სალომე გოგიაშვილი ნინი ბადურაშვილის მშობიარობას დაესწრება

ორ ახალგაზრდა ქალს თბილისური ბომონდიდან – ნინი ბადურაშვილს და სალომე გოგიაშვილს, საერთო "ფესვები" აქვთ – მათი ბებიები დეიდაშვილები არიან, თვითონ კი ერთმანეთს ბიძაშვილ–მამიდაშვილად ეკუთვნიან. შეიძლება ითქვას, ბავშვობიდან შეზრდილები არიან და მალე ნათელ–მირონიც დააკავშირებთ – სალომე ნინის მეჯვარე იყო და მის მომავალ შვილსაც მონათლავს. როგორ ცნობილია, ნინი ივლისის ბოლოს გოგონას დედა გახდება. სალომეს ამ მხრივ უკვე საკმაო გამოცდილება აქვს და შეუძლია ბიძაშვილს თავისი გამოცდილება გაუზიაროს. აპირებს კიდეც, ნინის მშობიარობას დაესწროს. მათი ერთად ყოფნა ყოველთვის დიდი გართობა და მხიარულებაა, ისე როგორც მათი ბებიების, რომლებიც ნარდის საოცარი მოყვარულები ყოფილან.
ეს და სხვა ამბები მათ ნათესაურ კავშირებზე ნინიმ და სალომემ "სარკეს" უამბეს.
სალომე: ჩვენ არც საბავშვო ბაღის მეგობრები გახლავართ და არც – სკოლის, ნათესავები ვართ. ჩვენი ბებიები – ლალი და ლეილა – დეიდაშვილები არიან. ჩვენი მშობლები – ერეკლე და თიკო – და–ძმასავით გაიზარდნენ, ერთ ლოგინში იწვნენ. ჩვენც ბავშვობიდან ერთად მოვდივართ. წლების შემდეგ კი უფრო დავუახლოვდით ერთმანეთს.
ნინი: მახსოვს, ჩვენი მეგობრობა როდის დაიწყო – სალომე 15 წლის იქნებოდა, მე – 12–ის. ძალიან მომწონდა მისი სამეგობრო წრე, იმ ისტორიების მოსმენა, რომლებიც ჩემთვის ჯერ კიდევ ნაადრევი იყო. თაყაიშვილის ქუჩაზე ცხოვრობდნენ, სალომეს ცალკე ოთახი ჰქონდა. სადარბაზოდან რომ შეხვიდოდი, სალომეს ოთახამდე მანსარდიდან კიბით უნდა ასულიყავი. ოთახში იყო წარწერები, კედელზე მიწერილი ლექსები. სულ მინდოდა, ასეთ სახლში მეცხოვრა. მახსოვს, როგორ გამიხარდა, სალომემ პირველი მანქანა რომ შეიძინა.
სალომე: ეს იყო უხსოვარ დროს! 16 წლის ვიქნებოდი, მანქანა რომ ვიყიდე. მაშინ ჯერ კიდევ "გაიშნიკები" არსებობდნენ.
– მარტო ნათესაობა საკმარისი არ არის დამეგობრებისათვის, საჭიროა საერთო ინტერესები, გემოვნება, ხასიათი და ა.შ.
სალომე: კი, რა თქმა უნდა. ბევრი ისეთი ნათესავი გვყავს, ვისაც მხოლოდ მაშინ თუ შევხვდებით, როცა ლხინი ან ჭირია. შეიძლება ოჯახები მეგობრობდნენ, მაგრამ პირადად არ გამოგივიდეს ურთიერთობა. მიუხედავად იმისა, რომ ერეკლეც ძალიან მიყვარს და ლალიც, ნინი ასეთი რომ არ ყოფილიყო, მეგობრები ნამდვილად არ ვიქნებოდით.
ნინი: რასაკვირველია, მე და სალომეს ერთნაირი ინტერესები გვაქვს, ორივე 53–ე სკოლაში ვსწავლობდით, ერთი სანაცნობო წრე გვყავდა.
– როგორები იყავით მაშინ, თინეიჯერობის პერიოდში?
ნინი: სალომე ყოველდღე იღებავდა თმას, ხან წითელი თმით მოვიდოდა, ხან – მწვანეთი. ექსპერიმენტებს ატარებდა.
სალომე: ფაქტია, რომ კარგად არ ვიყავი... (იცინიან).
ნინი: ცოტა რომ წამოვიზარდე, მეც მივბაძე და ასეთივე ექსპერიმენტებს მეც ვატარებდი, თმას ხშირად ვიღებავდი.
სალომე: ნინის ბადის ეძახდნენ. "ბასტი–ბუბუს" პერიოდიდან მოყოლებული ძალიან პოპულარული გახლდათ. თავიდანვე ლამაზი, კარგი გოგო იყო.
ნინი: მაშინ უფრო წყნარი და მორიდებული ვიყავი.
– თქვენ ორნი ყოველთვის ხართ ყურადღების და, აქედან გამომდინარე, ჭორების ცენტრში. როცა ერთმანეთზე მოგდით რაღაც ხმები, ამ დროს როგორ რეაგირებთ?
სალომე: ნინიზე რამე ჭორს თუ გავიგებ, ყველას საკადრის პასუხს ვაძლევ. არასასიამოვნო ჭორებზე ძალიან ცუდად ვრეაგირებ. არ შემიძლია კარგი დამოკიდებულება მქონდეს მასთან, ვინც ჩემი მეგობრის მიმართ ცუდადაა განწყობილი. ნეიტრალური ურთიერთობები არ გამომდის, დიპლომატიის უნარი საერთოდ არ მაქვს.
ნინი: ყველამ იცის, სალომეს მეგობარი რომ ვარ და არა მგონია, ჩემი თანდასწრებით ვინმემ მასზე ცუდი რამის თქმა გაბედოს. ადრე უფრო მესმოდა – იმასთან დადის, ვიღაცამ მანქანა უყიდაო და ასეთი უაზრობები... ამ ბოლო დროს მასზე არანაირი ჭორია არ გამიგია.
სალომე: გავთხოვდი და დაისვენა საზოგადოებამ.
ნინი: სალომე გათხოვდა და ხალხიც დამშვიდდა, მე გავთხოვდი და მაინც არ დაწყნარდნენ... (იცინიან).
– ნინი, მართლაც დიდი ხანია ჭორაობენ, რომ ქმარს გაშორდით. იქნებ ყველას თავად გასცეთ პასუხი ამაზე.
ნინი: ხალხის ფანტაზიები მაოცებს, ყოველდღე ახალ–ახალ რაღაცას ვიგებ. ქმართან ჩემი გაშორების იმდენი ვერსია და მიზეზი მოიგონეს, მართლა მაინტერესებს, ამ ყველაფერს ვინ თხზავს. აშკარად ვიღაც ზის, იგონებს და უხარია.
სალომე: ჩვეულებრივი ვერსია, რომ უბრალოდ ქმრისგან წამოხვედი, საინტერესო არ იყო, ამიტომ სხვადასხვა ვარიანტს ამატებენ.
ნინი: იჭორავეთ! მაინც ვერაფერს ვიზამ, ამ ხალხს ვერ შევაჩერებ.
– ალბათ ძალიან დამღლელია ასეთი გადამეტებული ყურადღება.
ნინი: რა თქმა უნდა, ვიღლები, მაგრამ თან შუჩვეული ვარ. იმ წამში ნერვები მეშლება, მაგრამ მერე ყურადღება სხვა რამეზე გადამაქვს. ორსულად ვარ და ყველა ინსტინქტი გამძაფრებული მაქვს. ხალხი არაფერს ერიდება, მათ შორის – სისულელეების წერას სოციალურ ქსელში. აჯობებს, თავიანთ თავზე დაწერონ და თავიანთი ცხოვრება განიხილონ! ვერ გამიგია, ეს ხალხი რამ გააბოროტა, თუმცა შეიძლება საამისოდ ბევრი მიზეზი აქვთ – წარუმატებელი ცხოვრება და ასე შემდეგ... გადავწყვიტე, პირად ცხოვრებაზე აღარ ვილაპარაკო. რამდენჯერაც კომენტარი გავაკეთე, იმდენჯერ სოციალურ ქსელში დაიდო და განხილვა დაიწყეს. ამ ყველაფრით დავიღალე და არ მინდა ჩემს ცხოვრებაზე საუბარი.
– სალომე, ნინი ახლა განსაკუთრებულ მდგომარეობაშია, რომელიც თქვენ უკვე ორჯერ გაქვთ გამოცდილი. ალბათ აძლევთ კიდეც სასარგებლო რჩევებს.
სალომე: ნინის პირადი გინეკოლოგი ვარ. ჯერ კიდევ მაშინ, როცა მოსკოვში იყო, ტელეფონზე დამირეკა და მითხრა, ეს და ეს პრობლემა მაქვს და რა მივიღოო. მეც კარგი ექიმივით წამლები ჩავაწერინე, რაც უნდა დაელია. ტელეფონი რომ გავთიშე, მერე მივხვდი, რაც გავაკეთე. ძალიან ვინერვიულე, მაშინვე ექიმს გადავურეკე და ეს ამბავი მოვუყევი. ექიმმა დამამშვიდა, სწორი მკურნალობა დაგინიშნავსო. პერიოდულად ჩემთან რაღაც კითხვები აქვს, მეც, რაც შემიძლია, ვეხმარები და გამოცდილებას ვუზიარებ. 
– ნინი, როგორ მიმდინარეობს ორსულობა, რა რა "ახალ" თვისებებს ამჩნევთ თავს?
ნინი: კარგი ორსულობა მაქვს, თუ არ ჩავთვლით ხასიათს, რომელიც ხშირად მეცვლება. ამას წინათ ისეთ ხასიათზე ვიყავი, არაფერი მინდოდა. ახლა კი ფანტასტიკურ განწყობაზე ვარ. ვერ ვიგებ, ეს ცვალებადობა ამინდის ბრალია თუ ორსულობის. შეგრძნებები უფრო გამძაფრებული მაქვს, მაგრამ პრეტენზიული ორსული ნამდვილად არ ვარ. არაფერი მინდება, ღამით არ ვჭამ, ახირებები არ მაქვს, არც მადა მაქვს მომატებული, როგორც ვიკვებებოდი, ახლა იმაზე ოდნავ მეტს გეახლებით. სახლში მეჩხუბებიან, მეტი უნდა ჭამოო. მხოლოდ 10 კილოგრამი მოვიმატე.
სალომე: ნინის მშობიარობას უნდა დავესწრო.
– უკვე იცით, ვინ დაესწრება ამ ღირსშესანიშნავ მოვლენას?
სალომე: აქ ასეთი პასუხი უნდა გასცე – ვისაც სურვილი ექნება, ყველას დავასწრებთ. შეიძინეთ ვაუჩერი და მობრძანდით! იმედია, მიხვდით, რომ ვხუმრობთ. ჩემ გარდა, ნინის მშობიარობას არავინ დაესწრება. მიხარია, რომ პატარას სურათები ექსკლუზიურად მე მექნება.
– ნინი, გადაწყვეტილი გაქვთ, სად და რა მეთოდით გააჩენთ შვილს?
ნინი: ჩემი შვილი საქართველოში დაიბადება, მაგრამ ჯერ ვერ მოვიფიქრე, სად ვიმშობიარებ. თუ ყველაფერი კარგად იქნება, ბავშვს ფიზიოლოგიურად გავაჩენ.
– როგორც ვიცი, გოგონას ელოდებით. ახლა უკვე, რა თქმა უნდა, მნიშვნელობა არ აქვს, მაგრამ მაინც, პირველი გოგო გინდოდათ თუ ბიჭი?
ნინი: ჩვენს ოჯახში ბიჭის ენაზე ლაპარაკი არავინ იცის. დედაჩემის, ეკას ძმა, ლადო, 13 წლის ასაკში გარდაიცვალა, მას შემდეგ სულ გოგოები გავჩნდით. ჩემი და, ანასტასია, ელოდება ბიჭს, რომელსაც ლადოს არქმევს. ჩემთვის სქესს მნიშვნელობა არ აქვს. სანამ ექოსკოპიურ გამოკვლევაზე არ მივედი, ვერ ვგრძნობდი, ბიჭის დედა უნდა გავმხდარიყავი თუ გოგონასი, სალომემ კი ყველაფერი იგრძნო. ამან უნდა გამოუშვას გაზეთი, სადაც თავის წინასწარმეტყველებებს დაბეჭდავს... (იცინიან).
სალომე: საოცარი სიზმრები მესიზმრება და, რაც მთავარია, მისრულდება. არც ვიცოდი, ნინი ორსულად იყო თუ არა, "ფეისბუქით" მივწერე, ნინი, სიზმარში ვნახე, შენს პატარა გოგოს ლამაზი კაბა ვუყიდე–მეთქი. ცოტა ხნის შემდეგ ნინის პასუხი მომივიდა, სალომე, იცი, მართლა ორსულად ვარო. მეც დანამდვილებით მივწერე, უეჭველად გოგო გეყოლება–მეთქი და, აჰა, ჩემი სიზმარიც გამართლდა!
ნინი: სალომეს სიზმრების ძალიან მჯერა.
სალომე: ჰოდა, ამ სიზმრების შემდეგ ნინი ექიმთან აღარ დადის. ვუყურებ და ვეუბნები, მის მუცელში ბავშვი როგორ გრძნობს თავს... (იცინიან).
– სალომე, თავად არ გეგმავთ მესამე შვილის გაჩენას?

სალომე: თუ ღმერთი მესამე შვილს მაჩუქებს, ძალიან გამიხარდება. მინდა, ჩემსა და ნინის შვილებს შორის დიდი ასაკობრივი სხვაობა არ იყოს, ამიტომ გადავწყვიტე, ამ საკითხზე ვიმუშაო.
– როცა ერთად ხართ, როგორ ატარებთ დროს, რა თემებზე საუბრობთ?
ნინი: როცა ერთად ვართ, ძირითადად სულ ვხუმრობთ. 5 საათიდან 3 საათი ვიცინით და ვერთობით.

სალომე: თუ სერიოზულად ვლაპარაკობთ, მტერს, ჩვენს ყბაში ვინმე ჩავარდეს! ახლა ბავშვის თემაა აქტუალური. ამას წინათ დიდხანს ვისხედით და ვლაპარაკობდით, რა ჯობია, რომ წინასწარ შევიძინოთ. მერე ვისაუბრეთ, პატარა ელენეს, როგორი ეტლი უნდა ვუყიდოთ.
– შვილისთვის უკვე ყიდულობთ ნივთებს?

ნინი: არა, ჯერ არაფერი მიყიდია.
სალომე: სარაფანი უნდა ვუყიდო. ელენე ზაფხულში დაიბადება, თანაც, წარმომიდგენია, როგორი იქნება. მინდა, ვუყიდო მოკლე სარაფანი, საიდანაც მსუქანი ბარკლები გამოუჩნდება. ასევე მისთვის ვიყიდი წინდებს, "ბასანოჟკებს" და თმაზე წითელ გადასაჭერს. ეს ყველაფერი ელენეს აუცილებლად ექნება ჩემგან.
– ერთმანეთის ქმრები როგორ გაიცანით?
ნინი : სალომეს არაჩვეულებრივი ქმარი ჰყავს. მისით დანახვისთანავე მოვიხიბლე. სასიამოვნო მოსაუბრე, განათლებულია. სალომეს პატივს სცემს, ქალაქელია, მის გვერდით სწორედ ასეთი ბიჭი მინდოდა.
სალომე: ნინის ქმარი ძალიან უშუალო და კომუნიკაბელურია. სამწუხაროდ, ერთმანეთს ხშირად ვერ ვხვდებით, მე აქ ვარ, ირაკლი – მოსკოვში. ჩემთვის მთავარია, ნინი იყოს კარგად და თუ ამას ირაკლი ცხოვრების ბოლომდე მოახერხებს, მაშინ მისი მისამართით საუკეთესო სიტყვებს არ დავიშურებ.
– სალომე, ნინის დანიშვნა და გათხოვება მოკლე დროში და მოულოდნელად მოხდა. ეს თქვენთვისაც სიურპრიზი იყო თუ თავიდანვე ინფორმირებული იყავით?
სალომე: ჩემ გარდა, ყველასთვის მოულოდნელი იყო. მათი სიყვარულის შესახებ ვიცოდი, ამიტომ არ გამკვირვებია, ოჯახის შექმნა რომ გადაწყვიტეს. ბევრისთვის კი ეს შოკი იყო.
– ნინის ქორწილში ჟურნალისტები არ იყვნენ, ამიტომ საინტერესოა, სტუმრის თვალით დანახული ის დღე.
სალომე: ნინის ძალიან პომპეზური ქორწილი ჰქონდა და, რაც მთავარია, ძალიან ლამაზი ნეფე–დედოფალი იყვნენ. მათი ქორწილისთვის სპეციალურად ჩავწერე დუეტი დათუნა სირბილაძესთან ერთად, რომელიც ქორწილში ვერ მობრძანდა, ამიტომ სიმღერაც ვერ ვიმღერე და სიურპრიზი ასე ჩამეშალა.
ნინი: მართლა? არც ვიცოდი. რომ არა ჟურნალი "სარკე" და ეს ინტერვიუ, ალბათ ვერც გავიგებდი. რა სიმღერა უნდა გემღერათ?
სალომე: ანჟელიკა ვარუმის და აგუტინის ერთ–ერთი სიმღერა. ძალიან დამწყდა გული, მაგრამ რას ვიზამთ? ნინი თავის ქორწილში ისეთი ლამაზი იყო, სიტყვებით ვერ გადმოგცემთ!
ნინი: არ მახსოვს, ჩემს ქორწილში რა ხდებოდა, ძალიან დაძაბული ვიყავი. მინდოდა, ყველა კარგად ყოფილიყო.
სალომე: არც ის გახსოვს, თქვენი პერსონალური სადღეგრძელო ხმამაღლა, მთელი დარბაზის გასაგონად რომ დავლიე?!
ნინი: არა...
სალომე: იმ სიტყვების წარმოთქმისას გულით ვიტირე და ნახევარი დარბაზიც ვატირე. ჩემს ცხოვრებაში პირველად დავლიე სადღეგრძელო. ვერ ვიტან, ქალი რომ სადღეგრძელოს სვამს, მაგრამ ნინის ქორწილში სიტყვით გამოსვლა მომინდა.
– ნინი, სალომემ ცხოვრებაში დიდი დარტყმები გადაიტანა და მაინც მხიარული ხასიათი შეინარჩუნა. იმ მძიმე პერიოდებში მის გვერდით იყავით?
ნინი: თავისთავად! სალომე ძალიან ძლიერი პიროვნებაა, ცხოვრებაში ბევრი სიძნელე ჰქონდა, რომელიც ისე გადაიტანა, რომ მოთქმა–გოდება არასოდეს დაუწყია. ყველა სიტუაციიდან გამოსავალს ეძებს. ამ ყველაფერში კი არაჩვეულებრივი იუმორი ეხმარება, თავის უბედურ პრობლემებზეც კი ხუმრობს.

სალომე: მაშინ, როცა ყველაზე მეტად მიჭირდა, საოცარი ხალხი რომ მოდიოდა და საქმეებს მირჩევდა, ნინის მამა, ერეკლე, გვერდიდან არ მომშორებია, ხან ერთი გაჰყავდა სალაპარაკოდ, ხან – მეორე. მამასავით მედგა გვერდით. ნინისაც ერთი წამით არ მივუტოვებივარ.
ნინი: რაც წლები გადის, ჩვენი ურთიერთობა მით უფრო მყარდება. ხშირად ვხუმრობთ, რომ დავბერდებით, ნეტა, როგორები ვიქნებით.
სალომე: იმედია, ჩვენი ბებიების ასლები ვიქნებით.
ნინი: ხო, ნარდში ასი პარტია დღეში!
– თქვენი ბებიები თამაშობენ?
სალომე: ლეილა და ლალი ჩემპიონები არიან ნარდში. თამაშის დროს თუ ბებიაჩემი კივის, ესე იგი ლალი აგებს, თუ ლალი კივის, ესე იგი ლეილა აგებს.
ნინი: მათი ანგარიშია ხოლმე 200:700. ოღონდ ვის სასარგებლოდ, ვერ გაიგებ.
სალომე: იცით, ნარდის თამაშის დროს როგორ ჩხუბობენ? კაცები რომ იყვნენ, ერთმანეთი დაჭრილი ეყოლებათ... (იცინიან). სავარაუდოდ, ჩვენც მათნაირი სიბერე გვექნება.
– ნინი, პროექტ "საქართველოს ვარსკვლავის" ჟიურის წევრი ხართ. ამაზეც ბევრი მითქმამოთქმა ატყდა, ნინის იქ რა უნდოდაო...

სალომე: რატომ, რას უწუნებენ?!
– ახალგაზრდა და გამოუცდელია ამ საქმისთვისო.
სალომე: ასაკოვანი მომღერალი ბიონსეს სიმღერას ვერ შეაფასებს. ნინიმ რაც თვალი გაახილა, მას შემდეგ მღერის და რატომ არ უნდა იჯდეს ჟიურიში?! ეს კითხვა იმ ადამიანებს, ვისაც ნინის მიმართ პრეტენზია აქვთ! მათ ასევე ვეკითხები, ამ თაობიდან ნინიზე კარგი მომღერალი დამისახელონ!
ნინი: სალომემ იჩხუბა!.. (იცინიან). ფაქტი ერთია, რომ ჟიურიში ჯდომა საპასუხისმგებლოა, სწორი არჩევანი უნდა გააკეთო. ვთვლი, რომ ის 10 კაცი, რომლებიც წელს შევარჩიეთ, პროექტში ყოფნას ნამდვილად იმსახურებენ. ჟიურის სამივე წევრმა ცალ–ცალკე დავწერეთ ჩვენი სავარაუდო კანდიდატები. სია კასტინგის დღეს გამოვააშკარავეთ და აღმოჩნდა, რომ სამივეს არჩევანი იდენტური იყო.
– ნინი, ორსულს არ გიჭირდათ მუშაობა, ამდენი კონკურსანტის მოსმენა, შეფასება?
ნინი: ძალიან დამღლელი იყო. დღეში 50 კონკურსანტს ვუსმენდით, თითო კი 3 სიმღერას ასრულებდა. დღის 12 საათზე რომ ვიწყებდით, საღამოს 8 საათზე ვამთავრებდით, მაგრამ ამ ყოველივეს გავუმკლავდი.
ლანა კიკნაძე