რომელიც ტროტუარის კიდეზე იჯდა და თავი მუხლებში ჩაერგო. ნიკა მაშინვე მანქანიდან გადმოვიდა და მასთან მიირბინა.
-ქეთა აქ რა გინდა?დროზე ადექი გაცივდები!
-ნიკა მოხვედი?
გოგონა ფეხზე წამოიჭრა და ბიჭს ჩაეხუტა.
-შენ რა ტირი?
-ჩამეხუტე გთხოვ!
-კარგი ოღონდ მაქანაში ჩავჯდეთ თორემ უკვე ცივა,გაიყინები.
-კარგი.
ისინი მანქანაში ჩასხდნენ,გოგონა ბიჭს ისევ ჩაეხუტა,თავ კერდზე დაადო და ტირილი დაიწყო. ნიკა გოგონას ეხუტებოდა თან მმაზე ეფერებოდა,უნდოდა როგორმე დაეწყნარებინა.ბოლოს ტირილით გული რომ იჯერა ნიკას შეხედა.
-მაპატიე!
-ნუ მებოდიშები,უბრალოდ მომიყევი რა მოხდა.
გოგნამ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და ყველაფერი თავიდან ბოლომდე უამბო.
-ახლა ყველაფერი იცი ჩემს შესახებ(თითქმის ყველაფერი გაიფიქრა გოგონამ) არ ძალიან ვნანობ,რომ ჩემს ძმას ვეჩხუბე,თან შეურაცხყოფა მივაყენე,ვუთხარი ქონებამ დაგაბრმავა თქო.
-არაუშავს, არამგონია შენმა ძმამ არ გაპატიოს.
-მართლა?
-ხო მართლა.
გოგონამ ფანჯარაში გაიხედა,უკვე დაბნელებულიყო.
-ვაიმე რა დრო გასულა,უნდა წავიდე.
-კარგი,წავედით.
ნიკამ გოგონას გაუღიმა და მანქანა დაძრა...


-სად იყავი გოგო ამდენ ხანს? იცი როგორ ვინერვიულე?
ქეთას ხმა არ გაუღია უბრალოდ ძმასთან მივიდა და ჩაეხუტა.
-მაპატიე..
-არაუშავს ჩემო ლამაზო.. გიომ ეს თქვა და დას გადაეხვია

ამდენი წლის შემდეგ ქეთას ცხოვრებაში პირველად გათენდა ასეთი ბედნიერი დილა,ან რატომ არ უნდა ყოფილიყო ასე?მას ჰქონდა კარგი სამსახური, გვერდით ჰყავდა უსაყვარლესი შეყვარებული და ასევე უფროსი ძმა რომელიც მთელ სიცოცხლეს ერჩივნა.
-გაიღვიძე ძილისგუდავ?
-კი.გოგონამ ძმას გაუღიმა.
-როგორ გეძინა?
-ძალიან კარგად და შენ როგორ გეძინა დივანზე?
-გადასარევად,ბიჭმა გოგონას გაუღიმა.
-ვერ ვიჯერებ,რომ ისევ ჩემს გვერდით ხარ,ასე მგონია სიზმარში ვარ.
-გინდა დაგარწმუნო,რომ არ ხარ?
-კიიი!!
-თვალები დახუჭე...
ქეთამ ძმას დაუჯერა დახუჭა,მის გიოს თვალები ეშმაკურად აუელვარდა,გოგონას ხელი აიღო,და უჩქმიტა.ქეთას ყვირილი და გიოს ხარხარი ერთმანეთში აირია,ბიჭი უცებ ფეხზე წამოიჭრა და საძინებლიდან პირდაპირ მისაღებ ოთახში გავარდა,ქეთაც მას მიჰყვა..
-ვერ გადამირჩები შე საძაგელო, მოგკლავ!
-ხო ოღონდ ჯერ უნდა დამიჭირო,ბიჭმა ეს თქვა და გოგონას დაეჯღანა. სახლში ერთი ალიაქოთი იყო,იქაურობა ბალიშის ბუმბულებით იყო სავსე.მაგრამ ეს არავის ანაღვლებდა,ქეთა ისევ გიოს დაჭერას ცდილობდა,ისე როგორც ბავშვობაში იყო ხოლმე,ბოლოს როგორც იქნა გოგონამ ძმა დაიჭირა,მაგრამ რად გინდა ამ უკანასკნელმა,ქეთა მკლავებში მოიქცია და შეუღიტინა.
-არა გთხოვ გაჩერდი,გეხვეწები.
-ბოდიში მომიხადე და გავჩერდები.
-არა.
-კარგი მაშინ...
-კარგი ბოდიში,ბოდიში.
-აი ჩემი ჭკვიანი დაიკო.
-ბოროტო,გოგონამ ძმას ენა გამოუყო და ამჯერად თვითონ გაიქცა...
***
-კარგი ქეთა გამოდი,აღარ მოგზდევ.
-მართლა?
-ხო მართლა?
-არ,მატყუებ?
-არ გატყუებ გეფიცები,ძალიან დავიღალე,რა გგონია ისევ იმდენი ენერგია მაქვს რაც ბავშვობაში მქონდა? ამ დროს საძინებლის კარი გაიღო და ოთახიდან ბალიშმომარჯვებული ქეთა გამოვიდა,გოგონას თმები სულ აწეწილი ჰქონდა,ძალიან სასაცილო სანახავი იყო,გიოს სიცილი აუტყდა.
-რა გაცინებს?
-სარკეში ჩაიხედე და მიხვდები.
-ჰაჰ შენ თუ გგონია უკეთეს დღეში ხარ...
-შენზე უარეს დღეში მაინც არ ვიქნები.
-დებილო!!გოგონამ ძმას ენა გამოუყო.
-შენ სამსახურში არ მიდიხარ?
-დღეს კვირაა,ვისვენებ.
-ძალიან კარგი,მაშინ მიდი ჩაიცვი და სადმე გავერთოთ.
-კარგიიიი!

-ქეთააა!
-რა იყო?
-ადრე რომ მოტოციკლი გყავდა,კიდევ ცოცხალია?
-ის აღარ,ახალი მყავს.
-გახსოვს რამდენი იწუწუნე შენთვის ის მოტოციკლი რომ ეყიდათ?
-აბააა,ისე რა კარგი იყო ბავშობა,მენატრება ის წლები რომლებიც ერთად გავატარეთ.
-მერე არ გინდა რომ...
-არა! მოკლედ მოუჭრა გოგონამ.
-კარგი მეორედ ხმას აღარ ამოვიღებ მაგ თემასთან დაკავშირებით.
-კარგს იზამ!
-ჩაიცვი უკვე?
-კი,მაგრამ ერთი აზრი მაქვს,მოდი გასართობად საღამოს წავიდეთ კარგი კლუბი ვიცი.
-მანამდე რა ვაკეთოთ?
-რაც გაგვეხარდება,გოგონამ ძმას თვალი ჩაუკრა.
-კარგი...
***
-ლამაზო როგორ ხარ?
-კარგად ნიკა,შენ როგორ ხარ?
-გადასარევად!
-რატომ დამირეკე?
-მაიტერესებდა ძმას თუ შეურიგდი.
-რა ყურადღებიანი ხარ, კი, კი შევურიგდი.
-მიხარია ამის გაგება,დღეს გცალია?სადმე ხომ არ წავსულიყავით?
-აუ ნიკა,დიდი ბოდიში,მაგრამ..
-შენ ძამასთან ერთად გინდა ყოფნა ხო?
-ხო, აუ მართლა არ მინდა რომ გეწყინოს.
-რა სისულელეა,არ მეწყინება,აბა შენ იცი,გაერთე,გკოცნი!
-მეც.
გოგონამ ტელეფონი გათიშა.
-ვაიმეე რა ყურადღებიანი ხაარ!
-შე ჭორიკანავ მისმენდი?
-არ მინდა რომ გეწყინოს,ბიჭი ამას ძალიან ნაზი ხმით ამბობდა,უნდოდა ქეთა კიდევ უფრო გაებრაზებინა.
-იცოდე მოგკლავ,ერთი დღეა რაც ჩამოსული ხარ და უკვე ნერვებს მიშლი.
-ვაიმე ქეეეთ.
-დაგახრჩოოობ!!
-ჯერ უნდა დამიჭირო.
-სუფთა ბავშვის ტვინი გაქვს რაა,უკვე 25 წლის ხარ,აღარ უნდა გაიზარდო?
-ამას მეუბნება გოგო,რომელიც ჯერ კიდევ დილას ბალიშებით დამსდევდა გასალახად.
-ჰა ჰა ჰა,რა სასაცილოა.
-სიცილი და მხიარულება იქეთ იყოს,ახლა სერიოზულად უნდა გელაპარაკო.
-რა გინდა? უხეშად მიუგო ქეთამ.
-ვის ელაპარაკებოდი?
-არაა შენი საქმე.
-დიახაც ჩემი საქმეა,მე შენი ძმა ვარ!
-რა იყო ძამიკო?
-მითხარი ვინ იყო ის ბიჭი და შენს ცხოვრებაში რას წარმოადგენს?
-ოოო ვინ იყო და ჩემი მეგობარი.
-მხოლოდ?მაშინ მასთან საუბრისას კინაღმ რატომ დადნი?
-არავინაც არ დამდნარა რაა...
-მითხარი ვინ იყო,თორემ მე დავურეკავ და თავად გავარკვევ.
-როგორ?
ამ დროს ბიჭმა ხელში ქეთას მობილური აათამაშა.
-აი ამის მეშვეობით,მოიცა შემოსული ზარები ვნახო...
-კარგი,კარგი, ჩემი შეყვარებულია. ძალიან ხმადაბლა წარმოსთქვა გოგონამ.
-რაოოო?და მე ამას მხოლოდ ახლა ვიგებ?
-აუუუ რა იქნება ნუ მიმართავ ბრაზილიური სერიალების დიალოგებს რაა,მე თვითონ ორი დღეა ვიცი და შენთვის როდის მეთქვა?
-ვინ არის ის ბიჭი და რას საქმიანობს?
-ერთ ერთი სოლიდური კომპანიის დირექტორია.
-რომელი კომპანიია?
ამ დროს გოგონას სახე აეწვა.
-იმ კომპანიის სადაც მე ვმუშაობ...
-და მერე შენ მეუბნები ბრაზილიური სერიალის დიალოგებს მიმართავოო?
-აუ რა გინდა?გამომვიდა ბაბუა,მორჩი რა!
-უნდა გამაცნო.
-რა იყო ცოლად კი არ მივყვები,თავი დამანებე.
-დაურეკე და გამაცანი.
-რატომ იქცევი ასე?რა ეჭვიანობის შემოტევა დაგეწყო?ამდენი ხანია მარტო ვცხოვრობ და არაფრის გეშინოდა?ახლა რა დაგემართა?
-არაფრის იმიტომ არ მეშინოდა,რომ ვიცოდი შენი ხასიათი ბიჭებთან მიმართებაში,ისეთი უჟმური ხარ,ყველას აფრთხობ.ეს თქვა და ჩაიფხუკუნა.
-ჰაჰაჰა რააა.
-არა,მართლა მაინტერესებს რით მოგხიბლა? ქაჯო.
-შენთან მაგაზე ჭორაობას არ ვაპირებ, დებილო ეს თქვა და ძმას დაეჭყანა.გიოს გაეცინა,მაგრამ მერე ისევ დასერიოზულდა.
-მისმინე ჩემო პატარა გოგონავ,ბიჭი ვარ და ჩემი გამოცდილებით გეუბნები,რომ არც ერთ ბიჭს თვალდახუჭული არ უნდა ენდო გესმის?
-ჰაჰ,ყველა შენნაირი ბაბნიკი ნუ გგონია.
-ეგ მართალია,მაგრამ რატომ უნდა ეგონო ვინმეს უპატრონო? უბრალოდ ვნახავ იმ ბიჭს, დაველაპარაკები და გავიგებ რა უნდა კარგი? გიო ქეთას მუდარით და ამავე დროს უდიდსეი მზრუნველობით აღსავსე თვალებით ჩააცქერდა.გოგნამ ძმას ხათრი ვეღარ გაუტეხა და დასთანხმდა.
-ჰო კარგი,კარგი...

ალო,ნიკა როგორ ხარ?
-კარგად ვარ ლამაზო,რატომ მირეკავ?
-საქმე მაქვს..
-ბრძანეთ!
-კარგი ნუ მაიმუნობ გთხოვ,ესეიგი რა ხდება: დღეს რომ გელაპარაკებოდი გახსოვს?
-ხო მერე?
-მერე ის,რომ ჩემმა ძმამ გაიგო, რომ შეყვარებული მყავს და მითხრა გინდა თუ არა გამაცანიო და დღეს გეცლება ჩემთან,რომ მოხვიდე?
-მაგას რა კითხვა უნდა,პირიქით ჩემთვის უკეთესია,შენს ძმას თუ დაველაპარაკები,მითხარი რომელ საათზე მოვიდე?
-რავი საღამოსკენ ამოდი,ასე რვა საათისთვის.
-რვაზე მანდ ვიქნები.აღტაცებით წარმოსთქვა ნიკამ,გოგონას გაეცინა.
-კარგი კარგად.
-გკოცნი!
-მეც.
-რაო რა გითხრა?
-გამოვალო,კმაყოფილი ხარ?
-რათქმაუნდა კმაყოფილი ვარ,იქნებ ისე უყვარდე,რომ ცოლად მოგიყვანოს და დამასვენოს ცოტა.
-ჰაჰაჰა რა სასაცილო იყო,წელიწადში ერთხელ მხედავ და მაშინაც შენ თვითონ მიშლი ნერვებს რაა.
-ხო არა?
-დიახაც! წავედი ახლა მე შენთვის არ მცალია,სულელო!
-სად მიდიხარ?
-მოიცა იმ ბიჭს დიდის ამბით,რომ ეპატიჟები ყავით აპირებ გამასპინძლებას?
-რავი მე ლუდს ვფიქრობდი... ბიჭი დას დაეღრიჯა.
-ოოო წავედი მე რამეს ვიყიდი და ვახშამს მოვამზადებ,იმედია სახლს ისევ აქ დამახვედრებ.
-ვეცდები...

ქეთა სახლიდან გამოვიდა,სუპერმარკეტში შევიდა და პროდუქტები შეიძინა,სახლში მალევე დაბრუნდა.
-მოხვედი დაიკო?
-მოვედი
გოგონა სამზარეულოში შევიდა და ვახშმის მზადება დაიწყო,ნიკას საქმე არაფერი ჰქონდა,ამიტომ ტელევიზორი ჩართო და უაზროდ მიაშტერდა,ვერაფრით ვერ გაერთო,მოუსვენრად ცქმუტავდა,თითქოს რაღაცის გაფუჭება უნდოდა ისე როგორც ბავშვობაში აკეთებდა ხოლმე...
***
-დედააა!!
-რა იყო ქეთა,რამე მოხდა?რატომ ტირი?
-გიომ გამაბრაზა.
-რა გიქა მითხარიიი...
-ჩემს მოცეკვავე თოჯინას ფეხები მოატეხააა.
-გიოო მოდი აქ!მკაცრად წარმოსთქვა დედამ.
-რა იყო დე? უცოდველი სახე მიიღო ბიჭმა.
-რატომ გაუფუჭე თოჯინა?
-მე არ გამიფუჭებია.
-აბა რა მოხდა?თავისით გაფუჭდა?
-რა ჩემი ბრალია?იმდენი იცეკვა,რომ დაიღალა და ფეხები მოტყდა,თავი იმართლა ბიჭმა,თან ისეთი უცოდველი სახე მიიღო,იფიქრებდით ანგელოზიაო,ან რატომ არ უნდა გეფიქრათ?წაროიდგინეთ 5-6 წლის პატარა თეთრი ბიჭუნა,დიდი ყავისფერი თვალებით და გამობერილი სისხლისფერი ტუჩებით,გიო მართლაც,რომ ანგელოზს ჰგავდა და თავისი უცოდველი სახით ყველას თავს აყვარებდა,ამიტომაც მასზე დიდხანს ვერავინ ბრაზდებოდა.
-შე პატარა მაიმუნო,ყოველთვის იცი როგორ დაიძვრინო თავი საჯელიდან,ასეთი პატარა და ეშმაკუნა როგო ხარ?
ბიჭმა დედას უდარდელად გაუცინა.
-ახლა გაპატიებ,მაგრამ მეორედ აღარ გაიმეორო კარგი?
ბიჭმა თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და სათამაშოდ გაიქცა.
***
-ქეთაააა.
-რა გინდა?უხეშად მიუგო გოგონამ.
-მორჩი ვახშმის მზადებას?რა კარგი სურნელია.
-თითქმის,რა გინდა?
-მინდა რომ გაგაწვალო,ისე როგოც ბავშვობაში გაწვალებდი ხოლმე,ბიჭმა დას გაუცინა..
-შენ სულ გარეკე ხო?არა რა აღარ უნდა გაგიშვა გერმანიაში თორემ სულ გადაგრევენ იქ.
ბიჭი უცებ დანაღვლიადა.
-გერმანიაზე გამახსედა,იცი დღეს დამირეკეს.
-მერე?
-სამ დღეში უკან უნდა დავბრუდე,რაღაც პრობლემა გაჩნდა და იქ ვჭირდები.
-რა თქვი?შენ მართლა გარკე?ერთი თვით არ უნდა აგეღო შვებულება?
-აუ რა ვქნა ქეთა,ხომ იცი ახლა თუ არ წავედი სამსახურს დავკარგავ.
-ხო კარგი,მესმის შენი. გოგონა ძმასთან მივიდა და ჩაეხუტა.
-მომენატრები ჩამო პატარა დაიკოვ.
-მეც ძალიან მომენატრები.გოგონას თვალზე ცრემლი მოადგა.
-კარგი არ იტირო ჩემო პატარავ,ხომ არ გინდა ეგ ლამაზი თვალები დაგისივდეს?
გოგონამ პატარა ბავშვივით გაიქნია თავი და სახე ძმის მხრებში ჩარგო.
-კარგი გოგო რა დაგემართა,სამუშაოდ მივდივა კი არ ვკვდები.ქეთამ უცებ თავი ასწია,მთელი სახე გაჰფითრებოდა.
-ეგ სისულელე მეორედ არ გაიმეორო,თორემ მოგკლავ იცოდე.
-ვაიმე შე სულელო ,ყველაფერზე ნუ ფეთდები გთხოვ რაა.
-კარგი,მართალი ხარ!
-ვიცი,ვიცი, წადი ახლა და გამოიცვალე უკვე შვიდი საათია.
გოგონამ ცრემლები შეიმშრალა და ფეხზე წამოდგა...
***
საღამოს რვა საათია,კარზე ზარია...
-ქეთაა ზარიაა!
-ხო მოვდივარ!
ქეთა საძინებლიდან გამოვიდა...
-ჩემი ლამაზი,ამ ბოლო დროს რა ნაზი ჩანხარ,თითქოს ჩემი ქეთა სადღაც გამიქრეს.
-შენი ქეთა კი არ გაქრა ოდნავ შეიცვალა,მაგას მერე მოგიყვები...ხო მართლა ნიკასთან არც კლუბი ახსენო და არც მოტოციკლი!
-ოოო,აქ რაღაც ცუდი ამბავია.
-არაფერიც არ არის რაა,უბრალოდ ჯერ ყველაფერი არ იცის.
-კარგი გააღე კარი, თორემ წავა შენი პრინცი.
-ვაიმე!გოგონამ კართან მიირბინა და გააღო.
-შემოდი ნიკა.
-რა ლამაზი ხარ! ეს შენ!
ნიკამ ქეთას ვარდების თაიგული მისცა..
-მადლობა,ძალიან ლამაზია.
გოგონა კარებს ჩამოეცალა და ნიკა სახლში შეიპატიჟა.
-ნიკა ეს გიოა,ჩემი სულელი ძამიკო,გიო ეს ნიკაა ჩემი შეყვარებული.
-სასიამოვნოა,თქვა ნიკამ და ვაჟს ხელი გაუწოდა.
-ჩემთვისაც! გიომ ნიკას ხელი ჩამოართვა.
-ბიჭებო თქვენ ისაუბრეთ,მე გავალ და სუფრას გავაწყობ.
-ხო მიდი,მიდი დაიკო.
ქეთა სამზარეულოში გავიდა და სუფრის გაშლა დაიწყო,ცოტა ხანში რაღაც გაახსენდა და უცებ დანაღვლიანდა.
***
-დედიკოო!!
-რა იყო ძვირფასო?
-რას აკეთებ?
-ვახშამს ვამზადებ შვილო.
-მეც მოგეხმარები კარგი?
-კარგი.
-მითხარი რა გავაკეთო?
-შენ ეს თეფშები გამომართვი და მაგიდაზე ლამაზად დააწყვე კარგი?
-კარგი დეე გოგონას თვალები გაუცისკროვნდა და სიხაულთ შეხტა,თავი დიდი ეგონა,რადგან დედას ეხმარებოდა...გოგონა ამ მოგონებებთ ყო გართული,როცა მისაღებიდან სიცილის ხმა მოესმა.გოგონა ფიქრებიდან გამოერკვა და რეალობას დაუბრუნდა.მიხვდა,რომ ბჭებმა ერთმანეთს კარგად გაუგეს.
(რა კარგია,როგორც ჩანს საეღთო გამონახეს,ან რატომ ვერ გამონახავდნენ რა?ორივე ერთმანეთზე უარესია)
-გოგო რას აკეთებ ამდენ ხანს?ახლა ამზადებ ვახშამს?
-მაცადე რა,გაბრაზებულმა ქეთამ სამზარეულოდან თავი გამოჰყო და ბწებს შხედა.
-ჩქარა გოგო,მოვკვდ შიმშილით.
-მეტის ღირსი ხარ,გოგონამ ძმას ენა გამოუყო და უკან შებრუნდა.15 წუთში ყველაფერი მზად ჰქონდა.
-აბა ბიჭებო,აქეთ მობრძანდით!
-გვეღირსაა! აღტაცებთ წამოიძახა გიომ და ფეხძე წამოდგა.ნიკა კი ხმას არ იღებდა,უბრალოდ ქეთას გაუღიმა.სამივენი მაგიდასთან დასხდნენ,ქეთამ ამჯობნა ძმის გვერდით დამჯდარიყო,ერთი შეხედვით ვახშამი ჩვეულებრივად მიდიოდა,ნიკა და გიო ლპარაკობდნენ,ქეთა მათ საუბარში თითქმის არ ერეოდა,ხანდახან თავის ძმას მხარს გაჰკრავდა ხოლმე,როცა რამეს უადგილოს იტყოდა.აი მაგალითად ასეთს:
-ნიკა ერთი კითხვა მაქვს.
-მკითხე..
-ჯანმრთელობის ცნობა თუ გაქვს?
ნიკა დაიბნა,ვერ მიხვდა რით იყო ეს კითხვა გამოწვეული.
-და რატომ მეკითხები?
-არა უბრალოდ მაინტერესებდა რომელ ჭკუათმყოფელს შეუყვარდა ჩემი გადარეული და. ნიკას გაეცინა,აი ქეთა კი ძალიან გაბრაზდა,იმით ისარგებლა,რომ მაღალქუსლიანები ეცვა და ქუსლი პირდაპირ ფეხზე ჩააჭირა,გიოს ტკივილისგან სახე დაემანჭა,გოგონამ კი ვითომ არაფერშუაში ყოფილიყო,ჩაიღიმა და ჭამა განაგრძო.
ეს საღამოც მიიწურა...
-ქეთა,მგონი უკვე ჩემი წასვლის დროა თქვა ნიკამ.
-მოიცა ძმაო სად გეჩქარება,საღამოს ფეხბურთია,თან ლუდიც მაქვს და ჩავუჯდეთ. გიომ ნიკას თვალი ჩაუკრა და სავარძლისკენ მიანიშნა.
-არა გიო არა,ახლა ნამდვილად არ მცალია,ხვალ უამრავი საქმე მაქვს,თან მანქანით ვარ მოსული და...
-მოიცა რაა,გთხოვ დარჩი!
-გიო გაჩერდი გთხოვ,ქეთა საუბარში ჩაერია.
-შენ გაჩუმდი ქალო,წადი ”კუხნაში”!!
-სულელო,გოგონა ძმას დაემანჭა და მხარი გაჰკრა.
-გამიგე,მართლა უნდა წავიდე,სავა დროს შენ მესტუმრე,და ჩემთან ვუყუროთ ფეხბურთს, კარგი?
-ვახოთ,ვნახოთ,მაგრამ მე სამ დღეში მივდივარ დაა...
-ოჰ კარგი ერთი,იქ ხომ არ დარჩები? ქეთამ ისევ სცადა საუბარში ჩაბმა.
-ხო კარგი,კარგი.
-აბა კარგად,თქვა ნიკამ და კარისკენ წავიდა.
-გოგო გააცილე ბიჭი,შენ ზრდილობა სულ დაკარგე?
-ნუ ხარ მეტიჩარა რა!
-ნიკა მოიცადე,გაგაცილებ!
-გოგონამ საკიდიდან ნიკას ქურთუკი ჩამოხსნა და მიაწოდა.ნიკამ ჩაიცვა ქეთამ კარი გააღო,და ნიკა გაცილა.
-მადლობა ყველაფრისთვის,შენი ძმა ძალიან კარგი და მხიარული ბიჭია.
-ხო,არის რა!
ნიკამ ქეთას გაუღიმა,შებრუნდა და კიბეებს ჩაუყვა...

ქეთა სახლში შებრუნდა,წინ გიო აესვეტა.
-ძალიან კარგი ბიჭია,მაგრამ მეცოდება შენს ხელში...
-ჰა ჰა ჰა,რა სასაცილოა,მომწყდი თავიდან სასწრაფოდ.ქეთამ ძმას შეუბღვირა.
-კარგი რა იყო შე ქაჯო,ყველაფერი გულთან ნუ მიგაქვს.
-ხო კარგი,მართალი ხარ...აუ ალაგებაში დამეხმარები?ქეთა ძმას მუდარით აღსავსე თვალებით ჩააცქერდა.
-წავედით! ბრძანება გასცა გიომ.
მთელი საღამო მხიარულად გაილია,არა მარტო ეს საღამო არამედ მთელი ის დღეები,რაც და-ძმამ ერთად გაატარეს. დადგა ძალიან სევდიანი დღე,გიო გერმანიაში უნდა დაბრუნებულიყო.
-ქეთა ადექი გამაცილე რა, გთხოვ.
ქეთა მაშინვე წამოხტა საწოლიდან და ჩაიცვა.ნახევარ საათში უკვე ყველაფერი მზად იყო.
-წავიდეთ რას ველოდებით? განაცხადა გიომ.
-მოიცა ცოტა ხანი,ნიკამ თქვა მეც მინდა დამშვიდობებაო.
-ვაუ,რა ყურადღებაა,უფრო და უფრო მომწონს ჩემი სასიძო.
-სასიძო არა ის კიდე,ჯერ მხოლოდ შეყვარებულები ვართ და საერთოდ მოკეტე რა,ნერვები არ მომიშალო,თორემ აღარ გაგაცილებ...
-ჩუმად ვარ, წამოიძახა გიომ და დას შესცინა. მალე კარზე ზარის ხმა გაისმა,-ნიკა იქნება,წამოიძახა ქეთამ და კარისკენ წავიდა.
-შემოდი ნიკა...
-რას შვრებით,მზად ხართ?
-აბა რა ძმაო,წავიდეთ!
-წავედით.
***
-უკვე ჩასხდომა იწყება,აბა კარგად იყავით!
გიო ჯერ ქეთას გადაეხვია და აკოცა,შემდეგ კი ნიკასთან მივიდა,-აბა კარგად,შემდგ გადაეხვია და ყურში რაღაც ჩასჩურჩულა:
-იცოდე ჩემს დაიკოს გაბარებ,კარგად გაუფრთხილდი,თორემ ხომ იცი?საქმე ჩემთან გექნება...
ეს თქვა და ხელი მხარზე დაჰკრა.ნიკას გიოს ნათქვამზე ჩაეცინა და ასევე ჩურჩულით უპასუხა:
-ნუ გეშინია,თვალის ჩინივით მოვუფრთხილდები...
-შენთვისვე აჯობებს ეგრე იყოს... გიომ ნიკას ეშმაკურად გაუღიმა და ზურგი აქცია...
-წავიდა.. დანანებით ჩაილაპარაკა ქეთამ და ნიკას ჩაეხუტა.
-ნუ გეშინია ძვირფასო,მე შენს გვერდით ვარ,მოგივლი და გაგიფრთხილდები.
-მართლა?
-ხო მართლა,მართლა.ახლა სამსახურში წავიდეთ,თორემ დაგვაგვიანდება.
-წავედით,ქეთამ ნიკას გაუღიმა და მიეხუტა...
გადიოდა დღეები,კვირეები,ნიკას და ქეთას ბედნიერებას არაფერი ემუქრებოდა,გარდა პატარა საიდუმლოსა,მათი ცხოვრება თითქოს ზღაპარს დაემსგავსა,არანაირი კონფლიქტი და აგრესია,მხოლოდ სიყვარული და ბედნიეება...
-ქეთა როგორ ხარ? დღეს გცალია,მინდა ერთ ადგილას წაგიყვანო...
-აუ ნიკუშ,არ მცალია დღეს საქმე მაქვს.
-რა ხდება?
-ფოტოები უნდა გადავიღო,გაზაფხულთან დაკავშირებით.
-ესეიგი დღეს ვერ გნახავ?
-იცი რა?ერთი იდეა მაქვს,მოდი ჩემთან ერთად წამოდი კარგი?თან ნახავ როგორ ვმუშაობ...
-მშვენიერია,მაშინ ნახევარ საათში შენს სახლში ვიქნები.
-კარგი გელოდები,მალე მოდი...
***
მარტის ერთი ჩვეულებრივი გრილი დღე იყო...ნიკა და ქეთა მანქანით მიდიოდნენ...მალე დანიშნულების ადგილს მიაღწიეს...ქალაქიდან ოდნავ მოშორებით იყო პატარა ტყე,ძალიან სუფთა და ლამაზი...
-აი ეს არის ჩემი სამუშაო გარემო...ჩემი მუზა და მთელი ჩემი ცხოვრების აზრი,რათქმა უნდა შენს შემდეგ.ქეთამ ბიჭს არნახული ღიმილით გაუღიმა...
-მიყვარხარ!
-მეც,მაგრამ ახლა უნდა ვიმუშავო.
-კარგი,ხელს არ შეგიშლი...
გოგონამ სურათების გადაღება დაიწყო,ნიკა იქვე ჩუმად იდგა და უბრალოდ უყურებდა ამ გასაოცარ ადამიანს,უცებ ეს "სიმყუდროვე" ზარის ხმამ დაარღვია.ნიკამ ტელეფონი აიღო.
-რა იყო დავით?
-შენთვის ახალი ამბავი მაქვს
-რა ამბავი?
-ჩემმა იუველირმა დარეკა,შენი თხოვნა შესრულებულია,ბეჭედი მზადაა,სასწრაფოდ მოდი კარგი?
-მართლა?კარგი...
ნიკამ ტელეფონი გათიშა და ქეთას მიუბრუნდა...
-ქეთა,საქმე მაქვს უნდა წავიდე,ცოტა იჩქარე კარგი?
-აუ ნიკა,მე ჯერ მოვრჩები,შენ წადი კარგი?
-შენ აქ ხომ არ დაგტოვებ?
-მე ტაქსს გამოვიძახებ და ის წამიყვანს,ნუ გეშინია,წადი.
-არა რა სისულელეა,ეგეთი საჩქარო საქმეც არ არის,დაგელოდები,აქ მარტო როგორ დაგტოვებ?
-კარგი რაა,მე ადრე სულ აქ დავდიოდი ხოლმე,თან მარტო და არაფერი მომსვლია,ახლა რა დამემართება?
-ახლა ჩემთან ერთად ხარ,მე კი მარტო არ დაგტოვებ,გადაწყვეტილია.
-კარგი,მაშინ ვიჩქარებ,ქეთამ ნიკას გაუცინა და საქმეს მიუბრუნდა.
-მაშინ მე მანქანას მოვიყვან!
ქეთა გამობრუნდა დაინახა ნიკა რომელიც მანქანისკენ მიდიოდა,ძალაუნებურად აპარატი მოიმარჯვა და სურათი გადაუღო,ქეთამ აქამდე რამდენჯერმე სცადა მისი გადაღება,მაგრამ ნიკა ამის საშუალებას არ აძლევდა,ახლა კი...
ჰა ჰა ჰა,მაინც ხომ გადაგიღე,აღტაცებით ჩაილაპარაკა გოგონამ...
-ნიკამ მანქანა მოიყვანა,იფიქრა ლოდინი მომიწევსო,მაგრამ შეცდა.
-ნიკა საქმეს მოვრჩი,წავიდეთ...
-ასე მალე?
-რაც მინდოდა უკვე გადავიღე...
-რა გადაიღე?
-მერე გაჩვენებ...
-როგორც გინდა.
ნიკამ ქეთა სახლში დატოვა,თვითონ კი წავიდა.გოგონამ სახლში ასვლითანავე ლეპტოპი მოიმარჯვა და სურათები გადაიტანა,ნიკას სურათიც აქ იყო,ქეთამ ლეპტოპის ეკრანზე ნახა თუ არა თავის ნამუშევარი,სევდა მოაწვა,სურათი მართლაც, რომ სევდიანი იყო,მასზე ასახული იყო მაღალი,ათლეტური აღნაგობის მქონე მამაკაცი,რომელსაც ყველაფრისთვის ზურგი ექცია და უბრალოდ მიდიოდა...
ქეტა სურათების დამუშავებას საღამომდე მორჩა,საქმე არ ჰქონდა,ამიტომ თავის შესაქცევად სახლის დალაგება დაიწყო,სწორედ ამ დროს გადააწყდა თავის ძველ ალბომს,რომელიც აღარც კი ახსოვდა,იქვე დივანზე ჩამოჯდა და ალბომი გადაშალა,ის სავსე იყო ქეტას მოგონებებით,ყველა სუღატი კლუბში იყო გადაღებული,ერთ ერთ მათგანზე გამოსახული იყო ქეტა,რომელიც თავის მოტოციკლზე იჯდა,გოგონას მოგონებები შემოაწვა,გაახსენდა თავისი მეგობრები.
(ღმერთო ჩემო,რა იდიოტი ვარ,რამდენი ხანია ჩემი მეგობრები არ მინახავს,ალბათ აღარც კი ვახსოვარ.არა აუცილებლად უნდა წავიდე კლუბში და ძველი დრო გავიხსენო,თან ნიკას დღეს მაინც არ ეცლება...) გოგონა სიხარულით წამოფრინდა და გამოსაცვლელად წავიდა,გაემზადა და სახლიდან გავიდა,ფარეხში ჩავიდა და თავისი ძველი მეგზური მოინახულა.
ღმერთო როგორ მომნატრებია ეს სისწრაფე,ადრენალინი და მხიარულება... ქეტა მალე მივიდა კლუბში,მისი მეგობრებ დდი სიხარულით შეხვდნენ,ხვევნა კოცნით გული რომ იჯერეს საცეკვაოდ გავიდნენ,ქეთა მალევე დაიღალა და დარბაზი დატოვა,მალე უკნიდან ვიღაც მიუახლოვდა,ქეთა გამობრუნდა უნდოდა ენახა ვინ იყო,მაგრამ აზრზე მოსვლა ვერ მოასწრო,რომ ვიღაც ტუჩებზე დაეწაფა,გოგონამ თვალები გაახილა და ხელში ლუკა შერჩა,გოგონამ იგი ხელის ხელისკვრით მოიშორა,მაგრამ ამ კოცნას ერთი ადამიანი შეესწრო,ნიკა ლომაძე გახდა ამ ყველაფრის მოწმე,ქეთამ იგი დაინახა და გაშრა,ვაჟი კლუბიდან გავარდა,ქეთაც მას მიჰყვა,მაგრამ ვერ დაეწია,იქვე ჩამოჯდა და ტირილი დაიწყო...

ერთი საათით ადრე...
ნიკას მანქანა ქეთას კორპუსის წინ გაჩერდა,ბიჭი უჩვეულოდ ღელავდა,იღელვებდა აბა რა იქნებოდა,გადაწყვეტილი ჰქონდა საყვარელი ქალისთვის ხელი ეთხოვა,იგი ნელა აუყვა კიბეებს და მეორე სართულზე ქეთას კარების წინ შეჩერდა,ოდნავ ღელავდა,მაგრამ მაინც დააკაკუნა,მისდა გასაკვირად კარი არავინ გაუღო.ცოტა ხანს აკაკუნებდა,გაუკვირდა,იცოდა რომ ქეთას საქმე ჰქონდა და სახლში უნდა ყოფილიყო,კარს ოდნავ მიაწვა,და უპრობლემოდ გააღო,ნიკამ იფიქრა ალბათ ეძინა და ჩემი ხმა ვერ გაიგოო,მაშინვე ქეთას ოთახს მიაშურა,კარი ღია იყო,შეიხედა,მაგრამ არავინ დახვდა...ნიკა ანერვიულდა და სასწრაფოდ მისაღებში გავიდა,ოთახში გაიარ გამოიარა და უცებ მზერა,დივანთან მდგარ ჟურნალის მაგიდას მიაპყრო...რაღაც ალბომი შეამჩნია,თავი გააქნია.
ეტყობა ის სულელი სადღაც წავიდა და კარი ღია დარჩაო.
მაგიდასთან მივიდა, ალბომის შენახვა უნდოდა,მაგრამ ნანახმა ძლიერ გააკვირვა,მან დაინახა ახალგაზრდა გოგონა,რომელიც მოტოცკლზე იჯდა და მხიარულად იცინოდა,დია!მან ამ სურათში ქეთა ამოიცნო...ბიჭი დაიბნა,მერე გაახსენდა "გოგონა კლუბიდან" და ადგილზე გაშრა,მიხვდა რომ ადამიანი,რომელიც რატომღაც ასე აღიზიანებდა,ქეთა იყო.მისი ოცნების ქალი და ერთად-ერთი სიყვარული,თუმცა ნიკას იმდენად უყვარდა ქეთა,რომ არ უნდოდა ამ მწარე რეალობასთან შეგუება,გადაწყვიტა კლუბში წასულიყო და ყველაფერი გაერკვია,ძალიან ბრაზობდა, ერთიანად კანკალებდა...
გზა საშინლად გაიწელა,როგორც იქნა კლუბამდე მიაღწია,მანქანიდან სასწრაფოდ გადმოხტა და კლუბში შევარდა...იქ კი შემზარავი სურათი ნახა...ნიკამ შეამჩნია ქეტა,რომელიც ვიღაც ბიჭს კოცნიდა,საშინლად გაბრაზდა,ლამის ტვინში სისხლი ჩაექცა.მიხვდა,რომ უღალატეს და მოატყუეს,მისი გრძნობები ,არაფრად ჩააგდეს,დაამცირეს და ფეხქვეშ გათელეს,ბიჭი საშინლად გაბრაზდა,შურისძიების წყურვილით აღივსო,ცოტაც და ქეთას მივარდებოდა,მაგრამ როგორღაც თავი მოთოკა და კლუბიდან ტყვიასავით გამოვარდა...ქეთაც მას გამოედევნა,მაგრამ ვერ დაეწია...იქვე ჩამოჯდა და ტირილი დაიწყო.
-იდიოტი ვარ,როგორ მჯეროდა ამ ბო*ის,აი ნიკა ლომაძე,კიდევ ერთხელ გაგაბითურეს,დაგამცირეს,გამოგიყენეს...ასე თუ გავაგრძელებ,მალე წლის იდიოტის ტისულსაც გადმომცემენ...არადა როგორ ვენდობოდი...ნიკა ფეხით მიუყვებოდა ქუჩას,თან ღრიალებდა, გული საშინლად სტკიოდა,ხვდებოდა,რომ ყველაფრის მიუხედავად ქეთა ძალიან უყვარდა,მაგრამ ამას ვერასდროს აპატიებდა...
***
კიდევ ერთი დილა გათენდა ქეთას ცხოვრებაში,გოგონამ საშინელ ხასიათზე გაიღვიძ,მთელი ღამე ნიკაზე ფიქრობდა,სახეზეც ეტყობოდა,რომ გამოუძინებელი იყო,მაგრამ ამას არაფრად აგდებდა,სასწრაფოდა ჩაიჩვა და სამსახურისკენ გაეშურა...თავის სართულზე ავიდა თუ არა კაბინეტისკე არც კი გაუხედავს,მაშინვე ნიკას კაბინეტს მიაშურა,გზაში ანა შეეჩეხა.
-ქეთა,რა გჭირს რა სახე გაქვს?
-არაფერი ანი,ცოტა დაღლილი ვარ,გოგონამ მას ნაძალადევად გაუღიმა და წასვლა სცადა,მაგრამ ანი ისევ წინ აესვეტა...
-ქეთა მოიცადე სად მიდიხარ?
-ნიკა უნდა ვნახო,საქმე მაქვს.
-არა! წამოიძახა გოგონამ.
-რატომ? რა ხდება?
ანი დაიბნა,არ იცოდა რა ეპასუხა,ბოლოს ესღა მოიფიქრა:
-ბატონ ნიკას ახლა არ სცალია.
-ანი რა ხდება? ქეთას ხმა გაუმკაცრდა.
-მე..არაფერი...უბრალოდ...მე.. გოგონას ენა დაება.
-ანი უნდა წავიდე გამატარე.
ქეთამ გოგონა ჩამოიშორა და ნიკასკენ გასწია...არც დაუკაკუნებია კაბინეტში ისე შევარდა,მაგრამ ინატრა,რომ ანისთვის დაეჯერებინა,ქეთა ნანახმა საშინლად გაამწარა...

ქეთა კაბინეტში შევიდა და გაკვირვებისა და სიმწრისაგან კინაღამ გაშრა,მან დაინახა ნიკა,რომელიც ვიღაც ქერა ქალს ძალიან თბილად ესაუბრებოდა(ეფლირტავებოდა),არც ახალგაზრდა ქალი არ ჩანდა გულგრილი,როგორც ჩანს ისიც მოხიბლული იყო,ნიკას შარმით და ცდილობდა მასზე იგივე ზეგავლენა მოეხდინა...ქეთას უეცარმა შემოსვლამ ქერა ქალბატონი შეაკრთო,ნიკას კი წარბც არ შეუხრია,ისევ ახალგაზრდა ქალს მიუბრუნდა,თითქოს ქეთა ვერც შეამჩნიაო.გოგონა მის საქციელზე ძალიან გაღიზიანდა,მაგრამ არ შეიმჩნია და უხერხულობის გასაფანტად ჩაახველა და დაიწყო.
-ნიკა,უფრო სწორად ბატონო ნიკა,თქვენთან საქმე მაქვს...
-ვერ ხედავთ? არ მცალია..
-კარგით,მაშინ მე გავალ..
-მოიცა,ბარემმ აქ ხართ და ახალ ამბავს შეგატყობინებთ.
-რა ხდება?
-ეს ჩვენი ახალი ბუღალტერია..
-რაა? მე რა მიშვებთ? გოგონას ტვინში სისხლი ჩაექცა..
-არა როგორ გეკადრებათ,უბრალოდ ამ ბოლო დროს თქვენს საქმეს კარგად ვეღარ უძღვებით და იმისათვის,რომ კომპანია არ დაზარალდეს საჭიროა ავიყვანოთ ისეთი ადამიანი,რომელიც ამ საქმე კარგად გაუძღვება,თქვენ ორივე ერთად იმუშავებთ.
(აუუუ, დაიწყებს ახლა ეს შურისძიებას,რა მეშველება ღმერთო რამ შემაყვარა ასეთი ადამიანი)
-კარგით,მაშინ მე ჩემს კაბინეტში წავალ.. და როცა გეცლებათ დამძახეთ..
-არა,თქვენი კაბინეტი სხვაგან იქნება,თქვენს ოთახში ქალბატოი ლიზა იმუშავებს.
-რაა?ეს უკვე მეტისმეტია,კაბინეტიდანაც მაგდებთ?
-ეს უკვე გადაწყვეტილია და გასაჩივრებას არ ექვემდებარება,გასაგებია?
-გასაგებია,კბილებში გამოსცრა ქეთამ და კაბინეტიდან გავიდა.მართალია გარეგნულად არ ეყობოდ,მაგრამ შინაგანად ძალიან ცუდად იყო,სიკვდილს ნატრობდა,ქეთა კაბინეტში შევიდა სავარძელში ჩაეშვა,ცოტა ხანში ოთახში ანა შემოვიდა.
-ქეთა,როგორ ხარ?
-ცუდად ანი,ძალიან ცუდად,ასე მგონია მოვკვდები,გოგონას ქვითინი აუვარდა...
-არ გინდა მომიყვე რა ხდება?
გოგონამ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და მთელი ამბავი თავიდან ბოლომდე უამბო...ანა გაოგნებული უსმენდა ქეთას და ყურებს ვერ უჯერებდა,ეგონა რომელიღაც ფილმის სცენარს კითხულობდა(ამ შემთხვევაში უსმენდა)...
-ვაიმე ქეთა ვერ ვიჯერებ,ახლა რას აპირებ?
-პირველ რიგში ნიკას დაველაპარაკები,მაგრამ თუ არაფერი გამომივიდა სამსახურიდან წავალ...
-გოგო ხომ არ გადაირიე?ახლა სამსახურიდან წასვლა როგორ შეიძლება?
-არ ვიცი,არ ვიცი,ძალიან მძიმეა ჩემთვის ნიკას ყურება,თან ჩემი შემცვლელი უკვე მოძებნა.
-იმ ქერა ქალზე ამბობ?
-ხო,მაგაზე ვამბობ,ასე უცებ სად მოძებნა ის ქალი?ნერვები მეშლეა რააა,გავგიჟდები.
-მე ვიცი საიდანაც მოვიდა ის ქალი..
-მომიყევი!
-მოკლედ, ნიკა ამ ბოლო დროს ფიქრობდა,რომ ზალიან ბევრი მუშაობა გიწევდა და ენთვის დამხმარს აყვანა უნდოდა,მაგრამ ამ ამბის ემდეგ ალბათ გადაიფიქრა. ქეთას გულში სითბო ჩაეღვარა,და თვალებზე ცრემლები მოადგა,გადაწყვიტა რადაც არ უნდა დასჯდომოდა,ნკა უნდა შემოერიგებინა,ცოტა ხანში ტელეფონი აწკრიალდა,ქეთამ ყურმილი აიღო და მისთვის ნაცნობი,ძალიან თბილი და ამავე დროს შემკაცრებული ხმა მოესმა...
-საქმე გქონდა მგონი,თავისუფალი ვარ...
გოგონამ ცრემლები შეიმშრალა ნიკას უპასუხა..
-მოვდივარ.
-რაო რა გითხრა?
-არაფერი,თავისუფალი ვარო,მგონი ცოტა დაწყნარდა,ქეთას თვალები აუციმციმდა...
-ჩქარა გაიქეცი...
-კარგი
-წარმატებებს გისურვებ.
ქეთა ნიკას კაბინეტში დაუკაკუნებლად შევარდა.
-შენ რა დაკაკუნება არ იცი?
-კარგი რა ნიკა,მორჩი გთხოვ,არ გინდა ეგეთი საუბარი..
-რა საქმე გქონდა?
-უნდა ვილაპარაკოთ,უნდა აგიხსნა რაც მოხდა.
-რა უნდა ამიხსნა?ის რომ სხვა კაცს კოცნიდი,თუ ის,რომ ამდენი ხანი სიმართლეს მიმალავდი?
-ნიკა გთხოვ...
რას მთხოვ?რას? შენ გგონია რამის უფლება გაქვს იმს მერე რაც გამიკეთე? მე სულელმა შეგიყვარე,მჯეროდა,რომ შენც გიყვარდი,მაგრამ დამიჯერე გამოვასწორებ,რამდენად ძლიერადაც მიყვარდი,იმაზე აჯერ მეტად შეგიძულებ,ცხოვრებას ისე გაგიწამებ,როგორც შენ მე გამიწამე..
-ნიკა ,მე მართლა მიყვარხარ,გეფიცები..
-მართლა?და როგორ გენდო იმის შემდეგ რაც გამიკეთე? რატომ უნდა ვიყო დარწმუნებული მაში,რომ არ მატყუებ?
ნიკას თვალები ზიზღით და ტკივილით ჰქონდა სავსე,ეთი სული ჰქონდა ქეთას ჩაჰხუტებოდა,მაგრამ სიამაყე არ აძლევდა ამის საშუალებას.
-შენ მე ძალიან კარგად მიცნობ..
-რა თქვი გოგო? მე გიცნობ? ამდენი ხანი მართლა ეგრე მეგონა,ვფიქრობდი,რომ იყავი წესიერი და შრომისმოყვარე ქალი,სინამდვილეში კი ერთი ჩვეულებრივი მატყუარა ხარ..
-არ ვარ მატყუარა,მე მართლა მიყვარხარ..
გოგონას თვალები ცრემლებით აევსო,ნიკა ამას ვერ იტანდა,ერჩივნა თავი მოეკლა ვიდრე ქეთას ცრემლებისთვის ეყურებინა,მართალია ამბობდა,რომ ქეთა აღარ უყვარდა,მაგრამ მისი ტანჯვს ყურება მაინც არ შეეძლო,ამიტომ მზერა ძირს გადატანა და ძალიან მშვიდად წარმოსთქვა.
-ცრუობ,კიდევ ცრუობ,უბრალოდ აღიარე,რომ მატყუებდი,რომ არასდროს გყვარებივარ.
-არ ვაღიარებ! ჩემს გრძობებთან დაკავშირებით ტყუილი არასდროს მითქვამს.
-მართლა?
-ხო,მართლა.
ნიკა ქეთასკენ დაიხარა და ტუჩებზე დაეწაფა,ძალიან ნაზად აკოცა,მაგრამ ცოტა ხანში სინაზე სადღაც გაქრა,მთელს ოთახში ვნების ტალღები აზვირთდა,ნიკა ქეთას მკლავებში ჩაებღაუჭა და გახელებით დაუწყო ალერსი,მაგრამ ამ კოცნაში უკვე სიყვარულის ნატამალიც კი აღარ იგრძნობოდა,მხოლოდ შურისძიება და უდიდესი ჟინი,რომელიც ნიკას ქეთასადმი გააჩნდა.ქეტა ხვდებოდა,რომ ნიკას ასეთი საქციელი გაანადგურებდა,მაგრამ ვერ შორდებოდა მის მხურვალე ტუჩებს,არ შეეძლო ამ ყველაფერზე უარის თქმა,ნიკაც ზუსტად იმავე მდგომარეობაში იყო,მისი გონება აცნობიერებდა,რომ ასეთი საქციელი ორივე მათგანს დაღუპავდა,მაგრამ არ შეეძლო უარი ეთქვა მის სინაზეზე,მიუხედავად იმისა,რომ იცოდა მათი გზები აღარასდროს გადაიკვეთებოდა...
-ნიკა რას აკეთებ?
-ხომ ამბობ, რომ გიყვარვა? ხოდა დამიმტკიცე. ეს ყველაზე საშინელი იყო რაც კი შეიძლებოდა ნიკას ქეთასთვის ეთქვა,ამ სიტყვებმა ყველაფერს ხაზი გადაუსვა,ქეთა მიხვდა,რომ მათი უბიწო სყვარული სადღაც უკვალოდ გაქრა...ნიკას სილა გააწნა და კაბინეტდან ანერვიულებილი გამოვარდა...

ქეთა საშინლად იყო ანერვიულებული,არ იცოდა რა ექნა,გაქცევა უნდოდა,ახლა ეს იყო მისთვის ერთადერთი გამოსავალი,კაბინეტში შევარდა,ჩანთა აიღო და წასვლა დააპირა,მაგრამ წინ ნიკა აესვეტა.
-გამატარე,მივდივარ!
-სად მიდიხარ? შენი სამუშაო დღე ჯერ არ დამთავრებულა...
-ხოდა მაშინ სამსახურიდან მივდივარ...
-რა თქვი? ვერსადაც ვერ წახვალ!
-ვითომ რატომ? შენ დამიშლი?
-დიახაც,დაგიშლი და მერე როგორ...სანამ ჩემი ხელქვეითი ხარ მანამ ყველაფრის უფლება მაქვს...
-და მაინც რის?
-მაგალითად ამის...ნიკა ქეთასკენ დაიხარა და კოცნა დააპირა,მაგრამ გოგონამ იგი უხეშად მოიშორა და სილა მეორედ გააწნა,მაგრამ ამჯერად ეს ბევრად უფრო მწარე იყო...ქეთა იმდენად იყო გაბრაზებული,რომ მისი გარტყმის ხმა მთელს ოთახში ექოსავით გაისმა.
-ქაჯო...
-ნაძირალავ,შემეშვი და აღარ გამეკარო თორემ შემომაკვდები,გასაგებია?
-არა არ არის გასაგები.როცა მინდა მაშინ გაკოცებ და მაშინ გაგეკარები. ნიკა ქეთასკენ გაიწია,გოგონას გული აუფრთხიალდა,ეგონა მალე საგულედან ამოუვარდებოდა,ელოდა იმ მომენტს,როცა ნიკა აკოცებდა, მაგრამ მწარედ შეცდა,ბიჭმა უკან დაიხია და ირონიით ჩაილაპარაკა..
-მაგრამ ახლა არ მინდა..
-იდიოტო,გაეთრიე ჩემი კაბინეტიდან.
-გოგო შენ რამე ხომ არ გეშლება? თავი ვინ გგონია?
-ვინ ვარ და ქეთა ლორთქიფანიძე და ახლა სასწრაფოდ თუ არ გამეცლები,უკეთესად მოგიწევს ჩემი გაცნობა,რაც დამიჯერე ნამდვილად არ მოგეწონება...
-აი უკვე გამოაჩინე შენი კლანჭები,ახლაც მეტყვი, რომ გიყვარვარ?
-არა,ახლა გეტყვი,რომ მიყვარდი,მაგრამ შეგიძულებ. ქეთას ბაგეები მხოლოდ სიძულვილს გამოიტყოდნენ,მაგრამ მისი სიყვერულით აღსავსე თვალები სულ სხვას მეტყველებდნენ,მხოლოდ ბრმას არ შეეძლო დაენახა ეს უდიდესი სითბო და სინაზე,ნიკაც ამ ბრმათა რიგს მიეკუთვნებოდა,ის ვერც კი ხვდებოდა,რომ მისი თითოეული სიტყვა ქეთას გულში ლახვრად ეცემოდა...
-ჰაჰ,არ გამაცინო,შენ რა სიყვარულიც იცი?
-აუუუ,რატომ არ გესმის,რომ უკვე ნერვებზე თამაშობ და არ გირჩევ თქო გაგაფრთხილე უკვე,მე მივდივარ,გასაგებია?
-როგორც ვიცი შენი კონტრაქტის თანახმად სამი კვირით ადრე უნდა შეგვატყობინო წასვლის შესახებ.
-არ მაინტერესებს არაფერი,აქ ერთი დღეც აღარ გავჩერდები.
-მაშინ გიჩივლებ ზარალის მოყენებისთვის...
-აუჰ,პოლიციით მაშინებ? შენ არა თქვი ვერ გიტანო?ხოდა გამიშვი
-რომ ვერ გიტან მაგიტომაც უნდა დაგტოვო აქ,რომ...
-რომ უარესად გამაწამო?
-ხო,მოკლედ მოუჭრა ბიჭმა.
-თუ ეს გაგახარებს და შენს პატივმოყვარეობას დააკმაყოფილებს,გეტყვი რომ ასეთი დამცირებული არასდროს ვყოფილვარ.
-არა,მხოლოდ ეგ არ კმარა...
-იცი რაა ბავშვივით იქცევი,ჯიბრიანი,ჯიუტი ბავშვივით.ამბობ,რომ არ გიყვარვარ,მაგრამ ერთი სული გაქვს გამამწარო,ასე თუ ისე ჩემი ბედი ძალიან განაღვლებს...ადამიანს რომელიც არ განაღვლებს,უბრალოდ დაივიწყებ,შენ კი ვერ მიშვებ...აი ეს არის ერთად-ერთი სიმართლე.
-მაცდურო,ძალიან გინდა რომ ეგ ვაღიარო არა?
-არ მჭირდება,ისედაც ზუსტად ვიცი რს გრძნობ,ვიცი რომ გიყვარვარ,მაგრამ შენი იდიოტური თავმოყვარეობა,არ გაძლევს იმის უფლებას,რომ მომისმინო...
-აუ მორჩი რაა და აქედან ფეხს არ გაადგამ სანამ შენი სამუშაო დღე არ დამთავრდება,მე საქმე მაქვს,შენთან სალაქლაქოდ არ მცალია..
-ხო ხო წადი..
ნიკა კაბინეტიდან გავიდა,ქეთა კი უკვე ცოფებს ყრიდა..
-იდიოტი,როგორ გამიბედა,რატომ არ მიშვებს?დამანებოს რა თავი,რა უნდა?ქეთას გრძნობები აეშალა,ნიკა ლომიძე იყო ადამიანი,რომელიც ერთდროულად მთელი არსებით უყვარდა და სძულდა...ასე გადიოდა დღეები,ქეთას და ნიკას ურთიერთობა უფრო და უფრო უარესდებოდა,ზემოთხსენებული ყოველთვის ცდილობდა ქეთა გაემწარებინა,შეცვალა მისი სამუშაო გრაფიკი,ადრე სამსახური 6 საათზე თუ უმთავრდებოდა ახლა 11 საათამდე სამსახურში იყო,სამუშაო არა და არ ელეოდა,ალბათ გაინტერესებთ რას აკეთებდა ამ დროს მეორე ბუღალტერი? ნიკასთან ფლირტით იყო დაკავებული,რაც ქეთას ცხოვრებას კიდევ უფრო გაუსაძლისს ხდიდა...და აი დადგა "სნატრელი" დღე გავიდა ტანჯვის სამი კვირა და ქეთას განთავისუფლებაზე ხელი მოუწერეს...
-ქეთა დარწმუნებული ხარ,რომ ეს გინდა?
-კი ანი დარწმუნებული ვარ..
-ასე უბრძოლველად დანებდები?
-და ბრძოლას რა აზრი აქვს? უკვე ყველაფერს აზრი დაეკარგა.
ანას თვალებზე ცრემლი მოადგა,ქეთასთან მივიდა და ჩაეხუტა..-ძალიან მომენატრები.
-მეც ძალიან მომენატრები,კარგი არ იტირო,ქვეყნიდან კი არ მივდივარ,უბრალოდ სამსახურს ვტოვებ..
ანამ ქეთას გაუღიმა,ისინი ერთად გამოვიდნენ კაბინეტიდან,კომპანიაში საშინელი ხმაური იყო,ძალიან ბევრი თანამშრომელი შეკრებილიყო ქეთასთან დასამშვიდობებლად...გოგონას კვლავ ცრემლი მოადგა,ყველა მათგანს დაემშვიდობა და წავიდა,ასე უბრალოდ და უბრძოლველად...

ქეთამ სახლის კარები შეაღო და შიგ შევიდა,ირგვლივ სიჩუმე და მარტოობა გამეფდა,გოგონ ხვდებოდა,რომ ამ დაუნდობელ სამყაროში სულ მარტოდ მარტო დარჩა...
ახლა რა ვქნა? ჩემი სულელური საქციელით ყველაფერი გავაფუჭე,ცხოვრება დავინგრრიე,მეტის ღირსი ვარ...გოგონას თვალები ცრემლით აევსო,გლოვობდა თავის ცხოვრებას,მისტიროდა დაკარგულ სიყვარულს და ბედნიერებას,რომლის დაბრუნების იმედი უკვე დაკარგული ჰქონდა...მთელი დღეები იჯდა და ტიროდა,ცოტა ხანში მის თვალებს ცრემლი შეაშრა,ქეთამ იცოდა,რომ ასე ჯდომით ვერაფერს გახდებოდა,ყველაფრის მიუხედავად ცხოვრება უნდა გაეგრძელებინა...ერთ მშვენიერ დღეს ხელი დაავლო თავის საბუთებს და დაიწყო სამსახურის ძებნა,ქეთასნაირ თანამშრომელზე არცერთი კომპანია არ იტყოდა უარს,მაგრამ მიუხედავად ამისა,მას ძალიან უჭირდა სამსაურის შოვნა.ძალინ ბევრ ადგილას მივიდა,სივი დატოვა,გასაუბრებაც გაიარა,თითქოს ყველას მოსწონდა,მაგრამ საქმე საქმეზე რომ მიდგებოდა ყველა იწუნებდა,მიზეზი სხვადასხვაგვარი იყო,ზოგმა უკეთესი კანდიდატურა მოძებნა,ზოგი კი საუშაო პირობებს ვეღარ სთავაზობდა..ქეთა ხვდებოდა,რომ მის ცოვრებაში,ვიღაც ეროდა,ეჭვმიტანილიც ჰყავდა,ნიკა ლომიძე,რათქმაუნდა ის თავის სიტყვას ასრულებდა და ქეთასთვის სიიცოცხლის გამწარებას ცდილობდა,ჯერ-ჯერობით ეს გამოსდიოდა კიდეც...ერთ-ერთი ასეთი წარუმატებელი დღის შემდეგ ქეტა სახლში ბრუნდებოდა,როდესაც მისი მობილუი აწკრიალდა,ეკრანს დახედა მისი ერთ ერთი მასწავლებლის ნომერი იყო.
-გისმენთ..
-ქეთა,როგორ ხარ?
-მშვენივრად,თქვენ როგორ ხართ?
-მეც კარგად,ქეთა შენთან საქმე მაქვს,სასწავლებელში მოდი კარგი? დიდი ხანია ჩვენთან აღარ ემოგივლია,მიუხედავად იმისა,რომ უკვე შემდგარი ფოტოგრაფი ხარ,მასწავლებლები არ უნდა დაივიწყო...
-როგორ გეკადრებათ მაესტრო,თქვენ რგორ დაგივიწყებთ,მითხარით როდის გეცლებათ და მოვალ..
-კარგი ჩემო ნიჭიერო,მაშინ დღესვე გელოდები...
-კარგით,მაშინ ცოტა ხანში გამოვალ.
-კარგი..
ქეთამ მობილური გათიშა და ტაქსის ახალი მისამართი უკარნახა...ნეტავ ალა რამ გაახსენათ ჩემი თავი? ან რა დროს ეს იყო? ღმერთო მიშველე,სად მცალია ტყუილად დროის საკარგავად როცა სამსახურსაც კი ვერ ვშოულობ..მალე დანაზოგიც გამომელევა და საბოლოოდ მომეღება ბოლო...ამ ფიქრებში ჩაფლულს ის დღე გაასენდა,როცა მამამ დაურეკა..
-გისმენთ...
-ქეთა შენ ხარ?
-დათო,რატომ მირეკავ? რატო მირეკავ?
-შვილო მისმინე,შენი ამბავი გავიგე და მინდა,რომ დაგეხმარო..
-რა თქვი? როგორ ბედავ და მაგისთვის მირეკავ? შენ გგონია რადგან სამსახური დავკარგე სახლში დავბრუნდები? მაგას მირჩევნია შიმშილით მოვკვდე!
-ქეთა გთხოვ.
-არ მაინტერესებს. გაბრაზებულმა გოგონამ ყურმილი დაკიდა...
***
-ქეთააა,მიარია რომ მოხვედი,როგორ ხარ?
-კარგად ბატონო შალვა,თქვენ როგორ ხართ?
-როგორ ვიქნები შენგან მივიწყებული...
გოგონა გაწითლდა და თავი ძირს დახარა,ვერ ეძებდა სიტყვებს რომლითაც თავისმართლება შეეძლო..
-ბოდიში..გოგონას თვალზე ცრემლი მოადგა.
-ვაიმე შენ რა გულჩვილი გამხდარხარ,გეხუმრები ჩემო ძვირფასო,ვიცი რომ ვერ იცლი,ყველაფერი ვიცი რაც შეგემთხვა და ამიტომაც დაგირეკე...
-რა იცით?
-ვიცი,რომ სამსახურ დაკარგე..სიმართლე გითხრა გამიხარდა კიდეც,მენანებოდი იქ, რომ კარგავდი შეს ნიჭს..შენთვის ძალიან კარგი შემოთავაზება მაქვს..
-ამას რატომ კეთებთ?
-რას?
-ასე რატომ მემარებით?
-იმიტომ,რომ ჩემი უსაყვარლესი მოსწავლე ხარ,თან შენი დედიკო ჩემი მეგობარი იყო,ვერ დავუშვებ,რომ მის ქალიშვილს რაიმე ცუდი შეემთხვას..
დედის გახესენებაზე ქეთა ისევ დანაღვლიანდა,შალვამ ეს ვერ აიტანა და გოგონას ჩაეხუტა..კარგი ნუ ტირი ჩემო ძვირფასო მაგ თვალებს ცრემლი არ უხდება,ჩვენც ძალიან გვენატრება ნანა,ის ჩვენი ერთ ერთი საუკეთესო ფოტოგრაფი იყო.
-ვერ წარმოიდგენთ როგორ მაკლია ახლა დედა, როგორ უნდოდა,რომ მასავით ფოტოგრაფ გავმხდარიყავი...
-მერე რა გატირებს გოგო? ნატვრა აუხდა,მერე რა რომ ახლა ჩვენს გვერდით არ არის,დარწმუნებული ვარ სამოთხიდან გიყურებს და გლოცავს,ალბათ ძალიან უხარია,ასეთი კარგი შვილი რომ ჰყავს...
-მართლა?
-ხო მართლა,მართლა...კარგი ახლა მოვრჩეთ ტირილს და საქმეს მივხედოთ...
ქეთამ ცრემლები შეიმშრალა და თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნა...
-მოკლედ საქმე იმაშია, ვაპირებთ გამოფენის მოწყობას,რამდენიმე ახალბედა ფოტოგრაფის სურათებს გამოვფენთ.
-კონკურსია?
-ხო,კონკურსია,ჯგუფებად იქნებით დაყოფილები,თითოეულ ჯგუფში ორი ადამიანი იქნება და გამარჯვებულ წყვილისთვის პერსონალური გამოფენა მოეწყობა...
-ბატონო შალვა,ახლა არ მაქვს მაგის თავი,ძალიან ცუდად ვარ,არამგონია თავი გავართვა...
-არ მაინტერესებს როგორ ხარ.რადგან ვთქვი მორჩა,გადაწყვეტილია!
-კი მაგრამ...
-არავითარი მაგრამ,სამ დღეს გაძლევ მოსაფიქრებლად,იცოდე თუ არ დამთანმდები ხმას არარ გაგცემ...
-ჰო კარგით,კარგით.
-ანუ დამთანხმდი? სიხარულით შესძახა მამაკაცმა..
-ანუ მოვიფიქრებ,ჩაიღიმა ქეთამ,მგრამ ეს არ იყო ის ღიმილი რომელიც ქეთას სჩვეოდა,მის ღიმილშიც კი უდიდესი ტანჯვა იკითხებოდა,თითქოს ძველი ქეთა, სადღაც გაქრა და მის ადგილას კი უბრალო ფიტული დარჩა,რომელც კი არ ცხოვრობდა,არამედ უბრალოდ ცოცხლობდა..

დასასრული

ავტორი: tak..o