ირინა ფრუიძემ თაფლობისთვე მარტომ გაატარა
ინტელექტუალი ქალი, ირინა ფრუიძე, კლუბის "რა? სად? როდის?" თამაშებში ხუთი მამაკაცის კაპიტანია. ოჯახში კი ლიდერი ფუნქციების შესრულება არ უწევს. ის და მისი ქმარი, მსახიობი დათო ველიჯანაშვილი, ყველა საკითხს ერთობლივად, თანაბარ საწყისებზე წყვეტენ. ქალბატონი კაპიტანი სახლში ჩვეულებრივი დიასახლისი, დედა და ცოლია. მეუღლეც ყველანაირად ეხმარება, 4 წლის შვილის, სალის გაზრდაშიც აქტიურად მონაწილეობს.
თავის დროზე ირინასა და დათოს ურთიერთობა საკმაოდ რომანტიკულად დაიწყო, მათ სიყვარულს პატარა გამოცდაც მოუწყო ცხოვრებამ, რომელიც "წარმატებით ჩააბარეს" და ახლა ცოლ–ქმარი იმ პერიოდს "სარკესთან" სიამოვნებით იხსენებენ.
ირინა: ერთხელ საერთო მეგობარმა დათოს დაბადების დღეზე მიმიყვანა. მარტო არ უნდოდა წასვლა და მთხოვა, ერთად ვყოფილიყავით. დათო იქ გავიცანი. ფაქტობრივად გამოვიდა, რომ საჩუქრად მიმიყვანეს. მაშინ მე 25 წლის ვიყავი, დათო – 26 წლის.
დათო: გარკვეული დროის შემდეგ მესიჯებით და შეხვედრებით მივხვდით, რომ ეს სხვა გრძნობა იყო.
ირინა: ერთი წელი ასე დავდიოდით. მერე არასამთავრობო ორგანიზაციიდან გაცვლითი პროგრამით პოლონეთში სასწავლებლად გავემგზავრე.
– შეყვარებული წყვილისთვის განშორების პერიოდი რთული იქნებოდა.
დათო: კი, ეს საშინელება იყო.
ირინა: ყველაზე ახლოს რომ ვიყავით, ზუსტად იმ დროს მომიწია წასვლა. მაშინ ყველა მეგობარმა და ახლობელმა გვითხრა, რომ ეს ჩვენი ურთიერთობის დასასრული იქნებოდა. ამბობდნენ, სიყვარული ამ დისტანციას ვერ გაუძლებსო, თუმცა პირიქით მოხდა, უფრო დავუახლოვდით ერთმანეთს. დავასკვენით, რომ სიყვარულს ყველაზე მეტად განშორება აძლიერებს.
– დათო, შეყვარებულს პოლონეთში არ ჩააკითხეთ?
დათო: კი, 8 თვის შემდეგ ჩავფრინდი.
– სიურპრიზი მოუწყვეთ საყვარელ გოგონას?
ირინა: ეს სიურპრიზი არ იყო, რადგან დათოს ვიზა სჭირდებოდა და ჩემმა იქაურმა მეგობარმა და მისმა ოჯახმა ამისთვის ყველაფერი გააკეთეს. დათომ პოლონეთში წამოსვლისთვის შოუში "ხალხის პირისპირ" მიიღო მონაწილეობა, გარკვეული თანხა მოიგო და წამოვიდა.
– როგორი იყო შეხვედრა რვათვიანი განშორების მერე?
დათო: მანამდე ასეთი ემოცია არ მქონია. 10 დღე დავრჩი პოლონეთში და ეს დღეები ახლაც ზუსტად მახსოვს.
– როგორც კი ირინა პოლონეთიდან დაბრუნდა, ალბათ მაშინვე დაქორწინდით.
ირინა: არა, დიდხანს ვიფიქრეთ, შევამოწმეთ, ერთმანეთისთვის ვიყავით თუ არა გაჩენილი და ოჯახი შემდეგ შევქმენით.
დათო: რომ დავქორწინდით, გადავწყვიტეთ, 2 წელი ბავშვი არ გვყოლოდა, ჯერ თანაცხოვრება გვეცადა და შვილებზე შემდეგ გვეფიქრა.
– ამ ხნის განმავლობაში რა კუთხით გაიცანით ერთმანეთი, როგორი წყვილი შედგა თქვენგან?
ირინა: მშვიდი ადამიანები ვართ. როცა საჭიროა, დათმობა შეგვიძლია. ოპტიმისტები ვართ და ცხოვრებას დადებითი მხრიდან ვუყურებთ. ძალიან კარგად ვეწყობით ერთმანეთს. გარკვეულწილად ორივე რომანტიკული ვართ, მაგრამ არც ძალიან დავფრინავთ ცაში.
დათო: ბევრი ამბობს, რომ პრაგმატულობა გვაკლია, თუმცა მე ვფიქრობ, რომ ესეც საკმარისად გვაქვს.
ირინა: ერთმანეთისგან მხოლოდ ის განგვასხვავებს, რომ დათოს როკი და ფეხბურთი უყვარს, მე – არა.
– რას ნიშნავს თქვენთვის რომანტიკა, რითი გამოიხატება თქვენს ურთიერთობაში?
ირინა: მოულოდნელი და დაუგეგმავი ნაბიჯებია რომანტიკული. რაც ბავშვი გაგვიჩნდა, ამგვარი დღეების მოწყობა შედარებით გვიჭირს. სასიამოვნოდ მახსენდება შარშანწინდელი ახალი წელი, მეგობრებთან რომ წავედით და თავისუფლების მოედნიდან საბურთალომდე ფეხით ვიარეთ. თოვდა...
– როგორი ქორწილი გქონდათ?
ირინა: 100 კაცი დავპატიჟეთ. მხოლოდ მშობლები გვყავდა უფროსი თაობიდან, დანარჩენი ახალგაზრდები ვიყავით. ძალიან კარგად მოვილხინეთ.
დათო: ყველაფერი კლასიკურად იყო დაგეგმილი – ჯვრისწერით, ხელისმოწერით და მაყრიონით. თამადაც გვყავდა. მესამე ჭიქის მერე ყველამ ცეკვა დაიწყო და აღარავინ დამჯდარა. პაუზის გარეშე ვცეკვავდით.
– კლუბის მოაზროვნეებიც იყვნენ ქორწილში?
ირინა: კი, იმ დროისთვის უკვე დიდი ხნის მისული ვიყავი კლუბში. მეგობრების ნახევარზე მეტს მოაზროვნეები წარმოადგენდნენ.
– საინტერესოა, როგორ ერთობიან საქართველოს ინტელექტუალები.
ირინა: მოაზროვნეები ერთობიან ისე, როგორც სხვა ყველა ნორმალური ადამიანი...
დათო: მე ვიტყვი, რომ მოაზროვნეები ხანდახან უაზროდაც ერთობიან.
– შემდეგ საქორწინო მოგზაურობაში წახვედით?
დათო: ირინა საქორწინო მოგზაურობაში მარტო იყო.
ირინა: თაფლობისთვეში მომიწია წასვლა საზღვარგარეთ. რეალურად კი საქორწინო მოგზაურობაში შარშან ვიყავით იტალიასა და საფრანგეთში.
– ირინა, მოაზროვნეთა გუნდის კაპიტნის სტატუსით გათხოვდით?
ირინა: სატელევიზიო გადაცემა მერე დაიწყო და კაპიტანი გავხდი, მაგრამ მანამდე კლუბში "რა? სად? როდის?" ვთამაშობდი, ანუ დათომ არ იცოდა, რომ კაპიტანი მოჰყავდა ცოლად.
– ირინა, ქალისთვის რთული არ არის მამაკაცების, თანაც ისეთი ამბიციურების, როგორებიც მოაზროვნეები არიან, გუნდის ხელმძღვანელობა?
ირინა: რთულია ის, რომ ნებისმიერი შეცდომა შეიძლება გადამწყვეტი იყოს. თან, როცა ისეთი გუნდის კაპიტანი ხარ, სადაც ხუთივე მოთამაშე ვარსკვლავია, ნებისმიერი მათგანის აზრი ანგარიშგასაწევია, ძნელია მათი ვერსიებიდან ერთი აარჩიო. შეცდომების გარეშე თამაში გამორიცხულია, მაგრამ გუნდის წევრებისგან შენიშვნა არასოდეს მიმიღია. ასევე ვარ მეც – მათ არასწორ თამაშს ჰუმანურად ვუდგები.
– დათო, ესწრებით ინტელექტუალების თამაშებს, ცოლს გულშემატკივრობთ?
დათო: არასდროს. ჯერ ერთი, დრო იშვიათად მაქვს და მეორე, ვიცი, ვინერვიულებ.
ირინა: მეც გამიჭირდება, თუ მეცოდინება, რომ დათო დარბაზშია. ისიც უნდა ითქვას, რომ, როცა თამაში იწყება, საერთოდ ყველაფერი მავიწყდება და მთლიანად მასზე ვარ ორიენტირებული.
– ქმრის მონაწილეობით სპექტაკლებს თავად ალბათ ესწრებით.
ირინა: როცა ვახერხებ, დათოს სპექტაკლებზე ყოველთვის მივდივარ.
დათო: თუ ვიცი, რომ ირინა მაყურებლებში ზის, ასეთ დროს სხვანაირად ვთამაშობ.
– როგორი შეგრძნებაა მამაკაცისთვის, როცა მისი ცოლი ინტელექტუალური მოთამაშეა, ანუ ჭკვიან ქალად საჯაროდ არის აღიარებული?
დათო: ირინა ყოველთვის აქტიური იყო და ეს მომწონდა. ერთხელ ხუმრობით ვუთხარი, ქალი სამზარეულოში ვიცი–მეთქი... არ მესმის, როცა ამბობენ, რომ მოაზროვნე და ჭკვიანი ქალი საშიშია. მე ეს მომწონს, რადგან კარგია, როცა შეგიძლია მეუღლეს გადაწყვეტილება მიანდო და კარგი შედეგი მიიღო. ერთმანეთს ვენდობით, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია ურთიერთობებში.
– ოჯახში ვინ არის კაპიტანი?
ირინა: ფუნქციები თანაბრად გვაქვს განაწილებული. ასე რომ, ოჯახში კაპიტანი არ ვარ.
– როგორი მამაა დათო?
ირინა: გამონაკლისი მამაა, რომელსაც შეგიძლია ბავშვი მშვიდად ანდო. ვიცი, რომ კარგად მოუვლის, ზოგჯერ ჩემზე უკეთესადაც კი.
დათო: ერთხელ ბაკურიანში ვიყავით. მაშინ სალი 2 წლის იყო. ირინა რამდენიმე დღით თბილისში უნდა წამოსულიყო. მე და ბავშვი სასტუმროში დავრჩით. რამდენიმე დღის მერე სასტუმროში მყოფ კაცებთან ერთად ვიქეიფე. მითხრეს, რას აკეთებ, ოჯახებში ძლივს "დავაყენეთ" სიტუაცია და ახლა ჩვენი ცოლები შენ რომ გიყურებენ, საქმეები სულ აგვერიაო.
– ირინა როგორი დიასახლისია?
დათო: ძალიან კარგი. სამზარეულოში ექსპერიმენტების ჩატარება მოსწონს.
ირინა: უცხო კერძების მომზადება მიყვარს. გურმანები ვართ და სამზარეულოს გარკვეულ ყურადღებას ვუთმობ.
– დათო, როგორც მამაკაცს, გკითხავთ, რა სჭირდება ცოლ–ქმარს ხანგრძლივი და ბედნიერი თანაცხოვრებისთვის?
დათო: განვითარება. თუ ოჯახი არ ვითარდება და სხვადასხვა ეტაპზე არ გადადის, მაშინ ცუდ შედეგს იღებენ.
მანანა ნოდია
