შვილის მეგობარმა გაუპატიურება დამიპირა

55 წლის ქალი ვარ და ხანდახან ვფიქრობ, ამ ასაკში სიცოცხლე თვითმკვლელობით როგორ დავასრულო; არადა, ცხოვრების ასე გაგრძელებაც აღარ შემიძლია. სამი შვილი მყავს. უფროსი გოგონები, ტყუპია, ორი წლის წინ ერთთვიანი ინტერვალით გათხოვდნენ. მეუღლე ერთ-ერთ სახელმწიფო უწყებაში მუშაობს და ხშირად უწევს მივლინებაში წასვლა.

შინ ძირითადად მე და ჩემი ნაბოლარა შვილი, 16 წლის თემუკა ვრჩებით. საკმაოდ წყნარი ბავშვია, კარგად სწავლობს და მთელი ცხოვრება ექიმობაზე ოცნებობს. ჩემი ცხოვრება მას შემდეგ აირია, რაც ერთი სართულით ზევით ახალი მეზობლები გადმოვიდნენ. 25 წლის უჩა ჯერ კიდევ პირველი ნახვისას არ მომეწონა. ხარბი თვალებით მათვალიერებდა დედის ასაკის ქალს. მალე თემუკას დაუმეგობრდა.

თავიდან ვაპროტესტებდი. ვერ ვხვდებოდი, რა საერთო ჰქონდა პატარა ბიჭთან, მაგრამ მერე შევეგუე და ხშირად ყავითაც ვუმასპინძლდებოდი. ერთხელ სტუმრად რომ მოვიდა, ჩემი შვილი სახლში არ იყო და კარებშივე ვუთხარი, რომ ვერ შევიპატიჟებდი, რადგან მეც სახლიდან გავდიოდი. არა უშავს, მარეხი დეიდა, დავურეკე და მალე მოვა, ცოტა ხანს დაველოდებიო. სხვა რა გზა მქონდა, შემოვიყვანე და მისაღებში დივანზე დაჯდა. მე ყავის მოსადუღებლად სამზარეულოში შევედი.

რამდენიმე წუთში შემოვარდა და პირზე ხელი ამაფარა. მეუბნებოდა, ხმას თუ ამოიღებ, მთელი კორპუსი გაიგებს და სახელი გაგიტყდებაო. მოკლედ, შვილის მეგობარმა ჩემი გაუპატიურება სცადა. ამ საშინელებას კი იმით გადავურჩი, რომ ცხელი ყავა ფეხებზე გადავასხი. ამ ამბის შემდეგ ორი კვირა გავიდა და უჩა აღარ გამოჩენილა. შვილმა მითხრა, მარტოხელა დეიდა ჰყავს ცუდად და დროებით მასთან გადავიდა საცხოვრებლადო. როცა იქნება, ხომ დაბრუნდება და რა ვიცი, როგორ გავაგრძელო ცხოვრება ასეთი მეზობლის გვერდით.


ჟურნალი "რეიტინგი"