ალექსი კიკვიძე: „მაგთიფანმა“ „პადზემკიდან“ ამომიყვანა.
ალექსი კიკვიძე არის კონკურსანტი, რომელმაც „მაგთიფანის“ მაყურებელი ტელეეკრანს მიაჯაჭვა. იმერული აქცენტი, იუმორი, ონავარი, ცელქი ხასიათი საკმარისი აღმოჩნდა იმისთვის, რომ პროექტის მონაწილეებსაც და მაყურებელსაც ალექსი შეჰყვარებოდა. მას მერე, რაც პროექტი დატოვა, ალექსი „მაგთიფანის“ სახლში ხან მონაწილეებისა და ხანაც მაყურებლის თხოვნით რამდენჯერმე შეიყვანეს. ჩვენ შევეცდებით, მუსიკოსი უფრო ახლოს გაგაცნოთ.
- უხერხულია საკუთარ თავზე ლაპარაკი. რა გითხრათ, ყველა მონაწილესთან კარგი ურთიერთობა მქონდა, აფასებდნენ ჩემს ხასიათს, იუმორს. შევუყვარდი ბავშვებს, გადაცემის პროდიუსერებს, კამერებსაც კი. რომ ვეკითხებოდი, ხომ კარგი ბიჭი ვარ-მეთქი, თავს მიქნევდნენ კამერები.
- 29 წლის გახდი 19-ში. დაბადების დღე აღნიშნე „მაგთიფანში“, მიუხედავად იმისა, რომ პროექტიდან უკვე გამოვარდნილი იყავი.
- ძალიან მინდოდა, დაბადების დღეზე პროექტში ვყოფილიყავი და პროდიუსერებმა, მიუხედავად იმისა, რომ პროექტი დავტოვე, ოცნება შე-მისრულეს და ბავშვებთან შემიშვეს. ძველი მონაწილეებიც შემოიყვანეს და კარგად მოვულხინეთ. წინა შესვლა დაუგეგმავი იყო. ნასვამი მი-ვედი „მაგთიფანის“ სახლთან. ვთხოვე, შემიშვით, ლუდი უნდა შევუტანო ბავშვებს, მოწყურებულები იქნებიან-მეთქი და შემიშვეს.
- შენი წარსულის შესახებ რას მეტყვი?
- წყალტუბოში დავიბადე. მამამ ადრე მიგვატოვა, მაშინ 3 წლის ვიქნებოდი, ორი შვილი დავრჩით დედას. მამამ შემდეგ სხვა ოჯახი შექმნა, საიდანაც ერთი ძმა კიდევ მყავს. მამის სითბო არ მახსოვს. 5 წლის ვიყავი, მამა რომ გარდაიცვალა. დედასთვის არაფერი მიკითხავს მათი დაშორების შესახებ, ვხვდებოდი, რომ არ სიამოვნებდა ამ თემაზე ლაპარაკი. 7 წლამდე წყალტუბოში ვიზრდებოდი. დედა მოსკოვში წავიდა სამუშაოდ და მალე ჩვენც წაგვიყვანა. სკოლა მოსკოვში დავამთავრე. რუსული განათლება მაქვს, მაგრამ დამავიწყდა უკვე ეს ენა. 2000 წელს დავბრუნდი თბილისში. დედა 3 წლის წინ გარდამეცვალა, 54 წლის ასაკში, მაგრამ სხვა თემაზე ვისაუბროთ რა, არ მიყვარს თავის შეცოდება...
- მიწისქვეშა გადასასვლელში უკრავდი, როგორც ვიცი...
- ჰო, მგონი არ დარჩენილა მიწისქვეშა გადასასვლელი ქალაქში, სადაც არ დამიკრავს. მოსკოვიდან რომ დავბრუნდით, შოთა მილორავას სახელობის საცირკო-საესტრადო სასწავლებელში ჩავაბარე ვოკალის განხრით. 4 წელი ვისწავლე, დიპლომი არ ამიღია, რაში დამჭირდება-მეთქი, ვიფიქრე. მერე გიტარაზე დაკვრა ვისწავლე. 5 წელი ვუკრავდი ქუჩაში. ძალიან დიდი სამეგობრო შევიძინე. აუდიტორია დიდი მყავდა, ჩემი მაყურებელი ყოველ საღამოს მოდიოდა. ეტყობა, ჩემი იუმორიც მოსწონდათ, რაშიც ლუდი მეხმარებოდა (იღიმება). შოუებს ვდგამდი.
- ასე ნაშოვნი ფული საკმარისი იყო იმისთვის, რომ ოჯახი გერჩინა? ვიცი, რომ გყავს ცოლი, ორი შვილი...
- საკმარისი არ იყო, რა თქმა უნდა, პატარებს ბევრი რამ სჭირდებათ, მაგრამ ესაა ჩემი საქმე, მე სხვა არაფერი შემიძლია.
- მეუღლე როგორ გაიცანი?
- სადაც ბინა ვიქირავე, მეზობლად ცხოვრობდა ჩემი მომავალი მეუღლე. 15 წლის იყო მაშინ, მე - 19-ის. გიტარაზე ვუკრავდი და ეტყობა, ამით მოვხიბლე თამთა. 3 წელი გვიყვარდა ერთმანეთი. 18 წლის რომ გახდა, ვუთხარი, გავიპაროთ-მეთქი და გავიპარეთ. ტიროდა გზაში, დედაჩემი მომკლავსო. 15 ლარი მქონდა ჯიბეში. ორი პური და ერთი „კოკა-კოლა“ ვიყიდეთ, ჩავსხედით ავტობუსში და წავედით თერჯოლაში დედაჩემის ბიძაშვილთან. რომ მოგვშივდა, პური გამხმარი დაგვხვდა. ვჭამდით ამ გამხმარ პურს და ადუღებულ „კოკა-კოლას“ ვაყოლებდით. 2 დღეში ჩამოგვაკითხეს თამთას მშობლებმა. ცოტა ანგრეული სახეები კი ჰქონდათ, მაგრამ არ მოგვკლეს, გადავრჩით. დღესაც უკმაყოფილოა ჩემით ცოლის ოჯახი.
- მართლა? ეტყობა, „მაგთიფანს“ არ უყურებდნენ. რას გიწუნებენ?
- უფულო რომ ვარ, იმას. გულით ვარ მდიდარი. ისე, ბოლო დროს მგონი დამოკიდებულება შეიცვალა, ჩემმა ცოლმა მითხრა, სიდედრს 50 ლარის შიშები გამოუგზავნია ჩემთვის. ვერ მიშველა მაინც.
- რაც მთავარია, თათიას უყვარხარ.
- კი, ცოტას კი ვკამათობთ, მაგრამ...
- რა თემებზე კამათობთ?
- ეჭვიანობაა კამათის მთავარი თემა. რაც ამ პროექტიდან გამოვედი, გოგონები მიყურებენ, მცნობენ. ეს აღიზიანებს, რატომ გიყურებენო, მეუბნება.
- აქამდე რატომ არც ერთ პროექტში არ სცადე ბედი?
- „ვარსკვლავების აკადემიაში“ ვცადე ბედი. კასტინგზე გავედი, მაგრამ ვერ გადავედი პროექტში, ეტყობა, ვერ ვმღეროდი მაშინ კარგად. სხვათა შორის „პადზემკამ“ გამზარდა, გამოცდილება მომცა.
- ხალათი გაჩუქა „მაგთიფანმა“, ხომ არ წაგართვა ცოლმა, რომ წუწუნებდი, წამართმევსო...
- დილას თუ დამასწრო ადგომა, ის იცვამს და თუ მე ავდექი- მე.
- რას მოვესწარი, დილით ვიღვიძებ და რძეს ვსვამო, ამბობდი პირველივე დილას...
- ჰო (იცინის), საუკეთესო პირობებში ვცხოვრობდი. კარგს ვჭამდი, კარგს ვსვამდი, საუკეთესო პედაგოგები მყავდა, ვვარჯიშობდით. ბევრი რამ ვისწავლე.
- როგორია შენი პროგნოზები? ვინ გაიმარჯვებს?
- გიორგი ბერიძე ან „ყიფო“ გაიმარჯვებს. მე ყველას ვგულშემატკივრობ. რომ გამოვვარდი, არ მწყენია, იმიტომ რომ ნათია დარჩა. ეს გოგო სჭირდება პროექტს, მაგარია. მე უკვე გავიმარჯვე, პრიზი რა არის? „მაგთიფანმა“ „პადზემკიდან“ ამომიყვანა. ცივილიზებული ხალხი გავიცანი.
ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი „რეიტინგი“
