ვის ასაჩუქრებდა დათუნა მგელაძე ოქროს სამკაულებით

"აუ, ძალიან გთხოვთ, თქვენს რუბრიკაში დათუნა მგელაძე მოიწვიეთ, რა. ამ მომღერალზე ვაფრენ. ეკა"; "კარგი იქნება, თუ "გზაში" წავიკითხავ დათუნას ინტერვიუს. ეს ბიჭი, გარდა იმისა, რომ ძალიან კარგად მღერის, საოცრად სიმპათიურიც გახლავთ. ძალიან მინდა, მას კითხვები დავუსვა და იმედია, ამას თქვენი მეშვეობით მოვახერხებ. თქვენი ჟურნალის ერთგული მკითხველი"; "კარგი იქნება, თუ ამ რუბრიკაში მგელაძეს მოიწვევთ. მერწმუნეთ, ის ისეთივე არაჩვეულებრივი რესპონდენტი იქნება, როგორი - ადამიანიცაა. ნინუცა", - ეს ის მესიჯებია, რომლებიც ცოტა ხნის წინ მივიღე. ამ ადამიანების გარდა, დათუნას ჩაწერას კიდევ ბევრი მისი თაყვანისმცემელი მთხოვდა. იმედია, ინტერვიუს გასვლის შემდეგ, მომღერალი მის სახელზე მოსულ მესიჯებს გაეცნობა და თითოეული თქვენგანის ცნობისმოყვარეობას დააკმაყოფილებს...

- უდარდელი ბავშვობა მქონდა. მიუხედავად იმისა, რომ არც შუქი გვქონდა, არც - გაზი და ბევრი რამ გვაკლდა კიდეც, ვფიქრობ, კარგი პერიოდი გამოვიარე. მახსოვს, მშობლები ყველაფერს აკეთებდნენ საიმისოდ, რომ შვილებისთვის დღეები გაელამაზებინათ. არასდროს დამავიწყდება ბავშვობაში გატარებული ახალი წლის დღესასწაულები, როცა ოჯახში დიდ ნაძვის ხეს ვრთავდით და კორპუსის ყველა ბავშვი ჩვენთან იკრიბებოდა. ვდგამდით სპექტაკლებს, ვმღეროდით, ვცეკვავდით. ამან ყველა ჩემს თანატოლთან ძალიან დამაახლოვა და ჩვენი ურთიერთობა დღემდე გრძელდება.

- ვინ არიან შენი მშობლები?
- ჩემი მშობლები არიან უსაყვარლესი ადამიანები არა მარტო ჩემთვის, არამედ ყველა იმ პიროვნებისთვის, ვისაც მათთან ურთიერთობა ჰქონია. მამა - ვახტანგ მგელაძე პროფესიით ეკონომისტია. ის ამჟამად საზღვარგარეთ იმყოფება. რაც შეეხება დედას - მარინე მგელაძე პედაგოგია და ბავშვებს რუსულ ენას ასწავლის. ესენი არიან ადამიანები, რომლებმაც მაჩუქეს და გამილამაზეს ცხოვრება. მათზე შემიძლია, ძალიან ბევრი ვილაპარაკო, მაგრამ ახლა მხოლოდ ერთს ვიტყვი - ისინი უწესიერესი ადამიანები არიან და მე ვამაყობ, რომ ასეთი კარგი მშობლები მყავს.

- მშობლებთან მეგობრობა თუ გამოგდიოდა? იყო თუ არა რაიმე ისეთი, რის გაკეთებასაც ისინი გიკრძალავდნენ? შვილის აღზრდის როგორი მეთოდები ჰქონდათ?
- მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან კეთილი და მშვიდი ბუნების ადამიანები არიან, ჩემი და ჩემი დის მიმართ საკმაოდ მომთხოვნები იყვნენ. თუმცა ყოველთვის ვმეგობრობდით, უფრო მეტიც - მამა ძალიან მათამამებდა და ოჯახს ფული ჰქონდა თუ არა, ჩემთვის ყველაფერ იმას ყიდულობდნენ, რაც მჭირდებოდა. მე და ჩემს დას არასდროს გვიგრძნია, მამას რაიმე პრობლემა ჰქონდა თუ არა. ძალიან ცუდი პერიოდი გამოვიარეთ, მაგრამ ცეკვა-სიმღერისა და იმ დიდი სიყვარულის წყალობით, რომელსაც მშობლები მჩუქნიდნენ, ყველაფერი ძალიან ლამაზად მეჩვენებოდა... სხვათა შორის, ისინი დღემდე ჩემი ყველაზე დიდი მეგობრები არიან.

- როგორი მოსწავლე იყავი? კლასელებთან, მასწავლებლებთან როგორი ურთიერთობა გქონდა?
- რომ გითხრა, - ძალიან კარგი მოსწავლე ვიყავი-მეთქი, - მოგატყუებ. გამომდინარე იქიდან, რომ სკოლის ანსამბლში ვმღეროდი და ხშირად მიწევდა სხვადასხვა ღონისძიებაში მონაწილეობა, ბევრ რაღაცას მპატიობდნენ. რაც შეეხება კლასელებს, ძალიან კარგი კლასი გვქონდა. მათთან დღემდე ვმეგობრობ; არ აქვს მნიშვნელობა განწყობას, ჭირია თუ ლხინი, ჩვენ უბრალოდ, ერთად ვართ.

- რასთან ასოცირდება შენთვის სიტყვები: "გარდატეხის ასაკი"? ამ ასაკში შენ

რით ერთობოდი? რაიმე გატაცება, ჰობი ხომ არ გქონდა?
- პირადად მე, გარდატეხის ასაკში სპორტით, კერძოდ კი კალათბურთით ვიყავი დაკავებული. სპორტის ეს სახეობა დღემდე მიყვარს. მაშინ ბევრი კონცერტი იმართებოდა, რომელშიც ვმონაწილეობდი; ეს იყო პერიოდი, როცა პირველად გავეგზავრე საქართველოდან და მონაწილეობა მივიღე ერთ-ერთ ძალიან დიდ კონკურსში - "სლავიანსკი ბაზარი", სადაც ქართველებს დიდი წარმატება გვხვდა წილად და ჩამოვიტანეთ პრიზიც - "ზა ტვორჩესკი პოისკ". თინეიჯერობის პერიოდი ჩემთვის დაუვიწყარი იყო.

- სკოლაში პედაგოგებს ხომ არ აბრაზებდი? "შატალოზე" ხშირად მიდიოდით?
- როგორც სკოლის ბანკეტზე გაირკვა, თურმე, პედაგოგებს მეც ვაბრაზებდი, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ყველას ძალიან ვუყვარდი. ჩემი მასწავლებლების დანახვა მე დღესაც დიდ სიხარულს მანიჭებს... რა თქმა უნდა, კლასელები "შატალოსაც" ვაწყობდით ხოლმე და ხან სად მივდიოდით, ხან - სად...

- კლასში "სასტავებად" თუ იყავით დაყოფილები? საინტერესოა, მეგობრებს რის მიხედვით ირჩევდი?
- ჩვენი კლასი იყო ერთი დიდი "სასტავი". ყველასთან არაჩვეულებრივი ურთიერთობა მქონდა, მაგრამ გამორჩეულად ოთხ კლასელთან ვმეგობრობდი...

- გამორჩეულად კარგად რომელ საგანს სწავლობდი? მხატვრულ ლიტერატურას თუ კითხულობდი?
- ჰუმანიტარული საგნები უფრო მეტად მიზიდავდა, ვიდრე - ტექნიკური. მხატვრულ ლიტერატურას რა თქმა უნდა, ვკითხულობდი.

- იმ პერიოდში, როცა მოზარდი იყავი, რა მიიჩნეოდა "მაგარ ბიჭობად"?
- ვისთვის როგორ, მაგრამ ჩემთვის "მაგარი ბიჭია" ის, ვინც სხვის ცუდად შეხებას, დაჩაგვრას არ ცდილობს. "კარგ ტიპად" მიმაჩნდა ადამიანი, ვისაც უბანსა თუ სკოლაში, თავაწეულს შეეძლო სიარული.

- ისევე, როგორც ბევრ მოზარდს, ალბათ ქუჩაში "ბირჟაობა" შენც გხიბლავდა. "ქუჩის ინსტიტუტი" გავლილი გაქვს?
- ქუჩაში ძალიან ბევრ დროს ვატარებდი და აქედან გამომდინარე, "ქუჩის ინსტიტუტიც" გავლილი მაქვს. ეს არის სკოლა, რომელიც ბიჭებს კაცად ჩამოყალიბებაში ძალიან დიდ როლს თამაშობს. ციოდა, ცხელოდა, თოვდა თუ წვიმდა, თანატოლები ქუჩაში "ვბირჟაობდით"...

- რით განსხვავდებოდი თანატოლებისგან? საკუთარ იმიჯზე განსაკუთრებულად ზრუნავდი?
- ჩემს იმიჯზე ყოველთვის თავად ვზრუნავდი. მიზნად არასდროს დამისახავს, სხვებისგან გამორჩეული ვყოფილიყავი - ეს ჩემდა უნებურად გამომდიოდა. ვფიქრობ, თანატოლებისგან განსხვავებული იმიჯი მქონდა.

- რა იყო შენი თინეიჯერობის პერიოდში მოდაში და გქონდა თუ არა იმის ფუფუნება, რომ ის გეყიდა, რაც გინდოდა? როგორ ვარცხნილობას ატარებდი?
- თინეიჯერობის პერიოდშიც ვცდილობდი, მოდის ტენდენციებისთვის შეძლებისდაგვარად ამეწყო ფეხი. ჩემი სტილი გახლდათ თავისუფალი, სპორტული. ძალიან მომწონდა ღია, ხშირ შემთხვევაში - გახეხილი და ფართხუნა ჯინსი, თეთრი "კეტასები". რაც შეეხება ჩემს თმას, მაშინაც მოკლე ვარცხნილობა მქონდა.

- სვირინგის გაკეთების სურვილი არასდროს გქონია?
- სხვათა შორის, თინეიჯერი ვიყავი, როცა სვირინგის გაკეთება მოდაში შემოვიდა და მეც, მოდას აყოლილმა, ტატუს გაკეთება განვიზრახვე.

- საინტერესოა, რა ამოისვირინგე?
- მარჯვენა მხარზე მხოლოდ კირჩხიბი დავიხატე, თუმცა ბევრი სხვა იდეაც მქონდა. იმ პერიოდში ყველა ტატუს აუცილებლად, თავისებური ახსნა უნდა ჰქონოდა. ჰოდა, კირჩხიბი იმიტომ ამოვისვირინგე, რომ ეს ჩემი ზოდიაქოს ნიშანია.

- სიმღერამ რა ასაკში გაგიტაცა?
- რაც ჩემი თავი მახსოვს, სულ ვმღერი, გამომდინარე იქიდან, რომ ჩემს ოჯახში ყველა მღეროდა. სერიოზული სკოლა გავიარე არტოს ბაღში არსებულ ფოლკლორულ ცენტრში.

- ბავშვობაში ვისი ფანი იყავი?
- ბავშვობიდან სტივ უანდერისა და ჯექსონის ფანი ვიყავი.

- შენი ფანობა რაში გამოიხატებოდა?
- დღე იყო თუ ღამე, გამუდმებით მათ სიმღერებს ვუსმენდი. ვინ იცის, რამდენჯერ გაწყვეტილა კასეტის ლენტი ამდენი დატრიალებისგან და რამდენჯერ გახლდათ დაწებებული... შემდეგ უკვე მოდაში იყო 2პაც და ამ რეპერის ყველა სიმღერა ზეპირად ვიცოდი (იღიმის).

- როცა გაიზარდე და თავადაც პოპულარული გახდი, ალბათ მოგეცა იმის შანსი, რომ გაგეცნო ისეთი ადამიანი, ვისთვისაც ხელის ჩამორთმევაზე ბავშვობაში ოცნებობდი. ვინ არის ასეთი პიროვნება შენთვის და რა გრძნობა დაგეუფლა, როცა ოცნება აგიხდა?
- ძალიან მიყვარდა ჯგუფი Kool and the Gang . ამ ჯგუფის წევრების გაცნობა ჯერ კიდევ მანამდე მოვახერხე, ვიდრე პოპულარული გავხდებოდი: როცა Kool and the Gang თბილისში პირველად ჩამოვიდა, ამ ჯგუფის წევრების გაცნობისა და თითოეული მათგანისთვის ხელის ჩამორთმევის საშუალება მომეცა. ცხადია, ამ ამბით აჟიტირებული ვიყავი და თავი უბედნიერესი ადამიანი მეგონა.

- პატარაობისას გოგონებთან როგორი ურთიერთობა გქონდა და ახლა რა შეიცვალა ამ მხრივ?
- მახსოვს, პატარაობისას სახლიდან ჩემი დის სათამაშოები მიმქონდა და მათ ჩემს შეყვარებულებს ვჩუქნიდი. ცოტა რომ წამოვიზარდე, შინიდან სათამაშოების გაზიდვა შევწყვიტე, სამაგიეროდ, დედაჩემის ოქროს სამკაულებს "შევუჩნდი". იმ გოგონების მშობლები, რომლებსაც ამ ნივთებს ვჩუქნიდი, დედას ყველაფერს უბრუნებდნენ, მე კი ეს ძალიან მწყინდა... ახლაც ყველაფერი მემეტება გოგონებისთვის, მაგრამ სახლიდან აღარაფერი გამაქვს...

- პირველი სიყვარული, პირველი პაემანი გაიხსენე.
- რაც შეეხება პირველ სიყვარულს - ეს იყო ბაღის ასაკში, პირველი პაემანი კი სკოლის პერიოდში მქონდა. გოგონებს პაემანს ახლაც ვუნიშნავ ხოლმე იმ იმედით, რომ სიყვარული მოვა (იღიმის). მოკლედ, დიდი გრძნობის მოლოდინში ვარ.

- თაყვანისმცემლებს შენთან ურთიერთობის საშუალებას თუ აძლევ? სხვების მსგავსად, ხომ არ ფიქრობ, რომ პოპულარობა დამღლელია?
- მერწმუნეთ, პოპულარობაში დამღლელი არაფერია! ჩემს თაყვანისმცემლებს ძალიან დიდ პატივს ვცემ და შეძლებისდაგვარად ვხვდები კიდეც. სხვათა შორის, გულშემატკივრები ჩემთან შეხვედრას თითქმის ყოველი კონცერტის დასრულების შემდეგ ახერხებენ.

- შენს მავნე ჩვევებზე რა შეგიძლია გვითხრა?
- მავნე ჩვევა, რომელიც მაწუხებს, სიგარეტის მოწევაა, მაგრამ ვფიქრობ, ამ პრობლემას მალე მოვაგვარებ. მიყვარს ძილი და ხშირად, ეს საქმის კეთებაში მიშლის ხელს...

- რას ნიშნავს შენთვის ინტერნეტი, სოციალური ქსელი? და საერთოდაც, რას ფიქრობ ვირტუალურ ურთიერთობაზე?
- სოციალურ ქსელში "ხეტიალი" ჩემი ყოველდღიური ცხოვრებაა. ვირტუალური ურთიერთობების აბა, რა გითხრა? თუმცა, გამოგიტყდები და ვირტუალურ ნაცნობს ბევრჯერ შევხვედრივარ.

- შენი აზრით, დღევანდელი მოზარდები შენი თაობის თინეიჯერებისგან რით განსხვავდებიან ან რა საერთო დამახასიათებლები აქვთ?
- ახლანდელი მოზარდები, ჩემი თაობის წარმომადგენლებისგან განსხვავებით, უფრო მეტად ინფორმირებული და თავისუფლები არიან. თან, ძალიან პრაქტიკული ხედვა აქვთ. სხვა საკითხია, რამდენად მომწონს მათი ასეთი თავისუფლება...

- რას დაარქმევდი შენი თაობის წარმომადგენლებს?
- ჩემს თაობაში ბევრი რომანტიკოსია, ბევრი - იდეალისტი, სულით მებრძოლი და ა.შ.

- ოდესმე იარაღი თუ გიტარებია?
- სხვების მსგავსად, იარაღი მეც მქონდა და ვატარებდი კიდეც...

- ქალის გამო თუ გიჩხუბია?
- როგორ არ მიჩხუბია?! სხვათა შორის, ხშირად სწორედ გოგოს გამო მიხდებოდა "საქმის გარჩევა". ისე, ძალიან "ფეთქებადი" ვარ. უსამართლობის, ტყუილის, შეურაცხყოფის, უზრდელობის მოთმენა და ატანა არ შემიძლია.

- რას ურჩევ იმ მოზარდებს, რომლებსაც მომღერლობა აქვთ გადაწყვეტილი?
- ასეთ ადამიანებს ვურჩევ, მოუსმინონ გემოვნებიან მუსიკას, ბევრი იშრომონ და იმუშაონ საკუთარ თავზე, ხმის დახვეწაზე; იყვნენ ინდივიდუალურები და შეეცადონ, თავიანთი სათქმელი თქვან - ეს მათ შემოქმედებითად ძალიან გაზრდის. ვფიქრობ, მთავარი შრომისმოყვარეობაა. თუ მუშაობა არ დაეზარებათ, აუცილებლად გაუმართლებთ!

- რა სიახლეა შენს შემოქმედებაში? ვინმესთან დუეტს ხომ არ წერ?
- ძალიან მალე დავიწყებთ კლიპისა გადაღებას, რომელსაც უახლოეს პერიოდში იხილავს ჩემი მსმენელი. რაც შეეხება დუეტს, გეტყვით, რომ ერთ კარგ შემსრულებელთან ერთად ვაპირებ სიმღერის ჩაწერას, მაგრამ მის ვინაობას ვერ დაგისახელებთ - ეს ერთგვარი სიურპრიზი იქნება ჩემი გულშემატკივრებისთვის...

- დაბოლოს, ვინ არის დღეს დათუნა მგელაძე და ვინ იყო წლების წინ?
- დათუნა მგელაძე იყო, არის და იქნება ის ადამიანი, რომელსაც ყოველთვის უყვარდა, ახლაც უყვარს და მომავალშიც ეყვარება თავისი სარწმუნოება, ქვეყანა, ოჯახი, თავისი საძმაკაცო და საქმე...

ლიკა ქაჯაია
ჟურნალი ”გზა”