რუსთავის ტრაგედია – რას შესწირა ერთი თვის ჩვილი +ვიდეო

რუსთავში მე-17 მიკრორაინის 27-ე კორპუსის მეორე სართულზე დილის 7 საათზე დაბრუნებული გივი ჩიქობავა მძინარე ცოლ-შვილთან შევიდა. ერთად მძინარე ორი შვილიდან ერთი თვის ჩვილი აიყვანა, ფანჯარასთან მივიდა, გამოაღო და ბავშვი გარეთ ისროლა. ნაქირავებ ერთოთახიან ბინაში მკვლელსა და მის ცოლ-შვილთან ერთად, გივი ჩიქობავას მცირეწლოვანი დისშვილები და დედამისი, ციალა ჩიქობავა ცხოვრობდნენ.

ციალა ჩიქობავას ამ დროს ეღვიძა და შინ საქმიანობდა. სამზარეულოში რძლის შეკივლება გაიგონა, რასაც მისი შვილის, გივი ჩიქობავას ოთახიდან გამოსვლა მოჰყვა. შვილმა დედას ერთადერთი სიტყვა- "შევწირე!"უთხრა და სახლიდან გავიდა. ციალა ჩიქობავა რძლისა და შვილიშვილების ოთახისაკენ გაიქცა. სადაც ვაჟის ცოლი და მისი სამი წლის გოგონა ისევ საწოლში დახვდნენ. მას თავდაპირველად არც კი შეუნიშნავს, რომ მისი მეორე შვილიშვილი, ერთი თვის ლადო ჩიქობავა აღარსად ჩანდა. თუმცა იმავეწამს "ლოჯიდან" სხვა შვილიშვილების კივილი გაიგონა, - ლადო ძირს აგდიაო და სარკმელს მივარდა.

ამის შემდეგ მისი მეზობლები ქალის განმგმირავმა კივილმა გამოაღვიძა, - ციალა ჩიქობავას მიცვალებული შვილიშვილი ხელში ეჭირა და კიოდა. შეძრწუნებული მეზობლები მთელი დღის განმავლობაში ეზოში იდგნენ. ისინი აღნიშნავდნენ, რომ ერთი თვის ლადო ჩიქობავა, რომელსაც ბებია ციალა ჩიქობავა ზრდიდა და ეზოში ყოველდღე ასეირნებდა, განსაკუთრებული სილამაზის ბავშვი იყო, ხოლო ეს შემზარავი ტრაგედია იმან გამოიწვია, რომ ციალა ჩიქობავას როგორც ვაჟი, ასევე რძალი ფსიქიკურად დაავადებულნი არიან და თავის დროზე მათი ქორწინება დიდი დანაშაული იყო. გივი ჩიქობავას კი ავადმყოფობამ ბოლო დროს განსაკუთრებულად დარია ხელი. ის ეზოში დადიოდა, თავისთვის ლაპარაკობდა და ხელებს იქნევდა.

ბავშვის ცხედარი პროზექტურაში გაადაასვენეს, პოლიციამ კი მკვლელი მამა შორიახლოს მიწაზე გართხმული იპოვა. ის სამართალდამცავებს კომენტარის გარეშე ჩაბარდა.

ციალა ჩიქობავა, გივი ჩიქობავას დედა:

ჩემი შვილი, გივი ჩიქობავა სრულიად ნორმალური ადამიანი იყო. ყოველთვის ძალიან გვიჭირდა, მერე ქმარი მომიკვდა, ბინაც გავყიდეთ და უფრო გაგვიჭირდა. იმ ზომამდე რომ ჩემი უფროსი ქალიშვილი სამუშაოდ არის წასული, მის შვილებს მე ვზრდი, ის კი თავის ნამუშევარ ფულს გვიგზავნის და მის შვილებთან ერთად ძმის ცოლ-შვილსაც ინახავს. მაშინ დავიღუპე, როცა გივის ქურდობაზე წაცდა ხელი. 2002 წელს დააპატიმრეს და 2005 წელს ციხიდან უკვე ფსიქიკურად ავადმყოფი გამოვიდა. ქვებს არ ისვრის, მაგრამ მკურნალობა მაინც სჭირდებოდა, ზოგჯერ აგრესიული იყო. ერთხანს დამიჯერა, სამკურნალოდ დამყვებოდა, მაგრამ ბოლოს წამლის დალევას შეეშვა, - მეუბნეოდა, მე გიჟი არ ვარო. მერე ცოლი მოიყვანა და ბავშვებზე გიჟდებოდა. პატარა რომ ატირდებოდა, მეუბნეოდა, არ ატირო, მიდი, ხელში აიყვანეოო. ჩემი რძალი შვილებს ვერ უვლის, გათიშულ მდგომარეობაშია და ვაჟის შვილებსაც მე ვზრდიდი.

- თქვენი რძალი რატომ ვერ უვლის შვილებს?

- აი, ასე გათიშულია, ვერ აზროვნებს, ვერაფერზე რეაგირებს ( ციალა ჩიქობავამ ერთ-ერთ ახალგაზრდა ქალზე მიმითითა, რომელიც იმ დროს ოთახში უემოციოდ იჯდა და მხოლოდ ფოტოაპარატის დაჩხაკუნებაზე რეაგირებდა უსიამოვნოდ, რის გამოც მისთვის ფოტოს გადაღება შეუძლებელი აღმოჩნდა). ასეთი მოიყვანა ჩემმა შვილმა ცოლად. პირველი შვილი რომ გააჩინა, სამი წლის წინ მაშინაც ასე დაემართა. მერე თითქოს გამოკეთდა, მაგრამ მეორე ბავშვის გაჩენის შემდეგაც იგივე მდგომარეობაში ჩავარდა. აი, ახლაც შვილი მოუკვდა და არაფერზე რეაქცია არ აქვს.

- კი მაგრამ მაშინ რატომღა იკივლა, როცა თქვენი შვილი ოთახში შევიდა?

- აბა, რა გითხრათ მე უბედურმა, იქნებ როცა ჩემმა ვაჟმა შვილი გამოსტაცა, რაიმე ატკინა და ეს ტკივილის რეაქცია იყო. ყოველ შემთხვევაში მე რომ შევედი, ისევ საწოლში იწვა და არც შემდეგ რეაგირებს არაფერზე. ვფიქრობ, ვერ გრძნობს, რომ შვილი აღარ ჰყავს.

- არც ბავშვს უვლიდა?
- უვლიდა, ძუძუსაც აწოვებდა, მაგრამ ასე უემოციოდ. ახლა იმას ვდარდობ, რძე არ ჩაუდგეს და ტემპერატურამ არ აუწიოს. რძის წასაყვანი წამალი დასჭირდება და სად მაქვს მაგის ფული.

- როგორ გგონიათ, თქვენი ვაჟი მოვა გონს, თუ რა გააკეთა?
- მოვა. მას აქვს ასეთი პერიოდები. ვიცი რომ ამის შემდეგ ისიც უკვე თავისთავად მკვდარია. ან შეიძლება უფრო შეიშალოს. მე მინდა რომ რომელიმე ისეთ დაწესებულებაში მიიყვანონ, სადაც სამუდამოდ დარჩება.

- სოციალური დახმარება თუ გაქვთ?
- გვაქვს. მაგრამ რაიმესთვის რომ გვყოფნოდა, მაშინ ეს აღარ დამემართებოდა, - ჩემი ვაჟი ცოტა რომ დაწყნარებული იყო, შვილების შიმშილს ისე განიცდიდა, წერილს წერილზე წერდა, რომ დახმარება მიგვეღო, მაგრამ ტყუილად.

- რატომ გითხრათ სიტყვა "შევწირე" თვენმა ვაჟმა მას შემდეგ რაც შვილი ფანჯრიდან გადააგდო, ეს რას უნდა ნიშნავდეს?
- არ ვიცი. ადრე ეკლესიაშიც დადიოდა, მაგრამ ბოლო დროს, ეტყობა, იმაზეც აიღო ხელი და ბოლო სამი ღამე სახლში არ ათევდა, სულ გარეთ იყო, ვისთან დადიოდა, არ ვიცი. ერთხელ ვკითხე, სად დადიხარ-მეთქი. მითხრა, ჩემ ძმებთან ვარო და მერე აღარაფერი მიკითხავს, ვიცოდი, აგრესიას დამატეხდა. იმიტომ მქონდა კარის დილის შვიდ საათზე ღია, სახლში რომ მოვა გაღებული დახვდეს-მეთქი.

- თქვენი ვაჟის დიაგნოზი რა არის?
- შიზოფრენია. ჩემი რძალს ღრმა დეპრესია აქვს.

გიორგი ჟამურელი, თეონა ჟამურელის მამა:

- არ ვიცი ამ უბედურებას რა დავარქვა, რატომ გავიწირე ასე. ორი ქალიშვილი მყავს. თეონა ულამაზესი და უჭკვიანესი იყო. უნივერსიტეტშიც სწავლობდა და მოცეკვავეც იყო ყველა უბედურება ერთმანეთზე დამატყდა. ჯერ ცოლი მომიკვდა. მერე იპოთეკარმა ბინა წამართვა და ქუჩაში დამტოვა. თეონას დედა რომ მოუკვდა, დარდობდა. იმ ხანებში ერთ დაკრძალვაზე წავედი და საჭმელი დავუტოვე. რომ მოვედი, ყველაფერი ადუღებული დამხვდა. მამა, რატომ არ ჭამე-მეთქი? ვჭამეო, ისე უცნაურად მიპასუხა, მაშინ მივხვდი, საქმე კარგად არ მქონდა... მკურნალობა არ დამიკლია. რა ჩემს ცოდვად გათხოვდა, დავიღუპე კაცი, - რა გააკეთა ამ ჩემი ცოდვით სავსე სიძემ, თითქოს არ ეტობოდა ამისა არაფერი. ან იმას რად უნდოდა ცოლი. ვეუბნეოდი მაგის ნათესავებს, ნუ ჩადგებით ჩემი შვილის ცოდვაში- მეთქი, არ ქნეს და ერთ დღეს შინ მიიყვანეს და დაიტოვეს. ასე დადგა ჩემი მორიგი უბედურება. პირველი შვილის შემდეგ ვუმკურნალე და გონზე მოვიდა. მაგრამ მეორე ბავშვზე რომ დარჩა ფეხმძიმედ, ექიმმა უთხრა, წამალი არ დალიო, ბავშვს ავნებსო და ეს რომ გაიგო, წამალს პირი არ დააკარა. ამის შემდეგ კიდევ გაითიშა. ახლა ისევ უნდა ვუმკურნალო, მაგრამ გონზე რომ მოვა და რომ გაიგებს, რომ მისმა ქმარმა შვილი ფანჯრიდან გადაუგდო, მაინც გაგიჟდება. რა ვქნა არ ვიცი.

ეთერ ერაძე