რატომ გაეყარა მარიამ საჯაია ქმარს

მარიამ საჯაიას გამოჩენას პოლიტიკაში, კერძოდ, ნაციონალთა რიგებში, თავიდანვე დიდი მითქმამოთქმა მოჰყვა. ამბობდნენ, რომ თავის დროზე საკონსტიტუციო ცვლილებები მის გამო მოხდა და პარლამენტის დეპუტატის ასაკობრივი ცენზი 21 წლის გოგონასთვის დასწიეს დაბლა. პოლიტიკოსობა მისი ბავშვობის ოცნება ყოფილა. ბრძოლის ჟინს მამა, დემურ საჯაია უღვივებდა, ხოლო დამოუკიდებელი, საქმიანი ქალის მაგალითი დედის, ყოფილი დეპუტატის, ნაზი არონიას სახით ჰქონდა.
მარიამი ამ ეტაპზე პირად ცხოვრებას ასაიდუმლოებს. ქმარზე და მასთან გაშორების მიზეზებზე არ ლაპარაკობს. საკანონმდებლო ორგანოს საქმიანობაშია გადაშვებული და დროს 3 წლის შვილისთვისაც ვეღარ პოულობს.
– მარიამ, თქვენს ასაკში პოლიტიკოსობა ცოტა ნაადრევად არ გეჩვენებათ?
– ბავშვობიდან მინდოდა, რაც შეიძლებოდა ბევრი მესწავლა და ამის მერე ჩემი განათლება და ცოდნა პოლიტიკისთვის გამომეყენებინა. პოლიტიკაში მოვხვდი იმ დროს, როცა სწავლა არ მაქვს დამთავრებული და არც დიდი გამოცდილება მაქვს. მიუხედავად ამისა, უარი არ ვთქვი ამ შემოთავაზებაზე, რადგან ძალიან სწორად გადმომცეს, რა უნდა ყოფილიყო ჩემი დანიშნულება პარლამენტში და რატომ უნდოდათ 21 წლის ადამიანი იქ.
– ჩვენც აგვიხსენით, რატომ უნდოდათ.
– ამის ერთ–ერთი მთავარი მიზეზი, გარდა იმისა, რომ ვყოფილიყავი ახალგაზრდების წარმომადგენელი და მათი ინტერესების გამტარებელი, იყო ის, რომ პოლიტიკაში ახალი სახე და ახალი სისხლი უნდა მოვიდეს. იცით, რომ დღეს ძალიან აქტიური პოლიტიკოსები ისინი არიან, ვინც საბჭოთა კავშირის დროიდან ან შევარდნაძის პერიოდიდან მოდიან. ზოგჯერ მათში არასწორი დამოკიდებულებაა ფესვგადგმული, თუნდაც ის, რომ პოლიტიკა ბინძური საქმეა და აქ ბინძური თამაშები "მოსულა". ახალი თაობა კი ვთვლით, რომ პოლიტიკაში და საერთოდაც მიზანი არ ამართლებს საშუალებას. აქედან გამომდინარე, მეტი ახალი სისხლი უნდა ჩაერთოს, რომ ეს სფერო გასუფთავდეს. ჩემთვის მიუღებელია არაპატიოსნად თამაშის წესები.
– კონკრეტულად თქვენ რა დამსახურების მიხედვით შეგარჩიეს?
– იგივე უნივერსიტეტში, იგივე სამსახურებიდან გამომდინარე. სანამ საჯარო სამსახურში დავიწყებდი მუშაობას, ჩემი არასამთავრობო ორგანიზაცია მქონდა, რომელიც უნარშეზღუდულთა უფლებებს იცავდა. მაშინ 19 წლის ვიყავი. ამის შემდეგ ვმუშაობდი განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროში, სტუდენტთა საზაფხულო დასაქმების პროგრამაზე.
– ამბობენ, რომ პარლამენტის დეპუტატობის ასაკობრივი ცენზი თქვენ გამო დასწია წინა ხელისუფლებამ.
– ვერ დაგეთანხმებით. ასაკთან დაკავშირებით კონსტიტუციაში ცვლილებები შარშან თებერვალში მიიღეს. ჩემი პარლამენტში მოხვედრის საკითხი კი აგვისტოში გადაწყდა.
– პარლამენტში უხერხულობას არ გიქმნით თქვენი ასაკი – 22 წელი?
– ჩემს ასაკზე ხელისუფლების მხრიდან არაერთხელ გაკეთებულა საჯარო განცხადებები. ჩემს კითხვაზე პასუხის გაცემა ასეც დაუწყიათ – თქვენ გამოცდილება არ გაქვთ და იმიტომ სვამთ ალბათ ამ კითხვას და ა.შ. რას ვიზამ! შიგნით, პარტიაში, ასაკის გამო დისკომფორტი არასდროს მიგრძვნია. ყველა თანასწორად განმიხილავს. მათთან ურთიერთობა მსიამოვნებს.
– ძალიან ბევრი ბრალდება დაუგროვდა ნაციონალურ მოძრაობას 9 წლის განმავლობაში. ამაზე რას ფიქრობთ?
– პირველ რიგში, მიმაჩნია, რომ ამ 9 წლის განმავლობაში იყო უფრო მეტი მიღწევა, ვიდრე შეცდომა. შეიძლება ბევრი რამ არასწორად გაკეთდა, ან უკეთ შეიძლებოდა გაკეთებულიყო, მაგრამ იმის თქმა, რომ ყველაფერი ცუდადაა, უპასუხისმგებლობაა, რადგან შეუიარაღებელი თვალითაც ჩანს ის ცვლილებები, რაც ქვეყანამ განიცადა. ხელისუფლების არგუმენტი, თქვენს დროს უარესი ხდებოდაო, შურისძიების და ანგარიშსწორების სურვილია, რომელმაც შეიძლება ქვეყანა გადაიყოლოს. ყოველთვის ვსვამ კითხვებს და ამომწურავ პასუხებს ვიღებ თანაგუნდელებისგან. რა საქმეებზეც გამოძიება მიმდინარეობს, უმრავლესობა საფუძველს მოკლებულია.
– 2007 წლის 7 ნოემბერი, ტელეკომპანია "იმედის" დარბევა, 26 მაისი, ციხის კადრები... – ეს ყველაფერი თქვენთვის დამაბრკოლებელი არ იყო, როცა პოლიტიკურ არჩევანს აკეთებდით?
– როდესაც ციხის კადრები გავრცელდა, მაშინ აქტუალური იყო სლოგანი – "სისტემა უნდა დაინგრეს", რაც არასწორად მიმაჩნია. სისტემა ამ ქვეყანაში იყო პატრული, იუსტიციის სახლები, ჯარი, კორუფციასთან და კრიმინალთან ბრძოლა, ინფრასტრუქტურული პროექტები... რა თქმა უნდა, არავინ ამბობს, რომ ნაციონალური პარტია უშეცდომო იყო. ის, რომ ნაცმოძრაობა პატარ–პატარა შეცდომებზე საუბარს თავს არიდებდა, დიდ შეცდომად მიმაჩნია.
იმ აქციების დარბევას საფუძველი ჰქონდა, მაგრამ, რადგან ხალხამდე არ მივიდა ეს ინფორმაცია, დეტალურად არ მოხდა განმარტება, მათთვის გაუგებარ და ძალადობის მომცველ ფაქტებად დარჩა. "იმედი" ცდილობდა, სახელმწიფო გადატრიალება მოეხდინა. ეს იყო იმის მიზეზი, რომ ტელეკომპანიას რამდენიმე დღით შეუჩერდა მაუწყებლობა.
– რამდენად თვითკრიტიკული ხართ?
– მქონია შემთხვევები, როცა მიფიქრია, რომ შეცდომა დავუშვი. ვთქვათ, სიტყვით გამოსვლის დროს რაღაც ისე მითქვამს, რომ მერე მიფიქრია, ცოტა რბილადაც შეიძლებოდა იმავეს თქმა–მეთქი.
– ყველაზე ხშირად რასთან დაკავშირებით იღებთ შენიშვნას გუნდის წევრებისგან?
– რომ ძალიან ფიცხი ვარ და ბასრად ვიცი რაღაცაზე ხაზგასმა. პოლიტიკოსი უფრო დიპლომატი უნდა იყოს.
– გყავთ პოლიტიკოსის იდეალი, ვისაც გსურთ, მიბაძოთ?
– ვერ ვიტყვი, რომ მიბაძვა მინდა, მაგრამ ძალიან მომწონს უინსტონ ჩერჩილი, რომელიც დამარცხდა, მაგრამ შემდეგ თავისი ჭკუით მოახერხა პოლიტიკაში დაბრუნება და დიდი ბრიტანეთის ისტორიაში გარდამტეხი როლი ითამაშა.
– ქალისთვის პოლიტიკაში ყოფნა რთულია თუ არა?
– ჩემთვის არ არის. ამას მამაკაცები უფრო უსვამენ ხაზს, მაგალითად, ამაზე როგორ გიპასუხო, ქალი ხარო და ა.შ. სუსტი არგუმენტია, როცა პასუხი არ აქვთ.
– რაზე მოგიწიათ უარის თქმა პოლიტიკაში მოსვლის მერე?
– ბევრი თავისუფალი დრო არასდროს მქონია, მუდამ დაკავებული ვიყავი სწავლით და მუშაობით. დიდად არ მიყვარს კლუბებში სიარული და მანამდეც არ დავდიოდი, მაგრამ, რა თქმა უნდა, ნაკლები დრო მრჩება შვილისთვის და მეგობრებისთვის.
– გარეგნულ იმიჯს თავად იქმნით?
– მანამდეც მიყვარდა კლასიკური სტილი, მაგრამ ჯინსებიც მაქვს გარდერობში, რომელიც პარლამენტშიც მაცვია. მომწონს მკვეთრი ფერები. თმა შევიჭერი, რადგან მუდმივად ვისწორებ და გრძელი თმის გასწორებას ბევრი დრო მიჰქონდა.
– თქვენი გამოჩენისთანავე ათასი ჭორ–მართალი გავრცელდა. ერთ–ერთი ბოლო იყო ის, რომ პრეზიდენტთან ერთად დუბაიში იყავით. რა კომენტარს გააკეთებდით?
– რა თქმა უნდა, მაღიზიანებს ჭორები, მაგრამ ვცდილობ, ყურადღება არ მივაქციო, რადგან პოლიტიკოსს თმენის ვალდებულებაც აკისრია, მით უმეტეს, როცა იცი, რომ ტყუილია, რეალობასთან არაფერი აქვს საერთო და ვერავინ დაგიმტკიცებს, ნაკლებად ნერვიულობ და ემოციებიც ქრება, თანაც ამაზე ფიქრის დრო თუ არ გაქვს.
– ძლიერი ქალი ხართ?
– ვცდილობ, ძლიერი ვიყო. ბავშვობიდან დამოუკიდებელი და მიზანდასახული ვარ, ასე გამზარდეს. ბევრს ვეკითხები აზრს, მაგრამ საბოლოო გადაწყვეტილება ჩემია.
– ძლიერი ქალისთვის რთულია პირადი ცხოვრების აწყობა?
– თუ კაცი სუსტი არ არის, მაშინ რთული არაა. პრობლემები მაშინ იწყება, როცა კაცი თავისზე ძლიერ ქალს ვერ ეგუება და ცდილობს, ურთიერთობაში ხელოვნურად მოიპოვოს დომინანტის როლი.
– როგორი დედა ხართ?
– ჩემი შვილი, ბუკა სამარგულიანი, 3 წლისაა. ახლა ქუთაისშია, დედაჩემთან ერთად. დედა იქ მუშაობს. სამწუხაროდ, შვილისთვის ნაკლები დრო მრჩება და ეს არის ჩემი ყველაზე დიდი პრობლებმა. როცა ქუთაისში ვარ, მცირე თავისუფალ დროს აუცილებლად მასთან ვატარებ. სულ ვცდილობ, სახლიდან ისე წავიდე, რომ ვერ შემამჩნიოს, რადგან უნდა, რომ წამომყვეს.
– დედის, ყოფილი დეპუტატის ნაზი არონიას გავლენაც ხომ არ არის, რომ პოლიტიკაში ხართ?
– დედას გავლენა ჩემზე იყო ის, რომ ბავშვობიდან ძალიან მომწონდა ძლიერი, დამოუკიდებელი, საქმიანი ქალი. აქედან წამოვიდა ის სურვილიც, რომ მინდოდა დამოუკიდებლობა და ა.შ. სახლში მშობლების საქმიანი საუბრები მომწონდა. შესაძლოა პოლიტიკით ამიტომაც დავინტერესდი. ამას დისკომფორტიც ახლდა – დედას ყველაზე გვიან გამოვუყვანივარ ბაღიდან, ან მასწავლებელს მივუყვანივარ სახლში, მაგრამ მაშინაც კი მესმოდა, რომ ეს საჭირო იყო და პროტესტის გრძნობა არ მიჩნდებოდა. ეს ყველაფერი ისევ მე წამადგა, რომ დამოუკიდებელ ადამიანად ჩამოვყალიბდი. მეც მაკლდა დედასთან უფრო აქტიური კონტაქტი, რაც შედარებით მამშვიდებს, როცა ვნერვიულობ, რომ ჩემ შვილს ვაკლივარ.
– მამა განებივრებდათ?
– მე დამოუკიდებელი რომ ვარ, მამაჩემის დამსახურებაა. მას ლიბერალური ღირებულებები ჰქონდა. ერთი პერიოდი დედა უმუშევარი დარჩა სამი თვით. ამას მამაჩემი შინაგანად ვერ ეგუებოდა, უნდოდა საქმიანი ქალი ოჯახში.
მამა შარშან გარდაიცვალა. ისეთი ტიპი იყო, რომ არასოდეს მაქებდა. ეს მაძლევდა სტიმულს, მეტი წარმატებისთვის მიმეღწია. ხშირად ვამბობ, რომ მამაჩემის ჯიბრით ვსწავლობდი. უნივერსიტეტში რეიტინგში პირველი ვიყავი. ამას რომ ვეტყოდი ხოლმე მამას, პასუხად ვიღებდი: "მერე მე რა?". ბოლოს გარდაცვალებამდე ორი კვირით ადრე ბრიფინგი მქონდა. რომ ნახა, მითხრა ერთ–ერთ წარმატებულ პროექტთან დაკავშირებით, კარგი იყო, მაგრამ უკეთესად შეგიძლიაო. ეს არის სიტყვები, რომლებიც მამაჩემისგან დამრჩა.
მანანა ნოდია